What do you think?
Rate this book
10 "διαταραγμένα" διηγήματα
Υπάρχει μια γκρίζα Ζώνη στην περιοχή του δαιδαλώδους Εγκεφάλου, πέρα από τη Μνήμη και τη Συνείδηση, που καλύπτεται από υγρά άχλη, ομίχλη και όρφνη.
Εκεί τα όρια του Άυλου και του Υλικού, του Αόρατου και του Ορατού, του Άφθαρτου και του Φθαρτού κόσμου είναι δυσδιάκριτα.
Σε αυτήν την περιοχή συνυπάρχουν αρμονικά η Λογική με το Παράλογο, το Εφικτό με το Ανέφικτο, το Πραγματικό με το Φανταστικό, η Αθωότητα και η Ενοχή, το Καλό με το Κακό.
Είναι η λεγόμενη Ζώνη της Έμπνευσης
Εκεί τα όρια του Άυλου και του Υλικού, του Αόρατου και του Ορατού, του Άφθαρτου και του Φθαρτού κόσμου είναι δυσδιάκριτα.
Σε αυτήν την περιοχή συνυπάρχουν αρμονικά η Λογική με το Παράλογο, το Εφικτό με το Ανέφικτο, το Πραγματικό με το Φανταστικό, η Αθωότητα και η Ενοχή, το Καλό με το Κακό.
Είναι η λεγόμενη Ζώνη της Έμπνευσης
286 pages, Paperback
Published September 1, 2019
19 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 13 of 13 reviews
November 24, 2020
O Γιάννης Αθανασίου Τοτονίδης, με το δικό του ξεχωριστό στυλ, μοιράζεται ένα βιβλίο το οποίο αντανακλά την αγάπη του για αυτό που κάνει. Το "10 Διαταραγμένα Διηγήματα" είναι ένα πολύχρωμο βιβλίο φαντασίας, τρόμου και μυστηρίου με διαφορετικά είδη ιστοριών που δείχνουν το diversity του συγγραφέα. Έχει πράγματι αρκετές καλές ιστορίες όπως οι "Τέταρτη Διάσταση", "Αναπαυτήριο ψυχών", "Το Νικηφόρο Σκουλήκι", και η αγαπημένη μου "Ανεξήγητο".
Να αναφέρω την εξαιρετικά ατμοσφαιρική εικονογράφηση που με κέρδισε. Να γράψω ακόμα ότι το βιβλίο ήταν ενυπόγραφο με αφιέρωση, λόγια που με συγκίνησαν και σε ευχαριστώ για αυτό Γιάννη. Η παρουσία σου τόσο μέσα από τις σελίδες του βιβλίου όσο και στην καθημερινότητα των social media υπογραμμίζουν την αγάπη που έχεις για το βιβλίο, το πάθος σου για τη συγγραφή, το όραμα σου που μοιράζεσαι μαζί μας και γιγαντώνεται συνεχώς. Ως εκπρόσωπος της νέας γενιάς συγγραφέων που λαμβάνεις βραβεία και διακρίσεις, είναι κάτι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς δείχνουν την αγάπη προς το έργο σου και το πρόσωπο σου. Το πραγματικό βραβείο όμως είναι η δουλειά σου ανεξαρτήτως εποχών και προσώπων. Και για μένα είσαι ήδη πολυβραβευμένος. Από την καρδιά μου συνέχισε έτσι, με την ίδια αγάπη και το ίδιο πάθος.
Όπως έχω ξαναγράψει, στο χώρο του βιβλίου -και ιδιαίτερα στον αγαπημένο μας χώρο του φανταστικού- όλοι είμαστε κύτταρα του ίδιου οργανισμού. Όταν ένας πάει καλά, πάμε όλοι καλά. Και το αντίθετο. Είναι λοιπόν μεγάλη χαρά να ταξιδεύουμε μαζί με τον Γιάννη Αθανασίου Τοτονίδη.
Να αναφέρω την εξαιρετικά ατμοσφαιρική εικονογράφηση που με κέρδισε. Να γράψω ακόμα ότι το βιβλίο ήταν ενυπόγραφο με αφιέρωση, λόγια που με συγκίνησαν και σε ευχαριστώ για αυτό Γιάννη. Η παρουσία σου τόσο μέσα από τις σελίδες του βιβλίου όσο και στην καθημερινότητα των social media υπογραμμίζουν την αγάπη που έχεις για το βιβλίο, το πάθος σου για τη συγγραφή, το όραμα σου που μοιράζεσαι μαζί μας και γιγαντώνεται συνεχώς. Ως εκπρόσωπος της νέας γενιάς συγγραφέων που λαμβάνεις βραβεία και διακρίσεις, είναι κάτι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς δείχνουν την αγάπη προς το έργο σου και το πρόσωπο σου. Το πραγματικό βραβείο όμως είναι η δουλειά σου ανεξαρτήτως εποχών και προσώπων. Και για μένα είσαι ήδη πολυβραβευμένος. Από την καρδιά μου συνέχισε έτσι, με την ίδια αγάπη και το ίδιο πάθος.
Όπως έχω ξαναγράψει, στο χώρο του βιβλίου -και ιδιαίτερα στον αγαπημένο μας χώρο του φανταστικού- όλοι είμαστε κύτταρα του ίδιου οργανισμού. Όταν ένας πάει καλά, πάμε όλοι καλά. Και το αντίθετο. Είναι λοιπόν μεγάλη χαρά να ταξιδεύουμε μαζί με τον Γιάννη Αθανασίου Τοτονίδη.
Read
August 9, 2020Τα 10 διαταραγμένα διηγήματα με κέρδισαν, και το έκαναν για πολλούς λόγους. Καταρχάς μου έκανε πολύ θετική εντύπωση το στήσιμο του βιβλίου. Ο συγγραφέας έχει επιλέξει τον δρόμο της αυτοέκδοσης αλλά βάζει τα γυαλιά σε πολλούς εκδοτικούς εκεί έξω. Τόσο η σελιδοποίηση όσο και η επιμέλεια είναι πολύ προσεγμένες.
Από εκεί και πέρα, θετικό ήταν και το αναγνωστικό πρόσημο. Υπάρχει ποικιλία ειδών στα δέκα διηγήματα και αυτό προσωπικά μου αρέσει πολύ. (Μέσα στο έτος, διαβάζω πολλά βιβλία από ένα σωρό είδη). Οι κύριες επιρροές του συγγραφέα νομίζω ότι είναι ο Poe και ο Lovecraft. Χαίρομαι όμως καθώς υπάρχει καθαρά και η προσωπική πινελιά.
Αξιομνημόνευτη και αξιέπαινη είναι και η συνολική έρευνα του συγγραφέα. Ακόμα και για δευτερεύουσες πληροφορίες, όταν αυτές εμφανίζονται, υπάρχει πλήρης κάλυψη από πίσω τους, και αυτό φανερώνει ότι ο συγγραφέας σέβεται τον αναγνώστη του και με το παραπάνω...
