Når hjertet er en elpisker er en hjertevarm og filmisk roman om fire forskellige mennesker i en trappeopgang, der rykker tæt sammen, da livet føles overvældende.
Halvvejs gennem 1. g. falder Pi om på gulvet midt i engelsktimen. Hun har længe følt sig utilpas og presset og må nu sygemeldes på ubestemt tid med angst. Hendes forældre er forstående og overbeviste om, at hun snart skal komme tilbage igen, og gymnasievennerne sender søde beskeder med ønsker om god bedring.
Pi selv har svært ved at mærke noget som helst, men et møde med den udviklingshæmmede pige, Vicky, som bor oppe ovenpå, åbner op for nye måder at anskue livet på.
Porusza ważny temat, jakim są ataki paniki. Porusza również temat niepełnosprawności. Tematy ważne i istotne, bez wątpienia, natomiast żadna moja emocjonalna struna nie drgnęła...
Sat vremena je dovoljno da se ova knjiga pročita, uz kafu, pred spavanje, kako god, dovoljno ozbiljna, dovoljno i opuštena, mada malo olako opisuje anksioznost u svemu ovome, te stoga 4⭐️! Super mi je što je iznad svakog poglavlja glavna junakinja crtala oblake, kišu ili sunce u zavisnosti od raspoloženja, što bih voljela da uvrstim i u svoju rutinu! Stvarno slatko, Odiseja briljira u izboru knjigu za adolescente!
7/10 Niepokojąco znajoma… Prosta i dobra w swojej prostocie. Największy minus za angielskie wstawki i fragmenty pozostawione bez tłumaczeń, co zmniejsza jej dostępność🥺
Nieko nenustebisnius pasakydama, kad nerimo sutrikimai kamuoja vis jaunesnijus žmones. Įvairiausi sutrikimai: nuo nemigos, baimės, streso, nevalgymo, persivalgymos, liūdesio, pykčio.. galiu vardint ir vardint. Bet man gerai - aš jau suaugusi, galiu atpažinti, pripažinti ir ieškoti pagalbos. Man pasaulis jau labiau pažįstamas. O ką daryt jaunuoliams, kurie nesupranta kas jiems darosi? Galbūt bijo kreiptis pagalbos? Galbūt, nreduok Dieve, galvoja, kad tai normalu ir leidžia jau grimzti į tas tamsybes? Jiems reikia padėti, nukreipti, nensusisukti, stebėti, paaiškinti ir kartu ieškot atsakymų.
Ši knyga būtent apir tai ir kalba. Pija nualpsta mokykloje, prieš eidama sakyti kalbos. Iki to momento jai temo akyse, viskas tai lėtėjo, tai greitėjo, sukosi ir baigėsi alpimu. Jos fizinė sveikata gera, gydytojai nieko neranda, tačiau viduje verda dalykai, kurių plika akimi nematyti.
Visa knyga parašyta labai lengva forma, trumpais skyreliais, iš kurių - kai kurie yra tiesiog viena mintis ar sakinys. Tačiau tai svarbus kūrinys, padėsiantis suvokti, kad panašias būsenas išgyvenantys jaunuoliai suvoktų - jie ne vieni. Ir yra būdų tuos vidinius demonus sudramdyti. Autorė leidžia įlįsti į nerimo sutrikimą turinčios paauglės galvą ir pamatyti jos apsiniaukusį pasaulį, bei šviesą tunelio gale. Žinoma, susuagusiam skaitytojui čia trūks gelmės, tačiau paaugliams tai puikus skaitinys. Vien tam, kad padėtų atpažinti tą klastingą būseną ir paskatintų ieškoti pagalbos.
Bardzo ciężko jest mi wyrazić zachwyty, ale nie mogę również napisać, że jestem rozczarowana. Jestem gdzieś właśnie pomiędzy, bo sam zamysł brzmi bardzo dobrze i liczyłam może na coś bardziej wzruszającego.
