Kimselere Yâr Olmayan Kuşlar

by Zafer Doruk

Orhan Kemal Öykü Ödüllü yazar Zafer Doruk, uzun bir aradan sonra yeniden okurlarıyla buluşuyor. Çukurova’nın sıcağından ses veren bu yeni öykülerinde varoşlar tozu toprağıyla hayat bulurken coğrafyanın kendine has yaşam kültürü bütün renkleriyle elle tutulabilecek kadar canlanıyor. 12 Eylül darbesinden günümüze uzanan geniş bir zaman diliminde; arka mahallelerin münhasır evleri, yasak aşkları, evlerinden alınan babaları kadar kuşbazlar, torbacılar, bıçkınlar ve uçurtma kralı çocuklar da dolaşıyor.

Yaşamının büyük kısmını Adana’da geçiren Doruk, bu kozmopolit şehirden taşra yaşamına içten ve gerçekçi bir bakış yöneltiyor ve okurlarını da bu bakışa ortak etmeyi başarıyor.

80 pages, Paperback

First published June 1, 2019

Reviews

[Hakan · Rating 4 out of 5]

Fuarda biraz zorlamayla aldığım bu kitap beni şaşırttı doğrusu. Giriş öyküsünün başları da, acaba bir Orhan Kemal/Kemalettin Tuğcu karışımı bir şey mi aldım elime hissini uyandırdı. Ama hayır, Zafer Doruk bu kitapta “en alttakiler”in hikayelerini kıvamında bir duyarlılıkla, tertemiz bir dille, ne melodrama kaçma tehlikesine kapılarak, ne de son dönemde memlekette, özellikle TV dizilerinde, yükselen değer haline gelen “varoş güzellemesi” tuzağına düşerek samimiyetle işlemiş. Küçük insanların hikayeleri ve genel havası bakımından Sait Faik’i de andırmıyor değil. Öyküler birbirine bağlı olmasa da, aynı karakterlerin farklı hikayelerine rastlıyorsunuz, bu da kitabın hoş yönlerinden. Ortak tema da kitaba adını veren kuşlar, burada tabii bir simgesellik de var. Bir oturuşta, yaklaşık bir saatte, keyifle okuyabileceğiniz bu kitabı, hem toplumsal duyarlılığa sahip olanlara, hem de iddialı olmasa da iyi edebiyat okumak isteyenlere tavsiye ederim. Son notum da, daha önce adını hiç duymadığım Zafer Doruk’un 1956 doğumlu olduğu ve yazmaya ya da yayınlamaya görece geç başladığı olsun.

[Baris Ozyurt · Rating 4 out of 5]

“Çatıdaki bütün kuşlar biranda uçup gidiyor, arkalarından bakıp kalıyorum.

Sonra o geliyor. Çatını bir ucundan öbür ucuna zarif adımlarla yürüyor; şapkalı, perçemli, geniş paçalı, kanatları açık kahve, göğsü sütbeyaz. O bir güvercinler prensi. Eğitildi; övgü, ilgi, sevgi gördü. Şımarıklığı ondan. Sonra bir gün, korsan güvercinlere aldanıp yabancı bir dama indi, kanatları kırpıldı, damdan dama yem parasına satıldı, uçma özgürlüğü elinden alınıp parlakçı yapıldı. Kaçmayı kaç kez denediyse de daha mahalleden çıkamadan yakalandı, tam umudunu yitirmek üzereyken bir kere daha denemeye karar verdi, sonunda başardı, gidebildiği kadar uzağa gitti, günlerce uçtu, işte gelip buraya, bu çatıya kondu…”(s.42)

[elif kalafat · Rating 2 out of 5]

Herkesin çok hayran olduğu, onlarca ödülü olan Zafer Doruk’a maalesef ben çok ısınamadım. Başlık bulma konusunda çok yetenekli, önce bunu söyleyeyim. Hem kitabın adı hem de öykülerin adlarına bayıldım fakat içerik beni içine alamadı. Bu ara çok fazla düz -sıradan- insan hikayesi okuduğum için olabilir tabii. Dili çok temiz ve hiçbir konuyu dramatize etmeden anlatmış, fakat biraz sanatlı dil aradım içerisinde. Ayrıca da anlattığı düz insanların hikâyelerinde hiç kendime yakın hissettiğim bir olay olmadı; olmak zorunda değil, ama olmayınca “gerçekler” hissiyatını alamıyorum, bu tamamen benim ile alakalı bir problem. Bu kitabı ve tarzını sevmesem de belki bir şans daha verebilirim kendime Zafer Doruk için.

[Serkan Murat Kırıkcı · Rating 3 out of 5]

Zafer Doruk on bir öykülük toplamında küçücük hisleri resmetmiş. birbirine bağlı bir sarmalı andıran roman gibi de okunabilecek öykülerinde taşradaki hayatlara büyüteçle bakmış... mahalle sıcaklığı, bisikletler, birbirini tanıyan kalabalıklar, bakkallar ve kahvehanedeki çaylar eşliğinde unuttuğumuz yaşam kültürünü hatırlatıyor yeniden. en çok da kuşları... her öyküden kuşların sesi geliyor... içe işleyen gerçekçi bir belgesel gibi...

[Bora · Rating 4 out of 5]

Kitaptaki öykülerin büyük çoğunluğunu gerçekten çok beğendim, severek okudum. Yerinde betimlemeler, yerinde konuşmalar... Her şey bir bütündü bence. Yeni Çağdaş Türk Öyküsü yazarlarıyla tanışınca gerçekten çok mutlu oluyorum ve bu kitap da öykücülüğümüzün güzel bir örneği olmuş. Gayet başarılı. Benim gibi öyküsever herkese kesinlikle öneriyorum bu kitabı. :)

[aslında yokuz · Rating 4 out of 5]

Kitapta gerçekten Orhan Kemal tadı var. Kuşlar hem okurları hem de bazı karakterleri bir öyküden diğerine uçuruyor. Belki de bir demkeş güvercin. Adana'nın arka mahallelerine samimi bir yolculuk.