Δεν θα σταθώ σε κάποια ιστορία συγκεκριμένα, αυτονόητο είναι ότι έχω κάποιες που μου άρεσαν περισσότερο, ωστόσο αυτό είναι ξεκάθαρα υποκειμενικό.
Τέλος, κατά την προσωπική μου συνήθεια, από τη στιγμή που πλέον γνωρίζομαι καλά με τον συγγραφέα, δεν θα υπάρξει βαθμολογία.
Γιάννη, το μόνο βέβαιο, θα σε ακολουθήσω και στο επόμενό σου!
Από εκεί και πέρα, θετικό ήταν και το αναγνωστικό πρόσημο. Υπάρχει ποικιλία ειδών στα δέκα διηγήματα και αυτό προσωπικά μου αρέσει πολύ. (Μέσα στο έτος, διαβάζω πολλά βιβλία από ένα σωρό είδη). Οι κύριες επιρροές του συγγραφέα νομίζω ότι είναι ο Poe και ο Lovecraft. Χαίρομαι όμως καθώς υπάρχει καθαρά και η προσωπική πινελιά.
Αξιομνημόνευτη και αξιέπαινη είναι και η συνολική έρευνα του συγγραφέα. Ακόμα και για δευτερεύουσες πληροφορίες, όταν αυτές εμφανίζονται, υπάρχει πλήρης κάλυψη από πίσω τους, και αυτό φανερώνει ότι ο συγγραφέας σέβεται τον αναγνώστη του και με το παραπάνω...
Δεν θα σταθώ σε κάποια ιστορία συγκεκριμένα, αυτονόητο είναι ότι έχω κάποιες που μου άρεσαν περισσότερο, ωστόσο αυτό είναι ξεκάθαρα υποκειμενικό.
Τέλος, κατά την προσωπική μου συνήθεια, από τη στιγμή που πλέον γνωρίζομαι καλά με τον συγγραφέα, δεν θα υπάρξει βαθμολογία.
Γιάννη, το μόνο βέβαιο, θα σε ακολουθήσω και στο επόμενό σου!
December 30, 2019
Το βιβλιο μου το εστειλε ο συγγραφεας, με "ανταλλαγμα" να γραψω την ειλικρινη μου αποψη. Του ζητησα να το πληρωσω, αλλα αρνηθηκε. Τον ευχαριστω πολυ για την κινηση του.
Ας ξεκινησουμε απο τα θετικα του βιβλιου.
Το βιβλιο αν και 100% αυτοεκδοση, ειναι τρομερα προσεγμενο. Απο την ποιοτητα του χαρτιου, την επιμελεια, το εξωφυλλο κλπ. Πραγμα που δεν συναντας συχνα πλεον.
Πολλες απο τις ιδεες των διηγηματων, ειναι πολυ καλες.
Το βιβλιο ειναι κατα καποιον τροπο, ενα αφιερωμα του συγγραφεα, σε μεγαλες μορφες της λογοτεχνιας, οπως Ποου, Λαβκραφτ κλπ
Αγαπημενη μου ιστορια, η τελευταια του βιβλιου "Το νικηφορο σκουληκι".
Παμε και στα αρνητικα.
Χρησιμοποιει συχνα βαρυγδουπες λεξεις/διαλογους που πολλες φορες δεν ταιριαζουν στους χαρακτηρες και δεν ειναι καθολου ρεαλιστικες
Ενω οι ιδεες καποιων διηγηματων ειναι πολυ καλες, το αποτελεσμα για καποιο λογο δεν τις δικαιωνει. Ως παραδειγμα θα φερω την πρωτη ιστορια" Αναπαυτηριο ψυχων". Ακολουθει μικρο SPOILER. Ενω σε ολο το διηγημα διαβαζουμε για το ποσο μισουσαν τον πρωταγωνιστη επειδη ηταν διαφορετικος και ειχε κανει τρομερα πραγματα. Και ενω περιμενεις να διαβασεις για δολοφονιες, βιασμους η κατι παρομοιο, στο τελος τα τρομερα πραγματα που εκανε, ηταν το να πηγαινει σε νεκροταφεια και να κανει διαφορετικα πραγματα απο τους υπολοιπους. Η ιστορια ειναι σε πρωτο προσωπο. Αν ηταν σε τριτο, ισως κολλαγε λιγο περισσοτερο.
Τι θα ηθελα να δω στο επομενο βιβλιο του συγγραφεα;
Να "χαλιναγωγησει" τον συγγραφεα, και να υπηρετησει λιγο περισσοτερο τους χαρακτηρες του βιβλιου. Οι λεξεις δηλαδη, να ανηκουν/υπηρετουν τους χαρακτηρες και οχι τον συγγραφεα(αν καταλαβαινετε τι θελω να πω). Ετσι ωστε να βγαινουν πιο ρεαλιστικες.
Ελπιδοφορο πρωτο βημα, περιμενω και την συνεχεια.
Ας ξεκινησουμε απο τα θετικα του βιβλιου.
Το βιβλιο αν και 100% αυτοεκδοση, ειναι τρομερα προσεγμενο. Απο την ποιοτητα του χαρτιου, την επιμελεια, το εξωφυλλο κλπ. Πραγμα που δεν συναντας συχνα πλεον.
Πολλες απο τις ιδεες των διηγηματων, ειναι πολυ καλες.
Το βιβλιο ειναι κατα καποιον τροπο, ενα αφιερωμα του συγγραφεα, σε μεγαλες μορφες της λογοτεχνιας, οπως Ποου, Λαβκραφτ κλπ
Αγαπημενη μου ιστορια, η τελευταια του βιβλιου "Το νικηφορο σκουληκι".
Παμε και στα αρνητικα.
Χρησιμοποιει συχνα βαρυγδουπες λεξεις/διαλογους που πολλες φορες δεν ταιριαζουν στους χαρακτηρες και δεν ειναι καθολου ρεαλιστικες
Ενω οι ιδεες καποιων διηγηματων ειναι πολυ καλες, το αποτελεσμα για καποιο λογο δεν τις δικαιωνει. Ως παραδειγμα θα φερω την πρωτη ιστορια" Αναπαυτηριο ψυχων". Ακολουθει μικρο SPOILER. Ενω σε ολο το διηγημα διαβαζουμε για το ποσο μισουσαν τον πρωταγωνιστη επειδη ηταν διαφορετικος και ειχε κανει τρομερα πραγματα. Και ενω περιμενεις να διαβασεις για δολοφονιες, βιασμους η κατι παρομοιο, στο τελος τα τρομερα πραγματα που εκανε, ηταν το να πηγαινει σε νεκροταφεια και να κανει διαφορετικα πραγματα απο τους υπολοιπους. Η ιστορια ειναι σε πρωτο προσωπο. Αν ηταν σε τριτο, ισως κολλαγε λιγο περισσοτερο.
