What do you think?
Rate this book
Constructing Paul
First of a two-volume work providing a framework for understanding the life and thought of the apostle Paul
In this methodological tour de force, Luke Timothy Johnson offers an articulate, clear, and thought-provoking portrait of the life and thought of the apostle Paul.
Drawing upon recent developments in the study of Paul, Johnson offers readers an invitation to the Apostle Paul. Rather than focusing on a few of Paul’s letters, Johnson lays out the materials necessary to envision the apostle from the thirteen canonical letters of Paul and the Acts of the Apostles. Constructing Paul thus provides a framework within which an engagement with Paul’s letters can take place. Johnson demonstrates the possibility of doing responsible and creative work across the canonical collection without sacrificing literary or historical integrity.
By bringing out the facets of the apostle from the canonical evidence, Johnson shows the possibilities for further and better inquiry into the life and thought of Paul. This first volume imagines a plausible biography for Paul and serves as an introduction to the studies in the second volume. Constructing Paul addresses all the pertinent questions related to the study of Paul. Johnson uses the canonical material as building blocks to make a case for why Paul ought to be heard today as a liberating rather than oppressing voice.
In this methodological tour de force, Luke Timothy Johnson offers an articulate, clear, and thought-provoking portrait of the life and thought of the apostle Paul.
Drawing upon recent developments in the study of Paul, Johnson offers readers an invitation to the Apostle Paul. Rather than focusing on a few of Paul’s letters, Johnson lays out the materials necessary to envision the apostle from the thirteen canonical letters of Paul and the Acts of the Apostles. Constructing Paul thus provides a framework within which an engagement with Paul’s letters can take place. Johnson demonstrates the possibility of doing responsible and creative work across the canonical collection without sacrificing literary or historical integrity.
By bringing out the facets of the apostle from the canonical evidence, Johnson shows the possibilities for further and better inquiry into the life and thought of Paul. This first volume imagines a plausible biography for Paul and serves as an introduction to the studies in the second volume. Constructing Paul addresses all the pertinent questions related to the study of Paul. Johnson uses the canonical material as building blocks to make a case for why Paul ought to be heard today as a liberating rather than oppressing voice.
- GenresTheology
375 pages, Hardcover
Published March 5, 2020
9 people are currently reading
57 people want to read
About the author
Luke Timothy Johnson
83 books69 followersLuke Timothy Johnson is an American New Testament scholar and historian of early Christianity. He is the Robert W. Woodruff Professor of New Testament and Christian Origins at Candler School of Theology and a Senior Fellow at the Center for the Study of Law and Religion at Emory University.
Johnson's research interests encompass the Jewish and Greco-Roman contexts of early Christianity (particularly moral discourse), Luke-Acts, the Pastoral Epistles, and the Epistle of James.
Johnson's research interests encompass the Jewish and Greco-Roman contexts of early Christianity (particularly moral discourse), Luke-Acts, the Pastoral Epistles, and the Epistle of James.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 6 of 6 reviews
November 15, 2024
Luke Timothy Johnson's book regarding the Apostle Paul is a most interesting treatment of one of the most essential personalities of Christianity.
Johnson envisions Paul within the framework of a prophetic Jew who interprets Scripture in light of his extraordinary experience with the resurrected and exalted Lord, subsequently writing to the established communities occasional letters concerning specific situations in the lives of his recipients. One of the most interesting points that Johnson proposses is that Paul did not write the letters by himself, sitting near a lamplight but rather that he often resorted to a scribe to write his letters, as is clear in the case of Romans, and other times the epistles would be coo-sponsored, being written alongside his fellow workers, a detail that Johnson powerfully emphasizes in order to refute the idea that some of Paul's correspondence was written by a Pauline school.
Another point of interest and perhaps controversy is Johnson's treatment of the Letter to Philemon in relation to Ephisians and Colossians. Here, Johnson suggests that all three letters should be read in conjunction, due to their similarities. The author adovcates that Colossians and Philemon corroborate their authenticity by both mentioning Aristarchus, Luke, Mark, Demas and Epaphras as greeting their intended recipients, thus Johnson propossing that Colossians and Philemon must have been written at about the same time. As for Ephisians the matter is more complicated. Johnson concludes that Ephisians was a general letter, not necessarily meant only for Ephesus but for other communities as well, and this is also in light of the manuscripts that lack the location 'Ephesus'. However, given that Thychus is the one that delivered this three letter package, as suggested by Johnson, the question as to why would Paul send to Colosae two letters (Colossians and Ephisians) that are so similar in themes, language, motifs still remains and perhaps weakens Johnson argument.
