Jump to ratings and reviews
Rate this book

Thoát khỏi địa ngục Khmer đỏ – Hồi ký của một người còn sống

Rate this book
Tự gọi mình là sản phẩm thuần túy của chủ nghĩa thuộc địa, bà Denise Affonco, có cha là người Pháp và Mẹ là người Việt, đã trải qua những năm tháng hãi hùng dưới chế độ Khmer Đỏ. Cuộc đấu tranh sinh tồn của bà sẽ mãi được giữ trong im lặng nếu bà không có cuộc nói chuyện với một học giả người Châu Âu, người đã nói với bà rằng Khmer đỏ chẳng làm điều gì tồi tệ ở Kampuchea. Ngay lúc đó bà nhận ra rằng đã đến lúc bà không thể giữ mãi sự im lặng, đã đến lúc bà phải nói cho thế giới biết sự thực về những gì đã diễn ra dưới chế độ Khmer Đỏ, để quá khứ không thể bị lãng quên. Bà Denise Affonso đã quyết định cho xuất bản cuốn hồi ký với tựa đề "La digue des Rescapée de l'enfer des Khmers rouges" năm 2005 ("To End of One Woman’s Struggle to Survive Cambodia’s Khmer Rouge" tạm dịch "Tới tận cùng địa ngụ Cuộc đấu tranh sinh tồn của một phụ nữ dưới chế độ Khmer Ðỏ") để kể rằng cuộc sống của bà đã trở thành địa ngục trần gian kể từ khi Khmer Đỏ lên nắm quyền ở Kampuchea vào tháng 4 năm 1975.

Mở đầu cuốn hồi ký, bà Denise Affonco kể về thời tuổi trẻ, mà bà gọi là ‘cuộc sống tốt đẹp’. Cha bà là một người Pháp gốc Bồ Đào Nha, đã từng làm giáo viên dạy tiếng Anh, Pháp và tiếng Latinh, ông cũng từng làm gia sư cho Quốc vương Norodom Sihanouk, người đã rất kính trọng ông và coi ông như bạn bè. Bà hồi tưởng lại rằng vào những dịp đặc biệt vị Quốc vương thường sai con gái đem đến cho gia đình bà những giỏ trái cây vừa ngon vừa hiếm ở nước ngoài mang về.

Tuy nhiên, sau khi về hưu, cha bà đã trở về Pháp và mẹ bà đã không đi theo ông vì còn vướng bận với nhiều người thân ở Kampuchea. Vì bà còn nhỏ nên ông đã không muốn để bà phải sống xa Mẹ, ông đã về Pháp một mình. Ngay cả trong chuyến đi này, Quốc vương Sihanouk cũng đã ban cho ông đặc ân là được sử dụng máy bay nhỏ riêng và một người lái máy bay của quân đội. Nhưng chỉ hai năm sau đó cha bà đã ngã bệnh và qua đời ở Pháp.

Mẹ bà đã phải làm việc rất vất vả nhưng vẫn nuôi bà khôn lớn và cho bà được học hành đàng hoàng. Bà luôn ngưỡng mộ người mẹ đã tảo tần nuôi nấng bà. Bà nghĩ rằng có lẽ chính sự kiên cường của mẹ bà đã là một trong những động lực giúp bà có được sức mạnh tinh thần để vượt qua được những ngày tháng khốn cùng mà bà gọi là địa ngục dưới thời Khmer Đỏ.

Sau khi học xong trung học bà đã kiếm được việc làm và trước khi Khmer Đỏ lên nắm quyền bà làm cho Đại sứ quán Pháp ở Phnom Penh.

Với quốc tịch Pháp và là nhân viên Đại sứ quán Pháp bà Affonso đã có thể rời khỏi Kampuchea, thoát khỏi chế độ Khmer Đỏ vào năm 1975. Tuy nhiên bà đã không làm vậy.

Bà Affonso cho biế “Vì chồng tôi là một người Trung Quốc, nên khi Đại sứ quán Pháp đề nghị tôi rời khỏi Kampuchea với các con tôi đã không ra đi. Hơn thế chồng tôi là một người cộng sản Mao Trạch Đông, ông ấy vô cùng tin tưởng vào chế độ Khmer Đỏ, vì vậy mà khi Khmer Đỏ tới thì ông ấy và mọi người Kampuchea đều rất vui mừng vì cuộc nội chiến đã chấm dứt.”

Nhưng thực tế thì cuộc sống sau đó không tốt đẹp như những gì mà chồng bà tin tưởng và khẳng định trước đó, với bà cuộc sống đã trở thành địa ngục từ đó.

24 giờ sau khi Khmer Đỏ kiểm soát Phnom Penh, mọi người dân ở thành phố, những người đã vui mừng đón chào họ ngày hôm trước đều được lệnh phải rời khỏi Phnom Penh với lời giải thích rằng Angkar muốn họ được an toàn khỏi các cuộc không kích của Hoa Kỳ. Khi đó bà thậm chí còn không hiểu Angkar là ai? Angkar có nghĩa là gì?

