What do you think?
Rate this book
Fabian Risk #5
X Ways to Die
In murder investigations, it pays to keep things simple: motive, method, opportunity. But the case in front of Detective Fabian Risk is a nightmare. A killer who strikes out of nowhere. No apparent motive. No consistent method. Victims are tortured, strangled, burned, dismembered – each grisly killing carried out with savage precision, as if following the rules of a hellish game.
Fear and chaos have spread through the seaside town of Helsingborg. While Fabian Risk hunts the killer, his life is falling apart: a son on the run from the law; a daughter gravely injured; a colleague with dark secrets of his own. But there's no turning back now. The game of death is on, and Fabian Risk must play to win.
After all, there are many ways to die...
Fear and chaos have spread through the seaside town of Helsingborg. While Fabian Risk hunts the killer, his life is falling apart: a son on the run from the law; a daughter gravely injured; a colleague with dark secrets of his own. But there's no turning back now. The game of death is on, and Fabian Risk must play to win.
After all, there are many ways to die...
544 pages, Kindle Edition
First published September 19, 2018
91 people are currently reading
1289 people want to read
About the author
Stefan Ahnhem
15 books687 followers”As a kid, I never dreamt of being a writer. Putting letters in the right order to form words did not come easily to me. In school, while the rest of my class had Swedish lessons, a strange-smelling lady would pull me out of the classroom to play with wooden blocks painted with colourful letters.
For as long as I can remember, however, I have been a passionate storyteller. Growing up as an only child undoubtedly sparked my creativity, and all the hours spent playing by myself fed my vivid imagination. My grandfather’s rocking chair was a marvellous spacecraft able to transport me to all the planets in the universe. And the world map that my teacher stubbornly refused to pull down revealed precisely where the secret treasure was buried.
From that time on, the stories kept coming to me, as if from an inexhaustible source. But it wasn’t until I reached adulthood that I finally abandoned a future in physics and mathematics and realised that I had to pursue my true calling."
Stefan Ahnhem lives in Stockholm and is an established screenwriter. He has worked in both TV and film, with everything from comedy to thriller and with original ideas as well as adaptations. He also serves on the board of the Swedish Writers Guild. Victim Without a Face is his first novel.
For as long as I can remember, however, I have been a passionate storyteller. Growing up as an only child undoubtedly sparked my creativity, and all the hours spent playing by myself fed my vivid imagination. My grandfather’s rocking chair was a marvellous spacecraft able to transport me to all the planets in the universe. And the world map that my teacher stubbornly refused to pull down revealed precisely where the secret treasure was buried.
From that time on, the stories kept coming to me, as if from an inexhaustible source. But it wasn’t until I reached adulthood that I finally abandoned a future in physics and mathematics and realised that I had to pursue my true calling."
Stefan Ahnhem lives in Stockholm and is an established screenwriter. He has worked in both TV and film, with everything from comedy to thriller and with original ideas as well as adaptations. He also serves on the board of the Swedish Writers Guild. Victim Without a Face is his first novel.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 269 reviews
April 18, 2020
Stefan Ahnhem continues the multi-stranded storylines from Motiv X, in this tense addition of the Scandi-Noir crime thriller series, featuring determined Swedish Detective Fabian Risk and the small town police team he is a part of. This series follows in the Scandi-Crime tradition with a multitude of gruesome and brutal murders and a protagonist pushed to their extreme limits, physically tortured, assaulted, left with multiple injuries, his family under threat. Fabian's relationship with his artist wife, Sonja, is improving after it seemed it was all over between them, his daughter has physically recovered, but the Matilda that has returned from hospital is not the same daughter he knew, and his son, Theodor, is going to confess to Danish authorities about the deadly actions of a group of teenagers, but things fail to pan out as expected as to his horror Theodor is taken into custody.
Fabian is continuing to investigate the 'suicide' of fellow police officer, Hugo Elvin, certain that it was murder, carried out by one of their own, a member of his police team, a member who has murdered others too, and is onto Risk's covert investigations. If all that is not enough, Risk has suspicions that a number of recent murders, despite the disparity in the range of victims and methods used to kill them, have been carried out by the same perpetrator, a serial killer whose motive is impossible to discern, it all seems so random. The nightmare continues with further gruesome and brutal murders taking place, including child victims, and the police have more nightmare crime scenes they could ever have imagined or can cope with, whilst being no closer to the killer(s). In the meantime, in Denmark, the Head of the Copenhagen Homicide Unit, Kim Sleizer, is planning a multitude of ways of killing his nemesis, Dunja Hougaard, if only he could find and lay hands on her.
Ahnem writes a thrilling and tense addition to the series, dark, bleak, with Risk having to cross national lines into Denmark and Danish waters, and facing the vengeful and obstructive influence of the corrupt Sleizer. The investigations take their toll on the police team, with the off the scale mental stresses and strains of hunting a serial killer, not to mention the physical injuries endured by Risk and Irene Lilja. This is one for those who love their murky and brutal Scandi-thrillers with a huge body count, a protagonist who barely survives their ordeal, facing not one but two smart, cunning and elusive serial killers. Whilst I got completely caught up and immersed in the story, the minute I came out of it I was aware of just how much you have to suspend your sense of disbelief to get the most out and enjoy of the novel. Many thanks to Head of Zeus for an ARC.
Fabian is continuing to investigate the 'suicide' of fellow police officer, Hugo Elvin, certain that it was murder, carried out by one of their own, a member of his police team, a member who has murdered others too, and is onto Risk's covert investigations. If all that is not enough, Risk has suspicions that a number of recent murders, despite the disparity in the range of victims and methods used to kill them, have been carried out by the same perpetrator, a serial killer whose motive is impossible to discern, it all seems so random. The nightmare continues with further gruesome and brutal murders taking place, including child victims, and the police have more nightmare crime scenes they could ever have imagined or can cope with, whilst being no closer to the killer(s). In the meantime, in Denmark, the Head of the Copenhagen Homicide Unit, Kim Sleizer, is planning a multitude of ways of killing his nemesis, Dunja Hougaard, if only he could find and lay hands on her.
Ahnem writes a thrilling and tense addition to the series, dark, bleak, with Risk having to cross national lines into Denmark and Danish waters, and facing the vengeful and obstructive influence of the corrupt Sleizer. The investigations take their toll on the police team, with the off the scale mental stresses and strains of hunting a serial killer, not to mention the physical injuries endured by Risk and Irene Lilja. This is one for those who love their murky and brutal Scandi-thrillers with a huge body count, a protagonist who barely survives their ordeal, facing not one but two smart, cunning and elusive serial killers. Whilst I got completely caught up and immersed in the story, the minute I came out of it I was aware of just how much you have to suspend your sense of disbelief to get the most out and enjoy of the novel. Many thanks to Head of Zeus for an ARC.
October 26, 2020
Cred că nu exagerez deloc când zic că asta e o nebunie de carte.
De fapt cel care exagerează nițel e tocmai autorul, care transformă ultima sută de pagini într-un adevărat delir, o nebunie, un vârtej de întâmplări și de urmăriri și de crime ce culminează cu un nebun controlat doar de mișcările zarurilor sale de toate formele, mărimile și culorile, pus pe măcel într-un parc de distracții din capitala daneză.
În rest, după cum ne-am așteptat:
- Ahnhem încheie în nota binecunoscută povestea începută în volumul precedent, cea cu urmărirea omului cu zarurile și a criminalului cel viclean din umbră, pe urmele căruia a pornit la finalul nici nu mai știu cărui volum Fabian Risk, la indicațiile colegului care mai degrabă „a fost sinucis”, decât s-a sinucis el;
- Dunja Hougaard se ascunde în continuare de Kim Sleizner, șeful Serviciului Omoruri din Copenhaga, care nu numai c-a rămas la fel de viperă și de nemernic, punând tot timpul interesele sale personale mai presus decât cele ale jobului și ale subordonaților său, ci pare că a luat-o și el cu totul razna, înnebunit de faptul că nu poate pune mână pe „curviștina” care i-a dat cu tifla și pare că și-a luat zborul;
- Fiul lui Fabian Risk e arestat după ce vine în Danemarca pentru a depune mărturie împotriva membrilor bandei Smiley, cei care omorau oameni ai străzii nevinovați și îi mai și filmau.
- Fabian Risk și echipa sa urmărește nu unul, ci doi psihopați extrem de alunecoși, iar aici îmi vin în minte atât crima de pe iaht, în strâmtoarea Oresund (excelent ilustrată pe copertă), cât și incredibila planificare a uciderii unui tip obsedat de fitness în propria baie.
Dar, cum ziceam, o nebunie de carte, pe care abia așteptam să o citesc și pe care am dat-o gata în trei seri în care doar faptul că trebuia ca a doua zi să-mi duc băiatul la școală m-a împiedicat să o las din mână și să o continui abia în seara următoare.
Țineți aproape și citiți-l pe Stefan Ahnhem, exagerează uneori, dar chiar știe să prindă cititorul în mreje și să nu-l lase să răsufle de la prima și până la ultima pagină.
Mai multe, pe Biblioteca lui Liviu: https://wp.me/pz4D9-3Tz.
De fapt cel care exagerează nițel e tocmai autorul, care transformă ultima sută de pagini într-un adevărat delir, o nebunie, un vârtej de întâmplări și de urmăriri și de crime ce culminează cu un nebun controlat doar de mișcările zarurilor sale de toate formele, mărimile și culorile, pus pe măcel într-un parc de distracții din capitala daneză.
În rest, după cum ne-am așteptat:
- Ahnhem încheie în nota binecunoscută povestea începută în volumul precedent, cea cu urmărirea omului cu zarurile și a criminalului cel viclean din umbră, pe urmele căruia a pornit la finalul nici nu mai știu cărui volum Fabian Risk, la indicațiile colegului care mai degrabă „a fost sinucis”, decât s-a sinucis el;
- Dunja Hougaard se ascunde în continuare de Kim Sleizner, șeful Serviciului Omoruri din Copenhaga, care nu numai c-a rămas la fel de viperă și de nemernic, punând tot timpul interesele sale personale mai presus decât cele ale jobului și ale subordonaților său, ci pare că a luat-o și el cu totul razna, înnebunit de faptul că nu poate pune mână pe „curviștina” care i-a dat cu tifla și pare că și-a luat zborul;
- Fiul lui Fabian Risk e arestat după ce vine în Danemarca pentru a depune mărturie împotriva membrilor bandei Smiley, cei care omorau oameni ai străzii nevinovați și îi mai și filmau.
- Fabian Risk și echipa sa urmărește nu unul, ci doi psihopați extrem de alunecoși, iar aici îmi vin în minte atât crima de pe iaht, în strâmtoarea Oresund (excelent ilustrată pe copertă), cât și incredibila planificare a uciderii unui tip obsedat de fitness în propria baie.
Dar, cum ziceam, o nebunie de carte, pe care abia așteptam să o citesc și pe care am dat-o gata în trei seri în care doar faptul că trebuia ca a doua zi să-mi duc băiatul la școală m-a împiedicat să o las din mână și să o continui abia în seara următoare.
Țineți aproape și citiți-l pe Stefan Ahnhem, exagerează uneori, dar chiar știe să prindă cititorul în mreje și să nu-l lase să răsufle de la prima și până la ultima pagină.
Mai multe, pe Biblioteca lui Liviu: https://wp.me/pz4D9-3Tz.
November 25, 2021
Stefan Ankhem is the chief specialist in inventing the most intricate ways of killing, against the background of whose achievements the familiar Scandinavian detective with dismemberment looks respectable and patriarchal. Splatterpunk masters like Clive Barker don't have such a variety of monstrous deaths as in his cult Fabian Risk series.
In the fifth book of the Inspector Risk, the threads that go back to the previous parts continue to be intricately intertwined, and if in a detective you appreciate first of all the possibility of a leisurely immersion in the exposition with painstaking unraveling of knots, it is worth starting with the fourth "Motive X". However, if a thriller is more important to you than a detective in action-packed literature, take up reading boldly - there will be a lot of blood-curdling details, and it is easy to restore the necessary details of previous cases from the context.
Скандинавский психопат
Алло, Хьюстон, у нас проблемы.
Стефан Анхем главный специалист по изобретению наиболее затейливых способов умерщвления, на фоне достижений которого привычный скандинавский детектив с расчлененкой выглядит добропорядочным и патриархальным. Такого разнообразия чудовищных умертвий, как в его культовой серии Фабиана Риска нет и у мэтров сплаттерпанка, вроде Клайва Баркера.
В пятой книге инспектора Риска продолжают причудливо сплетаться нити уходящие в прежние части и если в детективе вы цените в первую очередь возможность неспешного погружения в экспозицию с кропотливым распутыванием узлов, стоит начать с четвертого "Мотива Х". Однако если в остросюжетной литературе триллер для вас важнее детектива, беритесь за чтение смело - леденящих кровь деталей будет много, а необходимые подробности предыдущих дел несложно восстановить из контекста.
Имеет смысл сказать несколько слов о заглавии. В англоязычной и шведской версиях преемственность четвертой и пятой книг обыгрывается омонимичностью "Х" как икса и десятки, обозначаемой той же латинской "Х", отслеживаясь на уровне названия и графического оформления: "Motiv X"-"X Ways to die". В русском варианте, в силу некоторых особенностей нашего восприятия, этот мессендж не считывается автоматически и дополнительный бонус утрачен, однако стоит иметь в виду, что "Мотив Х" и "10 способов умереть" тесно связаны.