Given these observations however Johnson's book concerning the Canonical Paul brings fresh and interesting ideas concerning the life and writings of Paul.
Johnson envisions Paul within the framework of a prophetic Jew who interprets Scripture in light of his extraordinary experience with the resurrected and exalted Lord, subsequently writing to the established communities occasional letters concerning specific situations in the lives of his recipients. One of the most interesting points that Johnson proposses is that Paul did not write the letters by himself, sitting near a lamplight but rather that he often resorted to a scribe to write his letters, as is clear in the case of Romans, and other times the epistles would be coo-sponsored, being written alongside his fellow workers, a detail that Johnson powerfully emphasizes in order to refute the idea that some of Paul's correspondence was written by a Pauline school.
Another point of interest and perhaps controversy is Johnson's treatment of the Letter to Philemon in relation to Ephisians and Colossians. Here, Johnson suggests that all three letters should be read in conjunction, due to their similarities. The author adovcates that Colossians and Philemon corroborate their authenticity by both mentioning Aristarchus, Luke, Mark, Demas and Epaphras as greeting their intended recipients, thus Johnson propossing that Colossians and Philemon must have been written at about the same time. As for Ephisians the matter is more complicated. Johnson concludes that Ephisians was a general letter, not necessarily meant only for Ephesus but for other communities as well, and this is also in light of the manuscripts that lack the location 'Ephesus'. However, given that Thychus is the one that delivered this three letter package, as suggested by Johnson, the question as to why would Paul send to Colosae two letters (Colossians and Ephisians) that are so similar in themes, language, motifs still remains and perhaps weakens Johnson argument.
Given these observations however Johnson's book concerning the Canonical Paul brings fresh and interesting ideas concerning the life and writings of Paul.
Read
December 31, 2024Er zijn genoeg redenen om met de apostel Paulus bezig te zijn volgens de nieuwtestamenticus Luke Timothy Johnson: (1) Hij had een persoonlijke ervaring met de opgestane Heer. (2) Hij stichtte een aantal gemeenten in Klein-Azië, Macedonië en Achaje. (3) Hij was een belangrijke figuur in het brengen van de boodschap van de opgestane Heer aan de heidenen en verdedigde de legitimiteit van deze missie krachtig. (4) Hij was de eerste en de meest belangrijke interpreet van de geschiedenis van Jezus. (5) Zijn brieven vormde de basis van wat zou uitgroeien tot de canon van het Nieuwe Testament.
De eerste vier redenen zijn historisch van aard. De laatste reden is de belangrijkste reden voor de bestudering van de apostel Paulus: zijn brieven worden nog steeds hardop voorgelezen tijdens de liturgie als de christelijke gemeente samenkomt.
download (12)
Luke Timothy Johnson
Johnson, die zelf een kritische Rooms-katholieke gelovige is, heeft daarom steeds de rijke Rooms-katholieke traditie waarin Paulus werd gelezen bestudeerd: kerkvaders Origenes, Augustinus en Chrysostomus, theologen van Thomas van Aquino tot Karl Rahner, monastieke theologen en Rooms-katholieke nieuwtestamentici als Lucien Cerfaux, Jacques Dupont, John McKenzie en Joseph Fitzmyer.
