What do you think?
Rate this book
Το Κουτί
Η Ζένια, μαθήτρια της δευτέρας λυκείου, βιώνει μια σκληρή καθημερινότητα όπου έρχεται αντιμέτωπη με το ρατσισμό και το bullying στη γειτονιά της και το σχολείο. Μέλος μιας δυσλειτουργικής οικογένειας, με δυο γονείς που δείχνουν αδιάφοροι και επικίνδυνοι, η Ζένια δίνει όλη της τη φροντίδα και τη στοργή στο μικρό της αδερφό Νικόλα, που την έχει ανάγκη. Το πάθος της για την μουσική και η ανακάλυψη των αισθημάτων ενός συμμαθητή της για εκείνη, θα δώσουν στην κοπέλα την ελπίδα και το κίνητρο που χρειάζεται για να προχωρήσει μπροστά. Μέχρι τη στιγμή που ένας καθηγητής της θα εισβάλει στη ζωή της, την ίδια περίοδο που ο αδερφός της αρρωσταίνει πολύ σοβαρά. Τότε εκείνη θα αρχίσει να γλιστράει στα σκοτάδια του μυαλού... και ο εφηβικός της θυμός θα εξαπλωθεί μέσα της όπως το μελάνι εξαπλώνεται στο καθαρό νερό.
Το Κουτί είναι ένα βιβλίο για τις φωτεινές αλλά και τις σκοτεινές πλευρές των ανθρώπων... Ένα σκληρό και ταυτόχρονα ευαίσθητο μυθιστόρημα για το θυμό, τα όνειρα, τη φιλία και την αγάπη. Μια συγκλονιστική ιστορία για το πώς η ελπίδα ενός νέου ανθρώπου αγωνίζεται να επιβιώσει μέσα σε μια πραγματικότητα που του ζητάει να θυσιάσει ό,τι πιο πολύτιμο έχει.
Το Κουτί είναι ένα βιβλίο για τις φωτεινές αλλά και τις σκοτεινές πλευρές των ανθρώπων... Ένα σκληρό και ταυτόχρονα ευαίσθητο μυθιστόρημα για το θυμό, τα όνειρα, τη φιλία και την αγάπη. Μια συγκλονιστική ιστορία για το πώς η ελπίδα ενός νέου ανθρώπου αγωνίζεται να επιβιώσει μέσα σε μια πραγματικότητα που του ζητάει να θυσιάσει ό,τι πιο πολύτιμο έχει.
272 pages, Paperback
First published March 20, 2020
123 people want to read
About the author
Γιώργος Γιώτσας
21 books210 followersΓονιός. Σύζυγος. Νυχτερινός ρεσεψιονίστ. Επίσης πολυβραβευμένος συγγραφέας σε Ελλάδα και Αμερική. Απ' το σχολείο άρχισε να γράφει ιστορίες και παραμύθια. Όλα τα βιβλία του έχουν συλλέξει βραβεία και διακρίσεις, αλλά πάνω από όλα την αγάπη του αναγνωστικού κοινού, κάτι για το οποίο είναι ευγνώμων.
Τον Οκτώβριο του 2022 έλαβε το βραβείο EVERLY για το βιβλίο "Το μακρύ σοκάκι" ως "Καλύτερο βιβλίο τρόμου, Έλληνα συγγραφέα".
Τον Οκτώβριο του 2023 έλαβε το βραβείο EVERLY για το βιβλίο "H πολλή αγάπη σκοτώνει" ως "Καλύτερο βιβλίο τρόμου, Έλληνα συγγραφέα", μαζί με την Στέλλα Καραμπακάκη με την οποία το συνέγραψαν.
To 2021 η Athens Voice ανέδειξε "Το Κουτί" ως το "Καλύτερο βιβλίο της χρονιάς" μετά από επιλογή στα 10 καλύτερα βιβλία, από την συντακτική της ομάδα, και ψηφοφορία αναγνωστών για την πρώτη θέση.
To 2025 η Athens Voice ανέδειξε "Το ξεχωριστό παιδί" ως το "Καλύτερο βιβλίο της χρονιάς" μετά από επιλογή στα 10 καλύτερα βιβλία, από την συντακτική της ομάδα, και ψηφοφορία αναγνωστών για την πρώτη θέση.
Ο Γιώργος είναι ο μοναδικός Έλληνας συγγραφέας του φανταστικού με τέσσερα βιβλία (τα 3 back to back) στα top-10 των βραβείων Public, όπως τα ψήφισαν χιλιάδες αναγνώστες
2019 : "Κάτω από το Κρεβάτι" - 230.000 αναγνώστες
2020 : "Εκείνοι που επιστρέφουν", μαζί με Αγνή Σιούλα -190.000 αναγνώστες
2021 : "Το Κουτί" -180.000 αναγνώστες
2025: "Tο ξεχωριστό παιδί" - 175.000 αναγνώστες
Ο συνάδελφος του, Γιάννης Μαργέτης, έγραψε ότι "Ο Γιώργος Γιώτσας αγαπάει αυτό που κάνει" ενώ ο Αντώνης Παναγιωτόπουλος - Πιπερίαν τον χαρακτήρισε “Ανθρώπινο συγγραφέα”.
Esquire, Mystery, Tv Zapping, Τα Νέα, Το Βήμα, Athens Voice μερικά από τα μέσα που φιλοξένησαν συνεντεύξεις και αφιερώματα για το συγγραφέα και το έργο του. Ο Γιώργος συνεχίζει να γράφει με συνέπεια.
--------------------------------------------------------------
Παρακαλώ έχετε υπόψη: Οι σελίδες με τα βιβλία του Γιώργου Γιώτσα στο goodreads, επεξεργάζονται από συνεργάτες του. Ο Γιώργος δεν απαντάει σε προσωπικά μηνύματα λόγω μεγάλου φόρτου εργασίας. Διατηρεί ενεργή σελίδα στο facebook με το όνομα: "Γιώργος Γιώτσας συγγραφέας".
Τον Οκτώβριο του 2022 έλαβε το βραβείο EVERLY για το βιβλίο "Το μακρύ σοκάκι" ως "Καλύτερο βιβλίο τρόμου, Έλληνα συγγραφέα".
Τον Οκτώβριο του 2023 έλαβε το βραβείο EVERLY για το βιβλίο "H πολλή αγάπη σκοτώνει" ως "Καλύτερο βιβλίο τρόμου, Έλληνα συγγραφέα", μαζί με την Στέλλα Καραμπακάκη με την οποία το συνέγραψαν.
To 2021 η Athens Voice ανέδειξε "Το Κουτί" ως το "Καλύτερο βιβλίο της χρονιάς" μετά από επιλογή στα 10 καλύτερα βιβλία, από την συντακτική της ομάδα, και ψηφοφορία αναγνωστών για την πρώτη θέση.
To 2025 η Athens Voice ανέδειξε "Το ξεχωριστό παιδί" ως το "Καλύτερο βιβλίο της χρονιάς" μετά από επιλογή στα 10 καλύτερα βιβλία, από την συντακτική της ομάδα, και ψηφοφορία αναγνωστών για την πρώτη θέση.
Ο Γιώργος είναι ο μοναδικός Έλληνας συγγραφέας του φανταστικού με τέσσερα βιβλία (τα 3 back to back) στα top-10 των βραβείων Public, όπως τα ψήφισαν χιλιάδες αναγνώστες
2019 : "Κάτω από το Κρεβάτι" - 230.000 αναγνώστες
2020 : "Εκείνοι που επιστρέφουν", μαζί με Αγνή Σιούλα -190.000 αναγνώστες
2021 : "Το Κουτί" -180.000 αναγνώστες
2025: "Tο ξεχωριστό παιδί" - 175.000 αναγνώστες
Ο συνάδελφος του, Γιάννης Μαργέτης, έγραψε ότι "Ο Γιώργος Γιώτσας αγαπάει αυτό που κάνει" ενώ ο Αντώνης Παναγιωτόπουλος - Πιπερίαν τον χαρακτήρισε “Ανθρώπινο συγγραφέα”.
Esquire, Mystery, Tv Zapping, Τα Νέα, Το Βήμα, Athens Voice μερικά από τα μέσα που φιλοξένησαν συνεντεύξεις και αφιερώματα για το συγγραφέα και το έργο του. Ο Γιώργος συνεχίζει να γράφει με συνέπεια.
--------------------------------------------------------------
Παρακαλώ έχετε υπόψη: Οι σελίδες με τα βιβλία του Γιώργου Γιώτσα στο goodreads, επεξεργάζονται από συνεργάτες του. Ο Γιώργος δεν απαντάει σε προσωπικά μηνύματα λόγω μεγάλου φόρτου εργασίας. Διατηρεί ενεργή σελίδα στο facebook με το όνομα: "Γιώργος Γιώτσας συγγραφέας".
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 55 reviews
Read
February 9, 2025>>Αναδείχθηκε ως το "Καλύτερο βιβλίο της χρονιάς" στην Athens Voice.
>> Ψηφίστηκε από 180.000 αναγνώστες στα 10 καλύτερα βιβλία στα βραβεία βιβλίου Public, στην κατηγορία "Ηρωίδα", για την Ζένια,
>> Ψηφίστηκε στα κορυφαία 3 βιβλία της κατηγορίας στα βραβεία Everly, στην Ελληνοαμερικάνικη Ένωση.
* "Το καλύτερο βιβλίο της χρονιάς"
~Athens Voice
* «Book Oscar ελληνικής λογοτεχνίας»
~ Το βιβλίο της παρέας
* «Στα καλύτερα βιβλία της χρονιάς»
~ Βιβλίων Ορίζοντες
* «Στις κορυφαίες αναγνωστικές επιλογές της χρονιάς»
~ Βιβλίων Έργα
* «Στα αγαπημένα βιβλία της χρονιάς»
~ My_Books.ani
* «Στα αγαπημένα βιβλία της χρονιάς 2022»
~ Elen_Zerb
* «Ένα μυθιστόρημα που συγκλονίζει από την πρώτη κιόλας σελίδα. Ο Γιώργος Γιώτσας εξερευνά με οξυδέρκεια τα δύσβατα μονοπάτια της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας».
Νίκος Κουρμουλής, Τα Νέα
* «O συγγραφέας ταξιδεύει στην “αβέβαιη θάλασσα του πιθανού” αλλά προκρίνει το απίθανο καθιστώντας μια ιστορία την ώρα που οδεύει –σε σελίδες τουλάχιστον– προς το τέλος, ξανά νέα και ανοιχτή. Προτείνει μια εναλλακτική οπτική πάνω στα θέματα της οικογένειας, της παρενόχλησης, της βίας, γνωρίζοντας, προφανώς, ότι οι ωραίες ιστορίες έχουν μέσα τους την ανατροπή και τη δύναμη να υποτάσσουν το πραγματικό στο απροσδόκητο».
Ελεωνόρα Ορφανίδου, αρχισυντάκτρια του πολιτιστικού τμήματος του Αθήνα 9.84
>> Ψηφίστηκε από 180.000 αναγνώστες στα 10 καλύτερα βιβλία στα βραβεία βιβλίου Public, στην κατηγορία "Ηρωίδα", για την Ζένια,
>> Ψηφίστηκε στα κορυφαία 3 βιβλία της κατηγορίας στα βραβεία Everly, στην Ελληνοαμερικάνικη Ένωση.
* "Το καλύτερο βιβλίο της χρονιάς"
~Athens Voice
* «Book Oscar ελληνικής λογοτεχνίας»
~ Το βιβλίο της παρέας
* «Στα καλύτερα βιβλία της χρονιάς»
~ Βιβλίων Ορίζοντες
* «Στις κορυφαίες αναγνωστικές επιλογές της χρονιάς»
~ Βιβλίων Έργα
* «Στα αγαπημένα βιβλία της χρονιάς»
~ My_Books.ani
* «Στα αγαπημένα βιβλία της χρονιάς 2022»
~ Elen_Zerb
* «Ένα μυθιστόρημα που συγκλονίζει από την πρώτη κιόλας σελίδα. Ο Γιώργος Γιώτσας εξερευνά με οξυδέρκεια τα δύσβατα μονοπάτια της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας».
Νίκος Κουρμουλής, Τα Νέα
* «O συγγραφέας ταξιδεύει στην “αβέβαιη θάλασσα του πιθανού” αλλά προκρίνει το απίθανο καθιστώντας μια ιστορία την ώρα που οδεύει –σε σελίδες τουλάχιστον– προς το τέλος, ξανά νέα και ανοιχτή. Προτείνει μια εναλλακτική οπτική πάνω στα θέματα της οικογένειας, της παρενόχλησης, της βίας, γνωρίζοντας, προφανώς, ότι οι ωραίες ιστορίες έχουν μέσα τους την ανατροπή και τη δύναμη να υποτάσσουν το πραγματικό στο απροσδόκητο».
Ελεωνόρα Ορφανίδου, αρχισυντάκτρια του πολιτιστικού τμήματος του Αθήνα 9.84
May 8, 2020
Το βιβλίο παραδόθηκε στη διεύθυνσή μου το μεσημέρι της Παρασκευής. Έστειλα μήνυμα στον Γιώργο και του είπα ότι ''θα προσπαθήσω να το διαβάσω μέσα στο ΣΚ, φτάνει να με αφήσουν τα παιδιά''. Εν τέλει όμως το ολοκλήρωσα το ίδιο βράδυ, στις 23.30. Αυτό μάλλον τα λέει όλα, αλλά θα προσθέσω και ένα μικρό σχόλιο ακόμα.
Το βιβλίο περιέχει ένα σωρό κοινωνικά μηνύματα. Η μεγαλύτερη επιτυχία του, ωστόσο, είναι ότι δεν νιώθεις στιγμή να σου κουνάνε το δάκτυλο. Έρχονται μέσα από την ίδια την ιστορία.
Το βιβλίο περιέχει ένα σωρό κοινωνικά μηνύματα. Η μεγαλύτερη επιτυχία του, ωστόσο, είναι ότι δεν νιώθεις στιγμή να σου κουνάνε το δάκτυλο. Έρχονται μέσα από την ίδια την ιστορία.
May 16, 2020
Η 16χρονη Ζένια ζει διαρκώς μέσα στον φόβο. Στο σπίτι βιώνει καταστάσεις ενδοοικογενειακής βίας και αδιαφορίας ενώ στο σχολείο είναι θύμα ρατσισμού και μπούλινγκ. Η μόνη πηγή φωτός και ελπίδας στη ζωή της είναι ο μικρός της αδερφός, ο Νικόλας, στον οποίο δίνει όλη της την αγάπη.
Κι ενώ η αγάπη της για τη μουσική και το ενδιαφέρον ενός συμμαθητή της για εκείνη αρχίζουν να της δίνουν κουράγιο για να αντέξει, ο μικρός της αδερφός αρρωσταίνει βαριά ενώ ένας καθηγητής εισβάλει στη ζωή της. Θα καταφέρει η Ζένια να κρατηθεί στην επιφάνεια ή θα βουλιάξει στο σκοτάδι του θυμού;
Ένα βιβλίο που γεννά έντονα συναισθήματα και περνάει πολύ σημαντικά μηνύματα.