Итак, чудовище-маньяк продолжает серию преступлений, мотив которых не поддается определению: среди жертв мужчины, женщины и дети, разного возраста, расы, статуса и имущественного положения. Не повторяется ни орудие преступления, ни способы, которыми психопат убивает. Одновременно с этим, в полиции Хельсингборга орудует свой циничный и жестокий оборотень в погонах, и подозрения нашего героя давно переросли в уверенность, но для суда ее недостаточно, нужна доказательная база, а с ней пока не получается.
А тут еще и дома ой как неладно. Сын Тео, который незадолго до этого по незнанию, из желания выглядеть круче и понравиться любимой девушке, а больше по склонности к подростковому бунту оказался втянут в жестокое преступление, уступает настояниям Фабиана и отправляется в полицию, чтобы дать показания. Дальнейшего развития событий не предполагал ни он сам, ни опытный инспектор Риск.
В общем, все очень круто, кругом нечеловеческая жестокость, кровь-кишки-доброта в объемах, превышающих возможности восприятия. Что не мешает герою привычно и много рефлексировать на тему: "что я делал не так, где ошибся в построении семейных отношений?" В рискованные авантюры полицейские по-прежнему пускаются в одиночку, что позволяет преступникам глумиться над ними всеми возможными способами и калечить почем зря. Начальница отдела Тувессон по-прежнему балансирует на грани очередного запоя. Датская полиция в лице Кима как-его-там все так же чинит всяческие препятствия, не забывая присвоить себе лавры, а моей лапочки полицейской Дуни Хугер все еще практически не показывают.
НО! Судя по тизеру шестой книги, в следующей части основным действующим лицом будет Дуня. Восстанет из пепла в таком монте-кристовом духе и тогда держитесь все злодеи незалежной Скандинавии! Жду-жду. И конечно, главная причина по которой я, не будучи поклонницей жанра, следую тропой Анхема уже шестой раз - аудиокнига, прочитанная Игорем Князевым. Она великолепна. Но это как всегда
In the fifth book of the Inspector Risk, the threads that go back to the previous parts continue to be intricately intertwined, and if in a detective you appreciate first of all the possibility of a leisurely immersion in the exposition with painstaking unraveling of knots, it is worth starting with the fourth "Motive X". However, if a thriller is more important to you than a detective in action-packed literature, take up reading boldly - there will be a lot of blood-curdling details, and it is easy to restore the necessary details of previous cases from the context.
Скандинавский психопат
Алло, Хьюстон, у нас проблемы.
Стефан Анхем главный специалист по изобретению наиболее затейливых способов умерщвления, на фоне достижений которого привычный скандинавский детектив с расчлененкой выглядит добропорядочным и патриархальным. Такого разнообразия чудовищных умертвий, как в его культовой серии Фабиана Риска нет и у мэтров сплаттерпанка, вроде Клайва Баркера.
В пятой книге инспектора Риска продолжают причудливо сплетаться нити уходящие в прежние части и если в детективе вы цените в первую очередь возможность неспешного погружения в экспозицию с кропотливым распутыванием узлов, стоит начать с четвертого "Мотива Х". Однако если в остросюжетной литературе триллер для вас важнее детектива, беритесь за чтение смело - леденящих кровь деталей будет много, а необходимые подробности предыдущих дел несложно восстановить из контекста.
Имеет смысл сказать несколько слов о заглавии. В англоязычной и шведской версиях преемственность четвертой и пятой книг обыгрывается омонимичностью "Х" как икса и десятки, обозначаемой той же латинской "Х", отслеживаясь на уровне названия и графического оформления: "Motiv X"-"X Ways to die". В русском варианте, в силу некоторых особенностей нашего восприятия, этот мессендж не считывается автоматически и дополнительный бонус утрачен, однако стоит иметь в виду, что "Мотив Х" и "10 способов умереть" тесно связаны.
Итак, чудовище-маньяк продолжает серию преступлений, мотив которых не поддается определению: среди жертв мужчины, женщины и дети, разного возраста, расы, статуса и имущественного положения. Не повторяется ни орудие преступления, ни способы, которыми психопат убивает. Одновременно с этим, в полиции Хельсингборга орудует свой циничный и жестокий оборотень в погонах, и подозрения нашего героя давно переросли в уверенность, но для суда ее недостаточно, нужна доказательная база, а с ней пока не получается.
А тут еще и дома ой как неладно. Сын Тео, который незадолго до этого по незнанию, из желания выглядеть круче и понравиться любимой девушке, а больше по склонности к подростковому бунту оказался втянут в жестокое преступление, уступает настояниям Фабиана и отправляется в полицию, чтобы дать показания. Дальнейшего развития событий не предполагал ни он сам, ни опытный инспектор Риск.
В общем, все очень круто, кругом нечеловеческая жестокость, кровь-кишки-доброта в объемах, превышающих возможности восприятия. Что не мешает герою привычно и много рефлексировать на тему: "что я делал не так, где ошибся в построении семейных отношений?" В рискованные авантюры полицейские по-прежнему пускаются в одиночку, что позволяет преступникам глумиться над ними всеми возможными способами и калечить почем зря. Начальница отдела Тувессон по-прежнему балансирует на грани очередного запоя. Датская полиция в лице Кима как-его-там все так же чинит всяческие препятствия, не забывая присвоить себе лавры, а моей лапочки полицейской Дуни Хугер все еще практически не показывают.
НО! Судя по тизеру шестой книги, в следующей части основным действующим лицом будет Дуня. Восстанет из пепла в таком монте-кристовом духе и тогда держитесь все злодеи незалежной Скандинавии! Жду-жду. И конечно, главная причина по которой я, не будучи поклонницей жанра, следую тропой Анхема уже шестой раз - аудиокнига, прочитанная Игорем Князевым. Она великолепна. Но это как всегда
December 30, 2020
Mi-a placut seria Fabian Risk la nebunie, dar tot ii gasesc "defecte", doar ca nu le pun la suflet :). E greu cu criminalii in serie si cu atat mai greu cu un politist criminal in serie. Pacat ca familia Risk trebuie sa treaca prin atatea.
Great thriller, Fabian Risk is doing everything to close the case and to catch the serial killer that is " working" at the same time.
Great thriller, Fabian Risk is doing everything to close the case and to catch the serial killer that is " working" at the same time.
March 12, 2022
4,5/5
Πολύ ωραίο, όπως συνήθως. Αγαπημένος Φάμπιαν ♥️
Πολύ ωραίο, όπως συνήθως. Αγαπημένος Φάμπιαν ♥️
May 7, 2020
X Ways to Die is the fourth (fifth if you count the prequel) book in the Swedish Detective Fabian Risk series and it's clear from the outset that the King of Scandi Noir is back with a bang. On the hunt for a brutal, unpredictable and fiendishly clever serial killer, Fabian and his team are up against it. The usual methods they use to try to identify a killer aren't of any use to them because the slayings are so random and seemingly motiveless that it's nigh on impossible to understand the reasoning of the perpetrator and why he targeted who he did. The major strand to the plot is complemented by a couple of minor ones, namely Fabian’s son Theodor’s decision to tell police about the deadly secret held by a group of teenagers as he feels it's the right thing to do but this unexpectedly lands him in hot water; he also has family troubles.. Not only is his family and personal life a bit of a distraction from his job but Fabian is adamant that a member of his own team, Ingvar Molander, is a serial murderer himself but whilst trying to covertly gather evidence to build a case against him it has come to Molander’s attention...
This is an author and a series I have always felt does not get the attention it deserves; Ahnhem writes thoroughly entertaining masterpieces and I feel strongly that this is his best thriller to date. He pens well-rounded plots with an engaging cast of characters, so many twists and turns, dangerous situations galore and plots that will gets the cogs whirring and the heart pumping. This is a direct continuation of the events in Motive X with multiple moving plot threads making this an intense and action-packed multidimensional read. The tension and suspense are palpable and this is a thoroughly exhilarating, compulsive and superbly crafted thriller from start to finish. Fabian is a fantastic character who despite the odds often being stacked against him remains steadfast and determined to nab the bad guys. The plot never lets up and there's never a dull moment; that goes for the killings too which are grisly and overwhelmingly gruesome.
This is a nail-biting, exciting and heart-pounding page-turner that'll please long-time fans and newcomers alike. You literally feel breathless once finished as you flip the pages ever more feverishly desperate to discover how everything is resolved. Highly recommended. Many thanks to Head of Zeus for an ARC
This is an author and a series I have always felt does not get the attention it deserves; Ahnhem writes thoroughly entertaining masterpieces and I feel strongly that this is his best thriller to date. He pens well-rounded plots with an engaging cast of characters, so many twists and turns, dangerous situations galore and plots that will gets the cogs whirring and the heart pumping. This is a direct continuation of the events in Motive X with multiple moving plot threads making this an intense and action-packed multidimensional read. The tension and suspense are palpable and this is a thoroughly exhilarating, compulsive and superbly crafted thriller from start to finish. Fabian is a fantastic character who despite the odds often being stacked against him remains steadfast and determined to nab the bad guys. The plot never lets up and there's never a dull moment; that goes for the killings too which are grisly and overwhelmingly gruesome.
This is a nail-biting, exciting and heart-pounding page-turner that'll please long-time fans and newcomers alike. You literally feel breathless once finished as you flip the pages ever more feverishly desperate to discover how everything is resolved. Highly recommended. Many thanks to Head of Zeus for an ARC
October 19, 2019
Jag gav förra boken i serien 1/5*. Jag blev rasande när jag förstod att bokens handling var delad i två och att jag skulle få vänta ett år på nästa. Den skulle jag inte läsa! Så klart har jag gjort det ändå. Jag ångrar det inte, det är en av de mest medryckande och spännande bladvändarna jag läst i år. Även om offren regnar ner och det finns två seriemördare och inte bara en är handlingens sin fullständiga osannolikhet ändå intressant. Jag struntade fullständigt i om det var trovärdigt - karaktärerna kändes verkliga och jag ville bara veta vad som skulle hända sen, genast!
August 24, 2021
ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ:
ΑΓΑΠΗΤΕ/Η ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ/ΤΡΙΑ, ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΗΝ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΙΣ, ΜΗ ΔΙΑΝΟΗΘΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΠΙΑΣΕΙΣ ΚΑΝ, ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΗΔΗ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ Χ. ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΩΣ ΝΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙΣ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΛΟ ΑΥΤΟ!
Από την πρώτη στιγμή που διάβασα το λογοτεχνικό ντεμπούτο του Stefan Ahnhem, ένιωσα το μυαλό μου να διαλύεται. Δεν μπορούσα να καταλάβω πώς ένα λογοτεχνικό ντεμπούτο μπορούσε να είναι τόσο καλογραμμένο, χορταστικό, μακιαβελικά φρικιαστικό και απολαυστικό ταυτόχρονα. Εθίστηκα, τον θαύμασα, τον αγάπησα, τον υποστήριξα σε συνομιλίες με αναγνώστες που φάνηκαν να κουράζονται μαζί του στην πορεία. Στα τρία πρώτα βιβλία ένιωθα σαν τον εξαρτημένο, που απλά θέλει και το επόμενο... και το επόμενο...
Κι έπειτα ήρθε το τέταρτο βιβλίο, το Κίνητρο Χ. Το οποίο, αποτελώντας μέρος μιας διλογίας (κάτι που τότε δεν ήξερα), μας άφησε στη μέση με ένα σωρό ζητήματα ανοιχτά. Ζητήματα που ήρθε να κλείσει το Χ τρόποι να πεθάνεις. Ευτυχώς, κάποια από αυτά τα κλείνει. Ευτυχώς, αυτό είναι μια παρηγοριά σε όσους αντέξαμε να το διαβάσουμε αγόγγυστα ως το τέλος!
Έχοντας διαβάσει και τα πέντε βιβλία του συγγραφέα, ομολογώ πως μάλλον διακατέχομαι από μια δόση μαζοχισμού μαζί του. Έχω διαβάσει πολλούς Σκανδιναβούς συγγραφείς τα τελευταία χρόνια και είμαι εξοικειωμένη με το ύφος τους και τον τρόπο γραφής τους. Έχω αποδεχτεί πως οι περισσότεροι γράφουν σειρές και οι ήρωες εξελίσσονται από βιβλίο σε βιβλίο. Κι εσύ, ως αναγνώστης, "αναγκάζεσαι" να τους ακολουθήσεις σε αυτή τους την πορεία, να τους παρακολουθείς να μεγαλώνουν, να εξελιχθείς κι εσύ μαζί τους... Και πάντα λέω και προτείνω σε άλλους αναγνώστες να πάρουν -αν μπορούν- την οποιαδήποτε σειρά βιβλίων ενός συγγραφέα (γενικότερα, όχι απαραίτητα των Σκανδιναβών μόνο) με χρονολογική σειρά. Αλλά υπάρχουν και σειρές που ναι μεν είναι καλό να διαβάζονται με τη σειρά, αλλά τα βιβλία τους μπορούν να σταθούν και αυτόνομα -τουλάχιστον στην αστυνομική πλοκή-, για τον δόλιο τον αναγνώστη που ανακαλύπτει ξαφνικά το έβδομο ή όγδοο βιβλίο και δεν μπορεί να προμηθευτεί άμεσα και τα προηγούμενα.