Johnson geeft aan dat hij ook zich ook meer met die elementen die voor de Rooms-katholieke geloofsbeleving bezig heeft gehouden en zich meer op de sacramentele, ecclesiale en mystieke elementen in Paulus’ werk heeft gericht. De rechtvaardiging door geloof en de apocalyptiek in Paulus’ werk heeft minder zijn aandacht gehad. Naar zijn idee heeft de aandacht voor die rechtvaardiging en apocalyptiek geleid tot een selectieve bestudering van Paulus’ brieven, waarbij een enkele brief als de Romeinenbrief als dé kern van Paulus’ theologie werd gezien. Ook de discussie over het Nieuwe Perspectief op Paulus (NPP) vindt hij een onderdeel van die selectieve benadering. Johnson wil daarom aandacht voor de gehele Paulus en niet zozeer een enkele brief als kern naar voren schuiven.
images (2)
Voor Johnson heeft het benadrukken van een enkele brief (als de brief aan de Romeinen of aan de Galatenbrief) ertoe geleid dat niet elke brief die aan Paulus wordt toegeschreven niet erkend wordt als een brief van Paulus.
Tegenwoordig gelden voor veel nieuwtestamentici maar 7 brieven als authentiek van Paulus: Romeinen, 1 en 2 Korinthe, Galaten, 1 Thessalonicenzen, Filippenzen en Filemon. Johnson ziet reconstructies van Paulus’ theologie, waarbij de overige brieven niet eens meer verwerkt worden. Die overige brieven zouden door leerlingen of aanhangers van Paulus geschreven zijn, de zogenaamde Paulinische school.
Geen Paulinische school
Johnson wil niet van een Paulinische school weten: de enige reden om die school te veronderstellen is de ontkenning van Paulus’ auteurschap van de overige brieven. De hypothese waarom de 7 brieven wel als authentiek door Paulus geschreven zijn en de andere niet vindt Johnson gebaseerd op willekeur. Men neemt dan bijvoorbeeld een brief aan de Romeinen als norm en beoordeelt dan de overige brieven op thema’s die daarin aan de orde komen.
Hij brengt daar zelf tegen in dat veel brieven door medewerkers van Paulus mede geschreven en mede gefinancieerd zijn. Bovendien zijn het steeds brieven die geschreven zijn in een gemeente in een bepaalde situatie. Daardoor kunnen brieven afwijken van elkaar. Johnson gaat uit van clustering van brieven die met elkaar te maken hebben. Hij heeft de volgende clusters:
1 en 2 Thessalonicenzen
Galaten en Romeinen
1 en 2 Korinthe
Kolossenzen en Efeze (die gelijk met Filemon geschreven zijn)
De brieven aan de gedelegeerden van Paulus: 1 en 2 Timotheüs, Titus
Twee overige brieven: Filippenzen en Filemon
Johnson gaat uit van Paulus zoals de canon hem presenteert. Op basis van de gegevens die de canon aanreikt construeert hij Paulus’ leven en theologie. Vandaar ook de titel: Constructing Paul. The canonical Paul. Dit deel is het eerste deel. In dit deel neemt hij stelling in een aantal kenmerkende discussies over Paulus’ leven en werk.
download (13)
Over Paulus weten we alleen iets door wat de canon vertelt. Anders dan met Jezus en Jakobus zijn er geen contemporaine bronnen, die iets over Paulus vertellen. Veel biografische gegevens komen uit de brieven waarvan tegenwoordig de auteurschap van Paulus wordt ontkend. Ook Handelingen is nodig om het leven van Paulus te kunnen reconstrueren. Handelingen is voor Johnson ook een primaire bron voor het leven van Paulus, maar dan wel van een andere orde dan de brieven.
Als Jood uit de diaspora bestond zijn symbolische wereld uit, zoals Johnson dat noemt: ‘alle complexe elementen van de Mediterrane wereld van de eerste eeuw na Christus, waarin de Romeinse regels een rol spelen, de Hellenistische cultuur en – meest bepalend – de Joodse erfenis’.
Paulus’ Joodse identiteit
Paulus-webIs het mogelijk te achterhalen wat voor Jood Paulus was? Zo eenvoudig is dat niet, want ook het Vroege Jodendom was een complex gebeuren met veel schakeringen. Joden konden onderling enorm verschillen in overtuigingen en praktijken. Ze konden elkaar ook om die reden bestrijden. Paulus geeft zelf aan dat hij een Joodse herkomst heeft en een Farizese opleiding heeft gehad. Uit Handelingen weten we dat hij uit Tarsus kwam en het Romeinse burgerrecht had. Hij was een Jood uit de diaspora. Anders dan Philo, die ook in de diaspora woonde, en anders dan de brief aan de Hebreeën probeerde Paulus niet het geloof in Christus te combineren met het Platonisme.
