Семья Полонецких

by Henryk Sienkiewicz, Генрик Сенкевич

В социально-психологическом романе «Семья Поланецких» известный польский писатель Генрик Сенкевич (1846 – 1916) обращается к теме отношений людей в браке, когда прослеживаются нарастание взаимной отчужденности супругов, душевные страдания женщины, ощущающей себя собственностью мужа.

Genres: Classics, Polish Literature, Audiobook, Fiction, Poland, Historical Fiction

Unknown Binding

First published January 1, 1894

About the author

Henryk Adam Aleksander Pius Sienkiewicz (also known as "Litwos"; May 5, 1846–November 15, 1916) was a Polish journalist and Nobel Prize-winning novelist. He was one of the most popular Polish writers at the turn of the 19th and 20th centuries, and received the Nobel Prize in Literature in 1905 for his "outstanding merits as an epic writer."

Born into an impoverished gentry family in the Podlasie village of Wola Okrzejska, in Russian-ruled Poland, Sienkiewicz wrote historical novels set during the Rzeczpospolita (Polish Republic, or Commonwealth). His works were noted for their negative portrayal of the Teutonic Order in The Teutonic Knights (Krzyżacy), which was remarkable as a significant portion of his readership lived under German rule. Many of his novels were first serialized in newspapers, and even today are still in print. In Poland, he is best known for his historical novels "With Fire and Sword", "The Deluge", and "Fire in the Steppe" (The Trilogy) set during the 17th-century Polish-Lithuanian Commonwealth, while internationally he is best known for Quo Vadis, set in Nero's Rome. Quo Vadis has been filmed several times, most notably the 1951 version.

Sienkiewicz was meticulous in attempting to recreate the authenticity of historical language. In his Trilogy, for instance, he had his characters use the Polish language as he imagined it was spoken in the seventeenth century (in reality it was far more similar to 19th-century Polish than he imagined). In The Teutonic Knights, which relates to the Battle of Grunwald in 1410, he even had his characters speak a variety of medieval Polish which he recreated in part from archaic expressions then still common among the highlanders of Podhale.

In 1881, Sienkiewicz married Maria Szetkiewicz (1854-1885). They had two children, Henryk Józef (1882-1959) and Jadwiga Maria (1883–1969).

Reviews

[Fonch · Rating 4 out of 5]

