What do you think?
Rate this book
Mieke Maaike's obscene jeugd
De student Steivekleut maakt een proefschrift 'omtrent en in het kutodelisch verschijnsel bij aankomende kind-wijfjes'. Hij vindt de negentienjarige Mieke Maaike bereid zijn informant te zijn. Haar levensverhaal speelt zich af (afspelen heeft in Mieke's jargon een speciale betekenis) over een aaneenschakeling van mannelijke geslachtsdelen. Rond haar achttiende is 'gewone' seks niet meer voldoende en krijgt ze steeds meer behoefte om iemand af te rossen tijdens het vrijen. Nog beter is het als ze iemand kan laten afrossen, bij voorkeur een jaloerse echtgenote.
112 pages, Hardcover
First published January 1, 1972
14 people are currently reading
437 people want to read
About the author
Louis Paul Boon
123 books103 followersLodewijk Paul Albrecht (Louis Paul) Boon was een Vlaams schrijver, dichter en kunstschilder.
Louis Paul Boon in de Nederlandstalige Wikipedia
Louis Paul Boon in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren
Louis Paul Boon bij "Schrijversgewijs"
Lodewijk Paul Albrecht (Louis Paul) Boon was a Flemish writer, poet and painter.
Louis Paul Boon in the English Wikipedia
Biography in English on NLPVF
Louis Paul Boon in de Nederlandstalige Wikipedia
Louis Paul Boon in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren
Louis Paul Boon bij "Schrijversgewijs"
Lodewijk Paul Albrecht (Louis Paul) Boon was a Flemish writer, poet and painter.
Louis Paul Boon in the English Wikipedia
Biography in English on NLPVF
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 72 reviews
August 9, 2013
Om in de stijl te blijven: na een vijftal vagina's was de lul eraf.
January 3, 2013
Louis Paul Boon is een vieze ouwe snoeperd
February 21, 2015
Mieke Maaike’s obscene jeugd – Louis Paul Boon
Dit was niet voor niets één van de verboden boeken. Bizar boek. 83 pagina’s porno. Dat had ik niet helemaal verwacht toen ik het opensloeg, als in het is een nieuwe leeservaring voor mij. De eerste glimlach verscheen bij de verwijzing naar vagina 69, ipv pagina. De taal zit vol sluiprijm wat maakt dat het ook lekker doorleest. Ik heb het boek in twee uur uitgelezen. In de trein, de tram, thuis op de bank en wc en klaar. Ik kon niet stoppen. Ik wilde hier in één keer klaar mee zijn.
Mieke Maaike’s Obscene Jeugd gaat over de jeugd vaneen (volgens mij) hoerendochter. Ze is gefascineerd door seks en haar macht als lustobject. Ze beschrijft haar seksuele ervaringen van haar 9e tot haar 19e op chronologische volgorde. Ze laat zien hoe ze elke man onder de duim krijgt met haar seksualiteit. Ook beschrijft ze hoe mannen nog niet erg gretig zijn zolang je twaalf bent, en nog geen schaamhaar hebt, en hoe ze daarna toch ‘doordouwen’.
Ik las het bijna als een monoloog. Of Mieke Maaike tegenover me zat met haar sigaret in haar hoerenpakje om me ‘es effe uit te leggen van ’t een en ander’. Soms was het ook ontroerend. Eén keer in het begin zegt ze iets in de trant van dat dit ook niet de beste jeugd was die haar had kunnen overkomen. Verder toont ze totaal geen oordeel over wat ze doet. Ze verteld gewoon wat ze doet, tot in detail hoe ze dat doet, en ze neemt je mee in de taal die ze tijdens haar handelingen spreekt (naast sluiprijm veel platte woorden), en dat is dat. Het oordeel is aan de lezer. Oordeel over de incest, vrouwen die moeten toekijken hoe hun mannen verleid worden, haar moeder die ze haar man onthoudt, het jongetje van 14 wat tijdens z’n eerste stijve zijn zusje verkracht en meer van dat soort gruwelijke dingen. Het gebeurt om de haverklap tussen haar 9e en 19e levensjaar. Het gaat allemaal heel vlot, en het is het enige wat een onderwerp is in dit boek. Seks, seks, seks. Seks met dieren, seks met de pastoor, met de buurman, met de vader van je beste vriendinnetje. En de nonchalance. Ik werd enorm gegrepen door dit boek, wat een wijf.
Ze heeft ook wonderbaarlijke benamingen voor een pik en een vagina. Pik is een fluit, piek, lans, een degen, een ding een stijve een instrument, mast of iets anders. Een vagina is een mossel, kut, schede, een ‘jezus sta me bij’, pruimpje, splitje, split, muisje.
Dit is een goed boek omdat het je meeneemt in de wereld van Mieke Maaike. Het komt niet uit de lucht vallen dat ze op een gegeven moment een jongetje van 14 zichzelf laat ontmaagden door zijn zusje te verkrachten. Je begrijpt hoe ze daar terecht komt, hoewel de situatie extreem is. Er zit ook een hele nare bijsmaak aan dit boek, want hoe kan iemand die op deze manier in het leven staat, ooit nog ontvankelijk zijn voor pure liefde. Hoe zal het met haar zijn als ze over haar bloeitijd heen is. Zoals haar moeder, die maar een paar keer genoemd wordt. Waar is haar eigen vader? Al lezende smul ik van de passages, omdat ze gewoon heel bizar omschreven zijn, en toen ik het boek uit had dacht ik bij mezelf: “Goh, en ik ben twintig, de wereld ligt (op een andere manier) toch een stuk meer voor mij open dan voor haar).
Ik denk dat dat ook is waarom dit een verboden boek is. Voor even is het leuk, maar ik zat na dit boek wel een beetje aan m’n max. Ik kan me voorstellen dat dit boek iets in beweging zet bij meisjes wat neigt naar een seksverslaving. Je zou Mieke Maaike kunnen zien als iemand die de weg vrij maakt voor de vrouw die de touwtjes in handen neemt door haar seksuele aantrekkingskracht. Dat sloot (1972) helemaal niet aan op het idee van de tweede feministische golf. Dat vrouwen net als mannen het konden hebben van hun ratio en verstand, en niet alleen van hun tieten en baarmoeder.
Tot slot nog een korte samenvatting van de schrijver. Louis Paul Boon heeft een standbeeld op de grens van Nederland en België met zijn kont naar België, dat vond ik wel een mooi biografisch gegeven om deze samenvatting mee te openen. Hij schreef zijn novelles en romans vaak binnen het kader van een zelf vormgegeven minimaatschappij. Dan stelde hij zich één straat voor waar de personages uit het boek in woonden en dan met elkaar een verhaal gingen waarmaken.
Over het schrijven an sich was hij erg luchtig, hij zei dat dat vanzelf ging. Toch ontkende hij niet dat hij een flinke dosis talent in de schoenen geschoven had gekregen.
Hij had een fascinatie voor de macht van de vrouw. Hij had een eigen “Feminatheek” met 24000 foto’s van schaars geklede vrouwen.
Dit was niet voor niets één van de verboden boeken. Bizar boek. 83 pagina’s porno. Dat had ik niet helemaal verwacht toen ik het opensloeg, als in het is een nieuwe leeservaring voor mij. De eerste glimlach verscheen bij de verwijzing naar vagina 69, ipv pagina. De taal zit vol sluiprijm wat maakt dat het ook lekker doorleest. Ik heb het boek in twee uur uitgelezen. In de trein, de tram, thuis op de bank en wc en klaar. Ik kon niet stoppen. Ik wilde hier in één keer klaar mee zijn.
