Είδε τον εαυτό της στους ξερότοπους της Αιθιοπίας, να τρέχει και να ψάχνει απελπισμένη τα μωρά της. Γύρω της υπήρχαν δεκάδες μελαμψά παιδάκια, μα εκείνη τα προσπερνούσε γυρεύοντας τα δικά της. Ξαφνικά τα είδε. Ήταν βέβαιη πως ήταν τα δικά της παιδιά, το ένιωσε τη στιγμή που τα αντίκρυσε και μια άγρια χαρά πλημμύρισε την καρδιά της. Έτρεξε κοντά τους να τ’ αγκαλιάσει, μα εκείνα απομακρύνονταν. Την έπιασε πανικός. Κάθισε απογοητευμένη στον κορμό του δέντρου κι άρχισε να κλαίει. Τότε το μεγαλύτερο κοριτσάκι τής μίλησε. «Μην κλαις, μαμά, και μη στεναχωριέσαι. Υπάρχει εδώ ένα κοριτσάκι που σε περιμένει. Αυτό θα είναι το παιδί σου κι εσύ η μαμά του. Και θα είστε πολύ ευτυχισμένες και οι δυο. Η ζωή σου θα γεμίσει φως. Φως από τα μάτια της και την καρδιά της».
Ένα βιβλίο που μιλά για τη διαφορετικότητα, για την αδικία μα και για τη δύναμη της αγάπης. Ένα ταξίδι από τη Σύρο στην Αιθιοπία, γεμάτο δυνατό έρωτα, περιπέτεια, αγωνία και συγκίνηση. Η προσπάθεια δύο ανθρώπων να αποδείξουν πως η αγάπη μπορεί να νικήσει τα πάντα, ακόμα και τον κοινωνικό ρατσισμό. Άραγε θα τα καταφέρουν;
Από μικρή ηλικία έγραφε διηγήματα εμπνευσμένα από την καθημερινότητα, και στο σχολείο αρκετές εκθέσεις της είχαν διακριθεί και βραβευτεί σε πανελλήνιους διαγωνισμούς. Σπούδασε ψυχολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιταλία, με αντικείμενο τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Ασχολήθηκε με τη διδασκαλία, αλλά τα τελευταία χρόνια την κέρδισε ο κόσμος των επιχειρήσεων και του μάρκετινγκ.
Σήμερα εργάζεται ως υπεύθυνη πωλήσεων σε κατασκευαστική εταιρεία στη Γλυφάδα. Έχει μια κόρη και το χόμπι της είναι τα ενυδρεία. Λατρεύει τα ζώα και πολύ συχνά γράφει ιστορίες με πρωταγωνιστές τα αγαπημένα της χρυσόψαρα. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν με μεγάλη επιτυχία τα μυθιστορήματά της ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, το οποίο είναι εμπνευσμένο από μια αληθινή ιστορία, ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ, κοινωνικό μυθιστόρημα, ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΥΡΙΟ, μυθιστόρημα με προεκτάσεις επιστημονικής φαντασίας, ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, ένα βιβλίο που εξυμνεί τη φιλία, Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΗΞΕΡΕ ΜΟΝΟ ΝΑ ΑΓΑΠΑΕΙ, επίσης βασισμένο σε αληθινή ιστορία, ΖΩΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ, κοινωνικό-αστυνομικό μυθιστόρημα και ΚΛΕΙΣΜΕΝΗ ΠΥΛΗ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ, βασισμένο σε αληθινή βιωματική εμπειρία. Στις 19 Φεβρουαρίου 2015 κυκλοφορεί το νέο της μυθιστόρημα ΙΟΛΗ, κοινωνικού περιεχομένου. Όλα της τα βιβλία έχουν γίνει Best Seller, ξεπερνώντας σε πωλήσεις τα 230.000 αντίτυπα.
Το βιβλίο, η ιστορία γενικότερα, είχε τη δυνατότητα να εξελιχθεί σε κάτι πολύ δυνατό! Θα μπορούσε πράγματι να επικεντρωθεί στον ρατσισμό, την ξενοφοβία και την δυσκολία που αντιμετωπίζουν τα ζευγάρια που θέλουν να υιοθετήσουν ένα παιδάκι! Ωστόσο η συγγραφέας επέλεξε να γράψει για πολλά και διαφορά πράγματα· για γενιές ολόκληρες στη Σύρο, έρωτες και φιλίες. Στην αρχή δεν με πείραζε, μου άρεσε το πως ωρίμαζαν οι χαρακτήρες μπροστά στα μάτια μου. Στις τελευταίες σελίδες η Νουρίν - η κεντρική ηρωίδα και θύμα σεξουαλικης παρενόχλησης - αποφασίζει να παντρευτεί τον θύτη και να κάνει οικογένεια μαζί του. Η ίδια η συγγραφέας δεν μας το παρουσιάζει ως κάτι κατακριτέο αλλά ως δείγμα μεγαλοψυχίας και αγάπης. Και αυτό είναι προβληματικό.