Wat we uit de brieven kunnen ontlenen over Paulus’ Joodse identiteit is bepaald door de persoonlijke ervaring die hij heeft gehad met de opgestane Heer. Verder weten we eigenlijk maar fragmenten over Paulus’ Joodse identiteit: dat hij buiten Jeruzalem geboren is en later naar Jeruzalem is gegaan. Uit zijn brieven blijkt dat hij een bepaalde kennis van de Hellenistische cultuur heeft. Wanneer hij zijn Farizese opleiding heeft gehad en of dat in Jeruzalem was of reeds in Tarsus weten we niet.
Een oud verwijt aan Paulus, die in de 19e eeuw begint te komen bij de aanvang van het historisch-kritische onderzoek, is dat Paulus aan de haal is gegaan met de woorden van en verhalen over Jezus. Paulus is dan de stichter van het christendom dat afwijkt van Jezus’ oorspronkelijke bedoeling. Voor Johnson is dat een onhoudbare gedachte. Hij ziet Paulus als een integere interpreet.
images
Profetische stem
Wat uit de aanhef van de brieven wel blijkt, is dat Paulus zichzelf als een profetische stem heeft gezien. Hij vergelijkt zichzelf ook enkele keren met Jeremia. Paulus leefde in de Schrift van het Oude Testament. Hij citeert niet altijd de Schrift, maar intensieve lezing van zijn brieven laat zien dat hij de kennis van de Schrift in zijn brieven tussen de regels door opneemt. Hij leest de Schrift wel vanuit zijn ervaring met de gekruisigde en opgestane Heer.
Persoonlijke ervaring
Uniek is Paulus volgens Johnson omdat hij in al zijn brieven spreekt over zijn persoonlijke ervaringen. In brieven van Paulus’ tijdgenoten zullen we die persoonlijke ervaringen niet tegen komen. Voor Johnson is de religieuze ervaring die in Paulus’ brieven verwoord wordt een verwaarloosd aspect in de nieuwtestamentische wetenschap. Hij heeft daar al in 1998 aandacht voor gevraagd: Religieus Experience in Earliest Christianity: A Missing Dimension in New Testament Study. Johnson verwijst in zijn boek geregeld naar dit boek.
De levende en ware God
Omdat Paulus’ ervaring zo’n centrale rol speelt, is het goed om Paulus’ overtuiging en de verwoording daarvan nauwkeurig te bestuderen en daarbij ook oog te hebben voor de symbolen en metaforen die Paulus gebruikt. Paulus gaat ervan uit dat er maar één God is. Deze God is anders dan de afgoden de lévende en ware God. Zijn aanwezigheid en kracht kan opgemerkt worden aan hoe de Schepping is vormgegeven.
De wereld leeft echter in opstand tegen God. Paulus gaat hier volgens Johnson wel verder dan het Oude Testament door ervan uit te gaan dat dit verzet tegen God het individuele overstijgt. Paulus heeft de reddende kracht door Christus ervaren en merkt in zichzelf het werk van de Heilige Geest. Hij draagt deze boodschap uit en ziet dat ook bij anderen. De volgelingen delen in Christus en daarmee ook in Zijn kruis. Het kruis verandert van een wrede en mensonterende martelwerktuig in een paradoxale manier waarop God Zijn macht laat zien.
Paulus’ eigen stem: Filemon
Paulus schreef brieven. Dat deed hij vaak samen met anderen. Is het mogelijk om Paulus’ eigen stem te vernemen? Johnson wil niet zijn uitgangspunt nemen in de Romeinenbrief, omdat deze brief juist afwijkt van de overige brieven: deze brief is geschreven aan een gemeente die niet door Paulus is gesticht. Johnson vindt het zinvoller om de stem van Paulus te vernemen in de persoonlijke brief aan Filemon. Deze brief is tegelijkertijd met Efeze en Kolossenzen geschreven.
