Después de convertirse en uno de los jóvenes poetas españoles más exitosos del momento, Miguel Gane publica ahora una primera novela honesta y muy personal.
Yo tenía nueve años y vivíamos todavía en Rumanía, en un pueblo pequeño al borde de la montaña. Recuerdo el frío, la ropa congelada, el olor a leña y las brasas del fuego apagándose en la estufa, pero sobre todo recuerdo la pobreza. Allí aprendí el significado de la supervivencia, hasta que una noche de mayo mi madre me susurró unas palabras que cambiarían mi vida para siempre: «Cuando seas mayor entenderás por qué nos fuimos».
A través de la mirada de un niño, Miguel Gane nos presenta en su primera novela una historia que narra el drama de la miseria de una familia y su determinante decisión de emprender un viaje a lo desconocido. Un relato de superación y de búsqueda que nos descubre la realidad de la inmigración desde una visión tan inocente como descarnada.
Miguel Gane es graduado en ADE + Derecho, así como máster en Propiedad Intelectual y Acceso a la Abogacía. Actualmente, está preparando el examen estatal de abogacía y trabajando en un despacho de abogados.
Nació en Rumanía, en 1993. Lleva viviendo catorce años en España. Empezó a escribir, escribe y seguirá escribiendo poemas gracias a Rafael, la persona que le enseñó que nunca hay que hablar si no se tiene nada que decir.
Miguel no es un poeta de redes sociales, por la simple razón de que la poesía está fuera de ellas. Miguel Gane tiene casa en la calle, en las personas que ha amado y en aquellas que lo aman.
Su primer libro, Con tal de verte volar, ha sido publicado en España y en Colombia y, hoy en día, en su género, es uno de los libros más vendidos.
Dicen que la literatura está de moda. Entonces, lo único que trata de hacer Miguel es desnudarnos.
"Ser inmigrante era perder. Lo primero que me quitaron fue el nombre".
No se pueden imaginar lo bonita, descarnada y real que es Cuando Seas Mayor, la primera novela de Miguel Gane. En ella, nos encontramos con un relato tan precioso como desgarrador que va siguiendo la vida, desde la perspectiva de un niño pequeño, de una familia que ha estado siempre en un pueblecito de Rumanía, pero que, debido a todas las dificultades que enfrentan, deciden ir a probar mejor suerte en España.
La historia de la pobreza, las injusticias, la incertidumbre de cómo llegar al próximo mes, la sensación de ser menos que el resto, el querer comer más pero moderarte, la añoranza de unos juguetes que nunca llegarían, la vergüenza y emoción del primer amor, el miedo a que en cualquier momento las autoridades te paren por la calle y la certeza de que eres diferente al resto son temas que están constantemente poblando las páginas de Cuando Seas Mayor. Y lo que hace que la novela se te meta debajo de la piel es leerlo todo desde los ojos de un niño. Desde esa ingenuidad infantil que, poco a poco, va transformándose y perdiéndose por el mundo tan duro al que se enfrenta.
Es esa narración tan salida del corazón la que, como lectora, me dejó sin armas frente a este libro. Para mí, era imposible dejar de leer porque necesitaba que todo saliera bien para esta familia. Quería verlos darse gustos, salir a pasear un domingo, ver que no contaban cada lei o cada euro pensando en si llegaban a fin de mes… En fin, buscaba un final feliz.
¿Y qué decir del tema de la inmigración y de todos los vejámenes por los que tienen que pasar las personas para buscar una vida mejor? Miguel Gane narra todo de manera que nos invade la rabia y la impotencia. Los abusos de los puestos de frontera, las tasas que cobran, las horas interminables en un autobús, la discriminación por tener un acento diferente mientras aprendes un idioma, todo está ahí.
Sobre el final del libro hay un punto, que no mencionaré explícitamente porque es un spoiler del tamaño de una catedral, que me afectó muchísimo. Y fue en ese momento cuando entendí lo mucho que había conectado con los personajes del libro. Es un episodio muy fuerte y que ha marcado la vida de centenares de familias desde hace varios años, así que el ver a estos personajes envueltos en esa tragedia me destrozó un poquito.
