«Το αχλάδι της αγωνίας!» ψελλίζει έκπληκτη η Έλσα Γληνού, αντικρίζοντας το πτώμα της νεαρής Ζωής Κομνηνού, που πριν από λίγες ώρες δήλωνε υπεύθυνη για μια σειρά άλυτων φόνων.
Η φράση αυτή θα οδηγήσει την ίδια και τον αστυνόμο Μάνο Βαρσάμη σε μια αποτρόπαια διαπίστωση: Κάποιος δολοφονεί ανθρώπους χρησιμοποιώντας μεθόδους που ανάγονται στον Μεσαίωνα. Ποιος σπέρνει τον θάνατο με φρικτά βασανιστήρια; Ποιο είναι το κίνητρό του; Τι συνδέει τα θύματά του; Τι ρόλο παίζουν σ’ αυτή την υπόθεση ο Στάθης Κομνηνός, ο καθηγητής Μεσαιωνικής Ιστορίας Ιορδάνης Φωκάς και ο δημοσιογράφος Φώτης Μπακιρτζής; Τι σημαίνει η φράση Memento mortis που ανακάλυψε η Έλσα στο ημερολόγιο της Ζωής;
Προσπαθώντας να δώσουν απάντηση στα ερωτήματα αυτά, η Έλσα και ο Βαρσάμης θα ξετυλίξουν το κουβάρι μιας τρομακτικής ιστορίας που θα βάλει σε κίνδυνο τη ζωή δύο αθώων παιδιών. Θα προλάβουν να τα σώσουν πριν είναι αργά;
Ο χρόνος τρέχει αμείλικτα κι εκείνοι ρίχνονται στο κυνήγι του άγνωστου δολοφόνου με μοναδικό στοιχείο το συμπέρασμα του αστυνόμου Γιαβρόγλου: «Ήταν όλοι τους αθώοι».
Η Ελευθερία Μεταξά γεννήθηκε στο Αιγάλεω το 1970. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, της Δραματικής Σχολής Διομήδη Φωτιάδη και του τμήματος Δημοσιογραφίας του Εργαστηρίου Ελευθέρων Σπουδών ΑΝΤ1. Εργάστηκε ως ηθοποιός, λαμβάνοντας μέρος σε θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές σειρές, ως ασκούμενη δημοσιογράφος στο δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 και ως φιλόλογος σε φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης.
Σήμερα ασχολείται με τη συγγραφή αστυνομικών μυθιστορημάτων, με τη μετάφραση και την επιμέλεια βιβλίων και με μεταγλωττίσεις ξένων τηλεοπτικών σειρών. Είναι μέλος της ΠΕΛ (Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών) και μιλάει Αγγλικά.
Από τις εκδόσεις Μίνωας κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της Τα τρία πρόσωπα της Εκάτης, Αθώοι Ένοχοι, Μαύρα σαν τον έβενο μαλλιά (επανέκδοση), Το χέρι του Θεού, Ο θησαυρός της Σμύρνης, Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια; (επανέκδοση), Ίχνος στον καθρέφτη, H κόρη της λήθης (επανέκδοση), Το στοιχειό του Αχέροντα και Μην κοιτάξεις πίσω (επανέκδοση).
Πρίν ξεκινήσω το σχολιασμό μου για αυτό το βιβλίο, δράττομαι της ευκαιρίας να πω ότι χαίρομαι που έβγαλα τις παρωπίδες στην αναγνωστική μου πορεία. Τις παρωπίδες που συγκαταλέγονταν στον ορό: Αστυνομική λογοτεχνία και Έλληνες συγγραφείς. Διότι πράγματικα βρήκα πολλά διαμαντάκια από τα δικά μας παιδιά στην τέχνη του λόγου. Κακά τα ψέματα κάποτε είχα συσχετίσει τόυς Έλληνες συγγραφείς με τα βιβλία τύπου Άρλεκιν και ιστορικά. Όχι ότι είναι μια κακή κατηγορία κάθε άλλο απλά εγώ δεν ήμουν ανοιχτή σε νέους ορίζοντες σε ότι έχει να κάνει με την Ελληνική λογοτεχνία.
Αθώοι - Ένοχοι.!!
Χωρίς αμφιβολία σε αυτό το βιβλίο βλέπουμε μια διαφορετική συγγραφεα. Εξελίσεται περισσότερο φυσικά σε κάθε βιβλίο της αλλά σε αυτό οι διαφορές είναι έντονες και δυνατές.
Καταρχήν δεν ακολουθεί κάποιο συγκεκριμένο μοτίβο και αυτό είναι το πιο θετικό για μένα καθώς τα συγκεκριμένα μοτίβα με κουράζουν διότι αισθάνομαι ότι διαβάζω την ίδια ιστορία με διαφορετικούς ήρωες .
Στη συνέχεια θα έλεγα ότι σε: ✅ Γράφη. ✅ Ερευνητικό κομμάτι. ✅ Τρόπος έκφρασης
Η αλλαγή είναι εμφανής. Στο συγκεκριμένο δε βιβλίο υπάρχει έντονο το άρωμα νουάρ με μικρές σταγόνες ψυχολογικού θρίλερ.
✔️Η γραφή είναι πιο σκληρή. Σε βάζει απόλυτα στο κλίμα της ατμόσφαιρας που θέλει να δημιουργήσει η συγγραφέας με το βιβλίο της.
✔️ Σε ότι έχει να κάνει με το ερευνητικό κομμάτι φαίνεται ότι η συγγραφέας έκανε πολύ μεγάλη δούλεια πάνω σε αυτό το κομμάτι. Ειδικά σε ότι έχει να κάνει με το ψυχολογικο θέμα του βιβλίου.
✔️Ο τρόπος έκφρασης. Σε αυτό το βιβλίο ο τρόπος έκφρασης σε συνδυασμό με την γραφή είναι αλλαγμένος παρουσιάζοντας μεγάλη διαφορά με άλλα της βιβλία. Είναι πιο ήρεμο και συγχρόνως πιο σκληρό. Λείπει η μελωδικότητα και η λυρικότητα. Είναι συγχρονισμένο με την όλη ιστορία του βιβλίου.
Let's look at the story ⬇️
Η πλοκή γύρω από τα εγκλήματα της ιστορίας αυτή τη φορά ( κάτι που συναντάω δύσκολα σε βιβλία του είδους) είναι ρεαλιστικά αληθοφανή και εναρμονίζεται απόλυτα με το τίτλο του βιβλίου.
Θα έλεγα ότι αυτό το βιβλίο μιλά για την εποχή μας. Διαβάζοντας το θα καταλάβετε που αναφέρομαι.
Αθώοι ή ένοχοι. Αθώοι και ένοχοι. Είναι εύκολο να τετραγωνίσεις το κύκλο;.
Κάθε φορά που διαβάζω ένα αστυνομικό βιβλίο αφοσιώνομαι περισσότερο στον ήρωα του κακού - δολοφόνου. Προσπαθώ να κατανοήσω περισσότερο το δικό του κόσμο - μυαλό. Ίσως για να αιτιολογησω τις πράξεις του ή έστω να κάνω μια απόπειρα να τον καταλάβω.
Σε αυτό το βιβλίο τάσσομαι περισσότερο στο πλευρό της "κακίας πλευράς" Παραπάνω αναφέρω ότι δεν μπορείς να "τετραγωνίσεις το κύκλο" Δε μπορείς να κρίνεις εκ του ασφαλούς. Όταν σου αποκαλυφθεί μια αλήθεια μέσα σου "πολεμούν" το σωστό και το λάθος. Όμως μερικές φορές το λάθος μπορεί να είναι σωστό και το αντίθετο.
Πώς μπορείς να αποδώσεις δικαιοσύνη όταν η δικαιοσύνη δε σου δίνει περιθώρια δεύτερης σκέψης; Πώς μπορείς να κρίνεις μια κατάσταση όταν η κατάσταση έχει δύο όψεις;
Από την μια η ψυχή και από την άλλη η ζωή. Όσο και αν πολεμούν αυτές οι δύο πάντα θα υπάρχουν απώλειες. Πάντα θα υπάρχουν πληγωμένοι. Θύματα της μιας ή της άλλης. Και αν εσύ θες να γίνεις ο ηθικός αυτουργός στη μάχη ξέρεις ότι ο πόλεμος θα σε αφοπλίσει. Η ελπίδα είναι μικρή σε ποσοστό σε αντίθεση με τον πόνο και τη ψυχική οδύνη που θα βιώσεις.
Τότε τίθεται το ερώτημα. Θες να είσαι αθώος μέσα σου ή ένοχος στα μάτια των άλλων αλλά ψυχικά ήρεμος;
Το βιβλίο αυτό έχει όλα όσα αναζητά ένας αναγνώστης που είναι λάτρης της αστυνομικής λογοτεχνίας.
✔️ Δράση. ✔️ Αγωνία. ✔️ Ανατροπές. ✔️ Και ένα τέλος που θα διχάσει τον αναγνώστη.
Οι τελευταίες 200 σελίδες είναι σαν να κάνεις βόλτα με το τρενάκι του τρόμου.
