What do you think?
Rate this book
Læn din ensomhed langsomt mod min
Klara Hveberg skildrer i romanen "Læn din ensomhed langsomt mod min" indlevende kærligheden og ensomhedens væsen.
Rakel har altid følt sig uden for og misforstået. Hendes eneste venner i barndommen var alverdens bogstaver og tal samt sin fantasiven David. I Oslo støder hun på kærligheden for første gang i form af Jakob. Han er professor i matematik, og gift med børn. Alligevel udvikler de en skrøbelig romance.
"Læn din ensomhed langsomt mod min" er indlevende og registrerende i sin undersøgelse af livets mening og sårbarhed. Klara Hveberg beskriver på fineste vis kærligheden og ensomhedens konsekvenser, og den evige jagt efter livets smukkeste øjeblikke.
Rakel har altid følt sig uden for og misforstået. Hendes eneste venner i barndommen var alverdens bogstaver og tal samt sin fantasiven David. I Oslo støder hun på kærligheden for første gang i form af Jakob. Han er professor i matematik, og gift med børn. Alligevel udvikler de en skrøbelig romance.
"Læn din ensomhed langsomt mod min" er indlevende og registrerende i sin undersøgelse af livets mening og sårbarhed. Klara Hveberg beskriver på fineste vis kærligheden og ensomhedens konsekvenser, og den evige jagt efter livets smukkeste øjeblikke.
296 pages, Paperback
First published January 14, 2019
79 people are currently reading
6928 people want to read
About the author
Klara Hveberg
4 books44 followersGrowing up among the fjords and mountains of Western Norway, Klara Hveberg loved to fill her pockets with sparkling stones from the beach. She played the violin, wrote poems and enjoyed juggling. As the world of literature seemed too scary, she sought refuge in the realm of mathematics, ending up with a doctoral degree in fractal geometry, perhaps the branch of mathematics closest in beauty to the visual arts.
When health problems forced her to quit her job as a research mathematician at the University of Oslo, she once again sought refuge – but this time in her love of writing. Unexpectedly, fractal geometry helped her compose a novel of love and loneliness saturated with poetry, music, painting, mathematics – and juggling. It tells the tale of two female mathematicians, Rakel Havberg and Sofia Kovalevskaya, separated by a century and united by their quest for somebody to lean their loneliness against.
Hveberg’s first novel "Lean your loneliness slowly against mine" has been described by the critics as "a beautiful love sonata in D minor", "a mathemagical debut" that "makes music out of mathematics and turns life into poetry", featuring "one of the most complex and interesting protagonists I have encountered". The novel was listed among the top 6 Norwegian titles in 2019 (by Adresseavisen), and has been sold to several countries, including the US, England, Germany, Korea and Poland.
When health problems forced her to quit her job as a research mathematician at the University of Oslo, she once again sought refuge – but this time in her love of writing. Unexpectedly, fractal geometry helped her compose a novel of love and loneliness saturated with poetry, music, painting, mathematics – and juggling. It tells the tale of two female mathematicians, Rakel Havberg and Sofia Kovalevskaya, separated by a century and united by their quest for somebody to lean their loneliness against.
Hveberg’s first novel "Lean your loneliness slowly against mine" has been described by the critics as "a beautiful love sonata in D minor", "a mathemagical debut" that "makes music out of mathematics and turns life into poetry", featuring "one of the most complex and interesting protagonists I have encountered". The novel was listed among the top 6 Norwegian titles in 2019 (by Adresseavisen), and has been sold to several countries, including the US, England, Germany, Korea and Poland.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 506 reviews
December 1, 2021
Jednym z moich ulubionych motywów w tekstach kultury jest ten dotyczący intelektualnego porozumienia między ludźmi (fani „Lost in Translation”, meldujcie się!). Nie mogłam odmówić sobie zatem przeczytania najnowszej książki wydawnictwa Marpess o najpiękniej brzmiącym tytule — „Oprzyj swoją samotność o moją”.
To historia z pozoru prosta i stara jak świat (i nawet opis z okładki to podkreśla), bo o romansie między młodą, bardzo introwertyczną i zatopioną we własnych myślach studentką matematyki i jej dużo starszym, żonatym wykładowcą. Potrzeba bardzo dużo pisarskiego talentu, żeby ograć tak oklepany motyw, jaki jest rdzeniem tej powieści. I Klara Hveberg poradziła sobie z tym fantastycznie, bo stworzyła bohaterkę, która patrzy świat z nietypową wrażliwością (a nawet i pewnym neurotyzmem), a my mamy możliwość wejścia do jej głowy i poczucia wszystkich targających nią emocji — a jest ich cała gama (dobór słów nieprzypadkowy, zobaczycie dalej 🙃), choć przedstawione są w sposób niezwykle subtelny i daleki od banału. „Oprzyj…” nie jest jednak powieścią jednowątkową — to też książka o chorobie, ludzkich ograniczeniach i godzeniu się z nimi.
Niesamowite jest to, jak bardzo treść przeplata się tu z formą — matematyka obecna jest nie tylko w samej fabule, ale na jej podstawie została również zbudowana niejako sama konstrukcja powieści. Autorka jest doktorką matematyki, a jej praca dyplomowa dotyczyła fraktali, czyli „obiektów, których fragmenty w powiększeniu wyglądają podobnie jak całość”, co znalazło swoje odbicie w jej debiutanckiej powieści, bo „Oprzyj swoją samotność o moją” konstrukcyjnie jest właśnie takim fraktalem. Obok matematyki, drugim i równie ważnym filarem jest tu muzyka klasyczna (wracamy do gamy), która od dzieciństwa obecna jest w życiu bohaterki, a sama książka jest z kolei kopalnią muzycznych inspiracji, od Brahmsa po Debussy’ego.
