Grappige en ontroerende roman over de intense relatie tussen vader en zoon
Samen met zijn vader struint Mo stad en land af in hun Ford Transit. Ze zijn op zoek naar afgedankte meubels die ze voor een zacht prijsje mogen ophalen om door te verkopen. Omdat Mo snel zijn weg vindt in het Shell Stratenboek heeft hij bedongen dat hij mee mag. Zijn vaders droom is weekendmiljonair te worden: door de week hard werken en het op zaterdag en zondag breed laten hangen. Zijn moeder gelooft niet in de dromen van haar man, haar nukkige karakter stelt Mo voor raadsels. Het huwelijk staat al jaren onder spanning. Als zijn vader voor onbepaalde tijd verdwijnt, trekt een oom bij hen in, wiens opgewekte natuur haaks staat op die van Mo's ouders. Hij is zo brutaal de expeditie met de Ford Transit over te nemen en laat Mo zo een nieuwe wereld zien.
Benali was born in Morocco, but came to Rotterdam at the age of four. Later he moved to Amsterdam. Except novels and plays Benali also writes articles and reviews for various Dutch newspapers and magazines.
Osama - een medisch enigma vanwege zijn ongewoon snelle groei - en zijn vader - die ooit rebelleerde in het land van de Atlas - worden geen weekendmiljonair ook al transporteren ze gebruikte meubels in hun rode Transit van rijk naar arm
Mooi verhaal over de band tussen Osama en zijn vader die beter wordt als ze samen in 2e handsmeubels gaan handelen. Speelt in de jaren 80 in Rotterdam. Met interessant detail dat Osama ster is in het gebruik van de stratengids.
Lichamelijke en/of sociale klimmer? ''De kleding (...) in de uitverkoop gekocht moest al vermaakt worden'': Osama's opmerkelijke groei is de ambivalentie zelve en daarmede de diepere laag in Benali's creatie. Geestelijk is Osama ook ver boven zijn ouders en leeftijdsgenoten uitgegroeid. Helaas gaat zijn wijsheid in hand met stereotypen over migranten: ''Mijn vader was in afwachting van de definitieve keuring, hij hoopte dat hij zou worden afgekeurd. In de tussentijd moest hij vooral niet opvallen. ‘Anders komt de bijstand en dan willen ze dat hij de uitkering terugbetaalt.''
Nochtans gebruiken de personages de stereotypen vernuftig als een speelbal. Een een-twee tussen de gebrekkige kennis van de Nederlandse taal en hogere inkomsten. Zodoende probeert zijn vader de sociaal-economische ongelijkheid te ontstijgen, dat misschien parallel loopt aan zijn lichamelijke groei(?).
‘Goed boek. Een vader, een moeder en een zoon. Meer heb je niet nodig voor een goed verhaal.’ Dit zegt Osama’s vader over een Grieks verhaal dat Osama leest tijdens een van hun ritjes. En dat is eigenlijk ook wat ik van dit boek vond.
Het is een verhaal over een vader, een moeder en een zoon tegen de achtergrond van de Marokkaanse migratie naar Nederland in de jaren 70/80. Een verhaal waarin de vader ‘niet van zijn stuk te krijgen is’, net als Odysseus, waarin de moeder thuis wacht op haar man en waarin de zoon, die naar mijn mening al vroeg volwassen is/moet zijn, zich een weg omhoog probeert te werken.
Leest lekker vlot al duurde het bij mij erg lang voor ik een beetje doorhad waar het boek over zou gaan. De thematiek is mooi en herkenbaar voor Rotterdammers die ook uit een migrantengezin komen of met migrantengezinnen hebben gewerkt.
A book by an Islamic author. Not the first I've read. And not the first I liked. A man and his wife, their son and a few minor characters carry the story. The couple immigrated many years ago, when they were still young, full of hopes and dreams. Their son (and we as readers) hear parts of his parents's history, about the old country, about how things were when they just arrived. It's a small book, but contains much. Hope, dreams, disappointment, longing and optimism. All have their place here and they're recognizable. A nice little book🙂 What I loved most about the narrator's way of reading is, that he gave the female neighbour really the accent of the town she grew up in (and still lives in).
Een alleman roman zou ik het noemen. Eenvoudig geschreven verhaal over een Noord Afrikaans gezin die de eindjes aan elkaar moet knopen in Rotterdam. In de jaren tachtig krijgen ze een sociale woning toegewezen en leven hun leven. Wanneer bij hun zoon Osama een versnelde groei wordt ontdekt moet hij onder medisch toezicht en dat kost extra geld. De vader en zijn zoon als helper beginnen een lucratief handeltje in het ophalen en verhuizen van meubels doorheen de stad. Hij beschikt over een 'geleende' Ford Transit en samen met zijn zoon leren ze alzo de bevolking kennen. Zo gaat het een eind verder. De buurvrouw Loes speelt ook een rol in het verhaal en dat is het zowat.