Η δράση έτρεχε πιο γρήγορα και από τον άνεμο. Και εκεί που πιστεύεις ότι τα έχεις δει όλα έρχεται η τελευταία ανατροπή και στα σκορπάει όλα στους πέντε ανέμους και σε άφηνει με το στόμα ανοιχτό συνεχίζοντας να σε προκαλεί να μάθεις το τέλος.
Το συναίσθηματικο κόμματι του βιβλίου δεν θα ήθελα να το αναλύσω γιατί εμένα με πόνεσε πολύ σαν άνθρωπο αλλά μπορώ να σας πω ότι είναι σκληρό. Σκληρό από την άποψη των συναισθημάτων που μπορεί να τρέφει ένας άνθρωπος στη ψυχη του και να βαδίζει με αυτά το υπόλοιπο της ζωής τού.
Η συγγραφέας έχει καταφέρει να συνδιάζει τον μεσαίωνα,( τις πράξεις και τις τεχνικές που γινόντουσαν εκείνη την εποχή στα θύματα) με τον δικό μας " μεσαίωνα" ( μεταφορικά) που αν και δεν πράττει με τον ίδιο τρόπο στα ειδεχθές έγκληματα , όμως συνδιάζει απόλυτα με την εποχή εκείνη. Δεν εξελισσόμαστε ως χώρα στο θέμα της δικαιοσύνης.
Με αυτό το τρόπο θα έλεγα ότι ίσως προσπαθεί να περάσει ένα μύνημα όχι μόνο στους αναγνώστες αλλά και στους εκπροσώπους της δικαιοσύνης μας..
Άλλωστε η λογοτεχνία είναι τέχνη αρκεί να θες να την ακούσεις.
Έχει τόσα να σου διδάξει και να σου πει.
Ένα αρνητικό που αυτό είναι καθαρά στα δικά μου μάτια είναι ότι υπάρχει μια υπερβολή από την μεριά της έρευνας πάνω στα έγκληματα, αλλά δένει με το βιβλίο άπολυτα.
Το #Αθωοι_Ενοχοι είναι ένα δυνατό βιβλίο το μόνο που πρέπει να σας πω, αν αποφάσισετε να βυθιστειτε στις σελίδες του καλό είναι να έχετε επιλύσει κάθε άλλη εκκρεμότητα της καθημερινότητας σας. Είναι από τα βιβλία που δεν μπορείς να το κλείσεις αν δε φτάσεις στη τελευταία σελίδα του.
Αθώος ή ένοχος. Μια διαχωριστική γραμμή που καλεισε να περάσεις.. Έχεις όμως τη σκέψη καθαρή για να κρίνεις χωρίς να φοβάσαι ότι ίσως κριθείς και εσύ ένοχος;..!!
Τα αστυνομικά μυθιστορήματα είναι αγαπημένο μου είδος. Έχω διαβάσει πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους τόσο από άντρες όσο και από γυναίκες συγγραφείς, και γενικά έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ακριβώς όπως στην αληθινή ζωή η βία δεν γνωρίζει φύλλο, έτσι και στη συγγραφή βιβλίων με βίαιο θέμα δεν έχει σημασία αν ο συγγραφέας είναι άντρας ή γυναίκα. Το συγκεκριμένο ωστόσο βιβλίο με τον τρόπο που είναι γραμμένο και την ευαισθησία που υπάρχει σε πολλά σημεία του δεν πιστεύω ότι θα μπορούσε να γραφτεί από άντρα.
Η Έλσα είναι ψυχολόγος και συνεργάζεται με την αστυνομία όταν χρειάζεται να προσφέρει τις γνώσεις της για την εξιχνίαση δολοφονιών, λειτουργώντας ως ζευγάρι με τον αστυνόμο Βαρσάμη. Στην προκειμένη περίπτωση, ψάχνουν να βρουν κάποιον που σκοτώνει τα θύματά του με εργαλεία που χρησιμοποιούνταν το μεσαίωνα ως όργανα βασανισμού και δολοφονίας. Καταρχήν, να πω συγχαρητήρια στη συγγραφέα για τις περιγραφές της, αφού κατάφερε και δημιούργησε πεντακάθαρες εικόνες μέσα στο μυαλό μου για την εμφάνιση και τον τρόπο χειρισμού πολλών από τα εν λόγω όργανα. Οι περισσότερες από αυτές είναι αρκετά παραστατικές ώστε να μου δημιουργήσουν ανατριχίλες αηδίας και φρίκης μέχρι βαθιά μέσα στο στομάχι μου, τόσο που δεν χρειάστηκε καν να ψάξω στο ίντερνετ για να δω εικόνες.
Είναι πολύ ωραίος ο τρόπος που σταδιακά μας οδηγεί στην λύση του γρίφου. Τα στοιχεία δίνονται σταδιακά, με σταθερό ρυθμό, ενώ απουσιάζει (ευτυχώς) ο παράγοντας "τύχη". Όταν οι πρωταγωνιστές ανακαλύπτουν στοιχεία κατά λάθος εκνευρίζομαι αφόρητα, στο συγκεκριμένο όμως βιβλίο όλα προκύπτουν μέσα από τις μαρτυρίες των ανακρινόμενων. Η Έλσα και ο Βαρσάμης ακολουθούν τα στοιχεία που προκύπτουν από τα όσα τους λένε, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που βασίζονται στις γνώσεις ψυχολογίας και στη διαίσθηση της Έλσας, στο μυαλό τους και ενίοτε στο πόσο καλά γνωρίζουν αυτόν που μιλάει. Θα προτιμούσα βέβαια να είχε αναλάβει πιο πολλές φορές τα ινία ο αστυνόμος, να μην προέρχονται οι περισσότερες καλές ιδέες από την Έλσα, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που παίζει σημαντικό ρόλο στην πλοκή ούτε αλλοιώνει το αποτέλεσμα.
Δεν μάντεψα την κατάληξη. Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που έκλεισε η ιστορία, καθώς και όλες οι ανατροπές που συνάντησα στην πλοκή. Επίσης, με τάραξε πολύ το κοινωνικό κομμάτι του βιβλίου, που πέραν πάσης αμφιβολίας αποτελεί εφιάλτη για πολλούς από εμάς. Είναι τόσο βαρύ το θέμα με το οποίο καταπιάνεται η συγγραφέας και το εξηγεί τόσο καλά και με τόση ευαισθησία, που πιστεύω ότι σίγουρα όσοι διαβάσουν το βιβλίο θα προβληματιστούν σχετικά με το τι είναι σωστό και τι λάθος.
Γενικά το βιβλίο είναι πολύ καλό. Μου αρέσει τόσο πολύ όταν κλείνοντας ένα βιβλίο μου μένουν εικόνες στο μυαλό, ακόμη και αν αυτές είναι φρικιαστικές εικόνες μεσαιωνικών βασανιστηρίων Για εμένα αυτό σημαίνει ότι η συγγραφέας έχει κάνει πολύ σωστά τη δουλειά της και έχει πετύχει τον σκοπό της. Επίσης, να σημειώσω ότι το βιβλίο αν και έχει το ίδιο πρωταγωνιστικό δίδυμο με άλλο ένα βιβλίο της συγγραφέως, διαβάζεται αυτόνομα αφού όσα στοιχεία χρειάζονται μας τα δίνει ώστε να μην έχουμε ελλείψεις και κενά.
Μια κοπέλα παραδέχεται στην ψυχολόγο Έλσα Γληνού ότι εκείνη κρύβεται πίσω από τους τελευταίους φόνους που απασχολούν την αστυνομία. Σύντομα η κοπέλα βρίσκεται νεκρή κι έτσι η Γληνού με τον αστυνόμο Βαρσάμη βρίσκονται μπροστά σ’ ένα αδιέξοδο. Ποιος σκοτώνει χρησιμοποιώντας όργανα βασανιστηρίων από τον σκοτεινό Μεσαίωνα; Τι συνδέει τα θύματα; Ποιος αποφασίζει για τη δικαιοσύνη; Πόσο δίκαιο είναι το νομικό μας σύστημα; Τι σημαίνει η φράση «Memento mortis» και ποιος τη χρησιμοποιεί;
Η Έλσα Γληνού, διακεκριμένη ψυχολόγος που συνεργάζεται με την αστυνομία για διαλεύκανση εγκλημάτων συνθέτοντας το ψυχολογικό προφίλ των δραστών, επέστρεψε πλέον στην ενεργό δράση κι έχει υιοθετήσει τη Λένα, το κοριτσάκι που γνώρισε στο μυθιστόρημα «Μαύρα, σαν τον έβενο, μαλλιά», η οποία τώρα είναι έφηβη. Η σχέση τους είναι αρκετά καλύτερη αλλά τα γεγονότα που μεσολάβησαν στο προηγούμενο βιβλίο έχουν αφήσει ακόμη τα σημάδια τους και στις δύο. Η Έλσα προσπαθεί να είναι πάντα στο πλευρό του κοριτσιού της, να το στηρίξει και να το προστατέψει ενώ ένα άσχημο προαίσθημα την τριβελίζει σε όλο το βιβλίο. Από την άλλη ο μεσήλικας αστυνόμος Βαρσάμης, προϊστάμενος του Τμήματος Ανθρωποκτονιών, βρίσκεται αντιμέτωπος με απάνθρωπες δολοφονίες που τον κάνουν ν’ αρρωσταίνει και αγωνίζεται με την πολύτιμη συνεργασία της ψυχολόγου να βγάλει άκρη από όλο αυτό το κουβάρι.
