Jump to ratings and reviews
Rate this book

Die Bücher des Monsieur Picquier

Rate this book
Eine bezaubernde Hommage an die Literatur und die Freundschaft

„Der alte Buchhändler“ – so nennen ihn die Pfleger hinter vorgehaltener Hand. Denn Monsieur Picquiers winziges Zimmer im Seniorenheim ist vollgestopft mit Tausenden von Büchern. Sie sind seine Schätze, sein wertvollster Besitz. Doch Parkinson und Grüner Star machen es ihm unmöglich, darin zu lesen. Da bietet sich eines Tages der Hilfskoch Grégoire als sein Vorleser an. Ihm ist alles recht, um für eine Zeitlang dem harten Dienst in der Küche zu entgehen. Was als Zweckgemeinschaft beginnt, wächst rasch zu einer engen Freundschaft, die Picquier aus seiner Einsamkeit erlöst und Grégoire den Mut gibt, sein Leben selbst in die Hand zu nehmen.

257 pages, Kindle Edition

First published January 30, 2019

24 people are currently reading
477 people want to read

About the author

Marc Roger

10 books7 followers

Ratings & Reviews

What do you think?
Rate this book

Friends & Following

Create a free account to discover what your friends think of this book!

Community Reviews

5 stars
94 (11%)
4 stars
224 (27%)
3 stars
362 (43%)
2 stars
123 (14%)
1 star
25 (3%)
Displaying 1 - 30 of 147 reviews
Profile Image for Andrea.
917 reviews44 followers
August 11, 2021
Feinfühliger Roman über die Liebe zu Büchern und der Liebe zum Lesen. Leider hat mich der Autor zum Ende hin etwas verloren und ich hatte zuviel Distanz zu den Charakteren
Profile Image for Ief Stuyvaert.
473 reviews362 followers
December 18, 2023
In het Latijn betekent liber zowel 'boek' als 'de dunne laag tussen boom en bast'.

Waar papier ontstaat.

Op dat papier maakt de vriendschap tussen Meneer Picquier en Grégoire Gelin geen enkele kans: de ene oud en belezen/belegen, de andere ontstuimig en richtingloos. Toch dringt de ene het leven van de andere binnen en ontstaat er een band die tijd en ruimte overstijgt.

Bindmiddel is het boek. Een onbeduidend voorwerp voor de jonge keukenhulp van het tehuis, de heilige graal voor de bejaarde bewoner, ex-boekenverkoper. Door Grégoire te laten voorlezen, geeft Mr. Picquier hem een stem. En bij uitbreiding: een persoonlijkheid.

De weg die Grégoire aflegt is een pelgrimstocht, eerst figuurlijk, later ook letterlijk.

Hij de voorlezer, jij de lezer.

En de ontroering maakt zich langzaam van je meester.

Tot het onafwendbare einde je een brede glimlach ontlokt.

'De Lessen van Meneer Picquier' is een klein boekje.
Een kleinood.

Bijou in het Frans.

Wat dan weer juweel betekent.

Kostbaar goed.
Profile Image for Mecomenloslibros María Valero.
242 reviews177 followers
March 16, 2020
⭐️2,5/5⭐️

Gregoire es un joven de 18 años que trabaja en las cocinas de una residencia de ancianos. El señor Picquier es un viejo librero que ocupa una de las habitaciones, la cual ha llenado con 3000 libros de su biblioteca personal. Se lamenta de haber tenido que dejar atrás otros 6000 por culpa del diminuto espacio que ahora tiene. Lo peor es que ya no puede leer: casi ni ve y el párkinson no le permite seguir la línea para poder leer. Y así, le pide a Gregoire que vaya a leerle todos los días una hora. Y Gregoire, que nunca había leído, poco a poco se interesará por la literatura y disfrutará con libros que jamás hubiera pensado leer.

A pesar de que el argumento me ha encantado, la forma de narrarlo no me ha gustado. Y a pesar de que el personaje del librero me ha parecido tierno y divertido, su manera de hablar me pareció cansina y rebuscada. Y el final me ha dejado fría e indiferente. Una pena porque, para mí, tenía todo para que me gustara. Quizá no era un libro adecuado para mí.
Profile Image for Gedankenlabor.
849 reviews124 followers
July 24, 2021
>>Ein Buch ist ein Weg, der einen zum anderen führt, und da es keinen anderen gibt, der einem näher ist als man selbst, liest man, um sich selbst zu begegnen, auch wenn man damit eigentlich sich selbst entfliehen möchte. Es ist ein Anderssein, aber auf sich selbst bezogen.<<