Mieke Maaike’s Obscene Jeugd gaat over de jeugd vaneen (volgens mij) hoerendochter. Ze is gefascineerd door seks en haar macht als lustobject. Ze beschrijft haar seksuele ervaringen van haar 9e tot haar 19e op chronologische volgorde. Ze laat zien hoe ze elke man onder de duim krijgt met haar seksualiteit. Ook beschrijft ze hoe mannen nog niet erg gretig zijn zolang je twaalf bent, en nog geen schaamhaar hebt, en hoe ze daarna toch ‘doordouwen’.
Ik las het bijna als een monoloog. Of Mieke Maaike tegenover me zat met haar sigaret in haar hoerenpakje om me ‘es effe uit te leggen van ’t een en ander’. Soms was het ook ontroerend. Eén keer in het begin zegt ze iets in de trant van dat dit ook niet de beste jeugd was die haar had kunnen overkomen. Verder toont ze totaal geen oordeel over wat ze doet. Ze verteld gewoon wat ze doet, tot in detail hoe ze dat doet, en ze neemt je mee in de taal die ze tijdens haar handelingen spreekt (naast sluiprijm veel platte woorden), en dat is dat. Het oordeel is aan de lezer. Oordeel over de incest, vrouwen die moeten toekijken hoe hun mannen verleid worden, haar moeder die ze haar man onthoudt, het jongetje van 14 wat tijdens z’n eerste stijve zijn zusje verkracht en meer van dat soort gruwelijke dingen. Het gebeurt om de haverklap tussen haar 9e en 19e levensjaar. Het gaat allemaal heel vlot, en het is het enige wat een onderwerp is in dit boek. Seks, seks, seks. Seks met dieren, seks met de pastoor, met de buurman, met de vader van je beste vriendinnetje. En de nonchalance. Ik werd enorm gegrepen door dit boek, wat een wijf.
Ze heeft ook wonderbaarlijke benamingen voor een pik en een vagina. Pik is een fluit, piek, lans, een degen, een ding een stijve een instrument, mast of iets anders. Een vagina is een mossel, kut, schede, een ‘jezus sta me bij’, pruimpje, splitje, split, muisje.
Dit is een goed boek omdat het je meeneemt in de wereld van Mieke Maaike. Het komt niet uit de lucht vallen dat ze op een gegeven moment een jongetje van 14 zichzelf laat ontmaagden door zijn zusje te verkrachten. Je begrijpt hoe ze daar terecht komt, hoewel de situatie extreem is. Er zit ook een hele nare bijsmaak aan dit boek, want hoe kan iemand die op deze manier in het leven staat, ooit nog ontvankelijk zijn voor pure liefde. Hoe zal het met haar zijn als ze over haar bloeitijd heen is. Zoals haar moeder, die maar een paar keer genoemd wordt. Waar is haar eigen vader? Al lezende smul ik van de passages, omdat ze gewoon heel bizar omschreven zijn, en toen ik het boek uit had dacht ik bij mezelf: “Goh, en ik ben twintig, de wereld ligt (op een andere manier) toch een stuk meer voor mij open dan voor haar).
Ik denk dat dat ook is waarom dit een verboden boek is. Voor even is het leuk, maar ik zat na dit boek wel een beetje aan m’n max. Ik kan me voorstellen dat dit boek iets in beweging zet bij meisjes wat neigt naar een seksverslaving. Je zou Mieke Maaike kunnen zien als iemand die de weg vrij maakt voor de vrouw die de touwtjes in handen neemt door haar seksuele aantrekkingskracht. Dat sloot (1972) helemaal niet aan op het idee van de tweede feministische golf. Dat vrouwen net als mannen het konden hebben van hun ratio en verstand, en niet alleen van hun tieten en baarmoeder.
Tot slot nog een korte samenvatting van de schrijver. Louis Paul Boon heeft een standbeeld op de grens van Nederland en België met zijn kont naar België, dat vond ik wel een mooi biografisch gegeven om deze samenvatting mee te openen. Hij schreef zijn novelles en romans vaak binnen het kader van een zelf vormgegeven minimaatschappij. Dan stelde hij zich één straat voor waar de personages uit het boek in woonden en dan met elkaar een verhaal gingen waarmaken.
Over het schrijven an sich was hij erg luchtig, hij zei dat dat vanzelf ging. Toch ontkende hij niet dat hij een flinke dosis talent in de schoenen geschoven had gekregen.
Hij had een fascinatie voor de macht van de vrouw. Hij had een eigen “Feminatheek” met 24000 foto’s van schaars geklede vrouwen.
December 8, 2025
kort en boondig
May 28, 2023
Niet meer en niet minder dan een pornoboekje, maar wel een goed pornoboekje.
(Ik heb de originele hardcover uit 1972, dat helpt ook)
(Ik heb de originele hardcover uit 1972, dat helpt ook)
November 21, 2015
I know it's a long-standing tradition among reviewers to make a show of being unmoved by Flanders' most famous and faux-controversial porno, but I think I have enough experience with this sort of thing to be able to do so with some credibility.
I don't disagree that pornography can be socially important, subversive, or entertaining—the question of whether it can be art is, of course, meaningless—but Mieke Maaike is none of these things. It really is just poorly written and banal.
I've wasted too much of my life interacting with human garbage to be convinced the specific fetishes hit on in this book are just a sad ass trying too hard to be edgy; paedophiles aren't the make-believe monsters people secretly imagine them to be.
If paedophilia is your thing, a case could be made that books like these may certainly be a less harmful outlet than actual child pornography. To normal people, though, the pathetic fantasies of a 60-year-old proto-Redditor won't be of the slightest interest.
I don't disagree that pornography can be socially important, subversive, or entertaining—the question of whether it can be art is, of course, meaningless—but Mieke Maaike is none of these things. It really is just poorly written and banal.
I've wasted too much of my life interacting with human garbage to be convinced the specific fetishes hit on in this book are just a sad ass trying too hard to be edgy; paedophiles aren't the make-believe monsters people secretly imagine them to be.
If paedophilia is your thing, a case could be made that books like these may certainly be a less harmful outlet than actual child pornography. To normal people, though, the pathetic fantasies of a 60-year-old proto-Redditor won't be of the slightest interest.
September 28, 2016
En met het lezen van dit boek, kwam ik op 69 boeken gelezen dit jaar, da's dan wel weer heerlijk toevallig...
December 15, 2014
Louis Paul Boon (Aalst, 15 maart 1912 – Erembodegem, 10 mei 1979) staat bekend als sociale schrijver. Hoewel hij het marxistische denken verloor, bleef zijn bekommerdheid om de mens, en bleef hij verlangen naar een utopische maatschappij. Hij beschikte over een enorme werkkracht. Naast schrijver was hij ook schilder en beeldhouwer. En als hij nog tijd had, werkte hij aan zijn ‘Fenomenale feminatheek’, een verzameling van min of meer 24.000 pornografische prenten. Want hij hield van de vrouw, niet als lustobject, het door het kapitalisme gekweekte ideaalbeeld zoals op de Miss-verkiezingen, nee, hij hield van de gewone leuke vrouw, zoals ze is.