Η Ζωή Κομνηνού αποκαλύπτει στην Έλσα πως αυτή κρύβεται πίσω από τις τρεις δολοφονίες που απασχολούν την αστυνομία το τελευταίο διάστημα. Η κοπέλα συλλαμβάνεται, μόνο που διαπιστώνεται πως είναι μυθομανής ενώ έχει και ακλόνητο άλλοθι! Αυτό δυσκολεύει αρκετά τις έρευνες και η Έλσα προσπαθεί να ξεδιαλύνει τι συνέβαινε μέσα στο μυαλό της κοπέλας διαβάζοντας το ημερολόγιό της ξανά και ξανά. Η ιστορία δεν ξεκινάει από την αρχή, μιας και από το πρώτο κεφάλαιο είμαστε ήδη τρεις φόνους πίσω, οπότε η αγωνία είναι πιο έντονη και η πλοκή γρηγορότερη. Αυτή η αφηγηματική επιλογή με βύθισε αμέσως στα γεγονότα που διαδραματίζονται με μότο τη μυστηριώδη φράση «Memento mortis» κι αποδύθηκα μαζί με το πρωταγωνιστικό ντουέτο σ’ έναν αγώνα δρόμου γεμάτο ερωτηματικά και ανατροπές για να ανακαλύψω τον δράστη. Πτώματα με όργανα βασανισμού από τον Μεσαίωνα, όπως το «αχλάδι της αγωνίας» που σφηνώνανε στο στόμα του ψεύτη ξεσκίζοντάς το και θρυμματίζοντας το σαγόνι, τη «σιδερένια παρθένα», μια μεταλλική κάσα με καρφιά, το «πιρούνι του αιρετικού», ένα όργανο με τέσσερις αιχμές που έδεναν στο σαγόνι και στον λαιμό του απολογούμενου και άλλα δείχνουν πως η συγγραφέας μελέτησε σωστά το αντικείμενό της και οι περιγραφές των θυμάτων ήταν άκρως ανατριχιαστικές.
Η υπόθεση ξεδιπλώνεται βήμα προς βήμα, μέσα από τις ανακρίσεις που κάνει ο Βαρσάμης παρουσία της Γληνού και τις συζητήσεις μεταξύ τους. Και οι δυο είναι καλοί στη δουλειά τους, όμως κάποιες φορές μερικά συμπεράσματα σα να παραβγαίνουν εύκολα κι έτσι σκέφτονται νέες θεωρίες, μιας και το προφανές κάποιες φορές ίσως δεν είναι και το σωστό. Η αφήγηση δεν είναι κουραστική, οι ψυχολογικές παρατηρήσεις και η ανταλλαγή απόψεων εναλλάσσονται με κάποιες εκπλήξεις στην πορεία κι έτσι γύριζα κάθε σελίδα με προσμονή για τον εντοπισμό του ενόχου και το σκεπτικό του κινήτρου του. Η αληθινή ταυτότητα μάλιστα με άφησε με ανοιχτό το στόμα και ο σκοπός της σειράς δολοφονιών με έβαλαν σε σκέψεις για την ορθότητα και την αμεροληψία της δικαιοσύνης ενώ οι τελευταίες σκηνές που αφορούν την ιερότητα της μητρότητας, με αφορμή ένα σημαντικό περιστατικό, ήταν συγκινητικές, δυνατές και από τις καλύτερες του μυθιστορήματος, με την Έλσα Γληνού αντιμέτωπη με το δικό της παρελθόν και το τέλος που έδωσε στα «Μαύρα, σαν τον έβενο, μαλλιά».
Οι «Αθώοι ένοχοι» είναι μια υπόθεση γεμάτη μυστικά και εκπλήξεις που περιστρέφεται γύρω από την επιθυμία του ανθρώπου να πάρει τον νόμο στα χέρια του. Τελικά ποιος είναι αθώος και ποιος ένοχος και πώς αποφασίζουμε γι’ αυτό; Οφείλουμε να υπακούμε στη δικαιοσύνη ή να ακολουθούμε τα δικά μας μονοπάτια, ορμώμενοι από τον αυθορμητισμό της άδικης στιγμής που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε;
Υπάρχει ,άραγε ,σήμερα αληθινή απονομή δικαιοσύνης ; Το σύστημα καταδικάζει τους ενόχους παραδειγματικά ή κάποιοι απαλλάσσονται χρησιμοποιώντας δικονομικά τεχνάσματα ; Πόσες φορές όλοι μας νιώσαμε πως ετυμηγορίες δικαστήριων ήταν κατώτερες των περιστάσεων και μας προξένησαν οργή νιώθοντας την αδικία στο πετσί μας ; Ποια είναι τα όρια που διακρίνουν τον φονιά από τον τιμωρό ; Σε αυτά τα ερωτήματα που όλοι μας σκεφτήκαμε κατά καιρους περί απονομής δικαιοσύνης και σωφρονισμου δίνει περισσότερη τροφή για σκέψη η Ελευθερία Μεταξα με το τελευταίο της μυθιστόρημα <<αθώοι ένοχοι >> . Η αγαπημένη μας ηρωιδα προηγούμενων μυθιστορημάτων της , η διακεκριμένη ψυχολόγος Ελσα Γληνού , επιστρέφει δυναμικά προσπαθώντας να βοηθήσει τον αστυνόμο Μανό Βαρσάμη στην εξιχνίαση εγκλημάτων που το τελετουργικό τους παρέπεμπε στο μεσαίωνα . Τι συνδέει τα εγκλήματα αυτά που γίνονται με ειδεχθή τρόπο; Η Ελσα αντιμέτωπη με μια υπόθεση ξεχωριστή , ιδιαίτερη και κυρίως που θα βασανίσει το μυαλό του αναγνώστη . Το αστυνομικο αυτό μυθιστόρημα ενώ ξεκινά χωρις αποτομες εξαρσεις αγωνιας με βασικό μοτίβο την εξιχνίαση κάποιων εγκλημάτων φαινομενικά άσχετων μεταξύ τους , καταφέρνει να αγγίξει μαεστρικά ένα δύσκολο κοινωνικό θέμα , που δε θα ήθελα να αναφέρω συγκεκριμένα , μόνο θα σας καταθεσω πως έχει να κάνει με την δικαιοσύνη και τη δύναμη της . Είναι εντονα ποτισμένο καθώς προχωρά με σταγόνες ψυχολογικού θρίλερ και από τη μέση και μετά το σασπενς και η αγωνία είναι διάχυτες μέχρι το τέλος του . Με πλοκή πρωτότυπη και με θέμα που πονά για την αλήθεια του ,η συγγραφέας κατορθώνει να σε αιχμαλωτίσει καθόλη τη διάρκεια της ανάγνωσης . Είναι από τα βιβλία που δε μπορείς να τα αφήσεις από τα χέρια σου μέχρι να φτάσεις στην κορύφωση τους . Εδώ ,αυτή έρχεται στο τέλος , ευρηματικά και κυρίως με ανατροπές , οι οποίες αποσαφηνίζονται πληρως . Όλα εξηγούνται και όλα συνδέονται ,γιατί η Μεταξα έχει φροντίσει τα πάντα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια . Δεν υπάρχουν ούτε κενα , ούτε παραλειψεις , ούτε ανακριβειες . Το μυθιστόρημα είναι άρτιο και διαφαίνεται ξεκάθαρα πως η συγγραφέας μελέτησε σχολαστικα τη μεσαιωνική ιστορία αλλά και την ψυχολογία και την ψυχιατρική . Στο κομμάτι της γραφής φρόντισε να χρησιμοποιεί το κατάλληλο ύφος ανάλογα με την περίσταση . Ρεαλιστική πάντα , σκληρή και κυνική στο κομμάτι των εγκλημάτων , συναισθηματική σε σημεία κομβικά η πένα της ήταν άξιος σύμμαχος στην πλοκή και έτσι στο βιβλίο αυτα τα δυο στοιχεία συνυπήρχαν αρμονικά . Δε γίνεται να μη σταθώ στην σκιαγράφηση των χαρακτήρων η οποία ήταν διεισδυτική . Όλοι οι ήρωες ηθογραφηθηκαν πληρως και τοποθετήθηκαν στο βάθρο που τους άρμοζε . Η Ελσα σα φιγούρα με έχει κερδίσει από την αρχή ,από το πρώτο κιόλας βιβλίο που τη γνώρισα <<μαύρα σαν τον εβενο μαλλιά >> . Μια τραγική ηρωιδα που πάλεψε να ορθοποδήσει , ενώ αναμετρήθηκε με δαίμονες , με την κόλαση και καταφερε να λυτρωθεί . Στο τελευταίο μυθιστόρημα η ζωή της μπήκε σε τάξη και προσωπικά με γέμισε αισιοδοξία , γιατί υπάρχει και η όμορφη πλευρά της . Αυτή που σε συναντά μετά από από μεγάλο πόνο , ακόμα και όταν έχεις πάψει να ελπίζεις . Και κάπου εκεί ,το κεντρικό θέμα αυτού εδω του βιβλίου , σε ιντριγκάρει να σκεφτείς όσα διάβασες . Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν η δικαιοσύνη να είναι η ίδια υπεύθυνη για την τιμωρία ενόχων . Όμως αυτή είναι κάποιες φορές δίκαιη και άλλες άδικη . Όταν συμβαίνει το τελευταίο , ορισμένοι άνθρωποι συγκρατούνται . Αν δε συμβεί όμως αυτό οι αυτόκλητοι τιμωροί επιδιώκουν να βάλουν τάξη και να θυμησουν το θάνατο .... ποια η είναι λεπτή γραμμή που χωρίζει το δίκαιο από το άδικο ; Τον πόνο από τη χαρά; Τον αθώο από τον ένοχο ; Όλα αυτά θα απαντήθουν εδώ .. θα σας ξενυχτήσει .
