What do you think?
Rate this book
Na faktach
Rzeźnik
Powieść inspirowana prawdziwą historią seryjnego mordercy Józefa Cyppka, Rzeźnika z Niebuszewa.
Wszystko, co przychodzi na świat musi też z niego odejść. Kto nie dopuszcza do siebie tej myśli, jest głupi albo szalony. Poza tym, czy w umieraniu jest coś złego?
Rzeźnikowi z Niebuszewa, dzielnicy Szczecina, przypisano potworne zbrodnie.
Zwłoki swoich ofiar wywoził do opuszczonego gmachu magazynów dzisiejszej szkoły rolniczej. Tam przerabiał je na mięso.
Po spuszczeniu wody w stawie przy ulicy Słowackiego odnaleziono kilkadziesiąt ludzkich czaszek, przeważnie dzieci.
Rzeźnikowi udowodniono jednak tylko jedno morderstwo. Został skazany na karę śmierci.
Wyrok na Józefie Cyppku wykonano 3 listopada 1952 roku o godzinie 17.45. Do końca nie okazał skruchy.
W miejscu, w którym mieszkał Rzeźnik z Niebuszewa do dziś nikt nie mieszka.
Bez owijania w bawełnę przyznałem się do wszystkiego, o co mnie oskarżono. Ale gdyby tylko mieli pojęcie, co naprawdę zrobiłem... Nie pozwoliliby mi tak łatwo umrzeć.
Wszystko, co przychodzi na świat musi też z niego odejść. Kto nie dopuszcza do siebie tej myśli, jest głupi albo szalony. Poza tym, czy w umieraniu jest coś złego?
Rzeźnikowi z Niebuszewa, dzielnicy Szczecina, przypisano potworne zbrodnie.
Zwłoki swoich ofiar wywoził do opuszczonego gmachu magazynów dzisiejszej szkoły rolniczej. Tam przerabiał je na mięso.
Po spuszczeniu wody w stawie przy ulicy Słowackiego odnaleziono kilkadziesiąt ludzkich czaszek, przeważnie dzieci.
Rzeźnikowi udowodniono jednak tylko jedno morderstwo. Został skazany na karę śmierci.
Wyrok na Józefie Cyppku wykonano 3 listopada 1952 roku o godzinie 17.45. Do końca nie okazał skruchy.
W miejscu, w którym mieszkał Rzeźnik z Niebuszewa do dziś nikt nie mieszka.
Bez owijania w bawełnę przyznałem się do wszystkiego, o co mnie oskarżono. Ale gdyby tylko mieli pojęcie, co naprawdę zrobiłem... Nie pozwoliliby mi tak łatwo umrzeć.
364 pages, Paperback
First published August 14, 2019
26 people are currently reading
429 people want to read
About the author
Max Czornyj
85 books228 followersAdwokat, praktykował prawo w Polsce i we Włoszech. Niczym w dowcipie lubi stare wino, spleśniałe sery i samochody bez dachu. W prozie - seryjny morderca. „Grzech” to jego pierwsza zbrodnia.
"Przez lata pisałem opowiadania, ale na studiach zarzuciłem je i moje natręctwo porządkowania myśli skupiło się na artykułach naukowych, a później siłą rzeczy także na pismach procesowych. Jednak chęć opowiadania historii przez cały ten czas narastała. Jednocześnie wciąż podsycała ją wyobraźnia. Gdy miałem stabilną sytuację zawodową wyobraźnia ciągle upominała się o przelanie na papier. Zamknąłem wszystkie inne sprawy i uznałem, że ten jeden, przy tym ostatni raz, spróbuję zmierzyć się z długą formą. Nie miałem opracowanego planu, rozpisanych wydarzeń ani drabinki bohaterów. Pisałem scena po scenie, bo tak wydarzenia podrzucał mi umysł. Właściwie musiałem jedynie spisać film, który oglądałem oczyma wyobraźni. W ten sposób powstał „Grzech”, a wkrótce okazało się, że to dopiero początek."
trescjestnajwazniejsza.pl
"Przez lata pisałem opowiadania, ale na studiach zarzuciłem je i moje natręctwo porządkowania myśli skupiło się na artykułach naukowych, a później siłą rzeczy także na pismach procesowych. Jednak chęć opowiadania historii przez cały ten czas narastała. Jednocześnie wciąż podsycała ją wyobraźnia. Gdy miałem stabilną sytuację zawodową wyobraźnia ciągle upominała się o przelanie na papier. Zamknąłem wszystkie inne sprawy i uznałem, że ten jeden, przy tym ostatni raz, spróbuję zmierzyć się z długą formą. Nie miałem opracowanego planu, rozpisanych wydarzeń ani drabinki bohaterów. Pisałem scena po scenie, bo tak wydarzenia podrzucał mi umysł. Właściwie musiałem jedynie spisać film, który oglądałem oczyma wyobraźni. W ten sposób powstał „Grzech”, a wkrótce okazało się, że to dopiero początek."
trescjestnajwazniejsza.pl
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 70 reviews
February 2, 2020
Nie wiem czy historia głównego bohatera faktycznie była taka nijaka i nie dało się na jej podstawie stworzyć dobrej książki czy po prostu autor nie umie pisać. Przeczuwam jedno i drugie, z przewagą braku talentu.
Kolejny raz Czornyj udowadnia, że pisanie wychodzi mu słabo. Bez względu na tematykę jest bezpłciowo, a przede wszystkim chaotycznie. W tej książce nieustannie skaczemy z początku na koniec - raz proces ( o którym mamy może z 10 stron w całej książce.. bez komentarza), raz dzieciństwo, raz wojna ( o której jest większość książki). Dołączając do tych przeskoków styl (a raczej brak stylu) pisania autora mamy pomieszanie z poplątaniem i zero trzonu historii którego można by się trzymać.
Co do samej fabuły, jak już wyżej wspomniałam, książka nie jest o seryjnym mordercy, tylko o jakimś tam człowieku, który miał ciężkie życie i postanowił by inni też takie mieli - wybrał do tego mordowanie ludzi. Jakieś 250 stron (z 330) jest nie o tym o czym miało być. Historia życia głównego bohatera naprawdę nie jest interesująca i międlenie jej przez większość książki w niczym nie pomaga. Nie wiem na ile ta cześć jest wytworem wyobraźni autora, ale jakby nie patrzeć nie ma w niej NIC interesującego. To o czym miała być książka znajduje się na pozostałych 80 stronach, przy czym nadal nie jest to nic interesującego. Historię tego człowieka i jego zbrodni można by spokojnie opisać na 50 stronach. Książka, szczególnie napisana w taki sposób przez tak kiepsko piszącego autora, jest całkowicie zbędna.
