What do you think?
Rate this book
Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween
Ontroerende roman over een man die, na alles te hebben verloren, zichzelf in de natuur hervindt. Gebaseerd op een waargebeurd verhaal.
Shizo groeit aan het einde van de negentiende eeuw op in het zuiden van Japan. Daar staat hij bekend om zijn uitzonderlijke hardlooptalent. Na jarenlange intensieve training is hij uitverkoren om mee te doen aan de Zweedse Olympische Spelen van 1912. Maar tijdens die wedstrijd bezwijkt Shizo en hij kan de marathon niet uitlopen.
Shizo is bang dat hij zijn ouders teleurgesteld heeft en durft na deze schande niet terug naar huis. Hij trekt zich terug in de bergen. Niemand weet waar hij gebleven is. Uiteindelijk wordt hij, inmiddels een oude man, ontdekt door een Zweedse journalist die zijn verhaal kent en onthult. Wat gebeurde er precies tijdens de marathon en waar is Shizo al die jaren geweest?
Shizo groeit aan het einde van de negentiende eeuw op in het zuiden van Japan. Daar staat hij bekend om zijn uitzonderlijke hardlooptalent. Na jarenlange intensieve training is hij uitverkoren om mee te doen aan de Zweedse Olympische Spelen van 1912. Maar tijdens die wedstrijd bezwijkt Shizo en hij kan de marathon niet uitlopen.
Shizo is bang dat hij zijn ouders teleurgesteld heeft en durft na deze schande niet terug naar huis. Hij trekt zich terug in de bergen. Niemand weet waar hij gebleven is. Uiteindelijk wordt hij, inmiddels een oude man, ontdekt door een Zweedse journalist die zijn verhaal kent en onthult. Wat gebeurde er precies tijdens de marathon en waar is Shizo al die jaren geweest?
256 pages, ebook
First published May 2, 2019
36 people are currently reading
1387 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 247 reviews
May 30, 2019
" Comincia dall' inizio e vai avanti fin alla fine. E' una cosa " semplice ma solo all' apparenza".
Questo è il primo romanzo con cui mi sono approcciata all'autore, che mi ha stupita per una prosa riecheggiante alla Murakami ma, allo stesso tempo, ritmica e piena di emozioni.
Shizo, il protagonista di questa opera, è un uomo metodico e dotato di un grande rispetto per la cultura del proprio Paese, con una passione per la corsa e la botanica.
La sua storia, seppur distante dalle nostre esistenze ordinarie, si adatta perfettamente a ogni individuo.
Tutti, almeno una volta nella vita, siamo incappati in un'esperienza, un rapporto umano o professionale che - per paura o troppa pressione - non abbiamo saputo portare avanti o approfondire. Da quel momento, per tutta la vita ci siamo sentiti vili e, consciamente o non, abbiamo costruito e vissuto la nostra vita attorno a quell'esperienza…
Questo romanzo ci porta a riflettere sul fatto che ognuno di noi ha i propri tempi, i propri vizi e le proprie virtù; se gli eventi non si dipanano sempre come noi vorremmo non vuol dire che la nostra vita sia priva di significato o addirittura inutile.
Un' opera da tenere con noi per ricordarci che una sconfitta non equivale sempre ad un Fallimento e che si può sempre, con i propri tempi, ripartire o raggiungere un obbiettivo. Un romanzo che è destinato ad essere un mantra di vita in questo mondo caotico, in cui tutto è una corsa “a chi arriva per primo”.
A tutto ciò va ad aggiungersi una prosa elegante e ad effetto, con una narrazione in prima persona in cui le immagini scorrono lente ma nitide agli occhi e al cuore del lettore.
Alla prossima anima lettrice.
Questo è il primo romanzo con cui mi sono approcciata all'autore, che mi ha stupita per una prosa riecheggiante alla Murakami ma, allo stesso tempo, ritmica e piena di emozioni.
Shizo, il protagonista di questa opera, è un uomo metodico e dotato di un grande rispetto per la cultura del proprio Paese, con una passione per la corsa e la botanica.
La sua storia, seppur distante dalle nostre esistenze ordinarie, si adatta perfettamente a ogni individuo.
Tutti, almeno una volta nella vita, siamo incappati in un'esperienza, un rapporto umano o professionale che - per paura o troppa pressione - non abbiamo saputo portare avanti o approfondire. Da quel momento, per tutta la vita ci siamo sentiti vili e, consciamente o non, abbiamo costruito e vissuto la nostra vita attorno a quell'esperienza…
Questo romanzo ci porta a riflettere sul fatto che ognuno di noi ha i propri tempi, i propri vizi e le proprie virtù; se gli eventi non si dipanano sempre come noi vorremmo non vuol dire che la nostra vita sia priva di significato o addirittura inutile.
Un' opera da tenere con noi per ricordarci che una sconfitta non equivale sempre ad un Fallimento e che si può sempre, con i propri tempi, ripartire o raggiungere un obbiettivo. Un romanzo che è destinato ad essere un mantra di vita in questo mondo caotico, in cui tutto è una corsa “a chi arriva per primo”.
A tutto ciò va ad aggiungersi una prosa elegante e ad effetto, con una narrazione in prima persona in cui le immagini scorrono lente ma nitide agli occhi e al cuore del lettore.
Alla prossima anima lettrice.
June 14, 2020
Dit boek vond ik vooral mooi omwille van de liefde en het respect voor de natuur dat erin beschreven wordt. De beschrijvingen voeren je mee de bossen en de bergen in - het verhaal laat je ook Japan verkennen en ik waande me af en toe op reis tijdens het lezen.
