Κωνσταντινούπολη, αρχές του 13ου αιώνα. Ο γιος του έκπτωτου αυτοκράτορα δραπετεύει, με κατεύθυνση το Σβάμπεν της Γερμανίας, κουβαλώντας μαζί του κάτι που όλοι το έχουν για χαμένο. Στη Δύση, ο πάπας ξεσηκώνει τη χριστιανοσύνη για να απελευθερώσει τους Άγιους Τόπους από τους Σαρακηνούς. Στον μυχό της Αδριατικής, ο δόγης της Βενετίας εξυφαίνει τα σχέδιά του, που θα εξασφαλίσουν στη Γαληνοτάτη Δημοκρατία κέρδη από τον επερχόμενο πόλεμο.
Ο φυγάς πρίγκιπας διεκδικεί τον θρόνο και ζητά τη βοήθεια των σταυροφόρων, υποσχόμενος πλούτη, δόξα και ένα θρυλικό σπαθί που έρχεται από τα βάθη των αιώνων για να χαρίσει νίκες στους πολέμους με τους άπιστους. Μια μυστική αδελφότητα κάνει τα πάντα για να αποτρέψει τη διαφαινόμενη συμφορά, αλλά ο χρόνος πιέζει αφόρητα. Θα μπορέσουν οι Μιχαηλίτες να τηρήσουν τον όρκο τους; Θα μπορέσει ο πρίγκιπας να κερδίσει τον θρόνο μιας αυτοκρατορίας που ψυχορραγεί; Ποια είναι η κατάρα που φέρνει μαζί της η Οργή του Θεού;
Η πρώτη αφήγηση που δημοσιεύεται από τον μέχρι πρόσφατα χαμένο Κώδικα του Ξηροποτάμου, ένα συναρπαστικό ταξίδι που ξεκινά, ξαναγράφοντας την ιστορία της Ρωμανίας και της Δ’ σταυροφορίας.
Ο Νίκος Βιτωλιώτης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Σπύρου Καλαντζή) γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971 και μεγάλωσε στον Πειραιά. Έχει σπουδάσει Οικονομικά και Ευρωπαϊκό Πολιτισμό, με μεταπτυχιακές σπουδές στην Τραπεζική/Χρηματοοικονομική αλλά και στη Δημιουργική Γραφή. Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά. Δηλώνει φανατικός βιβλιόφιλος και σινεφίλ, ενώ του αρέσει πολύ να ταξιδεύει, τόσο στην πραγματική ζωή όσο και στη φαντασία του. Ζει στην Αθήνα και αν κάποια στιγμή συνταξιοδοτηθεί, ίσως εγκατασταθεί μόνιμα στη Βιτώλη, απ' όπου κατάγεται ένα πρόγονός του. Όσον αφορά τα βιβλία του, το "Τιμωρός - Οργή Θεού" κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Anubis, το "Τιμωρός - Δρακοσπηλιά" από το Byzantine Tales (πρώτη έκδοση NVBooks), τα "Σαραντακάτι Καλοκαίρια" από τις εκδόσεις Λυκόφως, ενώ η "Ψευδαίσθηση", το "Να μη χαθούμε τούτη τη φορά" και η έντυπη, εμπλουτισμένη έκδοση της συλλογής θεατρικών και κινηματογραφικών κειμένων "Στο Σανίδι και στο Πανί" από την NVBooks (η πρώτη έκδοση της συλλογής διατίθεται ελεύθερα με τη μορφή e-book). Με το ψευδώνυμο Χρήστος Σμυρναίος έχει συγγράψει αρκετά διηγήματα φαντασίας, τα οποία παραμένουν στην πλειοψηφία τους αδημοσίευτα, με τις εξαιρέσεις του "Καθρέφτη", που έχει συμπεριληφθεί στη συλλογή του Fantasy Festival 2k22, του "Λυγμού", ο οποίος διατίθεται ελεύθερα με τη μορφή ebook και έντυπος με το τεύχος Μαρτίου 2024 του περιοδικού "Πλειάδες" και των "Χρυσών Μήλων" που δημοσιεύτηκαν στη συλλογή των εκδόσεων ΑΝΙΜΑ "29 συγγραφείς διηγημάτων συνιστούν", παραμένοντας συνάμα στη διάθεση του αναγνωστικού κοινού ως ελεύθερα προσβάσιμο ebook.
Εκτός από τα λογοτεχνικά του έργα, έχει δημοσιεύσει και αρκετές ακαδημαϊκές εργασίες (βλ. academia.edu, Νίκος Βιτωλιώτης).