Johnson: ‘De brief aan Filemon laat zien dat Paulus stem persoonlijk, warm en subtiel is. De stem van iemand die thuis is in de sociale context van de Grieks-Romeinse cultuur. Iemand die de ingewikkelde manier begrijpt waarin sociale status en verplichting werden behandeld door noties als vriendschap, waarbij wederkerigheid van gaven en eerbewijzen een rol spelen.’
800px-Philemon_and_Onesimus
Middeleeuws schilderij: ontmoeting Onesimus en Filemon
In deze brief krijgen we iets te zien van het netwerk waarin Paulus’ missie zich afspeelt. Paulus werkt nauw samen met medewerkers. Paulus ziet zichzelf als een vader voor Onesimus en laat zijn broeder Filemon zien welke betekenis deze ‘zoon’ voor hem heeft. Paulus laat zien dat ‘in Christus zijn’ de sociale verhoudingen bekritiseert en relativeert, zonder die verhoudingen af te schaffen. Filemon stemt overeen met andere pastorale noties van Paulus’ andere brieven.
In het tweede deel dat Johnson over Paulus gaat schrijven, zal hij bij elke brief een diepteboring doen om het kenmerkende van Paulus te laten zien.
De eerste vier redenen zijn historisch van aard. De laatste reden is de belangrijkste reden voor de bestudering van de apostel Paulus: zijn brieven worden nog steeds hardop voorgelezen tijdens de liturgie als de christelijke gemeente samenkomt.
download (12)
Luke Timothy Johnson
Johnson, die zelf een kritische Rooms-katholieke gelovige is, heeft daarom steeds de rijke Rooms-katholieke traditie waarin Paulus werd gelezen bestudeerd: kerkvaders Origenes, Augustinus en Chrysostomus, theologen van Thomas van Aquino tot Karl Rahner, monastieke theologen en Rooms-katholieke nieuwtestamentici als Lucien Cerfaux, Jacques Dupont, John McKenzie en Joseph Fitzmyer.
Johnson geeft aan dat hij ook zich ook meer met die elementen die voor de Rooms-katholieke geloofsbeleving bezig heeft gehouden en zich meer op de sacramentele, ecclesiale en mystieke elementen in Paulus’ werk heeft gericht. De rechtvaardiging door geloof en de apocalyptiek in Paulus’ werk heeft minder zijn aandacht gehad. Naar zijn idee heeft de aandacht voor die rechtvaardiging en apocalyptiek geleid tot een selectieve bestudering van Paulus’ brieven, waarbij een enkele brief als de Romeinenbrief als dé kern van Paulus’ theologie werd gezien. Ook de discussie over het Nieuwe Perspectief op Paulus (NPP) vindt hij een onderdeel van die selectieve benadering. Johnson wil daarom aandacht voor de gehele Paulus en niet zozeer een enkele brief als kern naar voren schuiven.
images (2)
Voor Johnson heeft het benadrukken van een enkele brief (als de brief aan de Romeinen of aan de Galatenbrief) ertoe geleid dat niet elke brief die aan Paulus wordt toegeschreven niet erkend wordt als een brief van Paulus.
Tegenwoordig gelden voor veel nieuwtestamentici maar 7 brieven als authentiek van Paulus: Romeinen, 1 en 2 Korinthe, Galaten, 1 Thessalonicenzen, Filippenzen en Filemon. Johnson ziet reconstructies van Paulus’ theologie, waarbij de overige brieven niet eens meer verwerkt worden. Die overige brieven zouden door leerlingen of aanhangers van Paulus geschreven zijn, de zogenaamde Paulinische school.
Geen Paulinische school
Johnson wil niet van een Paulinische school weten: de enige reden om die school te veronderstellen is de ontkenning van Paulus’ auteurschap van de overige brieven. De hypothese waarom de 7 brieven wel als authentiek door Paulus geschreven zijn en de andere niet vindt Johnson gebaseerd op willekeur. Men neemt dan bijvoorbeeld een brief aan de Romeinen als norm en beoordeelt dan de overige brieven op thema’s die daarin aan de orde komen.
