ไต้ก๋ง

by ประชาคม ลุนาชัย

"มือที่วางคันเบ็ดไปแล้ว ใจไม่ควรจดจ่ออยู่กับปลาที่มองไม่เห็น"

384 pages, Hardcover

Published December 1, 2019

About the author

นักเขียนประสบการณ์โชกโชนผู้เคยผ่านต่อสู้ชีวิตมาหลากหลายประเภท ตั้งแต่เป็นพนักงาน เสิรฟร้านอาหาร เด็กโรงน้ำชา กรรมกรโรงงานรองเท้า โรงงานขนมปัง โรงนุ่น บ๋อยภัตตาคาร เด็กเสริฟร้านข้าวต้ม ร้านก๋วยเตี๋ยวและลูกเรือประมง

ประชาคม ลุนาลัย เป็นชาวจังหวัดยโสธรเดินทางเข้ากรุงเทพฯ ตั้งแต่อายุ 17 ปี ด้วยความ มุ่งหวังว่าจะมาเรียนหนังสือต่อเพื่อว่าจะได้เป็นนักเขียนให้ได้ในอนาคต แต่ด้วยโชคชะตาและความยากจน ผลักดันให้ต้องทำงานหาเลี้ยงชีพแทน โดยทิ้งความฝันของการเป็นนักเขียนเอาไว้ชั่วคราว

ตอนที่ประชาคม ลุนาชัย อายุ 25 ปี เขาตัดสินใจไปทำงาน เป็นลูกเรือประมงใช้ชีวิตชาวเรือร่อนเร่ไปตามสถานที่ต่างๆ โดยใช้เวลาถึง 8 ปี เมื่อมีเวลาว่างระหว่างคราวใด เขามักเข้าห้องสมุดอ่านหนังสือและเขียนบันทึก เรื่องราวชีวิตของตนเองและคนรอบข้างอยู่เสมอ เขาได้ทดลองเขียนเรื่องสั้น เรื่องแรกที่ได้พิมพ์ในหนังสือหนุ่มสาว ชื่อเรื่อง "บทสุดท้ายแห่งตำนานคนยาก" ภายหลังจากปี พ.ศ.2535 เขาลาออกจากงานที่เคยทำ ออกมาเขียนหนังสือเพียงอย่างเดียวอย่างจริงจังและผลงานการเขียนของเขา ก็ได้รับการยอมรับอย่างรวดเร็วผ่านการตีพิมพ์ในนิตยสารต่างๆ หลายฉบับ เรื่องสั้น "รอยบาป" ได้รับรางวัลดีเด่น จากนิตยสาร "หลักไท" เรื่องสั้น "ชะตากรรมของคนเถื่อน" ได้รับรางวัลดีเด่นจากนิตยสาร "ชีวิตต้องสู้" และ "กฎข้อที่ห้า" ได้รับการคัดเลือกให้เป็นเรื่องสั้นรางวัล "ช่อการะเกดยอดเยี่ยมประจำปี 2539" นวนิยายเล่มแรก ที่ประชาคม ลุนาชัย เขียนเรื่อง "ฝั่งแสงจันทร์" ซึ่งเป็นนวนิยายที่สะท้อนให้เห็นถึงยถากรรมของสามัญชน แห่งหมู่บ้านชายฝั่งอยู่กับผืนน้ำและแผ่นดิน

ปัจจุบัน ประชาคม ลุนาชัย ยังคงเป็นนักเขียนสู้ชีวิตที่ผลิตงานเขียนออกมาอย่างคงเส้นคงวา

Reviews

[Wanrada | 丽达 · Rating 5 out of 5]

✿ 5 stars - สุดยอดมาก ตั้งแต่หน้าแรกจนหน้าสุดท้ายไม่มีหน้าไหนเลยที่รู้สึกเบื่อ เรียกได้ว่าเปิดโลกวรรณกรรมฝีมือนักเขียนไทยในสายตาเราใหม่เลยทีเดียว

ไต้ก๋งเป็นหนังสือที่บอกเล่าเรื่องราวของกิ่ง เด็กหนุ่มที่โชคชะตาเสือกไสให้ใช้ชีวิตอยู่บนผืนน้ำมากกว่าผืนดิน ท่องยุทธภพผ่านน่านน้ำต่างๆ เป็นจอมยุทธ์ที่ในมือไม่ได้ถือกระบี่ใด หากแต่เป็นพวงมาลัยที่ขับเคลื่อนเรือและเหล่าชีวิตของคนเรือไปบนเกลียวคลื่นที่ซัดสาด เรื่องราวการท่องยุทธภพตลอดช่วงชีวิตของกิ่งเต็มไปด้วยการต่อสู้ ดิ้นรน ความรัก ความสุข ความขมขื่น การจากลา การปล่อยวาง และสัจธรรมของชีวิต เป็นหนังสือที่เราอ่านจบแล้วก็ได้แต่คิดว่า ชีวิตก็เท่านี้จริงๆ

