Ende des Jahres 1943 wird Hetty mit ihren beiden Brüdern sowie den Eltern aus dem jüdischen Viertel in Amsterdam ins KZ Bergen-Belsen deportiert. Zuerst ist die Familie vereint, doch dann werden Vater und Mutter auf einen Transport mit unbekanntem Ziel geschickt. Hetty und ihre Brüder bleiben zurück – zusammen mit etwa vierzig anderen Kindern. In ihrem ergreifenden Bericht schildert Hetty Verolme den Überlebenskampf der Gruppe: Als »Ersatzmutter« akzeptiert, versucht sie gemeinsam mit einer polnischen Aufseherin Schutz und Geborgenheit für die Kinder zu bieten, Essen zu organisieren und sie vor allem über die lange Zeit der quälenden Ungewissheit zu trösten.
Hetty Esther Verolme was born in Belgium in 1930. In 1931 her family moved to Amsterdam in the Netherlands. In 1943 she and her family were sent to the Nazi concentration camps.
After surviving the war and working for a time in the fashion industry, she emigrated to Australia in 1954. She worked in many jobs, from waitress to bus conductress, from door-to-door retailing to selling real estate. She eventually established herself as a successful shopping centre developer.
In 1972, Hetty Verolme was presented with "Most Successful Migrant" award. In 1977 she was appointed to the Australian Ethnics Affairs Council, and for many years she has been actively involved in a wide range of community and charity organizations.
The children's house at Belsen was not like the other blocks. If the children didn't die of disease or malnutrition then they didn't die at all. They weren't there to be executed, experimented on or used as slaves and worked to death. They were just there.
The quality of their care depended on who was in charge of the house. When Hetty was there it was a veritable angel sent from heaven if you believe in that sort of thing (it's hard to believe in that sort of thing and the Holocaust at the same time). Otherwise, Sister Luba was just an extraordinary woman nicknamed the Angel of Belsen.
The author was a "little mother" in the children's house and was preoccupied as all in the camps were with getting enough food, stealing it, begging it, however she could for herself, her family and the other children. But she never explains why they were there rather than having been murdered, sent to the gas chambers, as most children in the death factories that these camps were.
Nothing I write will be adequate to describe the emotional power of the book which is also a cool, objective account of life in the camps with all its horrors of starving people, corpses lying piled up in stinking heaps dead eyes agape and staring at the children, the brutality of the Nazi guards and the mental conundrum of forever wondering what made Jews so different that they should be eliminated from the face of the Earth as in fact, most of their parents, grandparents and older siblings had been.
It's a ten-star book, brilliantly written, a window on another world of a dystopia so perverted that it's a wonder those who emerged from it, which was most of the children from the children's house at Belsen didn't become insane. But they didn't and some were very successful.
After the war the orphaned, teenage Hetty went to Australia and started off as a bus conductress. She did many jobs rising to a property developer of shopping malls. And then she retired and visited many countries and schools, telling the children how it really was in a concentration camp, at the heart of the Nazi industry of death. She hoped, as we all do, but futilely, that the knowledge would stop anything like it ever happening again. Wish that it would.
So fact: this is the book I've had the longest on my owned TBR. I went to a talk by the author of this book, who is a Holocaust survivor, once and was incredibly moved by it, and bought her memoir, but I didn't read it for years because word war two stories are really, really sad
This definitely was really, really sad but it was really good too. I don't know what else to say about it really. The strength and resilience of the people in this story is astounding but what happened to them is horrific.
I just broke my own rule damn it. I just gave this book stars and I specifically said I’d stop doing that. I’ll remove them in a sec. But this was a great first person narrative of what this little girl suffered. I don’t think she left anything out or to the imagination. I still cannot believe there are people so ridiculous as to think the holocaust never occurred. So almost the entire world’s minority and Jewish population just poofed disappeared off of the face of the earth. I shake my head at you idiots. And I don’t care if I offend anyone with that last statement because you are obviously buffoons. I’m stopping now because I don’t want to continue in this vane. The people whatever age gender race ethnicity crime who suffered and died in some capacity because of the treatment dished out in these camps deserve our highest respect and help building their dignity again. What’s heartbreaking is that it’s now 2024 and so many died in a pitiful, starving, lost state. I think I’ll ask my niece to pray for their souls. She has a much closer relationship with god than I do
Today I had the amazing opportunity to meet Hetty at school today. She is the most lovely old lady you could know, and despite all she had been through she still has such a positive out look on life. Being able to listen to her tell her story was an experience I will never forget. I am now totally determined to read the book and discover the rest if her story.