Hij brengt daar zelf tegen in dat veel brieven door medewerkers van Paulus mede geschreven en mede gefinancieerd zijn. Bovendien zijn het steeds brieven die geschreven zijn in een gemeente in een bepaalde situatie. Daardoor kunnen brieven afwijken van elkaar. Johnson gaat uit van clustering van brieven die met elkaar te maken hebben. Hij heeft de volgende clusters:
1 en 2 Thessalonicenzen
Galaten en Romeinen
1 en 2 Korinthe
Kolossenzen en Efeze (die gelijk met Filemon geschreven zijn)
De brieven aan de gedelegeerden van Paulus: 1 en 2 Timotheüs, Titus
Twee overige brieven: Filippenzen en Filemon
Johnson gaat uit van Paulus zoals de canon hem presenteert. Op basis van de gegevens die de canon aanreikt construeert hij Paulus’ leven en theologie. Vandaar ook de titel: Constructing Paul. The canonical Paul. Dit deel is het eerste deel. In dit deel neemt hij stelling in een aantal kenmerkende discussies over Paulus’ leven en werk.
download (13)
Over Paulus weten we alleen iets door wat de canon vertelt. Anders dan met Jezus en Jakobus zijn er geen contemporaine bronnen, die iets over Paulus vertellen. Veel biografische gegevens komen uit de brieven waarvan tegenwoordig de auteurschap van Paulus wordt ontkend. Ook Handelingen is nodig om het leven van Paulus te kunnen reconstrueren. Handelingen is voor Johnson ook een primaire bron voor het leven van Paulus, maar dan wel van een andere orde dan de brieven.
Als Jood uit de diaspora bestond zijn symbolische wereld uit, zoals Johnson dat noemt: ‘alle complexe elementen van de Mediterrane wereld van de eerste eeuw na Christus, waarin de Romeinse regels een rol spelen, de Hellenistische cultuur en – meest bepalend – de Joodse erfenis’.
Paulus’ Joodse identiteit
Paulus-webIs het mogelijk te achterhalen wat voor Jood Paulus was? Zo eenvoudig is dat niet, want ook het Vroege Jodendom was een complex gebeuren met veel schakeringen. Joden konden onderling enorm verschillen in overtuigingen en praktijken. Ze konden elkaar ook om die reden bestrijden. Paulus geeft zelf aan dat hij een Joodse herkomst heeft en een Farizese opleiding heeft gehad. Uit Handelingen weten we dat hij uit Tarsus kwam en het Romeinse burgerrecht had. Hij was een Jood uit de diaspora. Anders dan Philo, die ook in de diaspora woonde, en anders dan de brief aan de Hebreeën probeerde Paulus niet het geloof in Christus te combineren met het Platonisme.
Wat we uit de brieven kunnen ontlenen over Paulus’ Joodse identiteit is bepaald door de persoonlijke ervaring die hij heeft gehad met de opgestane Heer. Verder weten we eigenlijk maar fragmenten over Paulus’ Joodse identiteit: dat hij buiten Jeruzalem geboren is en later naar Jeruzalem is gegaan. Uit zijn brieven blijkt dat hij een bepaalde kennis van de Hellenistische cultuur heeft. Wanneer hij zijn Farizese opleiding heeft gehad en of dat in Jeruzalem was of reeds in Tarsus weten we niet.
Een oud verwijt aan Paulus, die in de 19e eeuw begint te komen bij de aanvang van het historisch-kritische onderzoek, is dat Paulus aan de haal is gegaan met de woorden van en verhalen over Jezus. Paulus is dan de stichter van het christendom dat afwijkt van Jezus’ oorspronkelijke bedoeling. Voor Johnson is dat een onhoudbare gedachte. Hij ziet Paulus als een integere interpreet.
images
Profetische stem
Wat uit de aanhef van de brieven wel blijkt, is dat Paulus zichzelf als een profetische stem heeft gezien. Hij vergelijkt zichzelf ook enkele keren met Jeremia. Paulus leefde in de Schrift van het Oude Testament. Hij citeert niet altijd de Schrift, maar intensieve lezing van zijn brieven laat zien dat hij de kennis van de Schrift in zijn brieven tussen de regels door opneemt. Hij leest de Schrift wel vanuit zijn ervaring met de gekruisigde en opgestane Heer.