Διαβάστε αναλυτικά την άποψή μου στο blog μου.
Κι ενώ η αγάπη της για τη μουσική και το ενδιαφέρον ενός συμμαθητή της για εκείνη αρχίζουν να της δίνουν κουράγιο για να αντέξει, ο μικρός της αδερφός αρρωσταίνει βαριά ενώ ένας καθηγητής εισβάλει στη ζωή της. Θα καταφέρει η Ζένια να κρατηθεί στην επιφάνεια ή θα βουλιάξει στο σκοτάδι του θυμού;
Ένα βιβλίο που γεννά έντονα συναισθήματα και περνάει πολύ σημαντικά μηνύματα.
Διαβάστε αναλυτικά την άποψή μου στο blog μου.
March 4, 2020
Σε μία εποχή όπου ο εκφοβισμός και το bullying τρίζουν απειλητικά τα δόντια τους στα παιδιά μας, ο Γιώργος Γιώτσας βουτά σε σκοτεινά νερά και γράφει μία σπαρακτική ιστορία ενηλικίωσης. Πίσω από πρωτοσέλιδα, πίσω από ανεξήγητες πράξεις βίας, πίσω από κάθε μικρό ή μεγάλο γεγονός που μας έχει συνταράξει, κρύβεται ... το Κουτί. Και είναι ευθύνη μας.
May 20, 2020
Σαν πεταλούδες τριγυρνάνε γύρω από το κεφάλι της. Οι σκέψεις. Όλες βαριές, αλλά η Ζένια, κουβαλώντας την αισιοδοξία της νιότης προσπαθεί να μην το βάλει κάτω. Ακόμη και αν όλα είναι τελείως στραβά και σκοτεινά στη ζωή της, εκείνη ψάχνει να βρει την χαραμάδα απ’ όπου μπαίνει αυτή η μία και μοναδική ηλιαχτίδα.
Πόσο πόνο μπορεί να αντέξει μια νεανική ψυχή;
Πού πρέπει να ψάξει να βρει το κουράγιο της;
Πόσο δύσκολο είναι να ζεις, όταν νιώθεις πως κανείς δεν νοιάζεται αν υπάρχεις;
Και όταν όλα μοιάζουν ότι δεν μπορούν να γίνουν χειρότερα, αντέχεις να δεις τι έχει μέσα στο κουτί;
Μια συγκλονιστική ιστορία που σου σφίγγει τη ψυχή. Σε προβληματίζει. Ένα σκληρό μάθημα ζωής.
Πόσο πόνο μπορεί να αντέξει μια νεανική ψυχή;
Πού πρέπει να ψάξει να βρει το κουράγιο της;
Πόσο δύσκολο είναι να ζεις, όταν νιώθεις πως κανείς δεν νοιάζεται αν υπάρχεις;
Και όταν όλα μοιάζουν ότι δεν μπορούν να γίνουν χειρότερα, αντέχεις να δεις τι έχει μέσα στο κουτί;
Μια συγκλονιστική ιστορία που σου σφίγγει τη ψυχή. Σε προβληματίζει. Ένα σκληρό μάθημα ζωής.
May 14, 2020
Σκληρό,εξουθενωτικό,ρεαλιστικό,και πολύ πιο τρομακτικό από όλους τους δράκους της λογοτεχνίας του φανταστικού. Στον πόνο, στον εκφοβισμό, στο ρατσισμό,στην κακοποίηση, στη μοναξιά, στην εξαπάτηση, στην εκμετάλλευση , στην ψύχωση, στην αρρώστια, στο θάνατο , σ´όλα τα τέρατα που κρύβονται σε κάθε στροφή στους δρόμους της ζωής, κανεις δεν είναι άτρωτος. Η μόνη λύση , να μάθουμε να τα αναγνωρίζουμε . Να διακρίνουμε τα σημάδια τους στον εαυτό μας και στους άλλους. Και να απλώνουμε το χέρι. Για να δώσουμε η για να δεχτούμε βοήθεια. Ένα βιβλίο που φωνάζει το όνομα του δαίμονα. Για να τον αναγκάσει να δείξει το πρόσωπο του. Ένα βιβλίο εξορκισμός.
September 26, 2020
" Το κουτί"
Το συγκεκριμένο βιβλίο ήθελα να το διαβάσω μόνο και μόνο από, τον τίτλο καθώς το εξώφυλλο κατά τη γνώμη μου, δεν αντικατοπτρίζει σε καμία περίπτωση το βιβλίο.
Έχω διαβάσει πολλά βιβλία, που η ιστορία τους κινείται σε κοινωνικά θέματα, ένα, από αυτά είναι και το μπούλινγκ, ο ρατσισμός, ο εκφοβισμός, η άσχημη πλευρά της χρήσης του διαδικτύου.
Αυτός ο μικρόκοσμος, που φθείρει τη συναισθηματική ανθρώπινη πλευρά της ψυχής μας .
Οι πρωτότυπες ιστορίες βιβλίων, μου αρέσουν περίσσοτερο από τις ήδη υπάρχουσες,που έχουν γραφτεί πολλάκις.
Όμως μερικές φορές, βλέπεις τις ίδιες ιστορίες γραμμένες με έναν διαφορετικό τρόπο. Η διαφορά στη γραφή ή βλέποντας την ιστορία από μια διαφορετική ματιά, την οπτική, που οσυγγραφέα,βλέπει και πλάθει από την αρχή για το αναγνωστικό κοινό.
Η ιστορία του κουτιού είναι μια ιστορία, που τον τελευταίο καιρό, υπάρχει σε πολλά μυθιστορήματα, όμως έχει γραφτεί πιο σκληρά, πιο ρεαλιστικά.
Είναι μια "ζωντανή" ιστορία.
Γιατί οι ήρωες του είναι ζωντανοί.
Κατά τη διάρκεια της αναγνώσης αισθάνθηκα ότι τους ήρωες τους γνώριζα. Άνθρωποι, που έχουν περάσει από τη ζωή μου.
Άνθρωποι, που έζησα ένα κομμάτι τους, είτε από τις ειδήσεις και τα τραγικά γεγονότα που παρουσιάζονται καθημερινά, είτε από ανθρώπους, που γνώρισα και έμεινε ένα κομμάτι της ζωής τους χαραγμένο μέσα μου.
Κατά την ανάγνωση του βιβλίου, τα συναισθήματα μου άλλαζαν με ταχύτατους ρυθμούς.
Ο θυμός, πόνος, φόβος.
Κάθε φορά, που διαβάζω ένα βιβλίο εστιάζω στα συναισθήματα και πίσω από τις λέξεις.
Σε αυτό το βιβλίο υπήρξαν στιγμές, που ένιωθα την ανάσα μου να κόβεται. Αισθανόμουν ένα ρίγος να διαπερνά την ψυχή μου.
Το κουτί είναι ένα βιβλίο, που δεν αφηγείται απλώς σκληρές εικόνες, τους δίνει πνοή. Κάθε φορά ,που διάβαζα ένιωθα ότι αν για λίγο ξεφύγω από το βιβλίο και κοιτάξω κάπου αλλού, θα έβλεπα καθαρά τις σκηνές να εκτυλίσσονται μπρος τα μάτια μου, δημιουργώντας μου φόβο και το συναίσθημα της κλειστοφοβίας.
Και ξαφνικά έρχονται οι ανατροπές.
Τις περισσότερες φορές τα βιβλία με κεντρικό άξονα ένα συγκεκριμένο κοινωνικό υπόβαθρο κινούνται στα ίδια μήκη κύματος, ευτυχώς όχι πάντα.
Και σε αυτό το βιβλίο τίποτα δεν τελειώνει με την προκαθορισμένη τελετουργία.
Έρχονται οι ανατροπές στις τελευταίες σελίδες,που σε κάνουν να αισθάνεται την αδρεναλίνη της ανάγνωσης στα ύψη.
Παίρνεις βαθειά ανάσα και βυθίζεσαι και μαζί σου βυθίζεται και η ψυχή σου, στα πιο έντονα συναισθήματα, στα πιο μουντά χρώματα, στα δάκρυα που δεν σε λυτρωνουν, σε πονάνε, σε καίνε. Συναισθήματά & σκέψεις που χαράζουν στο σώμα και στη ψυχή σου φέρνοντας στη επιφάνεια τους πιο σκοτεινούς φόβους σου.
Δεν είναι εύκολο ένας άνθρωπος - αναγνώστης να μείνει ήρεμος διαβάζοντας το τέλος του βιβλίου.
Σε σοκάρει και σε τρομάζει η δύναμη που μπορεί να έχει ένας πληγωμένος ανθρώπος και δεν μπορείς εύκολα να σκεφτείς που μπορεί να τον φτάσουν οι πράξεις που τον έφεραν ακόμη πιο κοντά στο θάνατο της ψυχής του.
Τελειώνοντας το βιβλίο, είδα ότι τα αρνητικά που είχα επισημάνει στην αρχή της ανάγ��ωσης, τελικά ταιριάζουν απόλυτα με τον χαρακτήρα των ηρώων.
Ταιριάζουν με την ατμόσφαιρα του βιβλίου.
Ήρωες του βιβλίου αν και είναι χάρτινοι, στην πραγματικότητα είναι ζωντανοι, ρεαλιστικοί κα�� τόσο μα τόσο αληθινοί.
Στη ζωή μας έχουμε δει πολλά από τα γεγονότα που αφηγείται ο συγγραφέας στο βιβλίο του, να συμβαίνουν στην πραγματική ζωή. Αν τους ανθρώπους αυτούς το συναντούσαμε στην πραγματική μας ζωή, θα βλέπαμε, το χαρακτήρα, τις σκέψεις, τις πράξεις, και την ιδεολογία, που έχει δώσει ο συγγραφέας στους ήρωες τους να υλοποιούνται μπροστά μας.
Στην αρχή της ανάγνωσης, το λεξιλόγιο και η υβρεολόγια με ενόχλησαν, όμως τελειώνοντας το βιβλίο κατάλαβα ότι δεν θα μπορούσε να λείπει, τα βιβλία αλλωστε είναι ιστορίες που συμβαίνουν γύρω μας.
Ίσως μερικές φορές συγκαλυμμένες, με όμορφες λέξεις, ίσως για αυτό και να διαβάζουμε βιβλία, για να δούμε πιο όμορφα κάποια γεγονότα της ζωής μας.☺️
Σίγουρα όμως, με ενόχλησαν πολύ δύο σκηνές του βιβλίου, γιατί θεωρώ ότι θα μπορούσαν να λείπουν. Όχι, ότι χάνει την αξία του, αλλά θεωρώ ότι θα μπορούσε κάλλιστα να μην υπήρχαν.
Αλλά από την άλλη πιστεύω ότι είναι στην ιδεολογία του κάθε αναγνώστη.
Τελειώνοντας, το Κουτί αυτό που μου ήρθε στο μυαλό είναι ο μύθος της Πανδώρας.
Όταν Ο Επιμηθέας άνοιξε το κουτί και οι συμφορές ο κόσμος δεν έχει ξαναβιώσει ξεχύθηκαν στη Γη, μένοντας στο κουτί μόνο η ελπίδα.
Γιατί η ελπίδα δεν πεθαίνει.
Ίσως μερικές φορές να μην πιστεύουμε στην δυνάμη της, όμως είναι πάντα εκεί.
Όταν έκλεισε η τελευταία σελίδα του βιβλίου, είχα ανάγκη την ελπίδα.
Γιατί δυστυχώς ο κόσμος μας, έχει σταματήσει να προχωράει μπροστά κοινωνικά, οι άνθρωποι είναι κλεισμένοι σε κουτιά.
Η ζήλια, η μοχθηρία, η μοναξιά, η μικροψυχία, όλα αυτά τα συναισθήματα, κάνουν τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται άσχημα, να σκέφτονται πονηρά, χάνοντας την ανθρωπιά τους.
Το ίντερνετ, ενώ εξελίσσεται τεχνολογίκα, στον άνθρωπο κάποιες φορές, και δυστυχώς όχι σπάνια, του δίνει τη δύναμη, του κακού.
Ένα πληκτρολόγιο και μία οθόνη, που δεν μας φέρνει αντιμέτωπους με τον συνάνθρωπό μας, μας δίνει τη δύναμη να μιλάμε, να φερόμαστε και να πράττουμε άσχημα, χωρίς να υπάρχει δεύτερη σκέψη, χωρίς να βουτάμε τη γλώσσα στο μυαλό
Θεωρούμε ότι κάνοντας κακό στους άλλους, ανεβαίνουμε στα μάτια άλλων ανθρώπων. Ευτυχώς το τελευταίο διάστημα αλλάζει αυτό, σταδιακά μεν, αργά, αλλά αλλάζει.
Και ελπίζω κάποια στιγμή να φτάσουμε στο σημείο, να καταδικάζουμε ομόφωνα το μπούλινγκ, το ρατσισμό, και την κάθε μορφή βίας λεκτική και σωματική, να βιώσουμε όλοι τη δύναμή της Ελπίδας.
Να γίνουμε ξανά άνθρωποι.
Κλείνοντας θέλω να πω κάτι που έχω πει πολλές φορές, συγγραφέας για μένα δεν είναι ο άνθρωπος που έχει γράψει πολλά βιβλία, συγγραφέας για μένα είναι εκείνος που γράφοντας ένα βιβλίο, Θα αφήσει στο αναγνωστικό κοινό το στίγμα του, θα δώσει πραγματικά την ψυχή του, οι λέξεις του θα μείνουνε χαραγμένες στο μυαλό του αναγνώστη.
Για μένα ο Κύριος Γιωτσας είναι συγγραφέας, γιατι οταν διάβασα τη λέξη τέλος στο βιβλίο του, ένιωσα να γίνεται μία αρχή μέσα μου.
Το κουτί είναι ένα βιβλίο που όταν κλείσεις την τελευταία του σελίδα, θα έχει αλλάξει και ένα κομμάτι του εαυτού σου..
Το συγκεκριμένο βιβλίο ήθελα να το διαβάσω μόνο και μόνο από, τον τίτλο καθώς το εξώφυλλο κατά τη γνώμη μου, δεν αντικατοπτρίζει σε καμία περίπτωση το βιβλίο.
Έχω διαβάσει πολλά βιβλία, που η ιστορία τους κινείται σε κοινωνικά θέματα, ένα, από αυτά είναι και το μπούλινγκ, ο ρατσισμός, ο εκφοβισμός, η άσχημη πλευρά της χρήσης του διαδικτύου.
Αυτός ο μικρόκοσμος, που φθείρει τη συναισθηματική ανθρώπινη πλευρά της ψυχής μας .
Οι πρωτότυπες ιστορίες βιβλίων, μου αρέσουν περίσσοτερο από τις ήδη υπάρχουσες,που έχουν γραφτεί πολλάκις.
Όμως μερικές φορές, βλέπεις τις ίδιες ιστορίες γραμμένες με έναν διαφορετικό τρόπο. Η διαφορά στη γραφή ή βλέποντας την ιστορία από μια διαφορετική ματιά, την οπτική, που οσυγγραφέα,βλέπει και πλάθει από την αρχή για το αναγνωστικό κοινό.