Τα απάνθρωπα βασανιστήρια της Ιεράς Εξέτασης γίνονται αφορμή αλλά και έμπνευση για την κυρία Μεταξά και ένα χρόνο μετά το καθηλωτικό τα τρία πρόσωπα της Εκάτης επανέρχεται με ένα ανατρεπτικό και αγωνιώδες αστυνομικό ψυχολογικό θρίλερ που κατά την προσωπική μου άποψη αποτελεί και το πιο ώριμο έργο της.
Memento mortis
Επτά χρόνια μετά από το αγαπημένο μου βιβλίο της, το μαύρο σαν τον έβενο μαλλιά, ξεθάβει από το χρονοντούλαπο την αγαπημένη μας Έλσα Γληνού και την επαναφέρει στην ενεργό δράση. Η αγαπημένη μας ηρωίδα παίρνει εκ νέου σάρκα και οστά και βρίσκεται αντιμέτωπη με μία σειρά αποτρόπαιων δολοφονιών στις οποίες έχουν χρησιμοποιηθεί μέθοδοι που ανάγονται στον Μεσαίωνα. Η Έλσα θα βρεθεί αντιμέτωπη με το ίδιο της το παρελθόν καθώς ο χρόνος τρέχει αμείλικτα με όλο και περισσότερα θύματα να προσθέτονται στη λίστα.
Στο βιβλίο γίνεται αναφορά για το παρελθόν της ηρωίδας ώστε αν κάποιος δεν έχει διαβάσει το μαύρα σαν τον έβενο μαλλιά να μπορεί να ταυτιστεί με την ηρωίδα αλλά και να γνωρίσει κάποια πράγματα από το παρελθόν της και την πρώτη της υπόθεση που την έκανε αγαπητή στο αναγνωστικό κοινό. Ο αγαπητός και γνώριμος αστυνόμος Βαρσάμης από το προηγούμενο βιβλίο της παίρνει εκ νέου τα ηνία και σε αυτή την υπόθεση οδηγώντας αναγνώστες, θύτες αλλά και θύματα στην κάθαρση.
Όπως προείπα, το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί για μένα το πιο ολοκληρωμένο αλλά και ώριμο μυθιστόρημα της κυρίας Μεταξά. Το θέμα του και δεν αναφέρομαι στις δολοφονίες αλλά στο κοινωνικό κομμάτι της ιστορίας είμαι σίγουρη ότι θα σας προβληματίσει πάρα πολύ. Πρέπει να είμαι προσεκτική γιατί δεν θέλω σε καμία περίπτωση να φωτογραφίσω στοιχεία της ιστορίας, δεν σας κρύβω όμως ότι με έβαλε σε πάρα πολλές σκέψεις για το τι τελικά είναι σωστό και τι λάθος ,τι δίκαιο και τι άδικο,τι ηθικό και τι ανήθικο. Είναι το μοναδικό βιβλίο της που που μου έδωσε τόσο τροφή για σκέψη.
Ήταν όλοι τους αθώοι.
Ποιος σπέρνει τον θάνατο με φρικτά βασανιστήρια; Ποιο είναι το κίνητρο του και τι συνδέει τα θύματα του; Οι πρωταγωνιστές ρίχνονται στο κυνήγι του άγνωστου δολοφόνου με μοναδικό στοιχείο το συμπέρασμα ενός αστυνόμου. Η κυρία Μεταξά μας έχει αποδείξει ότι ξέρει να γράφει καλά αστυνομικά μυθιστορήματα. Δίνει μεγάλη σημασία και στο αστυνομικό κομμάτι του βιβλίου χρησιμοποιώντας προσεκτικά και μελετημένα τις κινήσεις των ηρώων αλλά και στο κοινωνικό κομμάτι. Η κινηματογραφική πλοκή ,οι πολύ καλοδουλεμένοι ήρωες είναι βασικά χαρακτηριστικά της τα οποία δεν μπορεί να τα αμφισβητήσει κάνεις. Δεν σκορπά πολύ αίμα στα βιβλία της. Δεν θέλει να σοκάρει τους αναγνώστες αλλά μόνο να τους αφυπνίσει απέναντι σε κάθε κοινωνικό ζήτημα που επιλέγει κάθε φορά να θίξει. Δεν αναλώνεται σε περιττές περιγραφές.Συγκινεί με την ευαισθησία της αλλά και την διεισδυτική της ματιά απέναντι στα προβλήματα της κοινωνίας.Ακροβατεί περίτεχνα μεταξύ μυθοπλασίας και ρεαλισμού.Εντρυφεί στις πιο μύχιες σκέψεις μας. Βασίζετε περισσότερο στην ψυχοσύνθεση των ηρώων δίνοντας την δυνατότητα στον αναγνώστη να ταυτιστεί μαζί τους καθώς πάνω από όλα είναι άνθρωποι με αδυναμίες, διλήμματα και φοβίες όπως όλοι εμείς. Δεν γίνεται κριτής παρά μόνο παρατηρητής, αφήνοντας εμάς να επιλέξουμε για την ενοχή τους ή την αθωότητά τους.Αυτό το βιβλίο έκλεισε αφήνοντας με με ένα μεγάλο δίλημμα.
Για μία φορά ακόμα θέλω να τη συγχαρώ για το θέμα που άγγιξε με ιδιαίτερη προσοχή, λεπτότητα και ευαισθησία. Για μία ακόμα φορά η οργανωτική της σκέψη δεν μου επέτρεψε να βρω το δολοφόνο πριν θελήσει η ίδια να μου τον αποκαλύψει.
Ανατρεπτικό, καθηλωτικό με εικόνες που ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια σου.
«Αθώοι Ένοχοι» το νέο βιβλίο της Ελευθερίας Μεταξά, ένα ψυχολογικό θρίλερ, με κοινωνικές προεκτάσεις ,γεμάτο ανατροπές που σε καθηλώνει. Ο λόγος της συγγραφέως κατανοητός, γρήγορος και η γραφή της έντονη, σκληρή, με εικόνες τόσο παραστατικές που σου «ρίχνουν» γροθιά στο στομάχι. Ένα θρίλερ που παίζει με το μυαλό σου….
Μια αστυνομική ιστορία περίπλοκη, έντονα ατμοσφαιρικά δοσμένη, βάζει τον αναγνώστη σε ένα αγώνα δρόμου αναζήτησης της αλήθειας, μέχρι την τελευταία του σελίδα. Ένα βιβλίο άρτια δομημένο, αναζητά μέσα στις σελίδες του, τον ένοχο και την αλήθεια του. Στο εδώλιο η αλήθεια…. και ο ένοχος που κρύβεται πίσω από αυτήν… ή μήπως ο αθώος; Όσο πιο βαθιά βυθίζομαι στην υπόθεση και στον ψυχισμό των ηρώων, τόσο περισσότερο μεγαλώνει το δίλημμα «Αθώος ή Ένοχος»;
Ανεξιχνίαστα , αποτρόπαια εγκλήματα με μεθόδους μεσαιωνικές . Ο χρόνος τρέχει, Memento mortis… Θυμήσου το θάνατο… όλο και περισσότερα θύματα προστίθενται στην λίστα χωρίς να βρίσκονται τα ίχνη των δολοφόνων. Ένας αγώνας δρόμου, ένα κουβάρι μπερδεμένο, δίχως άκρη…….. Ποιο το κίνητρο; Τι συνδέει όλα τα θύματα;
Όσο η υπόθεση του βιβλίου τρέχει…… η συναισθηματική φόρτιση που μου προκαλεί δυναμώνει. Απίστευτη δράση, που με κράτησε δέσμια μέχρι να αποκαλυφθεί η αλήθεια, η πραγματική αφορμή για όλα όσα διαδραματίζονται . Αισθάνομαι πόνο, θλίψη, οργή, αλλά και ελπίδα για ένα φως στο τέλος της διαδρομής!
