พรหมลิขิต

บุพเพสันนิวาส #2

by รอมแพง

เมื่อพรหมลิขิตนำพาให้คนหนึ่งที่แล้งไร้ไปเสียทุกอย่างได้มาพบกับคนหนึ่งที่สมบูรณพร้อม ฟ้าดินพลิกผันกงกรรมจึงหมุนเวียน แม้แต่ตัวพุดตานเองก็ยังไม่เข้าใจว่าเหตุใดเธอจึงรู้สึกคุ้นเคยกับโลกใบนี้...ราวกับว่าทุกสิ่งเรียกร้องให้เธอกลับมาชดใช้และทวงคืน!

ถ้าใครเคยประทับใจกับนวนิยายเรื่อง “บุพเพสันนิวาส” มาแล้ว รับรองว่า “พรหมลิขิต” จะไม่ทำให้คุณผิดหวัง นอกจากการดำเนินเรื่องยังคงอยู่ในสมัยอยุธยาตอนปลายซึ่งเป็นช่วงการเปลี่ยนแผ่นดินแล้ว ยังทวีความสนุกสนานขึ้นไปอีก เมื่อมีสาวน้อยสู้ชีวิตอย่างพุดตานทะลุมิติเพิ่มมาอีกคน ว่าแต่เธอโผล่ที่นี่ได้อย่างไร และจะสามารถเอาตัวรอดในโลกอดีตได้หรือไม่

Genres: Fantasy, Romance

536 pages, Paperback

Published October 1, 2019

About the author

‘รอมแพง’ เป็นนามปากกาของ ‘อุ้ย – จันทร์ยวีร์ สมปรีดา’ มีที่มาจากชื่อนางเอกเรื่องเวียงกุมกามของทมยันตี โดยชื่อนี้เป็นภาษาล้านนาโบราณ แปลว่า ผู้เป็นที่รัก หรือหญิงผู้เป็นที่รัก ซึ่งมีความหมายที่ดี ประกอบกับความชอบส่วนตัวในตัวอักษรล้านนาโบราณ จึงนำชื่อนี้มาใช้เป็นนามปากกา

สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีจากคณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร
เอกประวัติศาสตร์ศิลปะ โทภาษาไทย

เริ่มเขียนหนังสือประมาณปี 2549 และได้รวมเล่มในปีถัดมา ขณะนั้นประกอบอาชีพอย่างอื่นอยู่ และค่อนข้างมีแรงกดดันในการทำงานมากพอสมควร ทำให้เกิดความรู้สึกว่าไม่อยากให้ใครมาบงการชีวิต ระหว่างนั้นเองก็เริ่มเขียนนิยายลงเว็บไซต์บ้างแล้ว รวมถึงมีสำนักพิมพ์สนใจในผลงานและได้เซ็นสัญญา จึงตัดสินใจลาออกจากงานเพื่อมาเป็นนักเขียนอาชีพ เพราะงานเขียนเป็นงานที่เป็นเจ้านายของตัวเอง ไม่มีใครมาบังคับให้ทำงาน และสามารถเขียนอะไรลงไปในเว็บไซต์ก็ได้ แต่เมื่อได้เริ่มทำงานเขียนจริงจังก็ได้รู้ว่าไม่ง่ายอย่างที่คิด อาชีพนักเขียนของเธอเริ่มอยู่ตัวมากขึ้นในช่วงปี 2552 และมีความมั่นคงมากขึ้นในปีถัดมา

Reviews

[Pang Happy Holidays & Happy New Year =D · Rating 4 out of 5]

พรหมลิขิตบันดาลชักพา ดลออเจ้าพบเราทันใด 🤭😁🤭.. I'm proud to say that this Time-Travel Romance is an enjoyable sequel of "บุพเพสันนิวาส" that took me back to over 300 years ago in a glorious Thai History Era (in a funny way, think of Cynthia's My Lady Jane) with a hell funny Heroine! xDDD

** Plus, the first book is already translated into English e-book if anyone want to read! :)



You will be jealous of the Heroine just like me! She escapes from the madness of modern world, went to the place not that familiar! Meet the handsome broody man there! Travel through interesting places of Ayutthaya! Awwww I WANT TO ESCAPE TOO!! TAKE ME!! HAHAHAHAA

ครั้งนี้ สมุดข่อยเจ้ากรรม หรือ "คัมภีร์กฤษณะกาลี" นั้นแหละ อิอิ ได้นำพา 'พุดตาน' ย้อนกลับไปสามร้อยกว่าปี ในยุคสมัยของพระเจ้าท้ายสระ



😊 'พุดตาน' แก่น ซ่า น่ารัก ... แต่เรารู้สึกว่าเธอคือใครบางคนที่กลับมา *ปี๊บบบบบบ* 555
😊 พุดตานจำต้องปลูกผักขายและทำอาหารเลี้ยงชีพ
😊 *ปลาตะเพียนทอด อร่อยลืมสามโลกเจ้าค่ะ* อิอิ
😊 อยู่ยุคนี้ต้องทำมาหาเงิน *ขนาดแมวยังต้องทำงาน!!* น่ารักไหมละ 555
😊 ได้เจอ'พี่หมื่น' และ 'การะเกด' ให้ได้หายคิดถึง (°◡° ♥)
😊 พ่อริดแลดูจะรำคาญ (มั้ง?) และพึงใจพุดตานของเรา 555
😊 ยายกุยน่ารักที่สุด (´∀｀) ♥
😊 ได้เจอลูกชายของแม่นางตองกีมา
😊 นางรองเป็นคนเชื้อสายจีน ขาวพ่องดั่งหยกขาว แลจะชอบพระเอก 5555
😑 ลำไยคุณย่าและแม่แพรจีนเป็นที่สุด 5555++++
😊 ชอบพาร์ทอดีตชาติมากๆ ซึ้งกินใจและตะลึงเหวอ อยากเห็นแล้วจ้า

ดูข้างล่างๆ อิอิ 🤭

[Pairash Pleanmalai · Rating 5 out of 5]

เป็นการต่อภาคที่เนียน.... และมีเหตุมีผล เรียกว่าเป็น ภาคจบบริบูรณ์
ยังคงอรรถรสครบเครื่องตามแบบเรื่อง 'บุพเพสันนิวาส' กล่าวคือมีภาพบรรยากาศการใช้ชีวิตประจำวันของคนสมัยนั้น (ตามจินตนาการผู้แต่ง)
เนื้อเรื่องทำให้เห็นภาพในการดำเนินชีวิต ในแต่ละวันของตัวละคร..... (ตรงนี้คือจุดที่ชอบมาตั้งแต่ภาคแรก ภาคนี้ให้มาเยอะกว่า)
ภาคประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับเบื้องบน ก็ยังมีให้ อาจไม่จุใจเท่า แต่สอดแทรกมาได้เนียน