Η ιστορία του κουτιού είναι μια ιστορία, που τον τελευταίο καιρό, υπάρχει σε πολλά μυθιστορήματα, όμως έχει γραφτεί πιο σκληρά, πιο ρεαλιστικά.
Είναι μια "ζωντανή" ιστορία.
Γιατί οι ήρωες του είναι ζωντανοί.
Κατά τη διάρκεια της αναγνώσης αισθάνθηκα ότι τους ήρωες τους γνώριζα. Άνθρωποι, που έχουν περάσει από τη ζωή μου.
Άνθρωποι, που έζησα ένα κομμάτι τους, είτε από τις ειδήσεις και τα τραγικά γεγονότα που παρουσιάζονται καθημερινά, είτε από ανθρώπους, που γνώρισα και έμεινε ένα κομμάτι της ζωής τους χαραγμένο μέσα μου.
Κατά την ανάγνωση του βιβλίου, τα συναισθήματα μου άλλαζαν με ταχύτατους ρυθμούς.
Ο θυμός, πόνος, φόβος.
Κάθε φορά, που διαβάζω ένα βιβλίο εστιάζω στα συναισθήματα και πίσω από τις λέξεις.
Σε αυτό το βιβλίο υπήρξαν στιγμές, που ένιωθα την ανάσα μου να κόβεται. Αισθανόμουν ένα ρίγος να διαπερνά την ψυχή μου.
Το κουτί είναι ένα βιβλίο, που δεν αφηγείται απλώς σκληρές εικόνες, τους δίνει πνοή. Κάθε φορά ,που διάβαζα ένιωθα ότι αν για λίγο ξεφύγω από το βιβλίο και κοιτάξω κάπου αλλού, θα έβλεπα καθαρά τις σκηνές να εκτυλίσσονται μπρος τα μάτια μου, δημιουργώντας μου φόβο και το συναίσθημα της κλειστοφοβίας.
Και ξαφνικά έρχονται οι ανατροπές.
Τις περισσότερες φορές τα βιβλία με κεντρικό άξονα ένα συγκεκριμένο κοινωνικό υπόβαθρο κινούνται στα ίδια μήκη κύματος, ευτυχώς όχι πάντα.
Και σε αυτό το βιβλίο τίποτα δεν τελειώνει με την προκαθορισμένη τελετουργία.
Έρχονται οι ανατροπές στις τελευταίες σελίδες,που σε κάνουν να αισθάνεται την αδρεναλίνη της ανάγνωσης στα ύψη.
Παίρνεις βαθειά ανάσα και βυθίζεσαι και μαζί σου βυθίζεται και η ψυχή σου, στα πιο έντονα συναισθήματα, στα πιο μουντά χρώματα, στα δάκρυα που δεν σε λυτρωνουν, σε πονάνε, σε καίνε. Συναισθήματά & σκέψεις που χαράζουν στο σώμα και στη ψυχή σου φέρνοντας στη επιφάνεια τους πιο σκοτεινούς φόβους σου.
Δεν είναι εύκολο ένας άνθρωπος - αναγνώστης να μείνει ήρεμος διαβάζοντας το τέλος του βιβλίου.
Σε σοκάρει και σε τρομάζει η δύναμη που μπορεί να έχει ένας πληγωμένος ανθρώπος και δεν μπορείς εύκολα να σκεφτείς που μπορεί να τον φτάσουν οι πράξεις που τον έφεραν ακόμη πιο κοντά στο θάνατο της ψυχής του.
Τελειώνοντας το βιβλίο, είδα ότι τα αρνητικά που είχα επισημάνει στην αρχή της ανάγ��ωσης, τελικά ταιριάζουν απόλυτα με τον χαρακτήρα των ηρώων.
Ταιριάζουν με την ατμόσφαιρα του βιβλίου.
Ήρωες του βιβλίου αν και είναι χάρτινοι, στην πραγματικότητα είναι ζωντανοι, ρεαλιστικοί κα�� τόσο μα τόσο αληθινοί.
Στη ζωή μας έχουμε δει πολλά από τα γεγονότα που αφηγείται ο συγγραφέας στο βιβλίο του, να συμβαίνουν στην πραγματική ζωή. Αν τους ανθρώπους αυτούς το συναντούσαμε στην πραγματική μας ζωή, θα βλέπαμε, το χαρακτήρα, τις σκέψεις, τις πράξεις, και την ιδεολογία, που έχει δώσει ο συγγραφέας στους ήρωες τους να υλοποιούνται μπροστά μας.
Στην αρχή της ανάγνωσης, το λεξιλόγιο και η υβρεολόγια με ενόχλησαν, όμως τελειώνοντας το βιβλίο κατάλαβα ότι δεν θα μπορούσε να λείπει, τα βιβλία αλλωστε είναι ιστορίες που συμβαίνουν γύρω μας.
Ίσως μερικές φορές συγκαλυμμένες, με όμορφες λέξεις, ίσως για αυτό και να διαβάζουμε βιβλία, για να δούμε πιο όμορφα κάποια γεγονότα της ζωής μας.☺️
Σίγουρα όμως, με ενόχλησαν πολύ δύο σκηνές του βιβλίου, γιατί θεωρώ ότι θα μπορούσαν να λείπουν. Όχι, ότι χάνει την αξία του, αλλά θεωρώ ότι θα μπορούσε κάλλιστα να μην υπήρχαν.
Αλλά από την άλλη πιστεύω ότι είναι στην ιδεολογία του κάθε αναγνώστη.
Τελειώνοντας, το Κουτί αυτό που μου ήρθε στο μυαλό είναι ο μύθος της Πανδώρας.
Όταν Ο Επιμηθέας άνοιξε το κουτί και οι συμφορές ο κόσμος δεν έχει ξαναβιώσει ξεχύθηκαν στη Γη, μένοντας στο κουτί μόνο η ελπίδα.
Γιατί η ελπίδα δεν πεθαίνει.
Ίσως μερικές φορές να μην πιστεύουμε στην δυνάμη της, όμως είναι πάντα εκεί.
Όταν έκλεισε η τελευταία σελίδα του βιβλίου, είχα ανάγκη την ελπίδα.
Γιατί δυστυχώς ο κόσμος μας, έχει σταματήσει να προχωράει μπροστά κοινωνικά, οι άνθρωποι είναι κλεισμένοι σε κουτιά.
Η ζήλια, η μοχθηρία, η μοναξιά, η μικροψυχία, όλα αυτά τα συναισθήματα, κάνουν τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται άσχημα, να σκέφτονται πονηρά, χάνοντας την ανθρωπιά τους.
Το ίντερνετ, ενώ εξελίσσεται τεχνολογίκα, στον άνθρωπο κάποιες φορές, και δυστυχώς όχι σπάνια, του δίνει τη δύναμη, του κακού.
Ένα πληκτρολόγιο και μία οθόνη, που δεν μας φέρνει αντιμέτωπους με τον συνάνθρωπό μας, μας δίνει τη δύναμη να μιλάμε, να φερόμαστε και να πράττουμε άσχημα, χωρίς να υπάρχει δεύτερη σκέψη, χωρίς να βουτάμε τη γλώσσα στο μυαλό
Θεωρούμε ότι κάνοντας κακό στους άλλους, ανεβαίνουμε στα μάτια άλλων ανθρώπων. Ευτυχώς το τελευταίο διάστημα αλλάζει αυτό, σταδιακά μεν, αργά, αλλά αλλάζει.
Και ελπίζω κάποια στιγμή να φτάσουμε στο σημείο, να καταδικάζουμε ομόφωνα το μπούλινγκ, το ρατσισμό, και την κάθε μορφή βίας λεκτική και σωματική, να βιώσουμε όλοι τη δύναμή της Ελπίδας.
Να γίνουμε ξανά άνθρωποι.
Κλείνοντας θέλω να πω κάτι που έχω πει πολλές φορές, συγγραφέας για μένα δεν είναι ο άνθρωπος που έχει γράψει πολλά βιβλία, συγγραφέας για μένα είναι εκείνος που γράφοντας ένα βιβλίο, Θα αφήσει στο αναγνωστικό κοινό το στίγμα του, θα δώσει πραγματικά την ψυχή του, οι λέξεις του θα μείνουνε χαραγμένες στο μυαλό του αναγνώστη.
Για μένα ο Κύριος Γιωτσας είναι συγγραφέας, γιατι οταν διάβασα τη λέξη τέλος στο βιβλίο του, ένιωσα να γίνεται μία αρχή μέσα μου.
Το κουτί είναι ένα βιβλίο που όταν κλείσεις την τελευταία του σελίδα, θα έχει αλλάξει και ένα κομμάτι του εαυτού σου..
June 7, 2020
Το αντίτυπό μου είχε την εξής αφιέρωση: "Αφιερωμένο σε εσένα. Θα το ανοίξεις;" Η απάντηση ήταν μόνο μία... ΝΑΙ!
Το Κουτί είναι η συγκλονιστική ιστορία της Ζένιας. Μιας έφηβης που όσο σκληρή κι αν προσπαθεί να φαίνεται εξωτερικά, δεν ισχύει το ίδιο για το μέσα της. Πονάει και νευριάζει με την καθημερινότητα που ζει. Ρατσισμός, μπούλινγκ, κακοποίηση, η αδιαφορία των γονιών της, η αγριάδα του πατέρα της. Μέσα σε όλο αυτό το σκοτάδι όμως, ευτυχώς υπάρχει μια αχτίδα φωτός που βοηθάει την Ζένια να ανταπεξέλθει. Είναι ο μικρός της αδερφός ο Νικόλας και δίνει σε αυτόν όλη τη στοργή της. Είναι μάνα, πατέρας και αδερφή για αυτόν. Έπειτα έχει και την μουσική. Η metal της δίνει τη δύναμη, ηρεμεί το μέσα της. Κι όταν ο έρωτας της για έναν συμμαθητή της βρει ανταπόκριση βλέπουμε μια άλλη Ζένια. Χαρούμενη και ερωτευμένη. Όμως το κακό παραφυλάει και θα έρθει να την βρει με τον χειρότερο τρόπο. Με την πολύ σοβαρή αρρώστια του αδερφού της και την είσοδο ενός καθηγητή στη ζωή της. Όλα αυτά συμβαίνουν γύρω από το κουτί. Το κουτί που ο πατέρας της προσέχει σαν τα μάτια του και ο αδερφός της φοβάται πολύ. Θα βρει τη δύναμη να το ανοίξει και το σοκ που έπαθε, το έπαθα κι εγώ.
Διάβαζα και ό,τι ένιωθε η Ζένια το ένιωθα κι εγώ. Θύμωνα, ανατρίχιαζα, στεναχωριόμουν, το στομάχι μου σφιγγόταν. Όμως, ένιωθα και τη χαρά, την ελπίδα. Έβαλα κι εγώ το αγαπημένο μου τραγούδι στο YouTube και αφοσιώθηκα σε αυτό 100%. Και σε όλα αυτά βοηθάει η γραφή του συγγραφέα που είναι σκληρή, καυστική αλλά και άμεση.
Η ψυχογράφηση της Ζένιας είναι εξαιρετική. Φαίνεται πόσο δούλεψε ο Γιώργος Γιώτσας για να βγάλει το αποτέλεσμα που κρατάμε τώρα εμείς στα χέρια μας.
Έχει σκληρές περιγραφές, αλλά και τρυφερές. Είναι μια αντίθεση που μου άρεσε. Σκοτάδι - φως. Σκηνές που με έκαναν να δακρύσω, σκηνές που με έκαναν να κλείσω το βιβλίο για να πάρω μια ανάσα. Σε κανένα σημείο όμως δεν εκβίασε το συναίσθημά μου, τα ζητήματα που υπάρχουν και ζει η Ζένια είναι γραμμένα με σεβασμό και αληθοφάνεια.
Δεν είναι εύκολο βιβλίο. Δεν είναι βιβλίο για χαλάρωση. Μπορεί να είναι μικρό σε σελίδες αλλά οι σκέψεις που βάζει στον αναγνώστη και τα συναισθήματα που βγάζει, το κάνουν ένα μεγάλο και πλούσιο βιβλίο. Κι όταν το κλείσεις η Ζένια γίνεται Ζένια σου
Το Κουτί είναι η συγκλονιστική ιστορία της Ζένιας. Μιας έφηβης που όσο σκληρή κι αν προσπαθεί να φαίνεται εξωτερικά, δεν ισχύει το ίδιο για το μέσα της. Πονάει και νευριάζει με την καθημερινότητα που ζει. Ρατσισμός, μπούλινγκ, κακοποίηση, η αδιαφορία των γονιών της, η αγριάδα του πατέρα της. Μέσα σε όλο αυτό το σκοτάδι όμως, ευτυχώς υπάρχει μια αχτίδα φωτός που βοηθάει την Ζένια να ανταπεξέλθει. Είναι ο μικρός της αδερφός ο Νικόλας και δίνει σε αυτόν όλη τη στοργή της. Είναι μάνα, πατέρας και αδερφή για αυτόν. Έπειτα έχει και την μουσική. Η metal της δίνει τη δύναμη, ηρεμεί το μέσα της. Κι όταν ο έρωτας της για έναν συμμαθητή της βρει ανταπόκριση βλέπουμε μια άλλη Ζένια. Χαρούμενη και ερωτευμένη. Όμως το κακό παραφυλάει και θα έρθει να την βρει με τον χειρότερο τρόπο. Με την πολύ σοβαρή αρρώστια του αδερφού της και την είσοδο ενός καθηγητή στη ζωή της. Όλα αυτά συμβαίνουν γύρω από το κουτί. Το κουτί που ο πατέρας της προσέχει σαν τα μάτια του και ο αδερφός της φοβάται πολύ. Θα βρει τη δύναμη να το ανοίξει και το σοκ που έπαθε, το έπαθα κι εγώ.
Διάβαζα και ό,τι ένιωθε η Ζένια το ένιωθα κι εγώ. Θύμωνα, ανατρίχιαζα, στεναχωριόμουν, το στομάχι μου σφιγγόταν. Όμως, ένιωθα και τη χαρά, την ελπίδα. Έβαλα κι εγώ το αγαπημένο μου τραγούδι στο YouTube και αφοσιώθηκα σε αυτό 100%. Και σε όλα αυτά βοηθάει η γραφή του συγγραφέα που είναι σκληρή, καυστική αλλά και άμεση.
Η ψυχογράφηση της Ζένιας είναι εξαιρετική. Φαίνεται πόσο δούλεψε ο Γιώργος Γιώτσας για να βγάλει το αποτέλεσμα που κρατάμε τώρα εμείς στα χέρια μας.
Έχει σκληρές περιγραφές, αλλά και τρυφερές. Είναι μια αντίθεση που μου άρεσε. Σκοτάδι - φως. Σκηνές που με έκαναν να δακρύσω, σκηνές που με έκαναν να κλείσω το βιβλίο για να πάρω μια ανάσα. Σε κανένα σημείο όμως δεν εκβίασε το συναίσθημά μου, τα ζητήματα που υπάρχουν και ζει η Ζένια είναι γραμμένα με σεβασμό και αληθοφάνεια.