Mieke Maaike’s obscene jeugd
Het boek is ontstaan uit een eerder, satirisch-pornografisch werk, ‘Eens op een mooie avond’ dat Boon in eigen portefeuille gehouden heeft. Boon schrapte de schunnigste passages uit dat boek en schreef in zijn nieuwe boek ook alle pornografische handelingen toe aan één persoon: Mieke Maaike, waarna het onder zijn eigen naam kon worden uitgegeven.
Plot
Deel een: Het proefschrift van student Stijvekleut
De heer Stijvekleut is student in de pornografica en heeft als opdracht een thesis te maken ‘omtrent en in het kutodelisch verschijnsel bij aankomende kind-wijfjes’. Mieke Maaike doet hem haar verhaal uit de doeken.
In zijn proefschrift, dat aan Mieke Maaikes verhaal voorafgaat, geeft student Stijvekleut een korte samenvatting van wat zij allemaal meemaakt. Hij beschrijft de stijl waarin ze haar verhaal vertelt, de kleding die ze draagt als ze seks heeft, het aspect van de folklore (vaak doet Mieke Maaike aan exhibitionistische seks terwijl er buiten een folkloristische stoet rondloopt). Een standpunt over het gedrag van het meisje neemt hij niet in. Het enige wat hij zegt is: ‘Voor sociologen, die de stad bij avond willen bestuderen, is in Maaike’s verhaal voldoende materiaal te vinden.’
Niet alles aan Maaike's verhaal vindt Stijvekleut even fijn. Niet omwille van de gebeurtenissen of door de woordenschat die ze gebruikt maar omwille van de manier waarop ze het aan hem vertelde: ze moest de hele tijd kirren en giechelen, en bij het hoogtepunt van Stijvekleut moest ze zelfs gierlachen. Iets wat hem niet bepaald stimuleerde. (Jaja, de profiteur had blijkbaar ook andere bedoelingen dan louter academisch onderzoek).
Het verhaal van Mieke Maaike
Mieke Maaike’s seksuele ontwikkeling wordt gevolgd van haar negen tot negentien jaar. Maar we weten ook iets over haar babytijd.
Als ze geboren wordt, is haar vader met de noorderzon vertrokken, en haar moeder heeft het te druk met op de schoot van haar werkgever te zitten om zich om haar opvoeding te kunnen bekommeren.
Mieke Maaike is dus een sociaal geval, en ontwikkelt haar eigen wereld om aandacht te verwerven. Ze leert hoe ze macht kan krijgen, wat haar plezier oplevert. In een eerste stadium is dat gewoon ‘lichaamsvocht’: als baby is ze ‘een zeikertje’- iets wat bij babies kan voorkomen om aandacht te krijgen, en wat haar macht geeft over haar verzorgers die haar pamper wel moeten verversen.
Na zo’n babytijd met bevredigend lichaamsvocht hoeft het niet te verwonderen dat Mieke Maaike later van plasseks (‘zeiken’) zal houden en dat ze het fijn zal vinden als ‘het geil uit haar kut spuit’.
Als ze negen is likt een pastoor haar spleetje, wat haar nieuwsgierigheid wekt. Ze wil steeds meer zien van het mannelijk lid, ze mag erin bijten, ziet mannen klaarkomen. Mieke Maaike wil alles verkennen. Maar hoewel de heren van een kindwijfje houden, zijn ze geen zwaar perverse pedofielen. Ze laten haar veel zien, exhibitionisme, aanraken en plassen kunnen, maar ze weigeren haar te penetreren tot ze dertien is, en geslachtsrijp.
Na haar eerste penetratie is Mieke Maaike nog minder in toom te houden dan voorheen, want nu heeft ze echt genoten. Met een ongebreidelde fantasie en energie gaat ze steeds weer op zoek naar mannen om nieuwe seksuele avonturen te beleven. Haar lichaam bekoort, ze kunnen haar niet weerstaan. Met haar lichaam kan Maaike macht uitoefenen over mannen. Ze doet aan exhibitionisme, plasseks, groepsseks, ze vermaakt zich te pletter. Ze blijft wel altijd stijlvol gekleed, met mooie kanten hoerenbroekjes, lintjes, strikjes, hoge laarzen. Helemaal naakt is ze nooit.
Wanneer ze bijna veertien is wordt ze, samen met een vriendin en met haar instemming, dronken gevoerd. Onvoorzien is echter dat zij allebei ook klappen krijgen door de eveneens toeterzatte man. Dat lijkt een kantelmoment te zijn. Hoewel ze het niet erg lijkt te vinden, is dit de eerste keer dat Mieke Maaike niet vermeldt dat ze genoten heeft, wat ze anders steeds uitgebreid doet. Misschien komt dit doordat ze in dit ene geval de macht is kwijtgeraakt.
Langzaam zet zich dan een verandering in bij haar. Nu zorgt zij er soms ook voor dat er anderen dingen overkomen die zij niet leuk vinden. Zo zorgt ze ervoor dat een broer zijn zusje ontmaagt, ook al spartelt het meisje tegen. De macht ligt weer bij haar.
Nog later ranselt ook een pastoor Mieke Maaike af, en alweer zegt ze niet dat ze het leuk vond – ze krijgt integendeel een hekel aan pastoors. Echter, dat klappen toedienen vindt ze inspirerend. Tussen haar andere excentrieke seksavonturen door leert ze nu ook een sekssadist te zijn. Een kind van drie helemaal onderplassen terwijl het huilt, een jongetje aframmelen terwijl de vader toekijkt en als beloning seks met haar mag verwachten, vrouwen afranselen of laten afranselen door hun echtgenoot, ze gaat haar gang.
Wel erkent ze dat dit een afwijking is bij haar. ‘Daar kreeg ik steeds meer zin in, zoals sommigen die een afwijking hebben, om al neukend klappen te mogen toedienen.’
De stijl
Mieke Maaike gebruikt een dialectisch taaltje, dat meteen de toon zet van een meisje in een sociaal moeilijke omgeving. Ze praat ontzettend vlot, kan urenlang doorgaan en heeft een zeer gevarieerd taalgebruik. Niet alleen gebruikt ze alle mogelijke gangbare woorden uit de hele pornografische literatuur samen, maar met haar rijke verbeeldingskracht verzint ze er nog een heleboel benamingen bij. Ook om haar belevenissen te beschrijven bedenkt ze beeldspraak, haar taalgebruik is al even creatief als de vele seksuele avonturen die ze opzoekt. Mieke Maaike heeft een eigen humor, een vurige persoonlijkheid, ze geeft in haar verslagen – uiteraard – regelmatig een sneer naar de kerk en gefrustreerde pastoors.
Bovendien beschrijft ze haar seksuele belevingen zo gedetailleerd dat we alleen kunnen besluiten dat Louis Paul Boon de vrouwelijke seksualiteit goed kende.
(zie ook op het einde van deze tekst, enkele uittreksels uit het boek)
Wat te denken van dit boek?