Kolejny raz Czornyj udowadnia, że pisanie wychodzi mu słabo. Bez względu na tematykę jest bezpłciowo, a przede wszystkim chaotycznie. W tej książce nieustannie skaczemy z początku na koniec - raz proces ( o którym mamy może z 10 stron w całej książce.. bez komentarza), raz dzieciństwo, raz wojna ( o której jest większość książki). Dołączając do tych przeskoków styl (a raczej brak stylu) pisania autora mamy pomieszanie z poplątaniem i zero trzonu historii którego można by się trzymać.
Co do samej fabuły, jak już wyżej wspomniałam, książka nie jest o seryjnym mordercy, tylko o jakimś tam człowieku, który miał ciężkie życie i postanowił by inni też takie mieli - wybrał do tego mordowanie ludzi. Jakieś 250 stron (z 330) jest nie o tym o czym miało być. Historia życia głównego bohatera naprawdę nie jest interesująca i międlenie jej przez większość książki w niczym nie pomaga. Nie wiem na ile ta cześć jest wytworem wyobraźni autora, ale jakby nie patrzeć nie ma w niej NIC interesującego. To o czym miała być książka znajduje się na pozostałych 80 stronach, przy czym nadal nie jest to nic interesującego. Historię tego człowieka i jego zbrodni można by spokojnie opisać na 50 stronach. Książka, szczególnie napisana w taki sposób przez tak kiepsko piszącego autora, jest całkowicie zbędna.
January 31, 2021
3,5⭐️
,Przyjemna’ książka. Jedno wiem pewnie, że po przeczytaniu Rzeźnika będę patrzeć na mięso w inny sposób. Książka byłaby lepsza gdyby nie to wieczne użalanie się bohatera nad sobą. Wszyscy są winni tylko nie on. Myślałam, że książka będzie bardziej skupiona na zbrodniach, a nie na samym Cyppku i jego zrzędzeniu o nędznym życiu.
,Przyjemna’ książka. Jedno wiem pewnie, że po przeczytaniu Rzeźnika będę patrzeć na mięso w inny sposób. Książka byłaby lepsza gdyby nie to wieczne użalanie się bohatera nad sobą. Wszyscy są winni tylko nie on. Myślałam, że książka będzie bardziej skupiona na zbrodniach, a nie na samym Cyppku i jego zrzędzeniu o nędznym życiu.
November 9, 2022
O matko.... nie wiem od czego zacząć nawet:) Chyba od tego jak bardzo nudne to było. Wzięłam tę książkę aby przeczytać o seryjnym mordercy i o jego zbrodniach. I dobra, faktycznie to dostałam ale dopiero w drugiej połowie książki. Przez pierwszą połowę miałam wrażenie, że czytam książkę o wojnie, a że takich nie lubię no to już byłam negatywnie nastawiona. Serio nie interesuję mnie kiedy, gdzie i jaka bomba spadła. Zdaję sobie sprawę, że wydarzenia z wojny miały pokazać umysł mordercy, ale to było tak cholernie nudne, że potem już tylko je omijałam.
Co do rozdziałów, które były już faktycznie o morderstwach - no też nie były zbyt dobre. Nie podobało mi się. Nawet nie zliczę ile razy chciałam zrobić dnf i jak ciężko było mi do tego wracać. Gdyby nie to, że znalazłam audiobooka to na pewno bym jej nie skończyła. Nie polecam i na pewno nie będę do niej wracać myślami, a nawet mam nadzieję, że szybko o niej zapomnę:)
I jeszcze taki dodatek - jakbym chciała grać w grę alkoholową, że piję za każdym razem jak usłyszę jakieś słowo to byłabym pijana po 50 stronach bo to ile razy przez całą książkę powtórzyły się słowa "robak" i "kikut" to nie zliczę.
Co do rozdziałów, które były już faktycznie o morderstwach - no też nie były zbyt dobre. Nie podobało mi się. Nawet nie zliczę ile razy chciałam zrobić dnf i jak ciężko było mi do tego wracać. Gdyby nie to, że znalazłam audiobooka to na pewno bym jej nie skończyła. Nie polecam i na pewno nie będę do niej wracać myślami, a nawet mam nadzieję, że szybko o niej zapomnę:)
I jeszcze taki dodatek - jakbym chciała grać w grę alkoholową, że piję za każdym razem jak usłyszę jakieś słowo to byłabym pijana po 50 stronach bo to ile razy przez całą książkę powtórzyły się słowa "robak" i "kikut" to nie zliczę.
October 1, 2019
Hmm..
Nie wiem po co powstała ta książka?
Nie wiem po co powstała ta książka?
December 23, 2019
Historia rzeźnika z Niebuszewa opowiedziana z perspektywy samego mordercy. Mocne, przerażające i skłaniające do refleksji.
September 13, 2019
Jeden z najciekawszych głosów polskiej literatury kryminalnej, Max Czornyj w Rzeźniku przywołuje prawdziwego potwora.
Nie od dziś wiadomo, że Polska zbrodnią silna i może bez wątpienia konkurować z zagranicznymi kryminałami dosłownie pod każdym względem. Także jeśli chodzi o sylwetki największych zwyrodnialców, czy socjopatów. Thomas Harris stworzył bowiem postać doktora Hanibala „Kanibala” Lectera, a nasz rodak – Józefa „Rzeźnika” Cyppka. Problem w tym, że o ile ten pierwszy jest bohaterem od początku do końca żyjącym jedynie na kartach literatury i kadrów filmowych, to ten drugi żył naprawdę. Chodził po naszych ulicach, nocował w kamienicy istniejącej do dnia dzisiejszego – jednak już nikt od ponad 50 lat nie odważył zamieszkać się w tym miejscu, w którym ludzkie zwłoki przerabiano na mięso, a następnie sprzedawano i robiono z niego obiad. Tak, tak to nie wymysł autora, ale czyste fakty z powojennej historii Polski, opowiedziane przez mistrza brutalnych opowiadań, Maxa Czornyja, który udowadnia powszechnie znaną i powtarzaną na Literackiej Podróży prawdę, że życie potrafi napisać najbardziej wstrząsający horror przyprawiający o gęsią skórkę.