บรรยากาศในการเล่าเรื่องได้อารมณ์เหมือนภาคแรกทุกอย่าง ตัวละครที่ชอบๆภาคที่แล้ว ก็มีบทบาทกันครบ
และสไตล์รอมแพงคือ ไม่มีความน้ำเน่า ตัวอิจฉาไม่มี (แน่นอนถ้าเป็นละคร คนเขียนบทคงใส่ และมีช่องให้ใส่สะด้วย ไม่งั้นไม่ใช่สไตล์ละครไทย จะหาว่าจืดไป)

คำเตือน....เล่มนี้ไม่เหมาะอ่านตอนท้องว่าง

ชอบตอนท้ายเล่ม(หน้าสุดท้ายเลย) เพราะใครๆก็รู้ว่า ท้ายสุดแล้วกรุงศรีจะมีชะตาเป็นเช่นไร (จากนี้ก็ไม่เกิน 70 ปี) ตอนอ่านก็ลุ้นว่า ตัวละครจะทำเช่นไร โชคดีที่ผู้แต่งไม่ลืมตรงจุดนี้

[Ning · Rating 4 out of 5]

ไม่ได้หวังเยอะกับหนังสือภาคต่ออยู่แล้ว
ทำให้อ่านได้เพลินดีค่ะ มีกลิ่นภาคเก่าอยู่พอสมควร
เนื้อหาสาระมีมาพอสมควร หวานน้อยไปหน่อย เสียดายส่วนของครอบครัวพระเอก นึกว่าจะเขียนต่อเป็นเล่มเลย ถ้าส่งมาอนาคตสักคนน่าจะสนุกดี

อ่านได้เรื่อยๆค่ะ

[Clairdenoon · Rating 5 out of 5]

#พรหมลิขิต
#รอมแพง
#บุพเพสันนิวาสซีซั่น๒
#รีบอ่านเพราะจะได้เป็นผู้นำการเม้ามอยตอนละครออนแอร์🤣
#เขินที่จะต้องรีวิวนิยายแห่งชาติเรื่องนี้...แต่ก็นะ...
#วงการรีวิวหนังสือไม่ควรมีแต่รีวิวคุณภาพเท่านั้น😆

~พบกันคือวาสนา ~จากกันคือโชคชะตา ~กลับมาคือพรหมลิขิต

๑.บันเทิงดีค่ะ😆 อ่านได้เพลินๆ เรื่อยๆ ไม่รู้สึกว่าจืดเจื่อน หรือน่าเบื่ออะไร  ถือว่าเป็นภาคต่อที่ลงตัว เติมเต็มภาคแรกได้เนียนๆ คงอรรถรสเดิมๆไว้ได้ครบ ไม่รู้สึกว่าแปลกแยก อ่านเพลิดเพลินจนจบเลย อ่านจบก็รอดูรอเม้าละคร ซีนที่อยากเห็นสุดคือซีนที่หมื่นริดเจอกับพุดตานครั้งแรก อยากรู้ว่าจะถีบ👣กันอีท่าไหน😆

๒.ตรงกับสมัยสมเด็จพระศรีสรรเพชญที่๙
เราจะได้รู้ว่าคัมภีร์กฤษณะกาลี กับการะเกด และเกศสุรางค์ รวมถึงพุดตานนางเอกเรื่องนี้ เกี่ยวข้องสัมพันธ์มีกงกรรมกงเกวียนวนเวียนเชื่อมโยงกันมายังไงตั้งแต่ชาติปางไหน

๓.มีเรื่องอาหงอาหาร ขนมขเนิม ปลูกผ่งปลูกผัก ชักว่งชักว่าว จีบสงจีบสาว พายรงพายเรือ วัดวาอาราม ขนบธรรมเนียมประเพณี ราชการงานเมือง มีไปเมืองสองแคว(พิษณุโลก) แล้วก็ไปเมืองพริบพรี(เพชรบุรี) ฟีลเดิมๆแต่เพิ่มเติมมา  ก็เพลินๆดีค่ะ จุดนี้ก็คาดหวัง และ รอดูโปรดักชั่นของละคร

๔.พุดตานกับรายการเรียลลิตี้อยุธยาเซอร์ไวเวอร์🐃🌳🌱🌾
พุดตานนางเอกเรื่องนี้ปลูกผัก ปิ้งปลา อยู่กระท่อม มีความเรียลประหนึ่งรายการเซอร์ไวเวอร์มาเองมากๆ  ชีวิตค่อนข้างลำบากลำบนกว่าการะเกด  แต่ถึงจะหลงยุคมาก็สามารถปรับตัวเอาตัวรอดใช้ชีวิตต่างบ้านต่างยุคได้แบบสวยงาม ไม่งอมืองอเท้า ทำเครื่องสำอางค์ใช้เองอีกต่างหาก👏👏👏👏👏 

๕.สองนรี แห่งกรุงศรีอยุธยา
ชาติปัจจุบัน พุดตานคือcousinของเกศสุรางค์ในปีพ.ศ.๒๕๖๙ที่ว้าปหลงยุคมา ทั้งคู่สวยคือๆกัน เกศสุรางค์จะหวานๆกว่า พุดตานดูแซ่บเผ็ชกว่า จุดสังเกตคือพุดตานจะมีไฝเม็ดเล็กๆใต้หางตาซ้าย (~รอดูซีนสองนรีที่ เกศสุรางค์ กับ พุดตาน เจอกัน 😆)

๖.จากโล้ชิงช้า แอดวานซ์ เป็นตำน้ำพริกแล้วนะ😆
ตำๆโขลกๆกันยันเช้าเล้ย🤣

๗.ปริ่มใจ❤
เกศสุราค์ยังคงความน่ารักซุกซน ฉลาดและเจ้าเล่ห์เหมือนเดิม ส่วนคุณพี่ของนางก็รักเมียมากกกกกกก มีลูกโตแล้วก็ยังหนุงๆหนิงๆน่ารัก จบดีอบอุ่นลูกหลานเต็มบ้าน 👏👏👏👏👏👏👏👏👏


ข้อคิด:
-เขามีจนล้น เราขาดจนแล้ง(อาจจะดูไม่ใช่ข้อคิด/แต่ชอบประโยคนี้)
-ผู้ชายน่ะปล่อยให้เขาคิดว่าเราฉลาดน้อยกว่าเขา แล้วดูพฤติกรรมของเขาไปเรื่อยๆก็สนุกดี (เกศสุรางค์ สอน น้อง พุดตาน)

[Patrawan Dear]

#พรหมลิขิต / รอมแพง

หากจะคิดว่าพรหมลิขิตเป็นส่วนต่อขยาย ก็นับว่าเรื่องนี้ทำหน้าที่ของตนได้อย่างสมบูรณ์ เพราะช่วยขยายความให้บุพเพสันนิวาสได้จบลงแบบบริบูรณ์อย่างแท้จริง

สิ่งที่ขาดไปน่าจะคือความสดใหม่ เราจะได้เห็นการกล่าวถึงเรื่องเดิม ๆ เช่น การเข้าห้องน้ำ การมีเรื่องกับนักเลง ความวิปลาส การซื้อมุ้งให้บ่าว และอื่น ๆ ซึ่งซ้ำรอยเดียวกันกับภาคแรก ทั้งที่น่าจะไปเล่นกับเรื่องยิบย่อยในชีวิตประจำวันอื่น ๆ ได้อีก