Over Mieke Maaike kan men heel veel denken. Waarschijnlijk is het laatste woord erover nog niet gevloeid, en zullen de meningen veranderen naargelang de waarden en normen van de maatschappij veranderen. In een zeer bescheiden poging er iets over te zeggen – en alles wat hieronder staat kan fout zijn, alleen Louis Paul Boon zou ons zijn mening kunnen zeggen – kan ik het volgende aanstippen:
In een essay schrijft Kris Humbeeck:
"Toen het boek uitkwam dachten de lezers dat ze ruimdenkende, vrijgevochten mensen waren als ze alles wat Mieke Maaike deed, goedkeurden, ook het geweld op het einde. Als tegenprestatie voor de schunnigheden en het geweld op het einde, die ze erbij namen, kregen lezers van zichzelf de idee dat ze ruimdenkend waren. Ze maakten van het boek een pleidooi voor de individuele vrijheid. Zo werd Boon door dit boek het slachtoffer van wat hij aanklaagde."
Vrolijk seksboekje
Maar misschien mochten die lezers wat Boon betreft dat boekje ook wel lezen als het vrolijke seksboekje waar ze het voor namen? Mieke Maaike is zo mooi geschreven dat men het echt wel lezen kan als een goede pornografische roman (en evenzeer als een parodie op de pornografische roman), en daarvan genieten. Boon was immers blij toen in de jaren zestig de seksuele taboes doorbroken werden, en heeft zich in dit boek prettig literair-pornografisch laten gaan.
Sociaal
Anderzijds, Boon blijft een sociale schrijver. Daardoor kan men Mieke Maaike ook lezen als het verhaal van een meisje dat liefde noch empathie leert kennen in haar jeugd, en zo verwordt van een nieuwsgierig kind, via een enthousiaste, losbandige tiener, tot een helse, machtsgeile furie.
Maatschappelijk
Tenslotte kan men de link maken naar de ontgoocheling van Boon en de tijdsgeest. In de jaren zestig was Boon tevreden dat seksuele taboes eindelijk doorbroken werden, en dat vrije meningsuiting en ontspannen seksbeleving mogelijk was. Hij maakte echter mee hoe op dit doorbreken van taboes de hand werd gelegd door het kapitalisme dat steeds meer wilde verkopen, en hoe de mensen die hij destijds had geholpen om de taboes te doorbreken, zich lieten inbinden als blinde consumenten zonder enige kritische geest of introspectie. Naaktheid en seks moesten steeds schokkender, de kicks werden grof, de vrouw werd een lustobject.
Op die manier bekeken wordt in Mieke Maaike, dat geschreven werd in 1972, een maatschappij in kaart gebracht die liefdevol, vrij, ludiek en ontspannen had kunnen zijn, maar die ontspoorde, en harde mensen genereerde.
In 'De Morgen' zei erotica-pornoschrijfster Pia Fraus in een interview:
"Kijk je naar de erotische literatuur, dan is het van Louis Paul Boon geleden dat een goede auteur nog eens erotica heeft geschreven. Hoe triestig is dat? Vroeger werd erotica altijd door klasbakken geschreven. En Boon heeft het verdomme zo goed gedaan dat hij in 'Mieke Maaike's obscene jeugd' wegkomt met pedoporno. Maar sinds seks ook in normale romans kan, is het erotische genre overgenomen door commerciële publicaties."
Pia Fraus is een schrijfster van lesboseks en van genderoverschrijdende seks, dus waarbij niet duidelijk is of de persoon een man is of een vrouw. Ze heeft de boeken 'Vrijages' en 'Meer vrijages' gepubliceerd. Maar volgens mij zijn de seksboeken van Boon mooier.
Conclusie
Wanneer men zich bewust is van de mogelijke achtergrond aan maatschappelijke en sociale waarden die Boon misschien aanklaagt, en er niet blind voor is tijdens het lezen, dan is ‘Mieke Maaike’s obscene jeugd’ niet alleen schitterende pornografie om van te genieten, maar tegelijk prachtige literatuur.
Enkele uittreksels
Het begin van 'Het verhaal van Mieke Maaike':
"Eens op een mooie zomeravond viel de Student Steivekleut bij me naar binnen. Hij st-stotterde wat, en daar houd ik wel van, het duurt dan wat langer. Graag hoorde hij van me een en ander over een en ander, en dat deed ik dan maar uit me doekjes. Misschien vergat ik een heleboel, want hoe gaat dat, nietwaar, je schrijft zo iets niet op. Ik graaide maar wat rond tussen mijn nu achttienjarige dinges, herinneringen heet dat, en stak van wal met mijn eerste avontuur toen ik zowat negen jaar en in de kostschool ondergebracht was.
Het was het maandelijks bezoek van de dokter, die een ouwe sloeber bleek te zijn en het nodig vond, zoals hij zei, drie kleine meisjes der school nader te onderzoeken. Het waren Leentje en Marleentje, dat weet ik nog best, en ook nog ik. (...)"
Her en der uit het boek:
"Hij likte me frivooltje van een mosseltje, intens ervan genietend, dat voelde ik wel. (...) Het raakte binnen in me in alsmaar opgewondener toestand - de toestand is opnieuw gespannen, zegt men dan in de nieuwsberichten - en ik voelde dat iets gebeuren zou (...)"
"Ik wrong en wreef me opene muis tegen z'n geertig likkende mond aan en spoot meteen al me geil, dat hij zo lekker vond, uit me mossel weg. Het stroomde zo over z'n gelaat, een fontein van geil, waarvan hij dronk of het een whisky-pruimsap was. Ik verloor het bewustzijn erbij (...)"
"Op de slaapkamer sloten we voor alle veiligheid en vuiligheid de deur af, want je kàn nooit weten. Daar kleedde ook hij zich helemaal uit, als een naakte God, en toen ik z'n wiebel zoende stond die te trillen van aandoening.(...)"
'Ik wentelde me naar hem toe en legde me met wijdgeopende muis over z'n stijve boodschapper neer. Ik zei hem dat ik z'n fluit wou, dat ik er heet naar lag, dat ik ze binnen in me kut moest hebben. Me muis heeft honger naar je stijve zaadworst, zei ik hem. Ik weet niet wat ik d'r allemaal nog uitflapte (...)"
Tegen het einde van 'Het verhaal van Mieke Maaike':
(Voor een goed begrip: een man en Mieke Maaike zijn in het huis van de man, en de echtgenote komt thuis met een boodschappentas)
'En omdat z'n wijf steeds meer tekeer ging, hitste ik hem aan: Geef d'r een muilpeer godverdomme, zodat ze d'r bek houdt.. haal hem d'ruit en ga haar es fijn een muilpeer toedienen.
Met me hand over z'n kont strelend, bevingerde ik ook nog es z'n stronthol en daarna de machtige kloten. Hij trok zich o god van me kut terug, en met de fluit stijf vooruit, vol schuim van me muis, diende hij haar een vuistslag toe dat ze d'rbij omver tuimelde. Ik bleef liggen, me kut open. Lachend ontving ik hem weer. En lachend zei ik ook nog: Je stijve smeerlap sloeg erbij heen en weer, terwijl je haar die mep gaf!
Ik bewonderde hem en kneep me muis dicht rond z'n heldenlul. (...)"
Einde verhaal:
"Dit alles heb ik dan student Steivekleut meegedeeld, eindigend met dit: Ik heb gezegd, ik dank u voor uw aandacht."
