Ωσεί παρόντες: 26 Συνεντεύξεις

by Όλγα Μπακομάρου

«Η Όλγα Μπακομάρου είναι «κεντρική κολώνα» στο χώρο της ελληνικής δημοσιογραφίας. Δημιούργησε είδος δημοσιογραφικό και λογοτεχνικό κάνοντας συνεντεύξεις. Έχει μιλήσει και γνωρίσει από κοντά όλους τους σύγχρονους μύθους της νεοελληνικής πραγματικότητας. Περίεργη, διεισδυτική, ακριβής, ικανή να διατηρήσει ζωντανή την στιγμή που έζησε, την προσφέρει σε μας και μας κάνει συμμέτοχους στο γεγονός. Ένα βιβλίο με ανεπανάληπτες συνεντεύξεις της Όλγας Μπακομάρου είναι μια μεγάλη εκδοτική στιγμή. Ένας μοναδικός τρόπος να σωθεί ο λόγος ανθρώπων που είναι η ταυτότητά μας, να δούμε τον «εαυτό» μας, που τείνουμε να ξεχάσουμε!»
(Θανάσης Λάλας)

«Μου λείπουν πολύ οι αψεγάδιαστες συνεντεύξεις της Μπακομάρου. Ποτέ κανείς δεν έφτασε τη μουσική ισορροπία τους, ένα είδος αφέλειας που έβγαζε απ' την τρύπα του και το πιο διστακτικό θηρίο, την τόλμη του αυτοσχεδιασμού, μια πεζολογία α λα Γουόρχολ πριν από τον Γουόρχολ, το κύρος του δημοσιογράφου που συνομιλεί ως ίσος προς ίσο, χωρίς όμως να κορδώνεται ή να κλέβει την παράσταση, το πνεύμα της φιλοπεριέργειας στα καλύτερά του. Όλγα, σου βγάζω το καπέλο!»
(Στάθης Τσαγκαρουσιάνος, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ)

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ~ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ
Γεννήθηκα κατευθείαν 21 χρόνων
ΒΑΣΩ ΚΑΤΡΑΚΗ
Όταν έχω χαρά, κάνω άλογα εγώ
ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
Αν δεν υπήρχε η γυναίκα, δεν θα γινόμουν συγγραφέας
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ
Δάκρυζαν τα μάτια μου με το «Μάνα μου και Παναγιά»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΡΝ
Η τέχνη οδηγεί στη λύτρωση
ΑΛΙΚΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ
Ποτέ δεν υπήρξα το ξένοιαστο κορίτσι
ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ
Η μνήμη έλειψε σ' αυτόν τον τόπο
ΕΛΕΝΗ ΒΛΑΧΟΥ
Δεν θέλω κάγκελα στην ζωή μου
ΑΛΕΞΗΣ ΜΙΝΩΤΗΣ
Είμαι ένας εργάτης του θεάτρου
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
Οραματίζομαι την αλλαγή
ΗΛΙΑΣ ΗΛΙΟΥ
Όχι αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση
ΕΛΛΗ ΛΑΜΠΕΤΗ
Το ταλέντο είναι ευαισθησία
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ
Έχω το δικαίωμα να ελπίζω
ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ
Μόνη μου αδυναμία, θέλω να μ'αγαπάνε
ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ
Εγώ είμαι δημιούργημα του κόσμου
ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ
Γράφω για την τρέλα μου
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΙΟΛΑΣ
Εγώ δεν έχω ανάγκη από τίποτα
ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ
Δεν ξέρω αν υπάρχουν φωτεινά παράθυρα
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ
Η ποίηση χρειάζεται να έχεις έναν κόσμο μέσα σου
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ
Ήθελα να προσφέρω στην Ελλάδα και όχι να πάρω απ' αυτήν
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΥΤΑΡΑΣ
Η επιτυχία μπορεί να είναι η άλλη όψη ενός χαμένου παιχνιδιού
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
Δεν βλέπαμε τους Τούρκους σαν εχθρούς
ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ
Αν το κράτος ήταν δικό μου, θα λειτουργούσε διαφορετικά
ΘΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ
Μαζί με τον 20ό αιώνα τελειώνουν και όσα γέννησε ως ιδεολογίες και ελπίδες
ΛΙΛΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ
Δεν υπηρέτησα ποτέ την εύνοια και την έγκριση της κοινωνίας
ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ
Οι νέοι μας με κάνουν έναν πολύ αισιόδοξο Έλληνα

456 pages, Paperback

First published January 1, 2019

Reviews

[Fani *loves angst* · Rating 4 out of 5]