Ποιος μπορεί να κρίνει ποια ζωή έχει μεγαλύτερη αξία; Αλήθεια, ποιος έχει το δικαίωμα να πάρει τον νόμο στα χέρια του , να γίνει θεός στην θέση του θεού, να δικάσει και να καταδικάσει τον ένοχο , ώστε να αποδοθεί η δικαιοσύνη; Και με ποια κριτήρια είναι η σωστή απόφαση; Όταν ξεφεύγει η κατάσταση στο βωμό της άνομης δικαιοσύνης των θυτών, χάνονται και άνθρωποι που το μόνο τους έγκλημα είναι η αποκάλυψη της αλήθειας….. Αν ο καθένας μας έπαιρνε τον νόμο στα χέρια του, τότε όντως θα γυρίζαμε στον Μεσαίωνα, θα γινόμασταν μια άνομη κοινωνία. Και το ερώτημα παραμένει : Αθώος ή ένοχος;
Να ξεκινήσω την άποψη μου λέγοντας ότι εγώ δεν διαβάζω πολύ αστυνομικά μυθιστορήματα,αλλά σε αυτό με τράβηξε ο τίτλος του και η περιγραφή στο οπισθόφυλλο...
Είναι το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως που διαβάζω και ομολογώ ότι με ενθουσίασε η γραφή και η ευαισθησία που δείχνει ολοκάθαρα ότι έχει, σε πολλά σημεία μέσα στο βιβλίο!!
Η Έλσα Γληνού είναι ψυχολόγος στην αστυνομία και διαμορφώνει τα προφίλ των εγκληματιών.
Έχει ήδη πολλές υποθέσεις να διαλευκάνει όμως την φωνάζουν για ακόμα μία φορά για μια νέα υπόθεση, αλλά όταν αντικρίζει το νεαρό πτώμα της Ζωής Κομνηνού το μόνο που καταφέρνει να πει είναι... "το αχλάδι της αγωνίας "...
Πώς γίνεται να είναι νεκρή αυτή η κοπέλα που λίγες ώρες πριν δήλωνε ότι είναι η ένοχη από μια σειρά άλυτων φόνων;
Αυτή η φράση θα οδηγήσει την Έλσα και τον αστυνόμο Μάνο Βαρσάμη σε ένα συγκλονιστικό συμπέρασμα...
Ότι ο δολοφόνος χρησιμοποίησε στην άτυχη Ζωή και σε άλλες άλυτες υποθέσεις, μεθόδους και εργαλεία από τον Μεσαίωνα.
Πώς να λύσουν την υπόθεση όταν ακόμα δεν έχουν βρει το κίνητρο του δολοφόνου αλλά και τι σύνδεση υπάρχει στα θύματα του; ;.Με τι κριτήριο τα επιλέγει; ;
Και η φράση memento mortis που βρίσκει στο ημερολόγιο της Ζωής τι σημαίνει; ;
Πολλά τα ερωτήματα και οι ύποπτοι και μέσα σε όλα αυτά πρέπει πάση θυσία να σώσουν δυο αθώα παιδιά που κινδυνεύουν θανάσιμα...
Την άκρη του κουβαριού θα την βρει ο αστυνόμος Γιαβρόγλου:
Ήταν όλοι τους αθώοι.!!
Η συγγραφέας με αυτή την ιστορία με έκανε να συμπαθήσω την αστυνομική λογοτεχνία...
Το απόλαυσα από την αρχή μέχρι το τέλος!!
Μου άρεσε πάρα πάρα πολύ και φυσικά σας το προτείνω!!
✍🏼 Με το "ΑΘΩΟΙ ΕΝΟΧΟΙ" ολοκλήρωσα την πρώτη μου αναγνωστική επαφή τόσο με την πένα της συγγραφέως, όσο και με τους ήρωές της. Το συγκεκριμένο βιβλίο μου το σύστησαν από το συνοικιακό βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μου κοντά στο πατρικό μου σπίτι, πριν από ενάμιση χρόνο περίπου. Η αδερφή μου το διάβασε πρώτη, σαγηνεύτηκε και δίχως άλλο, συνέχισε και τα υπόλοιπα της σειράς με ήρωες τον αστυνόμο Βαρσάμη και την ψυχολόγο-εγκληματολόγο Έλσα Γληνού. Με την παρότρυνσή του βιβλιοπωλείου "Παπαδάκη", της αδερφής μου κι ενός κολλητού βιβλιοφάγου, το έβαλα επιτέλους μπροστά, κι ομολογώ ότι ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. 😁😊
Πρόκειται για ένα αστυνομικό θρίλερ, βαθιά κοινωνικό κατ' εμέ, στο οποίο μία σειρά από ειδεχθή εγκλήματα, φέρνουν κοντά τους δύο πρωταγωνιστές της ιστορίας αυτής, με απώτερο σκοπό να εξιχνιάσουν το σκοτεινό μυστήριο που πηγάζει μέσα από τα εργαλεία βασανισμού, εμπνευσμένα από τον σκοταδισμό του Μεσαίωνα, ανακαλύπτοντάς τα ένα ένα με τη σειρά, και με κομμένη την ΑΝΑΣΑ! 😁😁😁
Το βιβλίο σε γενικές γραμμές είναι καλογραμμένο, ρέει γρήγορα, περιέχει μυστήριο, αγωνία, εντάσεις, αίμα, ένοχα μυστικά, και αρκετή δράση καθώς πλησιάζει το GRAND FINALE! Εσκεμμένα δεν προβαίνω σε περεταίρω λεπτομέρειες, προκειμένου να μην προδώσω οτιδήποτε που αφορά την σφιχτοδεμένη πλοκή της υπόθεσης αυτής. Το συστήνω ανεπιφύλακτα στους λάτρεις του είδους... κι όχι μόνο!!! 😇🙏🏼😁📖
"Αθώοι ένοχοι" ο τίτλος του τελευταίου βιβλίου τη�� Ελευθερίας Μεταξά είναι εξαιρετικά εύστοχος, πολύ περισσότερο που τις δύο λέξεις ("ετυμηγορίες") δεν τις χωρίζει κανένας διαζευκτικός σύνδεσμος, αντιθέτως η συγγραφέας επιλέγει να αποτελέσουν φράση απολύτως συμβολική και αντιπροσωπευτική της αφηγηματικής πλοκής που ακολουθεί. Είναι αλήθεια ότι στις κρίσιμες στιγμές μας αποζητούμε την απόδοση δικαιοσύνης (με την απολύτως νομική έννοια του όρου) και πολλές φορές (στα φανερά σίγουρα) "ξορκίζουμε" την αυτοδικία. Στο δικαιικό μας σύστημα, τα όρια μεταξύ ορθής απονομής δικαιοσύνης μέσω της συμμόρφωσης στους οικείους και ανθρώπινους νόμους (μην το ξεχνάμε αυτό) και της πραγματικής απονομής δικαιοσύνης, βασισμένης στις ατομικές ηθικές αξίες και στην ανάγκη για τιμωρία και εκδίκηση είναι ευδιάκριτα θα έλεγα. Στη σύγχρονη εποχή είναι λίγες οι πράξεις αυτοδικίας, και όσες φορές έχει συμβεί αυτό, τυγχάνει συλλογικής επιδοκιμασίας, ειδικά όταν η ανθρώπινη ζωή αφαιρείται υπό συνθήκες τραγικές, είτε με σκληρό και καθαρά εγκληματικό, δόλιο τρόπο είτε από αμέλεια, η οποία όχι λίγες φορές επίσης αγγίζει, και υπερβαίνει σπάνια, τη συνειδητή απόφαση να βλάψεις το θύμα σου. Είναι γεγονός και συμβαίνει, ότι όταν το κράτος Δικαίου αδυνατεί να προσφέρει ασφάλεια στον πολίτη και να διασφαλίσει τη σύλληψη και κυρίως τη δίκαιη τιμωρία του δράστη (και έχουμε γίνει όλοι συγκοινωνοί τέτοιων καταστάσεων τα τελευταία χρόνια) είναι πολύ εύκολη η ασυνείδητη ή και συνειδητή επιλογή της αυτοδικίας και της ανταπόδοσης με κάποιον τρόπο του "κακού".