En definitiva, recomiendo Cuando Seas Mayor si quieren leer una novela que te cuenta los ires y venires de una familia que descubrirá si la promesa de un futuro mejor se esconde detrás de la inmigración, todo a través de la honestidad de la que sólo un niño es capaz.
"Când o să te faci mare" este genul de carte ce trece prin tine și aduce la suprafață emoții și amintiri ce te-au marcat în copilărie fără să îți dai seama 🤍 Miguel Gane țese o semi autobiografie ce pare să fie trecutul unei generații întregi de români, a căror părinți au plecat în străinătate la muncă 🥺 Mai multe despre cartea tradusă de Marin Mălaicu-Hondrari și apărută la @alicebooks am scris într-un articol publicat pe blog ✍️
Îmi pare rău că nu am putut empatiza pe deplin cu povestea asta. Am simțit de mai multe ori că familia mea a fost chiar mai săracă decât cea a personajului din carte, cum nedreptățile pe care le-a trăit în Spania par mici în comparație cu ce trăiesc mii de copii români în România, cum răutatea omenească la final de zi chiar e mai mare decât naționalitatea ta și locul în care te afli.
Singurul lucru cu care am empatizat a fost soarta personajului matern din poveste dar am aflat dintr-un interviu că nu e exact soarta adevărată a ei ci a unei cunoștințe.
Acestea fiind spuse, înțeleg că evenimentele prin care a trecut autorul l-au marcat și l-au inspirat să scrie și nu vreau nici o secundă să scad din valoarea mesajului care a vrut să fie transmis prin acest roman. Totuși simt că lucrurile s-au făcut într-un mod destul de caricatural și asta nu mi-a plăcut deloc.
De asemenea, având în vedere reclamele și marketingul din jurul cărții care ne-au spus de zeci de ori cât de apreciat și bine vând este autorul în Spania, gândul meu s-a dus direct înspre situația dânsului materială și m-am întrebat dacă sau cum ajută comunitățile de copii defavorizați având în vedere că știe cum e să fi unul.
Fiindcă da, unele familii sunt atât de sărace în România încât fac sacrificii mari să plece în străinătate la muncă, dar sunt și mai multe familii care nu-și permit nici măcar atât și ele ar trebui să fie ajutate tocmai de oameni ca autorul, ca mine, și poate ca tine - cel care citești recenzia asta. Noi, cei care am experimentat sărăcia lucie și acum o ducem mai bine decât alții trebuie să ne reamintim de unde am plecat și să întindem o mână de ajutor, nu doar să ne plângem despre vai cât de greu ne-a fost.
Într-o analiză recentă, am văzut că 32% din copiii României de azi nu merg la școală. Adică aproximativ 400.000 de suflete nu au nici măcar cât am avut eu, care am terminat școala și liceul. Eu zic că lor le e mai greu și pe ei ar trebui să-i ajute oamenii care citesc povestea asta fiindcă majoritatea dintre ei nu știu unde și dacă vor fi “când o să se facă mari”.
Cred că demult nu am citit o carte care să transmită atât de bine sentimentele de-a dreptul antitetice pe care le avem față de țara noastră: dragostea față de comunitatea de aici, față de natură și viața simplă și în același timp îngrijorarea zilei de mâine și frustrarea că ești mai puțin în ochii celorlalți doar pentru că ai mai puțin. “Când o să te faci mare” oferă ocazia românilor rămași în țară să îmbrace hainele părinților, fraților și prietenilor plecați în străinătate și să trăiască șocul schimbărilor simțite de ei. Nu e doar o lucrare de ficțiune, e realitatea unei generații, iar Miguel Gane e cea mai potrivită persoană să spună povestea asta.
No se ha acabado el año pero yo ya sé que está lectura ha sido la joya de la corona.
Miguel Gane cuenta todas las adversidades que vive el protagonista y su familia en Rumania, lo que los lleva a tomar la decisión de mudarse a España, donde tampoco encontrarán un camino de rosas, pero definitivamente mejor que en el primer país.