Persoonlijke ervaring
Uniek is Paulus volgens Johnson omdat hij in al zijn brieven spreekt over zijn persoonlijke ervaringen. In brieven van Paulus’ tijdgenoten zullen we die persoonlijke ervaringen niet tegen komen. Voor Johnson is de religieuze ervaring die in Paulus’ brieven verwoord wordt een verwaarloosd aspect in de nieuwtestamentische wetenschap. Hij heeft daar al in 1998 aandacht voor gevraagd: Religieus Experience in Earliest Christianity: A Missing Dimension in New Testament Study. Johnson verwijst in zijn boek geregeld naar dit boek.
De levende en ware God
Omdat Paulus’ ervaring zo’n centrale rol speelt, is het goed om Paulus’ overtuiging en de verwoording daarvan nauwkeurig te bestuderen en daarbij ook oog te hebben voor de symbolen en metaforen die Paulus gebruikt. Paulus gaat ervan uit dat er maar één God is. Deze God is anders dan de afgoden de lévende en ware God. Zijn aanwezigheid en kracht kan opgemerkt worden aan hoe de Schepping is vormgegeven.
De wereld leeft echter in opstand tegen God. Paulus gaat hier volgens Johnson wel verder dan het Oude Testament door ervan uit te gaan dat dit verzet tegen God het individuele overstijgt. Paulus heeft de reddende kracht door Christus ervaren en merkt in zichzelf het werk van de Heilige Geest. Hij draagt deze boodschap uit en ziet dat ook bij anderen. De volgelingen delen in Christus en daarmee ook in Zijn kruis. Het kruis verandert van een wrede en mensonterende martelwerktuig in een paradoxale manier waarop God Zijn macht laat zien.
Paulus’ eigen stem: Filemon
Paulus schreef brieven. Dat deed hij vaak samen met anderen. Is het mogelijk om Paulus’ eigen stem te vernemen? Johnson wil niet zijn uitgangspunt nemen in de Romeinenbrief, omdat deze brief juist afwijkt van de overige brieven: deze brief is geschreven aan een gemeente die niet door Paulus is gesticht. Johnson vindt het zinvoller om de stem van Paulus te vernemen in de persoonlijke brief aan Filemon. Deze brief is tegelijkertijd met Efeze en Kolossenzen geschreven.
Johnson: ‘De brief aan Filemon laat zien dat Paulus stem persoonlijk, warm en subtiel is. De stem van iemand die thuis is in de sociale context van de Grieks-Romeinse cultuur. Iemand die de ingewikkelde manier begrijpt waarin sociale status en verplichting werden behandeld door noties als vriendschap, waarbij wederkerigheid van gaven en eerbewijzen een rol spelen.’
800px-Philemon_and_Onesimus
Middeleeuws schilderij: ontmoeting Onesimus en Filemon
In deze brief krijgen we iets te zien van het netwerk waarin Paulus’ missie zich afspeelt. Paulus werkt nauw samen met medewerkers. Paulus ziet zichzelf als een vader voor Onesimus en laat zijn broeder Filemon zien welke betekenis deze ‘zoon’ voor hem heeft. Paulus laat zien dat ‘in Christus zijn’ de sociale verhoudingen bekritiseert en relativeert, zonder die verhoudingen af te schaffen. Filemon stemt overeen met andere pastorale noties van Paulus’ andere brieven.
In het tweede deel dat Johnson over Paulus gaat schrijven, zal hij bij elke brief een diepteboring doen om het kenmerkende van Paulus te laten zien.
March 28, 2024
Excellent historical primer on Paul. A few highlights should give readers a sense Johnson's contribution.
To begin with, Johnson argues that, despite the variations in style among the Pauline corpus, we ought to accept all of the canonical letters as authentically Pauline. By 'authentically Pauline,' he means that Paul, scribes and fellow-workers (the so-called Pauline community) together compiled, edited, and, at times, even wrote portions of the Pauline corpus but, while various hands contributed to the corpus, Johnson argues that this does not undermine the canonical letters as authentically reflective of Paul's voice. Regarding Paul's relation to Judaism, he argues that he, while belonging to the Pharisees, is best described as a Jewish prophet; regarding Paul's relation to the Greek milieu, he argues that, while Paul is clearly not a professional rhetorician or philosopher, he had, in my words, street-level awareness of Greek rhetoric and philosophy, which was virtually inescapable. Also, he makes a case for experience as significant category for understanding Paul's statements despite that fact that experience is often neglected and criticized.