Referenties:
Smeerlapperij voor gevorderden. Louis Paul Boon en pornografie als satirisch procédé 1. Door Kris Humbeeck. Uit: Pornografie in de Nederlandse literatuur, essays bijeengebracht door Arnon Grunberg. Cop. de diverse auteurs. Eerste druk 2012. Nijgh en Van Ditmar. ISBN 978 90 388 9531 NUR 320
Louis Paul Boon: Mieke Maaike’s obscene jeugd, Amsterdam, de Arbeiderspers, cop. 1972, ISBN 90 295 0524 9
Mieke Maaike’s obscene jeugd
Het boek is ontstaan uit een eerder, satirisch-pornografisch werk, ‘Eens op een mooie avond’ dat Boon in eigen portefeuille gehouden heeft. Boon schrapte de schunnigste passages uit dat boek en schreef in zijn nieuwe boek ook alle pornografische handelingen toe aan één persoon: Mieke Maaike, waarna het onder zijn eigen naam kon worden uitgegeven.
Plot
Deel een: Het proefschrift van student Stijvekleut
De heer Stijvekleut is student in de pornografica en heeft als opdracht een thesis te maken ‘omtrent en in het kutodelisch verschijnsel bij aankomende kind-wijfjes’. Mieke Maaike doet hem haar verhaal uit de doeken.
In zijn proefschrift, dat aan Mieke Maaikes verhaal voorafgaat, geeft student Stijvekleut een korte samenvatting van wat zij allemaal meemaakt. Hij beschrijft de stijl waarin ze haar verhaal vertelt, de kleding die ze draagt als ze seks heeft, het aspect van de folklore (vaak doet Mieke Maaike aan exhibitionistische seks terwijl er buiten een folkloristische stoet rondloopt). Een standpunt over het gedrag van het meisje neemt hij niet in. Het enige wat hij zegt is: ‘Voor sociologen, die de stad bij avond willen bestuderen, is in Maaike’s verhaal voldoende materiaal te vinden.’
Niet alles aan Maaike's verhaal vindt Stijvekleut even fijn. Niet omwille van de gebeurtenissen of door de woordenschat die ze gebruikt maar omwille van de manier waarop ze het aan hem vertelde: ze moest de hele tijd kirren en giechelen, en bij het hoogtepunt van Stijvekleut moest ze zelfs gierlachen. Iets wat hem niet bepaald stimuleerde. (Jaja, de profiteur had blijkbaar ook andere bedoelingen dan louter academisch onderzoek).
Het verhaal van Mieke Maaike
Mieke Maaike’s seksuele ontwikkeling wordt gevolgd van haar negen tot negentien jaar. Maar we weten ook iets over haar babytijd.
Als ze geboren wordt, is haar vader met de noorderzon vertrokken, en haar moeder heeft het te druk met op de schoot van haar werkgever te zitten om zich om haar opvoeding te kunnen bekommeren.
Mieke Maaike is dus een sociaal geval, en ontwikkelt haar eigen wereld om aandacht te verwerven. Ze leert hoe ze macht kan krijgen, wat haar plezier oplevert. In een eerste stadium is dat gewoon ‘lichaamsvocht’: als baby is ze ‘een zeikertje’- iets wat bij babies kan voorkomen om aandacht te krijgen, en wat haar macht geeft over haar verzorgers die haar pamper wel moeten verversen.
Na zo’n babytijd met bevredigend lichaamsvocht hoeft het niet te verwonderen dat Mieke Maaike later van plasseks (‘zeiken’) zal houden en dat ze het fijn zal vinden als ‘het geil uit haar kut spuit’.
Als ze negen is likt een pastoor haar spleetje, wat haar nieuwsgierigheid wekt. Ze wil steeds meer zien van het mannelijk lid, ze mag erin bijten, ziet mannen klaarkomen. Mieke Maaike wil alles verkennen. Maar hoewel de heren van een kindwijfje houden, zijn ze geen zwaar perverse pedofielen. Ze laten haar veel zien, exhibitionisme, aanraken en plassen kunnen, maar ze weigeren haar te penetreren tot ze dertien is, en geslachtsrijp.
Na haar eerste penetratie is Mieke Maaike nog minder in toom te houden dan voorheen, want nu heeft ze echt genoten. Met een ongebreidelde fantasie en energie gaat ze steeds weer op zoek naar mannen om nieuwe seksuele avonturen te beleven. Haar lichaam bekoort, ze kunnen haar niet weerstaan. Met haar lichaam kan Maaike macht uitoefenen over mannen. Ze doet aan exhibitionisme, plasseks, groepsseks, ze vermaakt zich te pletter. Ze blijft wel altijd stijlvol gekleed, met mooie kanten hoerenbroekjes, lintjes, strikjes, hoge laarzen. Helemaal naakt is ze nooit.
Wanneer ze bijna veertien is wordt ze, samen met een vriendin en met haar instemming, dronken gevoerd. Onvoorzien is echter dat zij allebei ook klappen krijgen door de eveneens toeterzatte man. Dat lijkt een kantelmoment te zijn. Hoewel ze het niet erg lijkt te vinden, is dit de eerste keer dat Mieke Maaike niet vermeldt dat ze genoten heeft, wat ze anders steeds uitgebreid doet. Misschien komt dit doordat ze in dit ene geval de macht is kwijtgeraakt.
Langzaam zet zich dan een verandering in bij haar. Nu zorgt zij er soms ook voor dat er anderen dingen overkomen die zij niet leuk vinden. Zo zorgt ze ervoor dat een broer zijn zusje ontmaagt, ook al spartelt het meisje tegen. De macht ligt weer bij haar.
Nog later ranselt ook een pastoor Mieke Maaike af, en alweer zegt ze niet dat ze het leuk vond – ze krijgt integendeel een hekel aan pastoors. Echter, dat klappen toedienen vindt ze inspirerend. Tussen haar andere excentrieke seksavonturen door leert ze nu ook een sekssadist te zijn. Een kind van drie helemaal onderplassen terwijl het huilt, een jongetje aframmelen terwijl de vader toekijkt en als beloning seks met haar mag verwachten, vrouwen afranselen of laten afranselen door hun echtgenoot, ze gaat haar gang.
Wel erkent ze dat dit een afwijking is bij haar. ‘Daar kreeg ik steeds meer zin in, zoals sommigen die een afwijking hebben, om al neukend klappen te mogen toedienen.’
De stijl
Mieke Maaike gebruikt een dialectisch taaltje, dat meteen de toon zet van een meisje in een sociaal moeilijke omgeving. Ze praat ontzettend vlot, kan urenlang doorgaan en heeft een zeer gevarieerd taalgebruik. Niet alleen gebruikt ze alle mogelijke gangbare woorden uit de hele pornografische literatuur samen, maar met haar rijke verbeeldingskracht verzint ze er nog een heleboel benamingen bij. Ook om haar belevenissen te beschrijven bedenkt ze beeldspraak, haar taalgebruik is al even creatief als de vele seksuele avonturen die ze opzoekt. Mieke Maaike heeft een eigen humor, een vurige persoonlijkheid, ze geeft in haar verslagen – uiteraard – regelmatig een sneer naar de kerk en gefrustreerde pastoors.
Bovendien beschrijft ze haar seksuele belevingen zo gedetailleerd dat we alleen kunnen besluiten dat Louis Paul Boon de vrouwelijke seksualiteit goed kende.
(zie ook op het einde van deze tekst, enkele uittreksels uit het boek)
Wat te denken van dit boek?