อย่างไรก็ตาม เนื้อเรื่องยังคงอ่านได้สนุก การบาลานซ์ข้อมูลด้านประวัติศาสตร์ยังอยู่ในความพอดี แต่มีอ่านสะดุดในจุดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เหมือนไม่สำคัญ แต่มันสะดุดทุกที คือคำเรียกพี่ผินพี่แย้ม เข้าใจว่าทุกคนล้วนเรียกตามนี้ตามละครที่ฮิตไปทั่วบ้านทั่วเมือง แต่ลูก ๆ ของการะเกดควรจะเรียกป้ามากกว่า ถ้านับตามลำดับการเรียกขานในครัวเรือน

และที่ติดในหัวเราตลอดการอ่านก็คือความเปรี้ยงของละคร ทำให้ติดภาพจำจากละครเสียมาก โดยเฉพาะใบหน้าของนักแสดงนำละคร พอมาเป็นเรื่องใหม่ที่นางเอกต้องหน้าเหมือนแม่พระเอก เราก็อดรู้สึกแปลกอยู่หน่อย ๆ ไม่ได้ อ่านไปอ่านมา ตัวพระนางสองคู่สี่คน ก็หน้าตาซ้ำกันไปเลย แถมบางฉากเราก็ไม่แน่ใจว่ามีเฉพาะในละคร หรือมีในหนังสือด้วย เช่น ฉากมุ้งที่กล่าวถึงข้างต้น จึงทำให้ชุลมุนในอารมณ์อยู่พอสมควร

อย่างไรก็ตาม เราชอบคาแรกเตอร์ของนางเอกค่ะ มองเผิน ๆ อาจจะคล้ายเกศสุรางค์ แต่เราว่าหนักแน่นกว่า และชัดเจนกว่า นอกจากนี้ ยังชอบรายละเอียดเกี่ยวกับการทำงานด้านเกษตรและทำอาหารของนางเอกด้วย ดูมีความยอดหญิงเซียนเครื่องสำอางผสมกับยอดรักนักปรุงดีจริง ๆ

โดยรวมแล้วจึงนับว่าเป็นอีกเรื่องที่อ่านสนุก และน่าจะต้องอ่าน ถ้าคุณเคยชื่นชอบบุพเพสันนิวาสมาแล้วค่ะ :)

[Nattapan · Rating 3 out of 5]

Lacking in some aspects, but undeniably entertaining.

[ดินสอ สีไม้ · Rating 4 out of 5]

เป็นภาคต่อที่ผิดคาดมากเลย .. เพราะมันเวิร์ก
สนุกกว่าที่คิดเลย
พล็อตสมเหตุสมผล ตลก สนุก
ได้น้ำได้เนื้อ ทั้งวิถีชีวิต และทั้งด้านประวัติศาสตร์
(ซึ่งจริงๆ แล้วยุคนี้ไม่ค่อยมีอะไร
แต่ผู้เขียนก็ยังหาวิธีสอดแทรกมาได้อย่างพอเหมาะ)

มีช่วงท้ายๆ ที่รู้สึกว่าเนือยๆ ไปหน่อย ตอนจบไม่พีคเท่าที่ควร
แม้เนื้อเรื่องจะดูพีค แต่วิธีเล่าทำให้มันเนือย
แต่ก็ไม่ได้แย่อะไร โดยรวมเราชอบนะ
อยากดูละครเลยแหละ มีฉากที่รอดูหลายฉากเลย

ปล. หลายๆ คนบอกว่าจบสมบูรณ์แล้ว
แต่ในมุมมองของเรา เราว่าผู้เขียนพร้อมต่อยอดนะ
มีหลายอย่างที่ทิ้งเรื่องเอาไว้เขียนต่อเลย
อยากอ่านเป็นซีรี่ส์เลยเหมือนกันนะ
ยาวไปจนเสียกรุงเลยก็ได้ (อีกไม่กี่สิบปีเอง)
น่าสนุกดี อยากเห็นจินตนาการผู้เขียน

[Pika Cruz · Rating 4 out of 5]

พรหมลิขิตคือเรื่องราวของพ่อริด ฝาแฝดคนน้อง กับ พุดตาน แหมอย่างกับเขียนขึ้นเพื่อละคร ฉากประวัติศาสตร์ต่างๆมีน้อยซึ่ง นข.ได้เขียนบอกไว้ในเล่มแล้วนะคะ ไม่ได้หน้าติดตามเท่าไหร่เมื่อแทบกับเล่มบุพเพฯ
เล่มนี้เด่นๆเลยก็พุดตานนางเอกเราแหละ ว่านางมีที่มาที่ไปอย่างไร จะได้กลับไปภพที่จากมามั้ย ชดใช้กรรมแบบไหน บุคลิกพุดตาน แรง เด็ดขาด ใครร้ายมาร้ายตอบ
โนสนโนแคร์ที่สุด การะเกดตอนร้ายยังไงอย่างนั้นเเหละแค่ไม่ทำใครก่อน
รุ่นลูกหวานยังเท่าเวอร์ชั่นรุ่นพ่อแม่ไม่ได้จริงๆมันคนละฟีลนะ
แต่ถือว่าเป็นการปิดตำนานกฤษณะกาลีได้ดีค่ะ

[Linii · Rating 4 out of 5]

สำหรัยเล่มต่อของนิยายที่ขายดี และละครที่ดังเป็นพลุแตก ถือว่าทำได้ดี จบดี สนุกเลยค่ะ

ด้วยความที่เล่มนี้เป็นเรื่องราวของรุ่นลูกของการะเกด (การะเกดอยู่ยุคนี้มา 20 กว่าปีแล้ว) โดยมีพ่อริดเป็นเส้นเรื่องหลัก

พ่อริด น้องชายฝาแฝดกับพ่อเรือง โตเป็นหนุ่มวัย 20 ทำงานในกรม มียศ หน้าตาดี แววจะรูปหล่อรวยเสน่ห์แบบพ่อ เห็นแสงเรืองรองจึงไปขุดของ กลายเป็นหีบมนต์กฤษณะกาลีที่พ่อฝังเอาไว้ เมื่อจับมนต์ ก็เกิดเป็นผู้หญิงที่หน้าตาคล้ายแม่ตัวเองชื่อ พุดตาล โผล่ออกมา

พุดตาล สาวแสบแก่นๆ วัยมหาลัย อยู่ๆก็โผล่มาที่เมืองยุคเก่า มีความเป็นผู้หญิงโวยวายแต่ก็ยอมรับสถานการณ์ได้ดี พยายามปรับตัวอยู่ในเมืองใหม่ ปลูกผัก ทำกับข้าวขาย ทำเครื่องสำอางขาย หาเงินเพื่อจะช่วยไถ่ตัวทาสที่คอยดูแลตัวเอง พื้นฐานเป็นคนมีน้ำใจดี ขยัน โกรธเกลียดตัวร้ายแค่ไหนแต่ก็มีเมตตาเห็นใจ เสน่ห์เยอะ พ่อริดก็หลงเลยนะสิ 🤣🤣🤣