Το πρώτο βιβλίο της σειράς του Τιμωρού, μια σειρά που σκοπεύει να ανατρέξει σε όλη τη χρονική περίοδο που ονομάζουμε "βυζαντινή" και να αναδείξει τις πιο συναρπαστικές στιγμές της. Το δεύτερο βιβλίο, η Δρακοσπηλιά, κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2023.
Τιμωρός - Οργή Θεού: η διαδικτυακή παρουσίαση της 28-5-2020 μέσα από το bookia.gr στο πιο κάτω link:
Πολύ καλή ερευνητική δουλειά, πλούσια στα ιστορικά στοιχεία και με όμορφες περιγραφές. Δεν κούρασε και με γρήγορη ροή. Θα μου άρεσε περισσοτερο αν η αφηγηση των γεγονότων ήταν πιο ενεργητική και νομίζω πως θα σήκωνε η ιστορία να απλωθεί σε περισσότερες σελίδες! Επίσης θα ηθελα να ειναι ακομα πιο εντονο το στοιχειο του θρυλου! Προσωπική αποψη και προτίμηση βέβαια αυτό!😊 Καλή δουλειά οπως και να εχει!
Ο νεαρός Αλέξιος Άγγελος, με πατέρα φυλακισμένο και τυφλωμένο και μητέρα χαμένη, της οποίας η τύχη αγνοείται για χρόνια, πορεύεται από την Κωνσταντινούπολη προς το Σβάμπεν της Γερμανίας για να βρει την αγαπημένη του αδερφή Ειρήνη Αγγελίνα. Σκοπός των δυο αδερφών, των διαδόχων του Ισαάκιου είναι να ξαναπάρουν τον θρόνο από τον σφετεριστή θείο τους Αλέξιο Κομνηνό ο οποίος ευθύνεται για όσα δεινά βρήκαν την οικογένειά τους. Ο Αλέξιος είναι αποφασισμένος να ξαναπάρει πίσω όσα στερήθηκε και με τη συνοδεία των Σταυροφόρων, οι οποίοι του υπόσχονται βοήθεια, βαδίζει προς την Κωνσταντινούπολη για μία σύντομη στάση όπως ορίστηκε αρχικά, μέχρι οι Σταυροφόροι να συνεχίσουν εφοδιασμένοι πλέον την πορεία τους για τους Αγίους Τόπους. Το κατά πόσο ο Αλέξιος Άγγελος πέτυχε τον στόχο του, όσο και για την Άλωση της Πόλης το 1204 από τους Σταυροφόρους είναι γεγονότα που έστω και περιληπτικά τα γνωρίζουμε από τα βιβλία Ιστορίας. Ωστόσο, διαβάζοντας το βιβλίο είναι σαν να συμμετέχουμε και οι ίδιοι σε αυτά. Σε αυτό βοηθάει πολύ η απλή και ρέουσα γλώσσα με τις ολοζώντανες περιγραφές και τους φυσικούς διαλόγους. Οι περισσότεροι ήρωες του βιβλίου είναι υπαρκτές προσωπικότητες της εποχής, τα κίνητρά τους ξεκάθαρα και οι κινήσεις τους δικαιολογημένες και κατανοητές αν αναλογιστούμε τι συνέβαινε σε εκείνες τις μακρινές εποχές ανάμεσα στις οικογένειες που μάχονταν μέχρι θανάτου για τη διαδοχή του θρόνου. Πέρασα πολύ όμορφα διαβάζοντας το βιβλίο και εντυπωσιάστηκα με τις κινήσεις, τις προβλέψεις και την στρατηγική κάποιων ανθρώπων για τους οποίους θα αναζητήσω περισσότερες πληροφορίες πχ. μου έκανε τρομερή εντύπωση η επιρροή του σχεδόν εκατοντάχρονου δόγη Ερρίκου Δάνδολου στους Σταυροφόρους και το πώς μπορούσε να επωφεληθεί τα μέγιστα από κάθε περίσταση. Φυσικά, το προτείνω!