Ο Ahnhem δεν είναι ένας τέτοιος συγγραφέας. Αν έχεις χάσει το νήμα κάπου στην πορεία, χάθηκες. Οι ζωές των ηρώων είναι δεμένες τόσο σφιχτά από το ένα βιβλίο στο άλλο, οι πράξεις τους εξαρτώνται από παλαιότερες επιλογές τους ή γεγονότα προηγούμενων βιβλίων, που αν δεν είσαι εξαρχής εξοικειωμένος, κάηκες! Μπήκες στον λαβύρινθο κι άντε να βγεις! Ακόμα και τα εγκλήματα που καλούνται να εξιχνιάσουν οι αστυνομικοί δεν "γεννιούνται" σε κάθε βιβλίο, αλλά προϋπάρχουν στα προηγούμενα και βάσει όσων έχουν προηγηθεί εξελίσσεται και η πλοκή του παρόντος. Κάτι που, κάποια στιγμή, ΚΟΥΡΑΖΕΙ και τον πιο πιστό και καλόπιστο αναγνώστη (ναι, εμένα ας πούμε!).
Δεινοπάθησα για να βγάλω αυτό το βιβλίο. Και λυπάμαι ειλικρινά που το λέω. Το διάβασα γιατί το περίμενα, γιατί ήθελα να μάθω τι θα γίνει παρακάτω, γιατί χρειαζόμουν επιτέλους να μπει μια τελεία σε υποθέσεις που παρέμεναν εν μέρει ανοιχτές από το πρώτο βιβλίο ήδη! Αλλά ταυτόχρονα σκεφτόμουν πως έπρεπε να θυμάμαι επ' ακριβώς τι είχε συμβεί στο Κίνητρο Χ, διαφορετικά θα έπρεπε να τρέχω συνεχώς σε αυτό, και θύμωσα. Θύμωσα και για λογαριασμό όσων πρωτογνώρισαν εδώ τον συγγραφέα και θα αναρωτιούνται πιθανότατα τι είναι αυτό που τους χτύπησε και από πού τους ήρθε!
Από τη μία, έχουμε έναν ανώμαλο ψυχάκια που εδώ και τέσσερα βιβλία μάς παιδεύει με ένα κ@λόζαρο. Και για να αναπνεύσει ακόμα, ρίχνει το ζάρι. Και αν επρόκειτο για τις επιλογές της προσωπικής του ζωής, τύπου "τι να μαγειρέψω σήμερα" ή "πού θα πάω το ΣΚ", θα ήταν καλά. Εδώ μιλάμε όμως για έναν serial killer εντελώς αψυχολόγητο, αφού επιλέγει θύματα, τρόπο εκτέλεσης και την κάθε κίνησή του στην πορεία της καθεμιάς... αποστολής του με το προαναφερθέν κ@λόζαρο. Επί πέντε βιβλία, μας έσπασε τα νεύρα με αυτό! Και τελικά, χωρίς να θέλω να κάνω spoiler, θα πω απλώς πως ναι μεν χαίρομαι που κατέληξε κάπου όλο αυτό, όμως περίμενα κάτι πολύ πιο εντυπωσιακό, μετά από τόσο μελάνι που χύθηκε για την πάρτη του.
Από την άλλη, έχουμε μια... εσωτερική υπόθεση τιμής στους κύκλους της αστυνομικής ομάδας μέλος της οποίας είναι και ο κεντρικός ήρωας, ο Φάμπιαν Ρισκ. Κι αυτή η υπόθεση μας έχει απασχολήσει τα μάλα ως τώρα. Και σε αυτή δεν διαφαίνεται τίποτα καλό καθ' όλη την πλοκή του βιβλίου και μέχρι να βρεθεί κι εκεί μια άκρη φαινόταν πάντα να γίνεται το χατίρι του "κακού" (άλλος serial killer από κει), κάτι που ειλικρινά κάποια στιγμή με έκανε να θέλω να πετάξω το βιβλίο από το παράθυρο από τη λύσσα μου! Και μόνο στη σκέψη ότι θα μπορούσα να είμαι εγώ ή κάποιο αγαπημένο μου πρόσωπο υποχείριο αυτού του ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ Μ@Λ@Κ@, ήθελα κι εγώ να κάνω φόνο!
Από την τρίτη, έχουμε την προσωπική ζωή του Φάμπιαν, που από την πρώτη ρημαδοστιγμή που τον γνωρίσαμε δεν λέει να στρώσει. Η οικογένειά του έχει αποδείξει πως είναι το πιο αντι-πρότυπο οικογένειας που υπάρχει, στη σκανδιναβική χερσόνησο τουλάχιστον! Η γυναίκα του τώρα επιτέλους φαίνεται να συνέρχεται, ενώ στα προηγούμενα βιβλία τού (και μας) έβγαλε την πίστη, η κόρη του -ευτυχώς- σε αυτό δεν εμφανίζεται σχεδόν καθόλου και ο γιος του, ΤΟ ΠΙΟ ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΟ Κ@ΛΟΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΣΟΥΗΔΙΑΣ, ΤΗΣ ΝΟΡΒΗΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΜΑΖΙ, βρίσκεται πάλι μπλεγμένος με την αστυνομία. Δηλαδή, από τη μία νιώθεις να τον συμπονάς και να τον λυπάσαι ολόψυχα τον έρμο τον Φάμπιαν, που δεν ξέρει ποιο ανοιχτό μέτωπο να πρωτοαντιμετωπίσει, αλλά από την άλλη κάπου έρχεσαι και μπουκώνεις και δεν αντέχεις άλλο να μη διαβάζεις πουθενά, πουθενά, κάτι καλό και θετικό για τα μέλη αυτής της οικογένειας. Ειλικρινά, δεν θα ήθελα να έχω την παραμικρή επαφή με κανέναν τους, σε οποιοδήποτε επίπεδο.
Γενικά, η πλοκή αυτού του βιβλίου έμοιαζε με ένα ατέλειωτο δελτίο ειδήσεων, όπου ψάχνεις την καλή είδηση με το κυάλι και τη βρίσκεις μόνο στο τέλος, όταν κλείνεις το βιβλίο και όταν ο παρουσιαστής σε καληνυχτίζει και σε ευχαριστεί που επέλεξες αυτόν για την ενημέρωσή σου.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, λες και δεν είναι αρκετά τα βάσανα πρωταγωνιστή και αναγνώστη επί σουηδικού εδάφους, έχουμε και άλλο μέτωπο, στη Δανία. Έχουμε τον επικεφαλής του Εγκληματολογικού (άλλο "μπουμπούκι" τρισκατάρατο από κει), να τραμπουκίζει ολόκληρο το τμήμα του, να θεωρεί εαυτόν δώρο στην ανθρωπότητα και όλους τους άλλους δούλους του, να έχει του κόσμου τα θέματα, να είναι από τους πιο αντιπαθητικούς ήρωες που έχω συναντήσει σε βιβλίο ever -γιατί είναι απλώς κακός και σπαστικός, δεν έχει κάποιον ιδιαίτερο λόγο να είναι- και επιπλέον να έχει κι αυτός κρατήσει μανιάτικη την αντιπάθειά του για μια πρώην αστυνομικό και να μας τριβελίζει το μυαλό συνέχεια με αυτό. Την οποία αστυνομικό παρενόχλησε, έκανε κατάχρηση εξουσίας πάνω της, κατάφερε να τη βγάλει την κακιά της υπόθεσης και να τη διώξει και τώρα έχει εμμονή μαζί της και θέλει να τη βγάλει γενικά από τη μέση, για να ησυχάσει. Όπως χαρακτηριστικά σκέφτεται σε κάποιο σημείο, για την ακρίβεια, "μέχρι να έχει τη γουρούνα στο πιάτο του τεμαχισμένη σε κομμάτια, να τη μασήσει, να την καταπιεί και να τη χέσει, δεν θα ησύχαζε" . Ναι, έτσι ακριβώς. Τόσο παραστατικά.
Kαι μάντεψε. Εννοείται δεν γίνεται τίποτα σε ό,τι αφορά το δικό του το θεματάκι. Βέεεεεβαια, θα πρέπει να περιμένουμε το έκτο για να δούμε την τελική μάχη των θηρίων. Στο μεταξύ, αν εξαιρέσει κανείς τα σημεία όπου προσπαθεί να κάνει δύσκολη τη ζωή στον Φάμπιαν Ρισκ, απλώς περιφέρεται εδώ κι εκεί και σκέφτεται πώς θα εκδικηθεί την αστυνόμο και τι θα της κάνει πριν τη σκοτώσει, επιτέλους. Και αναρωτιέμαι, γιατί δεν παρελειπόταν όλο αυτό το άχρηστο κομμάτι; Γιατί να πρέπει να φάω εγώ, η πιστή αναγνώστρια, ΚΑΙ αυτή τη σύγχυση; ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ, ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ, ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΘΕΤΙΚΟ; Ελπίζω στο έκτο τουλάχιστον να έχει ένα από τα δεκάδες τέλη που έχω σχηματίσει γι' αυτόν στο μυαλό μου και τίποτα λιγότερο.
Πραγματικά, νιώθω ανακούφιση που το τελείωσα! Για πρώτη φορά στα χρονικά, ανυπομονούσα να τελειώσω βιβλίο του Ahnhem. Για πρώτη φορά, το διάβασα περισσότερο διεκπεραιωτικά, για να μάθω την κατάληξη όσων μας τριβέλιζαν τον χρόνο και το μυαλό στα προηγούμενα βιβλία. Και ναι, οφείλω να ομολογήσω πως κλείνουν επιτέλους ορισμένοι λογαριασμοί. Έτσι φαίνεται, τουλάχιστον. Ελπίζω να μη γίνει καμιά ανατροπή στο επόμενο, γιατί ειλικρινά δεν θα το αντέξω!
Γιατί ναι, φυσικά και θα διαβάσω το επόμενο. Ασχέτως όλου αυτού το παραληρήματος που έγραψα εδώ (που ουσιαστικά είναι μαζεμένα τα... παράπονά μου ως τώρα), δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι η γραφή του Ahnhem και η πένα του εξελίσσονται κι αυτά μαζί με τους χαρακτήρες του και καταφέρνουν να διατηρούν το σασπένς και την αγωνία για τη συνέχεια. Αυτό που θα ήθελα προσωπικά είναι να κλείσει επιτέλους αυτός ο κύκλος, που έχει κρατήσει για τόσα βιβλία και εμένα με έχει κουράσει (και είμαι σίγουρη πως δεν είμαι η μόνη), και φυσικά να συνεχίσει ο συγγραφέας να γράφει για τον Φάμπιαν Ρισκ. Αλίμονο. Αλλά ας του δώσει κάτι άλλο, φρέσκο, να ασχοληθεί. Ας τον απαλλάξει από τους δαίμονες που τον κυνηγούν εδώ και τόσες χιλιάδες σελίδες. Ας του κάνει αυτή τη χάρη. Και σ' αυτόν και σ' εμάς μαζί!
3 αστεράκια με το ζόρι. Γιατί δεν μπορώ να μην παραδεχτώ πως κλείνει κατά κάποιον τρόπο τη διλογία, γιατί είναι καλογραμμένο, γιατί η δράση είναι συνεχής και καταιγιστική, γιατί υπάρχουν ανατροπές και εξελίξεις σε κάθε σελίδα, γιατί επιτελεί τον ρόλο του - ασχέτως αν έχει κουράσει.
Κι ακριβώς γιατί έχει κουράσει, γιατί δεν μπορεί να σταθεί μόνο του και απαιτεί την ανάγνωση του προηγούμενου, γιατί όποιος δεν θυμάται ακριβώς τι είχε γίνει πρέπει να ανατρέξει εκ νέου σε εκείνο, γιατί ήταν σπαστικό που πηγαίναμε από τον έναν παρανοϊκό serial killer στον άλλον χωρίς οι "καλοί" να δουν μια άσπρη μέρα μέχρι το τέλος και γιατί θα έπρεπε το τέταρτο και το πέμπτο βιβλίο να έχουν λιγότερο μπλα μπλα και να αποτελούν ένα και το αυτό, τρία αστεράκια με το ζόρι και ούτε μισό περισσότερο.
Κι αυτό γιατί, κατά βάθος, είμαι καλός άνθρωπος!
ΑΓΑΠΗΤΕ/Η ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ/ΤΡΙΑ, ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΗΝ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΙΣ, ΜΗ ΔΙΑΝΟΗΘΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΠΙΑΣΕΙΣ ΚΑΝ, ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΗΔΗ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ Χ. ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΩΣ ΝΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙΣ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΛΟ ΑΥΤΟ!
Από την πρώτη στιγμή που διάβασα το λογοτεχνικό ντεμπούτο του Stefan Ahnhem, ένιωσα το μυαλό μου να διαλύεται. Δεν μπορούσα να καταλάβω πώς ένα λογοτεχνικό ντεμπούτο μπορούσε να είναι τόσο καλογραμμένο, χορταστικό, μακιαβελικά φρικιαστικό και απολαυστικό ταυτόχρονα. Εθίστηκα, τον θαύμασα, τον αγάπησα, τον υποστήριξα σε συνομιλίες με αναγνώστες που φάνηκαν να κουράζονται μαζί του στην πορεία. Στα τρία πρώτα βιβλία ένιωθα σαν τον εξαρτημένο, που απλά θέλει και το επόμενο... και το επόμενο...
Κι έπειτα ήρθε το τέταρτο βιβλίο, το Κίνητρο Χ. Το οποίο, αποτελώντας μέρος μιας διλογίας (κάτι που τότε δεν ήξερα), μας άφησε στη μέση με ένα σωρό ζητήματα ανοιχτά. Ζητήματα που ήρθε να κλείσει το Χ τρόποι να πεθάνεις. Ευτυχώς, κάποια από αυτά τα κλείνει. Ευτυχώς, αυτό είναι μια παρηγοριά σε όσους αντέξαμε να το διαβάσουμε αγόγγυστα ως το τέλος!