Nhưng 3 triệu người lúc đó đã tuân theo mệnh lệnh và rời khỏi thành phố chỉ sau một đêm. Ba triệu người sợ hãi, mệt mỏi và kiệt sức với cái nóng tháng Tư bị đưa đến một nơi bất định. Họ chẳng biết điều gì sẽ xảy ra, chẳng biết họ sẽ được đưa đi đâu, về đâu, chỉ nghe văng vẳng bên tai những lời nói ‘đừng lo, Angkar đang đợi các bạn, Angkar sẽ gặp các bạn, Angkar sẽ chăm sóc các bạn’.

Và sự thật của những tháng ngày sau đó ra sao?

Bà Affonso kể: “Chúng tôi phải lao động trong điều kiện không có điện, không có nước, chúng tôi phải mặc đồ đen, phải cắt tóc, không được đi giày, dép, phải làm việc trên cánh đồng từ mờ sáng tới tối mịt, ngày nào cũng vậy. Và tháng này qua tháng khác, năm này qua năm khác, càng ngày càng hiếm đồ ăn, chúng tôi chẳng có đủ đồ ăn. Họ bắt chúng tôi phải cấy 3 vụ mùa một năm, nhưng mỗi khi gặt xong thì họ tới và lấy hết số gạo đó đem đi, chỉ để lại một chút xíu cho chúng tôi, hồi đó thì tôi không biết họ mang gạo đi đâu, nhưng sau này tôi hiểu rằng số gạo đó họ gửi sang Trung Quốc để đổi lấy vũ khí, đạn dược. Họ nói rằng kể từ giờ phút này các người sẽ là tù nhân, chúng ta không bắn các người vì súng đạn quá đắt đỏ. Angkar muốn xây dựng một xã hội mới và chúng ta cần những con người mới, vì thế nếu như các người không quên được cuộc sống trước đây và không trở thành công dân tốt thì các người sẽ chết.”

Bà kể tiế “Họ có cách khác để giết chúng tôi, với bàn tay không vấy máu, đó là bằng cách để chúng tôi chết đói và chết vì bệnh. Khi bệnh sẽ chẳng có thuốc, chẳng có bác sĩ, chẳng có bất cứ thứ gì để cứu sống chúng tôi và đó là cách m...

Unknown Binding

First published January 1, 2005

18 people are currently reading
830 people want to read

About the author

Denise Affonço

1 book3 followers

Ratings & Reviews

What do you think?
Rate this book

Friends & Following

Create a free account to discover what your friends think of this book!

Community Reviews

5 stars
153 (22%)
4 stars
315 (46%)
3 stars
174 (25%)
2 stars
34 (5%)
1 star
3 (<1%)
Displaying 1 - 30 of 109 reviews
Profile Image for Magrat Ajostiernos.
719 reviews4,839 followers
March 14, 2021
Un libro importante para conocer el genocidio que tuvo lugar en Camboya durante los años 70.
'El infierno de los jemeres rojos' es un testimonio de los años que la autora pasó en diversos campos de trabajo forzado, desde pueblos hasta en la misma jungla, donde vio morir a su hija y sobrinos (niños de menos de 10 años) de inanición y donde para sobrevivir tuvo que despojarse de toda humanidad.
Es un libro que enumera todos los terrores que tuvieron que pasar ella y su familia y deja una sensación inmensa de desolación, de espanto al ver hasta dónde puede llegar la crueldad del ser humano (que jamás deja de sorprenderme), y también el poder del instinto de supervivencia (Me resulta increíble que sobrevivieran los pocos que lo lograron a esos años de horror).
Como testimonio resulta un relato importante, como libro no lo recomiendo mucho, porque son 200 páginas de horrores y aunque para la autora tuvo que suponer una especie de exorcismo ponerlo por escrito, ni cómo está escrito ni por la reiteración de las crueldades, creo que sea un libro del que saques mucho más que el asco que pueden dar los seres humanos.
Quizás esperaba algo más del tipo a 'Cisnes salvajes', que logra unir mejor la Historia, política y las terribles vivencias personales. Aquí solo encontramos lo último, y eso sí, en la parte final (la que me pareció más interesante) vemos actuar a la política y cómo diferentes gobiernos intentan aprovecharse de la autora y su testimonio según sus intereses.
No me arrepiento de haberlo leído pero reconozco que me ha costado mucho hacerlo.
Profile Image for Entre Libros (Rocío) .
183 reviews104 followers
June 15, 2025
Testimonio personal de una superviviente al genocidio sufrido en Camboya, y posteriormente a la ocultación francesa de este. Un relato con un nivel extremo de crueldad que te revuelve las entrañas.
Profile Image for Merfrus.
346 reviews175 followers
March 27, 2021
He tardado en escribir la reseña porque la tenía escrita, un tocho y antes de publicarla se me borró y entré en cólera jeje.

Primero decir que nuevamente pienso en el miedo que da la manipulación de la prensa, pensar que en los años 70, es decir hace sólo 50 años en Camboya hubo un genocidio que acabó con el 25% de la población y el resto del mundo apenas se enteró, asusta bastante.