Klein, mooi verhaal dat inkijk geeft in het leven van 11-jarige zoon van een immigrant. Ofwel ‘Opstandeling. Vechter. Dromer. Uitvreter. Economische migrant. Exil. Anoniem. Onderdrukt. Verstoten. Verward. Lastig’ zoals vader zegt. Laat me wel weet nadenken. Zelf ook bezig met het thema waarin deze tweedeling speelt. Want ‘Voor wie weggaat hebben ze maar één woord. Emigrant. Vind je dat niet vreemd?’ Geen vier sterren omdat ik het net iets te fragmentarisch vond en sommige verhaallijnen wat mij betreft net wat meer uitgediept hadden mogen worden. 3,5 ster dus eerder.
Met dit boek heeft Abdelkader het zichzelf te makkelijk gemaakt. Vage situaties in het verleden, zaken in Brussel zonder invulling, contacten dei er zomaar komen, Ford Transit die zomaar een opslag uitrijdt etc. De gesprekken met vader en moeder zijn dat waar het boek over gaat en met name de gedachten van de 12-jarige bij alle over hem uitgestorte wijsheid. Het boek leest vlot maar laat op die wijze te veel open eindjes.
Zou het zelf niet zo snel opgepakt hebben, lees sowieso niet zo heel veel Nederlands. Heb het boek gekregen als bedankje voor vrijwilligen. Kon kiezen uit een lijst van 10 boeken ofzo, en dit zag er verreweg het interessantste uit. Het boek leest erg fijn weg, en het verhaal is best interessant, hoewel ik niet zo van dit soort open eindes hou (zou eigenlijk nog wel meer willen lezen!). Maar zeker een binteressante kijk in het leven van de personages!
Hmmm. Wel aardig, maar ook wat saai. Een beetje een niets-aan-de-hand-Wees Onzichtbaar, met een wat aardigere vader, met misschien wat meer symboliek, maar met veel minder pakkendere anekdotes. Zelfs het snel weer gesloten jongensboek over de blauwe maandag voetballen en de diefstal van de Transit zijn beschrijven zonder enige opwinding.
Bij vlagen humoristisch boek. Centraal staan een 12-jarige Rotterdamse Marokkaan die veel te groot is voor zijn leeftijd, en zijn vader die ooit de armoede ontvluchtte en nu meubels van rijke mensen ophaalt. Helaas zijn de personages nogal vlak: niemand ontwikkelt zich werkelijk in de loop van de roman.
Lief boek over de vriendschap tussen zoon en vader. De vader wil niets liever dan groeien, de jongen daarentegen heeft een mysterieuze groeiziekte waar hij vanaf wil. Mooi geschreven en ontroerend tot het eind.
Ik ergerde me zo erg aan het feit dat Osama de meest welbespraakte 11-jarige ooit is met gedachtes alsof hij al tig jaar levenservaring heeft. Verder wel vermakelijk maar dit was wel een mega doorn in het oog.
Weekendmiljonair beschrijft het gewone leven van n gastarbeider (zo gedateerd is dit boek dat je deze term mag gebruiken) en zijn familie. Misschien is het gewone leven iets te gewoon, want ik vind het n beetje een saai boek.
Dit boek las vrij makkelijk weg, zo tussendoor. Ik vond het wel aardig, maar niet hoogstaand. Osama is een jongen, tweede generatie Marokkaans. Hij heeft een aandoening waardoor hij te snel groeit. Het boek keuvelt wat over die aandoening, de sociale huurwoning waar hij met zijn vader en moeder woont, buurvrouw Loes, met wie ze een goede band krijgen en over de Transit, met behulp waarvan vader een handeltje begint waarbij Osama hem vaak helpt door het Stratenboek te lezen (als een soort levende TomTom).
Twee citaten waar ik om moest glimlachen: We doen het wel even zonder dossier. We doen de biervilt-variant.' 'Wat bedoelt u daarmee?' vroeg ik. 'Ik teken je ontwikkeling schetsmatig, alsof ik het op de achterkant van een bierviltje schrijf.' Ik legde het mijn moeder uit. 'Drinkt hij tijdens het werk? Het is toch geen alcoholist?' p. 64
‘Uw kind groeit niet alleen harder, zijn groei houdt ook langer aan. [...] ‘God is groot,’ zei mijn moeder. ‘Uw zoon is het al,’ zei de arts. P. 65