Min of meer opmerkelijke gebeurtenissen uit het leven van een treuzelaar

by Cindy Hoetmer

Wat Adrian Mole deed voor tieners en Hendrik Groen voor senioren, doet Cindy Hoetmer voor midlifers

Zonde eigenlijk, dacht Cindy Hoetmer, toen ze op een dag iemand op een bijzondere manier zag struikelen, dat al die grappige dingen die ik zie en meemaak niet worden gefilmd. Nu kan Cindy niet filmen – ze kan zelfs heel weinig vindt ze zelf – maar ze kan wel schrijven. Ze besloot daarom de opmerkelijkste gebeurtenis van de dag te gaan opschrijven.

Het leven van deze midlifer is op het eerste gezicht niet erg opwindend: ze drinkt elke vrijdag bier in stamcafé De Pels, bezoekt trouw op zondag haar gepensioneerde ouders, en loopt door de Amsterdamse Jordaan met zijn typische bewoners. Maar Hoetmer weet alledaagse situaties met zoveel humor, melancholie en liefde te beschrijven dat ze haast epische proporties aannemen.

Zo tekent zich een leven af dat even luchtig is als somber, waar angsten en problemen soms worden weggelachen en soms worden aangepakt. Een leven kortom, zoals we allemaal kennen. Want laveert een ieder van ons niet zo nu en dan tussen ‘Is dit alles?’ en jezelf en het leven vooral niet te serieus nemen?

208 pages, ebook

First published February 11, 2020

About the author

Cindy Hoetmer (Amsterdam, 1967) is journaliste en schrijfster. Ze schreef eerder columns voor onder meer Blvd., Viva, HP/De Tijd en Nieuwe Revu.

Reviews

[Fabian · Rating 2 out of 5]

De luiaard op de kaft is erg tof.

[Elise Vermeeren · Rating 2 out of 5]

Heerlijk voor Cindy dat ze zo getapt is in het café en zo veel beroemde vrienden heeft en zo veel likes op Facebook dat een bevriende uitgever er een boek van maakt. Als je van nature lekker cynisch uit de hoek komt in de kroeg, en de schrijfster benadrukt dat steeds opnieuw, ben je niet meteen origineel of ontwapenend. De gebeurtenissen zijn helemaal niet opmerkelijk, maar echt doodgewoon. Het namedroppen is wel opmerkelijk storend. ('Ik ging bier drinken met het schrijversclubje. Herman, Franca, Harry, Willem, Gerard en Gerbrand zaten er al.' Oid). Wel in een ruk uitgelezen natuurlijk en dus twee sterren. En ook haar eerste twee boeken maar eens lezen die ze blijkbaar als aanstormend talent schreef.

[Sarah · Rating 2 out of 5]

Grappig vond ik dit boek allerminst, ik werd er eerlijk gezegd behoorlijk mistroostig van. Van het eindeloze ons kent ons in het Amsterdamse tot het oppervlakkige leven en het onaardige beoordelen van mensen (TW: fatshaming), totaal niet mijn ding. Als er meer focus had gelegen op het innerlijke leven had ik het allicht beter gevonden, dit was inderdaad gewoon een aaneenrijging van gebeurtenissen. Precies wat het boek beloofd, maar niet aan mij besteed. Waarom deze op de longlist van de Libris stond is me één groot raadsel, misschien omdat Cindy zoveel mensen uit het boekenvak kent. Of misschien zie ik iets niet wat anderen wel zien, wie zal het zeggen.

[Odette · Rating 2 out of 5]

Deze viel me tegen. Wel tragikomedisch, maar niet op een manier die past bij mijn humor. Wel fijne korte stukjes en las lekker weg. Goede balans tussen los zand en toch een rode draad.

[Paula · Rating 4 out of 5]

Heerlijke vlotte stukjes over het leven van Cindy in Amsterdam, café De Pels en de schrijverswereld. Gewoon een lekker boek. Ik ben wel fan van Cindy.