De beschrijvingen van de menselijke relaties, van Shizo's vriendschappen, van zijn huwelijk, vooral van de relatie met zijn kinderen vond ik veel minder sterk wel - af en toe zelfs oppervlakkig en vluchtig. Maar misschien was dit een bewuste keuze van de auteur? Misschien wilde de auteur op deze manier het alleen zijn, de schaamte, de afzondering van Shizo nog meer benadrukken.
Toch een bijzonder verhaal dat zeker de moeite waard is om te lezen!
De beschrijvingen van de menselijke relaties, van Shizo's vriendschappen, van zijn huwelijk, vooral van de relatie met zijn kinderen vond ik veel minder sterk wel - af en toe zelfs oppervlakkig en vluchtig. Maar misschien was dit een bewuste keuze van de auteur? Misschien wilde de auteur op deze manier het alleen zijn, de schaamte, de afzondering van Shizo nog meer benadrukken.
Toch een bijzonder verhaal dat zeker de moeite waard is om te lezen!
August 15, 2020
*** 3.75 ***
September 3, 2022
Alhoewel ik aan het begin een beetje warm moest draaien voor het verhaal, werd ik naarmate het verhaal vorderde steeds meer gegrepen. De auteur schrijft zeer poëtisch. Zijn taalgebruik kwam, naar mijn mening, optimaal tot zijn recht toen hij de Yamazakura, de Japanse kersenbloesem, omschreef. Een heilige boom voor de inwoners van Japan. Heiligheid kijk je niet recht in de ogen. Daarom is het poëtisch taalgebruik zo passend.
Het bizarre levensverhaal van Shizo Kanakuri zal ik niet snel vergeten. Ook als je niet per se houdt van hardlopen, Japanse natuur of poëzie is dit boek nog steeds de moeite van het lezen waard. Geniet dan vooral van de reis waarop je wordt meegenomen en vergeet niet van het uitzicht te genieten!
Het bizarre levensverhaal van Shizo Kanakuri zal ik niet snel vergeten. Ook als je niet per se houdt van hardlopen, Japanse natuur of poëzie is dit boek nog steeds de moeite van het lezen waard. Geniet dan vooral van de reis waarop je wordt meegenomen en vergeet niet van het uitzicht te genieten!
August 2, 2024
3,5 ster voor dit bijzondere verhaal
May 2, 2019
Esce oggi, per Fazi editore, il secondo romanzo di Franco Faggiani ( autore di La manutenzione dei sensi, Fazi editore 2018 ) Il guardiano della collina dei ciliegi.
"Il guardiano della collina dei ciliegi, ispirato a una storia vera, ripercorre le vicende di Shizo Kanakuri, il maratoneta olimpico che, dopo una serie di vicissitudini e incredibili avventure, ottenne il tempo eccezionale di gara di 54 anni, 8 mesi, 6 giorni, 5 ore, 32 minuti e 20 secondi. Nato a Tamana, nel Sud del Giappone, Shizo venne notato giovanissimo per l’estrema abilità nella corsa. Grazie al sostegno dell’Università di Tokyo e agli allenamenti con Jigoro Kano, futuro fondatore del judo, Shizo ebbe modo di partecipare alle Olimpiadi svedesi del 1912 dove l’imperatore alla guida del paese, desideroso di rinforzare i rapporti diplomatici con l’Occidente, inviò per la prima volta una delegazione di atleti. Dopo un movimentato e quasi interminabile viaggio per raggiungere Stoccolma, Shizo, già dato come favorito e in buona posizione nella maratona, a meno di sette chilometri dal traguardo, mancò il suo obiettivo e, per ragioni misteriose anche a se stesso, sparì nel nulla dandosi alla fuga."
Caratteristiche principali del libro sono la delicatezza della storia e la profonda pace che riesce ad ispirare durante la lettura. Non bisogna essere esperti di letteratura giapponese per rendersi conto di quanto l'autore abbia saputo avvicinarsi, con sensibilità e interesse, alla cultura orientale. Tramite una prosa scorrevole, poetica, ha saputo creare una atmosfera delicatissima in cui è bello perdersi.
Il protagonista di questa storia, peraltro veramente esistito, è prima di tutto un uomo amante della natura. La sua infanzia e la sua adolescenza le ha trascorse in contatto diretto con le foreste, le spiagge, gli alberi. Questo contatto lo ha mantenuto vivo e lo ha formato, educato, come potrebbe fare un percorso di studi. O anche meglio.
Ma Shizo Kanakuri è anche un'atleta; viene spinto ad esserlo formalmente dalla posizione di suo padre, nell'ambito dell'impero, e dall'imperatore stesso che un giorno lo convoca. Sono tutti a conoscenza delle sue eccezionali abilità nella corsa.
Il giovane è intimidito, persino perplesso: lui sa di essere innanzitutto una persona a cui piace correre. Niente di più.
Partendo da queste premesse arriviamo al tema principale del libro: l'onore, la perdita dell'onore e la sua riconquista.
"Le scelte, più che le imposizioni, prevedono sempre dei compromessi, dei patti che poi vanno rispettati con onore."
Shizo infatti abbandona la gara olimpica e scompare nel nulla, lasciandosi dietro qualsiasi rapporto umano. Da questo momento in poi una serie di avventure, l'arrivo alla collina dei ciliegi che da il titolo al libro.
Perché abbandonare un traguardo a pochissimo dal suo raggiungimento?
A volte la vita prende strade diverse; è capace di guidare le persone in modi inaspettati.