Over Mieke Maaike kan men heel veel denken. Waarschijnlijk is het laatste woord erover nog niet gevloeid, en zullen de meningen veranderen naargelang de waarden en normen van de maatschappij veranderen. In een zeer bescheiden poging er iets over te zeggen – en alles wat hieronder staat kan fout zijn, alleen Louis Paul Boon zou ons zijn mening kunnen zeggen – kan ik het volgende aanstippen:
In een essay schrijft Kris Humbeeck:
"Toen het boek uitkwam dachten de lezers dat ze ruimdenkende, vrijgevochten mensen waren als ze alles wat Mieke Maaike deed, goedkeurden, ook het geweld op het einde. Als tegenprestatie voor de schunnigheden en het geweld op het einde, die ze erbij namen, kregen lezers van zichzelf de idee dat ze ruimdenkend waren. Ze maakten van het boek een pleidooi voor de individuele vrijheid. Zo werd Boon door dit boek het slachtoffer van wat hij aanklaagde."
Vrolijk seksboekje
Maar misschien mochten die lezers wat Boon betreft dat boekje ook wel lezen als het vrolijke seksboekje waar ze het voor namen? Mieke Maaike is zo mooi geschreven dat men het echt wel lezen kan als een goede pornografische roman (en evenzeer als een parodie op de pornografische roman), en daarvan genieten. Boon was immers blij toen in de jaren zestig de seksuele taboes doorbroken werden, en heeft zich in dit boek prettig literair-pornografisch laten gaan.
Sociaal
Anderzijds, Boon blijft een sociale schrijver. Daardoor kan men Mieke Maaike ook lezen als het verhaal van een meisje dat liefde noch empathie leert kennen in haar jeugd, en zo verwordt van een nieuwsgierig kind, via een enthousiaste, losbandige tiener, tot een helse, machtsgeile furie.
Maatschappelijk
Tenslotte kan men de link maken naar de ontgoocheling van Boon en de tijdsgeest. In de jaren zestig was Boon tevreden dat seksuele taboes eindelijk doorbroken werden, en dat vrije meningsuiting en ontspannen seksbeleving mogelijk was. Hij maakte echter mee hoe op dit doorbreken van taboes de hand werd gelegd door het kapitalisme dat steeds meer wilde verkopen, en hoe de mensen die hij destijds had geholpen om de taboes te doorbreken, zich lieten inbinden als blinde consumenten zonder enige kritische geest of introspectie. Naaktheid en seks moesten steeds schokkender, de kicks werden grof, de vrouw werd een lustobject.
Op die manier bekeken wordt in Mieke Maaike, dat geschreven werd in 1972, een maatschappij in kaart gebracht die liefdevol, vrij, ludiek en ontspannen had kunnen zijn, maar die ontspoorde, en harde mensen genereerde.
In 'De Morgen' zei erotica-pornoschrijfster Pia Fraus in een interview:
"Kijk je naar de erotische literatuur, dan is het van Louis Paul Boon geleden dat een goede auteur nog eens erotica heeft geschreven. Hoe triestig is dat? Vroeger werd erotica altijd door klasbakken geschreven. En Boon heeft het verdomme zo goed gedaan dat hij in 'Mieke Maaike's obscene jeugd' wegkomt met pedoporno. Maar sinds seks ook in normale romans kan, is het erotische genre overgenomen door commerciële publicaties."
Pia Fraus is een schrijfster van lesboseks en van genderoverschrijdende seks, dus waarbij niet duidelijk is of de persoon een man is of een vrouw. Ze heeft de boeken 'Vrijages' en 'Meer vrijages' gepubliceerd. Maar volgens mij zijn de seksboeken van Boon mooier.
Conclusie
Wanneer men zich bewust is van de mogelijke achtergrond aan maatschappelijke en sociale waarden die Boon misschien aanklaagt, en er niet blind voor is tijdens het lezen, dan is ‘Mieke Maaike’s obscene jeugd’ niet alleen schitterende pornografie om van te genieten, maar tegelijk prachtige literatuur.
Enkele uittreksels
Het begin van 'Het verhaal van Mieke Maaike':
"Eens op een mooie zomeravond viel de Student Steivekleut bij me naar binnen. Hij st-stotterde wat, en daar houd ik wel van, het duurt dan wat langer. Graag hoorde hij van me een en ander over een en ander, en dat deed ik dan maar uit me doekjes. Misschien vergat ik een heleboel, want hoe gaat dat, nietwaar, je schrijft zo iets niet op. Ik graaide maar wat rond tussen mijn nu achttienjarige dinges, herinneringen heet dat, en stak van wal met mijn eerste avontuur toen ik zowat negen jaar en in de kostschool ondergebracht was.
Het was het maandelijks bezoek van de dokter, die een ouwe sloeber bleek te zijn en het nodig vond, zoals hij zei, drie kleine meisjes der school nader te onderzoeken. Het waren Leentje en Marleentje, dat weet ik nog best, en ook nog ik. (...)"
Her en der uit het boek:
"Hij likte me frivooltje van een mosseltje, intens ervan genietend, dat voelde ik wel. (...) Het raakte binnen in me in alsmaar opgewondener toestand - de toestand is opnieuw gespannen, zegt men dan in de nieuwsberichten - en ik voelde dat iets gebeuren zou (...)"
"Ik wrong en wreef me opene muis tegen z'n geertig likkende mond aan en spoot meteen al me geil, dat hij zo lekker vond, uit me mossel weg. Het stroomde zo over z'n gelaat, een fontein van geil, waarvan hij dronk of het een whisky-pruimsap was. Ik verloor het bewustzijn erbij (...)"
"Op de slaapkamer sloten we voor alle veiligheid en vuiligheid de deur af, want je kàn nooit weten. Daar kleedde ook hij zich helemaal uit, als een naakte God, en toen ik z'n wiebel zoende stond die te trillen van aandoening.(...)"
'Ik wentelde me naar hem toe en legde me met wijdgeopende muis over z'n stijve boodschapper neer. Ik zei hem dat ik z'n fluit wou, dat ik er heet naar lag, dat ik ze binnen in me kut moest hebben. Me muis heeft honger naar je stijve zaadworst, zei ik hem. Ik weet niet wat ik d'r allemaal nog uitflapte (...)"
Tegen het einde van 'Het verhaal van Mieke Maaike':
(Voor een goed begrip: een man en Mieke Maaike zijn in het huis van de man, en de echtgenote komt thuis met een boodschappentas)
'En omdat z'n wijf steeds meer tekeer ging, hitste ik hem aan: Geef d'r een muilpeer godverdomme, zodat ze d'r bek houdt.. haal hem d'ruit en ga haar es fijn een muilpeer toedienen.
Met me hand over z'n kont strelend, bevingerde ik ook nog es z'n stronthol en daarna de machtige kloten. Hij trok zich o god van me kut terug, en met de fluit stijf vooruit, vol schuim van me muis, diende hij haar een vuistslag toe dat ze d'rbij omver tuimelde. Ik bleef liggen, me kut open. Lachend ontving ik hem weer. En lachend zei ik ook nog: Je stijve smeerlap sloeg erbij heen en weer, terwijl je haar die mep gaf!
Ik bewonderde hem en kneep me muis dicht rond z'n heldenlul. (...)"
Einde verhaal:
"Dit alles heb ik dan student Steivekleut meegedeeld, eindigend met dit: Ik heb gezegd, ik dank u voor uw aandacht."
