What do you think?
Rate this book
Astronomy: A Self-Teaching Guide, Seventh Edition
Discover the wonders of the night sky with this bestselling Astronomy Guide For a generation, A Self-Teaching Guide has introduced hundreds of thousands of readers worldwide to the night sky. Now this classic beginner's guide has been completely revised to bring it up to date with the latest discoveries. Updated with the latest, most accurate information and more than 100 new graphics and photos, this Seventh Edition
388 pages, Paperback
First published January 1, 1978
273 people are currently reading
705 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 31 reviews
Read
February 9, 2024"A tę odwróconą czaszę nazywam Niebem
Stłoczeni pod nim żyjemy i umieramy
Nie wznoś rąk do niego po pomoc - bo Ono
Tak bezsilnie się toczy jak ty i ja".
Omar Chajjam, 'Rubajat' (15).
"Twój horyzont przecina obraz sfery niebieskie na połowę. [...] Na półkuli północnej - północny biegun niebieski znajduje się nad horyzontem w kierunku północnym na wysokości równej szerokości geograficznej miejsca obserwacji. [...] Przez twój zenit przechodzi okrąg na sferze niebieskiej, na którym gwiazdy mają taką samą deklinację, jak szerokość geograficzna twego miejsca obserwacji" (26).
"Każdej nocy o tej samej porze te same gwiazdy widać trochę dalej na zachód. Każda gwiazda wschodzi codziennie około 4 minut wcześniej niż poprzedniego dnia. Cztery minuty dziennie razy 30 dni to dwie godziny w ciągu miesiąca. [...] Po 12 miesiącach te [około] cztery minuty dziennie złożą się na 24 godziny i niebo znów będzie wyglądało jak rok wcześniej. Za zmiany obrazu nieba w ciągu roku odpowiedzialny jest ruch Ziemi wokół Słońca. Ziemia obiega Słońce przez rok" (29).
"Doba gwiazdowa jest około czterech minut dłuższa od doby gwiazdowej, ponieważ Ziemia, wirując dookoła własnej osi, jednocześnie przesuwa się po orbicie dookoła Słońca. Aby Słońce mogło znów pojawić się na [...] [danym] południku niebieskim, Ziemia musi się więc obrócić w przestrzeni trochę więcej niż jeden raz" (33).
"Każdy pierwiastek ma swój własny niepowtarzalny układ dozwolonych orbit elektronowych, czyli poziomów energetycznych. Najmniejsza możliwą energie ma atom niezaburzony, czyli atom w stanie podstawowym. Jeśli do atomu dostarczymy odpowiednią porcję energii, elektron przeskoczy na wyższy poziom energetyczny. Wtedy atom znajduje się w niestabilnym stanie wzbudzonym. Gdy elektron spada z powrotem w dół, atom wysyła energię w postaci paczki światła zwanej fotonem. [...] Jasne kolorowe linie emisyjne powstają wtedy, gdy elektrony przeskakują z wyższych poziomów energetycznych z powrotem na niższe. Długość fali emitowanego światła jest odwrotnie proporcjonalna do energii między poziomami energetycznymi. Ponieważ każdy rodzaj neutralnego czy zjonizowanego atomu ma własny niepowtarzalny układ poziomów energetycznych, każdy pierwiastek chemiczny ma charakterystyczny układ kolorowych linii emisyjnych" (69-70).
"W roku 1872 amerykański astronom-amator Henry Draper (1837-1888) jako pierwszy sfotografował widmo gwiazdy" (71).
"Uczona amerykańska Annie J. Cannon, która przeanalizowała i sklasyfikowała widma 225 300 gwiazd, zmodyfikowała system klasyfikacji do jego obecnej postaci ciągu liter: O B A F G K M (Oh, Be A Fine Girl/Gay Kiss Me). [...] Uczona amerykańska Cecilia Payne-Gaposhkin wykazała, że główną przyczyną różnic w układzie ciemnych linii absorpcyjnych poszczególnych gwiazd są niezwykle zróżnicowane temperatury powierzchniowe gwiazd" (72-73).