Zakończenie jak dla mnie nie było spójne z całym przekazem, aż do samego końca. Myślę, że nie zostanie ze mną ten tytuł na długo. 🫣
Zastanawia mnie również fakt: dlaczego nie przetłumaczono angielskich zwrotów czy dialogów? Jak dla mnie powinno być wytłumaczenie jak już to w przypisie lub dokonać całkowitego przekładu.
Veoma slatko, značajno i simpatično. Ima neke preterane lakoće u prevazilaženju stanja, ali samo prividno. Takođe, veoma je prijatna raznolikost koja osvežava. Odiseja ima jako dobar izbor i visok nivo kvaliteta što se tiče knjiga za decu i omladinu.
Zelo preprosto opisana tema, ki predstavlja velik problem v modernem svetu. Meni je bilo ravno to pri zgodbi všeč, da tako preprosto vključi like v skupno zgodbo. V resnici pa si mislim, da spopadanje s tesnobo še zdaleč ni tako enostavno, kot je opisano v tej zgodbi.
Jestem w szoku jak wiele można przekazać zaledwie w 130 stronach ksiazki. Glowna bohaterka, cierpiaca na depresję poznaje 3 kobiety zmagające się z różnymi problemami. Powaga utrudnień z jakimi muszą żyć zmusza Pi do pomocy. Dzięki temu odkrywa w kobietach prawdziwe przyjaciółki,a to pozwala jej skupić uwagę na czymś innym, na czymś co nie jest związane z jej zaburzeniem. Świetna 😍
"Panika to słowo ostre, gwałtowne. "Anxiety" jest jak cicha melodia na ksylofonie."
Ubolewam, że było to takie krótkie. Chciałam się zakochać, ale niestety troszkę jej do tego brakowało. Za to uwielbiam fakt, że dała mi vibe książek cudownej Sary Crossan!
To nie było to czego spodziewałam się po przeczytaniu opisu. Nie potrzebne angielskie wstawki, napisane jak by Pi miała jakieś 10/11 lat a chodzi do liceum. Ważne tematy ale wykonanie nie takie. W zakończeniu tez mi coś nie pasowało. Zbyt ogólnikowa.
Prosta, momentami zbyt prosta ale przecież takie jest spojrzenie dziecka na świat. Bardzo zainteresowała mnie postać Vicky, chętnie poznałabym więcej świata jej oczami.
(Eller, faktisk elskede næsten jeg alt, for jeg kunne godt have undværet beskrivelserne af Vickys krop. We get it, hun er tyk, men behøver vi pointere hvordan fedtet basically omkranser hendes øjne? Det er ikke vigtigt for historien eller for karakteren, og det eneste jeg får ud af det, er at vi skal synes, Vicky ser ulækker ud - bare fordi hun er tyk.)
Fantàstica novel·la en primera persona que narra l’experiència d’una jove de 16 anys que té un atac d’angoixa a classe i tot el camí que farà per a recuperar-se. M’ha agradat molt el to, que sense dramatismes ni voluntat pedagògica, fa un retrat real i commovedor de la malaltia. La Pi és un personatge que es queda amb tu.
Kort og velskrevet ungdomsroman om hvad det vil sige at have angst. Jeg har lyttet til bogen og kan anbefale det. Det er en virkelig god oplæser. Henvender sig til unge fra 14 år og til starten af gymnasiet.
Sød lille bog om angst men også om forventninger, venskab og udviklingshæmmede. Så mange emner flettet ind i en en lille nærværende fortælling. Den her bog er så livsbekræftende og varm at den er perfekt til en lidt sortseende teenager 11-18 år. Den viser en vej og en happy ending som ikke består af 12-taller, store drømme eller et ekstraordinært liv men en evne til at arbejde med mennesker, tage livet som det kommer og ikke være bange for at være den man er.