Yesterday I finished reading Henryk Sienkiewicz's "The Manor House," and I'm pleased to say, the curse of the 3th is finally over. I hadn't put a four on a novel since the wonderful "Black Valley" by Argentine Hugo Wast https://www.goodreads.com/author/show.... Although "The Manor House" has ups and downs, especially in the second part of it. The first is beautiful, as there is the infatuation between Marina, and Estanislao Polaniecki. Polaniecki is supposed to collect a debt, but Marina's father Mr. Plavicki (reminded me of the Karamazov father. Sienkiewicz brings together Slavic literature such as Sostoyevsky, and Western literature in its nature. Alejandro Dumas is known to have influenced him. Plavicki has a lot of histrionics, and polychinella, he is also vain, selfish, and thinks more about his future than his daughter's. This makes, as revenge Polaniecki sells Plavicki's house (Kazimiern) to a very impulsive lawyer, and without his feet on earth called Masko, despite being in love with Marina. In fact, a common friend Emilia Evatovski, who has a sick girl (Litka) and her partner Bigiel's wife pushes him, to marry Marina. Then the novel focuses on Litka's disease, and I advise this part, to all parents, to have some sick child. In this part Sienkiewicz demonstrates why he has won the Nobel Prize, and opens the door to transcendence. What's after death? Actually, part of the first part of the novel we spent watching the falls, and relapses of little Litka, either in Reichenhall, or in Poland. The two philosophies of Christian life (although one heretizing little) is embodied by Vaskovski (who defines himself as a young Arriano), and is convinced of the immortality of the soul, and offers much comfort to Emilia, and the other philosophy of life is the worldly-decadent embodied by the rich eccentric bohemian Buckaki (it is curious, but each holds, that the other is crazy). Vaskovski is dedicated to collecting abandoned children, and like the Rafael https://www.goodreads.com/book/show/1... de Alphonse de Lamartine https://www.goodreads.com/author/show..., he also takes care of the birds (in fact, he is fascinated by the figure of St. Francis of Asses. We contemplate, as Emilia predicts Masko's failure in Marina's courtship, it is also seen how it is ruined in the management of Kazimiern (the house of Pavlicki, and Marina). However, he will receive a consolation prize marrying Teresa Kraslavski (during the novel he refers to other characters from another Sienkiewicz novel the Proszlovski, and as the protagonist of the novel committed suicide, for not being able to see his love for Kornicki). At the end of the first part we witnessed Litka's death (which despite feeling worship for Stanislaus, and wishing to have it for her). He decides to make Marina's dream come true, and Stanislas, and makes them swear on their deathbed that upon their death they will marry (realizing the dream of their mother Emilia). However, when Litka dies, Emilia is unable to cope with pain, but because of her religious beliefs she does not want to commit suicide, so she gets into a very strict order in the hope of finding death (this clashes strongly with Christian orthodoxy, because even so, we must not seek death. One thing is sacrifice, and another is a quasi-suicide by which Emilia decides). At the same time Marina makes a portrait of Litka, and paints four birch trees, which are a symbol of longevity, as the trees live 1000 years. What Litka most wanted is to live many years. However, as Vaskovski says, "Litka is, but in another room," giving the feeling that she is in heaven, and that in the future they will have to be the ones to meet her by going to the room (an allegory of heaven). Polaniecki and Marina marry in the middle of the novel. If Sienkiewicz had finished the novel like this, I would have given it 4 stars (5 stars if I had an undared fit of generosity). However, he chooses to continue it, and is about to disathe his novel. Marina, and Polaniecki go to Rome, there they meet a painter named Svirski, and a couple named Osnovski (he is a good man, but dominated by his wife), and she a depraved, and intriguing woman. The characters of the first part leave us Buckaki who is morfiman leaves us, although he dies of stroke (an air is given to Petronius, but it is not. Sienkiewicz had a decadentist touch despite his romantic literature). Polaniecki also reminds us a lot of Vinicius.

Emilia as she gets sister to charity, appears less, and so does Vaskovsky who goes to Rome (and appears sporadically). New characters appear, such as Ignacio Zavilovski, and there is the intrigue of whether he marries Lineta Castelli (half Polish-half Italian). This is the flaw in the novel, which the action goes from the Polaiecki, to the poet Zavilovski (to see who he marries if lineta Castelli, Ratkovski's Connía, or his cousin Elena Zavilovski, who was already in love with Proslovski in a novel before him, alluded to by Sienkiewicz). In addition, Mrs. Osnovski, who is a frivolous and shallow woman, is dedicated to entangling, and to top it all off the guaperas Kopovski appears. Which is the fatal Home (it's like Don Mendo, who doesn't know what he gives them, but he has a hit with women, despite being a nullity), and he ends up messing with them all. In the end there are duels, suicide attempts, and the Polaniecki attend the drama as spectators. Meanwhile Polaiecki makes the mistake of falling in love with Mrs. Masko (and despite this weakness, he has to keep seeing her, because Masko's economy is going from bad to worse. He counts on winning a lawsuit, allowing him to have the proszlovski fortune, but he knows he's going to lose it, and he has to go, and he asks Polaniecki to take care of his wife. l at least in the end Polaniecki redeems he from his lack). Anyway, you get fed up with the tangled love lives of the protagonists as Snape would say in "The Chalice of Fire" https://www.goodreads.com/book/show/6.... However, Sienkiewicz fixes the disaster. Although the females except Marina, do not go far stops I mean Mrs. Osnovski, Lineta Castelli, and her aunt the intriguing and lying Mr. Brocnitz. However, Sienkiewicz chooses to redeem his characters, including Polaniecki (who in the end realizes the woman he has, as Paul Newman said, because he goes for burgers, having a delicious steak in his own home). With some characters it is too benevolent. It is better to sin by excess, than by default. In the end Polaniecki ends up reconquering his wife, but my dear readers reserve to tell you as he does ;-). You'll have to figure that out for yourself. We can conclude with that it is a beautiful fresco of the divided Poland of the nineteenth century with its greatnesses, and its miseries, where its land, its people, and its religiosity are praised. Where hypocrisy, lies, and false appearances are attacked, other than the socio-political theories of the nineteenth century, skepticism, atheism, positivism, feminism, socialism. But the best thing is that Sienkiewicz instead of condemnation opts for compassion, and Christian forgiveness. Also those like me, who have idealized polish woman (like me) will enjoy this novel. Despite the flaws of his life, I believe, that together with the late St. John Paul II https://www.goodreads.com/author/show... Poland has not been able to have a better ambassador than this brilliant, brilliant writer, who here proves that he is worthy of the Nobel Prize in literature, when it was worth winning. I encourage those who read this novel to recognize its greatness, as I do, and Mr. Vinicius, and Petronius will pass as with Michelangelo, that the characters, which he painted, were already with that face. We will never remember the historical Petronius, but that of "Quo Vadis" https://www.goodreads.com/book/show/5... (there you can see the hand of a genius-artist).