„Oprzyj swoją samotność o moją” to bardzo liryczna i unikatowa książka, która dotknęła we mnie jakiejś czułej struny i pozostawiła z poczuciem bycia wysłuchaną, paradoksalnie, bo przecież to ja słuchałam. Rzadko zdarzają się powieści napisane z tak ogromną wrażliwością, pełne kameralności i intymności, tak subtelne, ale jednocześnie druzgocąco smutne. Wspaniała!
To historia z pozoru prosta i stara jak świat (i nawet opis z okładki to podkreśla), bo o romansie między młodą, bardzo introwertyczną i zatopioną we własnych myślach studentką matematyki i jej dużo starszym, żonatym wykładowcą. Potrzeba bardzo dużo pisarskiego talentu, żeby ograć tak oklepany motyw, jaki jest rdzeniem tej powieści. I Klara Hveberg poradziła sobie z tym fantastycznie, bo stworzyła bohaterkę, która patrzy świat z nietypową wrażliwością (a nawet i pewnym neurotyzmem), a my mamy możliwość wejścia do jej głowy i poczucia wszystkich targających nią emocji — a jest ich cała gama (dobór słów nieprzypadkowy, zobaczycie dalej 🙃), choć przedstawione są w sposób niezwykle subtelny i daleki od banału. „Oprzyj…” nie jest jednak powieścią jednowątkową — to też książka o chorobie, ludzkich ograniczeniach i godzeniu się z nimi.
Niesamowite jest to, jak bardzo treść przeplata się tu z formą — matematyka obecna jest nie tylko w samej fabule, ale na jej podstawie została również zbudowana niejako sama konstrukcja powieści. Autorka jest doktorką matematyki, a jej praca dyplomowa dotyczyła fraktali, czyli „obiektów, których fragmenty w powiększeniu wyglądają podobnie jak całość”, co znalazło swoje odbicie w jej debiutanckiej powieści, bo „Oprzyj swoją samotność o moją” konstrukcyjnie jest właśnie takim fraktalem. Obok matematyki, drugim i równie ważnym filarem jest tu muzyka klasyczna (wracamy do gamy), która od dzieciństwa obecna jest w życiu bohaterki, a sama książka jest z kolei kopalnią muzycznych inspiracji, od Brahmsa po Debussy’ego.
„Oprzyj swoją samotność o moją” to bardzo liryczna i unikatowa książka, która dotknęła we mnie jakiejś czułej struny i pozostawiła z poczuciem bycia wysłuchaną, paradoksalnie, bo przecież to ja słuchałam. Rzadko zdarzają się powieści napisane z tak ogromną wrażliwością, pełne kameralności i intymności, tak subtelne, ale jednocześnie druzgocąco smutne. Wspaniała!
March 20, 2022
Być może to nie jest obiektywnie doskonała książka, ale w tym momencie mojego życia jest najlepszym, o co mogłabym prosić literaturę. Moja samotność poczuła się zrozumiana i, chociaż przelotnie, ukojona. Nie umiem napisać więcej.
August 16, 2023
4,5
+ dodatkowe brawa dla tłumaczki, wymagająca robota
edit. na 5/5 po ponad roku od lektury, ponieważ wciąż o niej myślę.
+ dodatkowe brawa dla tłumaczki, wymagająca robota
edit. na 5/5 po ponad roku od lektury, ponieważ wciąż o niej myślę.
January 28, 2022
Miałam wrażenie, jakbym ledwie ślizgała się po powierzchni tej książki, ale nie dotarła do jej esencji. Jest ładna, to na pewno. Ma wiele pięknych zdań, jest subtelna i napisana z ogromną dozą wrażliwości. Ale nie jest moja i tu właśnie był problem. Na pewno trafi do wielu osób, ale do wielu też zupełnie nie. Musicie sami się przekonać.
Warto przeczytać posłowie tłumaczki, zawiera cenne informacje.
PS Imię i nazwisko głównej bohaterki to anagram imienia i nazwiska autorki. Uważam, że to cudowne.
Warto przeczytać posłowie tłumaczki, zawiera cenne informacje.
PS Imię i nazwisko głównej bohaterki to anagram imienia i nazwiska autorki. Uważam, że to cudowne.
December 15, 2022
Uniwersalna powieść o życiu, tęsknotach, miłości i samotności. Powieść przywodzi na myśl, tak często wspominany fraktal - każda jednostkowa historia, mimo swojej odrębności i wyjątkowości, jest częścią innej, większej historii, przy czym wszystkie są do siebie podobne. Zupełnie jak fraktal.
January 22, 2022
„Oprzyj swoją samotność o moją” Klary Hveberg to dla mnie książka wyjątkowa. Idealnie wpasowała się w moją wrażliwość i całkowicie mnie oczarowała.
Jest to historia matematycznie uzdolnionej studentki Rakel, która nawiązuje relację ze starszym, żonatym wykładowcą. I choć brzmi banalnie, to zapewniam, że książka taka nie jest. Klara Hveberg świetnie ograła oklepany motyw i stworzyła coś wyjątkowego.
To historia o niełatwej miłości, o tęsknocie i samotności. O muzyce i matematyce. Ale również o wyczerpującej chorobie.
Napisana przepięknym poetyckim językiem. Subtelna i melancholijna. Wiele tu odniesień do poezji, muzyki i matematyki. A historia Rakel przeplata się z historią Sofii, matematyczki żyjącej w XIX wieku, z którą ma wiele cech wspólnych.
„Oprzyj swoją samotność o moją” jest nadzwyczajne. Napisane z ogromną wrażliwością i czułością. To książka dla osób bardzo wrażliwych, dla romantycznych dusz. Całkowicie mnie ta historia kupiła i trafiła do życiowych ulubieńców.