Józef Cyppek został aresztowany w 1952 r. i skazany na karę śmierci za brutalne morderstwo dokonane na jego ostatniej ofierze, Irenie Jarosz. Zwłoki kobiety zostają znalezione rozczłonkowane z wypatroszonymi na zewnątrz wewnętrznościami. Szybko okazuje się, że to nie jedyne morderstwo dokonane przez niego, w ciągu kilku lat zdołał zamordować wiele osób, w tym głównie dzieci. Okaleczony w wyniku działań I wojny światowej, przez kilkadziesiąt lat upokarzany z powodu swego kalectwa, w kolejnym konflikcie stracił całą swoją rodzinę, aż wreszcie został zupełnie sam ze swoim cierpieniem i wspomnieniami, z przekonaniem, że inni traktują go niczym „robaka”. Znoszący upokorzenia i przemoc, postanowił w odwecie sam stać się oprawcą i zająć miejsce swoich poprzednich katów. Człowiek nieznoszący dzieci, posiadający bardzo wąskie grono znajomych składających się z przesiedlonych i rozgoryczonych Niemców, stał się jednym z największych, psychopatycznych, seryjnych morderców w powojennej Polsce. Czepiący satysfakcję z ludzkiego strachu i bezradności, czuł jedynie pogardę i nienawiść do swych ofiar, zabijał w przekonaniu wypełniania dziejowej misji. Ci, których zabił umierali śmiercią nadającą sens ich istnieniu, gdyż z ich mięso służyło innym za pokarm. Jego chory umysł widział w tym realizację i dopełnienie cyklu życia.
Wszystko, co przychodzi na świat, musi też z niego odejść. Kto nie dopuszcza do siebie tej myśli, jest głupi albo szalony. Skutki mają swoje przyczyny, a przyczyny niosą skutki. Proste. Prawda? Poza tym czy w umieraniu jest coś złego? Absolutnie nie. Umieranie do taki sam etap życia, jak jedzenie, spanie czy seks. (…) Zdychanie jest naturalną konsekwencją narodzin.
Człowiek ten zapisał w się w pamięci Szczecina, w którym to dokonywał swych bestialskich mordów, jako Rzeźnik z Niebuszewa. Mimo zabicia kilkudziesięciu osób, udowodniono mu tylko jedno morderstwo. Na szczęście wyrokiem sądu na zawsze został unicestwiony. Do końca nie okazał skruchy, a materiały z przeszukania jeziora Dąbie i Rusałka, w których to miały znajdować się zwłoki ofiar Cyppka, zostały utajnione.
Max Czornyj straszy wchodzeniem coraz głębiej i głębiej w umysł szaleńca. Pokazuje jego emocje, sposób myślenia, trawiącą go od środka nienawiść za przeżywane cierpienie zarówno to fizyczne, jak psychiczne, czy duchowe. Jego wściekłość do losu i Boga. Z dumnego Niemca, szczęśliwego męża i ojca rodziny, stał się nikim. Obcym, przesiedlonym z rodzinnych stron, pozbawiony swej germańskiej tożsamości. Bez domu, bez bliskich, bez perspektyw na lepszą przyszłość. Obserwujemy życie tego człowieka na tle wielkiej historii obu wojen światowych i szarej rzeczywistości rodzenia się Polski Ludowej. Autor nie tłumaczy czynów swego antybohatera, lecz próbuje zrozumieć okoliczności w których to kochający ojciec, staje się bestią zdolną do zabijania niewinnych dzieci z całkowitą pogardą dla ludzkiej egzystencji. Prowadzi czytelnika od odruchów wymiotnych towarzyszących mi już na początku powieści, przez współczucie, aż po odrazę i obrzydzenie. Przeraża niezwykle plastycznymi opisami zwłok pomordowanych, sposobami odbierania im życia, przygotowaniami jakie czynił Cyppek, aby stać się jeszcze lepszym w wykonywanym przez niego „rzeźniczym fachu”. Tym jednak, co straszy najmocniej, to że opowiedziana przez niego historia wydarzyła się naprawdę. Pewnym uzmysłowieniem, że szaleńcy potrafią idealnie wtopić się w nasze otoczenie, niczym nie zdradzić się, ale bacznie wypatrują swych kolejnych ofiar i dosłownie przypadek decyduje o ludzkim życiu lub śmierci. Naigrywają się ze wszystkich i szydzą ze społecznie przyjętych norm. Przez kilka lat ludzie kupowali mięso od miejscowej handlarki nie mając nawet najmniejszego pojęcia, co jedzą i może większość osób nie dowiedziała się tego nigdy. W tym tez kryje się jego największe szyderstwo, że nieudolnie ukryte ludzkie szczątki służyły w garnku szczecinian za element bigosu, a szynka wycięta z dziecięcych pośladków wykorzystana została m.in. do wędzenia wędlin. Mało tego, mięso to, cieszyło się dość sporym zainteresowaniem klientów. Cała historia zostaje opowiedziana ustami Józefa Cyppka, który dokonuje swoistej spowiedzi zdradzając w niej swoje myśli, poglądy, przekonania, opowiada o najbardziej traumatycznych momentach swego życia i tych najszczęśliwszych, doprowadzając do momentu, gdy zatapia swój rzeźnicki nóż w ciele kolejnych ofiar. Dopiero czytając o pierwszej dokonanej przez niego zbrodni, zaczynamy zauważać, że ten nieszkodliwy dziwak, może zmienić się w ułamku sekundy w potwora nie znającego litości. Co pewien czas jedynie głos zostaje oddawany świadkom procesu opowiadającym o tym, jaki sami mają stosunek do niego, po dokonanym makabrycznym odkryciu.
Rzeźnik Maxa Czornyja z jednej strony idealnie wpisuje się w jego brutalny, emanujący przemocą i krwią styl narracji, z drugiej jednak idzie krok dalej, serwuje coś znacznie więcej niż rasowy kryminał. Otrzymujemy powieść psychologiczną skupioną na umyśle zwyrodnialca, w wyniku której zaczyna nawet dostrzegać skrzywdzonego przez los człowieka, a dopiero potem zwyrodnialca. Autor jednocześnie z największą precyzją skupił się na oddaniu realiów historycznych wpisujących się na poszczególne etapy życia Józefa Cyppka. To prawdziwa mroczna opowieść wchodząca w głąb chorego umysłu, będącego wynikiem doświadczanej przemocy, będącego świadkiem okrucieństwa i bestialstwa wyciskającego piętno na zawsze. Temat ten okazał się godnym mistrza thrillera, który stworzył z niego pełnowymiarową historię, która fascynuje i przeraża jednocześnie.
