What do you think?
Rate this book
Porzeczkowy Josef
"Porzeczkowy Josef" to po części wspomnieniowa, barwnie napisana powieść ukazująca schyłek komunizmu w Polsce.
Trzcianka to senne i, wydawałoby się, spokojne miasteczko w województwie wielkopolskim, którego mieszkańcy skrywają tajemnice bolesnej przeszłości i nie mniej trudnej codzienności.
(opis z okładki)
Trzcianka to senne i, wydawałoby się, spokojne miasteczko w województwie wielkopolskim, którego mieszkańcy skrywają tajemnice bolesnej przeszłości i nie mniej trudnej codzienności.
(opis z okładki)
143 pages, Paperback
Published October 8, 2018
2 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 of 1 review
December 31, 2019
Nie patrzcie na okładkę, nie czytajcie opisu wydawcy, ta książka nie jest tym, na co wygląda (nie jest więc wydanym własnym sumptem wspomnieniem, nie ukazuje też schyłku komunizmu w Polsce).
"Porzeczkowy Josef" to dobra literatura, która, poza nominacją do Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza, nie została prawie w ogóle zauważona. (wg Googla przeczytało ją jakieś 6 osób, a na Goodreads musiałam ją dodać sama). A szkoda, bo to naprawdę ciekawa książka (trochę przywodząca na myśl prozę Wioletty Grzegorzewskiej, ale jednak oryginalna. Usłyszałam o niej na grupie "Niszowi" na FB, a potem przypadkiem trafiłam na nią w bibliotece).
Akcja rozgrywa się w Trzciance i jest zapisem dojrzewania głównej bohaterki i jej relacji z bliskimi, głównie z babcią, która przeżyła pobyt w obozie Bergen-Belsen. Nie ma tu jednak wspomnień jako takich, choć jest atmosfera wspólnego przygotowywania posiłków i ulubionych chwil z babcią. Nie ma zapisu obozowych cierpień i traumy. Jest za to trauma ucieleśniona w postaci nazisty, Porzeczkowego Josefa, zmaterializowanego ducha, który coraz bardziej panoszy się w domu babci. Ta wyrazista metafora nadaje ton całej książce, w której język pozostaje prosty i konkretny, a uczucia i emocje przejawiają się właśnie w postaciach bardzo realnych zjaw (lalki z dzieciństwa, zmarłej przyjaciółki, ojca) zasiadających z żywymi do jednego stołu.
Szczerze polecam!
"Porzeczkowy Josef" to dobra literatura, która, poza nominacją do Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza, nie została prawie w ogóle zauważona. (wg Googla przeczytało ją jakieś 6 osób, a na Goodreads musiałam ją dodać sama). A szkoda, bo to naprawdę ciekawa książka (trochę przywodząca na myśl prozę Wioletty Grzegorzewskiej, ale jednak oryginalna. Usłyszałam o niej na grupie "Niszowi" na FB, a potem przypadkiem trafiłam na nią w bibliotece).
Akcja rozgrywa się w Trzciance i jest zapisem dojrzewania głównej bohaterki i jej relacji z bliskimi, głównie z babcią, która przeżyła pobyt w obozie Bergen-Belsen. Nie ma tu jednak wspomnień jako takich, choć jest atmosfera wspólnego przygotowywania posiłków i ulubionych chwil z babcią. Nie ma zapisu obozowych cierpień i traumy. Jest za to trauma ucieleśniona w postaci nazisty, Porzeczkowego Josefa, zmaterializowanego ducha, który coraz bardziej panoszy się w domu babci. Ta wyrazista metafora nadaje ton całej książce, w której język pozostaje prosty i konkretny, a uczucia i emocje przejawiają się właśnie w postaciach bardzo realnych zjaw (lalki z dzieciństwa, zmarłej przyjaciółki, ojca) zasiadających z żywymi do jednego stołu.
Szczerze polecam!
Displaying 1 of 1 review