Λοιπόν... δεν με έχετε συνηθίσει να διαβάζω αυτήν την κατηγορία και να πω την αλήθεια και εγώ δεν έχω συνηθίσει εμένα. Ωστόσο πιστεύω ότι καλό είναι να διαβάσουμε καθετί για να έχουμε άποψη... Η Νουρίν είναι ένα βιβλίο στο οποίο η συγγραφέας του μας παρουσιάζει την υιοθεσία και τη ζωή ενός κοριτσιού από την Αιθιοπία. Η συγγραφέας ξεκινά στήνοντας το οικογενειακό περιβάλλον, παρουσιάζοντας τις ζωές των βασικών προσώπων και εξηγώντας τους λόγους σταδιακά που οδηγούνται στην Αιθιοπία και στην υιοθεσία. Οι ήρωες σε αυτές τις σελίδες είναι συμπαθείς ακόμα και αυτοί που σκιαγραφούνται αρνητικά καθώς ο αναγνώστης συμμερίζεται την συμπεριφορά τους. Η γραφή είναι απλή και προσιτή στον μέσο αναγνώστη κι σ' αυτό βοηθά η απλή χρήση της γλώσσας και του λεξιλογίου, τα διαλογικά μέρη που δίνουν ζωντάνια και παραστατικότητα. Δεν είναι το βιβλίο που θα κάνει την ανατροπή στο τέλος, ο αναγνώστης γνωρίζει την έκβαση, την υποψιάζεται, ωστόσο είναι ένα βιβλίο που σε διασκεδάζει. Τι θα ήθελα περισσότερο; Η Σύρος είναι ένα νησί που παρέχει πλούσιο υλικό σε έναν συγγραφέα, συνεπώς θα ήθελα περισσότερες εικόνες από το νησί, παραδόσεις, συνήθειες, να παρουσιαστεί η νοοτροπία των κατοίκων. Τα αστερια ειναι 2,5
Η ιστορία λαμβάνει χώρα κυρίως στην Σύρο &την Αθήνα σε μια λίγο πιο πίσω εποχή. Τρείς γενιές, εφηβικοί έρωτες, φιλίες, οικογενειακά θέματα, μυστικά, ένα ταξίδι στην Αιθιοπία... Ένα βιβλίο με κάθε είδους αντιρατσιστικά μηνύματα, το οποίο εξυψώνει την αγάπη &την διαφορετικότητα. Πάντα πίστευα πως μάνα δεν είναι αυτή που γεννάει ένα παιδί, αλλά αυτή που το μεγαλώνει. &δεν υποβιβάζω σε καμία περίπτωση, το θαύμα της γέννας. (Αν με δείτε πως σπαράζω στο κλάμα σε τέτοιες στιγμές, ακόμα &σε ταινίες, θα καταλάβετε) Ωστόσο, εκείνη που γεννάει ένα παιδί, πονάει μια στιγμή, εκείνη που μεγαλώνει ένα παιδί, πονάει μια ζωή. Ελπίζω να αντιλαμβάνεστε αυτό που θέλω να πω &να μην παρεξηγηθώ. Δυστυχώς, έχω δει &έχω βιώσει άσχημες καταστάσεις σε αυτό τον τομέα, οπότε, επιτρέψτε μου να έχω αυτή την άποψη. (Βλέπε μητέρα Νουριν &μητέρα Γιάννη &σύγκρινε) Έχει άραγε διαφορά, να μεγαλώνεις ένα παιδί που το γέννησες ή ένα παιδί της καρδιάς, όπως λένε; Θα καταφέρει η αγάπη να νικήσει τα πάντα ή μήπως όχι;
Βασισμένο σε αληθινή ιστορία, ένα πολύ συγκινητικό μυθιστόρημα για τη δύναμη της μητρικής αγάπης, την υιοθεσία, τον ρατσισμό και τη ξενοφοβία!!! Ένα βιβλίο για τα παιδιά της καρδιάς!!! Παρά πολύ ωραίο!!!!
Το έχω πει πολλές φορές, και πιθανολογώ πως μελλοντικά θα το πω άλλες τόσες, πως η Μαρία Τζιρίτα είναι μια απ' τις πιο ευαίσθητες σύγχρονες Ελληνίδες συγγραφείς, που δεν διστάζει να καταπιαστεί, σε κάθε νέο της βιβλίο, και με ένα διαφορετικό κοινωνικό ζήτημα, με το καθένα απ' αυτά να μας αφορά, είτε έμμεσα είτε άμεσα -γιατί ακόμα και όταν είσαι μόνο παρατηρητής μιας κατάστασης ή μιας συνθήκης, εκτός από γνώμη, οφείλεις να έχεις και συνείδηση. Το ίδιο, λοιπόν, κάνει και στο νέο της μυθιστόρημα, που κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Ως μαμά ενός αγοριού, που το λατρεύω και είναι όλος μου ο κόσμος, και ως γυναίκα που τόση λαχτάρα είχα να κάνω ένα παιδί, πολλές φορές έχω αναρωτηθεί τι θα έκανα αν δεν μπορούσα να κάνω παιδιά, αν ο Θεός δεν με είχε ευλογήσει με αυτό το χάρισμα. Απάντηση ακόμα να βρω, ούτε νομίζω πως θα βρω ποτέ μου. Ωστόσο, έχω βρεθεί με αρκετές γυναίκες που δεν μπορούν να κάνουν παιδί, παρά που έχουν προσπαθήσει με χίλιους τρόπους και άλλες τόσες φορές. Κάποιες απ' αυτές είναι φίλες μου, κάποιες άλλες απλές περαστικές από τη ζωή μου, όμως έχουν όλες τους ένα κοινό. Μια θλίψη στα μάτια τους και ταυτόχρονα, μια κρυφή ελπίδα στην καρδιά τους, πως μια μέρα το όνειρό τους θα γίνει πραγματικότητα και πως τότε και μόνο τότε, θα αξίζουν όσα έχουν περάσει.
Μια λύση στο "πρόβλημα" αυτό είναι η υιοθεσία, αλλά όπως όλοι γνωρίζουμε, δυστυχώς, στη χώρα μας το θέμα μπάζει από παντού, με μια νομοθεσία που είναι επιεικώς ηλίθια και στερεί το δικαίωμα να γίνουν γονείς, σε ανθρώπους που έχουν τόσα αποθέματα αγάπης μέσα στην καρδιά τους, που κινδυνεύουν να πεθάνουν εξαιτίας αυτών, επειδή δεν μπορούν να τα μοιραστούν. Κι εκεί, κάπου ανάμεσα στη γραφειοκρατία μας, υπάρχει μία ακόμα λύση. Η υιοθεσία παιδιών από χώρες του Τρίτου Κόσμου. Παιδιών που μπορεί να μην είναι κομμάτι από τη σάρκα μας, που μπορεί να μην μας μοιάζουν καν εμφανισιακά, αλλά που την ίδια στιγμή μπορούν να φωτίσουν τα σκοτάδια της ψυχής μας και να γεμίσουν τον κόσμο μας με χρώματα.