La autora nos presenta sus memorias, una experiencia en la que una dictadura acabó con millones de personas literalmente matándolas de hambre puesto que "una bala salía demasiado cara", una dictadura en la que se te privaba de cualquier derecho, desde prohibirte usar gafas por parecer intelectual, hasta prohibirte sentir (si, estaba prohibido mostrar los sentimientos), es decir, estaba prohibido llorar mientras veías a tus seres queridos consumirse y morirse al no tener nada que llevarse a la boca, convertir a la población en hoces de cosecha. Una dictadura que ruralizó a la población puesto que vaciaron las ciudades y no se permitía otra cosa a sus compatriotas que trabajar el campo.

El libro es doloroso y curioso, pero a pesar de todo el horror las entrañas se te remueven en parte porque la forma de narrar de la autora no es del todo visceral, supongo que en un principio era un escrito que le pidieron para usarlo en el juicio contra los altos cargos que idearon el genocidio, y un juicio va más a los hechos que a los sentimientos.

En resumen, que una vez más tenemos que aprender de nuestra historia, y no solamente de la historia, porque en la realidad reciente se suceden hechos horribles en los que miramos hacia otro lado.


(Voy a publicar, espero que esta vez no se borre 😡)
Profile Image for kyma_booklover.
434 reviews37 followers
March 23, 2021
“El infierno de los jemeres rojos” es el estremecedor testimonio de Denise Affonço durante los años en que los jemeres rojos tomaron el poder en Campoya en 1975 y estuvo viviendo con su familia en campos de trabajo. Durante los cuatro años que duró la dictadura Denise, al igual que muchos otros habitantes de Camboya, vivieron años de hambre, enfermedades y ejecuciones.

Estoy acostumbrada a leer sobre los campos de exterminio nazi y las terribles barbaridades que en ellos se llevan a cabo; sin embargo, desconozco muchas de las dictaduras y crueldades que han tenido lugar a lo largo del mundo y de la historia. Es el caso de la dictadura de Pol Pot y los jemeres rojos que tuvo lugar en Camboya entre los años 1975 y 1979. Tuvo lugar un genocidio increíble donde se calcula que se acabó con la vida de casi dos millones de personas.

En este libro Denise nos cuenta su propia experiencia y la de su familia durante estos años. Como tuvo que ver que muchos de los suyos se morían de hambre sin que ella pudiera hacer nada. En esos años el país retrocedió prácticamente a la Edad de Piedra y las condiciones de vida para Denise y millones de personas eran totalmente inhumanas.

Es un libro muy duro de leer y bastante angustioso. El hambre es un elemento recurrente a lo largo de toda la narración, ya que dejaban morir poco a poco de hambre dándoles una misera ración de comida. Le impusieron normas super estrictas y muy descabelladas. Me ha impacto mucho que no podían reír ni llorar, ni si quiera cuando un familiar moría. Se destruyeron libros, medicinas, cualquier tipo de avance, e incluso a la gente que llevaba gafas se las destruyeron porque según ellos “les hacían parecer intelectuales” y no se podía consentir.

Considero que es un libro que a pesar de lo duro que resulta sería bueno leerlo para conocer de primera mano esta parte de la historia que, yo en mi ignorancia, desconocía totalmente.

He terminado de leer el libro con el corazón en un puño y maldiciendo a parte de la humanidad. No entiendo como es posible que el ser humano llegue a ser tan cruel y pueda ser capaz de realizar cosas tan monstruosas como las que se narran en este libro y muchas otras que tuvieron lugar en otros países del mundo sin que les tiemble la mano.
Profile Image for Sorgens Dag.
117 reviews20 followers
June 17, 2021
Siento que es hasta una grosería darle una calificación a libros como este, lo hago solo de manera ilustrativa y por que me parece que así potenciales lectoras y lectores pueden hallar la obra y animarse si ven un "raiting positivo" pero en realidad no hay forma de calificar los libros que vienen son escritos por sobrevivientes de grandes tragedias, también por que es necesario como madres, esposas, hermanas, amigas, vivieron estos hechos en sus palabras.

Este es el libro de una madre que sobrevivió al régimen de los Jemeres Rojos y la llevo a situaciones límites dónde su labor de cuidados traspasa el mero estereotipo del rol sexual. Cuidar toma una dimensión de preservación de la vida, ya no se trata en realidad de un mero "mandato maternal" (asunto discutible, por eso es necesario que leamos a más madres escritoras), es el límite del patriarcado moviendo a las mujeres a proteger su vida ya la de su descendencia.