Ein intensives Buch über den Überlebenskampf von 44 Kindern zwischen 10 Monaten und 16 Jahren im KZ Bergen-Belsen. Ein so wichtiges, bewegendes Buch über die schlimme Zeit des Nazi-Regimes. Leute,werdet vernünftig, wählt vernünftig! Das darf sich nicht wiederholen!!!
„Mama und Papa aßen ebenfalls ihre Kartoffeln, mit etwas Salz, das Mutter aus dem Koffer geholt hatte. Wie schwiegen, während wir in der jetzt verlassenen Baracke oben auf dem Bett saßen und aßen. Aber was war das? Ich schaute Mama überrascht an. Ich hatte nur eine halbe Kartoffel gegessen, als ich keinen Bissen mehr runterbrachte. Ich war satt. Mein Magen konnte nichts mehr aufnehmen. Dabei hätte ich geschworen, eine ganze Kuh aufessen zu können, so hungrig war ich gewesen.“
Bücher wie „Wir Kinder von Bergen-Belsen“ von Hetty E. Verolme sind schon seit vielen Jahren ein fester Bestandteil meines Lebens als begeisterte Leserin. Wie der Titel nicht anders erwarten lässt, ist dies ein Buch wie so viele der Erfahrungsberichte von Überlebenden des Holocaust, das nur schwer zu ertragen ist. Was Hetty und ihre Brüder zusammen mit ca. 40 weiteren Kindern im Konzentationslager von Bergen-Belsen erleben, durchleben mussten, getrennt von ihren Eltern, war einfach nur schrecklich und hat einen dicken Kloß in meinen Hals, meinem Buch, meinem Herzen hinterlassen. Bücher wie dieses, egal ob Erfahrungsberichte von Überlebenden oder Romane über die Zeit des zweiten Weltkriegs sind so wichtig, gerade weil die Stimmen der Zeitzeugen nach und nach verstummen und kürzlich mit Margot Friedländer eine so wichtige Stimme verloren haben.
Aber dieses Buch ist auch von der schriftstellerischen Leistung hervor zu heben, denn die Autorin hat ungemein fesselnd, intensiv und erschütternd ihrer Geschichte erzählt. Ich war sehr nah an Hetty dran, konnte den Hunger spüren, die Angst. Das gelingt bei weitem nicht bei jedem Erfahrungsbericht. Es ist sicherlich nicht einfach als Überlebende*r des Holocaust die eigenen Erfahrungen niederzuschreiben, da ist eine gewisse Distanziertheit, Nüchternheit durchaus verständlich. Hier war es für mich aber wie gesagt anders. Ich habe dieses Buch, so schwer es inhaltlich auch war, in wenigen Tagen beendet, da ich es einfach nicht aus der Hand legen konnte. Ein wichtiges, gut erzähltes aber hartes Buch.
Het waargebeurde verhaal 'De kleine moeder van Bergen-Belsen' is zeer aangrijpend en veroorzaakte meermaals kippenvel. Een boek wat iedereen gelezen moet hebben en krijgt vier sterren.
In de Tweede Wereldoorlog word Hetty met haar ouders en broertjes gedeporteerd naar Bergen-Belsen. Zij en de ouders van vele andere kinderen, worden naar andere plekken gebracht. Hierdoor blijft Hetty alleen over met ongeveer 40 kinderen en ontpopt zich tot een kleine moeder.