Με προβλημάτισε αυτό το βιβλίο. Πρώτα από όλα, ο συγγραφεας διαλέγει την , ίσως, πιο σκοτεινή περίοδο της Βυζαντινής περιόδου σαν χρόνο δράσης των ηρώων του την εποχή της Δ' σταυροφοριας. Αυτό το ρίσκο, του δίνει τη δυνατότητα να μας δείξει πράγματα για όλη την Ευρώπη (Δυτική και Ανατολική αυτοκρατορία) και αυτό από μόνο του θα έκανε το βιβλίο να αξίζει να διαβαστεί. Ο συγγραφέας φαίνεται πόσο έχει μελετήσει αυτήν την περίοδο και μας δείχνει μέσα από την γλαφυρή περιγραφή του, πως ήταν τα πράγματα τότε. Οι δολοπλοκίες δίνουν και παίρνουν. Φαίνεται από πού δανείστηκε κάποιους χαρακτήρες ο GRR Martin για το Game of Thrones. Κάπου εδώ είναι και το ένα αρνητικό του βιβλίου. Οι οπτικές αλλάζουν αρκετά και είναι δύσκολο για τον αναγνώστη να ακολουθήσει. Πάντως αυτό δεν είναι αποκαρδιωτικό. Πάμε στις μάζες. Σχεδόν όλο το βιβλίο μοιάζει με μία παρτίδα σκακιού ή ακόμη καλύτερα πολεμικού παιχνιδιού επί χάρτου. Αν και με ξένισε στην αρχή, όσο διάβαζα λάτρευα αυτήν την οπτική και με αποζημίωσε ο συγγραφέας όταν έπρεπε: στην πολιορκία της Βασιλεύουσας από τους Λατίνους. Αυτή η μάχη έρχεται για να ξεδιψάσει τον φιλοπολομο αιμοβόρο δαίμονα μέσα μου και να με κάνει να πολεμάω κι εγώ στο πλάι των πολιορκημένων (και ας ήξερα το μαύρο τέλος). Το βιβλίο για εμένα χωρίζεται σε τρία μέρη. Το πρώτο, όπου ο συγγραφέας προσπαθεί να στήσει την Ευρώπη του 1200 και να θέσει τους πρωταγωνιστές του, την μάχη που προανέφερα και τέλος τα αποτελέσματα και την μοίρα των ηρώων. Πολλά είναι τα σημεία που θα ήθελα να διαβάσω αλλιώς και όχι σαν απλές αναφορές κάποιες περγαμηνής που βρέθηκε, όπως φαντάστηκε ο συγγραφέας, μα ανυπομονώ να διαβάσω και τις άλλες περγαμηνές, για να δω τι άλλο έχει να προσφέρει στους Γραικούς ο Τιμωρός, το καταραμένο μαγικό σπαθί που είναι γνωστό σαν η οργή του Θεού.
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η προσέγγιση του συγγραφέα σε μια πολύπαθη εποχή του Βυζαντίου. Η γραφή του είναι καλοδουλεμένη και ο μύθος του σπαθιού προσδίδει μία γοητεία στην ιστορία που αφηγείται. Θα ήθελα λίγο παραπάνω τον Τιμωρό στο προσκήνιο, αλλά γούστα είναι αυτά.
Μόλις έμαθα για το νέο ιστορικό μυθιστόρημα τού Νίκου Βιτωλιώτη χάρηκα αφάνταστα. Επιτέλους, είπα, ένα ιστορικό μυθιστόρημα για την Άλωση της Πόλης από τους Φράγκους και τους Βενετσιάνους τής Τέταρτης Σταυροφορίας το 1204! Γκώσαμε στα, αξιόλογα κατά τ’ άλλα, βιβλία για την Άλωση τού 1453 από τους Οθωμανούς (Πήραν την Πόλη, Ιωάννης Άγγελος, Ο Τελευταίος Παλαιολόγος, κλπ), αλλά το 1204 απουσίαζε εμφατικά από το μυθιστορηματικό φάσμα. Αυτό το κενό έρχεται λοιπόν να καλύψει ο Νίκος Βιτωλιώτης με το Τιμωρός: Οργή Θεού (Anubis, 13.41€, 2020, σελ. 288).