Contada a través de los ojos de un niño, esta lectura hacía que cada casi cada capítulo lo acabara en lágrimas. Además, el ser yo también una niña que vino de Rumania a España y vivió todo ese proceso, el autor tocó una cuerda de mi que no me esperaba que ocurriese cuando me compré el libro.
También cabe mencionar que es una lectura sencilla a nivel de narrativa, lo que lleva que en ningún momento se haga pesada, y, ademas, la mayoría de los capítulos son cortitos lo que siempre es un pro.
Definitivamente es una lectura que yo recomendaría 100%, tanto a amigos rumanos que han pasado por el mismo proceso como a amigos españoles para que entiendan un poco mejor lo que supone dejar una vida atrás.
Un libro con una gran carga sentimental. Narrado por un niño nos cuenta la vida tan dura que tiene que vivir en Rumanía y su periplo al llegar a España junto a su familia . Una crítica social pero también una historia de superacion.
Una dosis de realidad. La novela te abre los ojos frente a una situación poco hablada, el escenario de miles de inmigrantes que buscan maneras de sobrevivir, de tal manera que dejan los lugares de donde son naturales para viajar a diferentes países y tienen que enfrentarse a la parte más infame del ser humano, sufriendo abusos de todo tipo,falta de solidaridad y racismo. El autor aprovecha para enseñarnos el significado de las palabras humanidad y empatía.
No dejéis escapar este libro. Es necesario leer este tipo de historias, sobre la inmigración, sobre lo duro de dejar tu país para intentar buscar una vida mejor en otro lugar. Una historia de supervivencia, lucha, superación y sueños contada a través de los ojos de un niño de 9 años. La llorera que me pegué con el final fue de categoría. Enhorabuena Miguel.
Una conmovedora historia que nos muestra de cerca los mil obstáculos que día a día tienen que vencer los inmigrantes, en el caso de los que nunca lo hemos sido.
Me resultaron poco creíbles muchas ideas y frases para ubicarlas en la mente de un niño de nueve años, pero más allá de eso, me quedo con la conexión y el sentimiento que logró generarme.
Tengo que decir que este libro es mi primera gran decepción del año. Tenía muchas ganas de leerlo desde hace tiempo porque había oído maravillas sobre el, pero tengo que decir que no ha provocado en mí nada de lo que esperaba.
Lo único que sabía del libro era que trataba sobre un niño rumano que había tenido que emigrar a España con su familia. Pero es que llevaba el 56% del libro, y el niño seguía en Rumanía y todavía no había llegado el momento de abandonar su país. Puedo entender que se necesite una introducción para situarse en cómo era la vida en Rumanía, pero no una introducción que dure más de la mitad del libro.
Además, una historia tan descarnada como la salida de un país por la pobreza que vive una familia pensaba que me conmovería, que me haría sufrir, empatizar… no sé, que me haría sentir algo!!!! Pero es que no he sentido nada!!! El libro está contado con una narrativa muy fría, bajo mi punto de vista, y eso ha hecho que no me haya emocionado en ningún momento.
Durante todo el libro tuve claro que le pondría una estrella, pero he acabado poniendo dos porque es cierto que el último tramo del libro cuando ya están en España y a su madre le pasa un acontecimiento gravísimo, es lo único que me ha enganchado un poco, pero solo eso, nada más.
Es la primera vez que leo a Miguel Gane porque no soy lectora de poesía que es lo que suele escribir. Pero con esta experiencia de momento, creo que tardaré en repetir.
Când o să te faci mare este un roman semi autobiografic în care autorul ne expune povestea unei familii de imigranți români din Spania. Este spusă din punctul de vedere al copilului de nouă ani. Sărăcia din țară i-a împins pe părinții lui spre țări străine, doar că fuga aceasta aduce noi greutăți și noi traume.
Până la plecarea în străinătate, m-am regăsit și eu în roman. Autorul reușește să scoată la suprafață emoții puternice din copilărie pe care le-ai îngropat adânc în suflet. Chiar dacă nu mai m-am regăsit după plecare, nu mi-am pierdut atenția.
Cartea este plină de detalii reale din viață fără să încerce să impresioneze. Mă bucur că au depășit toate obstacolele, deși sunt convinsă că nu le-a fost ușor.