La obra es perturbadora, es necesaria para salir del tedio y la trivialización del sufrimiento con la que nos enfrentamos en las redes sociales por que al leerlo es inevitable pensar que mientras quienes podemos acceder a la obra, tenemos el tiempo de leerla, comentarla y recomendarla, las personas que podrían ver sus vidas reflejadas en ella y podrían expresarse junto a ella sus propias visiones difícilmente podrán acceder a ella, este es un libro que habla de personas que no van a poder leerlo y viven situaciones similares a las descritas aquí, en este momento, el día de hoy. Este tipo de lecturas también nos hablan de que nos queda todo por hacer mientras los libros no lleguen a quienes deberían llegar al tiempo de que nadie debería seguir viviendo bajo este terror.
Profile Image for Liss VC.
230 reviews2 followers
April 22, 2020
Basado en hechos reales. Cuando los jemeres rojos tomaron el poder el 17 de abril de 1975, Denise Affonço, empleada camboyana en la embajada francesa, hija de padre francés y madre vietnamita, casada con un chino y con dos hijos, decidió permanecer en Phnom Penh, la capital de Camboya. Más del 60% de la población fue evacuada de las ciudades hacia las junglas y los campos donde deberían despojarse de toda urbanidad e indicio imperialista, desde usar gafas, hasta hablar en lengua francesa o vietnamita (sólo se debía hablar jemer) hasta leer. Entre los evacuados estaban Denise y su familia. Fueron trasladados a varios campos de trabajo forzados, en condiciones infrahumanas.
Este libro es un testimonio crudo, descarnado, de lo que es capaz la maldad. Poco se conoce en el mundo de este horrible genocidio.
Increíble la capacidad de resiliencia de Denise.
Directo a mis mejores lecturas del año.
Profile Image for Noemi Lopez Schroder.
54 reviews71 followers
March 17, 2021
Es un libro que no voy a olvidar jamás. Desconocía éste genocidio sufrido de la mano de los jemeres rojos en Camboya, y leer éste libro me ha sacudido el cerebro y sobrecogido el alma, y me ha hecho reflexionar y replantearme muchas cosas, y sobre todo que no se puede ignorar éste tipo de barbaries, no se puede navegar en la ignorancia y no tomar conciencia sufre las guerras y genocidios acontecidos en cualquier parte del mundo, porque todos debemos conocer y no olvidar las barbaries de la Historia, para que no vuelvan a suceder.
Profile Image for Mercedes Fernández Varea.
290 reviews102 followers
March 19, 2021
Reseña en 5 minutos y al dictado

Qué difícil me resulta otorgar estrellas a este libro sin entrar en conflicto conmigo misma. Espero saber matizar bien mis impresiones en esta reseña.

Esta obra es un testimonio en primera persona de una superviviente de los campos de trabajo forzado instaurados bajo el régimen de los jemeres rojos en Camboya. El relato tiene el grandísimo valor de estar basado en un texto que la autora redactó poco tiempo después de su liberación para poder presentar en un juicio, por lo que sus recuerdos sin duda son veraces y no están pasados por el filtro del tiempo. Atroz, impresionante, necesario. Así es este testimonio.

No he hecho una búsqueda exhaustiva pero doy por seguro que sobre este hecho histórico, el llamado "autogenocidio" camboyano de los jemeres rojos durante la segunda mitad de los años setenta, no existen en castellano demasiadas obras, aunque esta haya sido, por el número de víctimas, una de las mayores atrocidades del siglo XX. Por tanto, vaya en primer lugar mi respeto por esta obra, por todo lo que se cuenta en ella: en este sentido ha captado todo mi interés y me alegro mucho de haberla leído.

Ahora vienen los "peros" que tanto reparo me da hacer...

Quien desee leer esta obra debe saber que no va a encontrar explicaciones que ahonden en el trasfondo sociopolítico de lo que se nos narra. En el libro, insisto, de testimonio, lo que observamos es el desconocimiento que la propia superviviente (y el resto de prisioneros) tenía de las motivaciones de sus vigilantes mientras estaba en el campo de trabajos forzados. Como lectora a mí el libro me ha generado muchas preguntas, para las cuales deberé encontrar respuesta ahora en algún documental o reportaje.

Tampoco encontrará un lector que se acerque a este libro nada que recuerde a relatos del tipo "Cisnes Salvajes" o "El palanquín de las lágrimas", donde las peripecias familiares o personales, los datos sobre el entorno, te mantienen en vilo como lector, aunque el desarrollo del hecho histórico en sí sea conocido. Seguramente como puro testimonio este libro que tengo entre las manos es más auténtico; como narración, desde mi punto de vista cojea. Por supuesto, nada que reprochar a la autora por ello.

Y por último tampoco encontrará quien se acerque a estas páginas reflexiones, grandes opiniones sobre la condición humana o la sociedad. Este libro es un relato de hechos atroces, fundamentalmente de los estragos del hambre; la propia autora se disculpa en un momento por hablar tanto de su falta de comida y nos comenta que era prácticamente lo único en lo que podía pensar en esos momentos. Una verdad terrible. Si el ser humano no tiene qué comer nada puede llenar sus pensamientos más que el afán mismo de buscar comida. Estoy segura de que Primo Levi, escritor de la mejor obra que he leído sobre la condición humana llevada al límite, "Si esto es un hombre", también pensaba fundamentalmente en cómo alimentarse y cómo sobrevivir mientras estaba en el campo de exterminio; las reflexiones que plasmó en su obra las hace una mente, con perdón, si el estómago está lleno.