(ถ้าเป็นตัวเองหลุดย้อนอดีตไป จะทำอะไรเป็นมั่งเนี่ย กับข้าวก็ทำไม่เป็น เย็บปักถักร้อยก็ไม่เก่ง ปลูกผักก็ไม่รอดเด้ออ 5555 //ย้อนยุคไปเป็นไพร่แหงๆ ไม่ได้เป็นนางเอกกับเค้าเลยเรา 🤣🤣)

หลังจากนั้นก็เป็นเรื่องราวการใช้ชีวิต การตามจีบของพ่อริดที่มีต่อพุดตาล พ่อริดน่ะชอบพุดตาลอย่างเห็นได้ชัด แม่พุดตาลก็เล่นกลับนะ แต่ในใจคือคิดว่าจะกลับยุคปัจจุบันเลยไม่ได้สนใจพ่อริดมากนัก ตัวร้ายในเรื่องก็เป็นเจ้ากรรมนายเวรมาก่อน ชอบตอนเฉลยนะ แบบคิดไว้แล้วเชียว แต่ดีที่นักเขียนพยายามเฉลยทุกจุด เยอะไปหน่อยเพราะพอจะคลายปมทุกปมในขนาดเล่มกลางๆ ทุกอย่างดูเร็วไปมาก ไม่มีการเกริ่น เล่าอะไรมากนัก ทำให้บางครั้งยังไม่ฟินก็ตัดจบแล้ว หรือบางตอนอ่านพลาดไปคืองงมาก ตามไม่ทัน (แต่ฉากเข้าหอ ดิฉันตามทันแน่นอนค่ะ!!! 555 😆😆)

โดยรวมสนุกค่ะ ยันมีกลิ่นอายเสน่ห์ของบุพเพสันนิวาส อ่านเพลินๆ ตัวละครอื่นๆมีโผล่มาให้หายคิดถึง ชอบค่ะ อยากย้อนกลับไปอ่านบุพเพใหม่เลย ❤️

ปล ว่าแต่ พ่อเรืองเล็กคือใครอ่ะ อ่านตอนแรก คิดว่าเป็นพี่ชายฝาแฝดคนโต พี่เรือง ? อ่านอีกที หรือว่าเป็นลูกชายของพี่เรือง? ลองอ่านอีกที หรือเป็นลูกคนสุดท้องของการะเกด? งงมากแม่ 🤨

[Jeab · Rating 5 out of 5]

จบบริบูรณ์​ สำหรับเราเป็นภาคต่อที่สมบูรณ์ ไม่ได้อยากให้มีอีก​ รอมแพงแต่งเรื่องนี้ให้มีความง่ายต่อการทำละครมากกว่าเล่มแรกที่ดูเป็นนิยายมากกว่า​ พยายามใส่​เรื่องราวที่เคย​ "ดัง" เช่นการทำอาหารอะไรต่างๆ​ โดยคาดหวังว่าจะเกิดปรากฏการณ์​ "ปลาตะเพียนทอด" หรือ​ "ปลาเผา" และใส่คำพูดคำจาภาษาปัจจุบัน​ ให้คนกะว่าจะ​ "ฮา" บางฉากก็ดูซ้ำเดาออกไปบ้าง​อย่างขี่ม้าเที่ยวเมือง​ ลดๆไปบ้างก็ได้ค่ะ​ ไม่ต้องเหมือนเป๊ะ​ มีตัวละครประวัติศาสตร์ดังๆ​ เข้ามาแม้บทบาทจะไม่มากนัก​ ชื่นชมในความพยายามผูกเรื่องขมวดปมให้เคลียร์ในหลายๆประเด็น​ ที่เด็ดสุดของเรื่องนี้ก็ "ตำน้ำพริก" นี่แหละค่ะ​ ไม่แพ้ "โล้สำเภา" เลย​ ดูมีความแซ่บ​ เผ็ด​แบบแม่พุดตาน​ คิดได้อ่ะ​ ชอบมากค่ะ

[Muggle Mat · Rating 5 out of 5]

อิ่มเอิบ เติมเต็มทุกส่วนที่(อาจ)ค้างคาใจจากบุพเพสันนิวาส และจบบริบูรณ์แบบครบรส ขณะเดียวกันก็ไม่ทิ้งความเป็นบุพเพฯ เป็นภาคต่อที่น่าอ่านอีกเล่มนึง
.
การเล่าเรื่องเหมือนบุพเพฯ เหตุการณ์คล้ายๆ ���ัน มุกเก่าๆ แม้แต่การขี้ม้าก็เหมือนกัน แต่พระนางดูจะแซ่บกว่า (อ่านได้จากกลอนตอนเข้าเรือนหอ) ใจเร็ว มือเร็ว รักกันง่ายเกิน ไม่เหมือนสมัยแม่การะเกดกับคุณพี่หมื่น
.
หากบุพเพฯ สร้างความประทับใจไว้มากล้น พรหมลิขิตก็ไม่ยิ่งย่อนไปกว่ากัน ปิดจบได้สมบูรณ์

[Beer.Sp · Rating 3 out of 5]

อ่านแล้วไม่ชอบ รู้สึกน่าเบื่อไปหน่อย

[Tharachaya · Rating 2 out of 5]

พรหมลิขิต ⭐️⭐️ โดย รอมแพง (ภาคต่อบุเพสันนิวาส)

เอาตรงๆ นะ..เราว่าไม่สนุก...แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เพราะคนเขียนก็เขียนดีนะ ภาษาก็ดี เนื้อหาก็ดี แต่พอมารวมๆ กันมันเหมือนสอบตก...อ่านแล้วมันไม่อินกับอะไรเลย...ไม่รู้ว่ามันมาจากความเกร็งด้วยความที่เป็นนิยายภาคต่อและต้องมีตัวละครภาคบังคับยัดบทให้เล่นหรือเปล่า...ในฐานะคนอ่าน ถ้าอ่านไม่อินไม่สนุกมันก็คือไม่สนุก ไม่มีส่วนสร้างจินตนาการคล้อยตามใดๆ...หนังสือหนา 500 กว่าหน้า เหมือนเร่งส่งบทตอนท้ายๆ อีกต่างหาก...ความรักพระนางก็ไม่มีที่มาที่ไป จนต้องสร้างเรื่องให้มันมีที่มาตอนท้าย...ซึ่งไม่โดนเลย...จะบอกว่าข้อเสียเปรียบคือ ผลงานเล่มเก่าๆ เป็นแรงกดดัน และแรงกดดันนั้นมันส่งถ่ายมาจนรับรู้ได้อย่างชัดเจน...ซึ่งไม่รู้ด้วยว่า ถ้าหนังสือที่ไม่สนุก ไอ้ละครภาคต่อมันจะไหวไหม...😔 ด้วยหนังสือไม่เริ่มไม่สนุก ไอ้ละครภาคต่อมันจะไหวไหม...😔

