Στον τόμο αυτόν συγκεντρώνονται είκοσι κείμενα του Σπύρου Ασδραχά για την πρωτόγονη επανάσταση. Κάποια από αυτά αναδημοσιεύονται για πρώτη φορά μετά την αρχική τους γραφή στις δεκαετίες του 1950 και 1960.
Ο Ασδραχάς υφαίνει ένα μεγάλο ιστοριογραφικό σχέδιο, που πλέκεται συνομιλώντας με τα μεγάλα ρεύματα σκέψης και τους στοχαστές των κοινωνικών επιστημών (…)
Πάσχισε να μας μάθει πως η γραμματική και τα νοήματα των τεκμηρίων παραπέμπουν στον δικό τους καιρό. Και πως χρειάζεται να μεταγραφούν στη γραμματική και τις σημασίες που έχουν οι λέξεις και τα σήματα στο τραπέζι του ερμηνευτή (…)
Τούτος είναι ο τρόπος της ερμηνείας και της δια του τεκμηρίου επιχειρηματολογίας· που σ’ αυτό το βιβλίο μάς ανοίγει τις πόρτες και μάς προσφέρει τα εργαλεία για να αναμετρηθούμε με τα προβλήματα κατανόησης της πρωτόγονης επανάστασης.
Ο Σπύρος Ι. Ασδραχάς ήταν Έλληνας ιστορικός, με ιδιαίτερο πεδίο έρευνας την οικονομική ιστορία. Μετά τις σπουδές του στην Αθήνα πήγε με υποτροφία του ΙΚΥ στο Παρίσι για μεταπτυχιακά (1965-67), ενώ το 1972 πήρε το διδακτορικό του στην οικονομική και κοινωνική Ιστορία, στην οποία ειδικεύθηκε.
Σημαντική υπήρξε η συμβολή του στην προσπάθεια συγκρότησης ιστορικών αρχείων τραπεζών, ωθούμενος από το πάθος του για μια νέα σύμπλευση οικονομίας, κοινωνίας, πολιτικής σε ένα όλον εθνικής αυτοσυνειδησίας. Συνδέθηκε με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών όπου επί σειρά ετών (1988-2003) ήταν διευθυντής ερευνών στο Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών. Στην Εθνική Τράπεζα ήταν διευθυντής ερευνών του Προγράμματος Ιστορίας (1977-1990) και σημαντική ήταν η συμβολή του στο Ίδρυμα Έρευνας και Παιδείας της Εμπορικής Τράπεζας και του Ιστορικού Αρχείου Ελληνικής Νεολαίας.
Το πολυσχιδές έργο του, που επεκτάθηκε και πέρα από τη μελέτη των οικονομικών μηχανισμών, σε θέματα θεωρίας της ιστορίας, θεωρείται πως άφησε βαθύ αποτύπωμα στη ελληνική ιστορική επιστήμη της μεταπολιτευτικής εποχής.