P.S. Este libro lo he leído en una lectura conjunta (algo así como la vuelta al mundo con libros), lo cual me ha aportado en los breves ratitos de conexión la visión de otras personas, gracias a las cuales me he enterado de la existencia de materiales audiovisuales con los que ahora complementaré esta impresionante lectura. Gracias. Seguiré viajando con el grupo: el mes que viene a Mozambique. Y en solitario, adonde los vientos dirijan mis velas.
Profile Image for Lahierbaroja.
674 reviews199 followers
November 3, 2013
Un libro necesario para conocer la historia de Camboya, la alucinante y sin embargo real situación que se vivió en los 70, cuando se suponía que ya éramos civilizados, que habíamos aprendido de los errores.

Y sin embargo, la Comunidad Internacional miró a otro lado.

http://lahierbaroja.wordpress.com/201...
Profile Image for Leah Mayes.
11 reviews8 followers
March 10, 2012
I hesitate to give this a low rating because the author has clearly lived through some horrors and this memoir was intended more for therapeutic and documentation purposes than as a narrative for publication. I imagine it was difficult for her to write this in any detail and I applaud her for having done so. Still, the writing is dreadful — it's meandering, repetitive, and cliched, with an excess of exclamation marks and some gaping holes in terms of clarifying information. Tragic events unfold with no emotional impact because spoilers have been given earlier in the text. I would read several pages and think, "Wait, didn't I read this already?" And I wondered if the effect were intentional — surviving under the Khmer Rouge was mind numbing and painful, the labor was a deadening slog, and emotions were forcibly suppressed, so perhaps the author wanted to cause the reader to experience the same thing on an intellectual level as she did on a physical level? The word that to me best describes the book is flat. I felt distanced from, and not always interested in, what she was recounting, and that is troublesome when the subject matter is something so intense and horrific. The book was not helped by wretched editing, either. Often a verb or a crucial bit of punctuation was missing, prepositions were repeated, and incorrect words were used — for that, the author cannot be blamed, but the text should have been tightened and proofread before publication to prevent such jarring disruptions in flow. (Side note: I found myself quite annoyed by the author's insistence on claiming the privilege of her French citizenship and expectation that France should come to her rescue when she had never set foot on French soil before her Vietnamese liberators allowed her to leave southeast Asia. Unlike the majority of those who endured the Khmer Rouge, she did not have to deal with the after-effects of the regime and the rebuilding of her nation. I admit that starting afresh in a strange land is rough, but the emphasis and amount of time spent on details of her departure for and subsequent life in France somewhat minimize the hellishness of what she left behind.)
Profile Image for Laura MA.
105 reviews
March 16, 2021
Testimonio de una superviviente del reciente genocidio camboyano.

La visión que aporta el libro es, principalmente, la vivencia en primera persona de una mujer bajo el mando de los jemeres rojos.
Para ampliar, recomiendo lo siguiente:

- Ante (ascenso de Pot Plot) https://open.spotify.com/episode/5kzQ...
- Durante (punto de vista de los niños): película Se lo llevaron, recuerdos de una niña de Camboya.
- Post (muy interesante el tema negacionista) https://www.revista5w.com/regiones/as...

Si por motivos obvios no te quieres leer el libro, podrías darle una oportunidad a la peli (incluso yo la vi entera).
Profile Image for Juan Carlos Pascual -  TOC Libros .
142 reviews189 followers
March 26, 2021
La autora da testimonio a su propia experiencia vital cuando los jemeres rojos entraron en la capital de Camboya e instauraron su terrorífico régimen en 1975. Este hecho hizo que Denise Affonço tuviera que abandonar su casa junto con su familia, siendo desplazada al campo. Allí se vería obligada a trabajar la tierra, como lo tendrían que hacer millones de personas oprimidas por este régimen.
Encontraremos un amplio espectro de penalidades y atrocidades, la hambruna arrasaría con todo y la supervivencia sería algo así como una lejana Ítaca.
Entre las imposiciones de los jemeres rojos encontramos lindezas como 'no poder cruzar las piernas al estar sentado', trabajar desde que sale el sol hasta el anochecer contando únicamente con dos comidas (por llamar de alguna manera a unas cucharadas de sopa de arroz que apenas contenía arroz), prohibición de expresar sentimientos (incluso no podían llorar ante la muerte de sus seres queridos) o prohibición de educar a los niños, cuestión que quedaría en manos de Angkar.
4 años de auténtico infierno viendo morir a sus hijos y familiares bajo una hambruna devastadora (era más barato dejar que muriesen de hambre que comprar balas) que llevaría a Denise incluso a quitarle la comida a los perros.
Me parece un libro que inevitablemente afecta al lector que se sumerge en esta historia, y lo considero totalmente necesario para dar a conocer un genocidio que cercenó cerca de 2 millones de vidas y que incomprensiblemente es bastante desconocido.
Mi agradecimiento a Marta por haber inspirado esta lectura conjunta que me ha descubierto un capítulo infame de la historia humana.
Profile Image for gatos_y_letras Maria Correas.
201 reviews101 followers
March 19, 2021
Denise, hija de padre francés y madre vietnamita, trabajaba en la embajada francesa de Phnom Penh cuando los jemeres rojos tomaron el poder en abril de 1975. Entonces todo cambió. Fue deportada al campo junto a su familia (y la mayoría de habitantes de las ciudades) para el establecimiento de un estado agrícola. Y empezaron los trabajos forzados. Y la hambruna. Y las enfermedades. Y las ejecuciones sistemáticas. Cuatro largos años que acabaron con la vida de dos millones de almas, una cuarta parte de la población camboyana.