Τι θα ηθελα να δω στο επομενο βιβλιο του συγγραφεα;
Να "χαλιναγωγησει" τον συγγραφεα, και να υπηρετησει λιγο περισσοτερο τους χαρακτηρες του βιβλιου. Οι λεξεις δηλαδη, να ανηκουν/υπηρετουν τους χαρακτηρες και οχι τον συγγραφεα(αν καταλαβαινετε τι θελω να πω). Ετσι ωστε να βγαινουν πιο ρεαλιστικες.
Ελπιδοφορο πρωτο βημα, περιμενω και την συνεχεια.
March 30, 2020
Τον κ Τοτονίδη δεν τον έχω γνωρίσει ούτε προσωπικά αλλά ούτε και διαδικτυακά μιας και τρέχω σα το τρελό εδώ και ένα χρόνο τώρα.
Διάβασα το πόνημά του και αμέσως μου δημιουργήθηκε μια εικόνα ενός ανθρώπου που έχει έναν πλούσιο κόσμο θετικών συναισθημάτων, αντίκρισα ένα γενναίο πνεύμα που δεν λυγίζει εύκολα. Ένας Οδυσσέας που ακολουθεί το δικό του δρόμο για τη δική του Ιθάκη, αδιαφορώντας πόσες παγίδες έχουν στήσει οι αμέτρητοι Ποσειδώνες εκεί έξω.
Όσο για το βιβλίο... Είναι αυτοέκδοση μεν αλλά βάζει τα γυαλιά σε πολλούς μιας και είναι εξαιρετικά προσεγμένη παραγωγή από όλες τις απόψεις. Είναι στολισμένο από εξαιρετικά σκίτσα που συμβαδίζουν με το ύφος των ιστοριών. Γενικά, δίνει την εικόνα ότι επένδυσε πολλά.
Αν μου ζητούσατε να επιλέξω τη δική μου αγαπημένη ιστορία; Η Πριγκίπισσα του Ατλαντικού... Με συγκίνησε για τους δικούς μου λόγους.
Στηρίζω τέτοιες προσπάθειες και θα τις στηρίζω με όποιο τρόπο μπορώ! :)
Διάβασα το πόνημά του και αμέσως μου δημιουργήθηκε μια εικόνα ενός ανθρώπου που έχει έναν πλούσιο κόσμο θετικών συναισθημάτων, αντίκρισα ένα γενναίο πνεύμα που δεν λυγίζει εύκολα. Ένας Οδυσσέας που ακολουθεί το δικό του δρόμο για τη δική του Ιθάκη, αδιαφορώντας πόσες παγίδες έχουν στήσει οι αμέτρητοι Ποσειδώνες εκεί έξω.
Όσο για το βιβλίο... Είναι αυτοέκδοση μεν αλλά βάζει τα γυαλιά σε πολλούς μιας και είναι εξαιρετικά προσεγμένη παραγωγή από όλες τις απόψεις. Είναι στολισμένο από εξαιρετικά σκίτσα που συμβαδίζουν με το ύφος των ιστοριών. Γενικά, δίνει την εικόνα ότι επένδυσε πολλά.
Αν μου ζητούσατε να επιλέξω τη δική μου αγαπημένη ιστορία; Η Πριγκίπισσα του Ατλαντικού... Με συγκίνησε για τους δικούς μου λόγους.
Στηρίζω τέτοιες προσπάθειες και θα τις στηρίζω με όποιο τρόπο μπορώ! :)
April 3, 2020
Το βιβλίο του Γιάννη το κέρδισα από έναν διαγωνισμό. Να πω την αλήθεια με κέρδισε ο άνθρωπος πριν απο το βιβλίο. Αυτό δε σημαίνει κάτι όσον αφορά στην κριτική μου να εξηγούμαι.
Τα διηγήματα του Γιάννη έχουν πρωτότυπες ιδέες, ενώ αρκετά δείχνουν να είναι αφιερωμένα κατά κάποιον τρόπο στους αγαπημένους του συγγραφείς. Διαφαίνεται η αγάπη του στο είδος του Τρόμου όπως και η γνώση του. Κάποια θα τα αγαπήσεις περισσότερο και κάποια λιγότερο, έτσι συμβαίνει με όλα τα ταξίδια, όμως αντιλαμβάνεσαι ότι ο συγγραφέας έβαλε πολύ μεράκι σε όλα. Ο Γιάννης ψάχνει το προσωπικό του στυλ και πειραματιζεται. Ισως, και αυτό είναι το μόνο που θα μπορούσα να θέσω ως "αρνητικό" στοιχείο χωρίς όμως σε καμία περίπτωση να χαλάει την συνολική εικονα, γι αυτό χρησιμοποιεί κάποιες φορές εκφράσεις πιο βαριές από αυτές που θα κολλούσαν περισσότερο η που σηκωνει το κείμενο.
Εν κατακλείδι μπορώ να πω ότι τα σύντομα ταξίδια που μου πρόσφερε ο Γιάννης ήταν απολαυστικά και είμαι σίγουρος ότι με το πάθος που έχει θα μας προσφέρει και άλλα.
Τα διηγήματα του Γιάννη έχουν πρωτότυπες ιδέες, ενώ αρκετά δείχνουν να είναι αφιερωμένα κατά κάποιον τρόπο στους αγαπημένους του συγγραφείς. Διαφαίνεται η αγάπη του στο είδος του Τρόμου όπως και η γνώση του. Κάποια θα τα αγαπήσεις περισσότερο και κάποια λιγότερο, έτσι συμβαίνει με όλα τα ταξίδια, όμως αντιλαμβάνεσαι ότι ο συγγραφέας έβαλε πολύ μεράκι σε όλα. Ο Γιάννης ψάχνει το προσωπικό του στυλ και πειραματιζεται. Ισως, και αυτό είναι το μόνο που θα μπορούσα να θέσω ως "αρνητικό" στοιχείο χωρίς όμως σε καμία περίπτωση να χαλάει την συνολική εικονα, γι αυτό χρησιμοποιεί κάποιες φορές εκφράσεις πιο βαριές από αυτές που θα κολλούσαν περισσότερο η που σηκωνει το κείμενο.
Εν κατακλείδι μπορώ να πω ότι τα σύντομα ταξίδια που μου πρόσφερε ο Γιάννης ήταν απολαυστικά και είμαι σίγουρος ότι με το πάθος που έχει θα μας προσφέρει και άλλα.
Read
November 28, 2019Υπάρχει μια γκρίζα ζώνη στην περιοχή του δαιδαλώδους εγκεφάλου, πέρα από τη μνήμη και τη συνείδηση, που καλύπτεται από υγρά άχλη, ομίχλη και όφνη. Σε αυτά τα όρια του άυλου και του υλικού, του αόρατου και του ορατού, του άφθαρτου και του φθαρτού κόσμου όχι μόνο είναι δυσδιάκριτα αλλά εκεί βαδίζουν και τα διηγήματα του Γιάννη Αθανασίου Τοτονίδη.