'De kleine moeder van Bergen-Belsen' is geschreven vanuit de ik vorm. Hetty schrijft over haar eigen leven tijdens de Tweede Wereldoorlog. De martelingen, honger, verdriet en angst die ze moesten doorstaan wordt allemaal beschreven. Vanaf de eerste bladzijde word je het verhaal ingetrokken, het is geen moment langdradig en je hoopt op een goede afloop voor alle kinderen en hun begeleiders.
De oorspronkelijke titel is 'The children's House of Belsen' is geschreven door Hetty Verolme en is vertaald door Roelof Posthuma.
The Children’s House of Belsen is by Hetty Verolme. It is the story of thirteen-year-old Hetty Verolme and her brothers and parents who were taken from Amsterdam to Westerbork and on to Bergen-Belsen. They had certificates to exempt them from deportation so they were among the last to leave. Even then, they were in the Star Camp which was much better than being in the camp itself. Here they were with their parents and could see each other each day. Then their Father was taken away due to an argument with an officer. Then, their Mother was deported to another camp. This left then fourteen-year-old Hetty in charge of her younger brothers, Max and Jacky. Luckily, they ended up in the Children’s House in Bergen-Belsen. There, under the care of Sister Luba, they survived the war. The details she gives are wonderful. While reading, you can feel her emotions and those of the other children. That she and her brothers survived together is amazing. This book is basically the same as her book, Hetty, so reading one is enough.
Amazing book! But what a shame it had to be written. A part of history that is deeply shocking, even today. A part of history that sadly is still being repeated today. Why has the world not learnt? Why has human nature not changed? Anyway - this book was billed as quite an uplifting story of the Holocaust. I did not believe that there could ever be such a thing. But to be sure, it is. The horrors are there, but they are not too described, they are not quite gloss over, but it's almost like the author knew we would already know about it all, would already have seen the startling, depressing images of the beatings and the starvation. This concentrates more on the daily trying to get by, the struggle for food and the closeness of the bonds that are formed between the children. I normally cry at Holocaust stories, and although this was ultimately sad in places....ok it's horrific and sad full stop but there is a lovely story of survival, of friendship and good triumphing against evil.
Hetty describes the characters in the story so well that you feel you know them, her brave mother, loveable grandparents, impulsive father, her siblings, the other children, the SS officers, the prison guards, her fellow prisoners of war from all over Europe. She chronicles the move from her home in Amsterdam where they were forced at gunpoint to leave, then from camp to camp, dorm to dorm and the starvation and depravation experienced along the way. It is a book of historical importance, recording the moments and people of WW2 experienced by a young Jewish girl.
Wat een heftig boek om te lezen. Soms sta je er ineens bij stil dat het allemaal echt gebeurt is en ook nog eens niet zo lang geleden. Niet te geloven dat mensen kunnen veranderen in beesten en wat ze anderen aan kunnen doen.
Dieses Buch hat mich zutiefst berührt. Die wahre Geschichte dieser Kinder aus der NS-Zeit war mir bisher unbekannt und hat mich tief erschüttert. Die Erlebnisse sind bewegend und schmerzhaft, doch gerade deshalb so wichtig. Ein Buch, das lange nachhallt und nicht vergessen werden sollte.
DNF 64% Ik kon het niet opbrengen om dit boek verder te lezen. Na een maand, ben ik er wel klaar mee. Ondanks dat de informatie interessant -soms wel vaag- is, vind ik het te opsommend. Er gebeurd qua verhaal weinig. Gebeurtenissen worden vlak na ellaar opgesomd. Zelf had ik ook niet het gevoel alsof de personages tot leven kwamen. Ze bleven vrij vlak en koel. Doordat sommige zaken zo vaag blijven, stel ik ook wat vraagtekens over de correctheid op historisch vlak. Na een tijdje kan je niet meer volgen qua kamp opbouw.
Gebeurt zelden dat ik in deze qua werk drukke maand in een paar dagen een boek uitlees! Maar dit zijn van die boeken die zo verbijsterend zijn dat je door wilt lezen, soms tot diep in de nacht. Een levend getuigenis van een nog levende vrouw, waar wonder boven wonder het hele gezin de oorlog overleefd heeft, waar ze tot hun (en mijn) verbazing enkele maanden na de oorlog achter komen...aanrader!
