လမင်းရဲ့ချိုသာတဲ့လက်ခုပ်သံ

by ညီပုလေး

159 pages, Hardcover

First published January 1, 2002

Reviews

[riley ♡ · Rating 5 out of 5]

"အို ဘုရားသခင် ။ တပည့်တော်ဟာ အပြစ်အများကြီးနဲ့ လူသားပါ ၊ နိဗ္ဗာန်ဆိုတာ တပည့်တော်နဲ့ မထိုက်တန်ပါဘူး ။ တပည့်တော် ဒီကမ္ဘာလေးမှာ၊ ဂီတကမ္ဘာလေးမှာ အမြဲနေပါရစေဆိုတဲ့ ဆုကလေးတစ်ခုသာ ပြုပါရစေ"

ဆရာညီပုလေးရဲ့စာအုပ်ကို ပထမဆုံးဖတ်ဖူးတာပဲ။ အရေးအသားဘယ်လောက်ကြိုက်မိလဲဆိုရင် စာလုံးတွေက ဂီတသံစဥ်တွေကြားရသလိုကို ဖော်ပြတာတော်လွန်းတယ်။ စာဖတ်ရင်း classical music ဖွင့်ပြီး ဖတ်ခဲ့ရတဲ့ အထိပါပဲ။ အညွှန်းအရင်ဖတ်လိုက်တော့ ဇာတ်လိုက်ဇွန်မိုးက ထောင်ထဲဘယ်လိုရောက်သွားသလဲ၊ သူ့ထောင်ထဲကဓါတ်ပုံထဲက ရည်းစားကရော ဘယ်သူဖြစ်မလဲ။ ရတနာစုလား၊ မြတ်နိုးမေပဲဖြစ်မလား၊ စာအုပ်ပြီးခါနီးမှရောက်လာတဲ့ နှုတ်ခမ်းနီညိုရင့်ရောင်နဲ့ အမျိုးသမီးပဲ ဖြစ်တော့မလား ဆိုပြီး စောင့်လိုက်ရပေမယ့် မသိလိုက်ရတော့ နည်းနည်းအီတီတီဖြစ်သွားလိုက်သေး။ ဘေ့စ်ဂီတာကို တစ်နေ့ခြောက်နာရီ လေ့ကျင့်ခဲ့တဲ့ ဇွန်မိုး၊ ကလပ်ဇစ်ကယ်ဂီတာကို တစ်နေ့ ငါးနာရီကျင့်ခဲ့ပြန်တဲ့ ဇွန်မိုး၊ သူလည်း အန်ဒရေဆီဂိုးဗီးယားလိုပဲ သူချစ်တဲ့ဂီတလောကကို စွန့်ခွာသွားခဲ့ရတာပဲ...။

"My prayer to the Lord every day, is this-I have been a great sinner. I do not deserve Heaven. Let me stay here." This is the quote of Andres Segovia, who is said to be the greatest classical guitarist, that was translated in the book.

[Caesar Min · Rating 4 out of 5]

သိပ်ကောင်းသော စာအုပ်လေးဖြစ်သည်။ ကျနော်တို့ ကြားဖူးနေသော ၁၉၇၀-၈၀ ဝန်းကျင်ခန့်က ရန်ကုန်မြို့၏ ရနံလေးများကိုရနိုင်သည်။ ဇတ်လမ်းလေးကကောင်းသလို စာရေးဆရာညီပုလေး၏အရေးအသားကလည်း အလွန်ကောင်းသည်။ သဘာဝပါတ်ဝန်းကျင်အလှလေးများကို ဖွဲ့နွဲ့သွားသည်များကို ပိုကြိုက်နှစ်သက်မိသည်။ ကျနော်အကြိုက်ဆုံးအခန်းမှာ ဇတ်လိုက်ကောင်လေးက Deep Purple အဖွဲ့၏သီချင်းခွေကို လိုချင်လွန်း၍ ဖိနပ်ချွတ်ကာ အပေါင်သဘောပေးခဲ့ပြီး ရန်ကုန်မြို့လယ်ကောင်တွင် ခြေဗလာဖြင့်လိုက်လံပိုက်ဆံချီးဖို့ ကျိုးစားခြင်းဖြစ်သည်။ ဖတ်နေရင်း ၁၉၉၀ ဝန်းကျင်ခန့်က ကျနော်တို့၏ ငယ်ဘဝတချို့ကိုလည်း လွမ်းဆွတ်စေရသည်။
(အခုရက်ပိုင်း ကျနော်ညနေအလုပ်ကပြန်လာတိုင်း "အိမ်ရောက်လျှင် ငါဒီစာအုပ်လေးဆက်ဖတ်မယ်" ဆိုသောအသိက ကျနော်တို့ငယ်စဥ်က ကိုရီးယားရုပ်မြင်သံကြားဇတ်ကားကို ညနေတိုင်းမြှော်ရသော အရသာမျိုးဖြစ်သည်။)
ဇတ်လမ်းရော အရေးအသားရော ထောက်ပြစရာမရှိ ပြည့်စုံသော်လည်း မကြိုက်သောတချက်တော့ရှိ၏။ ယင်းမှာ ဇတ်လမ်းကို ကာယကံရှင်ကိုယ်တိုင်က တောက်လျောက်တဆက်တည်းပြောပြနေသလိုမျိုးရေးထားခြင်းဖြစ်ရာ biography ဆန်သောသဘောမျိုးဖြစ်၏။ အမှန်တကယ် ဝတ္ထုသည် ဝတ္ထုဆန်ဆန်လေးဖြစ်လျှင် ပို၍ပီပြင်ထိရောက်မည်ဟု ထင်မိသည်။

[sushi · Rating 5 out of 5]

really into classical music after reading this..
zun moe, the protagonist, did practice guitar for 5, 6 hours daily which impressed me alot..
the love and passion of his on base guitar also intrigued me..later on he found classical music appealing.. and 'that' last scene where he gave a gig in mental ward where his mom was.. that scene did hit me so hard.. it's uprooted not only on zun moe's heart but also mine..
well.. this novel may motivate teenagers with their profound dreams.. so go give it a read!

writing this while listening to classical music ^^

[Alma Say · Rating 3 out of 5]

One of my favorite lines:
" ဗီယက်နမ်ပြည်လွတ်လပ်ရေးရဖို့လူပျိုကြီးဟိုချီမင်းဦးဆောင်ခဲ့တာမှန်ပေမဲ့ တရုတ်ပြည်လွတ်လပ်ရေးရဖို့မော်စီတုန်းကိုပိုအားကျတယ် သူ့နံဘေးမှာစာပေဝါသနာပါတဲ့ဇနီးကောင်းမဒန်ချံချင်းရှိတယ် "

[Aozora · Rating 4 out of 5]

Interesting. More interesting for me coz the main character plays guitar & crazy about it. A good one.

[Htet Min · Rating 5 out of 5]

Perfect

[Phyoe Hein Khant · Rating 4 out of 5]

so good