Nie od dziś wiadomo, że Polska zbrodnią silna i może bez wątpienia konkurować z zagranicznymi kryminałami dosłownie pod każdym względem. Także jeśli chodzi o sylwetki największych zwyrodnialców, czy socjopatów. Thomas Harris stworzył bowiem postać doktora Hanibala „Kanibala” Lectera, a nasz rodak – Józefa „Rzeźnika” Cyppka. Problem w tym, że o ile ten pierwszy jest bohaterem od początku do końca żyjącym jedynie na kartach literatury i kadrów filmowych, to ten drugi żył naprawdę. Chodził po naszych ulicach, nocował w kamienicy istniejącej do dnia dzisiejszego – jednak już nikt od ponad 50 lat nie odważył zamieszkać się w tym miejscu, w którym ludzkie zwłoki przerabiano na mięso, a następnie sprzedawano i robiono z niego obiad. Tak, tak to nie wymysł autora, ale czyste fakty z powojennej historii Polski, opowiedziane przez mistrza brutalnych opowiadań, Maxa Czornyja, który udowadnia powszechnie znaną i powtarzaną na Literackiej Podróży prawdę, że życie potrafi napisać najbardziej wstrząsający horror przyprawiający o gęsią skórkę.
Józef Cyppek został aresztowany w 1952 r. i skazany na karę śmierci za brutalne morderstwo dokonane na jego ostatniej ofierze, Irenie Jarosz. Zwłoki kobiety zostają znalezione rozczłonkowane z wypatroszonymi na zewnątrz wewnętrznościami. Szybko okazuje się, że to nie jedyne morderstwo dokonane przez niego, w ciągu kilku lat zdołał zamordować wiele osób, w tym głównie dzieci. Okaleczony w wyniku działań I wojny światowej, przez kilkadziesiąt lat upokarzany z powodu swego kalectwa, w kolejnym konflikcie stracił całą swoją rodzinę, aż wreszcie został zupełnie sam ze swoim cierpieniem i wspomnieniami, z przekonaniem, że inni traktują go niczym „robaka”. Znoszący upokorzenia i przemoc, postanowił w odwecie sam stać się oprawcą i zająć miejsce swoich poprzednich katów. Człowiek nieznoszący dzieci, posiadający bardzo wąskie grono znajomych składających się z przesiedlonych i rozgoryczonych Niemców, stał się jednym z największych, psychopatycznych, seryjnych morderców w powojennej Polsce. Czepiący satysfakcję z ludzkiego strachu i bezradności, czuł jedynie pogardę i nienawiść do swych ofiar, zabijał w przekonaniu wypełniania dziejowej misji. Ci, których zabił umierali śmiercią nadającą sens ich istnieniu, gdyż z ich mięso służyło innym za pokarm. Jego chory umysł widział w tym realizację i dopełnienie cyklu życia.
Wszystko, co przychodzi na świat, musi też z niego odejść. Kto nie dopuszcza do siebie tej myśli, jest głupi albo szalony. Skutki mają swoje przyczyny, a przyczyny niosą skutki. Proste. Prawda? Poza tym czy w umieraniu jest coś złego? Absolutnie nie. Umieranie do taki sam etap życia, jak jedzenie, spanie czy seks. (…) Zdychanie jest naturalną konsekwencją narodzin.
Człowiek ten zapisał w się w pamięci Szczecina, w którym to dokonywał swych bestialskich mordów, jako Rzeźnik z Niebuszewa. Mimo zabicia kilkudziesięciu osób, udowodniono mu tylko jedno morderstwo. Na szczęście wyrokiem sądu na zawsze został unicestwiony. Do końca nie okazał skruchy, a materiały z przeszukania jeziora Dąbie i Rusałka, w których to miały znajdować się zwłoki ofiar Cyppka, zostały utajnione.
Max Czornyj straszy wchodzeniem coraz głębiej i głębiej w umysł szaleńca. Pokazuje jego emocje, sposób myślenia, trawiącą go od środka nienawiść za przeżywane cierpienie zarówno to fizyczne, jak psychiczne, czy duchowe. Jego wściekłość do losu i Boga. Z dumnego Niemca, szczęśliwego męża i ojca rodziny, stał się nikim. Obcym, przesiedlonym z rodzinnych stron, pozbawiony swej germańskiej tożsamości. Bez domu, bez bliskich, bez perspektyw na lepszą przyszłość. Obserwujemy życie tego człowieka na tle wielkiej historii obu wojen światowych i szarej rzeczywistości rodzenia się Polski Ludowej. Autor nie tłumaczy czynów swego antybohatera, lecz próbuje zrozumieć okoliczności w których to kochający ojciec, staje się bestią zdolną do zabijania niewinnych dzieci z całkowitą pogardą dla ludzkiej egzystencji. Prowadzi czytelnika od odruchów wymiotnych towarzyszących mi już na początku powieści, przez współczucie, aż po odrazę i obrzydzenie. Przeraża niezwykle plastycznymi opisami zwłok pomordowanych, sposobami odbierania im życia, przygotowaniami jakie czynił Cyppek, aby stać się jeszcze lepszym w wykonywanym przez niego „rzeźniczym fachu”. Tym jednak, co straszy najmocniej, to że opowiedziana przez niego historia wydarzyła się naprawdę. Pewnym uzmysłowieniem, że szaleńcy potrafią idealnie wtopić się w nasze otoczenie, niczym nie zdradzić się, ale bacznie wypatrują swych kolejnych ofiar i dosłownie przypadek decyduje o ludzkim życiu lub śmierci. Naigrywają się ze wszystkich i szydzą ze społecznie przyjętych norm. Przez kilka lat ludzie kupowali mięso od miejscowej handlarki nie mając nawet najmniejszego pojęcia, co jedzą i może większość osób nie dowiedziała się tego nigdy. W tym tez kryje się jego największe szyderstwo, że nieudolnie ukryte ludzkie szczątki służyły w garnku szczecinian za element bigosu, a szynka wycięta z dziecięcych pośladków wykorzystana została m.in. do wędzenia wędlin. Mało tego, mięso to, cieszyło się dość sporym zainteresowaniem klientów. Cała historia zostaje opowiedziana ustami Józefa Cyppka, który dokonuje swoistej spowiedzi zdradzając w niej swoje myśli, poglądy, przekonania, opowiada o najbardziej traumatycznych momentach swego życia i tych najszczęśliwszych, doprowadzając do momentu, gdy zatapia swój rzeźnicki nóż w ciele kolejnych ofiar. Dopiero czytając o pierwszej dokonanej przez niego zbrodni, zaczynamy zauważać, że ten nieszkodliwy dziwak, może zmienić się w ułamku sekundy w potwora nie znającego litości. Co pewien czas jedynie głos zostaje oddawany świadkom procesu opowiadającym o tym, jaki sami mają stosunek do niego, po dokonanym makabrycznym odkryciu.