Μέσα από δέκα εντελώς διαταραγμένες ιστορίες συνυπάρχουν αρμονικά η λογική με το παράλογο, το εφικτό με το ανέφικτο, το πραγματικό με το φανταστικό, η αθωότητα και η ενοχή, το καλό με το κακό. Σε αυτή τη λεγόμενη ζώνη της έμπνευσης ο συγγραφέας Γιάννης δημιουργεί το «Αναπαυτήριο ψυχών», την «Κατάρα του Ζένταρ», το «Ανεξήγητο», το «Πίσω από τον καθρέφτη» και άλλα έξι διηγήματα μυστηρίου, τρόμου και φαντασίας.
Τα διηγήματα είναι κείμενα μικρής έκτασης στην αφηγηματική πεζογραφία και ο συγγραφέας που επιλέγει αυτού του είδους γραφής πρέπει να είναι δεξιοτέχνης ώστε να καταφέρει μέσα σε ελάχιστες λέξεις να δημιουργήσει μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Ο Γιάννης Αθανασίου Τοτονίδης καταφέρνει μέσα σε 284 σελίδες να καταθέσει όλα εκείνα που τον κάνουν ξεχωριστό ως ανθρώπινο ον τονίζοντας θέματα που ταλανίζουν τον άνθρωπο ως άτομο μέσα από το δικό του προσωπικό πρίσμα. Επιλέγει να προχωρήσει σε αυτοέκδοση του πονήματος του κάτι που δεν λαμβάνει μεγάλης εκτίμησης από τους αναγνώστες καθώς είναι λίγο δύσπιστοι για την ποιότητα ενός βιβλίου όταν δεν υπάρχει από πίσω ένας γνωστός εκδοτικός οίκος.
Στην περίπτωση όμως του Τοτονίδη θα ανακαλύψετε, όσοι επιλέξετε να διαβάσετε τα «10 διαταραγμένα διηγήματα», ότι η προσωπική δουλειά που έχει ρίξει ο ίδιος είναι κάτι το αξιοθαύμαστο και πραγματικά έχει δώσει στο αναγνωστικό κοινό ένα άρτια δομημένο βιβλίο που κρύβει μέσα του μια πολύ καλή επιμέλεια, ευανάγνωστη γραμματοσειρά, ευκολοδιάβαστο κείμενο, ένα άκρως καλλιτεχνικό εξώφυλλο και υπέροχες γκραβούρες που συνοδεύουν ξεχωριστά κάθε διήγημα με την ανάλογη λεζάντα κάθε φορά. Ο συγγραφέας έχει προσθέσει μέσα στις σελίδες του βιβλίου του κάτι από τον εαυτό του, από την ψυχή του. Αυτό δείχνει ότι έχει δημιουργήσει ένα σύνολο συγγραφικού έργου με αγάπη και απεριόριστη φροντίδα θέλοντας να δώσει πραγματικά κάτι αξιόλογο στους αναγνώστες. Και κυριολεκτικά καταφέρνει να τους κρατήσει δέσμιους της αφηγηματικής του δεινότητας από την πρώτη μέχρι και την τελευταία του λέξη.
Τα διηγήματα του Γιάννη Αθανασίου Τοτονίδη είναι σκοτεινά, μυστηριώδη, τρομακτικά, ασφυκτικά, κλειστοφοβικά και γεμάτα ένταση και αγωνία για την κατάληξη τους. Επηρεασμένος από τον βασιλιά του τρόμου Stephen King αλλά και τον αξεπέραστο Lovecraft ο Τοτονίδης συγκροτεί δέκα άκρως διαταραγμένα διηγήματα μυστηρίου, τρόμου και φαντασίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του πόσο διαταραγμένες είναι οι ιστορίες του Τοτονίδη είναι το διήγημα του «Δανιήλ». Ένας άνθρωπος με ένα χαρισματικό ταλέντο που όμως θα καταλήξει να τον κάνει σκιά του εαυτού του. Εξωπραγματικές εικόνες ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια των αναγνωστών αλλά και αλλόκοσμες μορφές παραμονεύουν στις σκιές. Κατάρες ξεχασμένες στη δίνη του χρόνου, προκαταλήψεις, δεισιδαιμονίες, κόσμοι που βλέπουμε μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, ζωντανοί νεκροί που κυκλοφορούν ανάμεσα μας, σκιές που κρύβονται πίσω από την αντανάκλαση μας μέσα σε έναν καθρέφτη, ανεξήγητα μεταφυσικά φαινόμενα είναι μόνο λίγα από όσα θα συναντήσετε στις σελίδες του βιβλίου του Τοτονίδη.
Η πρότερη ενασχόληση του συγγραφέα με την αρθρογραφία τον έσπρωξε στον πειραματισμό με την συγγραφή αναζητώντας «εκρήξεις» έμπνευσης όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και ο ίδιος στο βιογραφικό του σημείωμα στο αυτάκι του βιβλίου. Και πραγματικά οι ιστορίες του Γιάννη Αθανασίου Τοτονίδη είναι μια έκρηξη έμπνευσης σε μέγεθος μιας βόμβας μεγατόνων. Ένας νέος συγγραφέας που θέτει τα θεμέλια του δικού συγγραφικού αποτυπώματος στη σφαίρα της σύγχρονης λογοτεχνίας τρόμου επιλέγοντας να ρισκάρει μόνος του ανάμεσα σε ήδη καταξιωμένα ονόματα που αξίζει της προσοχής μας. Τα δέκα «διαταραγμένα» διηγήματα του σας περιμένουν για να σας ταξιδεύσουν σε ανατριχιαστικά και σκοτεινά ανεξερεύνητα μονοπάτια του μυαλού σας. Είστε έτοιμοι να ακολουθήσετε τα χνάρια τους;
Μέσα από δέκα εντελώς διαταραγμένες ιστορίες συνυπάρχουν αρμονικά η λογική με το παράλογο, το εφικτό με το ανέφικτο, το πραγματικό με το φανταστικό, η αθωότητα και η ενοχή, το καλό με το κακό. Σε αυτή τη λεγόμενη ζώνη της έμπνευσης ο συγγραφέας Γιάννης δημιουργεί το «Αναπαυτήριο ψυχών», την «Κατάρα του Ζένταρ», το «Ανεξήγητο», το «Πίσω από τον καθρέφτη» και άλλα έξι διηγήματα μυστηρίου, τρόμου και φαντασίας.