"Dla każdego pierwiastka istnieją charakterystyczne poziomy temperatury i gęstości, przy których wytwarzanie widzialnych linii absorpcyjnych jest najbardziej efektywne. W krańcowo wysokich temperaturach, jak w gwiazdach typu O, atomy gwiazdy ulegają jonizacji, czyli tracą elektrony. Ponieważ w takich temperaturach mogą przetrwać tylko atomy o najsilniejszych wiązaniach między jądrem a elektronami, takie jak pojedynczo zjonizowany hel, w widmie dominują linie atomów zjonizowanych. Przy temperaturze ok 5800K, jak w gwiazdach typu G, np. na Słońcu, atomy takich metali jak żelazo i nikiel nie ulegają rozerwaniu i pozostają neutralne. W temperaturach poniżej 3500K, w gwizdach typu M, mogą istnieć nawet cząsteczki, jak np. tlenek tytanu. [Brak linii absorpcyjnej danego pierwiastka nie oznacza więc automatycznie, że gwiazda nie zawiera tego pierwiastka. Ważne są warunki]. [...] Gęstość gazu, czyli masa jednostki objętości, uwidocznia się poprzez poszerzenie zderzeniowe linii [widma]. W gwiazdach o większej gęstości dochodzi do częstszych zderzeń atomów, co powoduje wzrost szerokości linii. Poszerzenie rotacyjne linii [na widmie] jest efektem rotacji osiowej, czyli obrotu gwiazdy wokół własnej osi. Poszerzona linia może posłużyć do określenia dolnej granicy prędkości obrotowej. W obecności pola magnetycznego, obszaru występowania sił magnetycznych, linie widmowe ulegają rozszczepieniu lub poszerzeniu. Jest to efekt Zeemana. Wielkość rozszczepienia zależy od natężenia pola magnetycznego. [Dokładne pomiary kształtu linii widmowych mogą więc służyć także pomiarom gęstości, rotacji osiowej i natężenia pola magnetycznego]" (75-77).
"Głęboko wewnątrz Słońca temperatura rośnie prawdopodobnie do 15 mln K, ciśnienie do 200 miliardów atmosfer, a gęstość staje się ponad 100 razy większa od gęstości wody. [...] W przepełnionej strefie równowagi promienistej fotony są, na przemian, absorbowane i wypromieniowywane jako fotony o niższej energii. [...] Aby energia wyprodukowana w rdzeniu dotarła na powierzchnię i stała się światłem słonecznym, potrzeba około 20 milionów lat" (97).
"Chociaż osiągnięcie mocy promieniowania Słońca wymaga zmiany w hel prawie 5 milionów ton wodoru na sekundę, w ciągu miliarda lat w energię świetlną zmienia się mniej niż jedna setna procenta całkowitej masy Słońca" (119).
"Średnia odległość pomiędzy sąsiadującymi gwiazdami wynosi około 5 lat świetlnych" (136).
"Liczba galaktyk powyżej określonego poziomu jasności, znajdujących się w obrębie gromady, nosi nazwę bogactwa gromady" (155).
"Gromada galaktyk w gwiazdozbiorze Panny (Virgo) obejmuje tysiące galaktyk, włącznie z grupą Lokalną na peryferiach. Jest to najbliższa bogata gromada galaktyk, odległa o około 50 milionów lat świetlnych. [...] Grupa Lokalna z naszą Drogą Mleczną należy do gromady w Pannie i jest częścią Supergromady Lokalnej. Supergromady tworzą cienkie warstwy ograniczające pustki, czyli obszary, gdzie obserwuje się niewiele galaktyk. Pustki są jak olbrzymie bąble z gromadami galaktyk [supergromadami] na powierzchni. Obserwowalny wszechświat składa się głównie z przeogromnych pustek między supergromadami" (156).
"Oszacowania wieku wszechświata wykazywały tendencję wzrostową od biblijnych kilku tysięcy aż do milionów, a potem miliardów lat. Standardowe oceny wieku wszechświata opierają się na wartości stałej Hubble'a" (180).
Once in a blue moon (187).
Syzygia (196).
"Niektóre asteroidy regularnie zbliżają się do Ziemi. Orbity asteroid z grupy Aten leżą wewnątrz orbity ziemskiej. Asteroidy Apollo przecinają orbitę ziemi i przechodzą wewnątrz niej w drodze do swojego perihelium, zbliżając się na na odległość kilku milionów kilometrów do Ziemi. Asteroidy grupy Amor, z orbitami rzędu 1-1,3 j.a., pozostają poza orbitami Ziemi" (202).