Rzeźnik Maxa Czornyja z jednej strony idealnie wpisuje się w jego brutalny, emanujący przemocą i krwią styl narracji, z drugiej jednak idzie krok dalej, serwuje coś znacznie więcej niż rasowy kryminał. Otrzymujemy powieść psychologiczną skupioną na umyśle zwyrodnialca, w wyniku której zaczyna nawet dostrzegać skrzywdzonego przez los człowieka, a dopiero potem zwyrodnialca. Autor jednocześnie z największą precyzją skupił się na oddaniu realiów historycznych wpisujących się na poszczególne etapy życia Józefa Cyppka. To prawdziwa mroczna opowieść wchodząca w głąb chorego umysłu, będącego wynikiem doświadczanej przemocy, będącego świadkiem okrucieństwa i bestialstwa wyciskającego piętno na zawsze. Temat ten okazał się godnym mistrza thrillera, który stworzył z niego pełnowymiarową historię, która fascynuje i przeraża jednocześnie.
March 8, 2023
,,Ludzie nie rodzą się potworami, lecz takimi czyni ich świat". Powieść Maxa Czornyja inspirowana jest prawdziwą historią seryjnego mordercy Józefa Cyppka, Rzeźnika z Niebuszewa. Przypisano mu potworne zbrodnie. Zwłoki swoich ofiar wywoził do opuszczonego gmachu magazynów dzisiejszej szkoły rolniczej. Tam przerabiał je na mięso. Po spuszczeniu wody w jeziorze Rusałka odnaleziono kilkadziesiąt ludzkich czaszek, przeważnie dzieci. Udowodniono mu jednak tylko jedno morderstwo. Został skazany na karę śmierci. Do końca nie okazał skruchy. W miejscu, w którym mieszkał do dziś nikt nie odważył się wprowadzić.
W ,,Rzeźniku" nadinterpretacja ograniczona jest do minimum, wszystko po to by zachować sedno złowieszczej rzeczywistości. Milicyjne notatki, fragmenty gazet, przemówień radiowych, czy ogłoszeń są autentyczne. Zeznania świadków zostały sparafrazowane i odtworzone na podstawie źródeł trzecich. Jeżeli chodzi o research to jak dla mnie level master. Przecież żadna fikcja tak naprawdę nie przebije tego, co wydarzyło się w rzeczywistości. Historia opowiedziana przez Czornyja, aż kipi autentycznością. Żeby było ciekawej autor zastosował narrację pierwszoosobową, która idealnie wkomponowuje się w chory umysł mordercy. Jest to świetne studium ludzkiego zła. Czytamy o tych wszystkich okropieństwach, ale też dostajemy dużo do myślenia. Józef Cyppek często powtarza, że wszystko ma swoją przyczynę i skutek. Jest to bez wątpienia myśl przewodnia tej historii. Czyta się po prostu wybornie. Jest jedno ,,ale". ,,Rzeźnik" Maxa Czornyja to książka piekielnie mocna! Jeżeli, więc macie ochotę wejść w głąb chorego umysłu, emanującego brutalnością i bestialstwem to ostrzegam. Ta historia na długo zostanie w waszej pamięci, a do najprzyjemniejszych nie należy.
W ,,Rzeźniku" nadinterpretacja ograniczona jest do minimum, wszystko po to by zachować sedno złowieszczej rzeczywistości. Milicyjne notatki, fragmenty gazet, przemówień radiowych, czy ogłoszeń są autentyczne. Zeznania świadków zostały sparafrazowane i odtworzone na podstawie źródeł trzecich. Jeżeli chodzi o research to jak dla mnie level master. Przecież żadna fikcja tak naprawdę nie przebije tego, co wydarzyło się w rzeczywistości. Historia opowiedziana przez Czornyja, aż kipi autentycznością. Żeby było ciekawej autor zastosował narrację pierwszoosobową, która idealnie wkomponowuje się w chory umysł mordercy. Jest to świetne studium ludzkiego zła. Czytamy o tych wszystkich okropieństwach, ale też dostajemy dużo do myślenia. Józef Cyppek często powtarza, że wszystko ma swoją przyczynę i skutek. Jest to bez wątpienia myśl przewodnia tej historii. Czyta się po prostu wybornie. Jest jedno ,,ale". ,,Rzeźnik" Maxa Czornyja to książka piekielnie mocna! Jeżeli, więc macie ochotę wejść w głąb chorego umysłu, emanującego brutalnością i bestialstwem to ostrzegam. Ta historia na długo zostanie w waszej pamięci, a do najprzyjemniejszych nie należy.
November 21, 2023
2.5 Myślałam, że autor książki skupi się bardziej na zbrodniach, a w większości przedstawia wojnę oraz życie głównego bohatera podczas jej trwania. Pewnie te opisy miały nas zbliżyć do portretu zabójcy, ale niezbyt ciekawie są przedstawione. Cyppek jedynie marudzi i narzeka na swoje życie, użalając się nad sobą. Widzi winę we wszystkich tylko nie w sobie. Opis zabójstw jest okrojony, brakuje nawet momentu aresztowania… Dreszczyku emocji dodaje informacja, że książka oparta jest na faktach.
Plus za narrację pierwszoosobową.
Plus za narrację pierwszoosobową.
July 16, 2021
"Zimny chirurg" totalnie mnie wciągnął, a tu czegoś mi zabrakło.
October 14, 2023
Historia sama w sobie ciekawa, aczkolwiek uważam, że gdyby była w porządku chronologicznym dużo łatwiej by się ją czytało.