Έχοντας διαβάσει και τα πέντε βιβλία του συγγραφέα, ομολογώ πως μάλλον διακατέχομαι από μια δόση μαζοχισμού μαζί του. Έχω διαβάσει πολλούς Σκανδιναβούς συγγραφείς τα τελευταία χρόνια και είμαι εξοικειωμένη με το ύφος τους και τον τρόπο γραφής τους. Έχω αποδεχτεί πως οι περισσότεροι γράφουν σειρές και οι ήρωες εξελίσσονται από βιβλίο σε βιβλίο. Κι εσύ, ως αναγνώστης, "αναγκάζεσαι" να τους ακολουθήσεις σε αυτή τους την πορεία, να τους παρακολουθείς να μεγαλώνουν, να εξελιχθείς κι εσύ μαζί τους... Και πάντα λέω και προτείνω σε άλλους αναγνώστες να πάρουν -αν μπορούν- την οποιαδήποτε σειρά βιβλίων ενός συγγραφέα (γενικότερα, όχι απαραίτητα των Σκανδιναβών μόνο) με χρονολογική σειρά. Αλλά υπάρχουν και σειρές που ναι μεν είναι καλό να διαβάζονται με τη σειρά, αλλά τα βιβλία τους μπορούν να σταθούν και αυτόνομα -τουλάχιστον στην αστυνομική πλοκή-, για τον δόλιο τον αναγνώστη που ανακαλύπτει ξαφνικά το έβδομο ή όγδοο βιβλίο και δεν μπορεί να προμηθευτεί άμεσα και τα προηγούμενα.
Ο Ahnhem δεν είναι ένας τέτοιος συγγραφέας. Αν έχεις χάσει το νήμα κάπου στην πορεία, χάθηκες. Οι ζωές των ηρώων είναι δεμένες τόσο σφιχτά από το ένα βιβλίο στο άλλο, οι πράξεις τους εξαρτώνται από παλαιότερες επιλογές τους ή γεγονότα προηγούμενων βιβλίων, που αν δεν είσαι εξαρχής εξοικειωμένος, κάηκες! Μπήκες στον λαβύρινθο κι άντε να βγεις! Ακόμα και τα εγκλήματα που καλούνται να εξιχνιάσουν οι αστυνομικοί δεν "γεννιούνται" σε κάθε βιβλίο, αλλά προϋπάρχουν στα προηγούμενα και βάσει όσων έχουν προηγηθεί εξελίσσεται και η πλοκή του παρόντος. Κάτι που, κάποια στιγμή, ΚΟΥΡΑΖΕΙ και τον πιο πιστό και καλόπιστο αναγνώστη (ναι, εμένα ας πούμε!).
Δεινοπάθησα για να βγάλω αυτό το βιβλίο. Και λυπάμαι ειλικρινά που το λέω. Το διάβασα γιατί το περίμενα, γιατί ήθελα να μάθω τι θα γίνει παρακάτω, γιατί χρειαζόμουν επιτέλους να μπει μια τελεία σε υποθέσεις που παρέμεναν εν μέρει ανοιχτές από το πρώτο βιβλίο ήδη! Αλλά ταυτόχρονα σκεφτόμουν πως έπρεπε να θυμάμαι επ' ακριβώς τι είχε συμβεί στο Κίνητρο Χ, διαφορετικά θα έπρεπε να τρέχω συνεχώς σε αυτό, και θύμωσα. Θύμωσα και για λογαριασμό όσων πρωτογνώρισαν εδώ τον συγγραφέα και θα αναρωτιούνται πιθανότατα τι είναι αυτό που τους χτύπησε και από πού τους ήρθε!
Από τη μία, έχουμε έναν ανώμαλο ψυχάκια που εδώ και τέσσερα βιβλία μάς παιδεύει με ένα κ@λόζαρο. Και για να αναπνεύσει ακόμα, ρίχνει το ζάρι. Και αν επρόκειτο για τις επιλογές της προσωπικής του ζωής, τύπου "τι να μαγειρέψω σήμερα" ή "πού θα πάω το ΣΚ", θα ήταν καλά. Εδώ μιλάμε όμως για έναν serial killer εντελώς αψυχολόγητο, αφού επιλέγει θύματα, τρόπο εκτέλεσης και την κάθε κίνησή του στην πορεία της καθεμιάς... αποστολής του με το προαναφερθέν κ@λόζαρο. Επί πέντε βιβλία, μας έσπασε τα νεύρα με αυτό! Και τελικά, χωρίς να θέλω να κάνω spoiler, θα πω απλώς πως ναι μεν χαίρομαι που κατέληξε κάπου όλο αυτό, όμως περίμενα κάτι πολύ πιο εντυπωσιακό, μετά από τόσο μελάνι που χύθηκε για την πάρτη του.
Από την άλλη, έχουμε μια... εσωτερική υπόθεση τιμής στους κύκλους της αστυνομικής ομάδας μέλος της οποίας είναι και ο κεντρικός ήρωας, ο Φάμπιαν Ρισκ. Κι αυτή η υπόθεση μας έχει απασχολήσει τα μάλα ως τώρα. Και σε αυτή δεν διαφαίνεται τίποτα καλό καθ' όλη την πλοκή του βιβλίου και μέχρι να βρεθεί κι εκεί μια άκρη φαινόταν πάντα να γίνεται το χατίρι του "κακού" (άλλος serial killer από κει), κάτι που ειλικρινά κάποια στιγμή με έκανε να θέλω να πετάξω το βιβλίο από το παράθυρο από τη λύσσα μου! Και μόνο στη σκέψη ότι θα μπορούσα να είμαι εγώ ή κάποιο αγαπημένο μου πρόσωπο υποχείριο αυτού του ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ Μ@Λ@Κ@, ήθελα κι εγώ να κάνω φόνο!
Από την τρίτη, έχουμε την προσωπική ζωή του Φάμπιαν, που από την πρώτη ρημαδοστιγμή που τον γνωρίσαμε δεν λέει να στρώσει. Η οικογένειά του έχει αποδείξει πως είναι το πιο αντι-πρότυπο οικογένειας που υπάρχει, στη σκανδιναβική χερσόνησο τουλάχιστον! Η γυναίκα του τώρα επιτέλους φαίνεται να συνέρχεται, ενώ στα προηγούμενα βιβλία τού (και μας) έβγαλε την πίστη, η κόρη του -ευτυχώς- σε αυτό δεν εμφανίζεται σχεδόν καθόλου και ο γιος του, ΤΟ ΠΙΟ ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΟ Κ@ΛΟΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΣΟΥΗΔΙΑΣ, ΤΗΣ ΝΟΡΒΗΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΜΑΖΙ, βρίσκεται πάλι μπλεγμένος με την αστυνομία. Δηλαδή, από τη μία νιώθεις να τον συμπονάς και να τον λυπάσαι ολόψυχα τον έρμο τον Φάμπιαν, που δεν ξέρει ποιο ανοιχτό μέτωπο να πρωτοαντιμετωπίσει, αλλά από την άλλη κάπου έρχεσαι και μπουκώνεις και δεν αντέχεις άλλο να μη διαβάζεις πουθενά, πουθενά, κάτι καλό και θετικό για τα μέλη αυτής της οικογένειας. Ειλικρινά, δεν θα ήθελα να έχω την παραμικρή επαφή με κανέναν τους, σε οποιοδήποτε επίπεδο.
Γενικά, η πλοκή αυτού του βιβλίου έμοιαζε με ένα ατέλειωτο δελτίο ειδήσεων, όπου ψάχνεις την καλή είδηση με το κυάλι και τη βρίσκεις μόνο στο τέλος, όταν κλείνεις το βιβλίο και όταν ο παρουσιαστής σε καληνυχτίζει και σε ευχαριστεί που επέλεξες αυτόν για την ενημέρωσή σου.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, λες και δεν είναι αρκετά τα βάσανα πρωταγωνιστή και αναγνώστη επί σουηδικού εδάφους, έχουμε και άλλο μέτωπο, στη Δανία. Έχουμε τον επικεφαλής του Εγκληματολογικού (άλλο "μπουμπούκι" τρισκατάρατο από κει), να τραμπουκίζει ολόκληρο το τμήμα του, να θεωρεί εαυτόν δώρο στην ανθρωπότητα και όλους τους άλλους δούλους του, να έχει του κόσμου τα θέματα, να είναι από τους πιο αντιπαθητικούς ήρωες που έχω συναντήσει σε βιβλίο ever -γιατί είναι απλώς κακός και σπαστικός, δεν έχει κάποιον ιδιαίτερο λόγο να είναι- και επιπλέον να έχει κι αυτός κρατήσει μανιάτικη την αντιπάθειά του για μια πρώην αστυνομικό και να μας τριβελίζει το μυαλό συνέχεια με αυτό. Την οποία αστυνομικό παρενόχλησε, έκανε κατάχρηση εξουσίας πάνω της, κατάφερε να τη βγάλει την κακιά της υπόθεσης και να τη διώξει και τώρα έχει εμμονή μαζί της και θέλει να τη βγάλει γενικά από τη μέση, για να ησυχάσει. Όπως χαρακτηριστικά σκέφτεται σε κάποιο σημείο, για την ακρίβεια, "μέχρι να έχει τη γουρούνα στο πιάτο του τεμαχισμένη σε κομμάτια, να τη μασήσει, να την καταπιεί και να τη χέσει, δεν θα ησύχαζε" . Ναι, έτσι ακριβώς. Τόσο παραστατικά.
Kαι μάντεψε. Εννοείται δεν γίνεται τίποτα σε ό,τι αφορά το δικό του το θεματάκι. Βέεεεεβαια, θα πρέπει να περιμένουμε το έκτο για να δούμε την τελική μάχη των θηρίων. Στο μεταξύ, αν εξαιρέσει κανείς τα σημεία όπου προσπαθεί να κάνει δύσκολη τη ζωή στον Φάμπιαν Ρισκ, απλώς περιφέρεται εδώ κι εκεί και σκέφτεται πώς θα εκδικηθεί την αστυνόμο και τι θα της κάνει πριν τη σκοτώσει, επιτέλους. Και αναρωτιέμαι, γιατί δεν παρελειπόταν όλο αυτό το άχρηστο κομμάτι; Γιατί να πρέπει να φάω εγώ, η πιστή αναγνώστρια, ΚΑΙ αυτή τη σύγχυση; ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ, ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ, ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΘΕΤΙΚΟ; Ελπίζω στο έκτο τουλάχιστον να έχει ένα από τα δεκάδες τέλη που έχω σχηματίσει γι' αυτόν στο μυαλό μου και τίποτα λιγότερο.
Πραγματικά, νιώθω ανακούφιση που το τελείωσα! Για πρώτη φορά στα χρονικά, ανυπομονούσα να τελειώσω βιβλίο του Ahnhem. Για πρώτη φορά, το διάβασα περισσότερο διεκπεραιωτικά, για να μάθω την κατάληξη όσων μας τριβέλιζαν τον χρόνο και το μυαλό στα προηγούμενα βιβλία. Και ναι, οφείλω να ομολογήσω πως κλείνουν επιτέλους ορισμένοι λογαριασμοί. Έτσι φαίνεται, τουλάχιστον. Ελπίζω να μη γίνει καμιά ανατροπή στο επόμενο, γιατί ειλικρινά δεν θα το αντέξω!
Γιατί ναι, φυσικά και θα διαβάσω το επόμενο. Ασχέτως όλου αυτού το παραληρήματος που έγραψα εδώ (που ουσιαστικά είναι μαζεμένα τα... παράπονά μου ως τώρα), δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι η γραφή του Ahnhem και η πένα του εξελίσσονται κι αυτά μαζί με τους χαρακτήρες του και καταφέρνουν να διατηρούν το σασπένς και την αγωνία για τη συνέχεια. Αυτό που θα ήθελα προσωπικά είναι να κλείσει επιτέλους αυτός ο κύκλος, που έχει κρατήσει για τόσα βιβλία και εμένα με έχει κουράσει (και είμαι σίγουρη πως δεν είμαι η μόνη), και φυσικά να συνεχίσει ο συγγραφέας να γράφει για τον Φάμπιαν Ρισκ. Αλίμονο. Αλλά ας του δώσει κάτι άλλο, φρέσκο, να ασχοληθεί. Ας τον απαλλάξει από τους δαίμονες που τον κυνηγούν εδώ και τόσες χιλιάδες σελίδες. Ας του κάνει αυτή τη χάρη. Και σ' αυτόν και σ' εμάς μαζί!
3 αστεράκια με το ζόρι. Γιατί δεν μπορώ να μην παραδεχτώ πως κλείνει κατά κάποιον τρόπο τη διλογία, γιατί είναι καλογραμμένο, γιατί η δράση είναι συνεχής και καταιγιστική, γιατί υπάρχουν ανατροπές και εξελίξεις σε κάθε σελίδα, γιατί επιτελεί τον ρόλο του - ασχέτως αν έχει κουράσει.