Referenties:
Smeerlapperij voor gevorderden. Louis Paul Boon en pornografie als satirisch procédé 1. Door Kris Humbeeck. Uit: Pornografie in de Nederlandse literatuur, essays bijeengebracht door Arnon Grunberg. Cop. de diverse auteurs. Eerste druk 2012. Nijgh en Van Ditmar. ISBN 978 90 388 9531 NUR 320
Louis Paul Boon: Mieke Maaike’s obscene jeugd, Amsterdam, de Arbeiderspers, cop. 1972, ISBN 90 295 0524 9
March 17, 2022
Voor velen kwam het als een schok dat de gevierde auteur Louis Paul Boon een verborgen kantje had. Hij hield van en schreef zelf ook erg platte, vulgaire seksverhalen.
Dit is zo"n verhaal. Nog steeds van de meesterlijke hand van Boon maar gewoon een platvloers seksverhaal. Het leest erg vlot omdat het toch goed geschreven is, er zit een verhaal in en het werkje bevat een flinke dosis humor. Uiteraard niet geschikt voor kinderen.
Critici hebben het er nog steeds moeilijk mee. Dit is niet het enige erotsche werk van Boon, wel het meest bekende en overal verkrijgbare.
Het gaat van ontluikende romantische gevoelens over een eerste ervaring tot allerlei perversiteiten.
Dit is zo"n verhaal. Nog steeds van de meesterlijke hand van Boon maar gewoon een platvloers seksverhaal. Het leest erg vlot omdat het toch goed geschreven is, er zit een verhaal in en het werkje bevat een flinke dosis humor. Uiteraard niet geschikt voor kinderen.
Critici hebben het er nog steeds moeilijk mee. Dit is niet het enige erotsche werk van Boon, wel het meest bekende en overal verkrijgbare.
Het gaat van ontluikende romantische gevoelens over een eerste ervaring tot allerlei perversiteiten.
June 22, 2020
Naar 't schijnt een parodie op de pornografische roman, maar als je nog nooit een pornografische roman gelezen hebt en de ironie dus niet opmerkt (zoals ikzelve) is het gewoon een pornografische roman. Pedofilie, bestialiteit, incest, een pisfetish en bijstaanders tijdens het neuken een muilpeer geven: de bingokaart is goed gevuld.
December 5, 2012
In't kort:
Student Stijvekleut maakt een proefschrift over 'het kutodelisch verschijnsel bij aankomende kindwijfjes', waarbij het veldmateriaal (ic een interview met Mieke Maaike) is nagevoegd. Het zwaartepunt ligt uiteraard op het verhaal van Mieke Maaike zelf, waarin ze haar seksuele escapades van haar 9de tot haar 19de uit de doeken doet.
Mijn oordeel:
Dit boekje (112 blz'en) werd in 2003 uitgebracht in de reeks 'Verboden Boeken' van De Morgen. Al snel na het begin (zo'n beetje bij de 6de regel) blijkt waarom dit boek bij het verschijnen op de verboden lijst belandde.
Miekes sexleven begint met de subtiele maar vooral de minder subtiele aanrakingen en manipulaties van dokter Likkekudt, en evolueert verder over avontuurtjes met haar beste vriendin, diens vader, twee homo's, de buurman en een onwetende buspassagier. Eindpunt van het boek is de perversie van Mieke zelf: tijdens de daad ranselt ze graag een toeschouwer (de zoon of de echtgenote van haar minnaar bvb) af.
Onderwijl stelt Mieke de dubbele moraal van de toenmalige burgerij (we spreken over eind 60s - begin 70s) aan de kaak. Alles moet in het geniep gebeuren, in een donker steegje, in een anoniem bos, ver weg van moeder de vrouw, maar soms toch in het openbaar: ze vindt het enorm leuk gevingerd en geneukt te worden terwijl ze door een open raam naar een feestelijke stoet staat te kijken.
Grappig zijn ook nog de synoniemen die Mieke verzint voor de mannelijke en vrouwelijke geslachtsdelen. Mosseltje, oventje, schaapsstalletje, Spelonk der Zesde Heerlijkheid, druipgrotje; deurklopper, zaadworst, degen van d'Artagnan, het monsterkanon van Kutstad, termen die niet zo heel erg veel aan de verbeelding overlaten.
Je moet het een en ander aan vulgariteiten kunnen verdragen als je dit boekje wil uitlezen. Maar ik heb het toch graag gelezen, vooral omwille van de spontaneïteit en het plezier waarmee Mieke haar verhaal vertelt. En het moet toch niet altijd zo serieus zijn, niewaar...
Eindoordeel:
****
Student Stijvekleut maakt een proefschrift over 'het kutodelisch verschijnsel bij aankomende kindwijfjes', waarbij het veldmateriaal (ic een interview met Mieke Maaike) is nagevoegd. Het zwaartepunt ligt uiteraard op het verhaal van Mieke Maaike zelf, waarin ze haar seksuele escapades van haar 9de tot haar 19de uit de doeken doet.
Mijn oordeel:
Dit boekje (112 blz'en) werd in 2003 uitgebracht in de reeks 'Verboden Boeken' van De Morgen. Al snel na het begin (zo'n beetje bij de 6de regel) blijkt waarom dit boek bij het verschijnen op de verboden lijst belandde.
Miekes sexleven begint met de subtiele maar vooral de minder subtiele aanrakingen en manipulaties van dokter Likkekudt, en evolueert verder over avontuurtjes met haar beste vriendin, diens vader, twee homo's, de buurman en een onwetende buspassagier. Eindpunt van het boek is de perversie van Mieke zelf: tijdens de daad ranselt ze graag een toeschouwer (de zoon of de echtgenote van haar minnaar bvb) af.
Onderwijl stelt Mieke de dubbele moraal van de toenmalige burgerij (we spreken over eind 60s - begin 70s) aan de kaak. Alles moet in het geniep gebeuren, in een donker steegje, in een anoniem bos, ver weg van moeder de vrouw, maar soms toch in het openbaar: ze vindt het enorm leuk gevingerd en geneukt te worden terwijl ze door een open raam naar een feestelijke stoet staat te kijken.
Grappig zijn ook nog de synoniemen die Mieke verzint voor de mannelijke en vrouwelijke geslachtsdelen. Mosseltje, oventje, schaapsstalletje, Spelonk der Zesde Heerlijkheid, druipgrotje; deurklopper, zaadworst, degen van d'Artagnan, het monsterkanon van Kutstad, termen die niet zo heel erg veel aan de verbeelding overlaten.
Je moet het een en ander aan vulgariteiten kunnen verdragen als je dit boekje wil uitlezen. Maar ik heb het toch graag gelezen, vooral omwille van de spontaneïteit en het plezier waarmee Mieke haar verhaal vertelt. En het moet toch niet altijd zo serieus zijn, niewaar...
Eindoordeel:
****
Read
August 8, 2020Eindelijk gelezen: Mieke Maaike's obscene jeugd, de beruchte roman van de Aalsterse schrijver Louis Paul Boon uit 1972. Berucht voor zijn schunnigheid. (het boek én de schrijver) Het exhibitionistische, vroegrijpe hoofdpersonage Mieke Maaike vertelt over haar erotische avonturen met vaders van vriendinnetjes, jonge jongens, getrouwde mannen, pastoors en al het mannelijks dat op haar pad komt.