สิ่งที่เราชอบที่สุดของเรื่องนี้ก็คงจะเป็นสำบัดสำนวนการเขียนที่ล้อไปกับศัพท์กำลังภายใน ด้วยความที่ตัวละครในเรื่องชอบอ่านหนังสือกำลังภายใน เราที่ชอบดูซีรีย์จีนด้วยแล้วนี่เรียกว่าอินไปเลย นักเขียนเปรียบเปรยได้แบบเห็นภาพมาก คิดว่าถ้ามีโอกาสคงต้องหาหนังสือเล่มอื่นๆ ของคุณประชาคมมาอ่านซะแล้ว

[Seamonkey · Rating 5 out of 5]

สนุก สนุกมาก แค่อ่านบทแรกก็สนุกแล้ว สนุกจนนึกเสียดายว่าไม่น่าดองไว้นานขนาดนี้เลย

เรื่องเล่าทั้งชีวิตของคนเรือคนหนึ่งที่นาวาแห่งชีวิตพาล่องลอยไปตามกาลเวลาและทั่วท้องทะล มีครบทุกรสชาติ ตื่นเต้น เติบโต ผิดหวัง สมหวัง เพื่อน คนรัก พบพาน ลาจาก ความโดดเดี่ยว ความสูญเสีย ความเด็ดเดี่ยว ความถ่อมตน ความปล่อยวาง การให้อภัย มีแม้กระทั่งการฆาตกรรม! (แบบเปิดเรื่องมาก็เจอเลย 55)

เพราะไม่เคยอ่านงานของคุณประชาคมมาก่อน (แม้จะมีดองไว้หลายเล่มก็เถอะ แหะๆ ) เลยรู้สึกไม่ค่อยคุ้นชินกับภาษาเท่าไหร่ อย่างที่บก.ของเล่ม คุณเริงวุฒิกล่าวเอาไว้ว่าเป็นวิธีการเล่าเรื่อง และถ้อยคำแบบประชาคม แต่พออ่านไปแล้วก็รู้สึกติดใจนะ และคิดว่าเหมาะสมดี เลยทำให้อยากไปหาเล่มอื่นมาอ่านเพิ่มด้วย

ส่วนข้อเสียคือมีคำผิดเยอะมากกกกก ทีแรกก็ไม่คิดอะไร แต่อ่านไปอ่านมารู้สึกชักจะเยอะเกินไปแล้วแฮะ แล้วก็เพราะเป็นเรื่องการเดินเรือ การทำประมง การพูดถึงบางสิ่ง อุปกรณ์บางอย่าง เราก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรไง แต่ไม่มีเชิงอรรถอธิบายเพิ่มเติมอะไรบ้างเลย ที่มีก็ไปอธิบายอะไรไม่รู้ที่น่าจะรู้อยู่แล้ว

แต่ถึงจะมีบางอย่างที่ขัดใจ(บ้าง) หนังสือเล่มนี้ก็ยังสนุกมากอยู่ดี

[Suphap Duangsan · Rating 4 out of 5]

"ไต้ก๋งคุมเรืออวนลากไม่ใช่จอมยุทธ์ และเรือไม่ใช่กระบี่หรือเครื่องมือสังหาร รอจนชีวิตพร้อมและใจที่หมดความผูกพัน เขาก็ต้องเดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับมาอีก"

หน้า 268

__________________________

ไต้ก๋ง
ประชาคม ลุนาชัย ผู้เขียน

สำนักพิมพ์ Din-Dan Book

__________________________

'ไต้ก๋งกิ่ง' สุภาพบุรุษผู้เกิดมามีชีวิตเพื่อคนอื่น

หากเปรียบเทียบตำแหน่ง 'ไต้ก๋ง' ในโครงสร้างองค์กรเอกชนปัจจุบัน 'ผู้อำนวยการ' คือตำแหน่งที่เราควรเรียกอย่างเป็นทางการ

ไม่เพียง 'ไต้ก๋ง' จะเป็นแม่ทัพใหญ่คุมคนงานที่เป็นเหมือนทหารในกองทัพ แม่ทัพต้องรู้จักใช้งานเหมือนแบ่งหน้าที่ความรับผิดชอบ วางกำลังคนให้เหมาะสมกับอุปนิสัยและความสามารถ

ใช้งานผู้ใต้บังคับบัญชาด้วยความรัก เป็นทั้งผู้ให้ในยามประสบความสำเร็จและเป็นผู้รับเมื่อเกิดความผิดพลาดในมือลูกน้องและพร้อมที่จะให้อภัย

เปรียบอย่างไม่เกินจริง...ในบางครั้งไต้ก๋งที่เก่งกาจสามารถย่อมเป็นกองทัพในตนเองด้วยซ้ำไป