“Ser inmigrante es perder. Lo primero que me quitaron fue el nombre. En el centro de día no sabían pronunciar el real, por lo que decidieron traducirlo. A partir de ese momento yo dejé de ser quien era porque perdí parte de mi identidad. Me vi en la situación de tener que responder a una nueva persona que se estaba creando y que yo iba conociendo a la vez que sus creadores”
Lo elegí siendo consciente que probablemente me iba a gustar, que difícil son las cosas, que duras son las realidades que a diario viven muchas familias.
Obligadas a buscar algo mejor, con millones de piedras en el camino, sin apenas apoyo, con la dificultad añadida y la barrera del idioma, el cambio de costumbres.. Una historia dura pero necesaria.
Un choque con la realidad, contada desde una visión infantil, que recomiendo, para saber, reconocer y reflexionar.
Es de esos libros que sabes que te acompañarán el resto de tu vida, de esas historias que desgarran, pero que el mundo necesita conocer para poder entender de qué se trata ser humano.
Gane, the adult Romanian immigrant disappears and hands the pen to a young boy from a village in the late 90's/early 00's Romania.
The image of Romania he paints is one I was fortunate enough to not experience myself but one which lingers still for so many others.
In Romania, there are very high chances at least one of your relatives are working abroad or worked abroad at some point. The Romania they left was one where corruption was sky high and poverty was everywhere.
This book is truly a must read for every immigrant and everyone in Romania.
It shows us the mentality of villagers in Romania, they show us the poverty that can still be found in Romanian villages, how hard it was to emigrate, the xenophobia and prejudices others have, but it also shows us the small joys of childhood.
And it also shows us evolution, how life has become better in Romania over the years. Sure, there's still long way to go, but we're making progress.
Me ha sorprendido enormemente la madurez que desprende teniendo en cuenta lo joven que es el autor. Supongo que al final no es cuestión de edad, sino de vivencias.
‘Cuando seas mayor’ me ha parecido una joya. Ha conseguido que me haya puesto en los zapatos de esa familia y haya sufrido con ellos y me ha haya alegrado con sus pequeñas dichas.
Es muy triste pensar que hay miles y millones de personas que pasan hoy en día por dramas como estos. Miguel Gane tiene que sentirse orgulloso de haberles dado voz y de abrirnos los ojos a esta realidad.
A most read, brutally honest and amazing . As a fellow romanian that also moved to Spain for the same reason, I was able to connect with his life experiences at a personal level . This is the story of my country, this is the story of my people, this is the story of thousands of romanians around the world. The world needs to know our story, and this is the perfect book for it.
Una de las cosas que más me gusta de la literatura es que nos permite explorar diferentes experiencias y perspectivas a través de los libros. En el caso de este libro el autor a través de los ojos de un niño nos muestra las desafortunadas vivencias de una familia pobre. Y que en un intento por buscar un mejor futuro dejan Rumanía y se van a España.
Aunque la historia está narrada por un niño,la prosa contiene la sabiduría de un hombre que en retrospectiva recuerda sus vivencias. Dandole una visión en retrospectiva implícita. El autor logra transmitir ese amor por su país y sobretodo por la naturaleza gracias a la prosa poética que maneja. Uno de los puntos fuertes que tiene el libro es que somos testigos de cómo el protagonista de 9 años tiene que madurar de manera prematura y afrontar situaciones duras y en ciertos casos traumáticas primero por ser pobre y luego por ser ser inmigrante. Vemos como su mundo cambia y pasa de estar rodeado de naturaleza y sentirse libre a estar dentro de una ciudad donde hablan un idioma que no entiende y es discriminado por ser lo que es. El libro me conmovió mucho, también fue impactante leer algunas escenas. Hubo capítulos en los que me llenaba de rabia, tristeza, vergüenza y decepción leer y saber que muchas personas pasaron por las mismas situaciones. La xenofobia, el tradicionalismo y clásismo dentro de las comunidades rurales y cómo el machismo son problemas latentes en la sociedad y que afectan a generaciones y desarrollo de las familias; son temas que se plantean a lo largo de la historia.