Κι ακριβώς γιατί έχει κουράσει, γιατί δεν μπορεί να σταθεί μόνο του και απαιτεί την ανάγνωση του προηγούμενου, γιατί όποιος δεν θυμάται ακριβώς τι είχε γίνει πρέπει να ανατρέξει εκ νέου σε εκείνο, γιατί ήταν σπαστικό που πηγαίναμε από τον έναν παρανοϊκό serial killer στον άλλον χωρίς οι "καλοί" να δουν μια άσπρη μέρα μέχρι το τέλος και γιατί θα έπρεπε το τέταρτο και το πέμπτο βιβλίο να έχουν λιγότερο μπλα μπλα και να αποτελούν ένα και το αυτό, τρία αστεράκια με το ζόρι και ούτε μισό περισσότερο.
Κι αυτό γιατί, κατά βάθος, είμαι καλός άνθρωπος!
June 11, 2024
Διαβάστε το review στο site μας:
https://www.culture21century.gr/2021/...
Μετά το "Κίνητρο Χ", το τέταρτο βιβλίο της σειράς "Fabian Risk" και το πρώτο της ενσωματωμένης σε αυτή διλογίας "Χ", ένας ακόμα τίτλος έρχεται να προστεθεί σε αυτές. Το "Χ τρόποι να πεθάνεις" είναι εδώ για να συνεχίσει το έργο του αγαπημένου συγγραφέα, έτσι ακριβώς όπως το γνωρίσαμε και κατέκτησε τις καρδιές μας, δηλαδή, με ωμό ρεαλισμό, σκληρές αναπαραστάσεις και βία στα όρια του ακραίου, δοκιμάζοντας παράλληλα και τα όρια των αντοχών μας, χωρίς ωστόσο ποτέ να τα ξεπερνάει, αλλά αντίθετα πετυχαίνοντας να μας καθηλώσει και να μας αφήσει χωρίς ανάσα -και να μας προβληματίσει για το που οδεύουν οι άνθρωποι με τόσες διαστροφές που μπορεί να έχουν.
Ο Ahnhem ακολουθεί την παράδοση των σύγχρονων σκανδιναβικών νουάρ, όπου έχουμε μια σειρά φρικτών δολοφονιών που ένας υγιής ανθρώπινος νους δεν μπορεί να ποτέ του να διανοηθεί, πόσο μάλλον να διαπράξει με τόση οργή και βία. Ωστόσο, αυτό που κάνει τις ιστορίες του Ahnhem να ξεχωρίζουν από άλλες, είναι το γεγονός πως δεν μιλάει για όλα αυτά με τρόπο περιγραφικό, αλλά άκρως παραστατικό, τόσο που σχεδόν μπορείς να δεις τις εικόνες αυτές με τα ίδια σου τα μάτια, καταγράφοντάς τες για πάντα βαθιά μέσα στο μυαλό και στη συνείδησή του, χωρίς όμως να σε κάνει να αισθάνεσαι πως απλά προσπαθεί να προκαλέσει, αλλά αντίθετα γιατί θέλει να είναι ειλικρινής όσον αφορά την φρικαλεότητα που τόσο επιδέξια κρύβεται στον κόσμο και που πολλές φορές μας ξεγελάει.
Αυτή η ιστορία δεν είναι διαφορετική, με τον Ρισκ να έχει να αντιμετωπίσει έναν δολοφόνο που φαίνεται να είναι ο ορισμός της διαστροφής, αφού πριν ν' αποτελειώσει τα θύματά του τα βασανίζει μέχρι αυτά να φτάσουν στα όριά τους, με τρόπους διαφορετικούς κάθε φορά, μα και φρικιαστικά δημιουργικούς, έτσι ώστε να υπάρχει κατά μία έννοια ένα μοτίβο δράσης, αλλά ξεφεύγοντας την ίδια στιγμή από τους κανόνες της εγκληματολογίας που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ένα ακριβές προφίλ του. Αυτό από μόνο του είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον ως ιδέα, και αρκετά πρωτότυπο θα έλεγα, γιατί σε κάνει να μην μπορείς να κατανοήσεις απόλυτα τα κίνητρα του δράστη και πολύ περισσότερο τον τρόπο σκέψης πίσω από τη δράση του, αλλά που θες διακαώς να τα μάθεις προκειμένου να τον αξιολογήσεις σαν άλλο αντικείμενο μελέτης.
Την ίδια στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά, η προσωπική ζωή του Ρισκ βρίσκεται κι αυτή στο προσκήνιο -με τη σχέση του με τη γυναίκα του να φαίνεται βελτιωμένη, με την κόρη του να βγαίνει απ' το νοσοκομείο αλλά να επιστρέφει διαφορετική απ' ότι ήταν πριν της συμβούν όσα της συνέβησαν στο προηγούμενο βιβλίο και με τον γιο του να επισκέπτεται τις Αρχές προκειμένου να μιλήσει για τη δολοφονική δράση μιας ομάδας εφήβων, βρίσκοντας τον ίδιο του τον εαυτό πίσω από τα κάγκελα χωρίς καν να το καταλάβει-, αλληλεπιδρώντας με την ιστορία των εγκλημάτων που έχει αναλάβει να ερευνήσει, με τρόπους που δεν θα περίμενε κανείς και που μπορεί να φαντάζουν άσχετοι αρχικά, αλλά που έρχονται να "κουμπώσουν" εκεί που πρέπει την κατάλληλη στιγμή. Παράλληλα με όλα αυτά, ο Ρισκ συνεχίζει να ερευνά σχετικά με την αυτοκτονία του φίλου και συναδέλφου του, Έλβιν, όντας βέβαιος πως όχι μόνο πρόκειται για δολοφονία, αλλά πως κάποιος άλλος απ' το Σώμα βρίσκεται πίσω από αυτήν.
Μυστικά, ίντριγκες, μυστικές υπηρεσίες, διαφθορά κι ένας δολοφόνος που δολοφονεί κόσμο που κανένα κοινό δεν έχει ο ένας με τον άλλον, κάνοντας τα κίνητρά του να είναι όχι απλά θολά αλλά σχεδόν ανύπαρκτα, με το τυχαίο των επιθέσεών του να δημιουργεί εφιάλτες, να γεννά ανασφάλεια και να καλλιεργεί την αγωνία, τόσο στους εμπλεκόμενους στην υπόθεση, όσο και σε εμάς ως αναγνώστες. Ο Ahnhem έχει δημιουργήσει, για μια ακόμα φορά, μια βίαιη αστυνομική περιπέτεια, όπου κάθε τι σε αυτή μοιάζει απειλητικό και τίθεται προς αμφισβήτηση. Η αγωνία και η δράση όλο και κορυφώνονται, όσο περισσότερο προχωράμε στην αφήγηση, που είναι γεμάτη ένταση και νεύρο, μα και τόσο σφιχτοδεμένη που δεν μας αφήνει παρά μονάχα περιθώρια για εικασίες -που 99% θα διαψευστούν στο τέλος, με την επίλυση του δράματος. Συναρπαστικό, καθηλωτικό, καλογραμμένο, με καταπληκτική εμβάθυνση στους χαρακτήρες και στην πιο σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης, το "Χ τρόποι να πεθάνεις" είναι ένα βιβλίο που πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσεις.
https://www.culture21century.gr/2021/...
Μετά το "Κίνητρο Χ", το τέταρτο βιβλίο της σειράς "Fabian Risk" και το πρώτο της ενσωματωμένης σε αυτή διλογίας "Χ", ένας ακόμα τίτλος έρχεται να προστεθεί σε αυτές. Το "Χ τρόποι να πεθάνεις" είναι εδώ για να συνεχίσει το έργο του αγαπημένου συγγραφέα, έτσι ακριβώς όπως το γνωρίσαμε και κατέκτησε τις καρδιές μας, δηλαδή, με ωμό ρεαλισμό, σκληρές αναπαραστάσεις και βία στα όρια του ακραίου, δοκιμάζοντας παράλληλα και τα όρια των αντοχών μας, χωρίς ωστόσο ποτέ να τα ξεπερνάει, αλλά αντίθετα πετυχαίνοντας να μας καθηλώσει και να μας αφήσει χωρίς ανάσα -και να μας προβληματίσει για το που οδεύουν οι άνθρωποι με τόσες διαστροφές που μπορεί να έχουν.
Ο Ahnhem ακολουθεί την παράδοση των σύγχρονων σκανδιναβικών νουάρ, όπου έχουμε μια σειρά φρικτών δολοφονιών που ένας υγιής ανθρώπινος νους δεν μπορεί να ποτέ του να διανοηθεί, πόσο μάλλον να διαπράξει με τόση οργή και βία. Ωστόσο, αυτό που κάνει τις ιστορίες του Ahnhem να ξεχωρίζουν από άλλες, είναι το γεγονός πως δεν μιλάει για όλα αυτά με τρόπο περιγραφικό, αλλά άκρως παραστατικό, τόσο που σχεδόν μπορείς να δεις τις εικόνες αυτές με τα ίδια σου τα μάτια, καταγράφοντάς τες για πάντα βαθιά μέσα στο μυαλό και στη συνείδησή του, χωρίς όμως να σε κάνει να αισθάνεσαι πως απλά προσπαθεί να προκαλέσει, αλλά αντίθετα γιατί θέλει να είναι ειλικρινής όσον αφορά την φρικαλεότητα που τόσο επιδέξια κρύβεται στον κόσμο και που πολλές φορές μας ξεγελάει.
Αυτή η ιστορία δεν είναι διαφορετική, με τον Ρισκ να έχει να αντιμετωπίσει έναν δολοφόνο που φαίνεται να είναι ο ορισμός της διαστροφής, αφού πριν ν' αποτελειώσει τα θύματά του τα βασανίζει μέχρι αυτά να φτάσουν στα όριά τους, με τρόπους διαφορετικούς κάθε φορά, μα και φρικιαστικά δημιουργικούς, έτσι ώστε να υπάρχει κατά μία έννοια ένα μοτίβο δράσης, αλλά ξεφεύγοντας την ίδια στιγμή από τους κανόνες της εγκληματολογίας που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ένα ακριβές προφίλ του. Αυτό από μόνο του είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον ως ιδέα, και αρκετά πρωτότυπο θα έλεγα, γιατί σε κάνει να μην μπορείς να κατανοήσεις απόλυτα τα κίνητρα του δράστη και πολύ περισσότερο τον τρόπο σκέψης πίσω από τη δράση του, αλλά που θες διακαώς να τα μάθεις προκειμένου να τον αξιολογήσεις σαν άλλο αντικείμενο μελέτης.
Την ίδια στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά, η προσωπική ζωή του Ρισκ βρίσκεται κι αυτή στο προσκήνιο -με τη σχέση του με τη γυναίκα του να φαίνεται βελτιωμένη, με την κόρη του να βγαίνει απ' το νοσοκομείο αλλά να επιστρέφει διαφορετική απ' ότι ήταν πριν της συμβούν όσα της συνέβησαν στο προηγούμενο βιβλίο και με τον γιο του να επισκέπτεται τις Αρχές προκειμένου να μιλήσει για τη δολοφονική δράση μιας ομάδας εφήβων, βρίσκοντας τον ίδιο του τον εαυτό πίσω από τα κάγκελα χωρίς καν να το καταλάβει-, αλληλεπιδρώντας με την ιστορία των εγκλημάτων που έχει αναλάβει να ερευνήσει, με τρόπους που δεν θα περίμενε κανείς και που μπορεί να φαντάζουν άσχετοι αρχικά, αλλά που έρχονται να "κουμπώσουν" εκεί που πρέπει την κατάλληλη στιγμή. Παράλληλα με όλα αυτά, ο Ρισκ συνεχίζει να ερευνά σχετικά με την αυτοκτονία του φίλου και συναδέλφου του, Έλβιν, όντας βέβαιος πως όχι μόνο πρόκειται για δολοφονία, αλλά πως κάποιος άλλος απ' το Σώμα βρίσκεται πίσω από αυτήν.
Μυστικά, ίντριγκες, μυστικές υπηρεσίες, διαφθορά κι ένας δολοφόνος που δολοφονεί κόσμο που κανένα κοινό δεν έχει ο ένας με τον άλλον, κάνοντας τα κίνητρά του να είναι όχι απλά θολά αλλά σχεδόν ανύπαρκτα, με το τυχαίο των επιθέσεών του να δημιουργεί εφιάλτες, να γεννά ανασφάλεια και να καλλιεργεί την αγωνία, τόσο στους εμπλεκόμενους στην υπόθεση, όσο και σε εμάς ως αναγνώστες. Ο Ahnhem έχει δημιουργήσει, για μια ακόμα φορά, μια βίαιη αστυνομική περιπέτεια, όπου κάθε τι σε αυτή μοιάζει απειλητικό και τίθεται προς αμφισβήτηση. Η αγωνία και η δράση όλο και κορυφώνονται, όσο περισσότερο προχωράμε στην αφήγηση, που είναι γεμάτη ένταση και νεύρο, μα και τόσο σφιχτοδεμένη που δεν μας αφήνει παρά μονάχα περιθώρια για εικασίες -που 99% θα διαψευστούν στο τέλος, με την επίλυση του δράματος. Συναρπαστικό, καθηλωτικό, καλογραμμένο, με καταπληκτική εμβάθυνση στους χαρακτήρες και στην πιο σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης, το "Χ τρόποι να πεθάνεις" είναι ένα βιβλίο που πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσεις.
April 19, 2025
Man Ahnhem rašo geriausius trilerius. Esu nemažai serijų pradėjus, skaičius, tačiau tik šiai esu ištikima, ir net šiek tiek liūdna, kad taip retai lietuviškai sulaukiame vis naujos dalies. Kita vertus – tas laukimas tik dar labiau sužadina norą skaityti, vos tik knyga pasirodo knygynų lentynose.