Y a día de hoy muchos todavía no conocen este genocidio que ocurrió antes de ayer. Vergonzoso.

Este libro desgarrador a rabiar fue escrito por Denise Affonço pocos meses después de la liberación del pueblo camboyano por el ejército vietnamita en 1979 y es uno de los poquísimos testimonios publicados sobre este maldito régimen aterrador. Y, por cierto, sirvió como prueba de cargo en el proceso judicial abierto (por desgracia en rebeldía) contra Pol Pot y sus esbirros.

Aunque sea horriblemente duro, aunque duela a morir, leedlo. Que no se nos olviden los horrores y los errores del pasado. Por favor.
Profile Image for Sonia.
207 reviews21 followers
March 18, 2021
Denise Affonço nos explica en este libro lo que tuvo que sufrir bajo el régimen de los jemeres rojos en Camboya. Desde las primeras líneas del prólogo ya te pone sobre aviso del dolor y del asco que vas a encontrar dentro, y ese aviso es importante para hacer la lectura más soportable. Las jornadas de trabajo asfixiantes, las enfermedades, las muertes de seres queridos, la falta de privacidad y de libertades básicas, pero sobre todo el HAMBRE que pasaron y que acabó con muchos de ellos, son algunos de los episodios que la autora tenía necesidad de explicar para dejar constancia de un genocidio lento y tortuoso que tuvo lugar en su país de 1975 a 1979, que fue negado por varios países con fines políticos. Una auténtica vergüenza.

Es una lectura muy dura, pero me han gustado mucho algunas de las reflexiones extraídas de su experiencia, sus ansias de sobrevivir para explicarlo todo, su capacidad de adaptación, sus toques de humor (que va de la ironía más rencorosa a escenas escatológicas). Y también aprecio que no se regodeara en todo su drama, no me he sentido como si estuviera usándome para sacar todos sus demonios de dentro, sino que lo describía todo con un tono muy expositivo, muy calmado... Y sólo en contadas ocasiones lanzaba gritos o preguntas al aire para quejarse, pero yo lo sentí más como una rebelión contra algunos de los mandamientos de los jemeres que les prohibían expresar sus emociones (así como llevar gafas o cruzar las piernas).

En fin, ha sido un viaje a Camboya muy duro, guiado por una voz muy personal (apenas hay otros testimonios diferentes ni demasiada profundidad a la hora de hablar de su contexto histórico) pero muy interesante también.
Profile Image for Tamara.
232 reviews224 followers
March 18, 2021
Uno de los libros que más me removido por dentro, con el que he aprendido mucho y donde se relata la maldad humana en su máximo esplendor. Me ha parecido duro pero porque los hechos que narra Denise son muy duros, después de terminar el libro solo puedo sentir admiración por ella, por lo mucho que lucho para salir de ese infierno...
Profile Image for Alcides Martinez.
219 reviews2 followers
May 29, 2021
Un testimonio necesario y aterrador que expone uno de los genocidios mas atroces del siglo 20.
Los jemeres rojos no solo arrebataron a los camboyanos su libertad, sino la dignidad que cada ser humano deberia tener por el simple hecho de ser personas.
Hambre, enfermedad y muerte. Denisse Affonço lo expone todo sin censura y nos invita a nunca olvidar, para que la historia nunca se repita.
Profile Image for Lkturn.
78 reviews3 followers
March 29, 2021
Hay valentía en escribir un libro así, enfrentarte a tus demonios y ser capaz de relatarlos de una forma tan honesta, desde la aceptación.
Todo lo que se describe es horrible, pero me alegro de haber leído sobre algo que, antes de este libro, ignoraba completamente.
Profile Image for Cameron.
Author 10 books20 followers
March 3, 2010
This is an extremely well-crafted account of survival during Kampuchea’s Pol Pot Regime. While often painful to read, it represents some of the best memoir writing on this particular place and time and offers a somewhat atypical point of view because the author is not Cambodian.

Denise Affonço was born in Phnom Penh of a French-Indian father and a Vietnamese mother. Well-educated and fluent in French, English and Vietnamese (she learned Khmer during the Khmer Rouge years), she describes an experience that typifies the era: backbreaking physical labor, inhuman living conditions, brutality and starvation. What sets this account apart from the 15 other memoirs of this period that I’ve read is Affonço’s careful, delicate prose and her crystal clear elaboration of the story. The author has taken pains to place her experience within the greater context of events of the period, which she does without belaboring the history; instead footnotes sprinkled throughout the book keep us informed of political and social trends that affected her survival. But more importantly, this is no mere recounting of events: Affonço does a magnificent job of describing her own emotional anguish as her life is stripped down to the bare elements of survival, and her son and daughter are exposed to the horrors of hunger and danger at the hands of their heartless Khmer Rouge guards.