[Erik Snel · Rating 3 out of 5]

Heel raar boek. Cindy Hoetmer schrijft onweerstaanbaar leuk, maar omdat ze te pas en te onpas melding maakt van haar eigen beperkingen en bedenkingen t.a.v. haar talent (als ze dat überhaupt bezit) zijn er passages geweest waarvan ik dacht: "Als de uitgever tegen je zegt: Jawel, Cindy, ondanks wat je zelf denkt, ondanks je onzekerheden en bedenkingen, alles is de moeite waard, dan kan ik jou niet kwalijk nemen dat je het opschrijft, maar om nou te zeggen dat het van enig belang is, gaat wel ver." En dan komen er weer een paar geweldige korte passages en dialogen en ben je dat weer vergeten. het boek eindigt heel mooi en kwetsbaar en dat is denk ik ook waarom het toch de moeite waard is. Ze is genadeloos eerlijk tegen zichzelf en anderen en ze lijkt echt onzeker over haar capaciteiten en samen werkt dat super-innemend.

[Nique Benschop · Rating 3 out of 5]

Leest lekker weg doordat de fragemten kort zijn. Zelf baal ik regelmatig dat ik de 'min of meer opmerkelijke gebeurtenissen' uit mijn eigen leven niet op papier zet, dit boek motiveert hiertoe. De alledaagse gebeurtenissen staan treffend omschreven, vol met ogenschijnlijk zinloze (of juist zinvolle?!) momenten.

[Bart · Rating 3 out of 5]

3,0 ⭐️

[Celine van Haaren · Rating 3 out of 5]

Goed geprobeerd, net niet gelukt.

[Ingrid · Rating 3 out of 5]

Lezen als een treuzelaar, want anders zijn de fragmenten niet leuk.

[Huub · Rating 2 out of 5]

kwam toevallig op mijn pad. Uitgelezen, zoals je een frikadel toch opeet terwijl je al eigenlijk al genoeg hebt gehad.
Bij vlagen amusant maar toch heb ik het steeds het gevoel een tweederangs Sylvia Witteman te lezen.

[Kaj Peters · Rating 2 out of 5]

Groots leven door kleine omzwervingen. Tijdens mijn studie Literatuurwetenschap had ik een kortstondige fascinatie voor verdoemde dichters en flaneurs. Of de filosofie van indrukken als een doel op zich, deze alledaagse ervaringen vervolgens omzetten in mooie taal en daaruit een diepere betekenis te ontlenen aan het eigen mens-zijn. Elk hoekje van het innerlijk verkennen middels een zelfgekozen leefstijl van verveling, genot en zelfdestructie. Voorbij de saaie monotonie van een slaafs burgermansbestaan in dienst van inkomen verwerven, een gezin stichten of andere verantwoordelijkheden moeten dragen. Vrij in leven en nog vrijer in de kunsten.

Een schitterende titel als 'Min of meer opmerkelijke gebeurtenissen uit het leven van een treuzelaar' (2020) belooft al dat Cindy Hoetmer als een eigentijdse flaneur weinig meer doet dan alledaagse banaliteit te vertalen naar literaire reflecties. En wat dat betreft stelt Hoetmer ook niet teleur. Stilistisch is het werk opgezet als een meanderende verzameling losse anekdotes, met enige psychologische ontwikkeling in hoe ze zich verhoudt tot haar eigen besluiteloosheid en onzekerheden. Ze zet zichzelf neer als een moderne verschoppeling (middelbare leeftijd, freelancer, geen vaste relatie of kinderen) die steeds net geen aansluiting weet te vinden met die anderen. Niet vanuit een dieper liggend trauma of omdat ze psychische problemen heeft, integendeel zelfs: ze is best monter over haar nomadenbestaan. Haar innerlijke beschouwingen leggen meer een zoektocht naar zingeving bloot dan iets wat je zou moeten psychologiseren.