[Stories and Teller · Rating 4 out of 5]

สรุปสั้นๆ
- คัมภีร์กฤษณะกาลีแผลงฤทธิ์อีกแล้วจ้า
- การกลับมาของคนที่คุณก็รู้ว่าใคร
- คนสวยมีกรรม อยู่เฉยๆ คนก็ไม่ชอบหน้าได้ ต้องมีคนคอยดึงสติเวลาโกรธ กรรมเก่ามันแรง
- คุณพี่ขี้หยอด พ่อหนุ่มโบราณที่เปิดเผยชัดเจนเสียเหลือเกิน จีบเป็นจีบ แถมกีดกันคนอื่นซึ่งๆ หน้าเลยทีเดียว
- ไม่ค่อยเน้นประวัติศาสตร์เท่าภาคที่แล้ว เน้นหาเงิน ทำสวนกับหาของกินมากกว่า จริงๆ นะ
- ไม่พลาดได้กระทบไหล่คนดังแห่งยุค
- รวบครบจบปึ้งทุกปม ไม่เหลือค้างคา อ่านเถอะ คงไม่มีภาคต่อไปอีกแล้ว

ฝากบ้านรีวิวหน่อยน้า 🔽
https://storiesandteller.wordpress.com

[daoluvftcat · Rating 5 out of 5]

เป็นภาคต่อที่ส่งให้ภาคแรกจบอย่างสมบูรณ์มากขึ้น ปมต่างๆที่ยังค้างอยู่ในภาคแรกก็เคลียร์หมดในภาคนี้ อ่านจบไม่มีคำถามอะไรต่อไปแล้ว คู่พุดตาลกับพ่อริดในภาคนี้ก็น่าเอาใจช่วยเช่นกัน แอบกระซิบว่าชอบนางเอกภาคนี้มากกว่าการะเกดเสียอีก ภาคแรกนั้นบางครั้งก็แอบรำคาญความอยากรู้อยากเห็นกับความล้นๆของการะเกดบ้าง แต่ภาคนี้พุดตาลไม่น่ารำคาญเลย เสียดายกว่าฉากหวานๆจะมาก็เกือบท้ายเล่ม ลูกๆคนอื่นๆของการะเกดก็น่ารัก

[Anna B. · Rating 5 out of 5]

#พรหมลิขิต ยังคงสนุกในสไตล์ของรอมแพงเช่นเดิม ไม่ผิดหวังเลย
ครบรสไปด้วยประวัติศาสตร์ เกร็ดความรู้พื้นบ้าน มุกตลกที่แทรกให้อมยิ้มได้เป็นระยะๆ และความโรแมนติกของคู่พระนาง
ทั้งยังมีความเชื่อมต่อกับ #บุพเพสันนิวาส มากกว่าที่คิด ฉากจบก็ทำไว้ได้อิ่มบริบูรณ์ อ่านแล้วรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจไปกับทุกตัวละครในเรื่อง :)

[Jidapa · Rating 4 out of 5]

เรื่องนี้แต่งขึ้นต่อจากบุพเพสันนิวาส ให้ออเจ้าทั้งหลายหายคิดถึงแม่หญิงกับคุณพี่ เนื้อเรื่องดำเนินไปอย่างรวดเร็ว แต่ความหนาของหนังสือนั้นเป็นเรื่องของสาระทางด้านการปลูกต้นหมากรากไม้ เนื่องจากนางเอกจบด้านเกษตรมา รวมถึงการทำกับข้าว วัดวาอาราม งานประเพณีต่างๆ ซึ่งเราก็จะอ่านผ่านๆในตอนหลังๆ พล็อตเรื่องที่วางต่อจากเรื่องแรกทำได้ค่อนข้างดี ไขปมหลายๆอย่างที่เกี่ยวกับมนต์กฤษณะกาลี อ่านได้สนุกพอประมาณ

[Aom Tungkananukulchai · Rating 5 out of 5]

4.5 / 5

[NARUMON · Rating 2 out of 5]

2.5/5

หลังจากวนดูบุพเพสันนิวาสไม่หยุด ก็ไม่รอดที่ต้องไปซื้อพรหมลิขิตมาอ่าน แต่อ่านจบรู้สึกค่อนข้างผิดหวังหรือเพราะไม่ได้อ่านนิยายแนวนี้นานแล้วก็ไม่รู้

ตัวละครนางเอกพุดตานน่าสนใจมาก ในขณะที่เกศสุรางค์จะสดใสร่าเริง แฮปปี้กับการได้มาเห็นอยุธยาของจริงเพราะเรียนโบราณคดีมา แต่พุดตานจะ cynical กว่า เงียบๆตั้งใจทำงาน แต่ใครร้ายมาร้ายกลับ ทำงานออกแบบสวน ไม่มีความรู้และไม่สนใจประวัติศาสตร์สักนิดเดียว (ฉากฟังพี่หมื่นริทบรรยายแล้วหลับไปเลยนี่ชอบมาก นี่อ่านเองก็จะหลับเหมือนกัน 5555) แถมเวลาย้อนเวลามาก็มาทั้งตัวเป็นไพร่ไร้สังกัดคนหนึ่ง ไม่ได้มาอยู่ในร่างลูกสาวพระยาเมืองสองแควอย่างเกศสุรางค์ อ่านแล้วก็ชอบที่นางพยายามทำสวนจะเอาผักไปขายหาเงินมาเลี้ยงตัวเอง แล้วก็พยายามหาทางกลับไปโลกปัจจุบันเต็มที่ โดนแกล้งก็จะตบเขากลับ แต่ขนาดปูมาแบบนี้แต่สุดท้ายก็ยอมอยู่ที่นี่เพราะเราเป็นคู่กัน ที่ในที่สุดก็ได้มาเจอกันและครองคู่กันสักที เอาสะดวกไปอีกด้วยการลบความทรงจำของป้าที่เป็นคนเดียวในโลกปัจจุบันที่นางห่วงอยู่ ให้ลืมหลานคนนี้ไปซะ แล้วจำได้แค่ว่าหลานได้ตายไปในอุบัติเหตุตั้งแต่เด็ก พุดตานจะได้อยู่ในอยุธยาอย่างสบายใจ

ทั้งในบุพเพและพรหมลิขิตเหมือนจะให้นางเอกเลือกเองนะ ว่าจะอยู่ที่ไหน แต่สุดท้ายแล้วก็เหมือนไม่ได้เลือก และขัดใจทั้งกับสองเรื่องที่พระเอกแกไม่รู้เลยว่ามันเป็นการเลือกที่ยากแค่ไหน ออเจ้าอยู่ที่นี่กับข้าข้าสบายใจแล้ว จบ อยากให้มีฉากที่ขยายประเด็นนี้อ่ะ เลือกทิ้งพิซซ่า แพนเค้ก น้ำอัดลม นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็กนะเว้ยย