E' così che il protagonista di Il guardiano della collina dei ciliegi non torna più alla casa da cui proviene, ma si dirige in uno dei luoghi più freddi del Giappone. Li diviene il custode di una collina di ciliegi, si ricongiunge alla terra che per lui è stata madre e padre più dei suoi stessi genitori.
Ho trovato bellissimo e poetico il modo in cui viene raccontato il rapporto con la natura; in una epoca come la nostra abbiamo bisogno di ricongiungerci alla terra più che mai, imparare ancora ad ascoltarla e a lasciarci curare da essa. Per questi motivi la storia, insieme alla prosa delicata e poetica, sono una vera ispirazione per avvicinarsi ancora ad un mondo che ci appartiene ma che abbiamo abbandonato da tempo.
« Quella è la tua collina, Kahida-san, ma ti conviene affinare lo sguardo». Rise di nuovo, questa volta con più gusto, e io non ne capii il motivo.
Lo scoprii circa mezz'ora dopo, quando arrivammo al centro della valle sottostante il colle. Con stupore immenso, in estasi, quasi, perché quella coltre bianca che ammantava la collina non era neve. Erano milioni, miliardi di fiori di yamazakura appena sbocciati.
"Il guardiano della collina dei ciliegi, ispirato a una storia vera, ripercorre le vicende di Shizo Kanakuri, il maratoneta olimpico che, dopo una serie di vicissitudini e incredibili avventure, ottenne il tempo eccezionale di gara di 54 anni, 8 mesi, 6 giorni, 5 ore, 32 minuti e 20 secondi. Nato a Tamana, nel Sud del Giappone, Shizo venne notato giovanissimo per l’estrema abilità nella corsa. Grazie al sostegno dell’Università di Tokyo e agli allenamenti con Jigoro Kano, futuro fondatore del judo, Shizo ebbe modo di partecipare alle Olimpiadi svedesi del 1912 dove l’imperatore alla guida del paese, desideroso di rinforzare i rapporti diplomatici con l’Occidente, inviò per la prima volta una delegazione di atleti. Dopo un movimentato e quasi interminabile viaggio per raggiungere Stoccolma, Shizo, già dato come favorito e in buona posizione nella maratona, a meno di sette chilometri dal traguardo, mancò il suo obiettivo e, per ragioni misteriose anche a se stesso, sparì nel nulla dandosi alla fuga."
Caratteristiche principali del libro sono la delicatezza della storia e la profonda pace che riesce ad ispirare durante la lettura. Non bisogna essere esperti di letteratura giapponese per rendersi conto di quanto l'autore abbia saputo avvicinarsi, con sensibilità e interesse, alla cultura orientale. Tramite una prosa scorrevole, poetica, ha saputo creare una atmosfera delicatissima in cui è bello perdersi.
Il protagonista di questa storia, peraltro veramente esistito, è prima di tutto un uomo amante della natura. La sua infanzia e la sua adolescenza le ha trascorse in contatto diretto con le foreste, le spiagge, gli alberi. Questo contatto lo ha mantenuto vivo e lo ha formato, educato, come potrebbe fare un percorso di studi. O anche meglio.
Ma Shizo Kanakuri è anche un'atleta; viene spinto ad esserlo formalmente dalla posizione di suo padre, nell'ambito dell'impero, e dall'imperatore stesso che un giorno lo convoca. Sono tutti a conoscenza delle sue eccezionali abilità nella corsa.
Il giovane è intimidito, persino perplesso: lui sa di essere innanzitutto una persona a cui piace correre. Niente di più.
Partendo da queste premesse arriviamo al tema principale del libro: l'onore, la perdita dell'onore e la sua riconquista.
"Le scelte, più che le imposizioni, prevedono sempre dei compromessi, dei patti che poi vanno rispettati con onore."
Shizo infatti abbandona la gara olimpica e scompare nel nulla, lasciandosi dietro qualsiasi rapporto umano. Da questo momento in poi una serie di avventure, l'arrivo alla collina dei ciliegi che da il titolo al libro.
Perché abbandonare un traguardo a pochissimo dal suo raggiungimento?
A volte la vita prende strade diverse; è capace di guidare le persone in modi inaspettati.
E' così che il protagonista di Il guardiano della collina dei ciliegi non torna più alla casa da cui proviene, ma si dirige in uno dei luoghi più freddi del Giappone. Li diviene il custode di una collina di ciliegi, si ricongiunge alla terra che per lui è stata madre e padre più dei suoi stessi genitori.
Ho trovato bellissimo e poetico il modo in cui viene raccontato il rapporto con la natura; in una epoca come la nostra abbiamo bisogno di ricongiungerci alla terra più che mai, imparare ancora ad ascoltarla e a lasciarci curare da essa. Per questi motivi la storia, insieme alla prosa delicata e poetica, sono una vera ispirazione per avvicinarsi ancora ad un mondo che ci appartiene ma che abbiamo abbandonato da tempo.
« Quella è la tua collina, Kahida-san, ma ti conviene affinare lo sguardo». Rise di nuovo, questa volta con più gusto, e io non ne capii il motivo.
Lo scoprii circa mezz'ora dopo, quando arrivammo al centro della valle sottostante il colle. Con stupore immenso, in estasi, quasi, perché quella coltre bianca che ammantava la collina non era neve. Erano milioni, miliardi di fiori di yamazakura appena sbocciati.