✒„Die Bücher des Monsieur Picquier“ von Marc Roger war für mich ein ganz ganz wunderbares Buch, das mich als absoluten Buchliebhaber, Vielleser und Herzmenschen sehr berührt hat!
Gemeinsam mit dem jungen Grégoire begegnen wir hier dem älteren und an Parkinson erkrankten Monsieur Picquier, der so so viele Jahre Buchhändler war und diese Lebensaufgabe, seine Passion bedingt durch die Krankheit aufgeben und in ein Seniorenheim ziehen musste.
Während Grégoire so gar nichts mit Büchern am Hut hat, lebt Monsieur Picquier in seinem kleinen Zimmer mit rund 3000 Büchern, die er liebevoll um sich schart und hütet. Er nimmt sich Grégoire an und dieser erhält Zugang zu sich selbst, aber eben auch zu der wunderbaren und so wertvollen Welt der Bücher, des Vorlesens und der Kraft der Worte. Er lernt durch Monsieur Picquier und die Geschichten eben auch ganz viel über sich selbst und sein inneres wachsen fand ich ganz wunderbar, vor allem, weil er auch ein wirklich netter Junge ist und eben auch an einem Punkt in seinem Leben ist, an dem er über sich hinaus wachsen muss um das Leben greifen, das Leben in all seinen Facetten fassen, leben zu können.
Mir hat diese besondere Freundschaft der beiden sehr gefallen. Besonders imponiert hat mir Monsieur Picquier, der seine Bücherliebe so offen darlegt und mir als Buchmenschen einmal mehr nahegebracht hat, wie wertvoll Bücher sind und wie sehr sie uns eben auch alle im Leben, im Herzen und in Gedanken verbinden.

>>Die Literatur ist ein Gemeinschaftswerk, das durch jede Welle neu entsteht. Und wenn dann noch Leben drinsteckt, bist du bei einem Meisterwerk gelandet.<<

Für mich ein ganz besonderes kleines Buch, mit so viel Liebe zum Buch, zur Literatur, zum Leben, der Liebe und der Freundschaft und ein kleiner Mutmacher, für all jene, die sich vielleicht noch nicht ganz trauen einfach so zu sein wie sie sind- einzigartig und wunderbar!💖
Profile Image for Jorge Soriano.
Author 10 books46 followers
June 5, 2020
Título: La librería de Monsieur Picquier
Autor: Marc Roger
Editorial: Duomo

Curioso lo que me ha ocurrido con este libro. El primer día que pude entrar en una librería (la que tengo al lado de casa, que es una preciosidad), le dije a la librera si tenía algún libro que ocurriera en una librería. Me puso un poco cara de póker. Le dije que algo tipo “84, Charing Cross Road” o “La librería”. No supo decirme. Al momento, en una estantería, frente a la puerta de entrada, se me presenta este libro con esa portada en un tono ocre-mostaza-albero precioso y ese título que hizo que mis manos fueran directas hacia él: “La librería de Monsieur Picquier”. Me lo llevé, obviamente.

Como os conté, empecé a leerlo ese mismo día, pero tuve que dejarlo:
https://jorgepozosoriano.com/2020/05/...
Cuando terminé “El guardián entre el centeno”, lo retomé con un montón de ganas y, como os decía al principio, me ha pasado algo muy curioso.

Es un libro que me ha gustado, sin encantarme, pero tiene algo que, en cierto modo, me ha indignado. Me ha enfadado, incluso. Os cuento: es un libro de un autor francés que (no os desvelo nada) narrado por el protagonista, un chico de dieciocho años, Grégoire, que trabaja en una residencia de ancianos en la que vive Monsieur Picquier, que fue librero y se ha llevado tres mil libros a su habitación, y a quien lee, ya que no puede ver. Hasta ahí, genial, ¿verdad? Suena a historia bonita. Pero, si leéis todo de nuevo, veréis que no ocurre en una librería y que el protagonista absoluto es Grégoire. ¿Sabéis cómo se titula el libro en su idioma original? ¡Sorpresa! “Grégoire et le vieux libraire”. ¡Exacto! “Grégoire y el viejo librero”. En este punto, yo me pregunto: si no hay ninguna librería, si el protagonista no es Monsieur Picquier y, sobre todo, si el título original es otro, uno que define a la perfección la novela, ¿por qué motivo se ha cambiado el título a uno que no refleja en absoluto la historia? Además, “Grégoire y el viejo librero” me parece un título precioso, por lo que no comparto que pueda ser esa la razón. Me compré el libro única y exclusivamente porque entendí que ocurriría en una librería y, como os digo, nunca aparece tal librería. Sinceramente, no lo entiendo…

Dicho esto, ahí voy con el análisis…

Puntos fuertes:

El final: como he dicho, el libro me ha gustado, pero no me ha encantado. No ha sido hasta la página 155 (son 222) cuando me ha gustado mucho, cuando la historia encara su desenlace. Y el final, final es genial.
La relación intergeneracional: la amistad entre Grégoire y Monsieur Picquier es una maravilla. Yo mismo tengo muy buenas amistades con compañeros y compañeras que me sacan, en algunos casos, treinta años. Y me encanta. Me encanta que, a pesar de esa diferencia de edad, pueden existir muy buenas amistades, muy enriquecedoras, muy bonitas.
El homenaje a la lectura como el hecho de leer a otros: no es tanto un libro que haga homenaje a los libros, sino, más bien, al acto de leer a otras personas, al papel del lector. Me parece todo un acierto, además de que el autor es lector profesional y sabe de lo que habla.
Los temas tratados: la muerte. La homosexualidad. El amor. La decadencia. El acoso. La lucha de clases. La amistad. Muchos, muy actuales y, la verdad, muy bien tratados.
Las referencias a otros libros: aunque son bastantes pocos y, menos uno, bastante antiguos, alguna hay.
El dato histórico: no tenía ni idea de que Leonor de Aquitania (madre de Ricardo Corazón de León y un personajazo histórico del que, seguro, voy a leer) pidió que, en su tumba, su imagen se representara con un libro abierto, “como símbolo de su poder intelectual”, según afirma Monsieur Picquier, y así es como se hizo su tumba, situada en la Abadía de Fontevrault.

Lo que más me ha gustado:

Lo que menos me ha gustado: no voy a repetirlo, que ya me he quedado a gusto antes del análisis. No me ha gustado nada ese cambio de título, qué queréis que os diga… Por sumarle algo que no me ha terminado de gustar, creo que el lenguaje es, a veces, demasiado poético. Alguien a quien admiro, respeto y escucho con toda la atención posible me dijo que la poesía tiene que ser poesía y que la prosa tiene que ser prosa. Que, a veces, puede haber un juego entre ambos géneros, pero con medida, con mucho conocimiento y sin que lleve al lector a confusiones. Sabéis lo que me gusta la poesía y que, incluso, hace muy poco reseñé “Cárdeno adorno”, una novela escrita casi al cien por cien con lenguaje poético, pero eso es lo que “vende” el libro y la autora, y el resultado es brutal. Aquí, si soy sincero, os digo que me ha sobrado un poco ese lenguaje, algo forzado.

Mi sensación final es que es un libro que prometía mucho y que se ha quedado algo a medias. La idea es muy buena, me encanta que el autor sea lector profesional, tiene frases, momentos y diálogos muy bonitos, peeeeeero… No me ha gustado todo lo que me esperaba. Me ha parecido que está escrita un poco “a trompicones”.

¿Os lo recomiendo? Sí, pero sabiendo que el título en español no se corresponde con la historia.

Como no puedo poner una sola frase, voy a poner tres:

“Solo se lee bien lo que se ama”.
“Los libros hablan a lo más profundo de nosotros”.
“Lo que entra en la cabeza tiene que pasar por el corazón”.

“La librería de monsieur Picquier” o, mejor dicho, “Grégoire y el viejo librero”
Profile Image for Cudeyo.
1,256 reviews65 followers
October 16, 2021
Un libro homenaje a los libros, a la lectura, al lector. A través de los ojos de Grégoire, un joven recién salido del instituto por el que ha pasado sin pena ni gloria, conocemos el despertar del placer de la lectura.

La historia de la amistad de Grégoire con el anciano Picquier es emotiva, tierna, y emociona ver cómo el joven se va enamorando de los libros, llevando el placer de la lectura por toda la residencia. Pero.... los momentos de pensamientos metafísicos, filosóficos, aunque dedicados a la lectura, me resultan muy pesados, no consigo entenderlos ni mantener el interés en esa parte del libro.
Profile Image for Andrews.
59 reviews14 followers
March 14, 2020
El tener entre manos a ante mis ojos lectores una obra homenaje literaria siempre es un gustazo, y si además se disfruta de su lectura es un gusto doble, pues se puede decir que el homenaje ha sido doble, por un lado con el tema y por otro con el resultado.

En esta ocasión se ha dado, pues he disfrutado con la lectura de este libro, el cual ha aparecido en el panorama editorial sin hacer mucho ruido ( es lo que tiene ser una editorial que no pertenece a uno de los dos grandes grupos), pero esta llamada a marcar a aquellos lectores que se acerquen y se animen a leerla/disfrutarla.

En esta novela tenemos dos ejemplos de estados personales ante la literatura, el primero lo encarna Monsieur Picquier, un amante de la literatura consagrado que no puede hacer otra cosa que proclamarlo a los cuatro vientos y atraer a personas a compartir esa “adicción”; y por otro lado tenemos a Grégoire, un ejemplo muy actual de persona sin ningún interés por la literatura y la lectura, pero que con dosis de paciencia y buen criterio de su mentor, se adentra en ese nuevo mundo para el con las lecturas mas idóneas para su momento vital.