Αυτό είναι το θέμα που πραγματεύεται το νέο βιβλίο της κας Τζιρίτα, με τρυφερότητα και σεβασμό, χωρίς περιττές φανφάρες και γλυκανάλατες στιγμές που μοναδικό σκοπό έχουν να εκβιάσουν το συναίσθημά μας. Άλλωστε, δεν υπάρχει λόγος για κάτι τέτοιο. Όχι όταν μιλάμε για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα. Όχι όταν γνωρίζουμε πόσοι άνθρωποι πονάνε και υποφέρουν εξαιτίας της έλλειψης ενός παιδιού από τη ζωή τους, όχι για να ικανοποιήσουν το διψασμένο εγώ τους, αλλά γιατί ξέρουν ν' αγαπάνε πέρα από τα όρια και αυτό θέλουν κάπου να το δείξουν, και ποιος ο καλύτερος μάρτυρας από ένα παιδί, που τα μάτια του μόνο αλήθειες μπορούν ν' αναγνωρίσουν.
Πολλοί οι χαρακτήρες μας, με τον καθέναν απ' αυτούς να τραβάει το δικό του δύσβατο μονοπάτι που, όμως, στο τέλος της διαδρομής του θα φτάσει στην επιθυμητή λύτρωση, σ' εκείνη που θα κατευνάσει την θύελλα της καρδιάς του και θα σβήσει τον πόνο της ψυχής του. Ρατσισμός, έρωτας, κοινωνικές αδικίες, είναι ορισμένα απ' όσα γινόμαστε μάρτυρες, όσο η ιστορία μας εξελίσσεται, με το καθένα απ' αυτά να μας αγγίζει με τον δικό του τρόπο -ίσως, ακόμα, και να ταυτιζόμαστε με τις εκάστοτε συνθήκες, έστω και με ορισμένες από αυτές. Αυτό, όμως, που μας μένει περισσότερο απ' όλα στο μυαλό, όταν γυρίσουμε και την τελευταία σελίδα, είναι πως οι άνθρωποι πρέπει ν' αγαπάμε, άσχετα από το φύλο, την εθνικότητα, την καταγωγή, μα και πως τα παιδιά δεν είναι μόνο γονεϊκά τρόπαια, αλλά αυτά μπορούν να μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους και ν' αλλάξουν τον κόσμο μας.
Υπάρχουν φορές που δεν χρειάζονται περισπούδαστα νοήματα για να αντιληφθείς τι θέλει να σου μεταδώσει ένας συγγραφέας κι αυτό συνέβη σ αυτό το βιβλίο. Χωρίς φιοριτούρες η γραφή της Τζιρίτα,είναι χαρακτηριστική άλλωστε, όμως ουσιαστική και μιλάει για σημαντικά θέματα χωρίς να γίνεται γραφική αλλά απλή,καθαρή καί οικεία και έτσι δίνει την ευκαιρία στο αναγνωστικό κοινό να μπει στην διαδικασία να αισθανθεί πολλά καί να σκεφτεί τι θα έκαναν οι ίδιοι στη θέση των ηρώων του βιβλίου. Τα βασικά νοήματα λοιπόν είναι η αγάπη των γονιών,ο έρωτας,ο ρατσισμός και η αδικία που βιώνουν οι ήρωες καθώς καί όλα τα εμπόδια που θα σταθούν μπροστά τους καί θα πρέπει να ξεπεράσουν. Το μήνυμα της συγγραφέως είναι να αγαπάμε όλον τον κόσμο γύρω μας,να τον αποδεχόμαστε με όλα τα χαρακτηριστικά του καί να νοιαζόμαστε για τα παιδιά γιατί τα παιδιά είναι η χαρά της ζωής. Μακάρι τα παιδιά να έχουν όλα όσα χρειάζονται καί κυρίως ανθρώπους που τα λατρεύουν καί τα προστατεύουν,με ήθος και αλληλεγγύη να αγωνιζόμαστε για να αναδειχθούμε μέσα από τη δημιουργία κι όχι υποτιμώντας ή υπονομεύοντας τους γύρω μας. Αν δεν αισθανόμουν σε κάποια σημεία ότι μου βάζει την σκέψη σαν μπουκιά ψυχολόγου στο μυαλό ίσως έβαζα και 5....