3.5 myślę, że młodszemu czytelnikowi spodoba się bardziej. rwana narracja i prosty przekaz są naprawdę na plus. trochę mam problem z zakończeniem, bo jest takie oderwane, nie gra mi zupełnie, jakby była historia i było zakończenie, osobno - może to kwestia tego, że jest tak krótka, może
I enjoy reading it. So rare we hear the voices of vulnerable, people suffering from anxiety, especially in that young age. I read book in one day, could not put it away. Very dynamic narrative, short chapters and something charming about this "stiff" way of telling the story. It helps not to over dramatise the story, to keep attention of reader on more essential things.
O stanach lękowych i radzeniu sobie z nimi opowiada “Kwiecień plecień” Mette Versø (tłum. Edyta Stępkowska), powieść ukazuje życie szesnastoletniej Pi, która nagle podczas lekcji upada - okazuje się, że powodem są atakami paniki i zaburzenia lękowe. Rodzice bardzo chcą jej pomóc, więc zapisują córkę na terapię, by szybko poradziła sobie z kryzysem. Oczywiście to nie działa, bo zdrowie psychiczne nie jest bułką z masłem i wymaga wielkiej pracy, by o nie zadbać, zrozumieć przyczynę kryzysu i móc powoli się uzdrawiać. Dziewczyna musi odpowiedzieć sobie na pytanie, skąd przychodzą ataki paniki i dlaczego ma wrażenie, że nad nimi nie panuje - jej rodzice też zdają się tego nie rozumieć, co jest całkowicie naturalne, bo jeśli nie doświadcza się lęku przed oceną, czy fobii szkolnych - trudno jest je poczuć na własnej skórze. Pi będzie starała się zapanować nad tym lękiem, ale nie będzie tu cudownego uzdrowienia, za to przyjdzie czas na mówienie o tym, co się czuje, uczenia się swoich emocji i reakcji. Pi zamiast skupiać się na swoich emocjach, zacznie podglądać życie innych, także takich, którzy pozornie mają trudniej - będzie to starsza pani Gillian Brown, Bianca i jej córka z niepełnosprawnością umysłową - Vicky. To te kobiety - mądre codziennością i doświadczeniami pomogą - zupełnie przewrotnie, zrozumieć Pi, co ona czuje. Pi nie będzie już musiała odpowiadać: “wszystko dobrze” i słuchać, że zawsze była silna. Jest nadal, ale teraz pozwala sobie na to, by czuć. Bardzo szybko się czyta i to aż dziw, że w tak lekkiej formie można omówić tak wiele trudnych tematów dotyczących zdrowia psychicznego, które - jak wskazuje polski tytuł - nie są proste do zdefiniowania.
Kodėl mano paauglystėje aš tokios knygos neradau? Nes tokios dar nebuvo leidžiamos. Nerimo sutrikimas tada dar buvo tabu. 🤐
PAGALIAU apie nerimo sukeliamus fizinius pojūčius galima rasti informacijos, o kad atsirado ši knyga - aš tik dar labiau dėkinga.
,,130 dūžių" pagrindinė veikėja Pija nualpsta pamokoje prieš tai patyrusi daug įvairių kūno siunčiamų signalų. Ligoninėje gydytojai užtikrina, kad mergaitė sveika, bet... dėl ją ištikusio panikos priepuolio jai skiria beveik mėnesį laiko poilsio.
Vis jaunesni žmonės patiria nerimo ir panikos priepuolius. Kodėl? Kas tai iššaukia? Stresas, maistinių medžiagų ir gryno oro trūkumas, silpnėjanti mūsų psichinė sveikata? Klausimų milijonas, o atsakymų vis dar labai mažai. Tačiau švietimas šia tema PAGALIAU pradėtas!
REKOMENDUOJU! Privaloma perskaityti kiekvienam, nes tikrai šią dieną dar galima sutikti daug žmonių, kurie nesupranta, ką reiškia TAS nerimas, ne toks kaip prieš pvz., egzaminą. Tokie žmonės netiki psichologo patarimais, savipagalbos knygomis ir pan. O reikia, kad pagaliau šis TABU būtų panaikintas!