Louis Paul Boon heeft duidelijk bijzonder veel schrijfplezier beleefd aan dit boek. Het zit vol grappige elementjes en seksuele woordspelingen, maar de basis is pure porno, met de ene uitspatting en perversiteit na de andere. Er wordt gevoeld gelikt gevingerd geneukt geplast gespoten. Bovendien speelt het grootste deel van het verhaal zich af tussen Mieke Maaikes negende (!) en haar zestiende jaar, en dat heet: pedofilie.
Op de achterflap wordt het boek "frivool-erotisch" genoemd maar dat is een complete miskenning van de zware pornografie die van de pagina's spat. Mieke Maaike's obscene jeugd bevat naast pedofiele scènes ook incest, sadisme en enkele vormen van kindermisbruik. Het is bij momenten schokkend. Bedacht en geschreven door een volwassen man, is deze roman eigenlijk kinderporno.
In zijn schitterende, hilarische voorwoord uit 2018 vertelt Ilja Leonard Pfeijffer dat de scènes in het boek zò grotesk en bij de haren getrokken zijn, dat het als een parodie kan gezien worden, een pastiche, een satire. Maar dat het tegelijk vooral keiharde porno is. Dat het boek omwille van de leeftijd van het hoofdpersonage nu niet meer uitgegeven zou kunnen worden.
Volledig leesverslag: https://wimoosterlinck.wordpress.com/...
Louis Paul Boon heeft duidelijk bijzonder veel schrijfplezier beleefd aan dit boek. Het zit vol grappige elementjes en seksuele woordspelingen, maar de basis is pure porno, met de ene uitspatting en perversiteit na de andere. Er wordt gevoeld gelikt gevingerd geneukt geplast gespoten. Bovendien speelt het grootste deel van het verhaal zich af tussen Mieke Maaikes negende (!) en haar zestiende jaar, en dat heet: pedofilie.
Op de achterflap wordt het boek "frivool-erotisch" genoemd maar dat is een complete miskenning van de zware pornografie die van de pagina's spat. Mieke Maaike's obscene jeugd bevat naast pedofiele scènes ook incest, sadisme en enkele vormen van kindermisbruik. Het is bij momenten schokkend. Bedacht en geschreven door een volwassen man, is deze roman eigenlijk kinderporno.
In zijn schitterende, hilarische voorwoord uit 2018 vertelt Ilja Leonard Pfeijffer dat de scènes in het boek zò grotesk en bij de haren getrokken zijn, dat het als een parodie kan gezien worden, een pastiche, een satire. Maar dat het tegelijk vooral keiharde porno is. Dat het boek omwille van de leeftijd van het hoofdpersonage nu niet meer uitgegeven zou kunnen worden.
Volledig leesverslag: https://wimoosterlinck.wordpress.com/...
November 11, 2019
Kom, laat ik eens iets van Louis Paul Boon proberen, een naam die klinkt en ik nog niet eerder iets van had gelezen. Wel, een slechtere introductie is amper voorstelbaar. Vooruit, het is een parodie en ik had dit vast in het licht van de vrije seksuele moraal van de jaren zeventig moeten zien, maar de tekst gleed volledig langs me heen.
November 20, 2017
Dit boek zou nog steeds verboden moeten zijn..
April 4, 2019
Porno? Ja, maar door de toen zowat bekendste schrijver van Vlaanderen. Dapper, zeker in die tijd (1972), en af en toe ook wel best grappig, bijvoorbeeld het concept whisky-sofa...
January 24, 2018
Al heeft het ongetwijfeld aan kracht verloren, toch blijft dit pornografisch verhaal choqueren. Zeker als we het terugkatapulteren naar begin jaren ’70, waar het katholieke vaandel nog hardnekkig zwaaide. De stem van Mieke Maaike is zo schaamteloos to the point, dat het anderzijds lijkt of dit vandaag al helemaal niet meer zou kunnen. Ondanks het Oudnederlands (of is dit dialect?) is dit vlot lezen, woordspelingen en obsceniteiten incluis. Dat hoeft niet te verwonderen: student Steivekleut is met zijn proefschrift ‘In en om het Kutodelisch verschijnsel’ dan ook met succes gepromoveerd.
February 24, 2020
Boekje via Marktplaats gekocht in een setje verboden boeken uitgegeven door de Volkskrant. Behalve dat ik het waardeloos geschreven vond, zou ik dit boekje bijna als kinderporno kwalificeren. Ondanks dat het een dun boekje is kon ik me er niet toe zetten het uit te lezen. Ik heb het onmiddellijk in de vuilnisbak gedeponeerd. Ik zou het vreselijk vinden als mijn kinderen een dergelijk werkje in mijn nalatenschap zouden vinden en dan het idee zouden kunnen krijgen dat hun vader het met plezier heeft gelezen.
February 19, 2025
? nostalgie voor mij: mijn lerares Nederlands op de middelbare school verraste ons soms met een best wel 'raar' boekje waar ze dan uit voorlas...een keer waren het sprookjes van Louis Paul Boon en 1 keer uit dit boekje dus...
🤔 Toen ik 15 was begreep ik denk ik nog niet echt dat dit een parodie was. In deze tijd met veel aandacht voor kindermisbruik vind ik het toch niet prettig of grappig om te lezen; niet aan mij besteed dus.
MW 19/4/21
🤔 Toen ik 15 was begreep ik denk ik nog niet echt dat dit een parodie was. In deze tijd met veel aandacht voor kindermisbruik vind ik het toch niet prettig of grappig om te lezen; niet aan mij besteed dus.
MW 19/4/21
April 29, 2019
Ik vind het, lezend als een parodie op de vrije moraal in de jaren zeventig, een interessant boek.
Interessant is ook hoe Boon er, ondanks het genre van het boek dat niet uitblinkt in verrassende plots, toch in slaagt om het verhaal boeiend te houden.
Interessant is ook hoe Boon er, ondanks het genre van het boek dat niet uitblinkt in verrassende plots, toch in slaagt om het verhaal boeiend te houden.
September 22, 2015
Een boel goorlapperij waar weinig kunst in te bespeuren is.
December 11, 2023
Dat was wat anders dan Mijn kleine oorlog!
February 6, 2023
Dit boek was ongelofelijk en heel erg waardevol maar ook walgelijk en misselijkmakend. Ik heb spijt dat ik mij er toch heb doorgeworsteld, het is het niet waar. Ongeacht de literaire waarde ervan geef ik het een zo laag mogelijk score in de hoop dat dat iemand kan overtuigen om het niet te lezen.
June 16, 2024
2,5⭐️
What the *** did I just read?
What the *** did I just read?
Read
October 6, 2025Wtkk heb ik net gelezen
December 2, 2025
Ech lekkar
June 12, 2025
Euh… kort maar krachtig?
April 16, 2018
Na het lezen voelde ik mij genoopt wat opzoekingswerk te doen. Ik besef dus dat het boek een satire moet zijn op de losgeslagen seksuele moraal van die tijd. Zelfs als dat zo is, blijft het een platvloerse, slecht leesbare boel. Ik zal er wel niets van snappen, maar ik vond er niets aan.
May 9, 2024
Schaamteloos porno lezen van "viezentist" Boon en ermee wegkomen omdat het literatuur is. Il faut le faire.
Het boekje telt 80 pagina's en het lezen ervan is een daad van verzet in deze tijd van toegenomen censuur.
Het boekje telt 80 pagina's en het lezen ervan is een daad van verzet in deze tijd van toegenomen censuur.
Displaying 1 - 30 of 72 reviews