Δεν είναι εύκολο βιβλίο. Δεν είναι βιβλίο για χαλάρωση. Μπορεί να είναι μικρό σε σελίδες αλλά οι σκέψεις που βάζει στον αναγνώστη και τα συναισθήματα που βγάζει, το κάνουν ένα μεγάλο και πλούσιο βιβλίο. Κι όταν το κλείσεις η Ζένια γίνεται Ζένια σου
June 19, 2020
3,5/5
Στενάχωρα και σοβαρά τα θέματα που πραγματεύεται.
Πολλά υποσχόμενη γραφή.
Στα μείον, κατ' εμέ, οι βωμολοχίες κ κάποιες "ωμές" σκέψεις κ σκηνές, δε θεωρώ ότι χρειάζονται τόσες σε ένα βιβλίο με τέτοιο θέμα και οι επαναλαμβανόμενες προτάσεις (σχεδόν κεφάλαιο παρά κεφάλαιο).
Στενάχωρα και σοβαρά τα θέματα που πραγματεύεται.
Πολλά υποσχόμενη γραφή.
Στα μείον, κατ' εμέ, οι βωμολοχίες κ κάποιες "ωμές" σκέψεις κ σκηνές, δε θεωρώ ότι χρειάζονται τόσες σε ένα βιβλίο με τέτοιο θέμα και οι επαναλαμβανόμενες προτάσεις (σχεδόν κεφάλαιο παρά κεφάλαιο).
June 1, 2020
Διαβάζοντας «Το κουτί», Γιώργος Γιώτσας...
Συνειδητοποιώ αργά αλλά σταθερά μεγαλώνοντας, πως το ταξίδι μέσα από ένα βιβλίο δεν είναι μονάχα οι στιγμές που σου δίνει, αλλά ο απόηχος μόλις το τελειώσεις. Κλείνω λοιπόν το βιβλίο του Γιώργου Γιώτσα και σκέφτομαι τη δυνατή επίγευση. Τόσο έντονη, ώστε πιάνω τον εαυτό μου για αρκετή ώρα να δυσκολεύεται να χωνέψει τη μία και μεγάλη ανατροπή. Χρειάστηκαν δύο μέρες ώσπου να αποφασίσω να ξεκινήσω ένα καινούργιο βιβλίο, γιατί το μυαλό μου ήθελε λίγο χρόνο για να αποβάλει τη σκληρή έκπληξη του τέλους.
Το ίδιο το βιβλίο είναι το όχημα για να φτάσεις σε αυτό το σοκ, αλλά τόσο έξυπνα μελετημένα από τον συγγραφέα, ώστε δεν το καταλαβαίνεις την ώρα της ανάγνωσης. Διαβάζεις απλώς την ιστορία της έφηβης Ζένιας. Μέσα από τη δική της οπτική και μέσα από την οπτική του καθηγητή της Αλέξη Μηλιώνη. Και είναι τόσο καλά δομημένοι αυτοί οι χαρακτήρες, με τέτοιο βάθος το ψυχογράφημά τους, ώστε μοιάζει με θέατρο αληθινής ζωής. Τους έχεις γνωρίσει αυτούς τους ανθρώπους. Υπάρχουν παντού δίπλα μας.
Το κορίτσι μπορεί να είναι ένα οποιοδήποτε κορίτσι αυτής της ηλικίας, με υπερτονισμένα τα εφηβικά στοιχεία των ψυχικών μεταπτώσεων, την ανισορροπία ανάμεσα στη χαρά και στη λύπη, στον συναισθηματισμό και την αδιαφορία, στην απόρριψη των πάντων για να χτίσει νέους κόσμους. Από την άλλη, αυτός ο καταραμένος τύπος καθηγητή, ενός άνδρα χωρίς ηθική που όμως καταφέρνει να δείχνει καθώς πρέπει στο περιβάλλον του.
Κανένας δεν είναι σωστός στο περιβάλλον της Ζένιας. Πώς θα μπορούσε να είναι, όταν η ίδια ζει την κόλασή της μέσα από άκρατο εκφοβισμό, αδιάφορη οικογένεια και έναν μικρούλη αδερφό, τον Νικόλα, που το πρόβλημά του σου σπαράζει την ψυχή. Από τα πιο δυνατά σημεία του βιβλίου, όλα τα κεφάλαια που αναφέρονται στην κοροϊδία και στην εξαπάτηση που δεν αντιλαμβάνεται η ίδια αμέσως -ενώ ο αναγνώστης το ξέρει-, τα σημεία όπου αναδεικνύεται η αγάπη και το δέσιμό της με τον μικρούλη αδερφό, και βέβαια όπου υπονοείται ή περιγράφεται το περιβόητο «κουτί».
Για να πάρετε μια μικρή γεύση, εδώ ένα μικρό απόσπασμα, όταν αυτό εμφανίζεται, στη σελίδα 59: «Καθώς φεύγαμε, γύρισα το κεφάλι και κοίταξα λίγο το υπνοδωμάτιο των γονιών μου. Ο Νικόλας ποτέ δεν το κοιτάει. Φοβάται ο καημένος. Περπατούσε με προσοχή, αλλά γρήγορα, μπροστά μου. Εγώ είδα από την ορθάνοιχτη πόρτα του δωματίου τον πατέρα μου που κοιμόταν πλαγιαστά στο μαξιλάρι. (…) Το χέρι του κρεμόταν έξω από το κρεβάτι. Δίπλα του είδα… το κουτί. Ένα μεγάλο ταλαιπωρημένο κουτί από κίτρινο χαρτόνι, δεμένο κι απ’ τις δύο πλευρές με καφέ κολλητική ταινία. Το γαμημένο αυτό κουτί. Δεν μπαίνω στο δωμάτιο αυτό, όμως, ακόμα κι όταν ο πατέρας λείπει. Τον φοβάμαι. Δεν ξέρω καν τι μαζεύει εκεί μέσα κι ούτε μ’ ενδιαφέρει. Αυτό το κουτί μου προκαλεί μεγάλη ανατριχίλα, και μια ανησυχία που δεν μπορώ να προσδιορίσω. Σαν να πυκνώνει το σκοτάδι γύρω του… Το βλέπω καιρό εκεί, από τότε που άρχισαν όλα να χαλάνε σ’ αυτή την οικογένεια, από τότε που η ατμόσφαιρα μοιάζει να έπεσε δεκαπέντε βαθμούς κάτω από το μηδέν, από τότε που ο πατέρας μου (…)».
Με αυτό το βιβλίο, ο Γιώργος Γιώτσας καταφέρνει ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα: Να ζωγραφίσει τόσο καλά και με όλα τα χρώματα τα μελανά σημεία της ζωής της Ζένιας, με ελάχιστες αποχρώσεις ευτυχίας, παίζοντας ανάμεσα στον κυνισμό και στο έντονο συναίσθημα. Καθώς προχωρά το βιβλίο, τίποτε δεν προμηνύει αυτό που θα γίνει απότομα εμφανές, με μια συγκλονιστική σελίδα προς το τέλος του 28ου κεφαλαίου. Όπου σταμάτησα να διαβάζω για να πάρω μια βαθιά ανάσα συνειδητοποίησης, λες και με ρίξανε ξαφνικά στον πάτο της θάλασσας. Ναι, η πεταλούδα στο εξώφυλλο πετάει από τον πάτο στους αιθέρες, όμοια με τις σκέψεις της ηρωίδας, όμοια με την ψυχή τη δική της (ή κάποιου άλλου;) για να μας πληρώσει τον νου με τον φόβο της ανθρώπινης ύπαρξης. Υπάρχει μεγαλύτερος τρόμος από αυτόν;
Πώς γίνεται ένα κοινωνικό μυθιστόρημα να πιάνει τις ευαίσθητες χορδές μας, σαν μια μπαλάντα ροκ μέσα σε έναν χέβι μέταλ κόσμο, θα το διαπιστώσετε διαβάζοντάς το. Το σίγουρο είναι ότι θα σας κάνει να σκεφτείτε και να αισθανθείτε σαν να το ζήσατε οι ίδιοι.
Συνειδητοποιώ αργά αλλά σταθερά μεγαλώνοντας, πως το ταξίδι μέσα από ένα βιβλίο δεν είναι μονάχα οι στιγμές που σου δίνει, αλλά ο απόηχος μόλις το τελειώσεις. Κλείνω λοιπόν το βιβλίο του Γιώργου Γιώτσα και σκέφτομαι τη δυνατή επίγευση. Τόσο έντονη, ώστε πιάνω τον εαυτό μου για αρκετή ώρα να δυσκολεύεται να χωνέψει τη μία και μεγάλη ανατροπή. Χρειάστηκαν δύο μέρες ώσπου να αποφασίσω να ξεκινήσω ένα καινούργιο βιβλίο, γιατί το μυαλό μου ήθελε λίγο χρόνο για να αποβάλει τη σκληρή έκπληξη του τέλους.
Το ίδιο το βιβλίο είναι το όχημα για να φτάσεις σε αυτό το σοκ, αλλά τόσο έξυπνα μελετημένα από τον συγγραφέα, ώστε δεν το καταλαβαίνεις την ώρα της ανάγνωσης. Διαβάζεις απλώς την ιστορία της έφηβης Ζένιας. Μέσα από τη δική της οπτική και μέσα από την οπτική του καθηγητή της Αλέξη Μηλιώνη. Και είναι τόσο καλά δομημένοι αυτοί οι χαρακτήρες, με τέτοιο βάθος το ψυχογράφημά τους, ώστε μοιάζει με θέατρο αληθινής ζωής. Τους έχεις γνωρίσει αυτούς τους ανθρώπους. Υπάρχουν παντού δίπλα μας.
Το κορίτσι μπορεί να είναι ένα οποιοδήποτε κορίτσι αυτής της ηλικίας, με υπερτονισμένα τα εφηβικά στοιχεία των ψυχικών μεταπτώσεων, την ανισορροπία ανάμεσα στη χαρά και στη λύπη, στον συναισθηματισμό και την αδιαφορία, στην απόρριψη των πάντων για να χτίσει νέους κόσμους. Από την άλλη, αυτός ο καταραμένος τύπος καθηγητή, ενός άνδρα χωρίς ηθική που όμως καταφέρνει να δείχνει καθώς πρέπει στο περιβάλλον του.
Κανένας δεν είναι σωστός στο περιβάλλον της Ζένιας. Πώς θα μπορούσε να είναι, όταν η ίδια ζει την κόλασή της μέσα από άκρατο εκφοβισμό, αδιάφορη οικογένεια και έναν μικρούλη αδερφό, τον Νικόλα, που το πρόβλημά του σου σπαράζει την ψυχή. Από τα πιο δυνατά σημεία του βιβλίου, όλα τα κεφάλαια που αναφέρονται στην κοροϊδία και στην εξαπάτηση που δεν αντιλαμβάνεται η ίδια αμέσως -ενώ ο αναγνώστης το ξέρει-, τα σημεία όπου αναδεικνύεται η αγάπη και το δέσιμό της με τον μικρούλη αδερφό, και βέβαια όπου υπονοείται ή περιγράφεται το περιβόητο «κουτί».
Για να πάρετε μια μικρή γεύση, εδώ ένα μικρό απόσπασμα, όταν αυτό εμφανίζεται, στη σελίδα 59: «Καθώς φεύγαμε, γύρισα το κεφάλι και κοίταξα λίγο το υπνοδωμάτιο των γονιών μου. Ο Νικόλας ποτέ δεν το κοιτάει. Φοβάται ο καημένος. Περπατούσε με προσοχή, αλλά γρήγορα, μπροστά μου. Εγώ είδα από την ορθάνοιχτη πόρτα του δωματίου τον πατέρα μου που κοιμόταν πλαγιαστά στο μαξιλάρι. (…) Το χέρι του κρεμόταν έξω από το κρεβάτι. Δίπλα του είδα… το κουτί. Ένα μεγάλο ταλαιπωρημένο κουτί από κίτρινο χαρτόνι, δεμένο κι απ’ τις δύο πλευρές με καφέ κολλητική ταινία. Το γαμημένο αυτό κουτί. Δεν μπαίνω στο δωμάτιο αυτό, όμως, ακόμα κι όταν ο πατέρας λείπει. Τον φοβάμαι. Δεν ξέρω καν τι μαζεύει εκεί μέσα κι ούτε μ’ ενδιαφέρει. Αυτό το κουτί μου προκαλεί μεγάλη ανατριχίλα, και μια ανησυχία που δεν μπορώ να προσδιορίσω. Σαν να πυκνώνει το σκοτάδι γύρω του… Το βλέπω καιρό εκεί, από τότε που άρχισαν όλα να χαλάνε σ’ αυτή την οικογένεια, από τότε που η ατμόσφαιρα μοιάζει να έπεσε δεκαπέντε βαθμούς κάτω από το μηδέν, από τότε που ο πατέρας μου (…)».
Με αυτό το βιβλίο, ο Γιώργος Γιώτσας καταφέρνει ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα: Να ζωγραφίσει τόσο καλά και με όλα τα χρώματα τα μελανά σημεία της ζωής της Ζένιας, με ελάχιστες αποχρώσεις ευτυχίας, παίζοντας ανάμεσα στον κυνισμό και στο έντονο συναίσθημα. Καθώς προχωρά το βιβλίο, τίποτε δεν προμηνύει αυτό που θα γίνει απότομα εμφανές, με μια συγκλονιστική σελίδα προς το τέλος του 28ου κεφαλαίου. Όπου σταμάτησα να διαβάζω για να πάρω μια βαθιά ανάσα συνειδητοποίησης, λες και με ρίξανε ξαφνικά στον πάτο της θάλασσας. Ναι, η πεταλούδα στο εξώφυλλο πετάει από τον πάτο στους αιθέρες, όμοια με τις σκέψεις της ηρωίδας, όμοια με την ψυχή τη δική της (ή κάποιου άλλου;) για να μας πληρώσει τον νου με τον φόβο της ανθρώπινης ύπαρξης. Υπάρχει μεγαλύτερος τρόμος από αυτόν;
Πώς γίνεται ένα κοινωνικό μυθιστόρημα να πιάνει τις ευαίσθητες χορδές μας, σαν μια μπαλάντα ροκ μέσα σε έναν χέβι μέταλ κόσμο, θα το διαπιστώσετε διαβάζοντάς το. Το σίγουρο είναι ότι θα σας κάνει να σκεφτείτε και να αισθανθείτε σαν να το ζήσατε οι ίδιοι.
June 26, 2020
🎁🦋
«Το Κουτί» είναι το νέο βιβλίο του Γιώργου Γιώτσα από τις Εκδόσεις Bell. Πρόκειται για ένα κοινωνικό θρίλερ με την αίσθηση του τρόμου να κυριαρχεί σε όλη την ανάγνωση του βιβλίου. Μια σύγχρονη ιστορία με αληθινά και σκληρά γεγονότα, που συμβαίνουν καθημερνά διπλά μας. Ο Γιώργος Γιώτσας τόλμησε να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό, απ` ό,τι μας είχε συνηθίσει, και το αποτέλεσμα τον δικαίωσε και με το παραπάνω, σοκάροντας το κοινό του από τις πρώτες γραμμές.