แต่ประสบการณ์ในทะเลจริงของ 'ไต๋กิ่ง' ที่เชี่ยวชาญการสังเกตการเคลื่อนตัวของกระแสน้ำขึ้นน้ำลง ข้างขึ้นและข้างแรม สีของเมมฆที่เปลี่ยนไปหรือแม้กระทั่งหมู่ดาวที่เปลี่ยนที่...เขาแทบไม่เคยผิดพลาด

แต่ในทะเลแห่งชีวิตจริง 'ไต๋กิ่ง' มิใช่จอมยุทธ์ เขาเป็นเพียงแค่คนธรรมดาคนหนึ่งที่เจ็บปวดเป็น มีความทุกข์เป็น สิ้นหวังเป็น

เขาย่อมร้องไห้เช่นปุถุชนคนธรรมดาทั่วไป

'โลกมนุษย์ก็เหมือนทะเล เราก็เหมือนเรือลำนิดเดียว คลื่นใหญ่มาถึงเราก็ต้องหลบ' หน้า 169

นำนาวาแห่งชีวิตหลบเลียรักษาแผลใจให้บรรเทา...แล้วเดินทางต่อ

บางครั้งชีวิตก็เป็นเรื่องของจังหวะ โอกาสและโชคชะตา

ชีวิตก็แค่นี้…

'ไต้ก๋ง' ของ ประชาคม ลุนาชัย...อาจเป็น 'คู่มือชีวิต' สำหรับใครสักคนที่ได้มีโอกาสอ่านหนังสือเล่มนี้…

ตั้งแต่บรรทัดแรกจนจบบรรทัดสุดท้าย

กำลังใจที่เปี่ยมด้วยความหวังอยู่ในน้ำหมึกหนังสือเล่มนี้เรียบร้อยแล้ว

รอแค่คุณมาเปิดอ่านด้วยตนเอง

[Natt Cham · Rating 5 out of 5]

“ไต้ก๋ง ไม่เพียงต้องรักษาเรือและชีวิตของตน หากแต่ยังต้องรับผิดชอบชีวิตของลูกน้องทั้งลำ”

“สุภาพบุรุษ คือผู้ที่เกิดมามีชีวิตสำหรับผู้อื่น”

[Mook Woramon · Rating 5 out of 5]

เจ็บปวดแต่งดงาม กินใจมากๆ อ่านรวดเดียวจบเลย

นิยายเล่าเรื่องของ ‘ไต้ก๋งกิ่ง’ ตั้งแต่เด็กจนชรา
วิถีชาวเรือที่มีทะเลเป็นบ้าน แผ่นดินมีไว้เพียงพักอาศัยชั่วคราว
ความสัมพันธ์กลายเป็นภาระที่ผูกโยงไว้ไม่ให้ออกจากฝั่ง

ผู้เขียนเล่าชีวิตของไต๋กิ่งไปเรื่อยๆ แต่สะเทือนใจเหลือเกิน
คนผู้หนึ่งต้องผจญความตาย ความสูญเสีย ความผิดหวังไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่ยังหยัดยืนอยู่ได้โดยไม่สูญเสียตัวตน เปรียบประหนึ่งเรือที่ไม่มีวันจม
สมแล้วที่ไต๋กิ่งถูกกล่าวขานว่าเป็น ’สุภาพบุรุษ’

อ่านจบเหมือนบรรลุอะไรบางอย่าง
รู้สึกบางทีเราทำให้ชีวิตมันซับซ้อนเกินไป มันเหนื่อยยากเกินไป มีความรู้สึกมากเกินไป วางๆไปบ้างก็คงจะดี

[Sniffer · Rating 4 out of 5]

เป็นครั้งแ​รก​ที่​ได้อ่านวรรณกรรม​ที่แต่ง​โดยคนไทย​ ต้องขอบอกว่าเขียนได้ดีมากๆ​ เกินคาด​ อ่านสนุก​ สำนวนการดำเนินเรื่องรวบรัด​ ไม่ยืดเยื้อ​ แต่มีบางช่วงที่พรรณาถึง​แขนของกิ่ง​ผิดพลาด​ ทำให้สับสน​ และบางสำนวนในการบรรยาย​บรรยากาศ​ต่างๆ​ ใช้คำสลับ​ซับซ้อน​เกินควร​ แต่ยังไงก็เป็นหนังสือที่​ 'ดี'​ มากๆ​ เล่มหนึ่งเท่า​ที่​เคยอ่านมา

[Vathunyoo Chutisilp · Rating 5 out of 5]

ตำแหน่งไต้ก๋งก็เช่นเดียวกัน นั่นแค่หน้าที่การงานและความรับผิดชอบแลกค่าจ้าง ตำแหน่งถาวรของเขาก็คือความเป็นมนุษย์

[readingdiary · Rating 5 out of 5]

ที่สุด ตราตรึงมาก