Levent Şentürk'ün yıllardır tuttuğu ciltlerce günlükten günlük yazma üzerine fikirlerini içeren Plastik Melek, yazma tutkusunu acımasızca çözümlüyor.
“Uzun süredir günlük tutuyor olmanın bir yararını görmedim. Ancak, yirmi iki yılı (1997-2019) bir biçimde içeren, en azından ondan anlar, hakiki belgeler içeren bir kesitine her daim erişebiliyor olmak, dördüncü boyuta dair algıyı da beraberinde getiriyor sanırım. (...) Boşuna yaşanmadığı, yaşananlara kayıt düşüldüğü, bunu kanıtlamak. Israrla defter tutmayı sürdürür kişi. Tutmazsa? Boşa mı yaşamıştır?”
sanırım türkçede buna benzer bir kitap yok. uzun yıllarca yazılagelmiş bir günlükten 'ne yapılacağı/yapılabileceği' üstüne, yine o günlüğe not düşülmüş, derinlemesine düşünceler, iç monologlar, planlar. günlük yazan, okumayı seven, günlük kavramı üstüne düşünen herkese şiddetle önerilir. çünkü örneği dışarıda bile az bulunacak türden bir kitap bu.