Η ιστορία ακολουθεί τη ζωή της δεκαεξάχρονης Ζένιας, με καταγωγή από την τη Βόρεια Ήπειρο, η οποία διανύει μια δύσκολη εφηβεία και προέρχεται από μια προβληματική οικογένεια. Αγαπάει τη μουσική και τα βιβλία και φοιτά σε μουσικό σχολείο, είναι ευαίσθητη, προστατευτική με τον μικρό της αδερφό και αναζητά την καλοσύνη, την τρυφερότητα και την αγάπη. Είναι ένα πονεμένο παιδί που το παραμελούν οι γονείς, δέχεται κακοποίηση από τον πατέρα, στο σχολείο δε πέφτει θύμα bullying από τους συμμαθητές της και όλο αυτό την κάνει να αισθάνεται προδομένη, ενώ παράλληλα την καταπιέζει, την θλίβει, την φέρνει σε απόγνωση και απελπισία. Αυτό όμως έχει σαν αποτέλεσμα να είναι και αρκετά ώριμη, βιώνοντας καταστάσεις που της κλέβουν την εφηβική της ηλικία. από την άλλη, ο διαταραγμένος ψυχισμός της, η μειωμένη αυτοπεποίθηση και η αρνητική στάση της για την ζωή, την οδηγούν στο να νιώθει ευάλωτη και πεσιμίστρια. Και τα πράγματα γίνονται χειρότερα, αφού οι περισσότεροι άνθρωποι κοντά της, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις αδυναμίες της αυτές, δείχνοντας ψεύτικο ενδιαφέρον, αποσκοπώντας στο να κερδίσουν ανταλλάγματα, όταν το μόνο που η ίδια επιθυμεί είναι εκτίμηση και σεβασμό. Φυσικά, προσπαθεί να αντισταθεί, όμως η απελπισία και ο φόβος κυριεύουν τον ψυχικό της κόσμο.
Ο Γιώργος Γιώτσας με αυτή την επίκαιρη και σκληρή ιστορία επιδιώκει να αφυπνίσει τους αναγνώστες του και να τους «αναγκάσει» να προβληματιστούν. Αποκαλύπτει αρνητικές πτυχές της κοινωνίας μας σε θέματα που αφορούν την ενδοοικογενειακή βία, τον σχολικό εκφοβισμό, τον ρατσισμό, τον φόβος για την διαφορετικότητα, την σεξουαλική κακοποίηση, την ανεργία και κατ` επέκταση την φτώχεια. Η προσέγγιση δε του συγγραφέα είναι αφοπλιστική στα παραπάνω φαινόμενα, που πραγματεύεται στο βιβλίο και φανερώνει την χειραγώγηση, την απομόνωση, την παρακμή, την πλήξη, την αρρώστια και την απώλεια, την προκατάληψη και την κοινωνική απαξίωση, μέσα από την καθημερινότητα και την ρουτίνα των πρωταγωνιστών. Υπάρχουν στιγμές που ο αναγνώστης θα ανατριχιάσει και θα νιώσει αποστροφή για τις, εξαιρετικά, ρεαλιστικές σκηνές που διαδραματίζονται στις σελίδες του κουτιού. Αρκετές φορές και σε όλο το ανάγνωσμα θα έλεγα ότι ο συγγραφέας «ξεπερνάει τα όρια» με την αμεσότητα των περιγραφών του. Πρόκειται για ένα βιβλίο - καταγγελία και ταυτόχρονα ένα δριμύ κατηγορώ.
Η ιστορία είναι γραμμένη σε πρώτο πρόσωπο, όσον αφορά την ηρωίδα και σε τριτοπρόσωπη, όσον αφορά τον καθηγητή, έχοντας και τις δυο διαφορετικές οπτικές των πρωταγωνιστών. Μια εξαιρετική αφηγηματική τεχνική, που βάζει τον αναγνώστη και στην θέση του θύματος και του θύτη και τον κάνει να βιώνει πάμπολλα συναισθήματα. Η γραφή, όπως προείπα, γλαφυρή και άμεση, ο λόγος χειμαρρώδης, με κοφτές προτάσεις και μικρά κεφάλαια. Η γλωσσά είναι σκληρή και ωμή και γίνεται συχνά χρηστή της νεανικής αργκό. Η ευχάριστη έκπληξη είναι οι μουσικές επιλογές του συγγραφέα, που αναφέρονται στο βιβλίο, και που προσωπικά θεωρώ εξαιρετικές.
Στο «Κουτί » ο Γιώργος Γιώτσας καταθέτει ένα απίστευτα δυνατό ψυχογράφημα της ηρωίδας, κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη και καταφέρνει να μας χαρίσει ένα πραγματικό «page-turner». Και στο τέλος έρχεται, σε αντιδιαστολή, ένα μεγάλο σημείωμα - εξομολόγηση - κατάθεση ψυχής του συγγραφέα, που συγκινεί.
Τι είναι το Κουτί; Τι συμβολίζει; Τολμάς να το ανοίξεις; Μένει να ανακαλύψεις την αλήθεια του.
Μη γίνεσαι θύτης.
Μη μένεις θύμα.
Μην είσαι παρατηρητής.
http://nikolsway.com/?p=8366
«Το Κουτί» είναι το νέο βιβλίο του Γιώργου Γιώτσα από τις Εκδόσεις Bell. Πρόκειται για ένα κοινωνικό θρίλερ με την αίσθηση του τρόμου να κυριαρχεί σε όλη την ανάγνωση του βιβλίου. Μια σύγχρονη ιστορία με αληθινά και σκληρά γεγονότα, που συμβαίνουν καθημερνά διπλά μας. Ο Γιώργος Γιώτσας τόλμησε να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό, απ` ό,τι μας είχε συνηθίσει, και το αποτέλεσμα τον δικαίωσε και με το παραπάνω, σοκάροντας το κοινό του από τις πρώτες γραμμές.
Η ιστορία ακολουθεί τη ζωή της δεκαεξάχρονης Ζένιας, με καταγωγή από την τη Βόρεια Ήπειρο, η οποία διανύει μια δύσκολη εφηβεία και προέρχεται από μια προβληματική οικογένεια. Αγαπάει τη μουσική και τα βιβλία και φοιτά σε μουσικό σχολείο, είναι ευαίσθητη, προστατευτική με τον μικρό της αδερφό και αναζητά την καλοσύνη, την τρυφερότητα και την αγάπη. Είναι ένα πονεμένο παιδί που το παραμελούν οι γονείς, δέχεται κακοποίηση από τον πατέρα, στο σχολείο δε πέφτει θύμα bullying από τους συμμαθητές της και όλο αυτό την κάνει να αισθάνεται προδομένη, ενώ παράλληλα την καταπιέζει, την θλίβει, την φέρνει σε απόγνωση και απελπισία. Αυτό όμως έχει σαν αποτέλεσμα να είναι και αρκετά ώριμη, βιώνοντας καταστάσεις που της κλέβουν την εφηβική της ηλικία. από την άλλη, ο διαταραγμένος ψυχισμός της, η μειωμένη αυτοπεποίθηση και η αρνητική στάση της για την ζωή, την οδηγούν στο να νιώθει ευάλωτη και πεσιμίστρια. Και τα πράγματα γίνονται χειρότερα, αφού οι περισσότεροι άνθρωποι κοντά της, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις αδυναμίες της αυτές, δείχνοντας ψεύτικο ενδιαφέρον, αποσκοπώντας στο να κερδίσουν ανταλλάγματα, όταν το μόνο που η ίδια επιθυμεί είναι εκτίμηση και σεβασμό. Φυσικά, προσπαθεί να αντισταθεί, όμως η απελπισία και ο φόβος κυριεύουν τον ψυχικό της κόσμο.
Ο Γιώργος Γιώτσας με αυτή την επίκαιρη και σκληρή ιστορία επιδιώκει να αφυπνίσει τους αναγνώστες του και να τους «αναγκάσει» να προβληματιστούν. Αποκαλύπτει αρνητικές πτυχές της κοινωνίας μας σε θέματα που αφορούν την ενδοοικογενειακή βία, τον σχολικό εκφοβισμό, τον ρατσισμό, τον φόβος για την διαφορετικότητα, την σεξουαλική κακοποίηση, την ανεργία και κατ` επέκταση την φτώχεια. Η προσέγγιση δε του συγγραφέα είναι αφοπλιστική στα παραπάνω φαινόμενα, που πραγματεύεται στο βιβλίο και φανερώνει την χειραγώγηση, την απομόνωση, την παρακμή, την πλήξη, την αρρώστια και την απώλεια, την προκατάληψη και την κοινωνική απαξίωση, μέσα από την καθημερινότητα και την ρουτίνα των πρωταγωνιστών. Υπάρχουν στιγμές που ο αναγνώστης θα ανατριχιάσει και θα νιώσει αποστροφή για τις, εξαιρετικά, ρεαλιστικές σκηνές που διαδραματίζονται στις σελίδες του κουτιού. Αρκετές φορές και σε όλο το ανάγνωσμα θα έλεγα ότι ο συγγραφέας «ξεπερνάει τα όρια» με την αμεσότητα των περιγραφών του. Πρόκειται για ένα βιβλίο - καταγγελία και ταυτόχρονα ένα δριμύ κατηγορώ.
Η ιστορία είναι γραμμένη σε πρώτο πρόσωπο, όσον αφορά την ηρωίδα και σε τριτοπρόσωπη, όσον αφορά τον καθηγητή, έχοντας και τις δυο διαφορετικές οπτικές των πρωταγωνιστών. Μια εξαιρετική αφηγηματική τεχνική, που βάζει τον αναγνώστη και στην θέση του θύματος και του θύτη και τον κάνει να βιώνει πάμπολλα συναισθήματα. Η γραφή, όπως προείπα, γλαφυρή και άμεση, ο λόγος χειμαρρώδης, με κοφτές προτάσεις και μικρά κεφάλαια. Η γλωσσά είναι σκληρή και ωμή και γίνεται συχνά χρηστή της νεανικής αργκό. Η ευχάριστη έκπληξη είναι οι μουσικές επιλογές του συγγραφέα, που αναφέρονται στο βιβλίο, και που προσωπικά θεωρώ εξαιρετικές.
Στο «Κουτί » ο Γιώργος Γιώτσας καταθέτει ένα απίστευτα δυνατό ψυχογράφημα της ηρωίδας, κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη και καταφέρνει να μας χαρίσει ένα πραγματικό «page-turner». Και στο τέλος έρχεται, σε αντιδιαστολή, ένα μεγάλο σημείωμα - εξομολόγηση - κατάθεση ψυχής του συγγραφέα, που συγκινεί.
Τι είναι το Κουτί; Τι συμβολίζει; Τολμάς να το ανοίξεις; Μένει να ανακαλύψεις την αλήθεια του.
Μη γίνεσαι θύτης.
Μη μένεις θύμα.
Μην είσαι παρατηρητής.
http://nikolsway.com/?p=8366
May 24, 2020
Αμεσότητα, ρεαλισμός, κυνισμός (αναφορικά με τον τρόπο σκέψης και τις συνέπειες της συμπεριφοράς του προσώπου που τελικά επηρεάζει καταλυτικά τη ζωή της Ζένιας), το "Κουτί" αποτυπώνει πραγματικές καταστάσεις από την αρχή ως το τέλος (τουλάχιστον έτσι το εισέπραξα εγώ, έχοντας στο μυαλό μου, μία παρόμοια περίπτωση που εκτυλίχθηκε πριν δέκα χρόνια και πλέον), την ανάγκη κάθε παιδιού να εισπράξει το αυτονόητο, την γονεική αγάπη, τη σκληρότητα και την υποκρισία της εφηβείας, τον ρατσισμό, που θεωρητικά καταδικάζεται αλλά ουσιαστικά διασπείρεται και πολλαπλασιάζεται, τον εκφοβισμό που τείνει να γίνει καθημερινή συνθήκη, την χειραγώγηση και τη βία, αλλά και την αδελφική αγάπη, την απώλεια, τον πόνο και την ανάγκη να συντηρήσεις αναμνήσεις και δεσμούς, να κρατηθείς από αυτούς, όταν το περιβάλλον σου (οικογενειακό, σχολικό, κοινωνικό) είναι αδιάφορο, ψυχρό και εντέλει αποκομμένο από το ελάχιστο ίχνος συναισθηματικής ενσυναίσθησης. Διαχρονικό το "Κουτί", χωρίς εξωραισμούς και μελοδραματισμούς, συμβολίζει τα χαμένα όνειρα, τις προσδοκίες, τη διάψευση και την απόγνωση. Ενα βιβλίο που λέει και περιγράφει αλήθειες, που συνήθως τις προσπερνάμε, έως ότου βρεθούμε αντιμέτωπες με αυτές.
July 21, 2020
Μου πήρε μόλις 8 ώρες να τελειώσω το συγκεκριμένο βιβλίο. Το "Κουτί" του Γιώργου Γιωτσα είναι τρομερά επίκαιρο. Ρατσισμός, σχολικος εκφοβισμος, κακοποίηση. Θέματα που σε πονουν, πόσο μάλλον όταν τα ζεις μέσα από τα μάτια της Ζενιας, της πρωταγωνιστριας. Γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας, δίπλα μας, ακόμα και μες στο σπίτι μας. Ένα βιβλίο που μας φωνάζει να μην κλείνουμε τα μάτια σε όσα συμβαίνουν. Να είμαστε κοντά στα παιδιά μας, στους μαθητές μας. Να καταφέρουμε να αναγνωρίζουμε τα σημάδια, να αντιλαμβάνομαστε τις αλλαγές στις συμπεριφορές. Ένα βιβλίο με μικρά κεφάλαια που όμως δεν σε αφήνουν να πάρεις ανάσα. Σπαρακτικο. Αλλά 100% αληθινό.
July 12, 2020
"Απόγνωση είναι τα δωμάτια αναμονής οι άδειοι δρόμοι και τα ανώνυμα ξενοδοχεία".
Επίκαιρο, ωμό, ευανάγνωστο και περιεκτικό σε νοήματα βιβλίο. Απουσιάζουν οι περιττές πληροφορίες καθώς είναι περίπου 250 σελίδες.
Πραγματεύεται το ρατσισμό το bullying στα σχολεία και την αδιαφορία των γονέων προς τα παιδιά τους. Βασικά συστατικά που θα έπρεπε να διδάσκονται από τα πρώτα χρόνια σε αντίθεση με άχρηστα μαθήματα που ξεχνιούνται ακαριαία.
Συνταρακτικό και βάναυσο σε ορισμένες σελίδες όμως πέρα για πέρα αληθινό. Το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα που διάβασα. Κυλάει νεράκι...
Επίκαιρο, ωμό, ευανάγνωστο και περιεκτικό σε νοήματα βιβλίο. Απουσιάζουν οι περιττές πληροφορίες καθώς είναι περίπου 250 σελίδες.
Πραγματεύεται το ρατσισμό το bullying στα σχολεία και την αδιαφορία των γονέων προς τα παιδιά τους. Βασικά συστατικά που θα έπρεπε να διδάσκονται από τα πρώτα χρόνια σε αντίθεση με άχρηστα μαθήματα που ξεχνιούνται ακαριαία.
Συνταρακτικό και βάναυσο σε ορισμένες σελίδες όμως πέρα για πέρα αληθινό. Το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα που διάβασα. Κυλάει νεράκι...