La relación de los dos protagonistas es muy interesante pues aunque es una verdadera amistad, tienen sus altibajos y enfrentamientos, que hacen que mentor y aprendiz vayan cambiando papeles y cada vez este último vaya adquiriendo un papel protagonista y de responsabilidad en decisiones y se enfrente al criterio de Monsieur Picquier. Que aunque Grégoire lo vea como un acto de rebeldía, en realidad es el principal objetivo de cualquier mentor o prescriptor literario, que no es otro que el “aprendiz” no necesite de su guiado, sino que por si mismo sepa escoger y moverse entre el maremagnum literario que existe.

Otro aspecto que quiero destacar es la aparición de la narración oral, algo que en lo referente al publico adulto es casi inexistente ( por suerte en el caso infantil sigue estando muy presente) y es una lastima pues los libros cuando son leídos en voz alta adquieren una personalidad mas fuerte y se hacen más palpables a los escuchantes, pues toman vida ante nosotros, y si el narrador es bueno es una experiencia maravillosa.

El final aunque duro y con complicaciones que perturban el idílico desarrollo del que se disfrutaba en el resto de la novela, es muy interesante e importante para completar el círculo que es esta novela de Marc Roger, y llegar a la consecución de los objetivos que comparten Monsieur Picquier y el autor de la novela antes nombrado, hay objetivos que nos sobrepasan.

Por otro lado debo destacar la portada, normalmente no soy lector que se vea muy influenciado por las portadas( o eso quiero creer) pero la verdad es que en esta ocasión la portada es estupenda, se nota cuando las editoriales tienen gusto a la hora de diseñarlas, y en Duomo son maestros, poniendo como ejemplos La retornada, Me quedo aquí y la ultima en incorporarse Fidelidad. Estas novelas da rabia tener que ponerlas de canto en la estantería.

Sin lugar a dudas recomiendo la novela, es fácil de leer y la sensación de lectura es buena tanto por la narrativa como por el tema que trata. Lectores y lectoras no tengan miedo de adentrarse en la librería de Monsieur Picquier, es una visita de la que se recuerdan con cariño.

PD: no sé de qué material estarán hechas las cubiertas de los libros de Duomo Nefelibata pero el tacto es genial!
Profile Image for Pauline.
237 reviews2 followers
May 25, 2019
J'ai beaucoup apprécié le début, et je suis rentrée assez vite dans l'histoire. Un vieux libraire qui prend sous son aile un petit jeune pour lui faire découvrir le monde de la lecture, c'était sympa et surtout tourné d'une façon plutôt originale.
Et puis vers la page 100, les choses ont commencé à se gâter pour moi. J'ai trouvé les personnages moins crédibles et du coup je n'arrivais plus à entrer dans l'histoire. Vu comme on nous décrit Grégoire au début du livre, en insistant bien sur le fait qu'il n'a pas le bac, qu'il n'a jamais aimé lire ni été à l'aise pour lire, et que sa mère non plus n'est pas une lectrice, je trouve qu'il change bien trop vite. Son vocabulaire, ses citations, son appréciation de la culture du vieux libraire vont trop vite à mon goût, sachant que, là encore selon le début du livre, le gamin ne connaissait apparemment rien.
Même le personnage du libraire, une fois que l'on connait sa vie, m'a semblé un peu cliché.
Ce livre m'avait été conseillé par une collègue qui avait eu un coup de cœur, ce n'est clairement pas le cas pour moi. Les goûts et les couleurs !
Profile Image for Japan Connect (Fabienne).
98 reviews98 followers
January 30, 2022
Ein pensionierter Buchhändler der sein Zimmer im Altersheim bis an die Decke mit Büchern vollstopft und ein junger Mann auf der Suche nach sich selbst : eine Geschichte über Freundschaft und der Liebe zu Büchern. Klingt auf den ersten Blick nach einer vielversprechenden Lektüre.

Leider hat das Buch meine Erwartung nicht erfüllen können. Wo zu Begin der alte Buchhändler und der junge Mann noch eine klar demarkierte Sprache besitzen, verschmelzen sie mit fortlaufender Handlung einander. Plötzlich wirft der archaische Buchhändler mit Anglizismen um sich, Gedanken werden geäussert und Pläne geschmiedet, die nach einer einzigen Erwähnung nicht weiterverfolgt werden.

Der Entdeckung der Liebe zur Literatur des jungen Mannes mangelt es an Innenperspektive, weshalb seine Gefühlswelt dem Leser unnahbar bleibt. Seine "Verwandlung" wird nicht gefühlt sondern nur von aussen gesehen - wie in einem Film.