Toch moet ik eerlijk zeggen dat het me tegen begon te staan dat Hoetmers' beschouwingen zo doelbewust aan de oppervlakte blijven. Een stijlkeuze en niet per se een tekort, want de fragmentarische opzet is absoluut niet oppervlakkig. Zo krijgen bijvoorbeeld de vileine gebbetjes naar Mannelijke auteurs als Tommy Wieringa en Herman Koch extra betekenis door Hoetmers' eigen onzekerheden over haar kunnen als schrijfster. Maar voor mij heeft die continue ironische relativering als neveneffect dat er zelden écht iets blijft hangen van haar balorige observaties. Zeker niet als je ze zo kort achter elkaar leest en niet als losstaande column in een krant of magazine. Alles verglijdt in dezelfde hilariteit als vrijwel elke anekdote eindigt met een snedige punchline of een relativerende knipoog. Mijmeringen over sterfelijkheid rond de begrafenis van Menno Wigman roepen weinig meer emotie op dan bingo spelen in Spanje of een cursus Haka.

[Mathilde Lones · Rating 3 out of 5]

Boek moet allemaal korte verhalen over het leven van de schrijfster. Ik vond de wat langere verhaaltjes en de verhalen die elkaar opvolgden vooral leuk. De hele korte deden me niet veel.

[Charlotte · Rating 3 out of 5]

Meh

[Chris Dekkers · Rating 5 out of 5]

Geweldig!! Heel grappig en goed, korte stukjes dus hoeft niet in een keer, maar kan wel ;)

[Joanne · Rating 1 out of 5]

Echt oersaai. NUL humor en veel gezeur!

[Juul Sloot · Rating 2 out of 5]

2,5

[Gijs Zandbergen · Rating 3 out of 5]

In stukjes ‘s avonds voorgelezen. Zeker in het begin een paar keer gelachen om de eerlijkheid, de opmerkzaamheid en de zelfspot van de vrijgezelle vijftigplusschrijfster, woonachtig in De Jordaan in Amsterdam en op vrijdagavond dronken wordend in café De Pels in het centrum, waar ze kennissen en vrienden uit de hoofdstedelijke literaire wereld ontmoet. Dat lachen is wat vervangen door medelijden, want naar het café kan ze nu niet vanwege corona, evenmin naar concerten en boekpresentaties. Over haar werk als vormgeefster met een fiets als vervoersmiddel maak ik me eveneens zorgen. Sterkte Cindy en hou vol, want ik lees tegelijkertijd een soortgelijk boek van de rijke en beroemde Stephen Fry. “Een tomeloze tijd”. Dat is slechter dan dat van jou, en Fry lijkt me ook niet gelukkiger.

[Anke VdWater · Rating 3 out of 5]

Eigenlijk meer dan 3 sterren maar decimalen kunnen hier niet, dus dan toch maar 3. Verder ben ik de uitzondering hier geloof ik want ik las dit wel achter elkaar (en haar volgende boek er achteraan) en vond het heerlijk, grappig, enorm droog en vaak ook treurig en niksig. Tragikomisch is denk ik toch echt de beste omschrijving maar dat woord is in de reviews van dit boek nogal aan inflatie onderhevig. Ik vind haar levensstijl zoals ze die beschrijft in haar stukjes best een prettig contrast met al het najagen, streven en gelukzoeken van tegenwoordig, ook al lijken er niet veel bewuste intenties aan haar gedrag ten grondslag te liggen en overkomt alles haar een beetje. Niet lezen als je een pageturner zoekt denk ik, wel als je gewoon even lekker fijn wilt kabbelen en lachen tijdens zondags ontbijt.

[Jan Mars · Rating 3 out of 5]

Vlot geschreven column-achtige stukjes over het dagelijks leven van een vijftiger, die ooit boeken schreef maar nu allerlei redactie-achtige free lance baantjes heeft. Die stukjes leiden ertoe dat een echte uitgever ze wil publiceren als boek, wat ook inderdaad gebeurt aan het einde van het boek, wat het geheel een droste-effectachtige inslag geeft. Het dagelijks leven dat hier beschreven wordt, behelst weinig opzienbarends: ontmoetingen, kroegbezoek (veelvuldig), restaurants, feestjes, werkplekken, uitzendbaantjes, ouders, avondjes op de bank met haar kat. Het is flitsend opgeschreven. Het is me een raadsel waarom dit een roman heet.