Jest to historia matematycznie uzdolnionej studentki Rakel, która nawiązuje relację ze starszym, żonatym wykładowcą. I choć brzmi banalnie, to zapewniam, że książka taka nie jest. Klara Hveberg świetnie ograła oklepany motyw i stworzyła coś wyjątkowego.
To historia o niełatwej miłości, o tęsknocie i samotności. O muzyce i matematyce. Ale również o wyczerpującej chorobie.
Napisana przepięknym poetyckim językiem. Subtelna i melancholijna. Wiele tu odniesień do poezji, muzyki i matematyki. A historia Rakel przeplata się z historią Sofii, matematyczki żyjącej w XIX wieku, z którą ma wiele cech wspólnych.
„Oprzyj swoją samotność o moją” jest nadzwyczajne. Napisane z ogromną wrażliwością i czułością. To książka dla osób bardzo wrażliwych, dla romantycznych dusz. Całkowicie mnie ta historia kupiła i trafiła do życiowych ulubieńców.
January 9, 2023
2⭐, ale wyłącznie dlatego, że to nie moja wrażliwość, nie moja proza i odbiłam się od tekstu - nie jest to absolutnie zła książka i z pewnością trafi do wielu odbiorców dokładnie tak, jak została przemyślana.
December 5, 2023
Świetna powieść, napisana w ciekawej formie, bardzo do mnie trafiła. Nie sądziłam, że można w tak piękny sposób pisać o matematyce, fizyce czy muzyce. Ale przede wszystkim jest to powieść o miłości, miłości trudnej, nieco toksycznej, o poświęceniu, o chorobie, o samotności. Żałuję jedynie, że historia nie była dłuższa...
"Jeśli będzie ci kiedyś dane wybierać pomiędzy mężczyzną, który cię kocha, a takim, którego kochasz ty – wybierz tego, który kocha ciebie. To tu właśnie ludzie robią w życiu błąd"
edit: jednak daję 5, bo wciąż siedzi mi w głowie
"Jeśli będzie ci kiedyś dane wybierać pomiędzy mężczyzną, który cię kocha, a takim, którego kochasz ty – wybierz tego, który kocha ciebie. To tu właśnie ludzie robią w życiu błąd"
edit: jednak daję 5, bo wciąż siedzi mi w głowie
October 4, 2024
Niestety, przez większość czasu irytował mnie obiekt westchnień głównej bohaterki, którego zachowania nie mogłem znieść, pozostaje tylko jej naiwność i szczera prostota, przez którą nieustannie cierpi. Ładnie napisane, ciekawy zamysł (chociaż nie ukrywam, trochę mnie wynudził), ale cała reszta nie do zniesienia. Zamiast pięknej książki o miłości (nie tylko tej romantycznej) i samotności dostałem opis niesamowicie toksycznej relacji i wykorzystywania zauroczonej kobiety.
November 26, 2021
PIĘKNE! Jak to jest napisane, po prostu się płynie w tym matematyczno-poetyckim-muzycznym świecie. Ujęło mnie w tej książce dużo, paradoksalnie głównie skradła me serce ta naiwność bohaterki, jej sposób patrzenia na świat. Tutaj takie zastrzeżenie: bardzo często odrzucam książki, gdy na okładce jest informacja o tym, że książka opisuje losy zakochanej w sobie heteropary, ale zaufałam, ze ta książka będzie nie tylko o tym i się nie przejechałam, a wręcz miło byłam zaskoczona tym, jak ten związek jest opisany i poprowadzony. To przede wszystkim opowieść o wrażliwiej kobiecie, matematyczce kochającej słowa, pięknie skonstruowana, pięknie łącząca świat matematyki i literatury.
January 4, 2022
4,5/5
Początek tej historii był dla mnie jednym wielkim zachwytem. Nad jej wrażliwością, subtelnością, emocjami, jakie ukryte są miedzy słowami. W połowie zrobiło się nieco chaotycznie, co w nieznacznym stopniu odebrało tej powieści jej piękno w prostocie, jednak zakończenie to wynagradza. Tak wiele razy podczas lektury wiedziałam dokładnie,jak czuje się bohaterka, znałam jej emocje, że na pewno ta książka zostanie ze mną na długo.
Początek tej historii był dla mnie jednym wielkim zachwytem. Nad jej wrażliwością, subtelnością, emocjami, jakie ukryte są miedzy słowami. W połowie zrobiło się nieco chaotycznie, co w nieznacznym stopniu odebrało tej powieści jej piękno w prostocie, jednak zakończenie to wynagradza. Tak wiele razy podczas lektury wiedziałam dokładnie,jak czuje się bohaterka, znałam jej emocje, że na pewno ta książka zostanie ze mną na długo.
January 26, 2023
4,75
Historia, która teoretycznie nie powinna mi się spodobać, bo nie lubię głównego motywu, a która jednak mnie pochłonęła. Fascynuje mnie niezmiernie to, jak można pisać o matematyce i miłości.
Jej złożoność, wielowarstwowość, piękno języka mnie po prostu zachwyciły. Ostatnie zdania będące poetyckim, ale nadal fizjologicznym opisem śmierci trafiają na listę moich ulubionych cytatów.
Odejmuję 0,25 wyłącznie za to, że nie trafi do topki ścisłych ulubieńców.
Historia, która teoretycznie nie powinna mi się spodobać, bo nie lubię głównego motywu, a która jednak mnie pochłonęła. Fascynuje mnie niezmiernie to, jak można pisać o matematyce i miłości.
Jej złożoność, wielowarstwowość, piękno języka mnie po prostu zachwyciły. Ostatnie zdania będące poetyckim, ale nadal fizjologicznym opisem śmierci trafiają na listę moich ulubionych cytatów.