"Na powierzchni Wenus wszystkie charakterystyczne obiekty noszą imiona sławnych kobiet (nieżyjących co najmniej od trzech lat) lub bogiń miłości" (214).
"Jonathan Swift wspomina o dwóch księżycach marsa w 'Podróżach Guliwera, wydanych w roku 1726, na długo przed faktycznym odkryciem tych księżyców w 1877 roku przez amerykańskiego astronoma Asapha Halla (1829-1907)" (229).
"Astronomowie odkryli podstawowe atomy i molekuły życia w naszym Układzie Słonecznym, w gwiazdach i w obłokach pyłu międzygwiazdowego. Znaleźli także meteoryty zawierające aminokwasy i związki chemiczne podobne do lipidów. [...] Uczeni, oddziaływująca energetycznie na mieszankę składająca się z wodoru, węgla, tlenu i azotu o takich proporcjach, jakie występowały w najwcześniejszej atmosferze ziemskiej, zdołali wytworzyć cząsteczki organiczne, w tym aminokwasy, podstawowe molekuły życia" (288-289).
"W roku 1983 po raz pierwszy zaobserwowano w podczerwieni dysk okołogwiazdowy - rój gazów i cząsteczek krążących wokół gwiazdy. Pierwsze bezpośrednie potwierdzenie fotograficzne uzyskano dla pobliskiej gwiazdy Beta Pictoris, odległej o około 50 lat świetlnych. Przypuszcza się, że grubsze dyski wokół młodszych gwiazd są układami planetarnymi we wczesnym stadium formowania, a cieńsze dysku wokół starszych gwiazd stanowią tylko pozostałości po planetach już uformowanych" (293).
"Częstotliwości uważana za najbardziej prawdopodobne dla "pierwszego kontaktu" to 1400-1700 MHz, często nazywane 'waterhole' (wodopój), gdzie wszyscy mieszkańcy Galaktyki powinni się spotkać. Modulowany sygnał z tego zakresu mikrofal powinien być niezakłócony, gdyż ciała niebieskie wysyłają promieniowanie elektromagnetyczne o wyższej lub niższej częstotliwości. Ponadto nadajnik takich fal potrzebowałby stosunkowo małej mocy, aby wytworzyć sygnał silniejszy od naturalnego szumu tła" (300).
Stłoczeni pod nim żyjemy i umieramy
Nie wznoś rąk do niego po pomoc - bo Ono
Tak bezsilnie się toczy jak ty i ja".
Omar Chajjam, 'Rubajat' (15).
"Twój horyzont przecina obraz sfery niebieskie na połowę. [...] Na półkuli północnej - północny biegun niebieski znajduje się nad horyzontem w kierunku północnym na wysokości równej szerokości geograficznej miejsca obserwacji. [...] Przez twój zenit przechodzi okrąg na sferze niebieskiej, na którym gwiazdy mają taką samą deklinację, jak szerokość geograficzna twego miejsca obserwacji" (26).
"Każdej nocy o tej samej porze te same gwiazdy widać trochę dalej na zachód. Każda gwiazda wschodzi codziennie około 4 minut wcześniej niż poprzedniego dnia. Cztery minuty dziennie razy 30 dni to dwie godziny w ciągu miesiąca. [...] Po 12 miesiącach te [około] cztery minuty dziennie złożą się na 24 godziny i niebo znów będzie wyglądało jak rok wcześniej. Za zmiany obrazu nieba w ciągu roku odpowiedzialny jest ruch Ziemi wokół Słońca. Ziemia obiega Słońce przez rok" (29).
"Doba gwiazdowa jest około czterech minut dłuższa od doby gwiazdowej, ponieważ Ziemia, wirując dookoła własnej osi, jednocześnie przesuwa się po orbicie dookoła Słońca. Aby Słońce mogło znów pojawić się na [...] [danym] południku niebieskim, Ziemia musi się więc obrócić w przestrzeni trochę więcej niż jeden raz" (33).