In the final chapter, he argues against modern critics of Paul who see him as oppressive, reminding the reader that his views on various issues was consonant with his contemporaries and that we shouldn't expect Paul to answer questions he wasn't asking. He also reminds the reader regarding his view of women that, by giving women a place to prophesy in the gathering of the believing community (1 Cor 11), he was nothing less than revolutionary. I look forward to jumping into the second volume soon.
To begin with, Johnson argues that, despite the variations in style among the Pauline corpus, we ought to accept all of the canonical letters as authentically Pauline. By 'authentically Pauline,' he means that Paul, scribes and fellow-workers (the so-called Pauline community) together compiled, edited, and, at times, even wrote portions of the Pauline corpus but, while various hands contributed to the corpus, Johnson argues that this does not undermine the canonical letters as authentically reflective of Paul's voice. Regarding Paul's relation to Judaism, he argues that he, while belonging to the Pharisees, is best described as a Jewish prophet; regarding Paul's relation to the Greek milieu, he argues that, while Paul is clearly not a professional rhetorician or philosopher, he had, in my words, street-level awareness of Greek rhetoric and philosophy, which was virtually inescapable. Also, he makes a case for experience as significant category for understanding Paul's statements despite that fact that experience is often neglected and criticized.
In the final chapter, he argues against modern critics of Paul who see him as oppressive, reminding the reader that his views on various issues was consonant with his contemporaries and that we shouldn't expect Paul to answer questions he wasn't asking. He also reminds the reader regarding his view of women that, by giving women a place to prophesy in the gathering of the believing community (1 Cor 11), he was nothing less than revolutionary. I look forward to jumping into the second volume soon.
August 12, 2024
After many years of having Luke Timothy Johnson on my “to read” list, I have finally read one of his works, the first of a two-part study on the Canonical Paul: Constructing Paul. I found Johnson’s forthright and concise style to be engaging and informative. His critique of much of Pauline studies for its overemphasis on Galatians and Romans is timely and apropos. His indictment of Luther and the reformers on a similar point, seems to me, however, to be exaggerated and cantankerous. His work stands without such rhetoric and, at times, his arguments are confused by his attempt to sustain his critique. So, on the one hand, for instance, he seems critical of a Pauline theology that “teaches the hopeless condition of humans, as captive to sin and law, whose rescue comes only from the power of God displayed in the cross of Christ” (282). Yet, as he wraps up this volume, he points to the necessity of the cross and the Spirit for both personal and corporate transformation (295-296).
I found Johnson’s discussion on the groupings of Paul’s letters and his approach to authorial integrity refreshing and compelling. His positioning of Paul within his Jewish heritage and functioning within a Roman cultural milieu was particularly insightful, especially his arguments around what Paul likely knew on a popular level regarding rhetoric and philosophy. On the whole, there is much that commends this work to the student of Scripture and the study of Paul.
I found Johnson’s discussion on the groupings of Paul’s letters and his approach to authorial integrity refreshing and compelling. His positioning of Paul within his Jewish heritage and functioning within a Roman cultural milieu was particularly insightful, especially his arguments around what Paul likely knew on a popular level regarding rhetoric and philosophy. On the whole, there is much that commends this work to the student of Scripture and the study of Paul.
January 15, 2022
Exhilarating exposition of the background and structure of Paul's Letters to Christians.
This is the first volume of a two part work, so it explains the elements needed for context in reading the letters, which were probably written c. 49-67 CE.
A brief outline of how history has treated Paul is included , from Marcion to present day detractors, which helps to clarify how the message has been used over time.
I look forward to the second volume.
This is the first volume of a two part work, so it explains the elements needed for context in reading the letters, which were probably written c. 49-67 CE.
A brief outline of how history has treated Paul is included , from Marcion to present day detractors, which helps to clarify how the message has been used over time.
I look forward to the second volume.
April 15, 2022
Very underrated book that is just as much watershed as JGM Barclay's recent work.
Displaying 1 - 6 of 6 reviews