Odejmuję 0,25 wyłącznie za to, że nie trafi do topki ścisłych ulubieńców.
November 14, 2021
3.5
"A Rakel myśli o tym, jakie to dziwne, że odbiła się w oczach Jakoba tak, że przez moment ujrzała siebie z zewnątrz, w sposób, w jaki widzi ją on."
"Oprzyj..." to niekoniecznie książka o miłości. No cóż, ja bym jej taką nie nazwała. Widzę w relacji Rakel i Jakoba więcej samotności, odrzucenia, złych interpretacji, jednostronnego oddania. Rakel ma w sobie pewne cechy aspołeczności, wyobcowania, skłonności do błędnej oceny rzeczywistości. I trudno powiedzieć, czy jej natura wynika z połączenia muzycznego i matematycznego rozumienia świata, co następnie rzutuje na jej związki z innymi ludźmi, czy też ten sposób widzenia świata jest konsekwencją jej natury.
Młoda studentka wchodzi w relację z dużo starszym od siebie żonatym wykładowcą. Przyciągają się intelektualnie, relacja zaczyna wtapiać się w codzienność. Oboje ustalają deadline tego związku, po którym Jakob zostawi żonę. Związku opartego równie mocno, o ile nie bardziej, na duchowych i twórczych podstawach, jak fizyczności i emocjonalności. Sama Rakel zresztą w pewnym momencie mówi, że ona nie potrzebuje współpartnera tylko "kogoś więcej (...) współautora, współpoety".
"Oprzyj..." to książka podzielona na momenty. Skonstruowana jak fraktal - figura geometryczna, której małe elementy w przybliżeniu wyglądają jak cała figura. Trochę incepcja, trochę koronkowa robota. Historia Rakel i Jakoba przeplata się z historią Sofii Kowalewskiej, utalentowanej matematyczki, żyjącej sto lat wcześniej, której relacja ze swoim mentorem nieprzeciętnie przypomina związek Rakel i Jakoba, i o której zresztą oboje często rozmawiają. Jest w niej dużo matematyki (DUŻO!; stąd te fraktale), dużo muzyki i dużo introwersji. Jest wiarygodny obraz choroby przewlekłej. Jest też dużo pięknie spisanych myśli, jak na przykład ta, że "wszyscy ludzie poruszają się w swoich własnych tonacjach. Niektórzy w durowych. Inni w molowych." (btw ja chadzam zdecydowanie mollem, natomiast moja córka to czysty dur!).
I właśnie te małe elementy mnie ujęły w "Oprzyj...". Bo fanką całości nie jestem, mam sporo dystansu wobec Rakel i sporo nieufności wobec jej relacji z Jakobem. Ale fraktale jako momenty 👌.
"A Rakel myśli o tym, jakie to dziwne, że odbiła się w oczach Jakoba tak, że przez moment ujrzała siebie z zewnątrz, w sposób, w jaki widzi ją on."
"Oprzyj..." to niekoniecznie książka o miłości. No cóż, ja bym jej taką nie nazwała. Widzę w relacji Rakel i Jakoba więcej samotności, odrzucenia, złych interpretacji, jednostronnego oddania. Rakel ma w sobie pewne cechy aspołeczności, wyobcowania, skłonności do błędnej oceny rzeczywistości. I trudno powiedzieć, czy jej natura wynika z połączenia muzycznego i matematycznego rozumienia świata, co następnie rzutuje na jej związki z innymi ludźmi, czy też ten sposób widzenia świata jest konsekwencją jej natury.
Młoda studentka wchodzi w relację z dużo starszym od siebie żonatym wykładowcą. Przyciągają się intelektualnie, relacja zaczyna wtapiać się w codzienność. Oboje ustalają deadline tego związku, po którym Jakob zostawi żonę. Związku opartego równie mocno, o ile nie bardziej, na duchowych i twórczych podstawach, jak fizyczności i emocjonalności. Sama Rakel zresztą w pewnym momencie mówi, że ona nie potrzebuje współpartnera tylko "kogoś więcej (...) współautora, współpoety".
"Oprzyj..." to książka podzielona na momenty. Skonstruowana jak fraktal - figura geometryczna, której małe elementy w przybliżeniu wyglądają jak cała figura. Trochę incepcja, trochę koronkowa robota. Historia Rakel i Jakoba przeplata się z historią Sofii Kowalewskiej, utalentowanej matematyczki, żyjącej sto lat wcześniej, której relacja ze swoim mentorem nieprzeciętnie przypomina związek Rakel i Jakoba, i o której zresztą oboje często rozmawiają. Jest w niej dużo matematyki (DUŻO!; stąd te fraktale), dużo muzyki i dużo introwersji. Jest wiarygodny obraz choroby przewlekłej. Jest też dużo pięknie spisanych myśli, jak na przykład ta, że "wszyscy ludzie poruszają się w swoich własnych tonacjach. Niektórzy w durowych. Inni w molowych." (btw ja chadzam zdecydowanie mollem, natomiast moja córka to czysty dur!).
I właśnie te małe elementy mnie ujęły w "Oprzyj...". Bo fanką całości nie jestem, mam sporo dystansu wobec Rakel i sporo nieufności wobec jej relacji z Jakobem. Ale fraktale jako momenty 👌.
February 27, 2024
wspaniała! idealnie moja, dużo matematyki, przemyśleń, trudnych relacji, dostojewskiego… z pewnością nie dla każdego, ale ja odnalazłam tam część siebie.
November 27, 2022
Nie mam słów, żeby opisać to, jak bardzo trafiła do mnie ta książka. Uwielbiam ją.
