Valt er nog wat te lachen met die moslims

by Abdulwahid van Bommel

Vroeger waren het de Duitsers die geen gevoel voor humor heetten te hebben, vandaag de dag zijn dat de moslims. Al eerder was het idee wijdverbreid dat er bij moslims geen lachje van af kan, maar sinds de Deense cartoonaffaire is het al helemaal gemeengoed geworden. Ter gelegenheid van de aan humor gewijde boekenweek doet Abdulwahid van Bommel, voormalig jazzmuzikant en imam, nu een dappere poging om dit stereotiepe beeld te ontkrachten, al onderkent hij dat sommige moslims zichzelf wel eens wat minder serieus zouden mogen nemen.

In hoog tempo passeren allerlei relevante thema’s de revue, zoals de vraag of de Koran het lachen verbiedt en of de profeet gevoel voor humor had. Ook geeft Van Bommel, enkele aanzetten tot een wat analytischer kijk, onder meer aan de hand van Sigmund Freuds classificatie van soorten humor.

Twee facetten ontbreken grotendeels: een bespreking van de talrijke, dikwijls scabreuze, moppen over imams en andere geestelijken die onder moslims de ronde doen; en een antwoord op de vraag hoe je volgens de Koran moet omgaan met degenen die het geloof bespotten. Daarin wordt met zoveel woorden aanbevolen om je niets van spotters aan te trekken, omdat die zich te zijner tijd tegenover hun schepper zullen moeten verantwoorden.

Ik had graag meer gelezen over de vraag waarom deze goede raad vandaag de dag vergeten lijkt. Prominent aanwezig is daarentegen Nasreddien Hodja, een Turkse Tijl Uilenspiegel die achterstevoren op zijn ezel placht te zitten omdat dat beleefder was tegenover de leerlingen die achter hem aanliepen.
Bron: NRC, 16 maart 2007, artikel Michiel Leezenberg.

Paperback

Published January 1, 2007