Τα διηγήματα είναι κείμενα μικρής έκτασης στην αφηγηματική πεζογραφία και ο συγγραφέας που επιλέγει αυτού του είδους γραφής πρέπει να είναι δεξιοτέχνης ώστε να καταφέρει μέσα σε ελάχιστες λέξεις να δημιουργήσει μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Ο Γιάννης Αθανασίου Τοτονίδης καταφέρνει μέσα σε 284 σελίδες να καταθέσει όλα εκείνα που τον κάνουν ξεχωριστό ως ανθρώπινο ον τονίζοντας θέματα που ταλανίζουν τον άνθρωπο ως άτομο μέσα από το δικό του προσωπικό πρίσμα. Επιλέγει να προχωρήσει σε αυτοέκδοση του πονήματος του κάτι που δεν λαμβάνει μεγάλης εκτίμησης από τους αναγνώστες καθώς είναι λίγο δύσπιστοι για την ποιότητα ενός βιβλίου όταν δεν υπάρχει από πίσω ένας γνωστός εκδοτικός οίκος.
Στην περίπτωση όμως του Τοτονίδη θα ανακαλύψετε, όσοι επιλέξετε να διαβάσετε τα «10 διαταραγμένα διηγήματα», ότι η προσωπική δουλειά που έχει ρίξει ο ίδιος είναι κάτι το αξιοθαύμαστο και πραγματικά έχει δώσει στο αναγνωστικό κοινό ένα άρτια δομημένο βιβλίο που κρύβει μέσα του μια πολύ καλή επιμέλεια, ευανάγνωστη γραμματοσειρά, ευκολοδιάβαστο κείμενο, ένα άκρως καλλιτεχνικό εξώφυλλο και υπέροχες γκραβούρες που συνοδεύουν ξεχωριστά κάθε διήγημα με την ανάλογη λεζάντα κάθε φορά. Ο συγγραφέας έχει προσθέσει μέσα στις σελίδες του βιβλίου του κάτι από τον εαυτό του, από την ψυχή του. Αυτό δείχνει ότι έχει δημιουργήσει ένα σύνολο συγγραφικού έργου με αγάπη και απεριόριστη φροντίδα θέλοντας να δώσει πραγματικά κάτι αξιόλογο στους αναγνώστες. Και κυριολεκτικά καταφέρνει να τους κρατήσει δέσμιους της αφηγηματικής του δεινότητας από την πρώτη μέχρι και την τελευταία του λέξη.
Τα διηγήματα του Γιάννη Αθανασίου Τοτονίδη είναι σκοτεινά, μυστηριώδη, τρομακτικά, ασφυκτικά, κλειστοφοβικά και γεμάτα ένταση και αγωνία για την κατάληξη τους. Επηρεασμένος από τον βασιλιά του τρόμου Stephen King αλλά και τον αξεπέραστο Lovecraft ο Τοτονίδης συγκροτεί δέκα άκρως διαταραγμένα διηγήματα μυστηρίου, τρόμου και φαντασίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του πόσο διαταραγμένες είναι οι ιστορίες του Τοτονίδη είναι το διήγημα του «Δανιήλ». Ένας άνθρωπος με ένα χαρισματικό ταλέντο που όμως θα καταλήξει να τον κάνει σκιά του εαυτού του. Εξωπραγματικές εικόνες ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια των αναγνωστών αλλά και αλλόκοσμες μορφές παραμονεύουν στις σκιές. Κατάρες ξεχασμένες στη δίνη του χρόνου, προκαταλήψεις, δεισιδαιμονίες, κόσμοι που βλέπουμε μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, ζωντανοί νεκροί που κυκλοφορούν ανάμεσα μας, σκιές που κρύβονται πίσω από την αντανάκλαση μας μέσα σε έναν καθρέφτη, ανεξήγητα μεταφυσικά φαινόμενα είναι μόνο λίγα από όσα θα συναντήσετε στις σελίδες του βιβλίου του Τοτονίδη.
Η πρότερη ενασχόληση του συγγραφέα με την αρθρογραφία τον έσπρωξε στον πειραματισμό με την συγγραφή αναζητώντας «εκρήξεις» έμπνευσης όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και ο ίδιος στο βιογραφικό του σημείωμα στο αυτάκι του βιβλίου. Και πραγματικά οι ιστορίες του Γιάννη Αθανασίου Τοτονίδη είναι μια έκρηξη έμπνευσης σε μέγεθος μιας βόμβας μεγατόνων. Ένας νέος συγγραφέας που θέτει τα θεμέλια του δικού συγγραφικού αποτυπώματος στη σφαίρα της σύγχρονης λογοτεχνίας τρόμου επιλέγοντας να ρισκάρει μόνος του ανάμεσα σε ήδη καταξιωμένα ονόματα που αξίζει της προσοχής μας. Τα δέκα «διαταραγμένα» διηγήματα του σας περιμένουν για να σας ταξιδεύσουν σε ανατριχιαστικά και σκοτεινά ανεξερεύνητα μονοπάτια του μυαλού σας. Είστε έτοιμοι να ακολουθήσετε τα χνάρια τους;
June 12, 2022
Ένα πολύ καλό βιβλίο. Οι ενδιαφέρουσες ιδέες και η εξαιρετική γραφή το κάνουν ευκολοδιάβαστο. Πολλά μπράβο και για την προσεγμένη επιμέλεια σε όλους τους τομείς. Μόνο σε κάποια σημεία ένιωσα πως ο συγγραφέας φυλακίστηκε στις λέξεις και μας βομβάρδισε με ψαγμένο λεξιλόγιο, χωρίς αυτό να βοηθά κάπως την πλοκή. Ευτυχώς είναι πολύ λίγες οι στιγμές που μου φάνηκε να συμβαίνει αυτό και έτσι δεν επηρεάζει αρνητικά την συνολική εικόνα.
March 27, 2020
Ένα βιβλίο που σε γενικές γραμμές απόλαυσα. Παρακάτω μιλάω αναλυτικά για κάθε διήγημα ξεχωριστά, μα δεν θα μπορούσα να μην πω λίγα λόγια για το εκπληκτικό ντύσιμο των διηγημάτων με εικόνες και γενικά για το layout του βιβλίου. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς το ότι το βιβλίο είναι αυτοέκδοση, δείχνει το μεράκι του συγγραφέα σε αυτό που κάνει. Από αυτήν την άποψη, αξίζει 100%. Ας δούμε και τα διηγήματα ένα-ένα:
Αναπαυτήριο Ψυχών: Το πρώτο διήγημα του βιβλίου είναι ένα σκοτεινό διήγημα στα χνάρια του Poe. Ομολογώ πως το ρούφηξα σαν σφηνάκι. Μου άρεσε υπερβολικά το ύφος και η ιδέα του.
Δανιήλ: Αν και η ιδέα στην αρχή μου φάνηκε πολύ καλή, δεν λειτούργησε μέχρι τέλους. Φαινόταν που θα πάει και το φινάλε με άφησε ανικανοποίητο, καθώς αφήνει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα. Γενικά αυτό μου αρέσει, αλλά θέλω να μου δικαιολογείται.