"Każdy pierwiastek ma swój własny niepowtarzalny układ dozwolonych orbit elektronowych, czyli poziomów energetycznych. Najmniejsza możliwą energie ma atom niezaburzony, czyli atom w stanie podstawowym. Jeśli do atomu dostarczymy odpowiednią porcję energii, elektron przeskoczy na wyższy poziom energetyczny. Wtedy atom znajduje się w niestabilnym stanie wzbudzonym. Gdy elektron spada z powrotem w dół, atom wysyła energię w postaci paczki światła zwanej fotonem. [...] Jasne kolorowe linie emisyjne powstają wtedy, gdy elektrony przeskakują z wyższych poziomów energetycznych z powrotem na niższe. Długość fali emitowanego światła jest odwrotnie proporcjonalna do energii między poziomami energetycznymi. Ponieważ każdy rodzaj neutralnego czy zjonizowanego atomu ma własny niepowtarzalny układ poziomów energetycznych, każdy pierwiastek chemiczny ma charakterystyczny układ kolorowych linii emisyjnych" (69-70).
"W roku 1872 amerykański astronom-amator Henry Draper (1837-1888) jako pierwszy sfotografował widmo gwiazdy" (71).
"Uczona amerykańska Annie J. Cannon, która przeanalizowała i sklasyfikowała widma 225 300 gwiazd, zmodyfikowała system klasyfikacji do jego obecnej postaci ciągu liter: O B A F G K M (Oh, Be A Fine Girl/Gay Kiss Me). [...] Uczona amerykańska Cecilia Payne-Gaposhkin wykazała, że główną przyczyną różnic w układzie ciemnych linii absorpcyjnych poszczególnych gwiazd są niezwykle zróżnicowane temperatury powierzchniowe gwiazd" (72-73).
"Dla każdego pierwiastka istnieją charakterystyczne poziomy temperatury i gęstości, przy których wytwarzanie widzialnych linii absorpcyjnych jest najbardziej efektywne. W krańcowo wysokich temperaturach, jak w gwiazdach typu O, atomy gwiazdy ulegają jonizacji, czyli tracą elektrony. Ponieważ w takich temperaturach mogą przetrwać tylko atomy o najsilniejszych wiązaniach między jądrem a elektronami, takie jak pojedynczo zjonizowany hel, w widmie dominują linie atomów zjonizowanych. Przy temperaturze ok 5800K, jak w gwiazdach typu G, np. na Słońcu, atomy takich metali jak żelazo i nikiel nie ulegają rozerwaniu i pozostają neutralne. W temperaturach poniżej 3500K, w gwizdach typu M, mogą istnieć nawet cząsteczki, jak np. tlenek tytanu. [Brak linii absorpcyjnej danego pierwiastka nie oznacza więc automatycznie, że gwiazda nie zawiera tego pierwiastka. Ważne są warunki]. [...] Gęstość gazu, czyli masa jednostki objętości, uwidocznia się poprzez poszerzenie zderzeniowe linii [widma]. W gwiazdach o większej gęstości dochodzi do częstszych zderzeń atomów, co powoduje wzrost szerokości linii. Poszerzenie rotacyjne linii [na widmie] jest efektem rotacji osiowej, czyli obrotu gwiazdy wokół własnej osi. Poszerzona linia może posłużyć do określenia dolnej granicy prędkości obrotowej. W obecności pola magnetycznego, obszaru występowania sił magnetycznych, linie widmowe ulegają rozszczepieniu lub poszerzeniu. Jest to efekt Zeemana. Wielkość rozszczepienia zależy od natężenia pola magnetycznego. [Dokładne pomiary kształtu linii widmowych mogą więc służyć także pomiarom gęstości, rotacji osiowej i natężenia pola magnetycznego]" (75-77).
"Głęboko wewnątrz Słońca temperatura rośnie prawdopodobnie do 15 mln K, ciśnienie do 200 miliardów atmosfer, a gęstość staje się ponad 100 razy większa od gęstości wody. [...] W przepełnionej strefie równowagi promienistej fotony są, na przemian, absorbowane i wypromieniowywane jako fotony o niższej energii. [...] Aby energia wyprodukowana w rdzeniu dotarła na powierzchnię i stała się światłem słonecznym, potrzeba około 20 milionów lat" (97).
"Chociaż osiągnięcie mocy promieniowania Słońca wymaga zmiany w hel prawie 5 milionów ton wodoru na sekundę, w ciągu miliarda lat w energię świetlną zmienia się mniej niż jedna setna procenta całkowitej masy Słońca" (119).
