Σε ποιον ανήκει η κόλαση

by Κωνσταντίνος Τζαμιώτης

Η ελληνική πραγματικότητα των τελευταίων 200 χρόνων μέσα από σύντομες ιστορίες, που διαβάζονται άλλοτε σαν παραβολές, άλλοτε σαν ανέκδοτα, απροσδόκητα παιχνίδια της μοίρας και εξωφρενικά περιστατικά. Εν ολίγοις, ένα λεπτομερές ψηφιδωτό φτιαγμένο από προσωπικές ιστορίες που διαπλέκονται με τη μεγάλη Ιστορία, ή μια μεγάλη ελληνική τοιχογραφία, γεμάτη έρωτα, θάνατο, πόλεμο, τρέλα και χιούμορ. Σε κάποιους αναγνώστες θα φανεί ως μια εξαιρετικά εκτενής και πιθανά παράδοξη συλλογή διηγημάτων, για τον συγγραφέα του ωστόσο είναι κατά κάποιο τρόπο ένα νέο είδος μυθιστορήματος.

Η Κάθι Μπαξεβάνος άρχισε να διαμαρτύρεται και να φωνάζει πως καμιά σημασία δεν είχε αν την αξιοποίησαν ή όχι, αφού η ίδια έζησε όλη της τη ζωή ως πράκτορας και βρισκόταν σε ετοιμότητα μέχρι την τελευταία στιγμή. Ο αξιωματικός υπηρεσίας κατάφερε να την ξεφορτωθεί και φρόντισε να αναφέρει το περιστατικό στον ανώτερό του. Ο συνήθως συνοφρυωμένος προϊστάμενος άρχισε τα γέλια και του αποκάλυψε πως εκείνος ο παλιός συνεργάτης, αν και ικανότατος στα καθήκοντά του, υπήρξε αδιόρθωτος γυναικάς, κανονικός Δον Ζουάν. Αν υπολόγιζε σωστά, η σημερινή γριά πρέπει να ήταν η τριακοστή τρίτη που ισχυριζόταν πως την είχε στρατολογήσει.
Απόσπασμα από το βιβλίο

440 pages, Paperback

Published November 14, 2019

About the author

Ο Κωνσταντίνος Τζαμιώτης γεννήθηκε στη Λάρισα το 1970 και σήμερα ζει στην Αθήνα. Σπούδασε κινηματογράφο. Εργάστηκε στην τηλεόραση, στη διαφήμιση και στον κινηματογράφο. Διηύθυνε την πολιτιστική έκδοση "Highlights". Το θεατρικό έργο του "Μια εξαιρετικά απλή δουλειά" περιλήφθηκε στην Ευρωπαϊκή Ανθολογία Θεάτρου. Κείμενά του καθώς και άρθρα για θέματα πολιτισμού και σύγχρονης τέχνης έχουν μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες.

Reviews

[Stefanos · Rating 3 out of 5]

Το βιβλίο αποτελείται εξ ολοκλήρου από πολύ σύντομα διηγήματα, 1-4 σελίδων με ενδιαφέρουσες ιστορίες κυρίως απλών ανθρώπων από τη μεταπολίτευση και μετά, με κατά τα φαινόμενα μία μίξη αληθινών και φανταστικών γεγονότων. Πολλά από τα διηγήματα είναι πολύ πετυχημένα, αλλά όχι όλα.

Και προσωπικά με κούρασε αυτή η αλλεπάλληλη αληλουχία ιστοριών, όπου έχοντας κανείς διαβάσει καμιά 10ριά, ξεχνάει τις προηγούμενες. Στο οπισθόφυλλο λέει πως ο συγγραφέας βλέπει αυτόν τον τρόπο γραφής ως ένα νέο είδος μυθιστορήματος. Ίσως να δούλευε καλύτερα με λιγότερες και λίγο μεγαλύτερες ιστορίες.

[Markos Kyritsis · Rating 2 out of 5]

Έχει γράψει καλύτερα