Η Κατάρα του Ζένταρ: Μου θύμισε αρκετά παλιές, απλές ιστορίες τρόμου του Poe και άλλων μεγάλων δασκάλων τρόμου. Προσπαθεί να πετύχει την ατμόσφαιρά, αν και ίσως κάτι (που δεν εντόπισα) του λείπει. Θα μπορούσαν να λείπουν οι τόσες αναφορές στο ποτό , μια και στην ουσία της ιστορίας δεν παίζει κανέναν ρόλο. Μου φαίνονται σαν παρουσίαση γνώσεων και τίποτα άλλο. Επίσης, μοιάζει σαν να είναι δύο διαφορετικές ιστορίες σε μία (δε θα μπω σε λεπτομέρειες για να μην κάνω spoiler). Δεν με χαλάει καθόλου
Η Τέταρτη Διάσταση: Δεν είμαι από αυτούς που λατρεύουν τα sci-fI, αλλά αυτή η ιστορία είναι εκπληκτική από την αρχή μέχρι το τέλος της. Καλογραμμένη και έξυπνη. Ίσως κάποιοι θα πούνε πως η κεντρική ιδέα (ελευθερία) είναι το ίδιο χιλιοπαιγμένη με τον έρωτα, μα προσωπικά δεν με ενόχλησε καθόλου. Απλά μαγική ιστορία. Μάλλον η αγαπημένη μου.
Ανεξήγητο: Άλλη μια υπέροχη ιστορία. Αστυνομική αυτή τη φορά με μεγάλη δόση μυστηρίου και ανεξήγητου (όπως λέει και ο τίτλος της). Για άλλη μία φορά το φάντασμα του Poe υπάρχει στην ατμόσφαιρα και δίνει στο διήγημα μια υπέροχη αίσθηση.
Πίσω απ’ τον καθρέφτη: Μου έφερε στο μυαλό τον Stephen King και το The dark Half, αν και έχει αρκετές διαφορές. Θυμίζει ακόμη και το Fight Club, λιγότερο όμως. Η εκτέλεση της ιδέας είναι πολύ καλή. Δεν με χάλασε καθόλου.
Πριγκίπισσα του Ατλαντικού: Αρκετά δυνατό διήγημα σχετικό με την επιβίωση και την αγάπη της μάνας. Δυστυχώς, κατάλαβα το τέλος πολύ νωρίς και έτσι δεν το απόλαυσα όσο θα έπρεπε, χωρίς αυτό να μειώσει το τελικό αποτέλεσμα.
Κθούλου Φταγκν: Διήγημα - φόρος τιμής στον τεράστιο Lovecraft και στο Call of Cthulhu. Δυστυχώς, ο συγγραφέας θέλοντας να γίνει κατανοητός σε άτομα μη μυημένα στην Μυθολογία Κθούλου, μπαίνει σε λεπτομέρειες και επαναλήψεις που υπάρχουν σε άπειρα παρόμοια έργα, ενώ δε διστάζει να βάλει σχεδόν αυτούσια κομμάτια του Call of Cthulhu (κάτι που προσωπικά με χάλασε). Παράλληλα ακόμη και ο ίδιος ο Lovecraft κάνει ένα πέρασμα από το διήγημα. Από ένα σημείο και μετά όμως, το διήγημα ξεφεύγει από τα στενά όρια του Lovecraft-ικού τρόμου και απογειώνεται. Θα ήθελα όλο το διήγημα να είναι σε αυτό το στυλ.
Λάθος της Φύσης: Όμορφο, σκοτεινό παραμύθι. Από αυτά που θέλαμε να ακούμε όταν είμασταν παιδιά, μα κανένας μεγάλος δεν μας έλεγε ποτέ. Θα ήθελα περισσότερες λεπτομέρειες στο φινάλε του, μα κι έτσι δεν με χάλασε.
Το Νικηφόρο Σκουλίκι: Λατρεύω τις αστυνομικές ιστορίες του συγγραφέα. Και χαίρομαι που κλείνει το βιβλίο με μία τέτοια. Θα μπορούσε να ήταν τέλεια, αν ήταν λίγο πιο προσεκτικός στις λεπτομέρειες της διαλεύκανσης του μυστηρίου. Κατά τα άλλα, την απόλαυσα όσο δεν πάει.
¨Όπως φαίνεται, το βιβλίο έχει κάποιες αδυναμίες (κυρίως με χάλασε η μη προσοχή στις λεπτομέρειες. Κάποιες φορές οι ήρωες κάνουν αυτό που θέλει ο συγγραφέας, αγνοώντας αυτό που γίνεται γύρω τους), μα σχεδόν όλες οι ιδέες είναι καλές και οι ιστορίες κυλάνε ευχάριστα (στην ανάγνωση). Ο συγγραφέας κάποιες φορές δίνει περισσότερες πληροφορίες και λεπτομέρειες από όσο θα ήθελα, ενώ άλλες πολύ λιγότερες από το γούστο μου. Ίσως φυσικά είναι δικό μου θέμα αυτό.
Το φάντασμα του Poe είναι πάνω από τα περισσότερα διηγήματα (αυτό το λέω για πολύ καλό). Το ότι τα διηγήματα δεν εγκλωβίζονται σε ένα είδος, μα ακροβατούν μεταξύ τρόμο, αστυνομικού και περιπέτειας προσωπικά μου άρεσε πολύ, αν και θεωρώ πως τα αστυνομικού περιεχομένου ήταν λίγο ανώτερα. Αξίζει την αγορά και ελπίζω σύντομα να δούμε και κάτι νέο από τον συγγραφέα.
ΥΓ τα υστερόγραφα στο τέλος του 10ου διηγήματος με έκαναν να δώσω το μισό εξτρά αστεράκι, αλλιώς θα έβαζα 3,5 στα 5.
Αναπαυτήριο Ψυχών: Το πρώτο διήγημα του βιβλίου είναι ένα σκοτεινό διήγημα στα χνάρια του Poe. Ομολογώ πως το ρούφηξα σαν σφηνάκι. Μου άρεσε υπερβολικά το ύφος και η ιδέα του.
Δανιήλ: Αν και η ιδέα στην αρχή μου φάνηκε πολύ καλή, δεν λειτούργησε μέχρι τέλους. Φαινόταν που θα πάει και το φινάλε με άφησε ανικανοποίητο, καθώς αφήνει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα. Γενικά αυτό μου αρέσει, αλλά θέλω να μου δικαιολογείται.