Νουρίν, το τελευταίο έργο της Μαρίας Τζιρίτα, κατάφερε μ' ένα μοναδικό τρόπο να εισχωρήσει στο μυαλό μου. Το αποτέλεσμα ήταν να το σκέφτομαι μέρες μετά την ολοκλήρωση του. Ταξιδεύεις σε ένα κείμενο γεμάτο εικόνες, πλούσιο σε σκέψεις και συναισθήματα. Μπροστά σου ανοίγεται ένας δύσκολος αγώνας δρόμου με θέμα την αγάπη, που είναι γεμάτος παγίδες και ανυπέρβλητα εμπόδια! Ο σκληρός ρατσισμός ,η λαχτάρα της υοθεσίας και οι κοινωνικές ανισότητες προκαλούν έκρηξη αλυσιδωτών συναισθημάτων. Όλες οι αλήθειες της ζωής βρίσκονται εδώ, στο βιβλίο της Νουρίν, ''απλωμένες'' με τρόπο μαγικό! Τρεις γενιές,τρία ζευγάρια. Ξεκινάει στο όχι και τόσο μακρινό χθες, με την όμορφη ιστορία της Λουκίας και τον Δομίνικου , συνεχίζει με την υπέροχα συγκινητική ιστορία της Ανέζας και του Αλέκου, για να καταλήξει στο σήμερα και στην συγκλονιστική ιστορία της Νουρίν. Ο αναγνώστης θα ξετυλίξει το κουβάρι της ζωής τους και μαθαίνοντας τις σκέψεις τους, θα μπορέσει να δει πως διαμορφώνονται οι χαρακτήρες τους ,με το πέρασμα του χρόνου. Όταν φτάσει η ώρα που θα γνωρίσει την κεντρική ηρωίδα του βιβλίου, την Νουρίν, θα έχει ήδη γίνει κομμάτι του εαυτού τους, θα τους πονά , θα τους νιώθει και θα μπορεί να τους δικαιολογήσει καλύτερα. Εμμονές του ''πρέπει'' και του ''θέλω'' στην πορεία μεταλλάσσονται σε πράξεις αδυσώπητα σκληρές . Οι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με τον χειρότερο εαυτό τους. Την αγάπη πολλές φορές την ξεπερνά ο ανθρώπινος εγωισμός... Τραγικά και ανεπανόρθωτα τα λάθη του. Κόβει φτερά, κομματιάζει ελπίδες και στο τέλος αφήνει πίσω του ερείπια... Αυτός που πληγώνει πιο πολύ είναι αυτός που πονάει περισσότερο στο τέλος!.. Θα χρειαστεί καιρός για να ξεπεράσουν τη θλίψη τον πόνο ,την οργή και να ξαναπάρουν τη ζωή στα χέρια τους! Δάκρυσα, έκλαψα , συγκινήθηκα, ερωτεύτηκα , πόνεσα , χάρηκα, εξοργίστηκα , και στο τέλος λυτρώθηκα! Είναι γνωστή άλλωστε η Μαρία για τα αισιόδοξα και ελπιδοφόρα ταξίδια της !Τελειώνοντάς τα, σου αφήνουν πάντα ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη.! Αν μου ζητούσαν να περιγράψω με μια πρόταση το βιβλίο, θα ήταν ακριβώς αυτή!
''Η καρδιά όλων των ανθρώπων πάνω σ'αυτή τη γη έχει το ίδιο χρώμα και χτυπά με τον ίδιο τρόπο.''
Μέσα από την μεταμέλεια μπορούμε να βρούμε τη γαλήνη της ψυχής μας και να αγγίξουμε την πολυπόθητη ευτυχία. Εν κατακλείδι αν αφεθείτε στην ιστορία της Νουρίν, θα βυθιστείτε σ' ένα ρεαλιστικό κοινωνικό ανάγνωσμα ,που αναμφισβήτητα θα σας προβληματίσει και αναμφίβολα θα τρυπώσει για πάντα στην καρδιά σας!
Νουρίν, η νύχτα που φώτισε τη μέρα. Το τελευταίο βιβλίο της Μαρίας Τζιρίτα με συγκλόνισε, μου χάρισε τόσα συναισθήματα και με δίδαξε ανθρωπιά και αγάπη!! Μου άρεσε πάρα πολύ και σας παραθέτω την άποψή μου που αναρτήθηκε στο site Θεματοφύλακες λόγω τεχνών. Μην το χάσετε... https://www.thematofylakes.gr/nourin-...
Στο δέκατο τρίτο βιβλίο της, η συγγραφέας καταπιάνεται με ένα κοινωνικό και διαφορετικό θέμα, αυτό της υιοθεσίας ενός διαφορετικού ανθρώπου. Η διαδικασία της υιοθεσίας, μόνο απλή δεν είναι. Η μπορεί και να είναι, όταν αυτή αφορά υιοθεσία παιδιού από άλλη χώρα. Αλλά και όταν αυτή επιτευχθεί, τότε η οικογένεια θα έχει να αντιμετωπίσει την κοινωνία. Πως μπορείς να προστατεύσεις ένα τόσο διαφορετικό παιδί από τον ρατσισμό και την μικροψυχία ορισμένων ανθρώπων; Η κοινωνία πολλές φορές δείχνει το σκληρό της πρόσωπο κι οτιδήποτε διαφορετικό το τιμωρεί. Η Μαρία Τζιρίτα, μέσα από την εξαιρετικά δομημένη και καλογραμμένη ιστορία, καταφέρνει να ευαισθητοποιήσει και παράλληλα να προβληματίσει. Η κοινωνία στην οποία ζούμε δεν έχει μάθει να αποδέχεται το διαφορετικό και να το εντάσσει στους κόλπους της. Η Νουρίν δεν θα αποτελέσει εξαίρεση. Αλλά θα μάθει να κάνει θετικές σκέψεις, να νικήσει τον κοινωνικό ρατσισμό, να συγχωρέσει τους ανθρώπους που τους πλήγωσαν και να κατανοήσει τι είναι σημαντικό και τι ασήμαντο σε αυτή τη ζωή.
Ένα μυθιστόρημα γεμάτο εικόνες από τη Σύρο και την Αιθιοπία, συναισθήματα και αλήθειες, με τη συγγραφέα να παραδίδει μαθήματα ζωής!!!
Ποσα συναντα κανεις σε αυτο το βιβλίο!Συγχώρεση, αγάπη, αποδοχή, όνειρα και οχι μονο! Αν το διαβαζεις με "τις κεραιες " έτοιμες να "πιασουν" καθε εμμεσο ή αμεσο μήνυμα που περναει... θα το ευχαριστηθεις! Ειμαι σιγουρη!!