November 1, 2020
Een zeldzame ontdekking. "Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween" is gebaseerd op het echt gebeurde verhaal van een Japanse marathonloper die in 1912 naar Stockholm, Zweden werd gestuurd om deel te nemen aan de Olympische spelen. Toen als een van de twee atleten die het land vertegenwoordigden. Helaas loopt het helemaal fout, en Shizo komt nooit over de eindmeet in Stockholm. Of toch niet in 1912. Pas iets minder dan 55 jaar later zou hij alsnog de finish halen, na zich ondertussen te hebben teruggetrokken in de Japanse natuur. Een deel van het boek is gebaseerd op waargebeurde feiten; een deel verzonnen door de auteur, die die met verve doet. Het resultaat is een onverwacht mooi boek. Traag opgebouwd. Met de natuur in Japan die centraal staat en het ritme bepaalt, waardoor je zelf op een bizarre manier ook meegaat in die traagte. Niet alleen dit was fascinerend, ook het feit dat het boek verschillende raakvlakken heeft met mijn leven : marathon lopen, ik woon ondertussen in Zweden (waar een deel van het verhaal zich afspeelt) en ik volgde Japanse lessen en raakte zo geïnteresseerd in het land en haar cultuur. Een onverwacht bijzonder aangename leeservaring. Knap.
August 28, 2023
Franco Faggiani gebruikte een waargebeurd verhaal als basis voor deze roman. Hij fantaseerde er het nodige bij met als resultaat een juweeltje van vertelkunst.
September 2, 2022
Het verhaal van deze Japanse sporter vind ik intrigerend. Ik had dan ook reuzeveel zin om dit boek te lezen. Wat is er precies gebeurd? Het maakt zo nieuwsgierig. Helaas vond ik daarom het boek ook zo tegenvallen. Althans, het lag niet in de lijn van mijn verwachting. Wat mij betreft is er veel te weinig aandacht voor het échte verhaal en is dit te weinig uitgediept. Daarnaast is mijn interesse voor de Japanse cultuur en natuur minimaal en vond ik het daarom een erg saai en langdradig verhaal. Daarnaast jammer dat het emotionele verhaal van zijn vrouw en kinderen niet heel veel aandacht kreeg. Het heeft mij juist nog met heel vragen achter gelaten.
En toch vind ik het mooi dat dit soort verhalen bestaan en worden verteld aan de wereld. Het verhaal achter een sporter, de schaamte over zijn mislukking en wat dit voor zijn leven heeft betekend, indrukwekkend!
En toch vind ik het mooi dat dit soort verhalen bestaan en worden verteld aan de wereld. Het verhaal achter een sporter, de schaamte over zijn mislukking en wat dit voor zijn leven heeft betekend, indrukwekkend!
This entire review has been hidden because of spoilers.
September 2, 2022
Wat heb ik genoten van dit boek. Ik houd enorm van hardlopen, reizen en de natuur, dus daar heb je me al. Maar het taalgebruik in dit boek is dan ook nog poëtisch en de natuuromschrijvingen zijn als momenten waarop je als lezer mee kunt mediteren met de hoofdpersoon. Ik ben geen Japan kenner, maar ik denk dat de schrijver de Japanse cultuur en gebruiken prachtig in het verhaal heeft weten te verweven. Ook zit er lekker vaart in het boek. Steeds als ik bang was dat iets te langdradig zou worden versprong het verhaal naar een volgende scène.
Het verhaal op zich is natuurlijk ook om van te smullen. Ik snap goed dat de schrijver zijn verhaal heeft gebaseerd op de bizarre marathonervaring van Kanakuri.
Ik heb ook wel een traantje gelaten over het feit dat ik zelf niet meer kan hardlopen. De manier waarop het rennen door de bossen en de bijbehorende vrijheid omschreven werden wekte bij mij een hoop herinneringen en verlangens op. Wie weet kan ik de draad ook ooit weer oppakken als ik oud ben ;)
Het enige minpunt aan het boek vond ik het Nawoord. Dat haalde wat van de magie uit het verhaal.
Lang getwijfeld of het 4 of 5 sterren zou worden, maar het feit dat ik er nu al naar uitzie om het boek over een paar jaar nog eens te lezen zegt eigenlijk al genoeg. Vijf sterren it is!
Het verhaal op zich is natuurlijk ook om van te smullen. Ik snap goed dat de schrijver zijn verhaal heeft gebaseerd op de bizarre marathonervaring van Kanakuri.
Ik heb ook wel een traantje gelaten over het feit dat ik zelf niet meer kan hardlopen. De manier waarop het rennen door de bossen en de bijbehorende vrijheid omschreven werden wekte bij mij een hoop herinneringen en verlangens op. Wie weet kan ik de draad ook ooit weer oppakken als ik oud ben ;)
Het enige minpunt aan het boek vond ik het Nawoord. Dat haalde wat van de magie uit het verhaal.
Lang getwijfeld of het 4 of 5 sterren zou worden, maar het feit dat ik er nu al naar uitzie om het boek over een paar jaar nog eens te lezen zegt eigenlijk al genoeg. Vijf sterren it is!
August 16, 2022
Een bizar verhaal wat veel meer uitgediept had kunnen worden, gemiste kans! Wie Shizo is weten we aan het eind van het boek nog niet. Ellendige fases in zijn leven werden op de meest droge manier vertelt waardoor je er zelf ook niks bij voelde. Toch nog net drie sterren aangezien de schrijver met name de natuur en situaties poëtisch weet te omschrijven, hoewel dit soms ook irriteerde omdat de plank dan net werd misgeslagen of het niks toevoegde.
August 9, 2025
Wat een enorm fijn verhaal, en wat heerlijk voorgelezen!