Schade, denn die Story hätte Potential für ein Lieblingsbuch gehabt.

Mehr zum Buch in meiner Video-Rezension:
https://youtu.be/KrkHDQy7WCA
Profile Image for Vivian.
Author 7 books78 followers
May 26, 2020
Dit was helaas niet wat ik ervan had verwacht. Het zit vol mooie passages over lezen, literatuur en voorlezen en je gaat er vlot doorheen, maar de auteur is zo bezig met zijn geestdrift en boodschap overbrengen dat het verhaal flinterdun blijft. Alles gaat veel te snel, wordt niet uitgediept of uitgewerkt en ik voelde vrijwel niets voor de personages, terwijl ik juist over de bewoners van het tehuis zoveel meer had willen weten. Het laatste deel was bovendien enorm langdradig en ronduit saai. Had de potentie om een soort Hendrik Groen te zijn, maar helaas. Jammer.
Profile Image for Heleen Osse.
197 reviews38 followers
April 15, 2020
Prima boek om in de middag in het zonnetje te lezen. Het begon leuk maar zakte daarna helaas al snel in
Profile Image for Eefje.
59 reviews3 followers
October 31, 2022
In de lessen van meneer Picquier gaat de jonge Grégoire werken in een bejaardentehuis waar hij de oude boekverkooper meneer Picquier op een dag eten brengt. Vanuit hier ontstaat er een hechte relatie die gebaseerd is op de liefde voor boeken.

Het boek kent zowel verdriet als (zwarte) humor en heeft wat weg van de film Intouchables of de boeken van Jonas Jonasson. Voor de literatuurliefhebber kent het boek vele verwijzingen en citaten (naar mijn mening soms iets te veel) naar andere boeken en gedichten.

Vooral niet lezen als je niet van lezen houdt, maar lijkt me gek als dat het geval is :)

Favoriete quote: ''Boeken en mensen, die horen bij elkaar. Echt, onecht. Samen. Het leven.''
Profile Image for Elis.
33 reviews
November 4, 2024
Nuo neapykantos knygoms iki meilės literatūrai. Nuostabi ir lengvai skaitoma istorija su daug intertekstų ir gilių minčių ✨
Profile Image for Jolanta.
423 reviews31 followers
October 12, 2022
❝ Skaitymo publikai menas- tai skaityti taip, kad klausytojai jaustųsi, lyg girdėtų tekstą iš pirmų lūpų. Žinoma, tekstas po tavo akimis, nes knyga tavo rankose, bet ieškok jo, kaip rašytojas ieško, kai lapas būna tuščias. Taip, lyg tai būtų pirmas kartas.
Profile Image for Marit.
56 reviews3 followers
August 17, 2022
heerlijk poëtisch, laat je wederom verliefd worden op lezen
Profile Image for Iris Windmeijer.
1,024 reviews91 followers
November 14, 2022
Wanneer een oude boekverkoper in het verzorgingstehuis Les Bleuets één van de jonge medewerkers, Grégoire, overtuigd om hem voor te lezen, lijkt dit niets bijzonders. Maar meneer Picquier geeft de jonge Grégoire een paar levenslessen mee, en langzaamaan komt er meer reuring in het meestal rustige bejaardentehuis… Lees De lessen van meneer Picquier!

Wanneer meneer Picquier voorstelt dat Grégoire wekelijks een uurtje komt voorlezen in het verzorgingstehuis – in plaats van zijn gebruikelijke werk in de keuken – ziet Grégoire dit niet helemaal zitten, maar het is beter werk dan z’n normale uren. Hoe kon hij weten dat dit uurtje per week zoveel impact kon hebben op zijn leven? Steeds meer mensen in Les Bleuets willen voorgelezen worden, en Grégoire krijgt er ook steeds meer plezier in.
Het taalgebruik in De lessen van meneer Picquier lijkt ook gemaakt om voor te lezen, de mooie zinnen komen het beste tot zijn recht wanneer je ze even hardop herhaalt, of dus voorleest! (Dit kan ook gewoon aan random slachtoffers in je huis, wanneer je het boek stiekem op je werk leest, of thuis).

Aan de hand van het voorlezen en de boeken die passeren, leren meneer Picquier en Grégoire elkaar steeds beter kennen. Hun vriendschap is vertederend, en is de mooie rode draad door De lessen van meneer Picquier.
De lessen van meneer Picquier is doordrenkt van liefde voor boeken (voor)lezen en kopen, en de boeken zelf; literatuur en lectuur. Dit is het perfecte boek voor lezers. Maar meneer Picquier steekt ook niet onder stoelen of banken dat het vak van een boekhandelaar geromantiseerd is, en wijst Grégoire ook op de mindere kanten:

Van boeken houden, oké, op het eerste gezicht ziet dat er mooi en leuk uit. Maar ze hele dagen moeten verkopen, dat is de dood voor de liefde! omzet maken! Salarissen betalen! Bestellingen, leveringen, opruimen, boekhouden.