Υπάρχουν τα παιδιά της κοιλιάς καί τα παιδιά της αγκαλιάς. Όλα,όμως,είναι πολύ σημαντικά για τους γονείς τους. Είναι η ελπίδα τους,η πιο μεγάλη τους αγάπη,το φως που τους οδηγεί... Είναι όλη τους η ζωή καί ο λόγος ύπαρξης των. Δεν νομίζω ότι θα υπάρξει κάποιος/α που θα ισχυριστεί το αντίθετο. Σημασία έχει τα παιδιά να εισπράττουν όλη την αγάπη που τους αξίζει καί να έχουν δίπλα τους,γονείς που θα τα στηρίζουν ολότελα. Άλλωστε,γονιός δεν είναι μόνος εκείνος που γεννάει ένα παιδί,αλλά εκείνος που το μεγαλώνει... Η συγγραφέας κυρία Μαρία Τζιρίτα στο νέο της κοινωνικό μυθιστόρημα,με τίτλο ''ΝΟΥΡΙΝ. Η ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΦΩΤΙΣΕ ΤΗ ΜΕΡΑ'',θίγει ένα πολύ δύσκολο κι λεπτό ζήτημα,όπως είναι η υιοθεσία παιδιών από χώρες της Αφρικής. Όμοια με τα προηγούμενα βιβλία της,έτσι κι αυτό,το διακρίνει ένας γλυκόπικρος χαρακτήρας καί μία άσβεστη ελπίδα για το μέλλον. Ό,τι ακριβώς συμβαίνει καί στην αληθινή ζωή. Ίσως,αυτός να είναι ο λόγος που τα βιβλία της γίνονται αρεστά στο αναγνωστικό κοινό. Είναι η δεύτερη φορά που τυγχάνει να διαβάσω δικό της βιβλίο καί για να είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σας,μου άρεσε πιο πολύ από το προηγούμενο. Με άγγιξε με έναν τρόπο που δεν το περίμενα. ΄Ηταν πραγματικά μία όμορφη έκπληξη. Η συγκίνηση,που ένιωθα καθ'όλη την διάρκεια της ανάγνωσής του,με συντροφεύει ακόμη καί τώρα που σας γράφω αυτά τα λόγια. Η γραφή της είναι χαρακτηριστική. Είναι αισθαντική καί ουσιαστική. Μιλάει για σημαντικά θέματα χωρίς να γίνεται γραφική,ή,να βασίζεται σε περιττές φιοριτούρες απλά καί μόνο για να εντυπωσιάσει. Είναι απλή,καθαρή καί οικεία για τον αναγνώστη. Περνάει το νόημα που θέλει στο αναγνωστικό κοινό βάζοντάς τους στην διαδικασία να αισθανθούν πολλά καί να σκεφτούν τι θα έκαναν οι ίδιοι αν ήταν στην θέση των πρωταγωνιστών. Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε όλο καί περισσότερα ζευγάρια να προβαίνουν σε πράξεις υιοθεσίας παιδιών,ιδίως από φτωχότερες χώρες του κόσμου. Δεν τίθεται εδώ θέμα εγωϊσμού,του τύπου,γιατί ο τάδε έχει παιδί καί εγώ όχι. Η ανάγκη τους να δώσουν όλη την αγάπη που νιώθουν σε ένα παιδί είναι αυτή που τους παρακινεί να κάνουν αυτήν την αξιέπαινη καί θαυμάσια κίνηση. Η υιοθεσία καί η φροντίδα ενός ξένου παιδιού,όχι βιολογικού,είναι μία από τις πιο υπέροχες πράξεις στην ζωή ενός ανθρώπου. Ισοδυναμεί με την απόφαση της γέννησης ενός ανθρώπου,μπορεί καί παραπάνω μην σας πώ. Τα παιδιά δεν είναι αντικείμενα για να τα πετάξουμε αν χαλάσουν,ή,τα βαρεθούμε. Είναι άνθρωποι με ψυχή καί συναισθήματα ανεξαρτήτως χρώματος,φυλής καί κοινωνικής τάξης. Κανείς δεν έχει δικαιώμα να παίζει με τις ψυχές τους. Μέσα στην πλοκή του βιβλίου δεν θα σταθούμε μόνο εκεί. Θα συναντήσουμε ήρωες απλούς,καθημερινούς με τους οποίους πιθανόν να ταυτιστούμε μαζί τους. Θα δούμε την αδικία,τον έρωτα,τον ρατσισμό καί όλα τα εμπόδια που θα σταθούν μπροστά τους καί θα πρέπει να ξεπεράσουν. Θα τα καταφέρουν άραγε,ή,όχι; Φυσικά αυτό δεν έχω σκοπό να σας το εκμυστηρευτώ. Η συγγραφέας μέσα από αυτήν την ιστορία περνάει ένα πολύ καίριο μήνυμα. Να αγαπάμε όλον τον κόσμο γύρω μας,να τον αποδεχόμαστε με όλα τα χαρακτηριστικά του καί να νοιαζόμαστε για τα παιδιά. Να θυμάστε! Τα παιδιά είναι το μέλλον αυτού του κόσμου. Είναι η χαρά,είναι η ουσία της ζωής. Εύχομαι ολόψυχα να έρθει η στιγμή που όλα τα παιδιά θα έχουν όλα όσα χρειάζονται καί κυρίως ανθρώπους που τα λατρεύουν καί τα προστατεύουν. Στην κυρία Τζιρίτα καί στην κόρη της εύχομαι να εκπληρωθεί η επιθυμία τους,την οποία αναφέρει η συγγραφέας στο σημείωμά της στο τέλος του βιβλίου. Επειδή το βιβλίο δεν έχει κυκλοφορήσει καλά καλά καί δεν θέλω να χάσει κάτι από την μαγεία του,θα μου επιτρέψετε να μην επεκταθώ παραπάνω. Για μένα δίνει μαθήματα ζωής. Αξίζει να το αναζητήσετε καί να το διαβάσετε! Καλά σας αναγνώσματα!