November 25, 2020
Ένα βιβλίο που ξεβολεύει συνειδήσεις.
"Το κουτί" του Γιώργου Γιώτσα το διάβ��σα στις αρχές Νοεμβρίου. Πριν από εμένα το είχε διαβάσει ένας έφηβος που το σωματικό του βάρος τον καθιστά στόχο bullying και μια μητέρα που αντιμετωπίζει παλικαρίσια την ασθένεια της κορούλας της. Τρεις αναγνώστες διαφορετικών ηλικιών, εμπειριών και απαιτήσεων, που τολμήσαμε να ανοίξουμε το "κουτί" και να αφεθούμε στη δινη όσων απελευθερώθηκαν από μέσα του.
Κουβεντιάζοντας πρόσφατα για τα συναισθήματά που μας προκάλεσε, διαφωνήσαμε σε πολλά σημεία, συμφωνήσαμε σε άλλα τόσα, μα στο τέλος καταλήξαμε σε ένα κοινό συμπέρασμα: υπάρχει ελπίδα! Μετά από την πιο λυσσαλέα καταιγίδα, πίσω από το απόλυτο αδιέξοδο, εκεί όπου βασιλεύει το σκοτάδι, μέσα σε κάθε "κουτί", υπάρχει ελπίδα!
Ένα σκληρό κοινωνικό μυθιστόρημα, με ένα λόγο κυνικό και ακραίο όπως αρμόζει στη ζοφερή πλευρά της ζωής, όχι αυτήν που συναντάμε στις σελίδες των βιβλίων αλλά στην πόλη μας, στη γειτονιά μας, στο διπλανό μας διαμέρισμα, ακόμη και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. Αυτή είναι και η μεγάλη επιτυχία του Γιώτσα! Οι ιστορίες που πραματεύεται στο "Κουτί" δεν είναι γραμμένες με στόχο να προκαλέσουν συναισθηματικές εκρήξεις στους αναγνώστες, δεν έχουν ως αυτοσκοπό να δώσουν γροθιά στο στομάχι, δεν "εκβιάζουν" το κοινωνικό μήνυμα. ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ!
Ο ρατσισμός, ο διαδικτυακός εκφοβισμός και η σεξουαλική κακοποίηση. Ο στιγματισμός ανθρώπων και ο βιασμός ψυχών. Τα εσωτερικά αδιέξοδα, η απώλεια και η απελπισία. Η βορειοηπειρώτισσα έφηβη που παλεύει με τους δαίμονες αλλά και με τους δαίμονές της, ο μικρούλης άγγελος που αρρωσταίνει, ο καθηγητής-τέρας, οι γονείς που δεν αξίζουν να γίνονται γονείς...Ενας καταιγισμός καταστάσεων και συμπεριφορών που δεν εξυπηρετούν τη μυθιστορηματική ροή, δεν χρησιμοποιούνται από τον συγγραφέα για να να δημιουργήσουν συναισθήματα, αλλά δίνονται στις πραγματικές τους διαστάσεις. Με μια αλήθεια που τυφλώνει, ξεβολεύει συνειδήσεις, προβληματίζει και καθηλώνει!
Γιώργο Γιώτσα, τα σέβη μου!
Μαρία Παναγοπούλου
thisismarias.com
"Το κουτί" του Γιώργου Γιώτσα το διάβ��σα στις αρχές Νοεμβρίου. Πριν από εμένα το είχε διαβάσει ένας έφηβος που το σωματικό του βάρος τον καθιστά στόχο bullying και μια μητέρα που αντιμετωπίζει παλικαρίσια την ασθένεια της κορούλας της. Τρεις αναγνώστες διαφορετικών ηλικιών, εμπειριών και απαιτήσεων, που τολμήσαμε να ανοίξουμε το "κουτί" και να αφεθούμε στη δινη όσων απελευθερώθηκαν από μέσα του.
Κουβεντιάζοντας πρόσφατα για τα συναισθήματά που μας προκάλεσε, διαφωνήσαμε σε πολλά σημεία, συμφωνήσαμε σε άλλα τόσα, μα στο τέλος καταλήξαμε σε ένα κοινό συμπέρασμα: υπάρχει ελπίδα! Μετά από την πιο λυσσαλέα καταιγίδα, πίσω από το απόλυτο αδιέξοδο, εκεί όπου βασιλεύει το σκοτάδι, μέσα σε κάθε "κουτί", υπάρχει ελπίδα!
Ένα σκληρό κοινωνικό μυθιστόρημα, με ένα λόγο κυνικό και ακραίο όπως αρμόζει στη ζοφερή πλευρά της ζωής, όχι αυτήν που συναντάμε στις σελίδες των βιβλίων αλλά στην πόλη μας, στη γειτονιά μας, στο διπλανό μας διαμέρισμα, ακόμη και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. Αυτή είναι και η μεγάλη επιτυχία του Γιώτσα! Οι ιστορίες που πραματεύεται στο "Κουτί" δεν είναι γραμμένες με στόχο να προκαλέσουν συναισθηματικές εκρήξεις στους αναγνώστες, δεν έχουν ως αυτοσκοπό να δώσουν γροθιά στο στομάχι, δεν "εκβιάζουν" το κοινωνικό μήνυμα. ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ!
Ο ρατσισμός, ο διαδικτυακός εκφοβισμός και η σεξουαλική κακοποίηση. Ο στιγματισμός ανθρώπων και ο βιασμός ψυχών. Τα εσωτερικά αδιέξοδα, η απώλεια και η απελπισία. Η βορειοηπειρώτισσα έφηβη που παλεύει με τους δαίμονες αλλά και με τους δαίμονές της, ο μικρούλης άγγελος που αρρωσταίνει, ο καθηγητής-τέρας, οι γονείς που δεν αξίζουν να γίνονται γονείς...Ενας καταιγισμός καταστάσεων και συμπεριφορών που δεν εξυπηρετούν τη μυθιστορηματική ροή, δεν χρησιμοποιούνται από τον συγγραφέα για να να δημιουργήσουν συναισθήματα, αλλά δίνονται στις πραγματικές τους διαστάσεις. Με μια αλήθεια που τυφλώνει, ξεβολεύει συνειδήσεις, προβληματίζει και καθηλώνει!
Γιώργο Γιώτσα, τα σέβη μου!
Μαρία Παναγοπούλου
thisismarias.com
June 12, 2020
Ούτε κατάλαβα ποτέ το τελείωσα. Για λεπτομέρειες και τα σχετικά θα υπάρξει review στο School of Rock.gr
Απλώς να πω ότι ο Γιώργος πήρε ρίσκα σε αυτό το βιβλίο. Ήθελε τόλμη.
Επίσης... Όσοι έχουν διαβάσει το Εκ Νεκρών, το δεύτερο βιβλίο του Γιώργου, θα καταλάβουν μερικά διασκεδαστικά hint. Όσοι νομίζετε ότι αυτό δεν είναι βιβλίο τρόμου (έστω ξοφαλτσα και με την ευρεία έννοια του όρου) κάνετε λάθος. Και ας μας ρίχνει στάχτη στα μάτια ο Γιώργος... ο Σκοτεινός.
Ιδού και το review -> School of Rock.gr
Απλώς να πω ότι ο Γιώργος πήρε ρίσκα σε αυτό το βιβλίο. Ήθελε τόλμη.
Επίσης... Όσοι έχουν διαβάσει το Εκ Νεκρών, το δεύτερο βιβλίο του Γιώργου, θα καταλάβουν μερικά διασκεδαστικά hint. Όσοι νομίζετε ότι αυτό δεν είναι βιβλίο τρόμου (έστω ξοφαλτσα και με την ευρεία έννοια του όρου) κάνετε λάθος. Και ας μας ρίχνει στάχτη στα μάτια ο Γιώργος... ο Σκοτεινός.
Ιδού και το review -> School of Rock.gr
November 24, 2020
Έχω πει πολλές φορές πως οι Έλληνες συγγραφείς είναι πολύ αξιόλογοι και γράφουν καλά. Γράφουν σκληρά. Γράφουν αποτυπώνοντας την αλήθεια. Γράφουν γιατί θέλουν να την δείτε και εσείς. Ο Γιώργος Γιώτσας είναι ένας συγγραφέας του φανταστικού, όπως και εγώ. Έχω τη τιμή να έχω διαβάσει σχεδόν όλα του τα βιβλία. Όμως το καινούργιο του το ΚΟΥΤΙ διαφέρει εντελώς , από ότι έχει γράψει ως τώρα. Είναι ένα κοινωνικό βιβλίο που οι προεκτάσεις του καλύπτουν όλο το φάσμα της βρωμιάς εκεί έξω.
Οι ήρωες του βιβλίου του Γιώργου είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Είναι ο γείτονας μας, ο δάσκαλος στο σχολείο, η νοικοκυρά που έχει χάσει την ταυτότητα της. Τα παιδιά που βρίζονται στο πάρκο, ο σύζυγος που έχει μπουχτίσει την οικογενειακή ζωή.
Το ΚΟΥΤΙ είναι ένα βιβλίο που μέσα του έχει κρυφτεί όλη η βρώμικη κοινωνία. Όλο το ψέμα , τα όνειρα που χάνονται, η απελπισία, η κακία. Εκεί μέσα κλεισμένοι όλοι μας στο προσωπικό μας Γολγοθά, περπατάμε, μιλάμε, ανασαίνουμε, κλαίμε και κάνουμε όνειρα. Ίσως για μια καλύτερη ζωή.
Αν θέλετε να κοιτάξετε στα μάτια την αλήθεια διαβάστε το ΚΟΥΤΙ. Αν όχι καλύτερα διαβάστε για χρυσόσκονη και νεράιδες. Το ΚΟΥΤΙ ΔΕ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ.
ΓΙΩΡΓΟ ΓΙΩΤΣΑ ....ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ
Οι ήρωες του βιβλίου του Γιώργου είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Είναι ο γείτονας μας, ο δάσκαλος στο σχολείο, η νοικοκυρά που έχει χάσει την ταυτότητα της. Τα παιδιά που βρίζονται στο πάρκο, ο σύζυγος που έχει μπουχτίσει την οικογενειακή ζωή.
Το ΚΟΥΤΙ είναι ένα βιβλίο που μέσα του έχει κρυφτεί όλη η βρώμικη κοινωνία. Όλο το ψέμα , τα όνειρα που χάνονται, η απελπισία, η κακία. Εκεί μέσα κλεισμένοι όλοι μας στο προσωπικό μας Γολγοθά, περπατάμε, μιλάμε, ανασαίνουμε, κλαίμε και κάνουμε όνειρα. Ίσως για μια καλύτερη ζωή.
Αν θέλετε να κοιτάξετε στα μάτια την αλήθεια διαβάστε το ΚΟΥΤΙ. Αν όχι καλύτερα διαβάστε για χρυσόσκονη και νεράιδες. Το ΚΟΥΤΙ ΔΕ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ.
ΓΙΩΡΓΟ ΓΙΩΤΣΑ ....ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ
Read
May 19, 2020Όπως και τα προηγούμενα βιβλία του Γιώργου Γιώτσα, έτσι και αυτό είναι ένα ανάγνωσμα με φρέσκο λόγο και γλώσσα που κυλάει. Μπορεί να σε καταβυθίζει στον ψυχισμό των ηρώων, αλλά και στον εαυτό σου. Μιλάμε για έναν συγγραφέα που η ματιά του βλέπει τον τρόμο με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο, πιο κοντά στην καθημερινότητα και πιο συνδεδεμένο με τις ιστορίες της διπλανής πόρτας. Στο "κουτί" επιβεβαιώνει ακόμη πιο δυνατά πόσο ικανός είναι να μεταδίδει τη σκέψη και τα αισθήματα των νέων ανθρώπων. Στην ιστορία αυτή το σύνορο ανάμεσα στο καλό και στο κακό, όπως το ζούμε μέσα στα σπίτια μας, είναι ξεκάθαρο, χωρίς γκρίζες ζώνες και χωρίς δικαιολογίες: το κακό είναι κακό και τέλος. Ακόμη και το κακό όπως εκφράζεται από τη συμπεριφορά των γονιών, που ίσως θα τους δικαιολογούσε κανείς, είναι κι αυτό ξεκάθαρο. Στις ανατροπές του βιβλίου κοντοστέκεσαι, πετάγεσαι: έλα ρε!, αναφώνησα. Ένα βιβλίο και μια ιστορία που δεν ξεχνάς ποτέ. Και φυσικά αρχίζεις να βλέπεις τον κόσμο με μιαν άλλη ματιά. Αν δεν κάνεις κάτι ν΄αλλάξει, αν δεν αλλάξεις εσύ, μάλλον θα χρειαστεί να ξαναθυμηθείς την ανθρωπιά σου, να το ανοίξεις πάλι το....κουτί
April 14, 2020
Παρόλο που μου αρέσουν όλα τα βιβλία του Γιώργου, το "Κουτί" είναι συγγραφικά ότι καλύτερο έχει γράψει. Με διαφορά.
Τόσο απλό και ταυρόχρονα τόσο λυρικό, τόσο σκληρό και όμως γεμάτο αγάπη.
Δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω σε κάποιες σελίδες...
Για εμένα η ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας είναι αυτό που δείχνει πάνω από όλα εδώ ο Γιώργος... Αλλά αυτό το βιβλίο, όσο και αν δεν μου αρέσουν οι θεματικές που έχουν να κάνουν με το θάνατο, είναι πολύ περισσότερα από αυτό... Ένα σύγχρονο αριστούργημα.
Δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Είναι ένα βιβλίο γροθιά στο στομάχι.
Μπράβο για τη γενναιότητα στο να το γράψεις και να το μοιραστείς Γιώργο.
Τόσο απλό και ταυρόχρονα τόσο λυρικό, τόσο σκληρό και όμως γεμάτο αγάπη.
Δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω σε κάποιες σελίδες...
Για εμένα η ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας είναι αυτό που δείχνει πάνω από όλα εδώ ο Γιώργος... Αλλά αυτό το βιβλίο, όσο και αν δεν μου αρέσουν οι θεματικές που έχουν να κάνουν με το θάνατο, είναι πολύ περισσότερα από αυτό... Ένα σύγχρονο αριστούργημα.
Δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Είναι ένα βιβλίο γροθιά στο στομάχι.
Μπράβο για τη γενναιότητα στο να το γράψεις και να το μοιραστείς Γιώργο.
May 11, 2020
"Που πηγαίνει μια ευχή?
Που πηγαίνει ένα όνειρο όταν ξυπνάς και δεν μπορείς να το θυμηθείς?
Στο πουθενά..."
🦋Ένα βιβλίο που ενώ διαβάζεται σε μια μέρα και λιγότερο σου μένει στο μυαλό για πολλές ακομα μέρες.
🦋Διαβάζοντας κάθε του σελίδα πραγματικά αισθανόμουν ένα σφίξιμο, ένα μαχαίρι στην καρδιά που σιγά σιγά έστριβε όπου όταν έκλεισα την τελευταία σελίδα μπήκε πιο βαθιά και με σημάδεψε.