Kokia jūsų nuomonė apie tokio tipo knygas? Ar esate jautrūs ir kada nors patyrėte, ką reiškia panikos/nerimo priepuolis? Pasikalbėkime komentaruose.✒️
"(...) kiedy człowiek w pierwszej chwili coś sobie zakoduje, to potem mózg ma problem, żeby spojrzeć na to inaczej"
Gdyby nie akcja Natalii nie sięgnęłabym po tę książkę a okazała się bardzo dobra. Co prawda mam wątpliwości czy trafi do współczesnej polskiej młodzieży, ale chciałabym żeby była czytana Główną bohaterką jest Pi która zmaga się z atakami paniki. Poznajemy migawki z jej życia, jakby zapiski z dziennika. Z jednej strony jest to takie bardzo punktowe, naskórkowe, zresztą sama lektura to raptem 160 stron gdzie czasem na jednej stronie są dwa trzy zdania , ale mimo to autorce udało się zachować powagę w traktowaniu młodego czytelnika, bohatera i dać ważny emocjonalny przekaz. Poruszona tematyka była może nie jest pogłębiona ale nakreślona tak w sam raz żeby dać pole do przemyśleń. W końcu nie zawsze chodzi o dosłowność Ciekawym rozwiązaniem były te nieprzetłumaczone fragmenty angielskie (język ten odgrywa w tym tekście pewną rolę ). Myślę że w dobie gdy nauka angielskiego jest tak powszechna nie powinno stanowić to dla młodego czytelnika problemu by z tymi partiami tekstu sobie poradzić
METTE VEDSO „130 dūžių per minutę“ (knyga skaityta lietuviškai) Ši danų rašytojos knyga skirta paaugliams, bet joje nagrinėjamos temos skirtos ir vyresniems skaitytojams. Visas dėmesys nukreiptas į paauglę, kuri patiria nežinomybę ir begalinę baimę, kai jai diagnozuojamas nerimo sutrikimas. Mergina Pija patiria sunkią panikos ataką, tad yra atleidžiama nuo pamokų tam, kad pailsėtų, susipažintų su savo sutrikimu ir išmoktų su juo gyventi. Knyga labai trumpa, bet joje pasakoma labai daug. Kaip svarbu, kad tave suprastų ir palaikytų artimieji, kad žmonės, kurie net nesistengia suvokti, kas tai yra psichinės sveikatos negalavimai, nebandytų kištis į gydymo eigą ir nedalintų neprotingų patarimų, kurie dažnu atveju tik pakenkia… Ir kaip gi keista, kad pagalbos neretai sulaukiama iš tų, kurie net neįsivaizduoja galintys padėti… Jie tiesiog paprasti, geraširdžiai, empatiški žmonės, niekuo neišsiskiriantys, patys neretai susidūrę su sudėtingais gyvenimo išbandymais. Knygą rekomenduoju perskaityti visiems, kad geriau suvoktume, kas gi vyksta turinčio tokį negalavimą žmogaus gyvenime, ką jaučia jo širdis, kokie jo jausmai.
En vigtig bog, der fortæller om unge og graver sig godt og grundt i angst, der er kan vokse sig så stor at selv piger på 16 skal sygemeldes på ubestemt tid. Bogen handler kort fortalt om Pi, der er omgivet af mennesker der på den ene side er perfekte og på den anden side ser hende som fejlfri. En dag besvimer hun i en engelsktime hvor præstationsangsten tager overhånd. Her begynder historien. Pis forældre er højtuddannede mennesker og broderen er deres stolthed. Pi er den lidt sarte og kreative sjæl. Hun bliver diagnosticeret med angst og begynder en lidt hemmelig tilværelse med lejlighedskomplekset udviklingshæmmede pige, dennes mor og den ældre engelske nabo. De tre giver Pi trygge rammer og et bånd opstår.
Vadsø skriver på en fin og underspillet måde, hvor man som læser lever sig ind i et ungt menneskes sind, hvor perfektionismen er fjenden. Bogen er velegnet til unge, men også deres forældre, hvis de skal forstå hvilke mekanismer der udspiller sig i hoved på en angstramt teenager anno 2019.