نماز

by آیت الله محی الدین حائری شیرازی

معنای «ذکر» بودنِ نماز، تفاوت ذکر با تلقین و تقلید و القاء، نماز؛ عامل تبدیل ایمان به یقین، نماز برای سلب عادت است، نماز شویندۀ غفلت های اجباری، کارکردهای مختلف ذکر در انسان ها، رابطۀ داخل و خارج نماز، نماز؛ هماهنگ کنندۀ اعتقاد و عمل، تفاوت تأثیر نماز و سایر عبادات بر انسان، ریشه های عدم حضور قلب در نماز، نماز و ولایت، هدف از جعل ولایت، اقامۀ نماز است، نماز عامل تحکیم ولایت و ولایت عامل نتیجه بخش بودن نماز است، چرا ولایت، «شرط قبولی» نماز و سایر اعمال است؟، کفر به طاغوت؛ مقدمۀ نماز و خودسازی، نماز و اجتماع، نماز، موجب آگاهی و حرکت درونی و اجتماعی، عناصر اصلی نماز، نماز حافظ تمام فضائل، نماز؛ شکر حاکمیت دین و مایۀ دوام آن، نماز؛ انتقال از طبیعت به فطرت، نماز دستگاه حراست انسان از فحشا و منکر، چرا اوقات نماز به پنج وقت تقسیم شده است؟، آداب خروج از منزل و ورود به مسجد، خلاصه ای از فلسفۀ اذکار و افعال نماز، بزرگی خدا؛ اولین یادآوری در نماز، مایۀ رستگاری بودن نماز، حمد و تمرکز در نماز و....

140 pages, Paperback

Reviews

[اویس قرنی · Rating 4 out of 5]

کتاب خوب و تأثیر گذاری است. ولی این کتاب نوشته خود ایشان نیست. جمع آوری شده از میان سخنرانیهای ایشان است.

[Maryam Zarei · Rating 4 out of 5]

کتاب بر حسب عنوان تفکیک شده و بخش‌‌‌های کم‌حجمی داره.
نفس نماز چون یک عمل تکراریه، خیلی مستعده که به یک عادت روزمره‌ی معمولی تبدیل بشه.
من تو این کتاب نکات جدیدی یافتم که یک زاویه دید متفاوت بهم داد و این می‌تونه مانع تکراری و عادی شدن نماز بشه.
ادبیات مرحوم استاد حائری شیرازی هم تمثیلی و بسیار شیرینه.

[eledah · Rating 3 out of 5]

«آیات زیادی وجود دارد که می‌گوید اگر نماز درست شود، همهٔ فضائل از برکت نماز درست خواهند شد و در صورت آسیب دیدن نماز، همهٔ فضائل از دست می‌روند. اگر همهٔ فضائل اسلامی را به دانه‌های تسبیح تشبیه کنیم، نماز یکی از آن‌ها نیست؛ بلکه بند تسبیح است. هر یک از این فضائل اگر آسیب ببیند یک دانهٔ تسبیح ناقص شده است؛ اما اگر نماز آسیب دید، همهٔ ‌دانه‌های تسبیح از دست می‌روند.»

توی چند موردی که در مورد نماز از آدم‌های مختلف خوندم، یک الگوی مشترک دیده می‌شه. اول از همه با نماز مثل یک جعبهٔ سیاه برخورد می‌کنن که مثل متن بالا، «همه چیز بهش مربوط می‌شه» و «اولین چیزی هست که ازش سؤال می‌شه و اگر مشکلی توش باشه بقیهٔ چیزا هم مشکل‌دار می‌شن» و «ستون دین هست» و «یه‌تنه آدم رو از فحشا دور می‌کنه» و... اول کاری اصلاً کسی در مورد خود نماز صحبتی نمی‌کنه؛ صرفاً خروجی‌های این جعبهٔ سیاه رو احصاء می‌کنن. توی این فاز، شما هر نوع عبادتی (از جنس محاسبهٔ نفس و ذکر خدا) رو بذاری جای این جعبهٔ سیاه، می‌بینی که هیچ تغییری توی نتیجهٔ صحبت‌ها ایجاد نمی‌شه (حتی امثال مدیتیشن هم می‌تونه جا بگیره). پس چی هست که نماز رو «نماز» می‌کنه؟

این‌جا هست که یه گریزی به خود نماز و افعال و اذکارش می‌زنن که مثلاً «سورهٔ حمد اولش» فلسفه‌اش اینه و رکوع و سجود و... نماد این موارد هستن؛ ولی نکته این‌جاست که این «گریز» هیچ ربطی به خروجی‌های جعبهٔ سیاه بالایی نداره. مجدد تأکید می‌کنم: در این نوع از توضیحات، داخل و بیرون نماز دو عالم بسیار جدای از هم هستن و طبق توضیحاتی که دیدم، رابطهٔ انسان با نمازش و کاری که نماز با انسان می‌کنه دو تا موضوع کاملاً منفک هستن. آیا باید ارتباطی باشه یا نه؟ آیا می‌شه جنبهٔ فردی نماز رو به جنبه‌های دیگه‌اش وصل کرد و با یه نگاه واحد بهش نگاه کرد؟ اینا احتمالاً از اون سؤال‌هایی هست که بعد از خوندن کتاب به آدم دست می‌ده ولی حداقل توی سخنرانی‌های کتاب جوابی براش نیومده و باید خود شخص بیفته دنبالش :شست:

[Saqqa Alamdar · Rating 4 out of 5]

صحبت های آقای حائری شیرازی خیلی دل نشین و تاثیرگذاره
مخصوصا نکات جالبی که درباره نماز، توجه به اذکارش، تاثیراتش در زندگی فردی و اجتماعی و ... توی این کتاب جمع آوری شده.
کتاب کوتاه ولی مفیدیه.

«نماز» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/96735