🦋Μια ιστορία συγκλονιστική, σοκαριστική, ανεπανάληπτη. Ο τρόπος γραφής εξαιρετικός, βάτος, αληθινός.
🦋Μια κοπέλα. Μια έφηβη μπλεγμένη στα δίχτυα της ενδοοικογενειακής κακοποίησης και του σχολικού εκφοβισμού. Μια έφηβη που αντιμετωπίζει τον ρατσισμό και την λεκτική βία. Μια κοπέλα που προσπαθεί να σταθεί δυνατή και να ξεφύγει από όλα αυτά που την πληγώνουν, την βαραίνουν και να ακολουθήσει τον δικό της δρόμο. Ένα κορίτσι που προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να κρατήσει το κεφάλι της ψηλά με γενναιότητα σε κάθε κακό και δύσκολο. Ένα τρυφερό με ευγενική ψυχή πλάσμα.
🦋Μια κοπέλα, μια έφηβη, ένα κορίτσι αυτή λοιπόν είναι η Ζένια. Πρωταγωνίστρια του βιβλίου, που θαύμασα για την ευαισθησία της και τον τρόπο που δινόταν με όλη της την ψυχή σε αυτούς που αγαπούσε, ειδικά στον μικρό της αδελφό.
🦋Ένα βιβλίο με δυνατές συναισθηματικές στιγμες αλλά ταυτόχρονα με πολύ σκληρές σκηνές και περιγραφες που πραγματικά σε κάθε σελίδα που διάβαζα με έπιαναν τα κλάματα, όπως και αυτή την στιγμή που γράφω όλα αυτά τα δάκρυα τρέχουν αβίαστα με το που θυμάμαι την ιστορία του. Παρόλα αυτά ήθελα όσο τίποτα άλλο να φτάσω στο τέλος του. Ένα τέλος συγκλονιστικό και ανατρεπτικό.
🦋Έίναι ένα βιβλίο που πραγματικά εκτός από μαχαίρια στην καρδιά ήταν και γροθιά στο στομάχι, αλλά είναι και ένα βιβλίο που αγάπησα πραγματικά και δεν νομίζω ότι θα μου πάρει καιρό ίσως και χρόνια να το ξεχάσω, γιατί απλά θα μείνει μέσα μου για πάντα.
Που πηγαίνει ένα όνειρο όταν ξυπνάς και δεν μπορείς να το θυμηθείς?
Στο πουθενά..."
🦋Ένα βιβλίο που ενώ διαβάζεται σε μια μέρα και λιγότερο σου μένει στο μυαλό για πολλές ακομα μέρες.
🦋Διαβάζοντας κάθε του σελίδα πραγματικά αισθανόμουν ένα σφίξιμο, ένα μαχαίρι στην καρδιά που σιγά σιγά έστριβε όπου όταν έκλεισα την τελευταία σελίδα μπήκε πιο βαθιά και με σημάδεψε.
🦋Μια ιστορία συγκλονιστική, σοκαριστική, ανεπανάληπτη. Ο τρόπος γραφής εξαιρετικός, βάτος, αληθινός.
🦋Μια κοπέλα. Μια έφηβη μπλεγμένη στα δίχτυα της ενδοοικογενειακής κακοποίησης και του σχολικού εκφοβισμού. Μια έφηβη που αντιμετωπίζει τον ρατσισμό και την λεκτική βία. Μια κοπέλα που προσπαθεί να σταθεί δυνατή και να ξεφύγει από όλα αυτά που την πληγώνουν, την βαραίνουν και να ακολουθήσει τον δικό της δρόμο. Ένα κορίτσι που προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να κρατήσει το κεφάλι της ψηλά με γενναιότητα σε κάθε κακό και δύσκολο. Ένα τρυφερό με ευγενική ψυχή πλάσμα.
🦋Μια κοπέλα, μια έφηβη, ένα κορίτσι αυτή λοιπόν είναι η Ζένια. Πρωταγωνίστρια του βιβλίου, που θαύμασα για την ευαισθησία της και τον τρόπο που δινόταν με όλη της την ψυχή σε αυτούς που αγαπούσε, ειδικά στον μικρό της αδελφό.
🦋Ένα βιβλίο με δυνατές συναισθηματικές στιγμες αλλά ταυτόχρονα με πολύ σκληρές σκηνές και περιγραφες που πραγματικά σε κάθε σελίδα που διάβαζα με έπιαναν τα κλάματα, όπως και αυτή την στιγμή που γράφω όλα αυτά τα δάκρυα τρέχουν αβίαστα με το που θυμάμαι την ιστορία του. Παρόλα αυτά ήθελα όσο τίποτα άλλο να φτάσω στο τέλος του. Ένα τέλος συγκλονιστικό και ανατρεπτικό.
🦋Έίναι ένα βιβλίο που πραγματικά εκτός από μαχαίρια στην καρδιά ήταν και γροθιά στο στομάχι, αλλά είναι και ένα βιβλίο που αγάπησα πραγματικά και δεν νομίζω ότι θα μου πάρει καιρό ίσως και χρόνια να το ξεχάσω, γιατί απλά θα μείνει μέσα μου για πάντα.
September 19, 2020
Με το που θα κυκλοφορήσει θα ποστάρω άποψη αλλά το λέω από τώρα... Γιω-Φαν δηλωμένος!
Done reading.... (18/9/20)
Είμαι πολύ λίγος για να πιάσω στο στόμα μου ένα ταλέντο σαν το Γιώργο.
Το νέο του βιβλίο πραγματεύεται ένα πολύ ευαίσθητο θέμα στο οποίο έχω υπάρξει θύμα.
Έχω υποστεί τραμπουκισμό γιατί διαβάζω κόμικς, γιατί ακούω λαικά τραγούδια, γιατί γράφω Sci-Fi, γιατί είμαι αποκλειστικός νοσοκόμος και πολλά άλλα.
Ο Γιώργος χειρίζεται αυτό το ιδιαίτερο θέμα με πολύ μεγάλη ευαισθησία και χωρίς τη πρόθεση να κάνει πλύση εγκεφάλου. Απλά παρουσιάζει το ζήτημα όπως είναι.
Ελπίζω να μη μου κρατήσεις κακία Γιώργο αν δηλώσω ότι είμαι φαν σου περισσότερο για τη ψυχή σου παρά σαν συγγραφέας (που είμαι, δεν τίθεται θέμα συζητήσεως). Eλπίζω να με θεωρείς φίλο σου! :)
Πολλά-πολλά-πολλά συγχαρητήρια για αυτό το βιβλίο!!!
Done reading.... (18/9/20)
Είμαι πολύ λίγος για να πιάσω στο στόμα μου ένα ταλέντο σαν το Γιώργο.
Το νέο του βιβλίο πραγματεύεται ένα πολύ ευαίσθητο θέμα στο οποίο έχω υπάρξει θύμα.
Έχω υποστεί τραμπουκισμό γιατί διαβάζω κόμικς, γιατί ακούω λαικά τραγούδια, γιατί γράφω Sci-Fi, γιατί είμαι αποκλειστικός νοσοκόμος και πολλά άλλα.
Ο Γιώργος χειρίζεται αυτό το ιδιαίτερο θέμα με πολύ μεγάλη ευαισθησία και χωρίς τη πρόθεση να κάνει πλύση εγκεφάλου. Απλά παρουσιάζει το ζήτημα όπως είναι.
Ελπίζω να μη μου κρατήσεις κακία Γιώργο αν δηλώσω ότι είμαι φαν σου περισσότερο για τη ψυχή σου παρά σαν συγγραφέας (που είμαι, δεν τίθεται θέμα συζητήσεως). Eλπίζω να με θεωρείς φίλο σου! :)
Πολλά-πολλά-πολλά συγχαρητήρια για αυτό το βιβλίο!!!
May 21, 2020
Ξεκίνησα να διαβάζω "Το Κουτί" λίγες μέρες αφότου είχα τελειώσει την ανάγνωση του Stand by Me, από τον Stephen King. Ο Γιώργος έχει γνωρίσει από κοντά τον μεγάλο συγγραφέα και, διαβάζοντας το Κουτί, διαπίστωσα ότι έχουν ένα πολύ σημαντικό κοινό χαρακτηριστικό. Όπως ο King μπορεί να σε τρομοκρατήσει με το "Νεκρωταφίο Ζώων" αλλά και να σε συγκινήσει με το "Stand by Me", έτσι και ο Γιώργος Γιώτσας μπορεί να σε ανατριχιάσει με το "Εκ νεκρών" και να σε ραγίσει με "Το Κουτί".
January 6, 2021
Όσοι έχουν παιδιά, πρέπει να το διαβάσουν!!
July 14, 2020
<<ΤΟ ΚΟΥΤΙ>>
Είναι από τις αναγνώσεις βιβλίων που όταν ολοκληρώνονται νιωθεις μέσα σου ένα δυνατό μούδιασμα , γιατί έχεις πονέσει , λυπηθεί , συγκινηθεί καθόλη τη διάρκεια του νοερου αυτού ταξιδιού . Ένα βαθιά κοινωνικό μυθιστόρημα που βρίθει μηνυμάτων χωρίς να το κάνει επιδεικτικά παρά μόνο παρουσιάζοντας μια σύγχρονη από ολες τις αποψεις ιστορία . Τον συγγραφέα δεν τον γνώριζα και καθώς διάβασα το βιογραφικό του εντυπωσιάστηκα και χαίρομαι που μια νέα πενα προστέθηκε σε αυτές που θέλω να παρακολουθώ αναγνωστικά .
Η δεκαεξάχρονη Ζένια με καταγωγή από τη βόρεια Ήπειρο μεγαλώνει σε ένα σπίτι γεμάτο προβλήματα από αδιάφορους γονείς . Βιώνει τον ρατσισμό λόγω της καταγωγής της και το μπουλινγκ . Η μόνη της παρηγοριά ο μικρός της αδερφός ο Νικόλας που είναι πραγματική όαση στην πληγωμένη της ψυχή . Όταν όμως εκείνος αρρωσταίνει βαριά ,αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για την ίδια . Το κουτί άνοιξε και η Ζένια απογυμνωμένη θα έρθει αντιμέτωπη με το περιεχόμενο του .
Η πλοκή είναι δεξιοτεχνικά ανεπτυγμένη και σφιχτοδεμενη προκαλωντας τον αναγνώστη να διαβάζει ασθματικά . Ο λόγος του συγγραφέα είναι κοφτος και άμεσος , χωρίς να διακατέχεται από εξωραϊσμους. Διακρίνεται για την ένταση και την δυναμική του . Η κεντρική ηρωιδα αφηγείται σε α ενικό ενώ ο καθηγητής που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ιστορία παρουσιάζεται από τον Γιωτσα σε γ ενικό . Αυτό το πάντρεμα της εναλλαγής των προσώπων καταφερε να μας οδηγήσει να διεισδύσουμε περισσότερο στην ψυχοσύνθεση της Ζενιας και στον πονεμένο ψυχικό της κόσμο . Σε πολλά σημεία ο Γιωτσας χρησιμοποιεί την αργκό και τη γλώσσα των νέων με αμεσότητα και πετυχαίνει άριστα να βιώσεις την αληθοφάνεια μιας ιστοριας που συμβαίνει κάθε μέρα . Παράλληλα , σε σκηνές που ήταν σκληρές και ακρως κυνικές καταφερε να μας μετάδωσει τα κακώς κείμενα μιας ζοφερής κατάστασης .
Όπως σας ανέφερα νωρίτερα είναι από τα βιβλία που διαπραγματεύονται ζόρικα θέματα και δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να σε αφήσουν ασυγκίνητο . Ρατσισμός , ενδοοικογενειακή βία , μπουλινγκ, αδερφικη αγάπη , σεξουαλικη κακοποίηση πρωταγωνιστούν στις σελίδες αυτού του βιβλίου που είναι για γερά στομαχια . Χωρίς να πλατιαζει με περιττές λεπτομέρειες η Ζένια ξεγυμνώνει την ταλαίπωρη ψυχή της <<στο κουτί >> και εσυ ο αναγνωστης ξέρεις πως σαν αυτήν υπάρχουν πολλές κοπέλες σήμερα εκεί έξω που δίνουν μαχες με τους δαίμονες τους . Το βιβλίο δεν παύει να είναι τρομακτικά επίκαιρο και για έναν ακόμα λόγο . Καταδικάζει αμείλικτα όσους δε σέβονται το λειτούργημα τους και αντί να είναι εκπαιδευτικοί που διαπαιδαγωγούν σωστά και είναι κοντά στους μαθητές τους εκμεταλλεύονται αθώες υπάρξεις . Φαινόμενο που δυστυχώς αυτές τις μέρες πρωταγωνιστεί στα δελτία ειδήσεων με θύματα εφήβους και ντρέπεσαι για το ανθρώπινο ειδος και για το πόσο αποκτηνώνεται .
Κλείνοντας , είμαι βέβαιη πως αυτό το μυθιστόρημα θα σας ωθήσει να σκεφτείται πολλά . Όπως είμαι σίγουρη πως θα συμπονεσετε βαθιά τη Ζένια και θα λατρέψετε το μικρό Νικόλα .
Είναι από τις αναγνώσεις βιβλίων που όταν ολοκληρώνονται νιωθεις μέσα σου ένα δυνατό μούδιασμα , γιατί έχεις πονέσει , λυπηθεί , συγκινηθεί καθόλη τη διάρκεια του νοερου αυτού ταξιδιού . Ένα βαθιά κοινωνικό μυθιστόρημα που βρίθει μηνυμάτων χωρίς να το κάνει επιδεικτικά παρά μόνο παρουσιάζοντας μια σύγχρονη από ολες τις αποψεις ιστορία . Τον συγγραφέα δεν τον γνώριζα και καθώς διάβασα το βιογραφικό του εντυπωσιάστηκα και χαίρομαι που μια νέα πενα προστέθηκε σε αυτές που θέλω να παρακολουθώ αναγνωστικά .
Η δεκαεξάχρονη Ζένια με καταγωγή από τη βόρεια Ήπειρο μεγαλώνει σε ένα σπίτι γεμάτο προβλήματα από αδιάφορους γονείς . Βιώνει τον ρατσισμό λόγω της καταγωγής της και το μπουλινγκ . Η μόνη της παρηγοριά ο μικρός της αδερφός ο Νικόλας που είναι πραγματική όαση στην πληγωμένη της ψυχή . Όταν όμως εκείνος αρρωσταίνει βαριά ,αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για την ίδια . Το κουτί άνοιξε και η Ζένια απογυμνωμένη θα έρθει αντιμέτωπη με το περιεχόμενο του .
Η πλοκή είναι δεξιοτεχνικά ανεπτυγμένη και σφιχτοδεμενη προκαλωντας τον αναγνώστη να διαβάζει ασθματικά . Ο λόγος του συγγραφέα είναι κοφτος και άμεσος , χωρίς να διακατέχεται από εξωραϊσμους. Διακρίνεται για την ένταση και την δυναμική του . Η κεντρική ηρωιδα αφηγείται σε α ενικό ενώ ο καθηγητής που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ιστορία παρουσιάζεται από τον Γιωτσα σε γ ενικό . Αυτό το πάντρεμα της εναλλαγής των προσώπων καταφερε να μας οδηγήσει να διεισδύσουμε περισσότερο στην ψυχοσύνθεση της Ζενιας και στον πονεμένο ψυχικό της κόσμο . Σε πολλά σημεία ο Γιωτσας χρησιμοποιεί την αργκό και τη γλώσσα των νέων με αμεσότητα και πετυχαίνει άριστα να βιώσεις την αληθοφάνεια μιας ιστοριας που συμβαίνει κάθε μέρα . Παράλληλα , σε σκηνές που ήταν σκληρές και ακρως κυνικές καταφερε να μας μετάδωσει τα κακώς κείμενα μιας ζοφερής κατάστασης .