April 30, 2025
Lean Your Loneliness Slowly Against Mine - Klara Hveberg
أحببت اسم هذه الرواية وكان هذا سبب اقتنائي لها، وكلما مررت بعنوانها بين الكتب أقول في نفسي: عنوان هذه الرواية بيت من الشعر. وكانت المفاجأة بعد أنْ بدأتُ بقراءتها واكتشفت أن العنوان فعلًا من قصيدة لشاعر نرويجي عاش بين 1935 – 2017.
الرواية شاعرية بلا جدال، مونولوجات داخلية لشابة بالكاد تجاوزت عتبة المراهقة وموهوبة في حل المعادلات والمسائل الرياضية، راكيل في التاسعة عشر .. انتقلت إلى أوسلو للالتحاق بالجامعة وعلاقتها برجل أكبر سنًا بكثير ومتزوج وتفكيرها بأول عالمة رياضيات في أوروبا الحديثة العالمة الروسية صوفيا كوفاليفسكايا؛ وكيف قد تتشابه حياتها أو لا تتشابه معها، تفكر راكيل وهي طريحة الفراش بسبب مرض عضال بحياتها وعلاقة الحب الوحيدة التي عاشتها في حياتها كلها والرياضيات والأدب والموسيقى...
تستكتشف الرواية علاقات الحب المعقدة والحدود الفاصلة بين الأحباء والوحدة في إطار معادلات رياضية والموسيقى الكلاسكية واقتباسات أدبية والكثير من الشعر..
كنت أتمنى لو ركزت الكاتبة أكثر على علاقتها بوالديها-اللحظات التي كانت تصف فيها البطلة في ذكريات طفولتها كانت جميلة جدًا، علاقتها بوالدها وأمها المهاجرة ..
الرواية عن علاقة سامة ونحتاج هنا لوقفة مع الكاتبات الأوروبيات اللائي يكتبن روايات عن فتيات وصلن بالكاد للسن القانوني وعلاقتهن برجال أكبر سنًا بكثير -وأقصد هنا تشابه هذه التفصيلة من الرواية تحديدًا مع كايروس لـ جيني إربنبيك والتي قرأتها العام الماضي؛ حيث ربطت علاقة بين طالبة ذات تسعة عشر عامًا ورجل خمسيني وأكبر حتّى من والدها.
ولهذا السبب تحديدًا مترددة بتقييمها بين 3⭐️ أم 4⭐️، سأختار الآن الأربعة بسبب جمال لغتها واقتباساتها.
أحببت اسم هذه الرواية وكان هذا سبب اقتنائي لها، وكلما مررت بعنوانها بين الكتب أقول في نفسي: عنوان هذه الرواية بيت من الشعر. وكانت المفاجأة بعد أنْ بدأتُ بقراءتها واكتشفت أن العنوان فعلًا من قصيدة لشاعر نرويجي عاش بين 1935 – 2017.
الرواية شاعرية بلا جدال، مونولوجات داخلية لشابة بالكاد تجاوزت عتبة المراهقة وموهوبة في حل المعادلات والمسائل الرياضية، راكيل في التاسعة عشر .. انتقلت إلى أوسلو للالتحاق بالجامعة وعلاقتها برجل أكبر سنًا بكثير ومتزوج وتفكيرها بأول عالمة رياضيات في أوروبا الحديثة العالمة الروسية صوفيا كوفاليفسكايا؛ وكيف قد تتشابه حياتها أو لا تتشابه معها، تفكر راكيل وهي طريحة الفراش بسبب مرض عضال بحياتها وعلاقة الحب الوحيدة التي عاشتها في حياتها كلها والرياضيات والأدب والموسيقى...
تستكتشف الرواية علاقات الحب المعقدة والحدود الفاصلة بين الأحباء والوحدة في إطار معادلات رياضية والموسيقى الكلاسكية واقتباسات أدبية والكثير من الشعر..
كنت أتمنى لو ركزت الكاتبة أكثر على علاقتها بوالديها-اللحظات التي كانت تصف فيها البطلة في ذكريات طفولتها كانت جميلة جدًا، علاقتها بوالدها وأمها المهاجرة ..
الرواية عن علاقة سامة ونحتاج هنا لوقفة مع الكاتبات الأوروبيات اللائي يكتبن روايات عن فتيات وصلن بالكاد للسن القانوني وعلاقتهن برجال أكبر سنًا بكثير -وأقصد هنا تشابه هذه التفصيلة من الرواية تحديدًا مع كايروس لـ جيني إربنبيك والتي قرأتها العام الماضي؛ حيث ربطت علاقة بين طالبة ذات تسعة عشر عامًا ورجل خمسيني وأكبر حتّى من والدها.
ولهذا السبب تحديدًا مترددة بتقييمها بين 3⭐️ أم 4⭐️، سأختار الآن الأربعة بسبب جمال لغتها واقتباساتها.
March 5, 2025
Wiesz, że coś jest nie tak, kiedy tytuł jest najmocniejszym walorem książki. Niestety poza nim nic mi się w tej książce nie spodobało.
April 7, 2022
1,5
Przykro mi to mówić, ale choć jestem osobą mega wrażliwą, to ta książka zupełnie nie trafiła w mój czuły punkt. Doceniam ogólny zamysł autorki i te wszystkie smaczki, które odkryć można w posłowiu, ale dla mnie to za mało.
Uwaga, możliwe, że poniżej będą spoilery!
Zacznę od tego, że nie rozumiem postępowania głównej bohaterki. Nie potrafię zaakceptować jej upartego trwania w TEJ relacji i wciskania sobie kitu, że do takiej a takiej daty on na pewno odejdzie od żony i swojej rodziny. Niestety w tak beznadziejnej sytuacji nawet matematyka nie pomoże.