Šioje serijos dalyje Fabianas Riskas įsivelia į dvi bylas; jis imasi tirti, rodos, absoliučiai nesusijusius nužudymus, o kartu aiškinasi ir savo kolegos mirties aplinkybes, nes Fabianas įtaria vieną kolegą prie jos prisidėjus. Tačiau byla, kurioje nužudymai nesusiję, veda iš proto visus – jokio motyvo, jokių sutapimų, viskas tarsi vyksta atsitiktinai. O kas, jei visa tai, tik kraupus, šaltakraujiškas kažkieno žaidžiamas žaidimas?
Man atrodo genealus pasirinkimas tame, kad čia tarsi nėra motyvo. Tarsi. Tačiau su laiku jis ima aiškėti, kas, kaip, kodėl, viskas ima dėliotis į savas vietas. Tačiau tai nepalengvina tyrėjų darbo – kai viskas nulemiama neaišku ko, nežinai, ko tikėtis. Negali užbėgti įvykiams už akių, net ir labai to norėdamas, nes niekas nevyksta pagal jokią apčiuopiamą schemą. Ir šitoji siužeto dalis tik įrodo, kokie tyrėjai talentingi, ir kokie siaubingi, šaltakraujiški gali būti žudikai.
Įdomu buvo skaityti ir apie Fabiano sūnaus tolimesnius patyrimus ir išgyvenimus, nes autorius tęsia praeitoje dalyje tirtą bylą. Tačiau viskas yra sudėtingiau, ir įdomiau skaitytojui, kai toje byloje įveltas ir detektyvo sūnus. Gaila buvo visos šeimos skaitant. Kažkaip sunku suvokti, ką turi pergyventi tėvai, kai vaikas įsivelia į tokio lygio dalykus, ne ką mažiau gailėjau ir vaiko – nesusivokęs, išsigandęs, pasimetęs. Labai įdomu, kaip išsisrėbs visa jo privirta košė.
Talentingas rašytojas. Susuka siužetą taip, kad nesinori paleisti knygos eilinį kartą. Rodos penktoje dalyje jau galėtume jausti, kad autorius išsisemia, pavargsta – tačiau nieko panašaus. Puslapiai verčiasi taip pat greitai, o mano simpatijos Fabianui Riskui tik auga.
Leidyklos dovana.
Susitikime instagrame:
https://www.instagram.com/gretosknygo...
Šioje serijos dalyje Fabianas Riskas įsivelia į dvi bylas; jis imasi tirti, rodos, absoliučiai nesusijusius nužudymus, o kartu aiškinasi ir savo kolegos mirties aplinkybes, nes Fabianas įtaria vieną kolegą prie jos prisidėjus. Tačiau byla, kurioje nužudymai nesusiję, veda iš proto visus – jokio motyvo, jokių sutapimų, viskas tarsi vyksta atsitiktinai. O kas, jei visa tai, tik kraupus, šaltakraujiškas kažkieno žaidžiamas žaidimas?
Man atrodo genealus pasirinkimas tame, kad čia tarsi nėra motyvo. Tarsi. Tačiau su laiku jis ima aiškėti, kas, kaip, kodėl, viskas ima dėliotis į savas vietas. Tačiau tai nepalengvina tyrėjų darbo – kai viskas nulemiama neaišku ko, nežinai, ko tikėtis. Negali užbėgti įvykiams už akių, net ir labai to norėdamas, nes niekas nevyksta pagal jokią apčiuopiamą schemą. Ir šitoji siužeto dalis tik įrodo, kokie tyrėjai talentingi, ir kokie siaubingi, šaltakraujiški gali būti žudikai.
Įdomu buvo skaityti ir apie Fabiano sūnaus tolimesnius patyrimus ir išgyvenimus, nes autorius tęsia praeitoje dalyje tirtą bylą. Tačiau viskas yra sudėtingiau, ir įdomiau skaitytojui, kai toje byloje įveltas ir detektyvo sūnus. Gaila buvo visos šeimos skaitant. Kažkaip sunku suvokti, ką turi pergyventi tėvai, kai vaikas įsivelia į tokio lygio dalykus, ne ką mažiau gailėjau ir vaiko – nesusivokęs, išsigandęs, pasimetęs. Labai įdomu, kaip išsisrėbs visa jo privirta košė.
Talentingas rašytojas. Susuka siužetą taip, kad nesinori paleisti knygos eilinį kartą. Rodos penktoje dalyje jau galėtume jausti, kad autorius išsisemia, pavargsta – tačiau nieko panašaus. Puslapiai verčiasi taip pat greitai, o mano simpatijos Fabianui Riskui tik auga.
Leidyklos dovana.
Susitikime instagrame:
https://www.instagram.com/gretosknygo...
June 25, 2021
1,5*
Τι Π@ΠΑΡΙΑ ήταν αυτή ;;; ! 🤦🏻♂️
Η συνέχεια της υπόθεσης που ξεκίνησε με το Κίνητρο Χ είναι μια μπουρούχα!
Φαινόταν από το προηγούμενο βέβαια, που ήδη βαριόμουν, αλλά δεν περίμενα να είναι τοοοοοόσο χάλια! Χάλι μαύρο! Ώρες ώρες αναρωτιέμαι πως εκδίδουν τέτοια βιβλία.
Αν κάποιος δεν έχει "εμπειρία" από αστυνομικά ή δεν τον ενοχλούν οι αφελέστατες χωρίς καμία λογική και νόημα π@παριές που θα συναντήσει στο βιβλίο, ίσως και να του αρέσει.
Επίσης, αν συγκαταλεγόταν στα φαντασίας θα έλεγα okay, δέχομαι τόσες πολλές πίπες, αλλά όχι ρε φίλε... ΌΧΙ!!! Ινάφ ιζ ινάφ!
Νομίζω πλέον ότι οι συγγραφείς, και ειδικότερα οι μέτριοι, στην προσπάθεια τους να εντυπωσιάσουν δημιουργούν κακούς καρικατούρες! Και όχι μόνο κακούς, πολλές φορές και οι ήρωες είναι καρικατούρες.
Στο συγκεκριμένο βιβλίο, από τον ψυχαναγκαστικό δολοφόνο που παίζει με τα ζάρια και δεν κάνει τίποτα αν δεν του το πει το ζάρι 🤦🏻♂️ μέχρι τον επικεφαλής του εγκλημ��τολογικού της Κοπεγχάγης Κιμ Σλέιζνερ και το κόλλημα που έχει φάει με την Ντούνια 🤦🏻♂️, σχεδόν όλοι οι χαρακτήρες είναι για γέλια. Βασικά δεν είναι απλά για γέλια, είναι γελοίοι!
Η αλήθεια είναι ότι με τον συγγραφέα θα έπρεπε να είχαν χωρίσει οι δρόμοι μας εδώ και καιρό, μιας και φαινόταν που πηγαίνει το πράγμα και όσο για το τελευταίο βιβλίο της σειράς, όταν εκδοθεί ίσως να το διαβάσω καθαρά από περιέργεια, μόνο και μόνο για να δω την κατάληξη μιας παράλληλης ιστορίας γιατί όλο και καμιά ανατροπάρα 🤦🏻♂️ θα μας χαρίσει ο συγγραφέας! Βέβαια πιθανότατα να ρωτήσω κανέναν άλλον για να μη χάσω πάλι τον χρόνο μου.
Κλείνοντας θα ξαναπώ μόνο αυτό...
ΤΙ Π@ΠΑΡΙΑ ΗΤΑΝ ΠΑΛΙ ΑΥΤΗ!!! 🤬🤬🤬
Τι Π@ΠΑΡΙΑ ήταν αυτή ;;; ! 🤦🏻♂️
Η συνέχεια της υπόθεσης που ξεκίνησε με το Κίνητρο Χ είναι μια μπουρούχα!
Φαινόταν από το προηγούμενο βέβαια, που ήδη βαριόμουν, αλλά δεν περίμενα να είναι τοοοοοόσο χάλια! Χάλι μαύρο! Ώρες ώρες αναρωτιέμαι πως εκδίδουν τέτοια βιβλία.
Αν κάποιος δεν έχει "εμπειρία" από αστυνομικά ή δεν τον ενοχλούν οι αφελέστατες χωρίς καμία λογική και νόημα π@παριές που θα συναντήσει στο βιβλίο, ίσως και να του αρέσει.
Επίσης, αν συγκαταλεγόταν στα φαντασίας θα έλεγα okay, δέχομαι τόσες πολλές πίπες, αλλά όχι ρε φίλε... ΌΧΙ!!! Ινάφ ιζ ινάφ!
Νομίζω πλέον ότι οι συγγραφείς, και ειδικότερα οι μέτριοι, στην προσπάθεια τους να εντυπωσιάσουν δημιουργούν κακούς καρικατούρες! Και όχι μόνο κακούς, πολλές φορές και οι ήρωες είναι καρικατούρες.
Στο συγκεκριμένο βιβλίο, από τον ψυχαναγκαστικό δολοφόνο που παίζει με τα ζάρια και δεν κάνει τίποτα αν δεν του το πει το ζάρι 🤦🏻♂️ μέχρι τον επικεφαλής του εγκλημ��τολογικού της Κοπεγχάγης Κιμ Σλέιζνερ και το κόλλημα που έχει φάει με την Ντούνια 🤦🏻♂️, σχεδόν όλοι οι χαρακτήρες είναι για γέλια. Βασικά δεν είναι απλά για γέλια, είναι γελοίοι!
Η αλήθεια είναι ότι με τον συγγραφέα θα έπρεπε να είχαν χωρίσει οι δρόμοι μας εδώ και καιρό, μιας και φαινόταν που πηγαίνει το πράγμα και όσο για το τελευταίο βιβλίο της σειράς, όταν εκδοθεί ίσως να το διαβάσω καθαρά από περιέργεια, μόνο και μόνο για να δω την κατάληξη μιας παράλληλης ιστορίας γιατί όλο και καμιά ανατροπάρα 🤦🏻♂️ θα μας χαρίσει ο συγγραφέας! Βέβαια πιθανότατα να ρωτήσω κανέναν άλλον για να μη χάσω πάλι τον χρόνο μου.
Κλείνοντας θα ξαναπώ μόνο αυτό...
ΤΙ Π@ΠΑΡΙΑ ΗΤΑΝ ΠΑΛΙ ΑΥΤΗ!!! 🤬🤬🤬
May 21, 2022
5⭐
Fabian Risk nu este scos în evidență ca un erou, în niciunul dintre volume, iar acesta nu este excepția. Are doar câte "o scânteie de strălucire pe ici pe colo, dar fără aplauze". 😏
Intrigă principală foarte complexă, cu fapte criminale influențate de un joc cu zaruri, planificat și pus la punct de către Criminal. De menționat, chiar foarte inteligent.
O surpriză foarte neplăcută în echipa de investigații criminale.
Un personaj ticălos, nemernic, despotic, pervers și libidinos, acest Kim Sleizner, dar pe care vă las să îl descoperiți singuri pe acest om mizerabil și infect!
Este totuși volumul 5 și nu vreau să vă povestesc cartea. 👀
Intrigi/conflicte secundare care cer deznodământ într-o continuare a seriei. 😁✌
Spor la citit, că aveți nevoie!🤠💯
Fabian Risk nu este scos în evidență ca un erou, în niciunul dintre volume, iar acesta nu este excepția. Are doar câte "o scânteie de strălucire pe ici pe colo, dar fără aplauze". 😏
Intrigă principală foarte complexă, cu fapte criminale influențate de un joc cu zaruri, planificat și pus la punct de către Criminal. De menționat, chiar foarte inteligent.
O surpriză foarte neplăcută în echipa de investigații criminale.
Un personaj ticălos, nemernic, despotic, pervers și libidinos, acest Kim Sleizner, dar pe care vă las să îl descoperiți singuri pe acest om mizerabil și infect!
Este totuși volumul 5 și nu vreau să vă povestesc cartea. 👀
Intrigi/conflicte secundare care cer deznodământ într-o continuare a seriei. 😁✌
Spor la citit, că aveți nevoie!🤠💯
July 14, 2020
„Die Rückkehr des Würfelmörders“ ist im Juli 2020 im Ullstein Verlag erschienen. Es ist der 5. Teil der Fabian Risk Reihe von Stefan Ahnhem und gleichzeitig die Fortsetzung des 4. Teils dieser Reihe „Der Würfelmörder“, weshalb dieses Buch nicht unabhängig lesbar ist.
Ich bin generell ein großer Fan der Thriller von Stefan Ahnhem und auch dieser Teil hat mich nicht enttäuscht.
Das teuflische Spiel geht weiter. Kommissar Fabian Risk ist immer noch auf der Suche nach dem Würfelmörder. Gleichzeitig kämpft er wie immer weiterhin mit vielen persönlichen und familiären Problemen.
Das Buch knüpft direkt an die Ereignisse aus dem 4. Teil an und lässt einen deshalb bereits zu Beginn kaum zu Atem kommen. Jedes Kapitel erzeugt gefühlt noch mehr Spannung, als das Vorherige. Die Kapitel aus der Sicht des Würfelmörders machen Gänsehaut und zeigen die eiskalte und erschreckend einfallsreiche Vorgehensweise detailliert. Viele Handlungsstränge sorgen für eine sehr fesselnde Atmosphäre, da man immer nur kleine Häppchen aus jeder Situation zu lesen bekommt und dadurch noch schneller weiterlesen will, um zu erfahren wie es weiter geht.