Το θέμα αυτό πραγματεύεται η Ελευθερία Μεταξά στο "Αθώοι ένοχοι", και έχω την αίσθηση ότι αφήνει σε εμάς τους αναγνώστες να προβληματισθούμε και να κρίνουμε (ανεξαρτήτως του τέλους που η ίδια επέλεξε) κατά πόσο η αυτοδικία (ή αλλιώς "παίρνω τον νόμο στα χέρια μου" είτε επειδή οι υπαίτιοι έμειναν ατιμώρητοι είτε επειδή δεν τιμωρήθηκαν όσο θα περίμενε κανείς), στη σύγχρονη ζωή που εμφορείται πιο έντονα από ιδέες και αξίες, όπως η συγχώρεση και η επιείκεια, είναι ηθικά και κοινωνικά αποδεκτή. Και το πραγματεύεται πολύ καλά, χάρη στην πλοκή, στον τρόπο που έχει επιλέξει να την εξελίξει, να κορυφώσει σταδιακά την ένταση έως το τέλος, χωρίς να υποπέσει σε μελοδραματισμούς και υπερβολές. Η βασική ηρωίδα του "Αθώοι Ενοχοι" κατατρύχεται από το ερώτημα αυτό προς το τέλος του βιβλίου, όταν καλείται υπό το κράτος του φόβου, να σώσει τη ζωή αθώων τρίτων και αργότερα όταν πλέον έχει επέλθει το τέλος, αναλογίζεται εάν στο παρελθόν, η άσκηση βίας εκ μέρους της, ήταν αμυντική συμπεριφορά ή ασυνείδητα εκδικητική και εάν υπάρχουν ελαφρυντικά σε όσους ορμώμενοι από τον πόνο, την απόγνωση και την οργή ακολουθούν την οδό της αυτοδικίας. Η απάντηση σε αυτό το τελευταίο, δεν είναι καθόλου εύκολη, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και τις χρονικές συγκυρίες και θεωρώ ότι βρίσκεται στα όρια εκάστου εξ ημών, στην ατομική μας ηθική, σε όσα έχουν διαμορφώσει την προσωπικότητά μας, και στην ικανότητα να διαχειριζόμαστε με εγκαρτέρηση και ψυχραιμία δύσκολες καταστάσεις. Η Ελσα Γληνού, ένας ρεαλιστικός χαρακτήρας, όπως ψυχογραφείται από την Ελευθερία Μεταξά με τις προσωπικές της εμπειρίες και τραγικά βιώματα, θα μπορούσε να είναι ένας ή μία από εμάς, αντιμέτωπος/η με καταστάσεις και πρόσωπα, τα οποία την προκαλούν σε ένα "πισωγύρισμα" επώδυνο. Ωστόσο, με νηφιαλιότητα και ευθυκρισία, αντλώντας δύναμη από τον ατομικό κώδικα ηθικής της, και παρά τους προβληματισμούς της, επιλέγει να συνδράμει στην αποκατάσταση της τάξης, παρά το γεγονός ότι πιστεύει πως δικαιοσύνη και αυτοδικία, κάποιες φορές μπορεί να ταυτίζονται. Ταυτίζονται όμως ;; και ποιος μπορεί τελικά να το κρίνει δίκαια ;; Η διαμόρφωση και η παγίωση της (καθαρά) υποκειμενικής μας άποψης δεν οφείλεται στην συγγραφική σύλληψη της Ελευθερίας Μεταξά, αλλά σίγουρα το "Αθώοι Ενοχοι" δίνει τροφή για σκέψη και συζήτηση, περισσότερο από κάθε άλλο βιβλίο της. Και το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Καλησπέρα σας άλλο ένα καταπληκτικό ταξιδακι έφτασε στο τέλος του. Αγαπώ πολύ τον τρόπο γραφής της Ελευθερίας Μεταξάς γι αυτό επέλεξα να διαβάσω το " Αθώοι ένοχοι" . Για εμένα προσωπικά είναι η καλύτερη Ελληνίδα συγγραφέας σε αστυνομικά βιβλία γι αυτό όταν βλέπω ότι βγάζει νέο βιβλίο το θέλω πάρα πολύ να το διαβάσω . Το συγκεκριμένο βιβλίο θα μπορούσε να το είχε γράψει ξένος συγγραφέας ή να γίνει ταινία στον κινηματογράφο . Ακόμα μια φορά η συγγραφέας καταφέρνει να με κάνει να γίνω ένα με την ιστορία του βιβλίου,να νιώσω δυνατότητα συναισθήματα ,να νιώσω την αγωνία των ηρώων ,να ψάχνω μαζί τους ποιος ή ποιοι είναι οι ένοχοι και για ποιον λόγο γίνονται όλα αυτά. Όσο προχωρούσαν οι σελίδες του η αγωνία γινόταν ακόμη περισσότερη .... Χάρηκα που ξανά συνάντησα την Έλσα Γληνού μια ηρωίδα που αγαπώ πολύ και έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στο βιβλίο. Αυτό που πραγματικά με συγκλόνισε και που το έψαξα στον ίντερνετ για να δω εάν όντως υπήρχαν ήτανε κάποια όργανα βασανισμού που χρησιμοποιούσαν στον μεσαίωνα και από τις περιγραφές της συγγραφέας φαίνεται ότι έχει κάνει μεγάλη έρευνα. Η στιγμή της αλήθειας με ξάφνιασε ήτανε κάτι που δεν το περίμενα με τίποτα. Λίγα λόγια για το βιβλίο: Λίγες ώρες πριν η Ζωή Κομνηνού δήλωνε υπεύθυνη για μια σειρά άλυτων φόνων και μετά από λίγες ώρες βρίσκεται το πτώμα της... Η Έλσα Γληνού μόλις αντικρίζει το πτώμα της ψελλίζει έκπληκτη {Το αχλάδι της αγωνίας} και κάνει μια διαπίστωση : ότι κάποιος δολοφονεί ανθρώπους χρησιμοποιώντας μεθόδους που γινόντουσαν στον Μεσαίωνα. Ποιός σπέρνει τον θάνατο με φρικτά βασανιστήρια? Για ποιον λόγο και ποιο είναι το κίνητρο του? Τι συνδέει τα θύματα του? Τι σημαίνει η φράση Memento Mortis που ανακάλυψε η Έλσα στο ημερολόγιο της Ζωής? Πολλά τα ερωτήματα και ο χρόνος τρέχει αμείλικτα εις βάρος δύο αθώων παιδιών... Θα προλάβουν η Έλσα και ο Βαρσάμης να ενώσουν όλα τα κομμάτια του παζλ και να βρουν τον ένοχο και να σώσουν τα παιδιά? Με μοναδικό στοιχείο του αστυνομικού Γιαβρόγλου : { ΉΤΑΝ ΌΛΟΙ ΤΟΥΣ ΑΘΏΟΙ}
Από την αρχή έως το τέλος του συγκλονιστικό!!!! Μου άρεσε πολύ και σας το προτείνω 📖
This entire review has been hidden because of spoilers.
Εξαιρετικό βιβλίο της Ελευθερίας Μεταξά με κορύφωση της πλοκής όσο πλησιάζουμε στον επίλογο. Μία ιστορία τόσο άγρια, όσο και ανθρώπινη που ενδεχομένως να διχάσει, αν και η Ελευθερία Μεταξά έχει καταφέρει να την κατευθύνει δεξιοτεχνικά. Στις αστυνομικές ιστορίες δεν είναι ωραίο να αφήνεις λεπτομέρειες της πλοκής, καθώς άθελα σου μπορεί να ξεφύγει κάποιο στοιχείο που την προδίδει. Πάντως, θα έλεγα είναι το πιο αγαπημένο μου και δεδομένου ότι έχει γραφτεί μετά από Τα τρία πρόσωπα της Εκάτης και το Μαύρα σαν τον έβενο μαλλιά, δείχνει την εξέλιξη της συγγραφέως.
Η αγαπημένη μου ψυχολόγος Έλσα Γληνού συνεργάζεται ξανά με τον αστυνόμο Μάνο Βαρσάμη σε μία σειρά φόνων που έχουν στοιχεία από τον Μεσαίωνα. Οι πρακτικές που ακολουθεί ο δολοφόνος παραπέμπουν σε βασανιστήρια που ο τρόπος που γίνονταν και οι περιγραφές τους προκαλούν αποτροπιασμό.
Μία σειρά «αθώων» ατόμων θα περάσουν από ανάκριση μέχρι ο Μάνος και η Έλσα να φτάσουν στον υπαίτιο. Η φράση Memento mortis θα είναι η ηχώ κάθε φορά που θα φτάνουν στον κίνδυνο όλο και πιο κοντά.
Η Ελευθερία Μεταξά έχει το χάρισμα να γραφεί μυθιστορήματα που η κλιμακούμενη ένταση, η γρήγορη πλοκή και οι ανατροπές να μην αφήνουν τον αναγνώστη σε ησυχία αν δεν μάθει τι θα γίνει στο τέλος.
Η Έλσα Γληνού είναι από τους αγαπημένους μου λογοτεχνικούς χαρακτήρες λόγω του επαγγέλματος της αλλά και του χαρακτήρα της. Είναι μία δυναμική και έξυπνη γυναίκα που αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο και δεν φοβάται να πέσει στα βαθιά ακόμα και όταν όλα συνηγορούν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Στο τωρινό ανάγνωσμα καλείται να έρθει αντιμέτωπη με το παρελθόν της γι’ αυτό αν δεν έχετε διαβάσει το « Μαύρα σαν τον έβενο μαλλιά» ξεκινήστε από αυτό για να ακολουθήσετε την ηρωίδα στα αδιέξοδα και τις αγωνίες που καλείται να ανταπεξέλθει σε αυτήν την φάση.
Η τιμωρία του ενόχου μπορεί να απαλείψει τον πόνο των συγγενών; Που ξεκινάει η αθώωση και πο�� η ενοχή σε πράξεις που ο νόμος δίνει μικρό περιθώριο φυλάκισης ενώ θα έπρεπε να υπάρχουν τα ισόβια; Κάποια από τα ερωτήματα που μου προέκυψαν κατά την διάρκεια της ανάγνωσης.