ΜΕΣΟ ΤΕΧΝΗΣ!!! Λίτσα Κοντογιάννη Ένα υπέροχο βιβλίο, καλογραμμένο, άρτιο από κάθε άποψη, γεμάτο από συναίσθημα, συγκίνηση και άδολη, απόλυτη και πραγματική αγάπη, από την πρώτη μέχρι την τελευταία του σελίδα, στοιχεία που σπανίζουν στη σημερινή ζωή μας. Πραγματικά τυχεροί όσοι μπορούν να τη βιώσουν και να ξεπερνούν κάθε εμπόδιο που στήνει το εκάστοτε κοινωνικό περιβάλλον, σε ότι αφορά τη διαφορετικότητα. Οι περισσότεροι από μας ξέρουμε πολύ καλά πως πολλά από αυτά τα εμπόδια βρίσκονται μόνο στο μυαλό μας. Η συγγραφέας μας, έχει πάντα το θάρρος και καταπιάνεται στα βιβλία της με πολύ σημαντικά θέματα της εποχής μας. Έτσι κι αυτή τη φορά καταπιάνεται με τη υιοθεσία ενός παιδιού διαφορετικού χρώματος. Οι ήρωες της ιστορίας, αποτελούν τρεις γενιές μιας δεμένης ελληνικής οικογένειας, είναι χαρακτήρες απόλυτα ολοκληρωμένοι και αληθινοί, μιας και η υπόθεση του βιβλίου βασίζεται σε μια πραγματική ιστορία. Όλα αυτά τα αληθινά γεγονότα «πλέκονται» αριστοτεχνικά με τη μυθοπλασία και το αποτέλεσμα είναι ένα πολύ δυνατό βιβλίο. Μια απίστευτη περιπέτεια που μας ταξιδεύει στο χρόνο και από τη Σύρο, στην Αιθιοπία και μετά στην Αθήνα. Μέσα από μια γραφή απλή και προσιτή, μας μιλάει για τον ρατσισμό, για εφηβικούς αλλά και πανίσχυρους έρωτες, φιλίες, οικογενειακά θέματα, μυστικά, αγωνία αλλά και συγκίνηση. Δεν πραγματεύεται μόνο τον ρατσισμό του χρώματος. Αλλά κάθε είδος ρατσισμού. Ένα βιβλίο αφιερωμένο στα σοκολατένια παιδιά της χώρας μας, παιδιά της καρδιάς, που καθημερινά δίνουν φως σε πολλές οικογένειες, και αφήνει ανεξίτηλο αποτύπωμα στην καρδιά του αναγνώστη. Σε αυτά τα παιδιά όμως τίποτα δεν έχει χαριστεί απλόχερα και άκοπα. Παλεύουν κάθε μέρα με την προκατάληψη, την καχυποψία, το χλευασμό, τον ρατσισμό, τον αφορισμό που δείχνει η κοινωνία απέναντι στο διαφορετικό είτε πρόκειται για χρώμα δέρματος, είτε για επιλογή συντρόφου, είτε για πολιτική πεποίθηση, είτε για κοινωνική διαστρωμάτωση. Αυτοί οι άνθρωποι που σκέφτονται τόσο αρνητικά για τους άλλους, είναι στην πλειοψηφία τους άνθρωποι δυστυχισμένοι, που όχι μόνο δεν δέχονται την όποια διαφορετικότητα, όχι μόνο δεν την καταλαβαίνουν, αλλά πολύ απλά δεν θέλουν και να την καταλάβουν. Για αυτό κατά την ταπεινή μου άποψη, εμείς οι άνθρωποι πρέπει να είμαστε ταπεινοί, να έχουμε αυτογνωσία και να αγαπάμε χωρίς εγωισμό. Να μπορούμε να συγχωρούμε, να προσπερνάμε το κακό και το άδικο και να μην αφήνουμε τίποτα αρνητικό να μας επηρεάζει. Μόνο έτσι θα μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Αυτό που θα κρατήσω είναι η φράση του Αλέκου που λέει στην κόρη του: «όποιος έχει πρόβλημα μαζί σου, απλά έχει πρόβλημα. Γιατί να πρέπει το δικό του πρόβλημα να γίνει και δικό σου;»
"ΝΟΥΡΙΝ. Η ΝΎΧΤΑ ΠΟΥ ΦΏΤΙΣΕ ΤΗ ΜΈΡΑ" Συγγραφέας: Μαρία Τζιριτα
Καλησπέρα σας άλλο ένα ταξιδακι έφτασε στο τέλος του. Το συγκεκριμένο βιβλίο ήθελα να το διαβάσω πολύ καιρό γιατί είχα ακούσει τα καλύτερα και τελειώνοντας το θα συμφωνήσω με όσους μου το έλεγαν αυτό. Ο τρόπος γραφής της συγγραφές είναι σαν να στα διηγείται κάποιος ή σαν να βλέπεις κάποια ταινία . Μου άρεσε πάρα πολύ , όπως και οι ήρωες του και ξεχώρισα την Ανέζα και τον Αλέκο για το μεγαλείο της ψυχής τους. Ένα βιβλίο που περνάει παρά πολλά μυνήματα αλλά κάνει τον αναγνώστη να νιώσει πολύ έντονα συναισθήματα ❤️ Σας το προτείνω κι εγώ με την σειρά μου 📚
Από το οπισθόφυλλο του ⤵️
Είδε τον εαυτό της στους ξερότοπους της Αιθιοπίας, να τρέχει και να ψάχνει απελπισμένη τα μωρά της. Γύρω της υπήρχαν δεκάδες μελαμψά παιδάκια, μα εκείνη τα προσπερνούσε γυρεύοντας τα δικά της. Ξαφνικά τα είδε. Ήταν βέβαιη πως ήταν τα δικά της παιδιά, το ένιωσε τη στιγμή που τα αντίκρυσε και μια άγρια χαρά πλημμύρισε την καρδιά της. Έτρεξε κοντά τους να τ’ αγκαλιάσει, μα εκείνα απομακρύνονταν. Την έπιασε πανικός. Κάθισε απογοητευμένη στον κορμό του δέντρου κι άρχισε να κλαίει. Τότε το μεγαλύτερο κοριτσάκι τής μίλησε. «Μην κλαις, μαμά, και μη στεναχωριέσαι. Υπάρχει εδώ ένα κοριτσάκι που σε περιμένει. Αυτό θα είναι το παιδί σου κι εσύ η μαμά του. Και θα είστε πολύ ευτυχισμένες και οι δυο. Η ζωή σου θα γεμίσει φως. Φως από τα μάτια της και την καρδιά της».