This was not at all a fun read. By which I don't mean it was a bad book. Far from it it. It's the memoir of a woman who, as a young teen, was send to Bergen-Belsen concentration camp, and ended up being in charge of the children's barack in the final six months of the camp. She was 'lucky' in that the children's barack seems to have been mostly on the sidelines, a little off from the illness and general horror of the rest of the camp. On the other hand, they were still in a Nazi concentration camp...
This was a true page-turner, in that you really want to know what happens to everyone. It's written in a simple style - sometimes a bit too simple to my taste, honestly, but that also makes it easier to rush through the book. I do wish the ending wasn't so abrupt, that there was a little more about Hetty and her family adjusting to life after the camp. But I get why she would want to focus on her time in Bergen-Belsen.
Recommended for people interested in this side of the Nazi concentration camps.
Hoe een veertienjarige meisje het concentratiekamp wist te overleven
Oorspronkelijke titel :
The Children’s House of Belsen
Oorspronkelijke uitgever:
Werma Pty Ltd, Perth, Australië
Aanvankelijk gepubliceerd door:
Fremantle Press, West Australia
Auteur: Hetty Verolme
(Antwerpen, 1930) verhuisde in 1931 naar Amsterdam. Zij maakte deel uit van een van de laatste transporten naar Westerbork, en vandaar naar Bergen-Belsen. Hetty was toen veertien jaar. Begin jaren vijftig is Hetty Verolme - dan al weduwe en moeder van een dochter - met haar familie naar Australië geëmigreerd, waar zij nog altijd lezingen geeft op middelbare scholen.
Wijze van lezen:
E-book gekregen voor deelname aan De Boekenreizigers leesclub o.l.v. Erna Eikhoudt.
Uitgeverij: Omniboek
Genre: Non Fictie Tweede Wereldoorlog
Cover en flaptekst:
Een foto van een meisje dat je recht aan kijkt. Wie is zij en wat is er met haar gebeurd?
De flaptekst is indrukwekkend en heftig maakt dat je gelijk wilt beginnen met lezen.
Quote:
Proloog:
Vaak kijk ik naar mijn dochter terwijl zij op haar zorgeloze manier de personages uit televisieseries probeert te imiteren, en mijn gedachten gaan dan terug naar de tijd dat ik zo oud was als zij nu, toen ‘vrijheid’ een woord was dat je alleen in een woordenboek las. Ik heb niet zo’n zorgeloze kindertijd gekend. Ik bracht tijdens de Tweede Wereldoorlog een aantal jaren van mijn jeugd door in het concentratiekamp Bergen-Belsen in Duitsland, nadat ik met mijn vader, moeder en twee broers daarheen gedeporteerd was door de Duitsers.
Het verhaal:
De kleine moeder van Bergen-Belsen' is het indrukwekkende overlevingsverhaal van Hetty Verolme. Hetty Werkendam is nog maar een meisje als ze samen met haar ouders en haar broertjes naar Bergen-Belsen wordt gedeporteerd. Daar brengt ze veertien lange maanden door in de kinderbarak. Als een van de oudste kinderen wordt Hetty 'de kleine moeder' van zo'n veertig kinderen. Met haar veertien jaren een onmogelijke taak. De iets oudere Margot en Anne Frank worden van de kinderbarak overgebracht naar de volwassenenbarak en overlijden. Hetty, haar broertjes en hun ouders blijven in leven en worden na de oorlog herenigd. De kleine moeder van Bergen-Belsen is een aangrijpend relaas over Hetty's verblijf in het beruchte concentratiekamp.
Mijn leesbeleving:
Het voelde voor mij als een ooggetuigenverslag en een dagboek. Dan weer met veel gevoel en op andere keren meer observerend. En alhoewel het heftige belevenissen zijn, zijn deze toch mooi beschreven.
Hetty Verolme was als een sterke positieve persoon in een situatie die niet normaal was. Ook al was alles om haar heen nog zo afgrijselijk en duister. Zij probeerde er voor iedereen wat van te maken. Ze nam de kinderen onder haar vleugels en beschermde hen met haar eigen leven. Loodzwaar en niet voor te stellen of in te denken.