Żeby nie było, Jakoba również nie polubiłam. Facet z wybujałym ego, który wciska brednie swojej studentce a przy okazji zdradza żonę i świetnie się przy tym bawi. Mówi, że kocha tylko po to, aby dalej ciągnąć swoje skoki w bok.
Czy to wszystko w ogóle da się nazwać miłością? Czy może jednak jakimś obłędem?
Jestem ogromnie ciekawa, jakie oceny i opinie miałaby ta książka, gdybyśmy poznawali ją z perspektywy Jakoba a nie Rakel. Nadal byłoby przecież zafascynowanie liczbami, literaturą i sztuką. Tyle, że narratorem byłby żonaty gościu a nie młoda, naiwna, chora studentka, której można w pewnych momentach współczuć.
No nie mogę być dla tej pozycji milsza. Nie potrafię. Nie chcę w swoim życiu takich uczuć, jakie towarzyszyły bohaterce. Chyba zbyt wiele nas różni, abym mogła ją zrozumieć, abym była w stanie polubić jej wybory.
Zresztą ten chaos w drugiej części opowieści i świadomość, że i tak wiemy, jak zakończy się cała ta historia, bo nawet przez chwilę nie przyjmujemy innej możliwości do świadomości, też zrobiły tutaj swoje.
Jadę po tej pozycji, ale oczywiście ma ona też swoje mocne strony, takie jak sam przekład czy styl pisania. Co jakiś czas poetyckość dopada czytelnika i zostaje z nim na dłużej pod postacią cytatów wartych zapamiętania.
Pamiętajcie, ta książka nie podobała się mnie. Nie uważam jednak, że nie spodoba się także Wam. Polecałabym ją tym, którzy lubią pozycje mocno związane z liczbami, nieco filozoficzne, opowiadające o relacjach trudnych i wymagających poświęceń. No i tym, którzy lubią ładny język.
Przykro mi to mówić, ale choć jestem osobą mega wrażliwą, to ta książka zupełnie nie trafiła w mój czuły punkt. Doceniam ogólny zamysł autorki i te wszystkie smaczki, które odkryć można w posłowiu, ale dla mnie to za mało.
Uwaga, możliwe, że poniżej będą spoilery!
Zacznę od tego, że nie rozumiem postępowania głównej bohaterki. Nie potrafię zaakceptować jej upartego trwania w TEJ relacji i wciskania sobie kitu, że do takiej a takiej daty on na pewno odejdzie od żony i swojej rodziny. Niestety w tak beznadziejnej sytuacji nawet matematyka nie pomoże.
Żeby nie było, Jakoba również nie polubiłam. Facet z wybujałym ego, który wciska brednie swojej studentce a przy okazji zdradza żonę i świetnie się przy tym bawi. Mówi, że kocha tylko po to, aby dalej ciągnąć swoje skoki w bok.
Czy to wszystko w ogóle da się nazwać miłością? Czy może jednak jakimś obłędem?
Jestem ogromnie ciekawa, jakie oceny i opinie miałaby ta książka, gdybyśmy poznawali ją z perspektywy Jakoba a nie Rakel. Nadal byłoby przecież zafascynowanie liczbami, literaturą i sztuką. Tyle, że narratorem byłby żonaty gościu a nie młoda, naiwna, chora studentka, której można w pewnych momentach współczuć.
No nie mogę być dla tej pozycji milsza. Nie potrafię. Nie chcę w swoim życiu takich uczuć, jakie towarzyszyły bohaterce. Chyba zbyt wiele nas różni, abym mogła ją zrozumieć, abym była w stanie polubić jej wybory.
Zresztą ten chaos w drugiej części opowieści i świadomość, że i tak wiemy, jak zakończy się cała ta historia, bo nawet przez chwilę nie przyjmujemy innej możliwości do świadomości, też zrobiły tutaj swoje.
Jadę po tej pozycji, ale oczywiście ma ona też swoje mocne strony, takie jak sam przekład czy styl pisania. Co jakiś czas poetyckość dopada czytelnika i zostaje z nim na dłużej pod postacią cytatów wartych zapamiętania.
Pamiętajcie, ta książka nie podobała się mnie. Nie uważam jednak, że nie spodoba się także Wam. Polecałabym ją tym, którzy lubią pozycje mocno związane z liczbami, nieco filozoficzne, opowiadające o relacjach trudnych i wymagających poświęceń. No i tym, którzy lubią ładny język.
November 19, 2021
Świeżo po skończeniu książki wahałam się między 4 i 4.5, ale minęło kilka dni i nadal o niej myślę, więc myślę, że wszystkie Natalie w mojej głowie: ta krytyczna, ta pełna zachwytu, ta szukająca rozrywki i ta ambitna, wszystkie te głosy zgadzają się na najwyższą ocenę. No i to dobra książka jest, grająca z czytelniczką i czytelnikiem, czerpiąca garściami z literatury, nie tylko norweskiej, więc nie można jej niczego odmówić. A polskie tłumaczenie świetne.
September 14, 2022
„Z tą książką na nocnym stoliku czuję się mniej samotna.”
4,5. Piękna, ale dziwna, ale piękna. Przez cały czas nie mogłam pozbyć się wrażenia, że czytam jakiś mash-up „Nieznośnej lekkości bytu” i „Ukochanego równania profesora”. Piękna, ale dziwna, ale piękna. Mogłabym o niej napisać mądrze, ale chwilowo rozsypała we mnie słowa.
4,5. Piękna, ale dziwna, ale piękna. Przez cały czas nie mogłam pozbyć się wrażenia, że czytam jakiś mash-up „Nieznośnej lekkości bytu” i „Ukochanego równania profesora”. Piękna, ale dziwna, ale piękna. Mogłabym o niej napisać mądrze, ale chwilowo rozsypała we mnie słowa.