January 1, 2023
Tym razem to nie do końca fikcja. To prawdziwa historia.
Muszę przyznać, że nie wiedziałam czego się spodziewać. Chyba bardziej stawiałam na coś w rodzaju reportażu. Czornyj postanowił jednak zaskoczyć i przejść samego siebie. Okazało się bowiem, że autor potrafi wyjść poza swoje ramy i napisać coś zupełnie innego, a równie wybitnego jak jego pozostałe powieści. Właśnie przy poprzednich powieściach wspominałam, że opisy zbrodni bywają niekiedy tak plastyczne, że aż apetyczne. Tutaj tego nie znajdziemy. To jest książka makabryczna, z wyzutymi z jakichkolwiek upiększeń opisami i nie dająca zapomnieć, że to się wydarzyło. To po prostu zło w swej najczystszej postaci. Autor tak dobrze wcielił się w rolę „Rzeźnika”, że nie do końca wiem czy gratulować czy może po trosze współczuć wrażliwości. To nie mogła być łatwa przeprawa. I za to wielkie dzięki panie Czornyj. To był majstersztyk.
Muszę przyznać, że nie wiedziałam czego się spodziewać. Chyba bardziej stawiałam na coś w rodzaju reportażu. Czornyj postanowił jednak zaskoczyć i przejść samego siebie. Okazało się bowiem, że autor potrafi wyjść poza swoje ramy i napisać coś zupełnie innego, a równie wybitnego jak jego pozostałe powieści. Właśnie przy poprzednich powieściach wspominałam, że opisy zbrodni bywają niekiedy tak plastyczne, że aż apetyczne. Tutaj tego nie znajdziemy. To jest książka makabryczna, z wyzutymi z jakichkolwiek upiększeń opisami i nie dająca zapomnieć, że to się wydarzyło. To po prostu zło w swej najczystszej postaci. Autor tak dobrze wcielił się w rolę „Rzeźnika”, że nie do końca wiem czy gratulować czy może po trosze współczuć wrażliwości. To nie mogła być łatwa przeprawa. I za to wielkie dzięki panie Czornyj. To był majstersztyk.
April 19, 2023
Jestem zawiedziona, że w tej książce więcej dowiedziałam się o wojnie, niż o Cyppku. Nastawiłam się na coś mocnego i dobrze opisanego, a jednak wielu rzeczy zabrakło.
Było to... Trochę nudne. I kolejność wydarzeń została dziwnie ustawiona. Tak naprawdę morderstwa zaczęły się dopiero w połowie książki, a ja chciałam dowiedzieć się więcej o ofiarach i zbrodniach. Forma powieści stanowi zarówno plus, jak i minus tej pozycji. Z jednej strony, dzięki niej można bardziej wciągnąć się w książkę, ale nie wiadomo w jak wielu miejscach autor minął się z prawdą.
Gdyby ktoś za jakiś czas zapytał mnie, co pamiętam z tej książki, to odpowiedziałbym: kikut, robak, kino, wojna. Było tego po prostu za dużo, a zabrakło najważniejszej, rozbudowanej części. Nawet nie było ukazanego momentu, kiedy aresztowano Cyppka :')
Było to... Trochę nudne. I kolejność wydarzeń została dziwnie ustawiona. Tak naprawdę morderstwa zaczęły się dopiero w połowie książki, a ja chciałam dowiedzieć się więcej o ofiarach i zbrodniach. Forma powieści stanowi zarówno plus, jak i minus tej pozycji. Z jednej strony, dzięki niej można bardziej wciągnąć się w książkę, ale nie wiadomo w jak wielu miejscach autor minął się z prawdą.
Gdyby ktoś za jakiś czas zapytał mnie, co pamiętam z tej książki, to odpowiedziałbym: kikut, robak, kino, wojna. Było tego po prostu za dużo, a zabrakło najważniejszej, rozbudowanej części. Nawet nie było ukazanego momentu, kiedy aresztowano Cyppka :')
March 8, 2021
I to wszystko działo się naprawdę?? 😱
August 24, 2019
Ta książka jest genialna! Znałam historię Rzeźnika z Niebuszewa ze świetnego podcastu - Kryminatorium, który zresztą polecam również. Jednak ta książka skupia się nie tylko na zbrodniach, które popełnił Józef Cyppek, ale również próbuje nam nakreślić jego historię, to co sprawiło, że stał się tym kim się stał. Jednak bez usprawiedliwiania, bez wybielania. Autor wykonał kawał dobrej roboty! Kiedy czytałam opowieść o losach Rzeźnika miałam nawet czasem mieszane uczucia - jak taki w miarę normalny, na dodatek ciężko doświadczony przez los człowiek, mógł jednocześnie być zdolny do takich rzeczy. Super lektura!
August 15, 2022
4,5🌟 Pierwsza zbrodnia bardzo mocno opisana. W pewnych chwilach musiałam przestawać czytać. MOCNAA
August 18, 2024
2/5 ⭐️⭐️ ★ ★ ★
November 4, 2020
(...)
Historia Józefa Cyppka jest poruszająca. To, co zrobił budzi grozę i przerażenie, i pola do dyskusji na ten temat za bardzo nie ma. Wątpliwości raczej nikt nie powinien mieć, a jeżeli ma to radzę się poważnie nad tym faktem zastanowić. Ale poruszająca jest również sama historia Józefa. Jego życie naznaczone wojną, bólem, stratą najbliższych. Wydarzenia, które mu się przydarzyły potrafiłyby złamać niejednego człowieka. Oczywiście proszę nie traktować tego jako usprawiedliwienia. Nie każdy złamany przez życie człowiek morduje innych ludzi, zjada i jeszcze sprzedaje mięso swoich ofiar innym mieszkańcom swojego miasta.
W każdym razie materiał na książkę jest pierwszorzędny. Autor udowodnił mi już, że warsztat do napisania literackiego hitu również posiada. I tu się pojawia pytanie, co mi właściwie nie pasuje.