Die Ermittler treten lange Zeit auf der Stelle und jede heiße Spur gibt neue Hoffnung. Durch das häufige Verwerfen besagter Theorien ist das Buch ein absoluter Pageturner.
Der Show-Down war auf jeden Fall gut durchdacht und erfüllte meine hohen Erwartungen. Große Überraschungen blieben allerdings aus.
Auch hier gefällt mir das Cover gut. Es greift das Konzept des 4. Teils wieder auf und beide Cover nebeneinander verschmelzen sogar zu einem gemeinsamen Bild.
Insgesamt bekommt „Die Rückkehr des Würfelmörders“ von mir 4,5 Sterne - aufgerundet also 5 Sterne. Im Grunde wirklich ein sehr guter Thriller, wo man über kleinere Makel definitiv hinweg schauen kann. Ich freue mich Fabian Risk im nächsten Teil wiederzutreffen.
Ich bin generell ein großer Fan der Thriller von Stefan Ahnhem und auch dieser Teil hat mich nicht enttäuscht.
Das teuflische Spiel geht weiter. Kommissar Fabian Risk ist immer noch auf der Suche nach dem Würfelmörder. Gleichzeitig kämpft er wie immer weiterhin mit vielen persönlichen und familiären Problemen.
Das Buch knüpft direkt an die Ereignisse aus dem 4. Teil an und lässt einen deshalb bereits zu Beginn kaum zu Atem kommen. Jedes Kapitel erzeugt gefühlt noch mehr Spannung, als das Vorherige. Die Kapitel aus der Sicht des Würfelmörders machen Gänsehaut und zeigen die eiskalte und erschreckend einfallsreiche Vorgehensweise detailliert. Viele Handlungsstränge sorgen für eine sehr fesselnde Atmosphäre, da man immer nur kleine Häppchen aus jeder Situation zu lesen bekommt und dadurch noch schneller weiterlesen will, um zu erfahren wie es weiter geht.
Die Ermittler treten lange Zeit auf der Stelle und jede heiße Spur gibt neue Hoffnung. Durch das häufige Verwerfen besagter Theorien ist das Buch ein absoluter Pageturner.
Der Show-Down war auf jeden Fall gut durchdacht und erfüllte meine hohen Erwartungen. Große Überraschungen blieben allerdings aus.
Auch hier gefällt mir das Cover gut. Es greift das Konzept des 4. Teils wieder auf und beide Cover nebeneinander verschmelzen sogar zu einem gemeinsamen Bild.
Insgesamt bekommt „Die Rückkehr des Würfelmörders“ von mir 4,5 Sterne - aufgerundet also 5 Sterne. Im Grunde wirklich ein sehr guter Thriller, wo man über kleinere Makel definitiv hinweg schauen kann. Ich freue mich Fabian Risk im nächsten Teil wiederzutreffen.
August 31, 2023
Dit vijfde deel in de serie rond Fabian Risk borduurt voort op de gebeurtenissen uit deel 4 Motief X. Een deel van de puzzel is reeds gelegd, maar een heleboel vragen staan nog open en ook de willekeurige moorden baren de speurders nog steeds zorgen. Na verloop van tijd wordt dan uiteindelijk de link gelegd met de dobbelstenen en is de zaak in een nieuwe stroomversnelling gekomen. X manieren om te sterven is net zoals zijn voorganger van een dik kaliber en ook het onderwerp blijft zwaar. Naast het speurwerk op kantoor, heeft Fabian ook af te rekenen met zijn zoon die inziet dat hij schuld moet bekennen voor zijn medeplichtigheid aan de misdaden die eerder aan bod kwamen in deze serie. Daar wordt de nodige zorg aan besteedt en op zich was dit vijfde deel wel boeiend. Gelukkig heeft Stefan Ahnhem niet de lijn van het derde deel doorgetrokken, dat ik het slechtste deel vond van deze reeks met maar 3 sterren als gevolg. Dit vijfde deel kan rekenen op 4 sterren. Deel zes verscheen nog niet zolang geleden en is nu al beschikbaar in Kobo Plus. Dat ligt dus klaar om dit jaar nog gelezen te worden.
https://elinevandm.wordpress.com/2023...
https://elinevandm.wordpress.com/2023...
Read
December 5, 2020Cea mai buna carte a seriei, insa nu este o carte de sine statatoare. Trebuie luata doar impreuna cu precedenta. Insa este geniala, divina, cu suspans cat cuprinde. Si cu o doza mare de ... noroc. La propriu.
June 14, 2025
4.5 ⭐️
October 1, 2020
Undeva între 3 și 3,5 stele.
Cea mai slabă carte din cele cinci apărute până acum. Nu e limpede dacă e sau nu final de serie, căci porțile sunt lăsate destul de larg deschise pentru o continuare. Dar asta contează mai puțin în raport cu faptul că, din păcate, autorul nu mai reușește să se mențină la același nivel cu care ne obișnuise. Iar atunci când așteptările cititorului sunt ridicate, și defectele cărții pot să pară mai mari decât în realitate.
Principalul punct slab al cărții are legătură cu narațiunea, mai exact cu acele episoade esențiale din carte ce, la o examinare mai atentă, nu au o coerență logică, nu se susțin. Și nu sunt deloc puține. O să le iau pe rând, nu în ordinea în care apar în carte, ci în ordinea importanței.
Primul asemenea episod inconsistent logic este înțelegerea dintre Ingvar Molander și Fabian, ce poate fi rezumată astfel: Molander nu îl omoară pe Risk pentru că e convins că doar el va rezolva cazul Milwokh. Și, în logica conform căreia cea mai mare preocupare a unui criminal în serie este ca alt criminal în serie să ajungă după gratii, îl lasă în viață pe Fabian. Asta în condițiile în care același Molander ucisese deja un polițist care, cel puțin la prima vedere, pare a fi un anchetator chiar mai bun decât Fabian, este vorba despre Hugo Elvin. În plus, același Molander tocmai și-a condamnat soția la moarte. De unde până unde această generozitate a lui Molander față de Risk? Răspunsul e simplu: rămânerea în viață a lui Fabian Risk este un simplu artificiu al autorului, e în afara logicii interne a narațiunii.
Al doilea exemplu: arestarea intempestiva a lui Theodor este în afara oricărei logici juridice. Și mai ales în maniera fulgerătoare în care se petrece.
Camera secretă a lui Milwokh ridică alte două mari semne de întrebare: mai întâi, cum se explică faptul că polițiștii sunt atât de incompetenți încât să nu realizeze că o cameră a unui apartament dintr-un bloc a fost împărțită în două? Iar, pe de altă parte, evadarea din acea cameră secretă a politistei Irene Lilja, ce are la îndemână o șurubelnița și niște conserve, ne face să avem îndoieli serioase față de siguranța clădirilor din Suedia, ce par construite din materiale foarte puțin rezistente, astfel încât o șurubelnița poate fi fatală unui perete de rezistență.
Despre finalul cărții nu mai are sens să discutam, căci face parte din aceeași categorie: Fabian Risk socializează cu un alt criminal în serie, iar acesta respectă până la virgulă ce a convenit cu polițistul suedez.
Punctele tari ale cărții nu sunt deloc numeroase, de fapt ele se pot reduce la unul singur, respectiv faptul că este continuarea a patru cărți excelente și nu ai cum să nu o citești. Dar cea mai așteptată carte a toamnei, cel puțin din punctul meu de vedere, s-a dovedit a fi o dezamăgire. Mai ales că nu știm nimic despre Dunja Hougard. Lectură plăcută!
Cea mai slabă carte din cele cinci apărute până acum. Nu e limpede dacă e sau nu final de serie, căci porțile sunt lăsate destul de larg deschise pentru o continuare. Dar asta contează mai puțin în raport cu faptul că, din păcate, autorul nu mai reușește să se mențină la același nivel cu care ne obișnuise. Iar atunci când așteptările cititorului sunt ridicate, și defectele cărții pot să pară mai mari decât în realitate.
Principalul punct slab al cărții are legătură cu narațiunea, mai exact cu acele episoade esențiale din carte ce, la o examinare mai atentă, nu au o coerență logică, nu se susțin. Și nu sunt deloc puține. O să le iau pe rând, nu în ordinea în care apar în carte, ci în ordinea importanței.
Primul asemenea episod inconsistent logic este înțelegerea dintre Ingvar Molander și Fabian, ce poate fi rezumată astfel: Molander nu îl omoară pe Risk pentru că e convins că doar el va rezolva cazul Milwokh. Și, în logica conform căreia cea mai mare preocupare a unui criminal în serie este ca alt criminal în serie să ajungă după gratii, îl lasă în viață pe Fabian. Asta în condițiile în care același Molander ucisese deja un polițist care, cel puțin la prima vedere, pare a fi un anchetator chiar mai bun decât Fabian, este vorba despre Hugo Elvin. În plus, același Molander tocmai și-a condamnat soția la moarte. De unde până unde această generozitate a lui Molander față de Risk? Răspunsul e simplu: rămânerea în viață a lui Fabian Risk este un simplu artificiu al autorului, e în afara logicii interne a narațiunii.
Al doilea exemplu: arestarea intempestiva a lui Theodor este în afara oricărei logici juridice. Și mai ales în maniera fulgerătoare în care se petrece.
Camera secretă a lui Milwokh ridică alte două mari semne de întrebare: mai întâi, cum se explică faptul că polițiștii sunt atât de incompetenți încât să nu realizeze că o cameră a unui apartament dintr-un bloc a fost împărțită în două? Iar, pe de altă parte, evadarea din acea cameră secretă a politistei Irene Lilja, ce are la îndemână o șurubelnița și niște conserve, ne face să avem îndoieli serioase față de siguranța clădirilor din Suedia, ce par construite din materiale foarte puțin rezistente, astfel încât o șurubelnița poate fi fatală unui perete de rezistență.
Despre finalul cărții nu mai are sens să discutam, căci face parte din aceeași categorie: Fabian Risk socializează cu un alt criminal în serie, iar acesta respectă până la virgulă ce a convenit cu polițistul suedez.
Punctele tari ale cărții nu sunt deloc numeroase, de fapt ele se pot reduce la unul singur, respectiv faptul că este continuarea a patru cărți excelente și nu ai cum să nu o citești. Dar cea mai așteptată carte a toamnei, cel puțin din punctul meu de vedere, s-a dovedit a fi o dezamăgire. Mai ales că nu știm nimic despre Dunja Hougard. Lectură plăcută!
March 22, 2025
Oi negaliu kaip laukiu paskutines dalies, taip tikiuosi viskas ten susitvarkys su tuo Sliuzu Kimiu. Tikiuos Dunja ir Fabianas pagaliau ji supakuos
February 5, 2021
Nu ma omor dupa seria asta oricum, dar curiozitatea nu ma lasa sa ma opresc din citit. Cred ca putea fi un pic mai scurta. Cred ca unele scene sunt prea trase de par, atat din cele pline de actiune, cat si din cele care ar putea reprezenta anumite puncte cheie, si chiar daca unele momente ar putea fi emotionante si/sau de-a dreptul filosofice, se trece cu mare usurinta peste si prin ele. Insa cred si ca ar iesi un film bun din ea, cred ca actiunea ar face ca celelalte neconcordante sa fie usor de trecut cu vederea 😁
September 28, 2020
Ahnhem nu se dezminte nici în volumul 5. Cine a citit celelalte volume, știe la ce să se aștepte. Mi-a plăcut, cartea te ține ca de obicei în suspans, dar finalul a fost simplu, la ce spectacol făcuse cazul până atunci. Sper ca va exista și un volum 6, pt ca unele lucruri au rămas în aer la final. Aștept să o revăd pe Dunja în acțiune.
June 18, 2025
Dar viena istorija apie Fabianą Riską, gal net ne viena - keletas siužetinių linijų. Nusikaltimai, kurie neturi jokio motyvo. Perskaitei knygą "Kauliukų žmogus" ir įsivaizduoji, kad gyvenime viską lemia kauliukai. Juk ne tu priimi sprendimus, tai kauliukai nusprendžia ką pasirinkti.
Labiau sukrečianti istorija - Molanderio. Draugas, kolega, policininkas, nusikaltėlis.
Šį sykį visai nebuvo Dunjos, tik šiek tiek užsiminta. Istorija tarp jos ir Kimo Sleiznerio dar nebaigta. Kitų galima ir nebeplėtoti, taip sakant "Happy ending"...
Labiau sukrečianti istorija - Molanderio. Draugas, kolega, policininkas, nusikaltėlis.
Šį sykį visai nebuvo Dunjos, tik šiek tiek užsiminta. Istorija tarp jos ir Kimo Sleiznerio dar nebaigta. Kitų galima ir nebeplėtoti, taip sakant "Happy ending"...
March 14, 2025
"Sakoma,kad už kiekvienos žmogžudystės slypi motyvas... Grynajam blogiui niekada nereikėjo ir nereikės jokio motyvo".
Skaitėsi tikrai įdomiai, gal kiek per daug išplėstas,bet įtampos netrūko.
Skaitėsi tikrai įdomiai, gal kiek per daug išplėstas,bet įtampos netrūko.
February 24, 2020
X måder at dø på er kendetegnet ved det fantastiske drive man er kommet til at forvente at Stefan Ahnhem. Der er absolut tale om en værdig fortsættelse, men desværre indeholder bogen også et af de problemer der er set tidligere: Stefan forsøger til tider at dække for mange ting på samme tid. Mange af de beskrevne historier har dybde nok til at kunne fylde deres helt egen bog.
