In Ik heb een slimme droger schrijft Tex de Wit over het leven in al zijn grootsheid. Urgente zaken als zelfverzonnen spreekwoorden, het Nederlands Kampioenschap Twister, een exclusief interview met de prins van Sneeuwwitje, tips voor je bruiloft en zindelijkheid komen voorbij. De verhalen van Tex - even onmisbaar als hilarisch.
Voor dit boek testte ik soms verhaaltjes op mijn vriendin. Dat deed ik stiekem. Maar laatst dacht ik: dat is misschien toch niet netjes, dat moet ik toch wel even zeggen. Dus ik zei: 'Hé schat, ik test soms verhaaltjes voor in mijn boek op je.' Zei ze: 'Ja, dat weet ik, ik test ook dingen op jou.' Maar zij ontwikkelt medicijnen.
De Wit is the son of cartoonist Peter de Wit. After studying journalism at the University of Amsterdam in 2011, De Wit discovered that stand-up comedy is his passion.
De Wit auditioned for Comedytrain in 2013, where he was hired immediately. Since then he has made columns for the VARA radio program Spijkers met koppen. In 2014 he was added to the writers team of the VPRO program Zondag met Lubach. Since its first season, De Wit has been involved as a writer, since season 4 he has also been on camera as a "reporter".
Stap 1: krijg een baan bij de bieb met gratis lidmaatschap Stap 2: leen eindelijk het boek wat je al twee jaar op je tbr hebt staan Stap 3: gniffel om de bladzijde omdat dit precies jouw humor is Stap 4: breng het boek weer terug
Erg humoristisch boek, heb er van genoten. Niet schaterlachen, eerder gniffelen. Leest heerlijk weg, en je hoort Tex de Wit het in je hoofd gewoon voorlezen. Dat is erg leuk!
Dit boek staat op de Shortlist voor minst favoriete boek van 2019.
In de bieb zag ik het op een tafel met nieuwe boeken liggen en de eerste paar stukken lieten me lachen (variatie: een korte grinnik tot hardop lachen). Helaas bleef het daarbij. Ik ben absoluut te porren voor flauwe humor, maar dit bleef maar doorgaan. Er kwam geen einde aan. Soms was het ook simpelweg lomp. Ik vond het - op een paar keer lachen bij de eerste vijftien pagina’s na - helemaal niks.
Geen aanrader, maar de eerste afrader van dit jaar. Ook wat waard.
Er zitten hele grappige stukjes in, ook minder grappige en sommige vond ik flauw. Als geheel zeker vermakelijk. Vooral de stukjes met een absurde wending vond ik leuk, of diegene waarin hij een bepaalde gedachte tot in het extreme uitwerkt. Bijvoorbeeld eentje naar aanleiding van de songtekst "Leef alsof het je laatste dag is".
Heerlijke korte verhalen, als je de humor kan waarderen is het een fantastisch boek die je zo uit hebt. Ik had hem dus ook in 1 dag uit. Niet slim om mee op vakantie te nemen, tenzij je graag nieuwe boeken wilt halen 😂
Wat was dit geweldig om te lezen. Fictie en non-fictie door Tex de Wit. Ik heb echt helemaal dubbelgelegen bij de meeste van deze stukjes. Een flink aantal stukjes zijn maar een paar zinnen maar er zijn ook wat langere stukjes. Allerlei themas komen aan bod van een interview met Sneeuwwitjes prins (ja, echt) tot sport en bruiloft en spreekwoorden en meer. Het was heerlijk chaotisch. Ik heb ook flink wat stukjes gedeeld met mijn man (zoals diegene over het stockholmsyndroom) en die wil het boek nu ook gaan lezen. Ik hoop dat Tex meer gaat schrijven want hij heeft echt een geweldig leuke schrijfstijl. Lekker vol humor.
Ik vond het een zeer leuk boekje. Leest makkelijk weg en is altijd vermakelijk. Sommige kleine verhaaltjes deden me niet zo veel, maar het overgrote gedeelte is gewoon heel leuk om een keer te lezen. Een paar verhaaltjes waren erg gevat en dat vond ik de leukste. Ik kijk uit naar een volgend boek, hopelijk met nog meer gevatte humor dan deze, dan komt het sowieso op 5 sterren uit.
Soms grappig, maar heh toch het idee dat Tex dit hele project nog een paar jaar had kunnen laten rijpen. Denk dat hijzelf ondertussen niet eens meer achter een deel van de inhoud staat. Voelt een beetje alsof alles in één maand bij elkaar is gesprokkeld en doet mij soms een beetje denken aan de tijden waarin ik zelf nog matige blogs schreef.
Nog nooit zo vaak tranen gelachen om een boek (maar dat zegt misschien ook meer iets over de andere boeken die ik lees). Hoe dan ook: ik had geen verwachtingen, maar ben zeer aangenaam verrast.
Heerlijk boek dat is opgedeeld in hele droge columns. Soms moest ik hardop lachen, soms was het ietwat te makkelijk scoren en een beetje flauw. Zo'n boek dat je erbij pakt om een paar columns te lezen, weer weglegt en een week later weer wat columns in leest.
Heb dit in een ruk uitgelezen en meerdere keren als een debiel lopen gniffelen in de trein en heel veel mensen keken me raar aan. Dit boek heeft me over mijn schaamte geholpen, dus het kan geklassificeerd worden als een self-help boek. Een soort de "atomic habits"?
Leuk boekje van Tex de Wit. Maar door het hoge gehalte aan woordgrappen en onverwachte verdraaiingen, heb ik het ene moment het gevoel dat ik een moppenboekje zit te lezen en het volgende moment een aflevering van Klikbeet of Zondag met Lubach zit te kijken. Logisch natuurlijk, want dat is de stijl van Tex. En dat is mooi, dat ie een eigen, herkenbare stijl heeft. Het geheel blijft wel wat oppervlakkig en versnipperd en was daardoor voor mij niet meer dan een leuk tussendoortje.