Η Κατάρα του Ζένταρ: Μου θύμισε αρκετά παλιές, απλές ιστορίες τρόμου του Poe και άλλων μεγάλων δασκάλων τρόμου. Προσπαθεί να πετύχει την ατμόσφαιρά, αν και ίσως κάτι (που δεν εντόπισα) του λείπει. Θα μπορούσαν να λείπουν οι τόσες αναφορές στο ποτό , μια και στην ουσία της ιστορίας δεν παίζει κανέναν ρόλο. Μου φαίνονται σαν παρουσίαση γνώσεων και τίποτα άλλο. Επίσης, μοιάζει σαν να είναι δύο διαφορετικές ιστορίες σε μία (δε θα μπω σε λεπτομέρειες για να μην κάνω spoiler). Δεν με χαλάει καθόλου
Η Τέταρτη Διάσταση: Δεν είμαι από αυτούς που λατρεύουν τα sci-fI, αλλά αυτή η ιστορία είναι εκπληκτική από την αρχή μέχρι το τέλος της. Καλογραμμένη και έξυπνη. Ίσως κάποιοι θα πούνε πως η κεντρική ιδέα (ελευθερία) είναι το ίδιο χιλιοπαιγμένη με τον έρωτα, μα προσωπικά δεν με ενόχλησε καθόλου. Απλά μαγική ιστορία. Μάλλον η αγαπημένη μου.
Ανεξήγητο: Άλλη μια υπέροχη ιστορία. Αστυνομική αυτή τη φορά με μεγάλη δόση μυστηρίου και ανεξήγητου (όπως λέει και ο τίτλος της). Για άλλη μία φορά το φάντασμα του Poe υπάρχει στην ατμόσφαιρα και δίνει στο διήγημα μια υπέροχη αίσθηση.
Πίσω απ’ τον καθρέφτη: Μου έφερε στο μυαλό τον Stephen King και το The dark Half, αν και έχει αρκετές διαφορές. Θυμίζει ακόμη και το Fight Club, λιγότερο όμως. Η εκτέλεση της ιδέας είναι πολύ καλή. Δεν με χάλασε καθόλου.
Πριγκίπισσα του Ατλαντικού: Αρκετά δυνατό διήγημα σχετικό με την επιβίωση και την αγάπη της μάνας. Δυστυχώς, κατάλαβα το τέλος πολύ νωρίς και έτσι δεν το απόλαυσα όσο θα έπρεπε, χωρίς αυτό να μειώσει το τελικό αποτέλεσμα.
Κθούλου Φταγκν: Διήγημα - φόρος τιμής στον τεράστιο Lovecraft και στο Call of Cthulhu. Δυστυχώς, ο συγγραφέας θέλοντας να γίνει κατανοητός σε άτομα μη μυημένα στην Μυθολογία Κθούλου, μπαίνει σε λεπτομέρειες και επαναλήψεις που υπάρχουν σε άπειρα παρόμοια έργα, ενώ δε διστάζει να βάλει σχεδόν αυτούσια κομμάτια του Call of Cthulhu (κάτι που προσωπικά με χάλασε). Παράλληλα ακόμη και ο ίδιος ο Lovecraft κάνει ένα πέρασμα από το διήγημα. Από ένα σημείο και μετά όμως, το διήγημα ξεφεύγει από τα στενά όρια του Lovecraft-ικού τρόμου και απογειώνεται. Θα ήθελα όλο το διήγημα να είναι σε αυτό το στυλ.
Λάθος της Φύσης: Όμορφο, σκοτεινό παραμύθι. Από αυτά που θέλαμε να ακούμε όταν είμασταν παιδιά, μα κανένας μεγάλος δεν μας έλεγε ποτέ. Θα ήθελα περισσότερες λεπτομέρειες στο φινάλε του, μα κι έτσι δεν με χάλασε.
Το Νικηφόρο Σκουλίκι: Λατρεύω τις αστυνομικές ιστορίες του συγγραφέα. Και χαίρομαι που κλείνει το βιβλίο με μία τέτοια. Θα μπορούσε να ήταν τέλεια, αν ήταν λίγο πιο προσεκτικός στις λεπτομέρειες της διαλεύκανσης του μυστηρίου. Κατά τα άλλα, την απόλαυσα όσο δεν πάει.
¨Όπως φαίνεται, το βιβλίο έχει κάποιες αδυναμίες (κυρίως με χάλασε η μη προσοχή στις λεπτομέρειες. Κάποιες φορές οι ήρωες κάνουν αυτό που θέλει ο συγγραφέας, αγνοώντας αυτό που γίνεται γύρω τους), μα σχεδόν όλες οι ιδέες είναι καλές και οι ιστορίες κυλάνε ευχάριστα (στην ανάγνωση). Ο συγγραφέας κάποιες φορές δίνει περισσότερες πληροφορίες και λεπτομέρειες από όσο θα ήθελα, ενώ άλλες πολύ λιγότερες από το γούστο μου. Ίσως φυσικά είναι δικό μου θέμα αυτό.
Το φάντασμα του Poe είναι πάνω από τα περισσότερα διηγήματα (αυτό το λέω για πολύ καλό). Το ότι τα διηγήματα δεν εγκλωβίζονται σε ένα είδος, μα ακροβατούν μεταξύ τρόμο, αστυνομικού και περιπέτειας προσωπικά μου άρεσε πολύ, αν και θεωρώ πως τα αστυνομικού περιεχομένου ήταν λίγο ανώτερα. Αξίζει την αγορά και ελπίζω σύντομα να δούμε και κάτι νέο από τον συγγραφέα.
ΥΓ τα υστερόγραφα στο τέλος του 10ου διηγήματος με έκαναν να δώσω το μισό εξτρά αστεράκι, αλλιώς θα έβαζα 3,5 στα 5.
Read
November 24, 2021Πρώτα από όλα, αξίζουν συγχαρητήρια στον συγγραφέα για την επιμέλεια του βιβλίου, η οποία ήταν υψηλού επιπέδου παρόλο που πρόκειται για αυτοέκδοση.
Στα Δέκα διαταραγμένα διηγήματα, ο συγγραφέας καταφέρνει να προσεγγίσει σημαντικές πτυχές της ζωής από το δικό του λογοτεχνικο μετερίζι (αυτό της φαντασίας, του τρόμου, του μυστηρίου).
Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση και των δέκα διήγηματων του Γιάννη Αθανασίου Τοτονιδη συνειδη��οποίησα ότι κατάφερε να με κάνει να σκεφτώ τις κοινωνικές προεκτάσεις των διηγημάτων του με έναν δικό μου τρόπο σκέψης σύμφωνα με τα δικά μου βιώματα. Καί αυτό αποτελεί επιτυχία του.
Μία ακόμη επιτυχία του, αποτελεί το γεγονος ότι στο τέλος αρκετών εκ των δέκα διήγηματων του συνειδητοποιούσα ότι υπάρχουν πολλαπλές κοινωνικές προεκτάσεις.
Και εκεί που με εντυπωσίασε περισσότεροι ήταν στο φινάλε του δέκατου διηγήματος που χρησιμοποίησε μία πρωτοπόρα στρατηγική στο τέλος του που όμοια της δεν έχω ξαναδιάβασει.
Εύχομαι το βιβλίο να λάβει την αναγνώριση πού του αξίζει και ο Γιάννης Αθανασίου Τοτονιδης να συνεχίσει να μας χαρίζει τα μοναδικά και πρωτότυπα έργα του.