Stefan bygger dog på glimrende vis videre på sin velskabte krimiscene og der er ingen tvivl om, at han til fulde mestrer den dramaturgiske del af et forfatterskab. Hans opbygning af stemningen og spændingsniveauet er imponerende, og at læse bogen er næsten som at se en gyserfilm.
Persongalleriet er alsidigt, og byder på mange stærke karakterer. Stefan mestrer de vellykkede skift mellem fortællerstemmerne, og han gør det i et levende og effektivt sprog. At bogen ikke kun fokuserer på jagten efter gerningsmanden, men fletter trådene ind i karakterernes privatliv, giver læsningen en dybere kompleksitet og tilføjer en ekstra dimension af spænding.
Stefan formår at lege med sine læsere, specielt med sin fantasi hvad angår nye makabre måder at aflive folk på. Og med en original og troværdig grundidé, så er det altså en skam at troværdigheden ikke holder gennem bogen. Gerningsmændene udviser næsten overnaturlige evner, og det går ofte over grænsen. Og selvom troværdighed ikke altid er et must i en god krimi, så er det nu alligevel lidt for meget.
X måder at dø er til dig, der elsker spænding, tempo og originale karakterer.
Stefan bygger dog på glimrende vis videre på sin velskabte krimiscene og der er ingen tvivl om, at han til fulde mestrer den dramaturgiske del af et forfatterskab. Hans opbygning af stemningen og spændingsniveauet er imponerende, og at læse bogen er næsten som at se en gyserfilm.
Persongalleriet er alsidigt, og byder på mange stærke karakterer. Stefan mestrer de vellykkede skift mellem fortællerstemmerne, og han gør det i et levende og effektivt sprog. At bogen ikke kun fokuserer på jagten efter gerningsmanden, men fletter trådene ind i karakterernes privatliv, giver læsningen en dybere kompleksitet og tilføjer en ekstra dimension af spænding.
Stefan formår at lege med sine læsere, specielt med sin fantasi hvad angår nye makabre måder at aflive folk på. Og med en original og troværdig grundidé, så er det altså en skam at troværdigheden ikke holder gennem bogen. Gerningsmændene udviser næsten overnaturlige evner, og det går ofte over grænsen. Og selvom troværdighed ikke altid er et must i en god krimi, så er det nu alligevel lidt for meget.
X måder at dø er til dig, der elsker spænding, tempo og originale karakterer.
July 13, 2020
Im vierten Band der Fabian Risk-Reihe „10 Stunden tot“ wird ein Mörder eingeführt, der seine Opfer willkürlich auswählt und auf verschiedene Arten zu Tode bringt. Allerdings wurde dieser Fall nicht gelöst, seine Identität nicht aufgelöst. Nun hat man genau dieser Band aus der Reihe ausgeklammert, unter dem Titel „Der Würfelmörder“ neu aufgelegt und den abschließenden fünften Band „Die Rückkehr des Würfelmörders“ veröffentlicht. Nun ja…
Aber es ist nicht nur dieser Handlungsfaden, der hier wieder aufgenommen und (endlich) zum Abschluss gebracht wird. Wie bereits in dem Vorgänger sind es verschiedene Fälle, in denen Risk und seine Kollegen ermitteln, wobei sowohl das Team als auch weitgehend die Täter aus den vorherigen Bänden bekannt sind. Und für alle, die diese nicht gelesen haben, werden sie lang und breit wieder aufgerollt, was zum einen unnötige Längen schafft, zum anderen auch das Tempo, das durch die vielen kurzen Kapitel aus unterschiedlichen Perspektiven eigentlich hoch sein müsste, massiv ausbremst. Dazu kommt dann auch noch das komplizierte Familienleben der Risks…war mir alles einen Tick zuviel. Und auch die Auflösung des Würfelmörder-Falls (samt Motivation des Täters) konnte mich nur in Ansätzen überzeugen. Küchenpsychologie par excellence.
Tja, und wie wir es von dem Autor mittlerweile kennen, ist natürlich der Boden für den nächsten Band bereitet, denn einer der Handlungsstränge wird (wieder einmal) nicht zum Abschluss gebracht und schreit förmlich nach einer Fortsetzung. Aber diese werde ich mir definitiv nicht mehr antun.
Aber es ist nicht nur dieser Handlungsfaden, der hier wieder aufgenommen und (endlich) zum Abschluss gebracht wird. Wie bereits in dem Vorgänger sind es verschiedene Fälle, in denen Risk und seine Kollegen ermitteln, wobei sowohl das Team als auch weitgehend die Täter aus den vorherigen Bänden bekannt sind. Und für alle, die diese nicht gelesen haben, werden sie lang und breit wieder aufgerollt, was zum einen unnötige Längen schafft, zum anderen auch das Tempo, das durch die vielen kurzen Kapitel aus unterschiedlichen Perspektiven eigentlich hoch sein müsste, massiv ausbremst. Dazu kommt dann auch noch das komplizierte Familienleben der Risks…war mir alles einen Tick zuviel. Und auch die Auflösung des Würfelmörder-Falls (samt Motivation des Täters) konnte mich nur in Ansätzen überzeugen. Küchenpsychologie par excellence.
Tja, und wie wir es von dem Autor mittlerweile kennen, ist natürlich der Boden für den nächsten Band bereitet, denn einer der Handlungsstränge wird (wieder einmal) nicht zum Abschluss gebracht und schreit förmlich nach einer Fortsetzung. Aber diese werde ich mir definitiv nicht mehr antun.
April 21, 2022
Wow, war das wieder ein spannendes Buch.
Es passiert unglaublich viel.
So viele Fälle müssen gelöst und verknüpfen sich letztendlich miteinander.
Selbst aus vorangegangenen Büchern.
Deshalb würde ich empfehlen, diese Reihe in der richtigen Reihenfolge zu lesen.
Also praktisch den Würfelmörder als Teil 4 und 5 betrachten.
Es passiert unglaublich viel.
So viele Fälle müssen gelöst und verknüpfen sich letztendlich miteinander.
Selbst aus vorangegangenen Büchern.
Deshalb würde ich empfehlen, diese Reihe in der richtigen Reihenfolge zu lesen.
Also praktisch den Würfelmörder als Teil 4 und 5 betrachten.
October 21, 2019
Äntligen fick jag ta vid där bok 4 så snöpligt slutade. Det driv som Ahnhems böcker kännetecknas av var lika framträdande som alltid och så fort jag var tvungen att avbryts min läsning drabbades jag av akut FOMO. Det var inte den bästa av Ahnhems böcker, men läsvärd i alla fall. Förstås.
June 6, 2025
Grynajam blogiui niekada nereikėjo ir nereikės jokio motyvo.
Be galo smagu vėl susitikti su Fabianu Risku ir jo komanda! 😍 Tai jau 5-oji serijos dalis, todėl neišsiplėsiu, nes jei skaitai šią seriją, žinai, ko tikėtis ir kad autorius nenuvilia.
Šioje dalyje tęsiama paslaptinga nusikaltėlio, žudančio be aiškaus motyvo, medžioklė. Nėra jokios akivaizdžios sistemos: nei bendros aukų charakteristikos, nei vietos, nei laiko, nei metodo, jungiančio nusikaltimus. 🤷♀️ Kas lemia, kas taps kita auka? Lygiagrečiai vystoma ir Fabiano bei jo šeimos asmeninio gyvenimo linija, suteikianti istorijai dar daugiau sluoksnių. 🔥
Norint geriau susigaudyti siužeto vingiuose, rekomenduoju prieš tai perskaityti bent porą ankstesnių dalių — „18 laipsnių šalčio“ ir „Motyvas X“. Idealu būtų pradėti nuo pat pradžių, nes veikėjų raida ir asmeniniai santykiai čia tikrai svarbūs.
Vis dėlto, lyginant su ankstesnėmis dalimis, ši man pasirodė kiek silpnesnė. Įtampos netrūko, tačiau kai kurios vietos atrodė ištemptos, o atomazgos norėjosi sulaukti greičiau. ⏳ Ir negaliu nepaminėti – LABAI erzino Kimas Sleizneris. 😾 Taip norėtųsi, kad kas nors jį pagaliau „pastatytų į vietą“ – tikiuosi, tai nutiks jau kitoje dalyje, kurios nekantriai laukiu!😏
Be galo smagu vėl susitikti su Fabianu Risku ir jo komanda! 😍 Tai jau 5-oji serijos dalis, todėl neišsiplėsiu, nes jei skaitai šią seriją, žinai, ko tikėtis ir kad autorius nenuvilia.
Šioje dalyje tęsiama paslaptinga nusikaltėlio, žudančio be aiškaus motyvo, medžioklė. Nėra jokios akivaizdžios sistemos: nei bendros aukų charakteristikos, nei vietos, nei laiko, nei metodo, jungiančio nusikaltimus. 🤷♀️ Kas lemia, kas taps kita auka? Lygiagrečiai vystoma ir Fabiano bei jo šeimos asmeninio gyvenimo linija, suteikianti istorijai dar daugiau sluoksnių. 🔥
Norint geriau susigaudyti siužeto vingiuose, rekomenduoju prieš tai perskaityti bent porą ankstesnių dalių — „18 laipsnių šalčio“ ir „Motyvas X“. Idealu būtų pradėti nuo pat pradžių, nes veikėjų raida ir asmeniniai santykiai čia tikrai svarbūs.
Vis dėlto, lyginant su ankstesnėmis dalimis, ši man pasirodė kiek silpnesnė. Įtampos netrūko, tačiau kai kurios vietos atrodė ištemptos, o atomazgos norėjosi sulaukti greičiau. ⏳ Ir negaliu nepaminėti – LABAI erzino Kimas Sleizneris. 😾 Taip norėtųsi, kad kas nors jį pagaliau „pastatytų į vietą“ – tikiuosi, tai nutiks jau kitoje dalyje, kurios nekantriai laukiu!😏
September 19, 2025
Žmonės – išradingi padarai, o vaizduotės lubos? Tik dangus. Būtent tai man atsispindi šioje knygoje. Kaip ir pavadinimas sufleruoja – būdų mirti (o dar tiksliau – žudyti) yra daugiau nei galėtum pagalvoti.
Čia susipina Fabiano Risko atkaklumas sulaikyti nusikaltėlį ir „Kauliukų žmogaus“ filosofija. Tyrimai vyksta keliais frontais, siužeto linijos vingiuoja per neįtikėtinas situacijas, o įkalčiai – ne ką mažiau stulbinantys. Autoriaus fantazija tikrai nestokoja drąsos.
Nors ankstesnės dalies dar neskaičiau (kol kas), tai visai netrukdo sekti įvykius – buvusių istorijų nuotrupos padeda susigaudyti. Įtampa, tempas, sužalojimai – bet svarbiausia, kas čia ryškiausia – tai prioritetai. Štai kuo alsuoja šis detektyvas.
Taigi, ką pasiimu iš šios knygos sau?
Atsitiktinumas – tai ne chaosas. Tai apibrėžtumas.
Čia susipina Fabiano Risko atkaklumas sulaikyti nusikaltėlį ir „Kauliukų žmogaus“ filosofija. Tyrimai vyksta keliais frontais, siužeto linijos vingiuoja per neįtikėtinas situacijas, o įkalčiai – ne ką mažiau stulbinantys. Autoriaus fantazija tikrai nestokoja drąsos.
Nors ankstesnės dalies dar neskaičiau (kol kas), tai visai netrukdo sekti įvykius – buvusių istorijų nuotrupos padeda susigaudyti. Įtampa, tempas, sužalojimai – bet svarbiausia, kas čia ryškiausia – tai prioritetai. Štai kuo alsuoja šis detektyvas.
Taigi, ką pasiimu iš šios knygos sau?
Atsitiktinumas – tai ne chaosas. Tai apibrėžtumas.
August 19, 2025
4.5 stjärnor!
Detta är definitivt favoriten!
Handlingen i denna är så spännande, kvick och intressant. Har inte kunnat lägga ifrån mig den alls idag och läst i princip hela under en kväll.
Hade varit en femma men återigen har vi skrivsättet. Som jag skrivit om så många gånger nu att jag inte behöver göra det igen.
Annars, superbra!
Detta är definitivt favoriten!
Handlingen i denna är så spännande, kvick och intressant. Har inte kunnat lägga ifrån mig den alls idag och läst i princip hela under en kväll.
Hade varit en femma men återigen har vi skrivsättet. Som jag skrivit om så många gånger nu att jag inte behöver göra det igen.
Annars, superbra!
April 22, 2025
Kuo toliau tuo labiau įsitikinu, kad Ahnhem mano mėgstamiausias detektyvų rašytojas, o Fabianas Riskas mylimiausias personažas. Deja, gailiuosi, kad seriją atradau per anksti ir pavydžiu tiems, kas dar nesusipažino su Ahnhem, per ilgai tenka laukti sekančios serijos dalies ir nemažai smulkmenų pasimiršta, tas laukimas atima dalį įsitraukimo į istoriją. Nepaisant to, labai patinka, kad Risko serijos knygose daug veikėjų ir siužetinių linijų, personažai ryškūs, nusikaltimai ir jų tyrimai įdomūs, originalūs, o viską apjungia netikėti nukrypimai, papildomi nutikimai, asmeninės veikėjų dramos, jų santykių komplikuotumas. Jau laukiu tęsinio.
Displaying 1 - 30 of 269 reviews