Povestea a milioane de români plecați din țară pentru o viață mai bună spusă prin vocea unui copil de 9 ani. E tulburătoare, naivă, dură. Aș fi vrut o structură mai solidă a poveștii, iar finalul a părut grăbit și incomplet.
Crecer. Adquirir responsabilidades, perder la ingenuidad, sentir miedo por todo, cuestionarnos todo, planificar la noche, el mañana y olvidarnos de vivir el hoy. Quisiera describir que más es volverse adulto pero no puedo.... Solo puedo decir que con 50 páginas de esta historia ya tiene un 5 estrellas!!!! Será porque amo los libros de escritores que escriben desde la óptica de un niño. No es coincidencia que El Mundo de Juan José Millas sea uno de mis preferidos! así como los de John Boyne, Mateo Solo y Juliana nos Mira de Evelio Rosero y muchos más.
Soy amante de los libros y creo que quien siendo adulto logra narrar historias desde la óptica de un niño y logra retratar perfectamente su visión y sensibilidad y además logra hacerlo bien es un MAESTRO ! volver a la infancia es un trabajo dificilísimo.
Cuántos no quisiéramos volver a ser niños a ratos y sencillamente olvidamos cómo hacerlo? Estas historias por tristes que sean, me llenan de emoción y de angustia, y me dan unas ganas horribles de abrazar a mis hijos y pedirles perdón por ser taaan adulta, aburrida, calculadora, responsable, poco arriesgada en fin por no poder volver el tiempo atrás! y entenderlos como si fuera una de ellos.
Los buenos libros no son sólo buenas historias, sino formas memorables de contarlas.
“Ser inmigrante era perder. Lo primero que me quitaron fue el nombre. En el centro de día no sabían pronunciar el real, por lo que decidieron traducirlo. A partir de ese momento yo dejé de ser quien era porque perdí parte de mi identidad. Me vi en la situación de tener que responder a una nueva persona que se estaba creando y que yo iba conociendo a la vez que sus creadores.”
Esto es sólo uno de los párrafos, que se me quedaron clavados en el corazón durante la lectura de esta novela. Antes de empezar la lectura supe que me iba a gustar, por la temática que me toca de cerca por mi profesión, pero realmente no imaginé que me podría llegar a emocionar tanto. Y la verdad es que las primeras lágrimas se me cayeron nada más terminar el primer capítulo.
He leído mucha literatura sobre la inmigración, pero sin duda “Cuando seas mayor”, es uno de mis favoritos, por su autenticidad, sensibilidad y claridad. Miguel Gane consigue narrar de manera emotiva lo que es para un niño vivir en una extrema pobreza, salir de su país en busca de un futuro mejor realizando un camino para nada seguro, y una vez llegado a su destino tener que luchar para ser tratado como una persona cualquiera, con un nombre y con una identidad. Y aunque es doloroso conocer la realidad en la que están viviendo los niños en una pobreza extrema, es también doloroso conocer las dificultades y los obstáculos que a éstos se les ponen para poder llegar a otro país e integrarse en el mismo.
En definitiva, se trata de una novela que consigue emocionar de principio a fin, tratando uno de los temas más actuales de nuestra sociedad, como es la crisis de inmigración. Narrado desde el punto de vista de un niño inocente, la lectura conmueve a cualquier lector y su lectura es más que recomendable.
Es la historia más dulce, inocente, triste y feliz a la vez que he leído... Que la voz del narrador sea el de un niño lo hace aún más especial, tal vez por mí propia condición como inmigrante me hizo conectar muchísimo más con el relato, las vivencias, sentimientos y emociones que tienen los personajes, en muchas ocasiones me hacían sentir que eran mías, que yo vivía su historia... Vale la pena cada hoja y cada anécdota, la verdad una joya del género autobiográfico.
Sin duda, uno de los mejores libros. Emigrar y poder contar tu historia de una manera tan clara y bella, es puro arte. El lo hace de una manera llena de intriga, curiosidad, emociones y lecciones. Lo lei en cuatro hora y media dado que su historia me envolvio desde la primera palabra y me dejo llena de escalorfrios y lagrimas de emoción al final.