Noted! Maar meneer Picquier houdt nog steeds van zijn boeken – vandaar dat hij zo’n 3000 op zijn kamer in Les Bleuets heeft staan. Een man naar mijn hart!

Al met al is De lessen van meneer Picquier een boek dat me vooral zal bijblijven om de liefde voor het lezen, en om het prachtige taalgebruik dat gemaakt is om voor te lezen. Het is geen exceptioneel boek, maar wel een heel mooi, fijn boek. Als iemand binnenkort aan mij vraagt om ze voor te lezen, neem ik dit boek mee.

Deze recensie verscheen eerst op Deze recensie verscheen eerst op https://www.readalicious.nl/recensies...
Profile Image for Cristina.
289 reviews
August 30, 2021
Este libro al final no me ha gustado nada y ha sido una lástima porque al principio prometía. Cuenta la historia de Grégoire, un joven que trabaja en una residencia de ancianos y hace amistad con un anciano librero residente. Este joven, al principio, lee al librero ya que éste no puede, no ve bien ya que tiene glaucoma y tiene parkinson también. A Grégoire, en principio, no le gusta la lectura pero acaba descubriendo que realmente sí le gusta, simplemente no había tenido la oportunidad de leer nada interesante. Parecía una tierna historia de amistad entre un anciano y un joven a través de la lectura y, en cierta medida, es así pero... también vemos la vida cotidiana en una residencia de ancianos, habla de la muerte, del paso del tiempo, la vejez... todo eso también está muy bien pero... de repente empieza una sucesión de hechos estrafalarios y sin mucho sentido, uno detrás de otro. El más extraño de todos es en el que, como el señor Piquier ve que le queda poco tiempo de vida, le pide a Grégoire que vaya a la abadía de Fontevrault a leerle a la tumba de Leonor de Aquitania. En un primer momento parece una última voluntad peculiar pero sin maldad. La cosa es que obliga al pobre Grégoire a ir a pie y tardará más de diez días en llegar porque la abadía en cuestión está ¡¡ a 250 kilómetros de distancia !! En fin... que Grégoire, por cariño al anciano, accede, y le pasan todo tipo de cosas... No sé... A partir de la mitad el libro se pone muy estrafalario, sin sentido como decía antes, no me ha producido ninguna sensación remarcable: ni ternura, ni nada de nada...Sobre todo a partir de la mitad estaba deseando que terminara, se me hacía insoportable, insufrible, no me ha gustado como está escrito, situaciones absurdas sin ningún tipo de gracia. No lo recomiendo para nada.
Profile Image for Laura Díaz.
144 reviews5 followers
September 6, 2021
Le había echado el ojo a esta novela desde que salió publicada y le tenía unas ganas enormes. ¿Libros que hablan de libros? Me encantan 😍, con lo cual el chasco ha sido aún mayor cuando esta novela no me ha gustado. La idea es preciosa y muy tierna, un joven de 19 años que trabaja en una residencia de ancianos y después de conocer al señor Picquier, acaba leyendo todos los día para el. Posteriormente se unen muchos más residentes a estas sesiones lectoras, llegando en una ocasión a leer a través de un medio tan poco convencional como los inodoros de la residencia (llegando el sonido a través de las tuberías). Aún así, la narración me pareció lenta y los personajes no consiguieron llegarme en ningún momento, ni siquiera en los más tristes. Me daba igual lo que les pasara y solo quería que la novela se acabase de una vez. Si le he puesto dos ⭐️ en vez de 1 ⭐️ es porque la idea me gustó tanto que me daba pena ponerle una puntuación tan baja.
Profile Image for Carmen.
100 reviews
abandonado
June 30, 2020
¿Se puede odiar un libro? Se puede.
Para mi es completamente infumable no he podido acabarlo.
85 páginas he soportado hasta que la ansiedad que me produce ha dicho basta y me he dicho, estoy sufriendo y perdiendo un tiempo valiosísimo, no puedo más y hasta aquí llegó.
La historia narra como un chavalín que no ha leído un libro en su vida conoce a un señor en la residencia de ancianos en la que trabaja, es su primer empleo, y como lo inicia en la lectura pidiendo que lea todos los días para él, y acaba leyendo para más gente. No tiene más, el resto es paja.
Pienso que con 50 páginas hubiera sido suficiente.
Y no es solo la paja, es o la traducción o la narración del autor, completamente incomprensible, inconexa, de frases cortas, he llegado a pensar que igual necesitaba alguna "sustancia" para comprenderlo.
Hasta aquí llega mi lectura, no le voy a dar más oportunidades.
Profile Image for Feri Heag.
10 reviews1 follower
June 10, 2022
I really liked this book, it is practically an endearing story of friendship between an 18 year old boy who works in a nursing home and one of the elderly. The way he carries out the story is something spectacular.
Profile Image for Helen Cazadora  De Libros.
280 reviews35 followers
August 31, 2020
Un libro que habla de libros siempre es, para mi, apuesta segura. Y si además muestra cómo la literatura te hace ser mejor persona, es aún más emocionante.
.
De las citas literarias que el autor nos regala al comienzo, una de ellas es de Stefan Zweig, de su obra "Mendel el de los libros"... maravilloso.
.
Gregoire, con 18 años, trabaja en una residencia de ancianos. Dejó los estudios porque la idea de un libro en sus manos le parece una tortura. Y ahora va a cuidar al Sr Picquier, al que llaman "el viejo librero" (fue el dueño de una de las librerías más grandes de la ciudad y al mudarse a la residencia, lo único que conservó fueron 3000 libros, ese tesoro está en su habitación y cada noche lamenta no haber podido conservar más ejemplares).
.
Greg advierte que ya nunca lee sus libros y al descubrir que el anciano casi no ve, se convierte en su lector oficial. A partir de aquí, la vida de ambos cambiará por completo y poco a poco, la de tod@s los que los rodean.
.
Leer nutre, educa, ilusiona, te hace viajar, comprender, pensar. Te cambiará la vida y nunca lo hará a peor.
.
Ese es el mensaje de este historia. Es un canto a la vida y al amor por los libros.
.
112 reviews18 followers
March 27, 2022
Buchrezension: Die Bücher des Monsieur Picquier von Marc Roger.
Zum Klappentext:
Eine bezaubernde Geschichte über Literatur und Freundschaft.
Monsieur Picquier liebt Bücher. Sein winziges Zimmer im Seniorenheim ist mit Tausenden vollgestopft, sie sind seine Schätze. Doch Parkinson und Grüner Star machen es ihm unmöglich, darin zu lesen. Da bietet sich eines Tages der Hilfskoch Grégoire als Vorleser an. Rasch werden die beiden unterschiedlichen Männer enge Freunde. So lernt Monsieru Picquier sich anderen zu öffnen, und Grégoire findet den Mut, sein Leben selbst in die Hand zu nehmen.