September 11, 2024
Niestety podczas drugiej lektury czar prysł 🥲
Strasznie frustrowała mnie główna bohaterka i relacja z Jakobem, na tyle że nie mogłam czerpać przyjemności z nawiązań do matematyki i muzyki. Chociaż wciąż doceniam „fraktalowość” tej powieści
Strasznie frustrowała mnie główna bohaterka i relacja z Jakobem, na tyle że nie mogłam czerpać przyjemności z nawiązań do matematyki i muzyki. Chociaż wciąż doceniam „fraktalowość” tej powieści
June 19, 2022
niezwykla, oczarowala mnie całą sobą i zostawila w glowie spory chaos, wiele niedopowiedzen… a jednoczesnie czuje ze stala sie bezpiecznym miejscem do ktorego bede wracac w ciezkich chwilach, by odnalezc moment wytchnienia
February 15, 2022
Miejscami blisko 5/5, miejscami bliżej 3/5 ;)
October 8, 2022
Młoda wybitna studentka matematyki odkrywa pokrewną duszę w swoim profesorze. Łączy ich niebywała wspólnota zainteresowań, sposób myślenia, zdolności, zainteresowania. Ten związek przeradza się w miłość. I w tym momencie można by pomyśleć, że to oklepany wątek, historia stara jak świat, opisana setki razy. To wszystko prawda, Klarze Hveberg udaje się jednak stworzyć coś nowego, świeżego, odkrywczego, bazując z niezwykle spokojnej, niespiesznej narracji.
Miłość i przywiązanie Rakel do starszego mężczyzny są zrozumiałe, tak samo jak fakt, że kobieta czeka, aż ukochany zdecyduje się zostawić dla niej rodzine. Ta wyjątkowa wspólnota intelektualna jest tego warta.
Ciąg dalszy: http://przeczytalamksiazke.blogspot.c...
Miłość i przywiązanie Rakel do starszego mężczyzny są zrozumiałe, tak samo jak fakt, że kobieta czeka, aż ukochany zdecyduje się zostawić dla niej rodzine. Ta wyjątkowa wspólnota intelektualna jest tego warta.
Ciąg dalszy: http://przeczytalamksiazke.blogspot.c...
October 1, 2022
I absolutely loved this quietly assertive, beautifully written novel that made me slow down my reading as I went along. This book is about the interconnectedness of maths, music, literature and art in general, how you can find solace in all of them, how you can navigate life and its suffering thanks to creativity, and how you can make sense of love.
Rakel, a fictional modern-day mathematician, is the main narrator and one theme that runs through the narrative is her fascination with real-life Sofia Kovalevskaya, who, in the late 19th century, was the first woman to become a mathematics professor. Rakel increasingly identifies with Sofia, especially in terms of her love life, believing the pattern of her experience resembles that of Sofia's. Themes of chronic illness, the struggle to belong and fit in, the strong bond Rakel has with her parents and sensitive exploration of mental illness and the grief that follows betrayal are other themes that find expression here as well and the way the author does it is very powerful.
"Sometimes, I wonder whether my whole life has been a singular quest for beauty. Beauty in mathematics and beauty in literature and in music."
The book also sparked my curiosity in finding out more about the 19th century mathematician Sofia Kovalevskaya who as mentioned above is part of the narrative as a parallel side story in this novel. This is why I picked up one of Alice Munro's anthologies straight away because it offers the story 'Too much happiness' mentioned in the book, a fabulous fictionalised account of the mathematician's last weeks of life.
“...time is not a straight number line, but a coiled-up spiral? Where the centuries lie against one another…if you set your ear against the membrane you might hear vibrations from the other side, from those who were here before, and those who will come after.”
Highly recommended reading and I look forward discussing this marvel of a book with my fellow local book club readers next week!
Rakel, a fictional modern-day mathematician, is the main narrator and one theme that runs through the narrative is her fascination with real-life Sofia Kovalevskaya, who, in the late 19th century, was the first woman to become a mathematics professor. Rakel increasingly identifies with Sofia, especially in terms of her love life, believing the pattern of her experience resembles that of Sofia's. Themes of chronic illness, the struggle to belong and fit in, the strong bond Rakel has with her parents and sensitive exploration of mental illness and the grief that follows betrayal are other themes that find expression here as well and the way the author does it is very powerful.
"Sometimes, I wonder whether my whole life has been a singular quest for beauty. Beauty in mathematics and beauty in literature and in music."
The book also sparked my curiosity in finding out more about the 19th century mathematician Sofia Kovalevskaya who as mentioned above is part of the narrative as a parallel side story in this novel. This is why I picked up one of Alice Munro's anthologies straight away because it offers the story 'Too much happiness' mentioned in the book, a fabulous fictionalised account of the mathematician's last weeks of life.
“...time is not a straight number line, but a coiled-up spiral? Where the centuries lie against one another…if you set your ear against the membrane you might hear vibrations from the other side, from those who were here before, and those who will come after.”
Highly recommended reading and I look forward discussing this marvel of a book with my fellow local book club readers next week!
January 22, 2022
„Chciałem tylko powoli oprzeć twoją samotność o moją własną”.
Książka czytana w pierwszym miesiącu roku, a już wiem, że znajdzie się wsród moich najksiążek tego roku ♥️
Oś fabuły zdaje się być dość prosta. Rakel młoda studentka rozpoczyna studia, na których poznaje Jokoba, wykładowcę kursu z matematyki dyskretnej (tak, też nie miałam pojęcia co to). Między nią, wybitnie uzdolnioną i mocno zafascynowaną matematyką a nim, starszym i żonatym mężczyzną zawiązuje się długoletni romans. Ich miłość (czy też „miłość) jest bardzo nieidealna, to uczucie które niszczy i mimo mojej pełnej świadomości tego zła, to i tak rozpływałam się w niej i współodczuwałam razem z Rakel. Zresztą mam wrażenie, że sama mam wiele wspólnego z główną bohaterką przez co było mi łatwiej się wczuć.