Ελευθερία συγχαρητήρια και γι’ αυτό το βιβλίο σου!!!
Η διακεκριμένη ψυχολόγος Έλσα Γληνού, μετά την διάλεξη που έδωσε στο πανεπιστήμιο, προσεγγίζεται από μια φοιτήτρια, την Ζωή Κομνηνού, η οποία ισχυρίζεται πως εκείνη διέπραξε τα τρία πρόσφατα, ειδεχθή και ανεξιχνίαστα εγκλήματα που απασχολούσαν την αστυνομία, ενώ παράλληλα απείλησε την Έλσα πως εκείνη θα ήταν το επόμενο θύμα.
Την Ζωή την συνέλαβαν, όμως κατόπιν κατάθεσης του ψυχολόγου της που την παρακολουθούσε από τα 11 της χρόνια, διαπίστωσαν πως πάσχει από το σύνδρομο “Pseudologia fantastica”, δηλαδή ήταν μυθομανής και κατασκεύαζε ιστορίες που δεν υ��ίστατο. Επίσης, είχε ακλόνητο άλλοθι και για τους τρεις φόνους, άρα δεν ήταν εκείνη η δολοφόνος.
Λίγες μέρες αργότερα, η Ζωή εντοπίζεται άγρια δολοφονημένη. Μέσα στο στόμα της υπήρχε «Το Αχλάδι της Αγωνίας», ένα όργανο που χρησιμοποιούσαν στο Μεσαίωνα για να τιμωρούν τους ψεύτες.
❓Ποιο άρρωστο μυαλό θα μπορούσε να σκηνοθετήσει και να εκτελέσει έναν τόσο βίαιο θάνατο; ❓Γιατί το έκανε; ❓Τι μήνυμα ήθελε να στείλει και σε ποιους με αυτή του την πράξη;
Το αγαπημένο μας πλέον δίδυμο, ο αστυνόμος Μάνος Βαρσάμης και η ψυχολόγος Έλσα Γληνού ενώνουν ξανά τις δυνάμεις τους για να εντοπίσουν τον δολοφόνο. Η Έλσα θα ανακαλύψει πως η δολοφονία της Ζωής σχετίζεται με τα τρία παλαιότερα και ανεξιχνίαστα εγκλήματα. Συνδετικός κρίκος, κοινό στοιχείο ήταν πως όλοι βρήκαν τραγικό θάνατο από κάποιο όργανο μεσαιωνικών βασανιστηρίων: «Το Αχλάδι της Αγωνίας», η «Σιδερένια Παρθένα» ή αλλιώς «Παναγία της Νυρεμβέργης», το «Πιρούνι του Αιρετικού», ο «Διαχωριστής γλωσσών» κτλ. Επομένως, έχουν να κάνουν με έναν κατά συρροή δολοφόνο, ο οποίος έχει κάποιο σχέδιο και σκοπό, είναι μεθοδικός, δεν αφήνει στοιχεία πίσω του και καλύπτει πάντα τα ίχνη του.
❓Τι ρόλο θα παίξει στην υπόθεση η φράση “Memento mortis” που βρήκε η Έλσα στο ημερολόγιο της Ζωής; ❓Μήπως η Ζωή είχε ανακαλύψει την ταυτότητα του δολοφόνου; ❓Τα θύματα είναι τυχαία επιλεγμένα ή μήπως κάτι τα συνδέει μεταξύ τους; ❓Γιατί ο δολοφόνος επέλεξε να αφαιρέσει τις ζωές αυτών των ανθρώπων με τόσο κτηνώδη τρόπο, χρησιμοποιώντας αυτά τα όργανα; ❓Ποιο είναι το κίνητρό του; Ποιος ο σκοπός του;
Ερωτήματα που καλούνται να βρουν τις απαντήσεις ο Μάνος και η Έλσα και μάλιστα πολύ γρήγορα, καθώς ο χρόνος κυλάει με φρενήρεις ρυθμούς και φυσικά δεν είναι με το μέρος τους. Γιατί ο δολοφόνος είναι έτοιμος να ξαναχτυπήσει… και αυτή τη φορά θα είναι κάποιο πολύ δικό τους και αγαπημένο πρόσωπο. Άραγε θα καταφέρουν να τον εντοπίσουν και να τον σταματήσουν πριν να είναι αργά;
Το «Αθώοι ένοχοι» είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται απνευστί. Πρόκειται για ένα καθηλωτικό αστυνομικό – ψυχολογικό μυθιστόρημα με αγωνία, που κλιμακώνεται σταδιακά, δράση, ένταση, συνεχόμενες εκπλήξεις και ανατροπές και καλοπλεγμένη πλοκή που σε κρατά σε διαρκή εγρήγορση.
Ένα βιβλίο που σε προβληματίζει και εγείρει ερωτήματα. ❓Τι γίνεται όταν η Δικαιοσύνη δεν τιμωρεί τους ένοχους; ❓Μπορεί ο καθένας να πάρει τον νόμο στα χέρια του και να τιμωρήσει τους ένοχους που έχουν αθωωθεί, για να αποδώσει με τον δικό του τρόπο δικαιοσύνη και να πάρει την εκδίκησή του; ❓Ποιοι είναι τελικά αθώοι και ποιοι ένοχοι;
Διαβάστε το βιβλίο για να το ανακαλύψετε!! Θερμά συγχαρητήρια👏👏👏 κ. Μεταξά για το εξαιρετικό σας έργο!! 10 / 10💯💯💯
Είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάζω από τη συγκεκριμένη συγγραφέα αλλά μπορώ να πω πως με εξέπληξε ευχάριστα. Πρόκειται για ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο, καθαρά αστυνομικό που σε κάνει να θέλεις να το διαβάσεις μέσα σε μια νύχτα. Το τέλος του ήταν εντελώς απροσδόκητο για μένα, κάτι που φυσικά μου άρεσε πολύ αφού είναι αυτό που ψάχνω σε ένα καλό βιβλίο μυστηρίου. Αν και βρέθηκε τυχαία μπροστά μου χαίρομαι που το διάβασα και θα το πρότεινα σε οποιονδήποτε έψαχνε ένα καλό αστυνομικό βιβλίο Έλληνα/Ελληνίδας συγγραφέα. Για όσους (όπως εγώ) έχουν λατρέψει την ταινία «Έτερος Εγώ» και τη σειρά που ακολούθησε «Έτερος Εγώ: Χαμένες Ψυχές», νομίζω ότι είναι το κατάλληλο βιβλίο για να διαβάσουν, αν τους αρέσει η αστυνομική λογοτεχνία, καθώς έχουν πολλά κοινά στοιχεία.