Auch wenn die Geschichte echt schön war, war sie nicht so, wie ich sie mir nach dem Lesen des Klappentextes vorgestellt habe.
Es hat Spaß gemacht zu lesen und wie sich die Freundschaft sich zwischen Monsieur Picquier und Grégoire entwickelt hat und dabei zusehen, wie sich beide Charaktere im Laufe der Geschichte weiterentwickelt haben.
Leider konnte mich der Schreibstil nicht so überzeugen. Zwischenzeitlich ist nicht sonderlich viel passiert und die Handlung hat sich in die Länge gezogen und ein bisschen mehr Spannung hätte dieser Geschichte auch nicht geschadet.
Profile Image for Marble.
275 reviews
June 27, 2023
A very cute, very French story. It's quirky, it reads fast; I loved it.

A story about an old man in a home, he has many opinions and thinks of himself as very wise, teaching a young man all his lifelessons.

I loved the writing, it was poetic and prose-like. For example the bit about being afraid of the dark sides of life. Freely translated: "Because a little bit of light comforts the child in us, the kid who is still afraid of being alone in the dark."
And the regrets of the old man "Missing the chance to really live", and the young men's wish to do so, but the fear and lack of know-how getting in his way. Very relatable subjects.

The love for writing and reading is soaked into the pages in this book. I loved reading about the things, I passionately love myself in life.

I did feel the washing bit, and some other boundries were defenitely crossed, for it to be realistic, but I reminded myself how this is just a silly little book, and how everything is possible.