April 2, 2025
Dit boek was echt een teleurstelling. Het leek alsof de schrijver een beetje op Wikipedia had gezocht naar Japanse cultuur en alles wat hij vond er maar in heeft gepropt, zonder dat het echt ergens toe leidde. Hij kan wel goed omgevingen beschrijven, maar het hoofdpersonage? Daar had hij blijkbaar geen zin in.
Er gebeuren zulke dramatische dingen, zoals de dood van een kind en de zelfmoord van de moeder, maar de schrijver reageert alsof hij net zijn sleutel kwijt is. Ik moest het opnieuw lezen om te beseffen dat er überhaupt iets was gebeurt. Het verhaal springt van de hak op de tak en dingen worden gewoon niet uitgelegd – bijvoorbeeld waarom de hoofdpersoon stopt met lopen of in slaap valt. In het nawoord zegt de schrijver dat hij veel heeft verzonnen, maar als je dan toch gaat verzinnen, doe het dan goed! Het boek had meer diepgang kunnen hebben, maar blijkbaar had de schrijver alleen tijd voor het uitgebreid beschrijven van bomen. Alles bij elkaar een gemiste kans, langdradig en de tragische gebeurtenissen werden zo droog gepresenteerd dat ik bijna in slaap viel.
Er gebeuren zulke dramatische dingen, zoals de dood van een kind en de zelfmoord van de moeder, maar de schrijver reageert alsof hij net zijn sleutel kwijt is. Ik moest het opnieuw lezen om te beseffen dat er überhaupt iets was gebeurt. Het verhaal springt van de hak op de tak en dingen worden gewoon niet uitgelegd – bijvoorbeeld waarom de hoofdpersoon stopt met lopen of in slaap valt. In het nawoord zegt de schrijver dat hij veel heeft verzonnen, maar als je dan toch gaat verzinnen, doe het dan goed! Het boek had meer diepgang kunnen hebben, maar blijkbaar had de schrijver alleen tijd voor het uitgebreid beschrijven van bomen. Alles bij elkaar een gemiste kans, langdradig en de tragische gebeurtenissen werden zo droog gepresenteerd dat ik bijna in slaap viel.
This entire review has been hidden because of spoilers.
September 2, 2022
Ik moest mijn weg een beetje vinden in dit boek, maar toen dat gebeurde heb ik het spreekwoordelijk ademloos uitgelezen. Het is een liefdevol boek. De auteur heeft een beperkt aantal feiten die werkelijk hebben plaatsgevonden gebruikt en rijkelijk met zijn eigen fantasie gelardeerd tot een ontroerend verhaal.
Ik heb dit boek gelezen in het kader van de boekenclub waar ik al jaren deel van uit maak en ik kan niet wachten om dit boek te bespreken met de boekenvrienden.
Een van de redenen om dit boek te kiezen was een aanbeveling van de boekenwinkel uit Bennekom, die bij wijze van aanbeveling, via een kaartje op het boek de mooie zinnen roemde. En ze hebben gelijk, er komen regelmatig prachtige, kalme zinnen voorbij, die zonder een enkel probleem zouden kunnen passen op een foto van een mistig meer met een treurwilg.
Twee prachtige beschrijvingen wil ik hier graag delen:
“Herinneringen hebben geen vaste verblijfplaats, ze zijn een makkelijk te verplaatsen koffer, zelfs als die soms erg vol zit.”
“En als ik een leuk plekje zie, bijvoorbeeld in de zon in de buurt van een beekje, zeg ik de tijd te wachten of in elk geval geen aandacht aan me te besteden.”
Dit soort zinnen dragen sterk bij aan de kalme, serene schoonheid van het verhaal dat de auteur ongetwijfeld met veel liefde heeft geschreven.
Er is een ding dat ik nog niet goed begrijp: de titel. ‘Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween’ suggereert dat er een jaar uit het leven van Shizo Kanakuri centraal staat, zoals bij de honderdjarige man die uit het raam klom en verdween, of bij de dagboeken van Hendrik Groen. Dit is geenszins het geval. Het boek beslaat het volledige leven van Shizo Kanakuri; sommige jaren in één zin en andere jaren met groot detail. Dat is zeer kundig gedaan en stoort nergens, maar roept wel de vraag op wat de auteur met de titel van dit boek wil zeggen. Voer voor de bespreking in de boekenclub.
Ik heb dit boek gelezen in het kader van de boekenclub waar ik al jaren deel van uit maak en ik kan niet wachten om dit boek te bespreken met de boekenvrienden.
Een van de redenen om dit boek te kiezen was een aanbeveling van de boekenwinkel uit Bennekom, die bij wijze van aanbeveling, via een kaartje op het boek de mooie zinnen roemde. En ze hebben gelijk, er komen regelmatig prachtige, kalme zinnen voorbij, die zonder een enkel probleem zouden kunnen passen op een foto van een mistig meer met een treurwilg.
Twee prachtige beschrijvingen wil ik hier graag delen:
“Herinneringen hebben geen vaste verblijfplaats, ze zijn een makkelijk te verplaatsen koffer, zelfs als die soms erg vol zit.”
“En als ik een leuk plekje zie, bijvoorbeeld in de zon in de buurt van een beekje, zeg ik de tijd te wachten of in elk geval geen aandacht aan me te besteden.”
Dit soort zinnen dragen sterk bij aan de kalme, serene schoonheid van het verhaal dat de auteur ongetwijfeld met veel liefde heeft geschreven.