Η Ιερουσαλήμ, το χρυσόν δέρας τής Χριστιανοσύνης, έχει απωλεσθεί μετά την πανωλεθρία του φράγκικου Βασιλείου της Ιερουσαλήμ στην Μάχη τού Χαττίν το 1087. Ο Πάπας, μερικοί φιλόδοξοι φεουδάρχες της Δύσης, και οι πανταχού παρών και τα πάντα αρπάζων Βενετσιάνοι ετοιμάζουν την Τέταρτη Σταυροφορία για την ανάκτηση των Αγίων Τόπων. Την ίδια στιγμή, το Βυζάντιο παλεύει με τα τεράστια εσωτερικά του δυναστικά και μη προβλήματα. Κάπου εκεί πιάνει το νήμα τής ιστορίας ο Βιτωλιώτης, και συγκεκριμένα από τα δύο παιδιά τού έκπτωτου αυτοκράτορα Ισαάκιου Αγγέλου, την Ειρήνη και τον Αλέξιο. Η μεν Ειρήνη βρίσκεται στην Γερμανία ως σύζυγος τού βασιλιά Φιλιππου της Σουηβίας, ενώ ο δε Αλέξιος απολαμβάνει μία κατ’ οίκον απομόνωση από τον σφετεριστή και θείο του Αλέξιο Άγγελο. Χρησιμοποιώντας την μεγάλη επιρροή της, η Ειρήνη κανονίζει την απόδραση τού Αλέξιου και την ασφαλή μετάβασή του κοντά της. Εκεί εκκολάπτεπται το σχέδιο τους να χρησιμοποιήσουν την επερχόμενη Τέταρτη Σταυροφορία για να ανέβει ο Αλέξιος στον θρόνο, ακόμα κι αν χρειαστεί να πουλήσει γη και ύδωρ στους άπληστους σταυροφόρους και ειδικά στους Βενετσιάνους. Σύντομα, ένας τεράστιος στρατός συγκεντρώνεται έξω από τις πύλες της Κωνσταντινούπολη, αποφασισμένος να αρπάξει ό,τι περισσότερο μπορεί. Και το κερασάκι στην τούρτα; Ένα μυθικό σπαθί με την δυνατότητα να καταστρέψει τα πάντα στο διάβα του…
Το βιβλίο έχει εξαιρετική δομή και κατορθώνει να συνθέσει αρμονικά σύνθετα και πολυποίκιλα ιστορικά γεγονότα. Σε αυτό βοηθούν και το εισαγωγικό σημείωμα στην αρχή καθώς και οι χάρτες και τα γενεαλογικά δέντρα των Κομνηνών και των Αγγέλων στο τέλος. Η δράση είναι παρούσα σε λογικές ποσότητες, κυρίως στο κομμάτι τής πολιορκίας. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η ιδέα τού Βιτωλιώτη να χρησιμοποιήσει το μέρος τής Ειρήνης και τού Αλεξίου ως το πρωτεύον όχημα αφήγησης. Το ιστορικό πλαίσιο και η εποχή αποδίδονται ικανοποιητικά, ενώ το στοιχείο τού φανταστικού περιορίζεται έξυπνα σε ένα σπαθί. Θα ήθελα να δω λίγο περισσότερη δράση και διαλόγους, καθώς και καλύτερη ισορροπία ιστορικής αφήγησης – μυθιστορηματικού δράματος στο πρώτο μέρος τού βιβλίου.
Και μην ξεχνάμε από πού ξεκίνησαν όλα. Σύμφωνα με τον Βιτωλιώτη, ο Τιμωρός: Οργή Θεού δεν είναι παρά μία από έξι αφηγήσεις που ανακαλύφθηκαν στον Κώδικα του Ξηροποτάμου και καλύπτουν συνολικά καμιά οκτακοσαριά χρόνια βυζαντινής ιστορίας. Οι άλλες πέντε έπονται κάτι μου λέει πως θα είναι εξίσου απολαυστικές…
Ευχαριστώ θερμά τις Εκδόσεις Anubis για την προμήθεια τού βιβλίου. Ελπίζω να ακολουθήσουν και νέες κυκλοφορίες μυθιστορημάτων στο πάντα ελκυστικό Βυζάντιο. Σχετικά με την Τέταρτη Σταυροφορία και την Φραγκοκρατία, προτείνω τα βιβλία Το 1204 και η διαμόρφωση του νεώτερου ελληνισμού, Η Τέταρτη Σταυροφορία και τα Επακόλουθά της, Η Τέταρτη Σταυροφορία και ο Ελληνικός Κόσμος, και Οι Λατινικές Ηγεμονίες της Μεσαιωνικής Ελλάδος. Για τα γεγονότα τής Τέταρτης Σταυροφορίας από σύγχρονη βυζαντινή πηγή, υπάρχει η Χρονική Διήγησις τού Νικήτα Χωνιάτη, που καλύπτει τα χρόνια από το 1118 έως το 1207. Αν θέλετε να δείτε και την φράγκικη σκοπιά, ψάξτε για το De la Conquête de Constantinople τού Γοδεφρείδου Βιλλεαρδουίνου, μαρσάλη τής Καμπανίας. Για ιστορικό μυθιστόρημα που αγγίζει κάπως την Τέταρτη Σταυροφορία, προτείνω το Μιχαήλ Η ο Ελευθερωτής τού Γιώργου Λεονάρδου.