De gebeurtenissen in het verhaal kwamen keihard bij mij binnen. Die verpulverden me van binnen. Maakten me tegelijkertijd boos, opstandig, verdrietig en vervulden me met angst over hoe het hen verder zou vergaan. Iedere dag die gruwelijke angst die telkens terugkerende vraag overleven we vandaag? Vreselijk. En de kinderen zagen dingen die een kind normaliter niet zou mogen zien. Getraumatiseerd voor het leven. Hetty vond ik echt een dappere bikkel. Diep respect voor haar. Ik huilde met haar mee toen ze alleen op de wereld leek. En dan in die duistere hel op aarde toch wist te overleven.
Dit verhaal is indrukwekkend en laat je stil zijn. Het is een ooggetuigenverslag verslag van iemand die overleefde in een van de meest vreselijke omstandigheden.
De conclusie: ‘ dit is het zoveelste boek over de holocaust en De Tweede Wereldoorlog ‘ die doet dit verhaal te kort. Het is intens en beeldend beschreven. Nog heftiger, rauwer en indrukwekkender doordat het in de ik vorm is. Voor mij voelde het alsof ik er het hele verhaal bij was. Zo kroop het onder mijn huid. Het liet me niet meer los.
Na het lezen heb ik op internet nog veel gelezen over kamp Westerbork en kamp Bergen Belsen. Huiveringwekkende verhalen en foto’s. Waardevolle documenten opdat wij niet vergeten.
Natuurlijk is het boek hartverscheurend en emotioneel maar het is ook een geschiedschrijving die nooit vergeten mag worden.
De foto’s in het nawoord en het nawoord zelf geven iedereen uit dit verhaal een gezicht. Ze hebben bestaan. Zij worden door dit verhaal nooit meer vergeten. Dat maakt dit verhaal zeer de moeite waard.
Ook sterkt het mij dat Hetty na deze oorlog overleefd te hebben toch de kracht gevonden heeft om nog steeds lezingen te geven over haar verhaal, over wat zij meemaakte in de Tweede Wereldoorlog. Daar is moed en doorzettingsvermogen voor nodig. Je traumatische meest duistere herinneringen vertellen aan anderen.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Dit verhaal is een indrukwekkend verslag van een smerige en alles vernietigende oorlog. Van een diepgewortelde haat en wreedheid van de Duitse bezetter die zijn grenzen niet kende. Meedogenloos en keihard met als enkel doel te vernietigen.
Ik ben blij en dankbaar dat ik Hetty Verolme haar verhaal mocht lezen en recenseren. Uitgeverij Omniboek bedankt dat jullie dit verhaal uitgegeven hebben.
Het is zo belangrijk dat iedereen leest over de ervaringen van Hetty Verolme. Wat zij moest doorstaan en meemaken voordat de vrede kwam.
Mede door de uitmuntend gestelde vragen van Erna Eikhoudt van De Boekenreizigers leesclub beleefde ik dit verhaal nog intensiever en nog krachtiger. Ook de meelezers van De Leesclub haalden ieder op hun eigen wijze aspecten uit dit verhaal naar voren zodat we er samen over konden praten. Wat is het toch fijn om onderdeel uit te maken van deze toffe leesclub. Waar respect, warmte en empathie de boventoon voeren.
Someone gave me her copy of this and said that she wanted me to read it not perhaps knowing that I have spent a good part of the past three years reading books about the Holocaust. Obviously incredibly horrific details of abuses beyond imagination are a major part of this book yet so many noble acts of bravery, compassion and heroism are also described. After surviving Belsen,the author made her home in Australia. It is written in a very simple yet powerful way and it is not surprising that it won the Christina Stead award in 2000.
Unbelievably moving true story of a young Jewish girl at Belsen concentration camp. The story haunted my thoughts for so many days, so painful to read of the suffering, but the stoicism of the children the book describes and the kindness of Sister Luba - the Angel of Belsen are true examples of heroism amidst unbelievably difficult circumstances.
