Nicolien Mizee (1965) is schrijver en schrijfdocent. In NRC Handelsblad schreef ze een veelgelezen column over haar ervaringen als docent. Haar roman Toen kwam moeder met een mes (2003) werd genomineerd voor de Libris Literatuurprijs en ook haar laatste roman De halfbroer (2015) werd zeer goed ontvangen door de pers. De kennismaking. Faxen aan Ger (2017), de eerste bundeling van de faxen aan Ger en De porseleinkast (2018), de tweede bundeling van de faxen aan Ger, werden zeer goed ontvangen door de pers. In 2019 verscheen bij Nijgh & Van Ditmar de roman Moord op de moestuin, dat inmiddels al vele malen herdrukt is.
De grote wil en andere schrijflessen. Door Nicolien Mizee.
Mijn eerste Nicolien Mizee en direct een voltreffer. Haar schrijfgoesting spat van het blad en dat maakt dat het super aangenaam leest. Je geniet zelfs van dit boek als je geen schrijfambitie hebt, zo meeslepend, geestig en boeiends is het geschreven.
Jaren geleden volgde ik voor het eerst schrijfles, bij Hanneke; een geweldige vrouw, schrijfster én juf. Nicolien doet me aan haar denken. Daarna volgde ik nog enkele cursussen maar geen enkele kon aan die van juf Hanneke tippen, dus gaf ik het maar op. Maar moest Nicolien een les in België geven dan ging ik er direct heen. Ze geeft les (dat kan je lezen) en schrijft zoals ze is: eerlijk, hartstochtelijk, raak en vol humor.
De schrijffanaat haalt uit De grote wil tips, de leesfanaat geniet van het lezen en ik (beide) heb elke letter met volle goesting verslonden en ben vanaf nu ferme Nicolien-fan. Aangezien dit niet haar eerste boek is heb ik nog uren leesplezier voor de boeg; hoera! Ik zou zeggen: allemaal naar de bib maar die is nu dicht. Allemaal naar je favoriete boekhandel dus. De grote wil is ideale lectuur voor nu: opbeurend en vol oefeningen die je zelf kan doen en die je uren plezier zullen bezorgen. En dat allemaal in zo een dun boekje (mocht van mij gerust dikker). Merci Nicolien!
Wat schrijft ze toch leuk. Moet ook wel als je schrijfles geeft. Met haar 'regels' kan ik niet altijd iets, als ik ze probeer toe te passen op verhalen of boeken, maar dat maakt niet uit. Je moet de stukjes niet allemaal achter elkaar lezen, maar af en toe een paar.
Vlot geschreven en herkenbaar als je schrijflessen/schrijfworkshops hebt gevolgd! Geeft me weer de nodige inspiratie en motivatie om zelf aan de slag te gaan.
Interessant verslag van de docente van een schrijfcursus. Terwijl haar leerlingen de kneepjes van het schrijven leren, leert zij zelf ook (net als de lezer). Leuk om te lezen; de theorie achter goede verhalen.
Nicolien Mizee geeft al jaren schrijflessen aan mensen met literaire aspiraties met uiteenlopend talent. In deze bundel staan de columns die geïnspireerd zijn op haar leeservaringen. Ze zijn niet bedoeld als schrijftips maar terloops kom je toch wel wat te weten over wat een verhaal sterk of zwak kan maken, al is er geen sprake van een simpel of algemeen recept. Vertel je verhaal zonder moeilijkdoenerij, doe jezelf niet gewichtiger voor dan je bent. Gebruik je intuïtie. Zelf schrijft ze puntig, dus ik kan me goed voorstellen dat ze anderen inspireert De grote wil slaat op de personages in een verhaal. Die moeten ‘ergens’ voor staan, iets willen, niet kleurloos zijn, tenzij je juist wil dat je personage kleurloos is, dan is dat wat zij of hij wil zijn. Ze beschrijft ook humoristisch over deelnemers aan haar cursussen: overigens een daarvan werd haar man, dat duidt niet op een vrijblijvende opvatting over de rol van de docent. Hij was in haar woorden dan ook een van haar beste leerlingen.
Wat schrijft Nicolien Mizee toch mooi en grappig. Ditmaal verhalen over haar ervaringen als schrijfdocent. Rake typeringen van haar studenten en van zichzelf. In een paar zinnen zet ze een sfeer en laat ze zelfs de meest ingeslapen personages tot leven komen. En nooit geweten dat schrijfles zo interessant kan zijn! Jammer dat ik geen originele gedachten heb, anders zou ik direct op schrijfles gaan.
Na ‘De Kennismaking’ nu dit boek. Twee keer goed. Er gaan zeker meer Mizees volgen.
Vermakelijke opsomming van verhalen rondom het schrijven. Leuke personen en kwesties. Erg realistisch. Miste soms wel wat meer diepgang/context als ze uitspraken over personen deed waarvan wij de nodige informatie miste. Het leek ook of de chronologie door elkaar liep, misschien handig om een jaartal of cursusaanduiding toe te voegen?
In het begin las het boekje lekker weg, maar naar verloop van tijd begon het toch wat saai te worden. Een verzameling van korte verhalen moet gewoon niet te dik zijn. Hoewel dit boekje al dun was, was het toch niet dun genoeg om interessant te blijven tot het einde.
Geweldig. Mizee is inmiddels mijn favoriete Nederlandse schrijfster. Onderhoudend, leerzaam en ontzettend grappig. Zoals ze zelf zegt: 'op een manier die ook boeiend is voor de enkele Nederlander die geen boek wil schrijven.'
Als je van schrijven houdt is het al een heerlijk boekje, maar ook zonder die voorliefde zijn het fijne korte verhalen om lezen; geestig, vermakelijk, vindingrijk, en met zoveel helderheid opgeschreven.
Ik heb m geluisterd via storytel en ik kom er niet helemaal uit of ik de voorlezer (Hymke de Vries) nogal truttig vind voorlezen of dat het een beetje truttig is opgeschreven. Ik neig naar het eerste. Dus alsnog 3 sterren.
Niemand kan zo goed, zo helder en zo onomwonden schrijven over de edele kunst cq. het ambacht van het schrijven. Haar beschrijvingen van haar cursisten zijn hilarisch en ontroerend.
Nog niet eerder iets van Nicolien Mizee gelezen, maar wat is dit leuk. Je krijgt helemaal zin om een schrijfcursus te gaan volgen, het liefst bij haar. Op naar de volgende Mizee
Heerlijk boek. Korte verhalen over haar ervaring als schrijfdocent aan de Volksuniversiteit. Hoe schrijf je een goed verhaal? "Iemand Wil iets, dat gaat Mis, en dan gebeurt er iets Anders".
Niet zelden herbeleefde ik die momenten waarop ik zelf in de schrijfles zat. Blijkbaar zijn we een figuur, een type. Dat weet ze mooi te vatten. En daar krijg je dan gratis schrijfles bij.