"Οι επιπτώσεις της Τέταρτης Σταυροφορίας επί του ευρωπαϊκού πολιτισμού υπήρξαν εξ ολοκλήρου καταστρεπτικές. Η λάμψη του ελληνικού πολιτισμού, την οποία το Βυζάντιο συντηρούσε επί εννέα αιώνες μετά από την επιλογή της Κωνσταντινούπολης ως πρωτεύουσας, έσβησε ξαφνικά… Το έγκλημα της Τέταρτης Σταυροφορίας παρέδωσε την Κωνσταντινούπολη και τη Βαλκανική Χερσόνησο σε έξι αιώνες βαρβαρότητας"(Sir Edwin Pearce Βρετανός ιστορικός). Το βιβλίο έχει επίκεντρο την περίοδο 1195-1204, ήτοι το τραγικό χρονικό της πρώτης άλωσης του 1204, από Φράγκους & Λατίνους, με όλο το κρυφό παρασκήνιο και αρκετές άγνωστες πτυχές, από την πλευρά όλων, των ιστορικών και μη, πρωταγωνιστών (όπως και το αιματηρό τέλος των περισσότερων εξ'αυτών). Η ιστορία, διανθισμένη με κάποια στοιχεία μυθοπλασίας, βασίζεται σε εμπεριστατωμένη προσωπική έρευνα του συγγραφέα, με πλούτο στοιχείων και λεπτομερειών, πράγμα που ανεβάζει το παρόν βιβλίο, πολύ πάνω από το μέσο όρο του σύγχρονου ελληνικού ιστορικού μυθιστορήματος. Και όλα τα προηγούμενα, χωρίς να αποβαίνουν εις βάρος της πλοκής και της δράσης της ιστορίας. Κατά την ταπεινή άποψη του σχολιάζοντος, αποτελεί ένα βιβλίο, που δεν πρέπει να παραβλεφθεί τους εγχώριους φίλους του ιστορικού μυθιστορήματος.
Το βιβλίο αυτό, με τον εκκωφαντικό τίτλο, είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα που εμβαθύνει στις αρχές του 13ου αιώνα, όπου στην Κωνσταντινούπολη υπάρχουν σοβαρές διαμάχες διεκδίκησης του θρόνου, οι σταυροφορίες χρειάζονται χρηματοδότηση και το σχίσμα έχει κάνει τις σχέσεις τεταμένες ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση εδώ και παραπάνω από έναν αιώνα. Τι μπορεί να πάει στραβά με αυτά τα δεδομένα; Τα πάντα.
Για αρχή, να πω ότι οι εκδόσεις Anubis έχουν κάνει καλή δουλειά με το εξώφυλλο και τη γραμματοσειρά, ενώ στο τέλος υπάρχει επίμετρο, χάρτης και το αυτοκρατορικό γενεαλογικό δέντρο των Κομνηνών. Όλα αυτά είναι εξαιρετικά χρήσιμα, διότι χωρίς αυτά ο αναγνώστης εύκολα χάνεται, καθ'ότι τα ονόματα είναι πολλά και οι σχέσεις μεταξύ τους περίπλοκες. Γενικά, παρά το μέτριο μέγεθός του, είναι αρκετά δύσκολο στην κατανόηση βιβλίο και χρειάζεται την αμέριστη προσοχή του αναγνώστη.
Πιστεύω πως έχει να προσφέρει περισσότερα ως ιστορικό ανάγνωσμα παρά ως μυθιστόρημα. Σίγουρα ο αναγνώστης είναι σοφότερος όταν το τελειώσει κι έχει μια αρκετά καλή εικόνα της ταραγμένης εκείνης εποχής, με τους ιερούς πολέμους, τους σφετεριστές και τους δολοπλόκους.
Θα ακολουθήσει λεπτομερές άρθρο στη Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας Καρδίτσας.