Een heel bijzonder boek over Hetty Werkendam. In dit boek beschrijft zij hoe zij kamp Bergen-Belsen heeft overleefd in tijden van oorlog. Hoe zij helaas toch zijn opgepakt door de nazi’s en in eerste instantie met vader, moeder en broers Max en Jacky de tijd doorkomen op het kamp. Nadat vader en moeder zijn weggevoerd naar andere kampen, doet Hetty er alles aan om te overleven. Samen met haar broers en 40 andere kinderen wordt zij gedropt in een kinderbarak, waar Hetty als kleine moeder, de zorg draagt over alle kleine kinderen.
Ik vond het een interessant boek, ook omdat er veel is geschreven is over Auschwitz maar niet over Bergen-Belsen. Bergen-Belsen was meer een tussenstation, een werkkamp. De omstandigheden nog steeds in en in triest maar je kon met heel veel geluk overleven. Dit is gelukkig de familie Werkendam gelukt. De foto’s aan het einde van boek maken zeker indruk. Je hebt dan echt beeld van de mensen, kinderen en de omstandigheden waar zij maanden in hebben moeten leven.
I remember Hetty sitting in front of my class in the assembly talking about the horrors she endured and all the hardships she had to go through and living with PTSD since ww2. I was hanging on every word and I got to talk to her 1 on 1 after and she is such a resilient and kind woman. She signed my book with a lovely message and I still think about it to this day.
This book was really good at wrapping you up into the horrific world of Belsen and you constantly find yourself thinking about how strong those people were to survive that and keep on going. I found myself constantly thinking about that lovely, tiny elderly lady when I was reading from the perspective of her younger self.
This is an amazing and horrific book written by an amazing inspirational woman.
Dit boek vond ik heel heftig om te lezen, ik moest het dan ook regelmatig wegleggen.. Maar wat een belangrijk verhaal om te lezen! Het is rauw, het is triest, maar bovenal is het écht en op de een of andere manier toch ook hoopvol. Kortom; dit boek maakte een heleboel emoties bij mij los. Maar goed, we moeten ook niet altijd alleen maar de ‘leuke’ boeken lezen, voor ons plezier. Het is ook belangrijk om terug te kijken naar wat er geweest is en daarvan te leren. Er betere mensen door te worden. Zo’n boek is dit.
Geen woorden beschrijven hoe je je voelt bij het lezen van dit boek. Koude rillingen, tranen, verontwaardiging, maar ook geluk, vreugde, hoop en het belangrijkste aspect respect. Respect naar eenieder die deze waanzin heeft meegemaakt, maar ook naar hen die gevochten hebben om deze waanzin een beetje leefbaar te maken, om te zorgen dat de kracht tot overleven bleef bestaan! Kortom een boek die iedereen moet gelezen hebben!
erg indrukwekkend boek wat me een aantal keren een brok in mijn keel bezorgde. Betty is 14 als ze naar Bergen-Belsen wordt gedeporteerd met haar broertjes en ouders. als haar ouders naar een ander kamp worden gestuurd worden zij en haar broers naar het kinderbarak gestuurd en zij als oudste zorgt voor de kinderen. wat een dappere meid was het.
A moving, true to life story of Hetty E. Verolme when she and her brothers were sent to the 'Children House' in Belsen concentration camp. It happened during 1940, the German invasion of the Netherlands. She became the "little Mother" taking care not only her brothers but to other children too. Hetty was so blessed to be reunited with her family after the war.
Dit is een boek dat je leest voor de gebeurtenissen, niet omdat het een literair meesterwerk is. Dit is een boek dat noodzakelijk is, een boek over beating the odds. Dit boek is matter of factly. Dit boek is belangrijk....
Wow. This was a completely different look into this subject. Loved seeing the pictures at the end - I can't believe these people are still alive today and can share their stories with us, it's so important.
I listened to this book in the car. I have visited Auschwitz and read dozens of books about WW2 and the holocaust, this camp was quite different from the others. The book had a miracle ending when her immediate family all survived. It was a fascinating read.