3.5 stars

Σίγουρα πολύ ενδιαφέροντα τα πρόσωπα των οποίων οι συνεντεύξεις περιέχονται στο βιβλίο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι οι συνεντεύξεις έχουν γίνει στο διάστημα 1975 με 2000 και ορισμένες από αυτές αναφέρονται -ή και εστιάζουν- σε γεγονότα της εποχής, τα οποία σήμερα είναι ξεχασμένα, με αποτέλεσμα ο σύγχρονος αναγνώστης να δυσκολεύεται να τις παρακολουθήσει. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η συνέντευξη της Έλλης Λαμπέτη, όπου σε κάποιο σημείο αρχίζουν και γίνονται αναφορές σε κάποια "Λίλα" καθώς και αρκετές ερωτήσεις γύρω από αυτή, ένα θέμα που τη σημερινή μέρα είναι άγνωστο στο ευρύ κοινό, καθιστώντας τη μισή σχεδόν συνέντευξη αδιάφορη για τον σημερινό αναγώστη.

Κατά τη γνώμη μου, το βιβλίο απευθύνεται επί το πλείστον είτε σε συναδέλφους δημοσιογράφους, είτε σε αναγνώστες άνω των 55-60 χρονών, οι οποίοι έχουν ζήσει τα γεγονότα που συζητούνται. Μια πολύ σύντομη περιγραφή για τα άμεσα γεγονότα και τις συνθήκες που ισχύουν στη ζωή της κάθε προσωπικότητας τη στιγμή που γίνεται η συνέντευξη, καθώς και ένα συνοπτικό βιογραφικό, νομίζω ήταν απολύτως απαραίτητα για να θεωρηθεί το βιβλίο αυτό ολοκληρωμένο. Όπως είναι τώρα, προσφέρει μια πολύ αποσπασματική εικόνα μιας στιγμής -μιας φωτογραφίας όπως λέει η ίδια η συγγραφέας σε συνέντευξή της- από τη ζωή κάποιων πολύ σημαντικών προσώπων, από την οποία λείπει όμως το γενικό πλαίσιο (context), κάτι που οι τότε αναγνώστες της Γυναίκας το είχαν εξ ορισμού. Επομένως οι σύγχρονοι αναγνώστες, δύσκολα θα μπορέσουν να εκτιμήσουν τις συνεντεύξεις αυτές όσο το αρχικό τους κοινό.

Συμπέρασμα: Ένα αρκετά ενδιαφέρον βιβλίο, που κάνει τον αναγνώστη να δει ότι πολλά γεγονότα και καταστάσεις επαναλαμβάνονται μέχρι σήμερα, καθώς και πως σκέπτονταν κάποιες από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της Ελλάδας. Λείπει όμως η σύγχρονη εισαγωγή της συγγραφέος σε κάθε συνέντευξη για να είναι πλήρες.

[Δήμ · Rating 3 out of 5]

Ίσως, το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του βιβλίου είναι ο τρόπος που η λογοτεχνική γραφή πλέκεται γύρω από την δημοσιογραφική. Όχι τρανταχτά και αδέξια, όχι απολογητικά ούτε δικαστικά. Απλώς σαν ένα μάτι που αποτυπώνει —όσα όμορφα ή άσχημα— παρατηρεί γύρω του. Στους προλόγους/εισαγωγές, ο τόπος στον οποίο ζει και κινείται ο συνεντευξιαζόμενος, γίνεται το φόντο για χτίσεις εικόνες. Να φανταστείς το κλίμα, τις κινήσεις και τις μυρωδιές. Στους διαλόγους αποτυπώνονται απόψεις πραγματικά σημαντικών ανθρώπων από διαφορετικά πεδία (πολιτική, θέατρο, ζωγραφική, τραγούδι) αλλά δεν καταφέρνουν όλες να είναι επίκαιρες. Πολλές φορές και λόγω των ίδιων των ερωτήσεων που στέφονται γύρω από το «Ποια είναι η γνώμη σας για το τάδε πρόσωπο ή ειπώθηκε αυτό για εσάς» το πραγματικό κέντρο χάνεται. Κι από την ουσία περνάμε στην επιφάνεια.

+Οι κουβέντες με Χορν, Μυταρά και Κουν είναι κατά την γνώμη μου οι πιο ενδιαφέρουσες. Μέχρι και σήμερα, διαβάζονται ευχάριστα χωρίς να κουράζουν όπως άλλες.