"Średnia odległość pomiędzy sąsiadującymi gwiazdami wynosi około 5 lat świetlnych" (136).
"Liczba galaktyk powyżej określonego poziomu jasności, znajdujących się w obrębie gromady, nosi nazwę bogactwa gromady" (155).
"Gromada galaktyk w gwiazdozbiorze Panny (Virgo) obejmuje tysiące galaktyk, włącznie z grupą Lokalną na peryferiach. Jest to najbliższa bogata gromada galaktyk, odległa o około 50 milionów lat świetlnych. [...] Grupa Lokalna z naszą Drogą Mleczną należy do gromady w Pannie i jest częścią Supergromady Lokalnej. Supergromady tworzą cienkie warstwy ograniczające pustki, czyli obszary, gdzie obserwuje się niewiele galaktyk. Pustki są jak olbrzymie bąble z gromadami galaktyk [supergromadami] na powierzchni. Obserwowalny wszechświat składa się głównie z przeogromnych pustek między supergromadami" (156).
"Oszacowania wieku wszechświata wykazywały tendencję wzrostową od biblijnych kilku tysięcy aż do milionów, a potem miliardów lat. Standardowe oceny wieku wszechświata opierają się na wartości stałej Hubble'a" (180).
Once in a blue moon (187).
Syzygia (196).
"Niektóre asteroidy regularnie zbliżają się do Ziemi. Orbity asteroid z grupy Aten leżą wewnątrz orbity ziemskiej. Asteroidy Apollo przecinają orbitę ziemi i przechodzą wewnątrz niej w drodze do swojego perihelium, zbliżając się na na odległość kilku milionów kilometrów do Ziemi. Asteroidy grupy Amor, z orbitami rzędu 1-1,3 j.a., pozostają poza orbitami Ziemi" (202).
"Na powierzchni Wenus wszystkie charakterystyczne obiekty noszą imiona sławnych kobiet (nieżyjących co najmniej od trzech lat) lub bogiń miłości" (214).
"Jonathan Swift wspomina o dwóch księżycach marsa w 'Podróżach Guliwera, wydanych w roku 1726, na długo przed faktycznym odkryciem tych księżyców w 1877 roku przez amerykańskiego astronoma Asapha Halla (1829-1907)" (229).
"Astronomowie odkryli podstawowe atomy i molekuły życia w naszym Układzie Słonecznym, w gwiazdach i w obłokach pyłu międzygwiazdowego. Znaleźli także meteoryty zawierające aminokwasy i związki chemiczne podobne do lipidów. [...] Uczeni, oddziaływująca energetycznie na mieszankę składająca się z wodoru, węgla, tlenu i azotu o takich proporcjach, jakie występowały w najwcześniejszej atmosferze ziemskiej, zdołali wytworzyć cząsteczki organiczne, w tym aminokwasy, podstawowe molekuły życia" (288-289).
"W roku 1983 po raz pierwszy zaobserwowano w podczerwieni dysk okołogwiazdowy - rój gazów i cząsteczek krążących wokół gwiazdy. Pierwsze bezpośrednie potwierdzenie fotograficzne uzyskano dla pobliskiej gwiazdy Beta Pictoris, odległej o około 50 lat świetlnych. Przypuszcza się, że grubsze dyski wokół młodszych gwiazd są układami planetarnymi we wczesnym stadium formowania, a cieńsze dysku wokół starszych gwiazd stanowią tylko pozostałości po planetach już uformowanych" (293).
"Częstotliwości uważana za najbardziej prawdopodobne dla "pierwszego kontaktu" to 1400-1700 MHz, często nazywane 'waterhole' (wodopój), gdzie wszyscy mieszkańcy Galaktyki powinni się spotkać. Modulowany sygnał z tego zakresu mikrofal powinien być niezakłócony, gdyż ciała niebieskie wysyłają promieniowanie elektromagnetyczne o wyższej lub niższej częstotliwości. Ponadto nadajnik takich fal potrzebowałby stosunkowo małej mocy, aby wytworzyć sygnał silniejszy od naturalnego szumu tła" (300).
June 28, 2017
The main problem with this textbook is its haphazard formatting. The topics jump around a lot. It takes a great deal of mental dot-connecting to get any sort of depth in any one topic.