Όλοι οι άνθρωποι είτε τους έχει αποδοθεί κάποια κατηγορία,είτε όχι,θεωρούνται αθώοι μέχρι αποδείξεως του εναντίον. Πολλές φορές,όμως,όσοι φαίνονται αθώοι καί υπεράνω πάσης υποψίας είναι οι πραγματικοί ένοχοι,κι όσοι θεωρούνται ένοχοι,αθώοι... Δυστυχώς,υπάρχουν στοιχεία που μας παραπλανούν καί μας αποπροσανατολίζουν από την αλήθεια... Κι ο χρόνος,που κυλά αντίστροφα καί όλο καί πιο γρήγορα,δεν μας βοηθά καθόλου... Γίνεται αμείλικτος εχθρός σε αυτήν την δύσκολη μάχη... Η συγγραφέας κυρία Ελευθερία Μεταξά επανέρχεται με ένα πολύ ενδιαφέρον ψυχολογικό θρίλερ που διαβάζεται απνευστί. Ο λόγος για το μυθιστόρημα ''Αθώοι ένοχοι'',το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας καί υπόσχεται στο αναγνωστικό κοινό δυνατές συγκινήσεις. Όσοι/όσες έχει τύχει να διαβάσετε το βιβλίο της συγγραφέως με τίτλο ''Μαύρα σαν τον έβενο μαλλιά'',σε αυτό το μυθιστόρημα θα συναντήσετε παλιούς κι αγαπημένους γνώριμους. Θα τους δείτε σε νέες περιπέτειες,καθώς καί την εξέλιξή τους. Αυτό,βέβαια,δεν σημαίνει πως αν δεν έχει τύχει να το διαβάσετε,θα αντιμετωπίσετε κάποιο πρόβλημα στην κατανόηση του νέου βιβλίου. Η συγγραφέας με προσοχή καί μαεστρία δίνει στους αναγνώστες μία ιστορία άρτια καί μεστή,η οποία μπορεί να σταθεί επάξια από μόνη της. Εγώ αν καί δεν έχω διαβάσει το προηγούμενο βιβλίο,δεν είχα κάποια δυσκολία. Μην σας πω,ότι το συγκεκριμένο με δελέασε να ψάξω να το αναζητήσω. Η φετινή χρονιά -όσον αφορά την ανάγνωση βιβλίων- μέχρι στιγμής είναι για μένα πολύ παραγωγική καί ικανοποιητική. Μου έχει δοθεί η ευκαιρία να έρθω σε επαφή με την γραφή καί τα έργα πολλών αξιόλογων συγγραφέων,που αν καί τους γνώριζα,δεν είχε τύχει να διαβάσω κάποιο έργο τους. Μία εξ αυτών είναι καί η συγγραφέας κυρία Ελευθερία Μεταξά. Αντιλαμβάνεστε,λοιπόν,την λαχτάρα μου να διαβάσω το βιβλίο της καί να δω τι αίσθηση θα μου αφήσει τελικά. Ήταν μία πολύ ευτυχής ''συνάντηση''. Μου κράτησε αμείωτη την προσοχή καί το ενδιαφέρον από την αρχή έως καί το τέλος. Η πένα της συγγραφέως είναι στρωτή καί κατανοητή. Ο λόγος της είναι αδιάκοπος,γρήγορος,οικείος καί καθόλου κουραστικός,ή,βαρετός. Οι εικόνες που κοσμούν το βιβλίο άφθονες καί παραστατικές. Το λεξιλόγιο πλούσιο καί προσιτό για τους αναγνώστες. Όσον αφορά τις εξελίξεις,είναι συνεχόμενες καί αναπάντεχες. Η αγωνία,το σασπένς καί οι ανατροπές είναι κυρίαρχα στοιχεία της υπόθεσης. Εκεί που νομίζει κάποιος/α ότι έχει λύσει την υπόθεση,όλα αλλάζουν καί τα πράγματα παίρνουν άλλη πορεία... Θα μπούμε μέσα σε έναν ιδιαίτερο λαβύρινθο καί θα χρειαστούμε έναν μίτο της Αριάδνης για να βγούμε έξω πριν ο χρόνος μας λήξει καί ''παγιδευτούμε'' μέσα του για πάντα,όσο οι ένοχοι κυκλοφορούν ελεύθεροι έξω στον κόσμο ανενόχλητοι... Σεβόμαστε την δικαιοσύνη καί τις αποφάσεις της,αλλά υπάρχουν κάποιες ποινές που επιβάλλει στους ενόχους ειδεχθών,σοβαρών εγκλημάτων,οι οποίες δεν ικανοποιούν τους συγγενείς των θυμάτων καί εκείνοι θα επιθυμούσαν να τους επιβληθούν πιο αυστηρές τιμωρίες. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι ίδιοι οι συγγενείς των θυμάτων ''παίρνουν'' στα χέρια τους την δικαιοσύνη καί επιλέγουν την τιμωρία των ενόχων,θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα αναπαυθεί η ψυχή του αγαπημένου τους προσώπου. Ή μήπως,τελικά,η δική τους ψυχή θα ηρεμήσει καί θα λυτρωθεί''; Μπορώ να κατανοήσω την τάση του πληγωμένου ανθρώπου για πράξεις αυτοδικίας,όμως,σε καμία περίπτωση δεν τις επικροτώ,ή,στηρίζω. Αν καθένας έπαιρνε τον νόμο στα χέρια του,θα γινόμασταν σαν τα άγρια θηρία καί οι πολιτισμένες κοινωνίες δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης. Θα γυρίζαμε πίσω στα χρόνια του Μεσαίωνα. (Κρατήστε το αυτό!). Βέβαια,πάντα πρέπει να έχουμε κατά νου,ότι η ζωή μας είναι γεμάτη ανατροπές καί ότι τα πάντα δύνανται να αλλάξουν εν ριπή οφθαλμού. Γι'αυτό συνετό θα ήταν να μην κρίνουμε καί να μην βγάζουμε συμπεράσματα τόσο κάθετα κι αβίαστα... Η απελπισία είναι που οδηγεί τους ανθρώπους σε τέτοιες πράξεις... Το ''Αθώοι ένοχοι'' είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ που ''παίζει'' με μεγάλη δεξιοτεχνία με την ψυχή καί το μυαλό των αναγνωστών. Η συναισθηματική φόρτιση έχει ανοδική,καλπάζουσα μορφή σελίδα με την σελίδα. Περνάμε από την χαρά στην λύπη καί από τον πόνο στην αισιοδοξία. Είναι ένα ωμό καί σκληρό βιβλίο μα τόσο αληθινό την ίδια στιγμή,που δεν πρόκειται να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο... Είστε πρόθυμοι/ες να μπείτε στην θέση των δικαστών καί να κληθείτε να αποφασίσετε αν οι κατηγορούμενοι είναι αθώοι,ή,ένοχοι; Καλά σας αναγνώσματα!
ΜΕΣΟ ... ΤΕΧΝΗΣ!! Λίτσα Κοντογιάννη Ένα αστυνομικό, ψυχολογικό θρίλερ με 480 απόλυτα χορταστικές σελίδες, από τη συγγραφέα Ελευθερία Μεταξά και τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ. Η γραφή της συγγραφέας μας αυτή τη φορά ακόμα καλύτερη, με απίστευτο σασπένς όπου προτρέπει τον αναγνώστη να ανακαλύψει τη λύση της υπόθεσης, που όμως αποκαλύπτεται μόλις στο τέλος του βιβλίου. Όχι, δεν αποκαλύπτεται σε κανένα σημείο της αφήγησης, προς τα πού το πάει η κυρία Μεταξά. Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, που τα έχει όλα, ένταση, δράση, αγωνία, γρίφους, ανατροπές, γεμάτα με πληροφορίες και ιστορικές λεπτομέρειες, μιας και η μεγάλη αγάπη της κυρίας Μεταξά είναι η έρευνα. Η συγγραφέας μας δεν έχει να ζηλέψει απολύτως τίποτα από συγγραφείς ξενόγλωσσης αστυνομικής λογοτεχνίας της δυτικής Ευρώπης. Αν συνεχίσει αυτή την ανοδική της εξέλιξη στη ποιότητα γραφής της, θα καταφέρει να τους ξεπεράσει κιόλας. Από ηθικής πλευράς προβληματίζει αρκετά η υπόθεση αυτή. Ποιος έχει το δικαίωμα να επιβάλει από μόνος του δικαιοσύνη; Είναι κατανοητό πως πρόκειται για βαθιά λαβωμένους ανθρώπους, αλλά αυτό τους δίνει το ακαταλόγιστο για να προβούν σε οποιαδήποτε μορφής κάθαρση; Ποιος έχει το δικαίωμα να παραβιάζει τη νομοτέλεια της κοινωνίας των ανθρώπων και να την μετατρέψει σε ζούγκλα; Είναι γνωστό σε όλους μας πως, άσχετα αν πραγματικά είναι ένοχοι ή όχι, όλοι θεωρούνται αθώοι μέχρι αποδείξεως του εναντίον. Όμως πολλοί έχουν τον δικό τους κώδικα δικαιοσύνης και προσπαθούν ή έως κάποιο σημείο καταφέρνουν κιόλας να τον επιβάλλουν, κι αυτό γιατί πιστεύουν πως το επίσημο σύστημα δικαιοσύνης είναι ανεπαρκής και «μπάζει» από όλες τις μεριές. Έτσι στο στρεβλό μυαλό τους έχουν έναν διαφορετικό αξειακό κώδικα που τους απενοχοποιεί, νομίζουν πως έχουν το ακαταλόγιστο για τις πράξεις τους. Εξ ου και ο τίτλος του βιβλίου, ΑΘΩΟΙ ΕΝΟΧΟΙ, ένοχοι που αισθάνονται παρ’ όλα αυτά αθώοι. Το σοφότερο είναι να μην προχωρήσουμε σε βιαστικά και αυστηρά συμπεράσματα, μιας και η πραγματική όψη της ζωής δεν απολύτως επιεικής. Το σωστό είναι να κατανοούμε, όχι να δικαιολογούμε. Η συμβουλή μας: Πάρτε αυτό το βιβλίο στα χέρια σας, αφεθείτε στην υπόθεση αυτή και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα: Ποιος είναι αθώος, ποιος είναι ένοχος;
Μια απίστευτη ιστορία με γρήγορη εξέλιξη που δεν θες να σταματήσεις να διαβάζεις με πλοκή που δεν σε αφήνει να καταλάβεις αν έχεις βρει το σωστό πρωταγωνιστή.. για όσους προτιμούν την αστυνομική γραφή είμαι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσει....
Χαίρομαι πολύ να υπάρχουν αστυνομικά βιβλία από έλληνες συγγραφείς. Πολύ ωραία γραφή, δεν είχα πιάσει ξανά Μεταξά. Απίστευτη δράση, σε κρατάει σε εγρύγορση και με εντυπωσιακά ιστορικά στοιχεία.
Ενα απο τα καλυτερα βιβλια που χω διαβασει το τελευταιο καιρο!ολα της συγγραφέως μου αρεσαν αρκετα αλλα αυτο ομολογώ πως το σκεφτομουν διαρκως γιατι ειχα διαρκως αγωνια!αξιζει και με το παραπανω!
Πολύ καλό αστυνομικό βιβλιο με ανατροπές και ένταση της αγωνίας σε αρκετά σημεία.Αυτο που δεν μου άρεσε και μένα είναι οι επανάληψη κάποιων φρασεων γιατί καταντάει κουραστικό.