Ένα βιβλίο που μιλά για τη διαφορετικότητα, για την αδικία μα και για τη δύναμη της αγάπης. Ένα ταξίδι από τη Σύρο στην Αιθιοπία, γεμάτο δυνατό έρωτα, περιπέτεια, αγωνία και συγκίνηση. Η προσπάθεια δύο ανθρώπων να αποδείξουν πως η αγάπη μπορεί να νικήσει τα πάντα, ακόμα και τον κοινωνικό ρατσισμό. Άραγε θα τα καταφέρουν?
This entire review has been hidden because of spoilers.
Νουρίν, η νύχτα που φώτισε τη μέρα.....Το πρωτο βιβλιο που διαβασα της συγγραφεας... Ειναι ενα βιβλιο που μιλαει απο την αρχη μεχρι την τελευταια σελιδα για την αγαπη του γονιου για το παιδι του είτε ειναι της κοιλιάς ειτε οχι η αγαπη ειναι ίδια ,μλαει για την διαφορετικοτητα ,την αδικια αλλα κ για την δυναμη της αγαπης γιατι χωρις αγαπη δε μπορει να ζησει ο ανθρωπος ..Τι σημασία εχει αν εισαι μαυρος-λευκος-χρηστιανος κ.α αφου η καρδια ολων μας εχει το ιδιο χρώμα τους ιδίους παλμούς ..Σαν μητερα δυο κοριτσιων αυτο το βιβλιο με εκανε να καω ενα προσωπικο ταξιδι μεσα μου κ να δω τα πραγματα απο την αρχη της σχεσης μου με το σύζυγο μου οταν κ εμεις ειμαστα 17 κ 23 αντίστοιχα αρκετα έμοιαζαν με τη δικη μου ιστορια κ θα ηθελα τα κοριτσια μου οταν φτασουν σε ηλικα να το διαβασουν κ να παρουν μαθηματα μεσα απο αυτο το βιβλιο... Υπεροχη γραφει υπεροχο βιβλιο με μαθηματα ζωης...
<<Όποιος εχει προβλημα μαζι μας απλώς εχει πρόβλημα. Γιατι θα πρέπει το δικό του πρόβλημα να γίνει και δικό μας;;;>>
Συγκλονιστικο!! Η ιστορια του εχει να διδαξει το κοινωνικο μηνυμα της διαφορετικοτητας και της υιοθεσιας, την αγαπη που πρεπει να δειχνουμε σε ολους τους ανθρωπους.
Είναι ένα υπέροχο βιβλίο, με πολύ ωραία και ευχάριστη ιστορία και το κυριότερο είναι ότι περνάει πολύ ωραία μηνύματα! Με ενθουσίασε από τις πρώτες σελίδες και το συστήνω ανεπιφύλακτα!
Υπάρχουν τα παιδιά της κοιλιάς καί τα παιδιά της αγκαλιάς. Όλα,όμως,είναι πολύ σημαντικά για τους γονείς τους. Είναι η ελπίδα τους,η πιο μεγάλη τους αγάπη,το φως που τους οδηγεί... Είναι όλη τους η ζωή καί ο λόγος ύπαρξης των. Δεν νομίζω ότι θα υπάρξει κάποιος/α που θα ισχυριστεί το αντίθετο. Σημασία έχει τα παιδιά να εισπράττουν όλη την αγάπη που τους αξίζει καί να έχουν δίπλα τους,γονείς που θα τα στηρίζουν ολότελα. Άλλωστε,γονιός δεν είναι μόνος εκείνος που γεννάει ένα παιδί,αλλά εκείνος που το μεγαλώνει... Η συγγραφέας κυρία Μαρία Τζιρίτα στο νέο της κοινωνικό μυθιστόρημα,με τίτλο ''ΝΟΥΡΙΝ. Η ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΦΩΤΙΣΕ ΤΗ ΜΕΡΑ'',θίγει ένα πολύ δύσκολο κι λεπτό ζήτημα,όπως είναι η υιοθεσία παιδιών από χώρες της Αφρικής. Όμοια με τα προηγούμενα βιβλία της,έτσι κι αυτό,το διακρίνει ένας γλυκόπικρος χαρακτήρας καί μία άσβεστη ελπίδα για το μέλλον. Ό,τι ακριβώς συμβαίνει καί στην αληθινή ζωή. Ίσως,αυτός να είναι ο λόγος που τα βιβλία της γίνονται αρεστά στο αναγνωστικό κοινό. Είναι η δεύτερη φορά που τυγχάνει να διαβάσω δικό της βιβλίο καί για να είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σας,μου άρεσε πιο πολύ από το προηγούμενο. Με άγγιξε με έναν τρόπο που δεν το περίμενα. ΄Ηταν πραγματικά μία όμορφη έκπληξη. Η συγκίνηση,που ένιωθα καθ'όλη την διάρκεια της ανάγνωσής του,με συντροφεύει ακόμη καί τώρα που σας γράφω αυτά τα λόγια. Η γραφή της είναι χαρακτηριστική. Είναι αισθαντική καί ουσιαστική. Μιλάει για σημαντικά θέματα χωρίς να γίνεται γραφική,ή,να βασίζεται σε περιττές φιοριτούρες απλά καί μόνο για να εντυπωσιάσει. Είναι απλή,καθαρή καί οικεία για τον αναγνώστη. Περνάει το νόημα που θέλει στο αναγνωστικό κοινό βάζοντάς τους στην διαδικασία να αισθανθούν πολλά καί να σκεφτούν τι θα έκαναν οι ίδιοι αν ήταν στην θέση των πρωταγωνιστών. Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε όλο καί περισσότερα ζευγάρια να προβαίνουν σε πράξεις υιοθεσίας παιδιών,ιδίως από φτωχότερες χώρες του κόσμου. Δεν τίθεται εδώ θέμα εγωϊσμού,του τύπου,γιατί ο τάδε έχει παιδί καί εγώ όχι. Η ανάγκη τους να δώσουν όλη την αγάπη που νιώθουν σε ένα παιδί είναι αυτή που τους παρακινεί να κάνουν αυτήν την αξιέπαινη καί θαυμάσια κίνηση. Η υιοθεσία καί η φροντίδα ενός ξένου παιδιού,όχι βιολογικού,είναι μία από τις πιο υπέροχες πράξεις στην ζωή ενός ανθρώπου. Ισοδυναμεί με την απόφαση της γέννησης ενός ανθρώπου,μπορεί καί παραπάνω μην σας πώ. Τα παιδιά δεν είναι αντικείμενα για να τα πετάξουμε αν χαλάσουν,ή,τα βαρεθούμε. Είναι άνθρωποι με ψυχή καί συναισθήματα ανεξαρτήτως χρώματος,φυλής καί κοινωνικής τάξης. Κανείς δεν έχει δικαιώμα να παίζει με τις ψυχές τους. Μέσα στην πλοκή του βιβλίου δεν θα σταθούμε μόνο εκεί. Θα συναντήσουμε ήρωες απλούς,καθημερινούς με τους οποίους πιθανόν να ταυτιστούμε μαζί τους. Θα δούμε την αδικία,τον έρωτα,τον ρατσισμό καί όλα τα εμπόδια που θα σταθούν μπροστά τους καί θα πρέπει να ξεπεράσουν. Θα τα καταφέρουν άραγε,ή,όχι; Φυσικά αυτό δεν έχω σκοπό να σας το εκμυστηρευτώ. Η συγγραφέας μέσα από αυτήν την ιστορία περνάει ένα πολύ καίριο μήνυμα. Να αγαπάμε όλον τον κόσμο γύρω μας,να τον αποδεχόμαστε με όλα τα χαρακτηριστικά του καί να νοιαζόμαστε για τα παιδιά. Να θυμάστε! Τα παιδιά είναι το μέλλον αυτού του κόσμου. Είναι η χαρά,είναι η ουσία της ζωής. Εύχομαι ολόψυχα να έρθει η στιγμή που όλα τα παιδιά θα έχουν όλα όσα χρειάζονται καί κυρίως ανθρώπους που τα λατρεύουν καί τα προστατεύουν. Στην κυρία Τζιρίτα καί στην κόρη της εύχομαι να εκπληρωθεί η επιθυμία τους,την οποία αναφέρει η συγγραφέας στο σημείωμά της στο τέλος του βιβλίου. Επειδή το βιβλίο δεν έχει κυκλοφορήσει καλά καλά καί δεν θέλω να χάσει κάτι από την μαγεία του,θα μου επιτρέψετε να μην επεκταθώ παραπάνω. Για μένα δίνει μαθήματα ζωής. Αξίζει να το αναζητήσετε καί να το διαβάσετε! Καλά σας αναγνώσματα!
Μια όμορφη και συγκινητική ιστορία με πολλά μηνύματα πίσω απ’ αυτήν! Η ψυχή του ανθρώπου μπορεί πραγματικά να ξεπεράσει πολλά εμπόδια και κακά.
Ακολουθούμε την ιστορία τριών γενεών, τριών γυναικών συγκεκριμένα της ίδιας οικογένειας. Η Ανέζα, κόρη της Λουκίας και του Δομίνικου, μεγαλώνει με αρκετά διαφορετικό σκεπτικό από την υπόλοιπη οικογένεια της θα έλεγα και με αξιοθαύμαστη μεγαλοψυχία. Ερωτεύεται παράφορα στο πρώτο έτος σπουδών της τον Αλέκο, ο οποίος αποδεικνύεται να είναι ο ένας και μοναδικός έρωτας της ζωής της. Οι δυο τους μετά από ένα χρόνο σχέσης περίπου παίρνουν ξεχωριστούς δρόμους λόγω πολλών παρεξηγήσεων και εμπλοκής τρίτων ατόμων. Εκείνη συνεχίζει τις σπουδές της στο παιδαγωγικό στην Αθήνα και αφού πάρει το πτυχίο της, αποφασίζει να ταξιδέψει στην Αιθιοπία με μια οργάνωση για να βοηθήσουν τα φτωχά παιδιά που έχουν ανάγκη. Το ταξίδι αυτό την συγκινεί βαθύτατα και αποφασίζει από εκείνη την στιγμή ότι όταν μεγαλώνοντας τα καταφέρει, θα υιοθετήσει ένα παιδί από το μέρος αυτό για να του χαρίσει μια καλύτερη ζωή και την αγάπη που αξίζει. Μετά από αρκετά χρόνια η μοίρα φέρνει κοντά ξανά τον Αλέκο και την Ανέζα και οι δυο τους από τότε είναι αχώριστοι. Μετά από χρόνια προσπάθειας για να αποκτήσουν παιδί, οι δυο τους συμφωνούν να υιοθετήσουν ένα παιδί από την Αιθιοπία και παρά τις όσες δυσκολίες εν τέλει τα καταφέρνουν και αποκτούν την Νουρίν. Παρακολουθούμε την ζωή της Νουρίν, πώς την αντιμετωπίζει η κοινωνία σχετικά με το χρώμα του δέρματος της και πόσο δυσκολεύεται να ενταχθεί με τους υπόλοιπους.
Ένα βιβλίο γλυκό, συγκινητικό και τρυφερό που μας βάζει σε σκέψη για την υιοθεσία και την διαφορετικότητα! Ένα μάθημα για την δύναμη της αγάπης! Γιατί η αγάπη δεν γνωρίζει χρώματα!
This entire review has been hidden because of spoilers.