Er is een ding dat ik nog niet goed begrijp: de titel. ‘Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween’ suggereert dat er een jaar uit het leven van Shizo Kanakuri centraal staat, zoals bij de honderdjarige man die uit het raam klom en verdween, of bij de dagboeken van Hendrik Groen. Dit is geenszins het geval. Het boek beslaat het volledige leven van Shizo Kanakuri; sommige jaren in één zin en andere jaren met groot detail. Dat is zeer kundig gedaan en stoort nergens, maar roept wel de vraag op wat de auteur met de titel van dit boek wil zeggen. Voer voor de bespreking in de boekenclub.
September 5, 2022
Samen gelezen met onze boekenclub. Kort bloemrijk verhaal gebaseerd op een ongelofelijk bizar sportverhaal. Je moet even wennen aan de schrijftaal. Eenmaal daaraan overgegeven, voert de schrijver je mee naar de mooiste eenzame plekken in Japan.
October 21, 2023
Interessant concept, mooie verwerking van grote hoeveelheden accurate informatie. Beetje traag qua verhaallijn en niet altijd even hoog op de spanningsboog. Prima als luisterboek voor tijdens het koken, reizen oid.
May 27, 2019
Una storia avvincente e al contempo poetica ambientata su una collina 'abitata' dai yamazakura, i ciliegi selvatici sacri per la tradizione giapponese ma che potrebbe svolgersi su un'isola del mediterraneo, nella pampa argentina o in qualunque altro posto al mondo purché consenta di far pace con se stessi allontanando i demoni che abitano e agitano il passato.
La più bella, commovente e coinvolgente storia letta negli ultimi tempi.
La più bella, commovente e coinvolgente storia letta negli ultimi tempi.
August 5, 2020
Mooi boek, maar hoog gehalte tegeltjeswijsheid.
February 25, 2022
Bijzonder verhaal over een Japanse duurloper die als uitverkorene de marathon mag lopen tijdens de Olympische spelen van 1912. Hij loopt deze niet uit - niet in dat jaar in ieder geval. Dit verhaal wordt heel mooi en beeldend neergezet. De lezer wordt meegenomen van Japan naar Zweden en terug (tweemaal), en ondertussen maak je kennis, zij het wat aan de oppervlakte, met iedereen aan wie hij zich heeft verbonden.
De relatie met de kinderen die hij heeft blijft wat raadselachtig. Het verhaal is in de eerste persoon geschreven, maar je leert die persoon niet echt kennen. Het is eerder alsof je door zijn lens naar de gebeurtenissen kijkt, en niet vanuit zijn eigen beleving. Ik vond dat mooi, het geeft ruimte om je eigen betekenis te geven aan wat hij doet en wat hem overkomt. Als hardloper kon ik dit boek niet laten liggen - ik kan alleen maar dromen van de Japanse natuur om in te lopen. Grappig genoeg krijg je van Zweden (en die omgeving) maar weinig mee, wat misschien ook tekenend is voor wat er daar (niet) gebeurde.
Aanrader, weer eens wat anders!
De relatie met de kinderen die hij heeft blijft wat raadselachtig. Het verhaal is in de eerste persoon geschreven, maar je leert die persoon niet echt kennen. Het is eerder alsof je door zijn lens naar de gebeurtenissen kijkt, en niet vanuit zijn eigen beleving. Ik vond dat mooi, het geeft ruimte om je eigen betekenis te geven aan wat hij doet en wat hem overkomt. Als hardloper kon ik dit boek niet laten liggen - ik kan alleen maar dromen van de Japanse natuur om in te lopen. Grappig genoeg krijg je van Zweden (en die omgeving) maar weinig mee, wat misschien ook tekenend is voor wat er daar (niet) gebeurde.
Aanrader, weer eens wat anders!
September 28, 2025
Een klein artikeltje in een sportblad, vormde de basis/start van het boek: het jaar dat Shizo Kanakuri verdween, van Franco Faggiani. Ik heb genoten van het poëtische taalgebruik. De natuur komt op elke bladzijde tot leven.
In de Japanse cultuur ligt de lat hoog; er wordt veel van je verwacht, de prestatiedruk is hoog. Als je daaraan niet kan voldoen drukt het verlies en de schaamte erg hard op je schouders. De hoofdpersoon, met een uitzonderlijk hardlooptalent, vertegenwoordigt Japan in de olympische spelen van 1912, in Stockholm. Voor zijn vertrek heeft hij nog een ontmoeting met de keizer, die een gouden medaille verwacht. Helaas haalt hij, op een paar kilometer na, niet de eindstreep. Hij voelt zich intens teleurgesteld en schaamt zich diep. Hij maakt de keuze om niet meer naar zijn huis en dorp terug te keren. Jaren leeft hij, met zijn geheim, in de bergen waar hij een heuvel met sierkersen beheert. Pas nadat een Zweedse journalist hem opspoort en uitnodigt om naar Stockholm te komen, voor een ceremonie, vertelt hij - beetje bij beetje- zijn ware verhaal. In Stockholm loopt hij het laatste deel van zijn marathon en komt in het reine met zichzelf. Hij gaat terug naar zijn ouderlijke huis waar hij de laatste jaren van zijn leven (93 jaar geworden) woont. Bijzonder en verdrietig om te lezen hoe de Japanse cultuur werkt, dat je kiest voor eenzaamheid omdat schaamte bijna een misdrijf is.