แล้วเรื่องนี้พระนางมองกันก็รักกันแล้ว ด้วยความรู้สึกมาแต่ชาติปางก่อนอะไรนั่นแหละ ซึ่งไม่ใช่แนวที่ชอบอ่านอีกอยู่ดี ชอบแบบค่อยๆรู้จักแล้วรักกันมากกว่า มันเลยรู้สึกรีบๆเร็วๆไม่ได้ลึกซึ้งไงไม่รู้ แล้วมีย้อนอดีตพันปีเพื่ออธิบายความผูกพันในตอนท้ายนี่แบบโอ้วว เอางี้เลยเหรอ แต่ชอบการที่เกศสุรางค์บอกพุดตานว่าอย่าคิดให้ปวดสมองเลยว่าใครเป็นใคร คิดไปคิดมาพี่ริทอาจจะกลายเป็นทวดเราได��งี้ เหมือนหนังสือมี self-awareness แล้วกำลังบอกคนอ่านว่าอย่าคิดเยอะ ใครเกิดเป็นใครนับญาติกันยังไง อ่านๆไปเถอะ 5555

พาร์ทการเมืองก็ไม่ค่อยมีอะไรมาก เพราะยุคนี้มันก็คงไม่ได้มีเรื่องเยอะแบบสมัยพระนารายณ์แหละ ออกแนวขุนหลวงเป็นคนบ้านๆ เป็นกันเอง หัวหน้าบอยแบนด์ไรงี้ ซึ่งก็ไม่ผิดอะไร เพราะเราว่าแก่นของมันคือเรื่องรักอยู่แล้ว

ตอนดูละครก็รู้สึกฟังยากอยู่��ะ พอมาอ่านนี่ยากกว่าเดิมเพราะจำยศใครไม่ได้เลย ฮ่าๆๆ พระเอกชื่อหมื่นอะไรยังงงอยู่ตั้งนาน คนนี้คือใครนะ สับสนไปหมด แล้วก็ภาษาที่ใช้อย่างออเจ้าไรนี่ด้วย พอเจอรุ่นลูกของเกศสุรางค์ที่เอาภาษาแม่มาผสมด้วยนี่ยิ่งสนุกไปอีก ฮ่าๆๆ

อ่านแล้วรู้สึกว่าเขารีบเขียนรึเปล่า ทุกอย่างจบแบบง่ายๆไปซะหมด บางอย่างควรขยายก็รวบรัด บางอย่างก็เขียนซะยืดยาวเพื่อให้ไม่เสียชื่อว่าสอดแทรกประวัติศาสตร์งี้เหรอ แต่ดูจากตัวอย่างละครแล้วน่าจะสนุกกว่าหนังสือ เหมือนจะเพิ่มหลายอย่างเลย คาแรคเตอร์ตัวละครก็ดูชัดขึ้น แอบอยากให้มีย้อนสมัยการะเกดอยู่สองแควแล้วถูกกลั่นแกล้ง เพื่อจะให้เข้าใจได้ว่าทำไมนางเป็นผีบ้าตบคนหน้าหันห้าคนได้ในทีเดียว กลัวอย่างเดียวตรงนักแสดงที่เล่นเป็นหลายตัวละครเนี่ยแหละ บทรุ่นพ่อแม่ในหนังสือเยอะกว่าที่คิดมากก จะรอดมั้ยเนี่ย

[Wanyiwa · Rating 4 out of 5]

ภาคต่อของ "บุพเพสันนิวาส" ที่เป็นเรื่องราวของรุ่นลูก โดยมีลูกชายคนรองของเกศสุรางค์เป็นพระเอก ส่วนนางเอกเป็นสาวจากยุคปัจจุบันที่ถูกดูดทะลุมิติย้อนไปในอดีต เป็นเรื่องราวต่อเนื่องจากภาคแรกที่เป็นยุคประวัติศาสตร์ช่วงขุนหลวงท้ายสระ

ในภาคนี้ไม่ได้เน้นเรื่องราวทางประวัติศาสตร์มากเท่าภาคแรก ส่วนใหญ่จะเกี่ยวกับความเป็นมาของนางเอกของเรื่องมากกว่า ว่าทำไมถึงย้อนอดีตมาได้ แถมไม่ได้มาแค่ดวงวิญญาณเหมือนเกศสุรางค์ในภาคแรกด้วย เพราะมาทั้งกายหยาบเลย อีกทั้งยังมีใบหน้าคล้ายคลึงกับเกศสุรางค์มากอีกด้วย ซึ่งนักเขียนก็ยังเล่าเรื่องได้สนุก คาแร็คเตอร์นางเอกที่แม้จะหน้าตาคล้าย แต่ก็มีความแตกต่างจากนางเอกภาคแรกอยู่มาก และเราค่อนข้างชอบความชัดเจนและมีเหตุมีผลของนางด้วย แต่บทบาทพระเอกกลับดูไม่ค่อยโดดเด่นเท่าไหร่ เป็นคาแร็คเตอร์ที่มีความคล้ายรุ่นพ่อไปหน่อย และยิ่งพอมาอ่านหลังจากดูละครภาคแรกด้วยแล้ว จินตนาการภาพตัวละครในหัวก็แคบลงแบบเห็นได้ชัด นึกภาพพระเอกทีไร ก็นึกเห็นเป็นคาแร็คเตอร์รุ่นพ่อไปซะทุกที

บทหวาน ๆ มีไม่เยอะ แต่พระเอกก็ชัดเจนตั้งแต่แรก และแม้นางเอกจะมีคู่แข่ง แต่ก็ยังคงมีความคล้ายภาคแรกในเรื่องของการไม่มีตัวละครแบบนางร้าย และนอกจากคู่เอกของเรื่องแล้ว นักเขียนก็มีพูดถึงคู่ของลูก ๆ อีก 3 คนที่เหลืออยู่บ้าง แต่ก็แทบไม่ลงรายละเอียดเลย เข้าใจว่าน่าจะเตรียมทำภาคต่ออีก

อย่างที่บอกว่าเรื่องราวทางประวัติศาสตร์มีแทรกอยู่บ้างตามบริบท แต่ก็ไม่ได้เจาะลึกเท่าภาคแรก ซึ่งเรารู้สึกเสียดายจุดแข็งในการผสมผสานเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ไปกับชีวิตตัวละครแบบนี้ของนักเขียนมาก แต่ก็ถือว่าการเล่าที่มาที่ไปและการถูกดึงมาอดีตของนางเอกทั้งสองภาคทำได้ดีพอสมควรเลย แม้จะมีจุดให้เอ๊ะบางจุด (ไม่ลงรายละเอียดนะคะ เพราะไม่อยากสปอยล์) แต่ในภาพรวมถือว่าปิดปมเรื่องราวของนางเอกสองภาคได้สมบูรณ์และต่อเนื่องดีค่ะ แถมนอกจากจะอ่านได้เพลินแล้ว ยังอ่านไปหิวไปด้วย เพราะนางเอกเขาชอบทำอาหาร แถมยังทำได้น่ากินไปซะทุกเมนูเลย