Otóż chaos. Czornyj w „Rzeźniku” skacze z roku do roku. Raz jesteśmy w 1945, potem w 1952, potem 1941, a następnie „6 tygodni później” i znów wracamy do 1952 r. I jest to zabójcze nie tylko dlatego, że można się zgubić na jakim etapie życia Józefa jesteśmy, ale zabija emocje. Docieramy do fragmentu strasznego, docieramy do fragmentu wzruszającego, by całe napięcie ulotniło się zaraz w następnym zdaniu, na następnej stronie. I jest to dla mnie problem. Ponieważ thriller sam w sobie powinien mocno targać emocjami, a pisany na podstawie prawdziwej historii i to TAKIEJ historii już całkowicie winien szarpać czytelnikiem.
(...)
Wracając do „Rzeźnika”. Wiem, że autora stać na więcej. Dużo więcej. I dlatego czuje się zawiedziona tym co zaserwował w tej książce. Mam nadzieję, że to tylko potknięcie i nasze następne literackie spotkanie będzie już dużo przyjemniejsze.
Historia Józefa Cyppka jest poruszająca. To, co zrobił budzi grozę i przerażenie, i pola do dyskusji na ten temat za bardzo nie ma. Wątpliwości raczej nikt nie powinien mieć, a jeżeli ma to radzę się poważnie nad tym faktem zastanowić. Ale poruszająca jest również sama historia Józefa. Jego życie naznaczone wojną, bólem, stratą najbliższych. Wydarzenia, które mu się przydarzyły potrafiłyby złamać niejednego człowieka. Oczywiście proszę nie traktować tego jako usprawiedliwienia. Nie każdy złamany przez życie człowiek morduje innych ludzi, zjada i jeszcze sprzedaje mięso swoich ofiar innym mieszkańcom swojego miasta.
W każdym razie materiał na książkę jest pierwszorzędny. Autor udowodnił mi już, że warsztat do napisania literackiego hitu również posiada. I tu się pojawia pytanie, co mi właściwie nie pasuje.
Otóż chaos. Czornyj w „Rzeźniku” skacze z roku do roku. Raz jesteśmy w 1945, potem w 1952, potem 1941, a następnie „6 tygodni później” i znów wracamy do 1952 r. I jest to zabójcze nie tylko dlatego, że można się zgubić na jakim etapie życia Józefa jesteśmy, ale zabija emocje. Docieramy do fragmentu strasznego, docieramy do fragmentu wzruszającego, by całe napięcie ulotniło się zaraz w następnym zdaniu, na następnej stronie. I jest to dla mnie problem. Ponieważ thriller sam w sobie powinien mocno targać emocjami, a pisany na podstawie prawdziwej historii i to TAKIEJ historii już całkowicie winien szarpać czytelnikiem.
(...)
Wracając do „Rzeźnika”. Wiem, że autora stać na więcej. Dużo więcej. I dlatego czuje się zawiedziona tym co zaserwował w tej książce. Mam nadzieję, że to tylko potknięcie i nasze następne literackie spotkanie będzie już dużo przyjemniejsze.
January 17, 2022
Książka "Rzeźnik" oparta jest na prawdziwej historii mordercy zwanego Rzeźnikiem z Niebuszewa. Początkowo nie mogłam się wkręcić w tą historię ale później nie mogłam się oderwać. Okropieństwo zbrodni, dokładne i szczególe opisy powodują ciarki na plecach. Precyzyjne opisy powodują, że czuje się jakbym stała z boku i patrzyła na to co się dzieje. Ta historia jest tak przerażająca, że w niektórych momentach czułam się zdruzgotana okropieństwem działania mordercy. Często czytam książki, gdzie pojawiają się morderstwa ale to co wydarzyło się w tej powieści, bije na głowę wszystkie inne. Jak można być tak okrutnym człowiekiem, to pytanie często pojawiało się w mojej głowie w trakcie czytania. Uważam, że autor bardzo dobrze przestawił tą historię. Jest to ciężka książka ale warta przeczytania. Jest to mocna, przerażająca historia, po której długo będziecie rozmyślać o tym co czytaliście. Polecam
February 10, 2022
Książki Pana Maxa czyta się bardzo szybko. Kolejna pozycja pochłonięta w dwa dni. Nie obyło się jednak bez rozsterek. Przygodę z książkami na faktach spod pióra Czornyja zaczęłam od "Bestii z Buchenwaldu" i to było coś mistrzowskiego. I dobrze, że zaczęłam tą przygodę od tej właśnie książki, bo czytając najpierw "Rzeźnika" moglabym na nn nim skończyć.
Od samego początku miałam duży problem, aby "wejść" w tą historię. Historię o Józefie Cyppku spolszczonym Niemcu? Chyba tak nie do końca... Autor nie oszczędził nam szczegółów zbrodni Cyppka, jednak duże przeskoki czasowe i bardzo dużo opisów przeszłości zbrodniarza, bez analizy psychologicznej trochę mi przeszkadzały. Niemniej była to książka wzbudzająca duże emocje i przerażenie, uświadamiająca nam, że tak do końca nie poznamy samych siebie i ludzi wokół.
Od samego początku miałam duży problem, aby "wejść" w tą historię. Historię o Józefie Cyppku spolszczonym Niemcu? Chyba tak nie do końca... Autor nie oszczędził nam szczegółów zbrodni Cyppka, jednak duże przeskoki czasowe i bardzo dużo opisów przeszłości zbrodniarza, bez analizy psychologicznej trochę mi przeszkadzały. Niemniej była to książka wzbudzająca duże emocje i przerażenie, uświadamiająca nam, że tak do końca nie poznamy samych siebie i ludzi wokół.
October 16, 2021
Chyba zbyt mało czasu upłynęło od lektury „Zimnego chirurga”, bo wejście w świat kolejnego uszkodzonego psychicznie człowieka, który istniał naprawdę, okazało się dla mnie bardzo wyczerpujące.
Poza tym, że opisy są jeszcze bardziej hardkorowe i miejscami zawartość żołądka podchodziła do gardła, „Rzeźnik” wydał mi się zbyt chaotyczny i słabiej skonstruowany. Skakanie pomiędzy niezbyt odległymi od siebie czasami momentami przyprawiało o sporą dezorientację i utrudniało wciągnięcie się w całą tę porąbaną historię. Myślę, że czas odpocząć od fabularyzowanych true stories spod pióra Maxa Czornyja.
PS Czy Józef Cyppek aka Rzeźnik z Niebuszewa nie był czasem spokrewniony z Fritzem Haarmannem?