Όπως σας ανέφερα νωρίτερα είναι από τα βιβλία που διαπραγματεύονται ζόρικα θέματα και δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να σε αφήσουν ασυγκίνητο . Ρατσισμός , ενδοοικογενειακή βία , μπουλινγκ, αδερφικη αγάπη , σεξουαλικη κακοποίηση πρωταγωνιστούν στις σελίδες αυτού του βιβλίου που είναι για γερά στομαχια . Χωρίς να πλατιαζει με περιττές λεπτομέρειες η Ζένια ξεγυμνώνει την ταλαίπωρη ψυχή της <<στο κουτί >> και εσυ ο αναγνωστης ξέρεις πως σαν αυτήν υπάρχουν πολλές κοπέλες σήμερα εκεί έξω που δίνουν μαχες με τους δαίμονες τους . Το βιβλίο δεν παύει να είναι τρομακτικά επίκαιρο και για έναν ακόμα λόγο . Καταδικάζει αμείλικτα όσους δε σέβονται το λειτούργημα τους και αντί να είναι εκπαιδευτικοί που διαπαιδαγωγούν σωστά και είναι κοντά στους μαθητές τους εκμεταλλεύονται αθώες υπάρξεις . Φαινόμενο που δυστυχώς αυτές τις μέρες πρωταγωνιστεί στα δελτία ειδήσεων με θύματα εφήβους και ντρέπεσαι για το ανθρώπινο ειδος και για το πόσο αποκτηνώνεται .
Κλείνοντας , είμαι βέβαιη πως αυτό το μυθιστόρημα θα σας ωθήσει να σκεφτείται πολλά . Όπως είμαι σίγουρη πως θα συμπονεσετε βαθιά τη Ζένια και θα λατρέψετε το μικρό Νικόλα .
June 4, 2020
Το «Κουτί» του Γιώργου Γιώτσα μού άφησε ένα μούδιασμα, σαν αυτό που παθαίνεις μετά από ένα σοκ που η επίδρασή του έρχεται αργότερα, σιγά-σιγά, το ίδιο και η αντίδρασή σου σε αυτό.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα κοινωνικό μυθιστόρημα «γροθιά στο στομάχι». Το λέμε συχνά, είναι κλισέ, αλλά δεν το εννοούμε πάντα. Στο «Κουτί» το εννοούμε απολύτως. Είναι σκληρό και ρεαλιστικό, και είναι και επίκαιρο. Οι ανατριχιαστικές περιγραφές του βιασμού και της δολοφονίας της Ελένης Τοπαλούδη που ήρθαν στο φως στην δίκη των δραστών, αλλά και η υπόθεση Γιακουμάκη, είναι περίτρανες αποδείξεις ότι όσα ο Γιώτσας περιγράφει στο βιβλίο του δεν ανήκουν στη σφαίρα τής -σκληρής- φαντασίας του. Η πραγματικότητα μπορεί να είναι -και πράγματι είναι- σκληρότερη.
Η Ζένια είναι μαθήτρια Δευτέρας Λυκείου σε ένα μουσικό σχολείο. Παιδί μιας πολύ προβληματικής οικογένειας, περιμένει την ώρα που θα ενηλικιωθεί και θα φύγει μαζί με τον μικρό αδελφό της από τους βίαιους και αδιάφορους γονείς τους. Ο πατέρας της Ζένιας είναι Βορειοηπειρώτης. Τι σημαίνει αυτό για τη μικρή Ζένια; Πώς την αντιμετωπίζουν τα παιδιά στο σχολείο;
Η Ζένια είναι ένα νέο κορίτσι. Τι θέλουν από εκείνη πολλά αγόρια της ηλικίας της και πολλοί μεγαλύτεροί της άντρες και πόσο μακριά μπορούν να φτάσουν για να πάρουν αυτό που θέλουν;
Το «Κουτί» είναι ένα μυθιστόρημα για τον κοινωνικό ρατσισμό, για το μπούλινγκ, για τον σεξισμό, για την ενδοικογενειακή βία. Η Ζένια είναι η τραγική φιγούρα μιας ιστορίας με μια ανατροπή που είτε βάζει τα πράγματα στη θέση τους… είτε ρίχνει μια βόμβα και τα διαλύει όλα.
Ο Γιώτσας γράφει καθαρά, χωρίς λυρισμούς και χωρίς υπεκφυγές και περιττές περιγραφές. Με εντυπωσίασαν οι τολμηρές περιγραφές σκέψεων, φαντασιώσεων και πράξεων που είναι ρεαλιστικές χωρίς να γίνονται γραφικές. Το βιβλίο του θα διαβαστεί πολύ. Και έτσι πρέπει.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα κοινωνικό μυθιστόρημα «γροθιά στο στομάχι». Το λέμε συχνά, είναι κλισέ, αλλά δεν το εννοούμε πάντα. Στο «Κουτί» το εννοούμε απολύτως. Είναι σκληρό και ρεαλιστικό, και είναι και επίκαιρο. Οι ανατριχιαστικές περιγραφές του βιασμού και της δολοφονίας της Ελένης Τοπαλούδη που ήρθαν στο φως στην δίκη των δραστών, αλλά και η υπόθεση Γιακουμάκη, είναι περίτρανες αποδείξεις ότι όσα ο Γιώτσας περιγράφει στο βιβλίο του δεν ανήκουν στη σφαίρα τής -σκληρής- φαντασίας του. Η πραγματικότητα μπορεί να είναι -και πράγματι είναι- σκληρότερη.
Η Ζένια είναι μαθήτρια Δευτέρας Λυκείου σε ένα μουσικό σχολείο. Παιδί μιας πολύ προβληματικής οικογένειας, περιμένει την ώρα που θα ενηλικιωθεί και θα φύγει μαζί με τον μικρό αδελφό της από τους βίαιους και αδιάφορους γονείς τους. Ο πατέρας της Ζένιας είναι Βορειοηπειρώτης. Τι σημαίνει αυτό για τη μικρή Ζένια; Πώς την αντιμετωπίζουν τα παιδιά στο σχολείο;
Η Ζένια είναι ένα νέο κορίτσι. Τι θέλουν από εκείνη πολλά αγόρια της ηλικίας της και πολλοί μεγαλύτεροί της άντρες και πόσο μακριά μπορούν να φτάσουν για να πάρουν αυτό που θέλουν;
Το «Κουτί» είναι ένα μυθιστόρημα για τον κοινωνικό ρατσισμό, για το μπούλινγκ, για τον σεξισμό, για την ενδοικογενειακή βία. Η Ζένια είναι η τραγική φιγούρα μιας ιστορίας με μια ανατροπή που είτε βάζει τα πράγματα στη θέση τους… είτε ρίχνει μια βόμβα και τα διαλύει όλα.
Ο Γιώτσας γράφει καθαρά, χωρίς λυρισμούς και χωρίς υπεκφυγές και περιττές περιγραφές. Με εντυπωσίασαν οι τολμηρές περιγραφές σκέψεων, φαντασιώσεων και πράξεων που είναι ρεαλιστικές χωρίς να γίνονται γραφικές. Το βιβλίο του θα διαβαστεί πολύ. Και έτσι πρέπει.
May 30, 2020
Κάποτε είχα χαρακτηρίσει το Γιώργο "Λαρς Φον Τρίερ" των βιβλίων... Ο τρόπος που πάντρευε το φανταστικό με την πραγματικότητα σε συνεπαίρνει και μαζί έχει μια έκδηλη δόση για εμένα τουλάχιστο πεσιμισμού που σε τυλίγει αλλά ταυτόχρονα σε κάνει να θες να διαβάσεις παρακάτω.
Με το "Κουτί" καταλαβαίνω ότι ο Γιώργος είναι πολύ παραπάνω από όλα αυτά. Το διάβασα από την Πέμπτη και δε ξέρω πως να το διαχειριστώ ακόμα... Αν με ενόχλησε; Mε εξόργισε! Σχεδόν σε κάθε σελίδα νιώθεις την πίεση στο στομάχι.. Αν θα το πρότεινα να το διαβάσει κάποιος; Ναι! Χρειαζόμαστε τέτοιες "γροθιές" στην κοιλιά, χρειαζόμαστε τις φωνές των παιδιών που λέει, και είναι ένα βιβλίο πιο επίκαιρο από ποτέ.
Ένα βιβλίο που σίγουρα θα θυμάμαι για καιρό.
Με το "Κουτί" καταλαβαίνω ότι ο Γιώργος είναι πολύ παραπάνω από όλα αυτά. Το διάβασα από την Πέμπτη και δε ξέρω πως να το διαχειριστώ ακόμα... Αν με ενόχλησε; Mε εξόργισε! Σχεδόν σε κάθε σελίδα νιώθεις την πίεση στο στομάχι.. Αν θα το πρότεινα να το διαβάσει κάποιος; Ναι! Χρειαζόμαστε τέτοιες "γροθιές" στην κοιλιά, χρειαζόμαστε τις φωνές των παιδιών που λέει, και είναι ένα βιβλίο πιο επίκαιρο από ποτέ.
Ένα βιβλίο που σίγουρα θα θυμάμαι για καιρό.
June 12, 2020
Γιώργος Γιώτσας, ο συγγραφέας που μας έχει συνηθίσει στο υπερφυσικό και στον τρόμο. Και ξεκινάς το καινούριο του βιβλίο με αυτήν την προσδοκία, και το ξεφυλλίζεις και περιμένεις ότι κάπου στην γωνία θα ξεπροβάλλει το τέρας. Και ξεπροβάλλει, και περιμένεις ότι θα είναι σαν αερικό, ή σαν φάντασμα, ή σαν ένα κακάσχημο πλάσμα, κι αυτό που ξεπροβάλλει είναι απλά ένας ανθρώπος. Γιατί σε αυτό το βιβλίο τα τέρατα, είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι, που σκοπό έχουν μόνο να πονέσουν, να πληγώσουν και να σκοτώσουν τα όνειρα και τις ελπίδες των άλλων ανθρώπων, και ειδικά ενός νέου κοριτσιού. Η ιστορία δεν είναι φανταστική, είναι απόλυτα πραγματική. Συμβαίνει αυτή την ώρα δίπλα μας κι εμείς κλείνουμε μάτια κι αυτιά σαν να μη μας αγγίζει. Το βιβλίο αυτό με πόνεσε και με προβλημάτισε. Με συγκίνησε και με αφυπνισε, όπως όφειλε να κάνει. Η πραγματικότητα σκληρή, όμως είναι εκεί και είναι στο χέρι μας να την αλλάξουμε. Ένα βιβλίο που μιλάει για το builling στα σχολεία, την ενδοοικογενειακή βία, την προδοσία. Γιώργο Γιώτσα σ'ευχαριστώ γι'αυτό το μάθημα.
May 22, 2020
Πέφτει το κουτί στα χέρια σου. Τι κάνεις; Το ανοίγεις χωρίς φόβο και με πάθος; Κι εάν είναι το κουτί της Πανδώρας;
Έπεσε και στα δικά μου χέρια. Το άνοιξα μη γνωρίζοντας τι θα συναντήσω. Βίαιοι και αδιάφοροι γονείς, σχολικός εκφοβισμός, ρατσισμός, σεξουαλική κακοποίηση και πόνος.... Ένας ατελείωτος πόνος ψυχής....
Ένα βιβλίο που δεν χαϊδεύει τα αυτιά (στην προκειμένη περίπτωση τα μάτια).
Ένα βιβλίο σκληρό γιατί σκληρή είναι και η αλήθεια.
Μια Ζένια που ζει δυστυχώς ανάμεσα μας.
Τι κάνεις όταν γνωρίσεις μια Ζένια; Απλά σηκώνεις το χέρι και το απλώνεις για βοήθεια γιατί το έχει απόλυτη ανάγκη, ή χώνεις ένα μπάτσο σε αυτόν που προκαλεί τη δυστυχία της.
Εισχωρεί στο πετσί σου και δεν σταματάει μέχρι να χτυπήσει κόκαλο....
Ένα βιβλίο που αφυπνίζει συνειδήσεις.....
Έπεσε και στα δικά μου χέρια. Το άνοιξα μη γνωρίζοντας τι θα συναντήσω. Βίαιοι και αδιάφοροι γονείς, σχολικός εκφοβισμός, ρατσισμός, σεξουαλική κακοποίηση και πόνος.... Ένας ατελείωτος πόνος ψυχής....
Ένα βιβλίο που δεν χαϊδεύει τα αυτιά (στην προκειμένη περίπτωση τα μάτια).
Ένα βιβλίο σκληρό γιατί σκληρή είναι και η αλήθεια.
Μια Ζένια που ζει δυστυχώς ανάμεσα μας.
Τι κάνεις όταν γνωρίσεις μια Ζένια; Απλά σηκώνεις το χέρι και το απλώνεις για βοήθεια γιατί το έχει απόλυτη ανάγκη, ή χώνεις ένα μπάτσο σε αυτόν που προκαλεί τη δυστυχία της.
Εισχωρεί στο πετσί σου και δεν σταματάει μέχρι να χτυπήσει κόκαλο....
Ένα βιβλίο που αφυπνίζει συνειδήσεις.....
June 5, 2020
¨Ένα πραγματικό διαμάντι αυτό το βιβλίο. Ρεαλιστικότητα και γραφή σε κεντρίζουν απο την πρώτη στιγμή. Η ιστορία της Ζένιας μας βουτά στην σκληρότητα της κοινωνίας. Ο ρατσισμός, η βία σε αντίθεση με την στοργική αγάπη των δυο παιδιών μου δημιούργησαν μια ένταση διαφορετικών συναισθημάτων. Ένα βιβλίο που είναι τροφή για σκέψη και έχει πολλά να διδάξει. Γιώργο περιμένω το επόμενο σου βιβλίο!!
5 μεγάλα αστερία απο εμένα !
5 μεγάλα αστερία απο εμένα !
June 7, 2020
Ένα δυνατό έργο που θα ήταν καλό να διαβαστεί και από τους συγγραφείς που έχουν εμμονή να στέλνουν μηνύματα μέσα από τα βιβλία της. Γεμάτο από τέτοια Το κουτί δεν αισθάνεσαι ούτε για μια στιγμή ότι ο συγγραφέας σου κάνει μαθήματα, δεν υπάρχει στις σελίδες του η αγωνία να σου υποδείξει το σωστό και το λάθος. Ενα έργο για το bulying αλλά κυρίως για το φως που υπάρχει εκεί έξω ακόμη και στα μεγλαύτερα σκοτάδια μας. Μπραβο!
Displaying 1 - 30 of 55 reviews