I recommend reading this book in it's original language, that is, if you're lucky enough to speak French. If you liked it, you might also like All the lonely people and The unlikely pilgrimage of Harold fry.
Profile Image for Maya Drias.
74 reviews3 followers
July 26, 2025
je cite : «on va fermer les pharmacies et ouvrir des librairies »
une belle histoire d'amitié intergénérationnelle , le vieux libraire apprend au jeune Grégoire non seulement la littérature mais aussi la vie! le jeune homme apprend petit à petit le pouvoir de la lecture et explore comment les mots ont le pouvoir d'éclairer, de libérer et d'apporter du bonheur, même face à des circonstances ardues.
Gregoire, au départ désorienté et démotivé, trouve un but à son existence suite à sa rencontre avec le vieux libraire et à son initiation dans le monde de la littérature.
la lecture a apporté beaucoup de gaieté aux résidents qui étaient déprimés et désespérés
Le roman aborde aussi la fin de vie avec tendresse, réalisme et parfois une touche d'humour.
Il met en lumière les réalités des résidents et du personnel soignant, aussi le sujet de homophobie et de l'intimidation le chat sur la couverture absent dans cette histoire est peut-être pour attirer les amoureux de librairies qui sont souvent aussi les amoureux de chats
Profile Image for Judith Regeling.
649 reviews22 followers
March 5, 2020
'De lessen van meneer Picquier' van Marc Roger is bijzonder. Dit boek heeft net iets meer dan 200 pagina's en je zult dus denken: dat heb ik zo uitgelezen. Maar daar draait het hier helemaal niet om. Je moet de poëtische teksten en het krachtige verhaal dat zich daarom heen bouwt koesteren, je moet de woorden laten bezinken en er iets mee doen. Je sluit ondertussen de belezen meneer Picquier met Alzheimer en de jonge Grégoire die hem gaat voorlezen in je hart. Heel eerlijk: ik moest voor dit boek uit mijn comfortzone en ik snapte niet alle teksten, maar ik heb er wel degelijk van genoten. Met een emotioneel einde als klap op de vuurpijl verdient dit boek het wel om gelezen te worden (door het publiek dat daarvan houdt).
Profile Image for Carolina.
179 reviews3 followers
January 19, 2024
Tal vez por el título y por el diseño de portada esperaba más: una historia emocionante, que me hiciese llorar o reir -o ambas cosas-, que me dejase una marca... No sucedió. El problema siempre son las expectativas, pero aún así creo necesario mencionar algunos datos.

El señor Picquier guía hacia el mundo de los libros a su joven ayudante, quien, a la par, descubre el amor y amplía su vida a límites insospechados.

Clichés: el adulto mayor enseñando a un joven perdido,la típica muerte luego de haber discutido que deja culpa al vivo...

Cositas extra: discriminación racial y sexual, violencia contra los animales.

Bizarro: el final. Me gustó, pero está llevado al límite.

Simple apreciación subjetiva.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Profile Image for Ruy.
61 reviews
January 1, 2021
3/5.

Tenía altas expectativas con el libro por su argumento, que me llamaba mucho la atención. Trata sobre el micromundo que se genera entre un antiguo librero amante de los libros, ahora en una residencia, y un joven que se convierte en su lector.

No es un mal libro, pero tampoco te descubre la pólvora. Quizás la esencia del comienzo se pierde un poco hacia la mitad del libro. Aunque en los últimos capítulos, cuando el joven se “embarca” en un viaje para cumplir con la voluntad del viejo librero, recupera el ritmo.

Algunas frases que destacaría:
-El libro es un camino que te lleva hasta el otro, y como no hay otro más cercano a ti que tú, lees para llegar a ti, aunque haciéndolo intentes huir de ti, como en una suerte de otredad autocentrada.

-Ten presente que el objetivo que uno se marca en el momento de partir no vale nada comparado con el camino por recorrer para alcanzarlo.
Profile Image for Mi Tijuana Lectora.
280 reviews23 followers
April 17, 2023
Un libro que cuenta con muchísimas referencias literarias que sin duda, despiertan la curiosidad del lector.

La historia del señor Jöel Picquier es tan interesante como graciosa. El señor Picquier vive en una casa de retiro para personas de la tercera edad y en ocasiones es atendido por Grégoire, un jovencito de 18 años que acaba de entrar a trabajar a Les Bleuets.

Los encuentros entre el chico y el señor Picquier me hicieron soltar varias risas pues el señor tiene un humor negro y es un poco falto de tacto, algo que caracteriza a muchxs abuelitxs. Después de un tiempo y para gusto del residente más lector de la casa Les Bleuets, Grégoire empieza a trabajar como lector y son precisamente esos encuentros los que nos brindan grandes referencias literarias.

El señor Picquier le da grandes lecciones al chico y además, poco a poco va envolviendo en la lectura a los demás residentes. Fue tan tierno imaginar a un grupo de abuelitxs escuchando a un chico leer. Pero como ya les dije, el señor Picquier tiene un humor muy característico y después de haber conquistado un público, empieza a asignar lecturas cada vez más fuertes 🔥 lo que desata un pequeño escándalo en el pueblo.

Pero no todo es risas y diversión.

Hay momentos de confesiones y una encomienda a Grégoire que no solo le dará una experiencia de vida al chico pues, a través de su travesía a pie, nos hará reflexionar sobre el tiempo invertido a los libros porque no solo hay que vivir las historias de alguien más, también hay que vivir las propias…
Displaying 1 - 30 of 147 reviews

Can't find what you're looking for?

Get help and learn more about the design.