Matematyka też jest tematem tej książki, opisana poetycko, wręcz jak jakaś forma sztuki. A samej kultury też jest sporo bo i muzyka i literatura ciągle przeplatają się przez fabułę. I konstrukcja ! Rakel naukowo zainteresowana jest fraktalami - figurami geometrycznymi samopodobnymi, które składają się ze swoich mini wersji (!). I w ten sposób skonstruowana jest cała powieść. Np. dzięki wplecionej historii XIX wiecznej matematyczki Sofii Kowalewskiej, której życie łudząco przypomina historię głównej bohaterki.
I na koniec - Rakel fantazjuje na temat tego, że napisze powieść i wskazuje jaka recenzja byłaby tą, którą najbardziej chciałaby usłyszeć „Z tą książką na nocnym stoliku czuję się mniej samotna”. Droga autorko, Klaro Hveberg - ja właśnie tak czułam.
Ach i nie mogę nie wspomnieć o znakomitym przekładzie Karoliny Drozdowskiej, a jak sięgniecie po książkę (do czego BARDZO zachęcam) to nie zapomnijcie przeczytać na końcu książki jej posłowia.
„Gdy człowiek chce uwolnić się od tego, kogo kocha, należy wydać w tej sprawie dyspozycje wszystkim organom. Nie wystarczy, by mózg się zdecydował. Bo serce potrafi zmusić ciało do cofnięcia decyzji”.
Książka czytana w pierwszym miesiącu roku, a już wiem, że znajdzie się wsród moich najksiążek tego roku ♥️
Oś fabuły zdaje się być dość prosta. Rakel młoda studentka rozpoczyna studia, na których poznaje Jokoba, wykładowcę kursu z matematyki dyskretnej (tak, też nie miałam pojęcia co to). Między nią, wybitnie uzdolnioną i mocno zafascynowaną matematyką a nim, starszym i żonatym mężczyzną zawiązuje się długoletni romans. Ich miłość (czy też „miłość) jest bardzo nieidealna, to uczucie które niszczy i mimo mojej pełnej świadomości tego zła, to i tak rozpływałam się w niej i współodczuwałam razem z Rakel. Zresztą mam wrażenie, że sama mam wiele wspólnego z główną bohaterką przez co było mi łatwiej się wczuć.
Matematyka też jest tematem tej książki, opisana poetycko, wręcz jak jakaś forma sztuki. A samej kultury też jest sporo bo i muzyka i literatura ciągle przeplatają się przez fabułę. I konstrukcja ! Rakel naukowo zainteresowana jest fraktalami - figurami geometrycznymi samopodobnymi, które składają się ze swoich mini wersji (!). I w ten sposób skonstruowana jest cała powieść. Np. dzięki wplecionej historii XIX wiecznej matematyczki Sofii Kowalewskiej, której życie łudząco przypomina historię głównej bohaterki.
I na koniec - Rakel fantazjuje na temat tego, że napisze powieść i wskazuje jaka recenzja byłaby tą, którą najbardziej chciałaby usłyszeć „Z tą książką na nocnym stoliku czuję się mniej samotna”. Droga autorko, Klaro Hveberg - ja właśnie tak czułam.
Ach i nie mogę nie wspomnieć o znakomitym przekładzie Karoliny Drozdowskiej, a jak sięgniecie po książkę (do czego BARDZO zachęcam) to nie zapomnijcie przeczytać na końcu książki jej posłowia.
„Gdy człowiek chce uwolnić się od tego, kogo kocha, należy wydać w tej sprawie dyspozycje wszystkim organom. Nie wystarczy, by mózg się zdecydował. Bo serce potrafi zmusić ciało do cofnięcia decyzji”.
January 7, 2023
4.5
I can’t even
I can’t even
March 26, 2023
3,5*
pierwsza połowa lepsza od drugiej, nie wiem czemu. ekstremalnie podobała mi się paralelność z życiem sofii, ta głębia samotności i bezradność choroby były świetnie oddane, mocno sympatyzowałam z bohaterką, której było mi żal, że jej czysta niewinność i ciekawość świata wplątała ją w tego typu relację. wszelkie dywagacje racheli nad matematyką, muzyką, literaturą były piękne i świetnie napisane. a jednak coś mi nie leżało i tutaj chyba największa kwestia gustu, bo porwałabym się na stwierdzenie, że to naprawdę górnolotna literatura.
nie mniej czytajcie koniecznie, jeśli jesteście choć trochę ciekawi!!
mini spoiler?
ngl, zawiodłam się, bo naiwnie myślałam, ze relacja racheli z jacoben będzie czysto przyjacielska, trochę jak found family… cóż.
pierwsza połowa lepsza od drugiej, nie wiem czemu. ekstremalnie podobała mi się paralelność z życiem sofii, ta głębia samotności i bezradność choroby były świetnie oddane, mocno sympatyzowałam z bohaterką, której było mi żal, że jej czysta niewinność i ciekawość świata wplątała ją w tego typu relację. wszelkie dywagacje racheli nad matematyką, muzyką, literaturą były piękne i świetnie napisane. a jednak coś mi nie leżało i tutaj chyba największa kwestia gustu, bo porwałabym się na stwierdzenie, że to naprawdę górnolotna literatura.
nie mniej czytajcie koniecznie, jeśli jesteście choć trochę ciekawi!!
mini spoiler?
ngl, zawiodłam się, bo naiwnie myślałam, ze relacja racheli z jacoben będzie czysto przyjacielska, trochę jak found family… cóż.
Displaying 1 - 30 of 506 reviews