[Natalia Sypuła · Rating 4 out of 5]

Klub polskiej książki klasycznej

Kilka rzeczy mnie mierziło, ale finalnie oceniam książkę dobrze. Pomimo tego, że jest długa i dzieje się niewiele, bardzo się wciągnęłam. Relacja Stacha i Maryni uzupełnieniona przepięknym finałem ma sens dla mnie.

[Jaga · Rating 4 out of 5]

polecam. obyczaje dziewiętnastowiecznej Warszawy to większy kosmos niż niejedno sci-fi.

[shubiektywnie · Rating 4 out of 5]

🎧

Książka przesłuchana w ramach Klubu polskiej książki klasycznej u Natalii @kursyvva

3,7

Świetnie się tego słuchało w audiobooku, bo - wbrew pozorom - to jest naprawdę wciągająca historia obyczajowa. Dziękuję Natalii @kursyvva, która wybrała tę książkę jako lekturę na marzec w ramach Klubu polskiej książki klasycznej, bo inaczej nigdy bym po nią nie sięgnęła.

Bardzo doceniam rożnego rodzaju komentarze społeczne i kąśliwy humor, z jakim autor wyszydzał pewne konwenanse (w ogóle ta książka momentami jest bardzo zabawna! Pojawia się tu nawet scena prężenia bicków 😆)

Z drugiej strony - autor sam uciekał się do konwenansów tworząc postaci, szczególnie kobiece. Nie mam jedna w zwyczaju oceniać klasyki ze współczenej perspektywy, więc nie wpływa to na moją opinię o książce, ale na sympatię do bohaterów - już tak.

Stach Połaniecki wraz z rozwojem fabuły irytował mnie coraz bardziej, bo był taki biedziuchnym chłopaczkiem, co to postąpił źle i wszystko mu o tym przypomniało, no i jak to tak żyć, smuteczek :( Marynia za to pławiła się w swoim marazmie. Ale nie powiem, miałam do niej trochę sympatii, bo miała po prostu dobre serce. Niestety także bardzo naiwne, czego znieść nie mogłam.

Najbardziej szkoda mi tego, że wiele ciekawych refleksji było pozbawionych puenty (tak jak wiele dyskusji przy stole w typowej polskiej rodzinie, które kończą się zdaniem „no i tak to jest” 😆), a niektórzy bohaterowie szczególnie Lidka - służyli wyłącznie jako narzędzia fabularne.

Nie jestem jednak w stanie ocenić tej książki negatywnie, bo naprawdę bardzo się w nią zaangażowałam, a zakończenie - choć trochę miałkie i bez polotu - sprawiło, że się uśmiechnęłam, bo jest w swojej prostocie bliskie życiu.