The most poignant moment comes when Affonço’s 9-year-old daughter Jeanie dies of starvation. Rendered in painful detail, this death is portrayed both tenderly and cruelly, imbued with a bereaved mother’s endless agony and remorse. Affonço owes her decision to go on surviving after this to her son, who had apparently rejected her but was only pretending in order to conform to Khmer Rouge policies.

Hunger was the cruelest torture inflicted on the victims of Pol Pot’s madness, and Affonço does not spare us the obsessive nature of her suffering. Her daily search for anything to eat in order to stave off death is almost elegant in its horrifying intensity:

“I am tormented, tortured by hunger—yes, I call this a slow-burning torture, a death sentence by degrees, because who could ever have imagined that men such as these Khmer Rouge could be perverted enough to watch us die of hunger with out so much as lifting a little finger! I have no self-respect left…what pride can be left in me when I go as far as to compete with animals for their food?” (p. 130)

Affonço was at death’s door when the Vietnamese invaded Kampuchea in early 1979, but she made her way to Siem Reap and found employment as a translator. She expresses immense gratitude to a Vietnamese doctor who showed compassion and kindness to her—in contrast to almost everyone else at that time who reviled the Vietnamese. Arriving in France in 1980, she was told to keep her gratitude to herself.

Altogether this is a highly readable book, rich in historical detail in addition to being a marvelously human story of survival. Affonço is a keen observer and a skillful writer. Sadly, the translation is often clumsy with occasional grammatical errors and misused words. All the same, Affonço’s gift for narrative shines through and the reader is treated to a vivid and unnerving portrait of hell.
Profile Image for SilviaG.
436 reviews
March 23, 2021
Denise Affonço nació en Camboya, aunque de padre de nacionalidad francesa, y madre vietnamita.

Tuvo una vida normal y razonablemente confortable hasta ya entrada la edad adulta . Fue en 1975, cuando los jemeres rojos dieron un golpe de estado, cuando su vida dio un giro total y la llevó a la peor de las pesadillas.

Ella y su familia fueron deportados a diferentes campos de trabajo, donde las condiciones de vida eran insufribles y el trato recibido inhumano. Hambre, enfermedades, maltrato, separación familiar y muerte.

El infierno en la tierra durante los cuatro años que duro su reclusión, y que le conyevo multiples perdidas.

El relato de los acontecimientos esta sacado de los apuntes que ella tomó tras su liberación, y que fueron utilizados en el juicio contra los lideres golpistas.

Escrito de una forma sencilla y objetiva, y aunque con momentos duros, no cae en exageraciones y dramas innecesarios.
Profile Image for Vanessa Schwartz.
167 reviews6 followers
November 22, 2022
Testimonio de una de las supervivientes del régimen de los jemeres rojos que entre 1975 y 1979, torturaron y masacraron a la población de Camboya, llegando a exterminar al 25% de ella.

Como testimonio me ha gustado porque gracias a él he conocido unos hechos que desconocía totalmente, pero como libro no me ha convencido. Me ha faltado mucho contexto histórico y político. Se nota en cómo está escrito que la autora no es escritora. Me he quedado con ganas de saber más sobre lo que ocurrió durante esos años y cómo fue después, cómo quedó el país.

Aún así es un libro que recomiendo, se lee muy fácil y rápido. Aunque sea una lectura dura, creo que es necesaria para que se conozca y no se olvide una parte de la historia tan desconocida por muchos.
Profile Image for Nacho.
43 reviews2 followers
July 27, 2025
Sobrecogedora historia de una superviviente de la dictadura comunista en Camboya en los años 70'. Fue uno de los testigos principales que declaró en el juicio contra Pol Pot.
Lo recomiendo.
Profile Image for Juan.
134 reviews2 followers
October 14, 2024
Le había dado cuatro estrellas, pero las subo a cinco sencillamente porque el sistema de puntuación de unas memorias como estas es absurdo.

El origen de este libro fueron las notas que tomó la autora durante los meses inmediatamente posteriores a ser liberada del infierno de los Jemeres Rojos por los vietnamitas, y que se decidió a revisar y publicar cuando, ya en Francia, se encontró con gente que negaba la existencia de dicho infierno. Y copio aquí el término de infierno, que da título al libro, porque realmente es una palabra precisa, que da cuenta fiel de lo que le obligaron a vivir. Durante cuatro años, de 1975 a 1979 el régimen comunista pro-Mao de los jemeres rojos redujo a Camboya a un estado de miseria y de servidumbre medieval, verdaderamente inhumano.

La autora narra el hambre, las ejecuciones arbitrarias, las políticas ridículas, fruto de la ceguera ideológica, la crueldad. Rememora el hambre perpetua, omnipresente, que se llevó a varios familiares pero sobre todo mató lentamente a su hija. El hambre que la convirtió en un animal, que destruyó los lazos familiares y cualquier atisbo de dignidad personal.
Profile Image for Chris_books_.
441 reviews23 followers
March 21, 2021
Se trata de un testimonio de la autora en el infierno vivido en Camboya en la segunda mitad de los años setenta, donde nos relata el genocidio llevado a cabo por Pol Pot y los suyos que acabó con la cuarta parte de los habitantes del país, unos dos millones de personas.