September 6, 2022
Holy fuck. Took 10 months. Had its moments, but overall awful
March 25, 2021
My initial interest in this book was as a potential textbook for my son since my astronomy textbook is apparently hiding in a box somewhere in the house. Sadly, this will not take the place of an actual astronomy textbook because it doesn't have nearly enough depth - not even at the level of a one-semester course. It does, however, conduct a decent lightweight overview of the subject that makes a great warm-up for someone who doesn't know if they want to take an astronomy class. As a self-teaching guide for that purpose, it will suit most readers admirably, but as a text, even for a motivated teen, it will not work well. For one thing, the answers immediately follow the questions. I don't know many teens who have the discipline to make themselves answer a question before glancing at an answer that is right there. At a minimum, the answers need to be in the back of the book. As a review, I found it a little too light - it barely even mentioned the formation of the solar system, although it did a slightly better job on the formation and life cycle of stars (still not enough detail).
The diagrams, which are entirely black and white, are generally excellent. The images, also black and white other than a few color images in the center of the book, are a mixed bag. Some suffer for the lack of color and others are quite good, although I question the image selected for the Pleiades (there are many better images available).
Overall it makes a gentle introduction to astronomy for someone who doesn't have the time or interest for an astronomy course. It won't take the place of an actual textbook, but it has decent coverage at a level accessible to those with a more casual interest.
The diagrams, which are entirely black and white, are generally excellent. The images, also black and white other than a few color images in the center of the book, are a mixed bag. Some suffer for the lack of color and others are quite good, although I question the image selected for the Pleiades (there are many better images available).
Overall it makes a gentle introduction to astronomy for someone who doesn't have the time or interest for an astronomy course. It won't take the place of an actual textbook, but it has decent coverage at a level accessible to those with a more casual interest.
April 23, 2020
This book takes a somewhat different approach from most of the other beginning astronomy books I’ve read. Author Dinah L. Moche appears to be operating under the assumption that her book will be used as a supplement for some other course of study, either as an aid in an astronomy class or at the very least a buttress for a pre-existing general knowledge of the subject. And as such, it works quite well. Moche does an outstanding job of providing clear, easy-to-understand explanations and examples of many of the basic concepts of the science. Of the 12 chapters, I enjoyed and learned at least something from all but two (the chapter on astrophysics was a little vague and jargon-heavy, and the chapter on extraterrestrial life covered topics outside my areas of interest). I don’t think I’d start with this as my very first guide to the topic, but those with a little astro-knowledge under their belts (or an exam to pass in the near future) should find it a worthwhile read.
January 26, 2022
Nice to read through, good diagrams... Will never understand why they decided to give the answers to the quiz questions directly underneath every question you're supposed to fill out for yourself... 🤣🤷🏻♀️ #cheetahsneverprosper
January 3, 2011
This has become a referance book
May 9, 2014
Wow! That was a whole lot of information. For the most part, it was comprehensible and relent. However, if you're looking for a religious foundation in science, this would be the wrong book.
September 9, 2023
This was my daughter's textbook for an astronomy class at a small liberal arts college. Given this application, I was not a fan of the message the title of this book sent. Why was I paying for a college class when it looks like they give you a "self teaching" guidebook. Curious, I read this book. Before reading this book, I'd consider myself a fan of astronomy, having read a number of pop science books on it over the years, and having an interest in astronomy and space travel when in school before college. I found that this book covered many of the same specific topics I already had a basic level of understanding in, and added a layer of more complex information. It did this primarily by providing definitions to dozens of new words, as well as as many words I was already familiar with. The book covered the topics you'd expect - stars, distances, planets... It also had a chapter on life beyond Earth. But because of the way it was written, to highlight the vocabulary of astronomy, this just wasn't very exciting or ultimately that interesting. Good as a dictionary, bad as a story teller.
February 2, 2020
Good depending on what you want. For those looking to get into star gazing or know nothing about astronomy, it has a lot of goods facts, tips for star watching, and has a ton of helpful links, resources, and appendixes. If you want a guide book for more advanced subjects, it is more lacking, but it is still a useful book for refreshing the more basic astronomy facts. Good for beginners and people who have been out of astronomy for awhile.
July 20, 2022
My sister and I this year wanted to learn a bunch of things astronomy included. I personally really loved the writing style of this book, it was formatted wonderfully, great pictures with the questions and answers close at hand.