In de Japanse cultuur ligt de lat hoog; er wordt veel van je verwacht, de prestatiedruk is hoog. Als je daaraan niet kan voldoen drukt het verlies en de schaamte erg hard op je schouders. De hoofdpersoon, met een uitzonderlijk hardlooptalent, vertegenwoordigt Japan in de olympische spelen van 1912, in Stockholm. Voor zijn vertrek heeft hij nog een ontmoeting met de keizer, die een gouden medaille verwacht. Helaas haalt hij, op een paar kilometer na, niet de eindstreep. Hij voelt zich intens teleurgesteld en schaamt zich diep. Hij maakt de keuze om niet meer naar zijn huis en dorp terug te keren. Jaren leeft hij, met zijn geheim, in de bergen waar hij een heuvel met sierkersen beheert. Pas nadat een Zweedse journalist hem opspoort en uitnodigt om naar Stockholm te komen, voor een ceremonie, vertelt hij - beetje bij beetje- zijn ware verhaal. In Stockholm loopt hij het laatste deel van zijn marathon en komt in het reine met zichzelf. Hij gaat terug naar zijn ouderlijke huis waar hij de laatste jaren van zijn leven (93 jaar geworden) woont. Bijzonder en verdrietig om te lezen hoe de Japanse cultuur werkt, dat je kiest voor eenzaamheid omdat schaamte bijna een misdrijf is.
This entire review has been hidden because of spoilers.
February 19, 2024
Een paar jaar geleden gaf mijn schoonmoeder mij dit boek van Faggiani. Ik had ergens gelezen over het wonderlijke verhaal van Kanakuri en het op mijn lijstje gezet. Een Italiaanse auteur die een waargebeurd schreef over een Japanse marathonloper die deelnam aan de Olympische Spelen in Kopenhagen. Die tijdens de race ook nog eens verdween. Jaren later dook hij weer op. Dat moet wel een prachtig verhaal opleveren. En dat was inderdaad ook zo. In de verantwoording komt helaas naar voren dat niet alles echt (zo) is gebeurd, maar de belangrijkste feiten zijn waar. Dat was een beetje een koude douche, maar tijdens het lezen had ik daar natuurlijk nog geen weet – en dus last - van. Het boek loopt over van de hartverwarmende momenten, maar het Olympische organisatiecomité spant wat dit betreft toch echt de kroon. Om spoilers te voorkomen mag je dit zelf lezen, T. Voor mij was het een extra motiverend boek: die marathon moet er ooit van komen. Voor mijn vijftigste wellicht? Maar eerst de halve tijdens de Bergse Plasloop maar eens proberen later dit jaar.
November 17, 2023
'De tijd was slechts een intermezzo tussen dageraad en zonsondergang. De eenzaamheid was een trouwe metgezel, de stilte een schild voor de geest. De bos was mijn tempel, het hardlopen mijn gebed.'
Soshi, een van de grondleggers van het taoïsme: 'Het kan zijn dat jullie de muziek van de mens hebben gehoord, maar niet die van de aarde. Het kan zijn dat jullie de muziek van de aarde hebben gehoord, maar niet die van de hemel.'
'(...) het blauw van de lucht te liefkozen..'
'De betovering van dingen zit hem ook in hun ongewisheid, in de keuzes voor de oplossingen die je het meest vreest.'
'De zee is niet alleen een enorme spiegel van schommelend water, maar ook een oneindig kloppend hart, in staat om energie te geven en gevoelens op te roepen, te troosten, in vervoering te brengen en te verslaan, te stelen en te doden (...)'
'Herinneringen hebben geen vaste verblijfplaats: ze zijn een makkelijk te verplaatsen koffer, zelfs als die soms erg vol zit.'
'(...) met aandachtige ogen en een geest zonder ballast.'
Soshi, een van de grondleggers van het taoïsme: 'Het kan zijn dat jullie de muziek van de mens hebben gehoord, maar niet die van de aarde. Het kan zijn dat jullie de muziek van de aarde hebben gehoord, maar niet die van de hemel.'
'(...) het blauw van de lucht te liefkozen..'
'De betovering van dingen zit hem ook in hun ongewisheid, in de keuzes voor de oplossingen die je het meest vreest.'
'De zee is niet alleen een enorme spiegel van schommelend water, maar ook een oneindig kloppend hart, in staat om energie te geven en gevoelens op te roepen, te troosten, in vervoering te brengen en te verslaan, te stelen en te doden (...)'
'Herinneringen hebben geen vaste verblijfplaats: ze zijn een makkelijk te verplaatsen koffer, zelfs als die soms erg vol zit.'
'(...) met aandachtige ogen en een geest zonder ballast.'
May 21, 2020
Bijzonder boek. Krijg zin om naar Japan te gaan. Een boek met veel tegeltjeswijsheden verpakt als filosofische gedachten, maar het is plezierig geschreven en er gebeurt genoeg om het door te blijven lezen. Vooral de natuurbeschrijvingen zijn erg mooi. Wonderlijk dat een echt gebeurd verhaal als uitgangspunt is gebruikt.
December 21, 2020
Een boek over eenvoud en natuur, over zorgzaamheid naar elkaar en hoe je jezelf daarin kan helen, maar ook een boek over hoe hard het leven kan zijn en over eer en loyauteit. Zeker een aanrader met enkele prachtige quotes.
"Keuzes behelzen, meer dan noodgedwongen situaties, een belofte die eervol moet worden nagekomen"
"Alleen wie alle rekeningen met het verleden vereffent, kan voorbij de horizont kijken en zichzelf vergeven"
"Keuzes behelzen, meer dan noodgedwongen situaties, een belofte die eervol moet worden nagekomen"
"Alleen wie alle rekeningen met het verleden vereffent, kan voorbij de horizont kijken en zichzelf vergeven"
April 2, 2025
‘Mijn eenzaamheid is niet noodgedwongen, het is een keuze.’