Sabiendo esto, os podéis hacer una idea de la dureza de la lectura. En algo más de 200 páginas la autora nos trasmite las penurias pasadas durante esos horrorosos años, con varios capítulos (por no decir todos) que te dejan con el corazón en un puño. Si sois muy sensibles no sé si os recomendaría leerlo.

Me parece un gran relato para conocer un poco más a fondo parte de lo sucedido, sabiendo que es simplemente el relato de una persona y una introducción a los hechos; sin duda deja con ganas de conocer mucho más de la historia. En mi caso no iba a ciegas porque en mis dos visitas a Camboya aprendí algo sobre ello, pero leer un relato en primera persona me ha gustado mucho.

La narración de la autora, sin ser escritora, la he visto ameno en la mayoría de sus páginas. Sí es cierto que quizás me ha faltado un poco de ambientación para meterme más en la piel de ella y su familia.

Me hubiera gustado también algo de información del devenir del país después de esos duros años y me ha sobrado algo de la parte final.

Pero en definitiva es un relato que me ha gustado mucho y que os recomiendo para conocer más del genocidio camboyano, siempre sabiendo que es una dura lectura.

Nota: 8/10
Profile Image for Jo March.
210 reviews33 followers
March 11, 2023
#marzoasiático #Cambodja

Un vello refrán di "detrás de mi vendrá quien bueno me hará". O Pol Pot este fixo bos a Hittler, a Musolini, a Stalin e ata ó seu mestre Mao.
Non esperedes un tratado histórico nin político, senón un testimonio da cotidianidade na Cambodja de Pol Pot. Ó lado do descrito neste libro, o goberno totalitario de "1984" de Orwell é o Xardín do Edén, e iso que Denise non levou das peores partes. Polo menos ela librouse de ir ós campos de reeducación, cousa que non puido dicir o seu marido. Pero da fame, da malaria e da discriminación non se librou, e tampouco de perder a moitos seres queridos, coma o seu marido anteriormente mencionado ou os seus fillos e sobriños (agás ó que separaron dela para facelo traballar como neno soldado, paradóxicamente o que mellor parado saiu).
Non son unha gran coñecedora da filosofía marxista, pero no pouco que lin non puña en ningures que había que prohibir a tecnoloxía, a ciencia, a medicina, a cultura e todo o demáis, nin moito menos que os membros do partido único coman ós dous carrillos mentres o seu pobo traballa de sol a sol a cambio dunha culler de sopa de arroz ó día. Que rabia me deu ler iso.
Recomendado a quen queira coñecer esta terrible traxedia. A explicación de por que Cambodja é o país máis novo do mundo (en idade dos seus habitantes)
Profile Image for El Rincon de Sonica.
344 reviews11 followers
August 22, 2021
En realidad es un 4.5 de nota.
Segunda lectura con el club de marta de Empieza por leer. Es brutal, es de esos libros que hay que leer, se pasa muy mal mientras vas pasando las páginas sabiendo que todo eso fue real, los campos de concentración nazis no ha sido lo único que ha ocurrido en el mundo, esto hasta hace poco no se conocía, lo han intentado tapar por todos los medios y esta mujer, superviviente de esa atrocidad decidió ponerlo por escrito, publicarlo, cuando se dio cuenta de que un profesor de historia le negaba en la cara que había ocurrido algo que ella había vivido!
Se pasa mal, pero vale la pena conocer un poco más de lo que es capaz el ser humano y no volver a repetirlo nunca más y luchas para que cosas así no vuelvan a ocurrir
Profile Image for Susana Loriente.
496 reviews5 followers
March 5, 2021
Escalofriante testimonio de una superviviente del genocidio camboyano perpetrado por los jemeres rojos. Es importante leerlo porque fue durante mucho tiempo silenciado. Ahora, por fin la autora da voz a millones de víctimas esclavizadas, torturadas y asesinadas por un puñado de salvajes criminales. No es cuestión de ideologías. Las atrocidades cometidas te hacen directamente perder la fe en el ser humano. Y lo más triste quizás sea la indiferencia, pasividad o, incluso, escepticismo del resto de naciones.😪
Profile Image for Vebuma.
93 reviews17 followers
March 18, 2021
Tremendamente duro! A veces nos tenemos que obligar a leer estos testimonios para ser conscientes de la triste y dura realidad. Saber cuáles son nuestros privilegios y no mirar para otro lado. En cuanto a la narración me ha faltado algo, pero lo importante es la historia y que es un testimonio real.
Profile Image for Lorena Cervantes silva.
187 reviews
April 2, 2018
Terrible saber que fue una historia real y que existieron hombres que cometieron estos genocidios. Excelente libro que relata un pedazo de la historia y del hombre es su forma más vil!!
Displaying 1 - 30 of 109 reviews

Can't find what you're looking for?

Get help and learn more about the design.