They also had self tests which I didn't use, but I read the questions and answers over.
I also loved the star maps.
They also had self tests which I didn't use, but I read the questions and answers over.
I also loved the star maps.
January 16, 2019
Un libro muy bueno para sugerir a todos aquellos que te dicen: "oye, recomiéndame un libro bien básico para comenzar". Este libro va al grano con los conceptos. Creo que se puede mejorar en un par de aspectos que no voy a discutir aquí, pero es un buen libro.
August 16, 2017
I bought it five years back when I was very new to astronomy and recall it being helpful. It was a bit dry, but it's really a text book not a book to set the spark of enthusiasm.
May 19, 2018
Excellent first chapter on the celestial globe followed by easily readable content on a lot of astronomy concepts
August 6, 2018
A lot of information, and a lot of it I won't use or need at this time. A bit overwhelming and tough to digest sometimes.
April 5, 2020
Well out of date now, though would still provide a basic understanding for those beginning in astronomy.
June 14, 2020
The lessons were quite Short, the were something's difficult to gras9
September 11, 2020
Pat uses this text when teaching night classes. Excellent introduction to the night skies.
June 13, 2021
Well organized, concise, clearly written and a great overview of the basics. (8th Edition)
November 18, 2021
THE book to get you started down the road of mapping the impossible , the night sky.
January 18, 2023
mauvaise lecture
July 10, 2024
Skimmed through this for some insightful information. Wasn't terrible from what I remember, learned some cool things. Didn't retain much for some reason.
March 13, 2021
Astronomy, Dinah L. Moche 2004. Flat, one dimensional writing, coupled with a healthy dose of mathematical equations make Dinah Moche's' 'Astronomy' perfectly cumbersome for the casual reader, yet very suitable as a college text. On a rare spirt of impassioned writing, Moche declares herself a strong advocate of SETI , the search for extra terrestrial intelligence, claiming contact with a civilization possibly hundreds of millions of years more advanced than ours could perhaps teach us how to surmount the many problems now threatening our survival here on Earth. My own personal believe is that if life outside our solar system is anything like the history of life here on Earth, we will be hunted down and butchered, quite possibly all in the name of 'sport'. Thankfully scientists have put safety ahead of curiosity and have focused more on receiving signals rather than blindly transmitting them. Overall, I highly recommend this book as a basic introduction to what is by far one of the most exciting and humbling branches of science.
January 7, 2017
I wouldn't say I properly finished it, because it was a library book and I have been renewing it for a long while now, so I returned it. But overall, from what I read, it's very good book - resourceful and detailed. If you are an astronomy fan, you want to check this book out. The fact that I couldn't finish this in even 3 months, just shows my lack of interest in nonfiction. But I'm determined to change that In sha Allah. Maybe I'd get it back to finish thoroughly next time In sha Allah.
October 21, 2010
This is an excellent, concise review of basic astronomy. Short chapters include problems (with solutions) at the end, and brief questions throughout. This is not an in depth review of astronomy, but just a brief overview of the basics. One of the strengths of this book is the inclusion of a lot of web sites and references for further investigation.
July 31, 2019
This was my very first, "official" course in astronomy. I'm glad to see that I picked such a winning choice!
You'll learn - boy, will you learn!; a very thorough *workout* on astronomical and cosmological principles, geared towards the *seriously curious*. And it's not always easy. Best of luck with it!
You'll learn - boy, will you learn!; a very thorough *workout* on astronomical and cosmological principles, geared towards the *seriously curious*. And it's not always easy. Best of luck with it!
This entire review has been hidden because of spoilers.
March 7, 2016
I had started this 5th edition years ago and decided to reread and finish it this time. It was a very general overview of lots of topics and got me excited to again did deeper into the world of astronomy and pull my
portaball telescope out again! Especially enjoyed the self test concept!
portaball telescope out again! Especially enjoyed the self test concept!
February 15, 2008
The best book on astronomy basics.
August 10, 2019
Helpful format with many questions to contemplate. Not just recall, but application of the concept.
January 13, 2019
Easy to understand and read. Just make sure you have the latest edition of the book as there are several inaccuracies in the 7th edition in comparison to the 8th. I would recommend this to anyone interested in astronomy who is unsure where to start learning about it.
Displaying 1 - 30 of 31 reviews