Δεν το περίμενα τόσο υπέροχο. Άψογη ισορροπία μεταξύ των ψαγμένων ιστορικών γεγονότων και της μυθοπλασίας, ελκυστικότατη γραφή, άρτιοι χαρακτήρες, ατμόσφαιρα που σε παίρνει και σε ρίχνει στο κέντρο των Βαλκανίων στα 1.200 μ.Χ.! Μου άρεσε που ο Τιμωρός τελικά μπορεί και να παραληφθεί ή θεωρηθεί μια έννοια και που δεν αλλοίωσε «μαγικά» την (τραγική) έκβαση της Ιστορίας. Με εντυπωσίασε που ο συγγραφέας καίτοι Έλληνας δεν χαρίστηκε στον μικρό μας ήρωα Αλέξιο των Αγγέλων (πόνεσα πολύ...) και ουσιαστικά έχρισε ήρωα του βιβλίου του τον απαισιότατο εχθρό μας Δόγη και δικαιολόγησε σχεδόν την πρώτην Άλωση.
Το διάβασα μέσα σε 2 μόλις μέρες. Από τα ελάχιστα νέα ελληνικά βιβλία που θα τα ήθελα εκτενέστερα κι όχι συντομότερα. Πάρα πολύ όμορφη και προσεγμένη και η έκδοση.
Κάθε συγγραφέας που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να κάνει έρευνα, να ανατρέξει σε πολλαπλές πηγές και να ελέγξει πολλές φορές το υλικό του. Σε αυτό το βιβλίο είναι φανερό ότι έχει πέσει δουλειά. Ο Βιτωλιώτης κατέχει το θέμα με το οποίο έχει καταπιαστεί και έχει καταφέρει να παντρέψει επιτυχημένα τα γεγονότα με την μυθοπλασία. Η ιστορία είναι σε κάποιο βαθμό γνωστή όμως οι κατασκευασμένες από τον συγγραφέα άγνωστες πτυχές της, οι δολοπλοκίες και οι προδοσίες, οι αδελφότητες και τα καλά κρυμμένα μυστικά τους, το ξίφος και η κατάρα που το συνοδεύει, οι χαρακτήρες -που έχουν σκιαγραφηθεί με λεπτομέρεια- και ο ρυθμός της αφήγησης, κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Σε τέτοιου τύπου εγχειρήματα είναι εύκολο να χάσει κάποιος τον μπούσουλα όμως η κατανομή του υλικού, οι υποσημειώσεις, το μήκος των κεφαλαίων και ολόκληρη η εσωτερική δομή του συγκεκριμένου βιβλίου βοηθούν τον αναγνώστη να ταξιδέψει πίσω στην εποχή της Δ’ Σταυροφορίας ανενόχλητος.
Περίμενα καιρό κάποιος να γράψει αυτού του είδους το ιστορικό μυθιστόρημα για κάποια περίοδο της ελληνικής ιστορίας, να κάνει δηλαδή του ίδιου επιπέδου και ζωντάνιας fictionalization of history που έκανε κι ο αγαπημένος μου Maurice Druon για τους Γάλλους βασιλιάδες στη σειρά "The Accursed Kings". Ο "Τιμωρός - Οργή Θεού" ήταν ακριβώς το στυλ historical fiction που ήθελα: καλογραμμένο, με ενδελεχή έρευνα στο background, και με εστίαση στην πολιτική και στρατιωτική σκακιέρα. Added bonus, το ότι έμαθα τόσα πολλά για ιστορικά γεγονότα για τα οποία ελάχιστα γνώριζα μέχρι τώρα. Πολύ καλή δουλειά και σίγουρα θα περιμένω και τα επόμενα!
Το βιβλίο του Νίκου Βιτωλιώτη ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για εμένα. Κατάφερε να με μεταφέρει στο παρελθόν και να με βυθίσει όχι μόνο στις εικόνες αλλά και σε όλη την ατμόσφαιρα της περιόδου - μυρωδιές, ήχους, πρόσωπα έρχονταν στην φαντασία μου, σα να ήμουν ένας αόρατος παρατηρητής σε πραγματικά γεγονότα. Ένιωσα αγωνία για την εξέλιξη και πόνο και συμπάθεια για τους ήρωες με τους οποίους ταυτίστηκα. Τέλος, είναι φανερό ότι ο συγγραφέας έχει κάνει σοβαρή και ενδελεχή έρευνα και δεν αφήνει τίποτα στην τύχη. Βαθμολογώ με τέσσερα αστέρια, χρησιμοποιώντας τα ίδια αυστηρά κριτήρια που χρησιμοποιώ και για ξένα αριστπυργήματα - πρόκειται όμως για ένα από τα καλύτερα ελληνικά έργα των τελευταίων χρόνων.