November 8, 2020
Dit was absoluut geen slecht boek maar het deed me echt niet zoveel, vond het een beetje saai eigenlijk. Ik weet niet of ik het af had geluisterd als Rik van de Westelaken het niet voor had gelezen.
May 12, 2019
Non sono una grande amante delle biografie, romanzate o reali che siano. O meglio, nel mio cammino da lettrice ne ho trovate davvero poche che abbiano fatto nascere in me una curiosità tale da ricercarne. Dopo Il guardiano della collina dei ciliegi una cosa è certa: se Franco Faggiani avesse intenzione di scriverne un’altra, la leggerei ad occhi chiusi. Non si tratta del personaggio in sé anzi, non ne avevo mai sentito parlare e sicuramente mi sarebbe bastata su di lui una pagina di Wikipedia; ciò che veramente mi ha tenuta con la costante voglia di sapere di più è stata l’immensa bravura di saper dare vita ad un paese e ad un tempo lontano, facendomi sentire sulla pelle l’eco del Giappone e i fiori di ciliegio.
Ironia e poeticità sono l’arma vincente insieme ad una scrittura sublime. Una trama accattivante, ricca di episodi venati da un’ironia malinconica e voluti spunti di riflessione. Si sorride e allo stesso tempo frasi ad effetto ci fanno pensare, ci spingono a spendere minuti di riflessione. C’è ricerca alla base, una spasmodica voglia di sapere da parte dell’autore che fa sì che Shizo Kanakuri prenda vita, e con lui la sua caratteristica storia. Solo un uomo particolare può ottenere l’eccezionale tempo di gara di 54 anni, 8 mesi, 6 giorni, 5 ore, 32 minuti e 20 secondi, e Kanakuri è eccezionale nel suo essere normale. È la sua vita ad essere fuori dal comune. Faggiani la rielabora, la riempie di eventi senza renderla mai eccessiva o fuori controllo.
Ho iniziato a leggerlo senza avere la minima idea di cosa aspettarmi se non la paura di leggere qualcosa di noioso su un atleta che nessuno ricorda. Ho concluso con la certezza di avere tra le mani non solo un libro che regala maggior spessore ad un uomo già grande di suo, che ora può contare però su una schiera di fan più grande, ma anche una dolce storia sul raggiungere i propri traguardi, qualsiasi essi siano. Anche se ci tocca fare il giro del mondo.
Ironia e poeticità sono l’arma vincente insieme ad una scrittura sublime. Una trama accattivante, ricca di episodi venati da un’ironia malinconica e voluti spunti di riflessione. Si sorride e allo stesso tempo frasi ad effetto ci fanno pensare, ci spingono a spendere minuti di riflessione. C’è ricerca alla base, una spasmodica voglia di sapere da parte dell’autore che fa sì che Shizo Kanakuri prenda vita, e con lui la sua caratteristica storia. Solo un uomo particolare può ottenere l’eccezionale tempo di gara di 54 anni, 8 mesi, 6 giorni, 5 ore, 32 minuti e 20 secondi, e Kanakuri è eccezionale nel suo essere normale. È la sua vita ad essere fuori dal comune. Faggiani la rielabora, la riempie di eventi senza renderla mai eccessiva o fuori controllo.
Ho iniziato a leggerlo senza avere la minima idea di cosa aspettarmi se non la paura di leggere qualcosa di noioso su un atleta che nessuno ricorda. Ho concluso con la certezza di avere tra le mani non solo un libro che regala maggior spessore ad un uomo già grande di suo, che ora può contare però su una schiera di fan più grande, ma anche una dolce storia sul raggiungere i propri traguardi, qualsiasi essi siano. Anche se ci tocca fare il giro del mondo.
January 7, 2024
Een prachtig verhaal van een Italiaanse schrijver over een Japans levensverhaal. Het is een vrije literaire bewerking van een waar gebeurd verhaal, waarbij de schrijver aan het eind van het boek laat zien dat hij die literaire vrijheid ook echt gebruikt heeft. Het is een echt Japans verhaal, dat gedreven wordt door eer en schaamte. Shizo, aka Yuki, is zijn hele leven bezig om de schaamte te overwinnen en doet dat uiteindelijk met verve. Nadat hij zijn marathon tijdens de olympische spelen van Stockholm in 1912 niet heeft uitgelopen, geeft hij zich over aan die schaamte. Hij besteedt het grootste deel van zijn leven aan het zorgen voor de yamazakura's. de kersenbomen, en dat geeft hem rust. Maar het heeft hem ook isolement en stilstand gebracht en dat heeft zijn gezin verscheurd. Zijn zonen zijn, als vorm van verzet, naar de oorlog gegaan en gesneuveld en zijn dochters zijn vertrokken. Uiteindelijk geeft het lot hem een kans af te maken wat hij eerder in zijn leven heeft laten liggen en dat helpt hem vrede te vinden. Uiteindelijk vind ik het een mooi en geloofwaardig verhaal, waarbij de schrijver knap de Japanse cultuur gebruikt als een spiegel om een leven te beschrijven als beeld van hét leven.
May 16, 2019
Questo romanzo non ha tradito le mie aspettative, tutt’altro. Come il suo primo libro, ha saputo infondermi tutta la ricchezza e la delicatezza che emerge lentamente dal “pensiero” che Faggiani ha della vita, del rapporto Uomo-Natura, e dalla sua prosa a tratti poetica, sempre puntuale e diretta al cuore delle cose. Per chi ama le letture dove la Natura ha un ruolo chiave nel legame profondo dell’Uomo con l’universo intero.
Displaying 1 - 30 of 247 reviews