[Lena · Rating 2 out of 5]

Twee sterren. En dat voor een boek van iemand die best kan schrijven en best grappig kan zijn. Maar te vaak gaat het nergens naartoe: veel anekdotes worden te vroeg afgebroken, je wacht op iets bijzonders dat niet komt (en dan bedoel ik niet dat de beschreven gebeurtenissen te alledaags zijn). Misschien had het geholpen als er data boven de fragmentjes hadden gestaan, zodat je meer een dagboekeffect krijgt. Misschien had het ook geholpen als de uitgever iets meer had bijgestuurd: grappige Facebook-posts maken nog geen boek.

[Maithe · Rating 3 out of 5]

Ik moet nooit lachen om ‘grappige’ boeken. Hooguit een grinnik hier en daar. En hoewel ik er bij dit boek even moest inkomen – vond het aanvankelijk zo’n grappig doenerige manier van schrijven – werd het steeds grappiger. Ik moest meermaals hardop lachen om Cindy’s nuchtere opmerkingen.
Wel vond ik het wat apart dat een vrouw van haar leeftijd nog zo onzeker en negatief over zichzelf is. Ze schrijft dat ze gelukkig is, maar toch ontstaat er een wat somber beeld. Of ligt dat aan mijn beleving?
Ik heb me in elk geval vermaakt met dit boek.

[Nathalie · Rating 3 out of 5]

Tijdens het lezen bedacht ik dat dit boek echt goed had kunnen zijn als ze iets meer moeite had gedaan alles wat meer aan elkaar te knopen. Achteraf denk ik dat het echt grappig is dat ze eigenlijk, tussen de lijnen door, toegeeft dat ze daar te lui voor was. Het is die eerlijkheid die het boekje nog net rechthoudt. Ik denk dat het ook best leuk is te lezen als het voor jou ook allemaal niet zo hard hoeft ☺

[Lotte · Rating 2 out of 5]

Er zitten zeker grappige stukken in en het boek las wel lekker weg, maar toch merkte ik dat ik veel stukjes toch niet heel boeiend vond, omdat het net niet grappig of I terassen genoeg was om het echt graag te willen lezen. Er zaten zeker wel vermakelijke stukjes in, dus ik denk dat het boek hele veel potentie heeft gehad, maar het net niet helemaal gelukt is.

[Matthias Bots · Rating 3 out of 5]

Als ik dit boek zou moeten vergelijken met een persoon, dan zou het een aardige vriend zijn die je niet zo vaak tegen komt, maar waarmee het uiterst gezellig is en waarmee je zeer hard - en oprecht - kunt lachen als je eenmaal samen op café zou zitten. Je zou ook echt willen dat die vriend wat meer geluk heeft in het leven.
Ik weet niet of we ooit beste vrienden zullen kunnen worden, maar ik houd er leuke herinneringen aan over. Iemand schreef dat de luiaard op de kaft leuk is. Dat vind ik ook.

[Birgit Coppieters · Rating 2 out of 5]

Grappig, dat wel. En schrijven kan ze. Alleen raakt het verhaal me niet, de samenhang is moeilijk te vinden en het verhaal op zich is een bijeenraapsel van anecdotes waar ik me niet helemaal mee kon verbinden. Wel leuk om eens tussendoor te lezen.

[Rozie · Rating 5 out of 5]

Ondanks het leeftijdsverschil (ik behoor denk ik tot de groep jonge mensen waar Cindy zelf niets van moet hebben) vond ik het boek echt fantastisch. Gewoon lekker relaxed en grappig. Mag deze vrouw wel!

[Martijn Euyen · Rating 3 out of 5]

Ik ging een paar weken met dit boek naar bed. Het hielp me om lekker te gaan slapen. Doodgewone verhaaltjes met af en toe wat droge humor. Heel af en toe piepte er een schitterende metafoor tussendoor. Nu is het uit. Op naar het volgende boek.

[Isa · Rating 2 out of 5]

Doodsaai boek. De helft van de tijd zit ze bier te drinken en de andere helft spreekt ze af met vrienden om andere oninteressante dingen mee te doen. Aanrader als je een boekendoel te halen hebt vanwege het lage aantal pagina's. Sorry Cindy...

[Chris Wetwood · Rating 4 out of 5]

Leuk voor in de wachtkamer.