[Natt · Rating 3 out of 5]

เนื้อเรื่องไม่กล่าวถึง ดูละครก็รู้เอง ..และจากที่ดูมาแล้ว ละครสนุกกว่านิยาย
ผู้เขียนบอกไว้ในหน้า 'คุยกับผู้เขียน' ว่า ไม่ต้องการเดินตามรอย "บุพเพสันนิวาส" ให้เป็นแนวรักโรแมนติกคอมเมดี้ ที่มีเกร็ดประวัติศาสตร์แทรกเป็นช่วง ๆ ...แต่เรากลับไม่รู้ถึงความโรแมนติก
ทั้ง ๆ ที่ซื้อมาตั้งแต่หนังสือออกใหม่ ๆ 🤔 ตัองโทษตัวเองที่ดองไว้นาน พออ่านช่วงละครออกอากาศ ก็เลยมีภาพจากละครผสมเข้ามา ดังนั้น จะเป็นนิยายรักก็ไม่อิน เป็นเรื่องประวัติศาสตร์ก็หลวมไป ... สัมผัสได้ว่าผู้เขียนพยายามเสนอให้เห็นว่า ..เหตุจากกรรมเก่า จึงมีผลเป็นเช่นนี้..ทำนองนั้น
เอาเป็นว่า ... อ่านจบแล้ว ดูละครต่อ

[Wanderer On MInd · Rating 4 out of 5]

พุดตาน - หมื่นมหาฤทธิ์ (ริด)
รอ..ร้อ..รอมาตั้งแต่ละครบุพเพสันนิวาสจบ ก็ไม่มีอะไรน่าผิดหวัง เหมือนเป็นภาคต่อมาจบปิดให้สมบูรณ์ ให้หายคิดถึงเกศสุรางค์กับคุณพี่ พออ่านแล้วก็แอบอยากรู้เรื่องพ่อเรืองช่วงไปอยู่พิษณุโลกบ้างจัง

[Nat Pitchaya · Rating 5 out of 5]

เป็นภาคต่อที่สนุกและสมบูรณ์มากค่ะ :))

[Chutinun CT]

สนุก วางไม่ลงเลย อ่านแล้วเพลินมาก
แต่รู้สึกว่าเดินเรื่องเร็วไปนิด อยากอ่านนานๆกว่านี้ จบเร็วเกิน บทสวีทน้อยอะ

[Phisit Danthainum · Rating 4 out of 5]

ก็โดยรวมๆก็สนุกดีแต่สนุกสู้ตอนบุพเพสันนิวาสไม่ได้ครับ

[BowEiyaEita · Rating 4 out of 5]

สนุกแต่ไม่เท่าบุพเพสันนิวาส เหมือนยังไม่ถึงที่สุดในทุกๆด้าน

[Dream · Rating 3 out of 5]

สนุกสู้บุพเพฯไม่ได้ อันนั้นอ่านแล้วชอบมากจนตั้งหน้าตั้งตารอดูละคร แต่พรหมลิขิตอ่านแล้วเฉยๆ

[Meena Narag · Rating 5 out of 5]

กรี๊ด….ฟินเฟร่อ จิกหมอนมากมาย เป็นภาคต่อที่ดีไม่ผิดหวังเลยอ่านสนุกจนวางไม่ลง ไม่หลับไม่นอน 🤣🤣🤣🤣

[KAOHOM · Rating 4 out of 5]

3.75 ⭐️

[Look A Breathe · Rating 2 out of 5]

รีวิวหนังสือเรื่อง พรหมลิขิต




หนังสือเรื่องพรหมลิขิต


ความหลังสำหรับหนังสือเล่มนี้

หลังจากที่เรารู้ว่ามีเล่ม 2 เราตัดสินใจไปสั่ง Pre-Order และรีบมารับสินค้าก่อนอ่าน แต่เรากลับรู้สึกผิดหวังอย่างบอกไม่ถูก หนังสือไม่ว้าว เหมือนตอนอ่านบุพเพสัน��ิวาส เพราะเรารู้สึกว่า ถูกจำกัดในเรื่องที่จะต้องทำเป็นละคร เลยมีตัวร้าย มีนู่นนี้เพิ่มเข้ามา แถมยังมาหน้าเหมือนกันอีก ก็เลยรู้สึกสับสนหลายอย่าง แต่ถ้าถามว่า “หนังสือเล่มนี้ไม่มีความสนุกเลยหรือ” ก็คงตอบได้ว่า “ไม่ใช่” แต่ถ้าบอกว่า “รู้สึกอย่างไร” เราตอบได้เลยว่า “รู้สึกเหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนเลย คือแบบเหมือนนำของเก่ามาเล่าใหม่ในรัชสมัยใหม่แค่น���้นเองเท่านั้น”



พรหมลิขิตที่กำลังมาฉายทางช่อง 3

“เมื่อพรหมลิขิตบันดาลชักพา”

หนังสือเล่มนี้เหมาะสำหรับทุกคนที่อ่านเล่มแรกอย่างบุพเพสันนิวาสแล้ว ไม่งั้นก็อาจจะเกิดความสับสนได้ว่า “คุยเรื่องอะไรกัน” แต่ถ้าเพื่อนๆไม่อยากอ่านบุพเพสันนิวาส ก็อ่านรีวิวของเราก่อนได้ค่ะ และค่อยมาอ่านรีวิวเรื่องนี้ทีหลังค่ะ

“ใจฉันเอ๋ยล่องลอยเหนือเวหา
ชีวิตลาภพเก่ามาภพใหม่
เดินจากลาอนาคตไป
สู่อดีตได้ปัจจุบันมี”



ตัวละครในพรหมลิขิต

ในขณะที่พุดตานกำลังจัดสวน เธอพบกับมนตร์กฤษณกาลีโดยบังเอิญ และเมื่อเธอสัมผัสกับมันเข้า เธอถูกดูดเข้าไปและย้อนอดีตไปในรัชสมัยของพระเจ้าอยู่หัวท้ายสระ และถูกลูกถีบเต็มรักจากหมื่นริดที่มาขุดนำมนตร์กฤษณกาลีไปเก็บที่อื่น และใช่ เมื่อเธอถูกถีบ เธอก็ช็อกไม่เท่ากับที่ถูกขโมยสมุดข่อยที่จะพาเธอกลับไปเท่านี้ และหมื่นริดก็คงไม่ช็อกเช่นกันว่า เธอหน้าเหมือนเเม่ของเขาอย่างมาก
และเธอมาอาศัยอยู่กับกุยที่เป็นคนเช่าที่ในบ้านของหมื่นริด เมื่อเธออาศัยอยู่ที่นี้ เธอก็พยายามปรับตัวโดยการขายสากกะบือยันเรือรบ ไม่ว่าทำสวน ปลูกผัก ทำอาหาร ขายเครื่องสำอาง คือ แทบเปิดบริษัทครบสูตรในยุคนี้เลยทีเดียว