Στα Δέκα διαταραγμένα διηγήματα, ο συγγραφέας καταφέρνει να προσεγγίσει σημαντικές πτυχές της ζωής από το δικό του λογοτεχνικο μετερίζι (αυτό της φαντασίας, του τρόμου, του μυστηρίου).
Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση και των δέκα διήγηματων του Γιάννη Αθανασίου Τοτονιδη συνειδη��οποίησα ότι κατάφερε να με κάνει να σκεφτώ τις κοινωνικές προεκτάσεις των διηγημάτων του με έναν δικό μου τρόπο σκέψης σύμφωνα με τα δικά μου βιώματα. Καί αυτό αποτελεί επιτυχία του.
Μία ακόμη επιτυχία του, αποτελεί το γεγονος ότι στο τέλος αρκετών εκ των δέκα διήγηματων του συνειδητοποιούσα ότι υπάρχουν πολλαπλές κοινωνικές προεκτάσεις.
Και εκεί που με εντυπωσίασε περισσότεροι ήταν στο φινάλε του δέκατου διηγήματος που χρησιμοποίησε μία πρωτοπόρα στρατηγική στο τέλος του που όμοια της δεν έχω ξαναδιάβασει.
Εύχομαι το βιβλίο να λάβει την αναγνώριση πού του αξίζει και ο Γιάννης Αθανασίου Τοτονιδης να συνεχίσει να μας χαρίζει τα μοναδικά και πρωτότυπα έργα του.
July 21, 2020
Το πρώτο βιβλίο του Γιάννη Τοτονίδη περιλαμβάνει δέκα διηγήματα τα οποία καλύπτουν σχεδόν όλο το φάσμα από αυτό που ονομάζεται λογοτεχνία του φανταστικού. Υπάρχει επιστημονική φαντασία, τρόμος, μυστήριο και αστυνομικό τα οποία θα ικανοποιήσουν σε μεγάλο βαθμό τον αναγνώστη. Η γραφή και το ύφος βέβαια κλίνουν αρκετά προς το κλασικό και οι επιρροές από τους 'δάσκαλους' Πόε και Λάβκραφτ είναι ολοφάνερες.
Μου άρεσαν λίγο περισσότερο το Ανεξήγητο, το Πίσω από τον καθρέφτη, το Νικηφόρο σκουλήκι και το Κθούλου Φτάνγκ.Θα ήθελα μόνο στο μέλλον να "ακούσω" περισσότερο τη "φωνή" του Γιάννη μιας και δεν κατάφερα να την εντοπίσω ολοκάθαρα στα διηγήματα και να τον δω περισσότερο στο σήμερα, λίγο πιο σύγχρονο. Ίσως και σε μεγάλη φόρμα στο επόμενο.
Στα συν η πάρα πολύ υψηλή ποιότητα της έκδοσης.Ειδικά για αυτοέκδοση ξεπερνά αρκετούς εκδοτικούς οίκους. Το artwork επίσης βοηθά και εμπλουτίζει το έργο με τη σκοτεινιά και την απειλή που υπονοεί.
Γενικά πρόκειται για μια πολύ καλοδουλεμένη και αρκετά προτότυπη συλλογή, η οποία αφήνει πολλές υποσχέσεις για τη μελλοντική δουλειά του συγγραφέα!
Μου άρεσαν λίγο περισσότερο το Ανεξήγητο, το Πίσω από τον καθρέφτη, το Νικηφόρο σκουλήκι και το Κθούλου Φτάνγκ.Θα ήθελα μόνο στο μέλλον να "ακούσω" περισσότερο τη "φωνή" του Γιάννη μιας και δεν κατάφερα να την εντοπίσω ολοκάθαρα στα διηγήματα και να τον δω περισσότερο στο σήμερα, λίγο πιο σύγχρονο. Ίσως και σε μεγάλη φόρμα στο επόμενο.
Στα συν η πάρα πολύ υψηλή ποιότητα της έκδοσης.Ειδικά για αυτοέκδοση ξεπερνά αρκετούς εκδοτικούς οίκους. Το artwork επίσης βοηθά και εμπλουτίζει το έργο με τη σκοτεινιά και την απειλή που υπονοεί.
Γενικά πρόκειται για μια πολύ καλοδουλεμένη και αρκετά προτότυπη συλλογή, η οποία αφήνει πολλές υποσχέσεις για τη μελλοντική δουλειά του συγγραφέα!
July 21, 2020
Το βιβλίο είναι υπέροχο, έχει στοιχεία δανεισμένα από τους μεγάλους συγγραφείς του είδους τα οποία ο συγγραφέας τα "δένει" με πολύ ωραίο τρόπο. Το τελείωσα πριν καν το καταλάβω και περιμένω πως και πως το επόμενο. Ένα μεγάλο μπράβο στο συγγραφέα/εκδότη που μας χάρισε κάτι διαφορετικό και πρωτότυπο.
June 19, 2020
10 ιδιαίτερα, σκοτεινά διηγήματα μας προσφέρει ο Γιάννης Τοτονίδης στην πρώτη του συγγραφική προσπάθεια, η οποία αν και αυτοέκδοση είναι σαφώς ανώτερη από δεκάδες αντίστοιχες προσπάθειες που έχουν εκδοθεί. Εδώ δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στη γλώσσα και στη χρήση των λέξεων που άλλωστε αποτελουν τη βάση κάθε λογοτεχνικού οικοδομήματος! Κάθε διήγημα κάνει εμφανές το βάθος που έχει όσον αφορά την έρευνα πάνω στο αντικείμενο που απασχολεί τον αναγνώστη, είτε εγκυκλοπαιδικά είτε σε σχέση με το έργο μεγάλων του είδους οπως ο Λοβκραφτ και ο Πόε! Τα συγχαρητήρια μου και εύχομαι να παρακολουθησουμε μια ανοδική πορεία στο έργο του συγγραφέα!
October 27, 2020
Ένα πραγματικά αξιέπαινο ντεμπούτο το οποίο δίνει πολλές υποσχέσεις για το μέλλον. Τα διηγήματα τα έχω ιδιαίτερη αδυναμία και μπορώ να πω ότι τα συγκεκριμένα με κράτησαν τόσο που τελείωσα το βιβλίο σε δύο μέρες. Έξυπνες ιδέες, πολύ προσεγμένος και ιδιαίτερος λόγος και μια ανάπτυξη ξεχωριστή από άλλες ιστορίες που διάβασα, η οποία χαρακτηρίζει και το προσωπικό ύφος του συγγραφέα. Και το γεγονός ότι είναι πολύ προσεγμένο το βιβλίο, παρόλο που είναι αυτοέκδοση, σημαίνει πολλά και συμπληρώνει την πολύ καλή εικόνα του. Ένα πολύ δυνατό ξεκίνημα. Ανυπομονώ για επόμενες δουλειές του συγγραφέα.
Displaying 1 - 13 of 13 reviews