Poza tym, że opisy są jeszcze bardziej hardkorowe i miejscami zawartość żołądka podchodziła do gardła, „Rzeźnik” wydał mi się zbyt chaotyczny i słabiej skonstruowany. Skakanie pomiędzy niezbyt odległymi od siebie czasami momentami przyprawiało o sporą dezorientację i utrudniało wciągnięcie się w całą tę porąbaną historię. Myślę, że czas odpocząć od fabularyzowanych true stories spod pióra Maxa Czornyja.
PS Czy Józef Cyppek aka Rzeźnik z Niebuszewa nie był czasem spokrewniony z Fritzem Haarmannem?
August 24, 2021
W tej części jednak autor postanowił bardziej skupić się na przeszłości antybohatera, opisał dokładnie jego losy na wojnie, założenie rodziny, losy po wojnie. I przez połowę powieści było mi go szkoda. Szkoda mordercy, ktory stracił rodzinę, został kaleką, ale nie przeszkodziło mu to potem mordować dziesiątki dzieci i kobiet.
Przez ciągłe opisy wojen oraz komunistycznej rzeczywistości wszystko niesamowicie mi się ciągnęło. Odkładałam ją, bo w pewnych momentach mi się nudziła, ale wracałam do niej, bo chciałam ją skończyć.
Przez ciągłe opisy wojen oraz komunistycznej rzeczywistości wszystko niesamowicie mi się ciągnęło. Odkładałam ją, bo w pewnych momentach mi się nudziła, ale wracałam do niej, bo chciałam ją skończyć.
April 30, 2020
Mam mieszane uczucia. Dziwnie czyta się o mordercy z dzielnicy, na której zdawało się prawo jazdy. Max Czornyj w niesamowity sposób wcielił się w Rzeźnika z Niebuszewa. Patrząc na to z perspektywy sprawy, książka by mi się nie spodobała. Jednak biorąc pod uwagę fakt jaki research musiał zrobić autor (o czym sam pisze) i jak musiał wczuć się w myślenie mordercy (o tym tez wspominał) zasługuje na gromkie brawa. Kurczę kończą mi się książki tego autora! A tak się polubiliśmy :(
October 15, 2025
2,5 ⭐️
Mam mieszane uczucia co do tej książki. Z jednej strony ciekawie było wejść do głowy głównego bohatera (jakim jest seryjny morderca) ale z drugiej strony mega mi się dłużyła ta historia i choć zapowiadało się na fascynujący reportaż kryminalny, efekt końcowy pozostawia spory niedosyt.
Na plus trzeba przyznać, że Czornyj umie budować klimat - Szczecin lat powojennych, szarość, bieda i strach tworzyło tło, które intrygowało i momentami naprawdę dało się odczuć chłód i brud tamtej rzeczywistości.
Problem zaczyna się wtedy, gdy zamiast pogłębionej analizy zbrodni i jej społecznego kontekstu, dostałam raczej sensacyjną opowieść naszpikowaną okrucieństwem. Styl Czornyja, który w thrillerach potrafi działać, tutaj miejscami sprawia wrażenie przesadnie efekciarskiego. Zamiast chłodnego reportażu – dostajemy literacką inscenizację.
Momentami trudno było oddzielić fakty od fabularyzacji, co odebrało całości wiarygodności 🤷🏻♀️
Mam mieszane uczucia co do tej książki. Z jednej strony ciekawie było wejść do głowy głównego bohatera (jakim jest seryjny morderca) ale z drugiej strony mega mi się dłużyła ta historia i choć zapowiadało się na fascynujący reportaż kryminalny, efekt końcowy pozostawia spory niedosyt.
Na plus trzeba przyznać, że Czornyj umie budować klimat - Szczecin lat powojennych, szarość, bieda i strach tworzyło tło, które intrygowało i momentami naprawdę dało się odczuć chłód i brud tamtej rzeczywistości.
Problem zaczyna się wtedy, gdy zamiast pogłębionej analizy zbrodni i jej społecznego kontekstu, dostałam raczej sensacyjną opowieść naszpikowaną okrucieństwem. Styl Czornyja, który w thrillerach potrafi działać, tutaj miejscami sprawia wrażenie przesadnie efekciarskiego. Zamiast chłodnego reportażu – dostajemy literacką inscenizację.
Momentami trudno było oddzielić fakty od fabularyzacji, co odebrało całości wiarygodności 🤷🏻♀️
June 28, 2023
o tematyce wojenno-kryminalnej, książka dla osób o mocnych nerwach, drastyczne sceny morderstw, a sceny przyrządzania potraw z ludzkiego mięsa nie należały do moich ulubionych, czasami skakałam między stronami przez brutalność przedstawionych sytuacji
stąd 3/5⭐ ze względu na dość dużą ilość przemocy, którą po prostu musiałam omijać
stąd 3/5⭐ ze względu na dość dużą ilość przemocy, którą po prostu musiałam omijać
November 20, 2022
Dawno nie czytałem tak porąbanej(przepraszam za to słowo, ale innego nie mogę użyć 🤣). Nie wiem jak ją ocenić. Szczerze trochę żałuję teraz, że w ogóle ja przeczytałem. Jak na razie nie planuje innych książek od tego autora...
January 13, 2023
Obrzydliwość. Obrzydliwa historia o obrzydliwych zbrodniach. Całość zgrabnie napisana w formie pamiętnika — monologu jednego z większych zbrodniarzy powojennej Polski: Józefa Cyppka. Czy to wszystko prawda, to już pozostawiam ocenie czytelników.
February 4, 2023
Obawiałam się, że ta historia nigdy nie nabierze rozpędu...zbyt długa opowieść o ukształtowaniu się potwora, niekoniecznie ciekawa, można nawet powiedzieć, że jedna z wielu podobnych w tamtym okresie...krótka historia o zbrodniach, wręcz obrzydliwa.
March 30, 2023
Podobala mi sie warsztatowo chyba bardziej niz Zimny Chirurg i nie wstrzasnela mna tak bardzo. Podoba mi sie jak pisze autor, plastycznie i z sensem. Ksiazke polknalem w jeden dzien. Zmierzam ku kolejnej.
April 10, 2023
Boże. Jakie to było dobre. W sensie może na początku trochę trzeba było wyczekać na seryjniaka, ale znając twórczość tego autora mam absolutną wiarę w treść, a ta książka była zdecydowanie jedną z najlepszych, które czytałam. Zdecydowanie polecam wszystkim fanom brutalnych i pojebanych morderców.
Displaying 1 - 30 of 70 reviews