ตัวละครเดิมที่มาจอยกันในภาคนี้

ในขณะนั้นเองที่เธอดันบังเอิญเจอขุนหลวงโดยบังเอิญ และขุนหลวงก็บังเอิญเอ็นดูเธอ ซึ่งทำให้เธอก็ต้องเจอกับหมื่นริดที่จริงๆแล้วตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็นก็ชอบแวะเวียนมาหาเธอและแอบหึงหนุ่มๆที่มาจีบเธอ ตอนนั้นเองที่หมื่นริดกับยอร์ช ลูกของแม่มะลิไปจับกบฎพระองค์ดำกัน และยอร์ชถูกฆ่าตาย ซึ่งเป็นเรื่องที่ทำให้หมื่นริดเสียใจอย่างมาก

พุดตานไปแสดงความกล้าต่อหน้าตลาดโดยบุกไปทวงสมุดข่อยเล่มนั้นกับหมื่นริด แต่หมื่นริดบอกว่า ต้องรอถึง 6 เดือน เพราะเรืองเอาไปที่อื่นแล้ว เพื่อไม่ให้เเม่เขาจับต้องสมุดเล่มนั้น ดังนั้น เธอตัดสินใจว่าจะรอก็ได้ เพราะตอนนี้เธอก็เริ่มปรับตัวได้แล้ว



คู่พระนางก็คนเดิม

เกศสุรางค์ในร่างแม่การะเกดเลยวางแผนกับแม่จันทร์วาดให้นำขนมหวานของแม่มะลิไปให้ขุนหลวงทาน ดุจดั่งที่ขุนหลวงเรียกให้พุดตานส่งอาหารมาให้ทาน และขุนหลวงเข้าใจถึงเรื่องที่เกศสุรางค์ต้องการสื่อ เลยเลื่อนขั้นแม่มะลิเป็นท้าวตองกีมาร์ เพื่อให้เธอไม่ลำบากเกินไป
และเมื่อเกศสุรางค์รู้จากพี่เจิมก็พบว่า “สงสัยว่า พุดตานกับเธอเป็นญาติกัน” และเมื่อความจริงปรากฎคือ เธอทั้งสองเป็นญาติกันจริงๆ แต่มันก็ญาติกันในสมัยก่อนนู่นเมื่อนานมาเทียว และเกศสุรางค์ก็ยังพบว่า แม่เธอบวชีและอยู่เย็นเป็นสุข ส่วนพระเรืองก็ยังบวชอยู่เช่นกัน แถมพุดตานก็ไม่มีใครเหมือนและไม่เหมือนกับใครในโลกอดีต เพราะเธอช่างแรงมาก็เเรงไป โดยเฉพาะเธอแรงกับกลิ่น หลานสาวยายกุยที่แรงกับเธอมากเช่นกัน โดยที่เธอก็โดนแกล้ง แต่เธอไม่ยอมฝ่ายเดียว เธอก็ทำกลับด้วย



บรรยากาศเรื่องพรหมลิขิต

ส่วนหมื่นริดนั้นหรือก็รักพุดตานมาก พุดตานก็เล่นด้วยอยู่หรอก แต่เธอก็ไม่ยินยอมที่จะเป็นเมียรองของใคร ดังนั้น เธอไม่ยอมที่จะยุ่งกับหมื่นริด เมื่อรู้ว่า เขามีคู่หมั้นหมายเป็นแม่หญิงแพรจีน และแม่หญิงเเพรจีนก็แผลงฤทธิ์ รวมถึงศัตรูคนที่คุณก็รู้ว่าเป็นใคร ก็โผล่มาทำลายสวนของพุดตาน

แต่สุดท้ายหมื่นริดก็ตัดสินใจที่จะแต่งงานกับพุดตานให้ได้ ถึงแม้ว่า เธอจะเป็นไพร่ก็ตาม และพุดตานขอหมื่นริดสัมผัสมนตร์กฤษณะกาลีก่อน ที่วิญญาณเธอจะหลุดจากร่างจนได้พบกับคนที่สร้างมนตร์กฤษณะกาลีขึ้นว่า ที่แท้เป็นพ่อของเธอในชาติก่อนที่เธอเป็นเจ้าหญิงอาทิตยา และเธอก็หนีกับหมื่นริดไป เธอกับเกศสุรางค์มีกรรมร่วมกันกับศัตรูของเธอที่ตบตีกัน และเธอตัดสินใจขอเลือกกลับไปที่อยุธยา ไม่กลับไปที่กรุงเทพฯ หาป้าเธอ และเธอได้กลับมาหาคนรักเธอ เพื่อร่วมกันกับเกศสุรางค์ชดใช้กรรมกันต่อไป

ก่อนที่จะจบจริงๆ ก็มีจดหมายจากเกศสุรางค์เขียนว่า เธอต้องเตรียมพร้อมหนีสงครามกลางเมืองที่จะเกิดขึ้นหลังจากพระเจ้าอยู่หัวท้ายสระเสด็จสวรรคต และเดี๋ยวจะมีสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศไม่ยอมมอบบัลลังก์ให้ จึงเกิดแย่งชิงสมบัติกัน ก่อนจะมีการสำเร็จโทษเจ้าฟ้าอภัย และหลังจากนั้นไม่นาน ก็เริ่มจะเข้าสู่ยุคการเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่ 2 ซึ่งเธอก็ยินยอมว่า ลูกๆเธอจะเลือกเข้าข้างใคร



หนังสือหลังปกของเรื่องพรหมลิขิต

หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่อ่านได้เรื่อยๆมาเรียงๆและมีการที่บอกถึงว่า พุดตานมาจากสมัยพ.ศ. 2569 และยังมีเรื่องที่เธอไม่กล้าพูดถึงการสวรรคตของพระบาทสมเด็จพระภูมิพลอดุลยเดชมหาราช เพราะเนื่องจาก เธอไม่อยากให้เกศสุรางค์จดจำความเศร้านี้

และจะมีการพูดคุยถึงเรื่องราวเกี่ยวกับเศรษฐกิจพอเพียง ทำให้เรานึกถึงท่านขึ้นมาว่า “ทำไมทั่วโลกถึงชื่นชมท่าน ทำไมจักรพรรดิ์ทั่วโลกเคารพรักท่าน เพราะท่านเป็นสุดยอดบุคคลที่เราเคารพรักและอยู่ในใจเราตลอดไป และเราที่เป็นคนไทยคนหนึ่งหรือคนไทยอีกหลายคนก็ยังรักและเคารพท่านเช่นกันและเช่นเดิม เราขอยืนยันว่า จะไม่มีสิ่งใดมาเปลี่ยนแปลงความรักและความเคารพท่านออกจากใจดวงนี้ได้”



รอดูละครต่อไปค่ะว่า ออกมาเมื่อไหร่ค่ะ

“เมื่อบุพเพสันนิวาสบันดาล พรหมลิขิตบันดล
ทุกคนก็กลับมาพบกันได้”

Look A Breathe