[Justyna Sk · Rating 3 out of 5]

#klubpolskiejksiazkiklasycznej u Natalii kursywa

Mocne 3.5⭐️

Słuchałam audiobooka i w tej formie lektura bardzo mi pasowała. Jest to świetny produkt epoki - bohaterowie, ich obyczaje i problemy... Cieszę się, że poznałam historię Połanieckich, ale moim ulubionym klasykiem nie została. Za to z wielką chęcią będę ją porównywała na wszelkich płaszczyznach z kolejnymi lekturami klubu, najbardziej chyba z Lalką.

[c_branwell]

mam z sienkiewiczem love-hate relationship.

przy czym "quo vadis" i bez dogmatu" (i może jeszcze kilka nowel) stawiam po stronie "love" a całą resztę po stronie "hate".

"rodzina Połanieckich" niestety zalicza się do tej drugiej.

[Manuel Alfonseca · Rating 3 out of 5]

ENGLISH: This novel has disappointed me somewhat. Sienkiewicz is one of my favorite writers, as I have read five of his novels and six of his short stories. One of his novels ("In desert and wilderness") is one of my ten favorite books of all time. I also liked very much another ("The Knights of the Cross"); without forgetting "Quo Vadis", his most famous work.

Acting as the narrator, Sienkiewicz plays the role of a psychologist, explaining in depth the thoughts and feelings of his main characters (especially Stas, Marinya and Zavilovski). However, he proves he is an amateur psychologist. He makes, in fact, his characters seem artificial, different from real men and women. In his analyses, Sienkiewicz denotes a certain ignorance of feminine psychology and betrays some preconceived ideas about women (and about men).

Sienkiewicz leaves little to the reader's imagination. He explains in too much detail what they are thinking and why. This stops the action, which thus becomes repetitive. The novel, which is quite long (600 pages), could be shorter if the readers were allowed to extract their own consequences from the behavior of the characters.

ESPAÑOL: Esta novela me ha decepcionado un poco. Sienkiewicz es uno de mis escritores favoritos, pues he leído cinco de sus novelas y seis de sus cuentos. Una de las novelas ("A través del desierto y de la selva") es uno de mis diez libros favoritos de todos los tiempos. Otra ("Los caballeros de la Cruz") también me gustó mucho; sin olvidar "Quo Vadis", su obra más famosa.

Actuando como narrador, Sienkiewicz desempeña el papel de un psicólogo que explica en profundidad los pensamientos y sentimientos de sus personajes principales (especialmente Stas, Mariña y Zavilovski). Lo malo es, que en psicología demuestra ser un aficionado. Esto hace que sus personajes parezcan artificiales, muy distintos de los hombres y mujeres de verdad. En sus análisis, Sienkiewicz denota cierto desconocimiento de la psicología femenina y traiciona algunas ideas preconcebidas sobre las mujeres (y sobre los hombres).

Sienkiewicz no deja mucho a la imaginación del lector. Explica con demasiado detalle lo que piensan los personajes y por qué. Esto interrumpe la acción, que además se vuelve repetitiva. La novela, que es bastante larga (600 páginas), podría ser más corta si se le permitiera al lector sacar sus propias consecuencias del comportamiento de los personajes.

[Kasia · Rating 4 out of 5]

Gdyby Austen była mężczyzną... byłaby Sienkiewiczem :)

[Perry Whitford · Rating 4 out of 5]

19th century Polish epic about the nature of love and desire, marriage and infidelity, duty and betrayal.

Pan Stanislav and Marynia Plavitski feel something for each other at their first meeting, despite his coming to call in a debt from her father which leads in a roundabout way to the loss of their family estate, Kremen.

They become further bound by the dying wish of a sick young girl named Litka, whom they were both very fond of, as was I. There's nothing like a terminally ill child to pile on the pathos, but I found that Sienkiewicz gave Litka a fairly complicated personality of her own, not just exploiting her as an obvious figure for sentimentality.

Pan Stanislav sees marriage as an end in itself; only through experience and the example of friends does he learn to see it as a beginning. In all honesty I would have to say that he was less than interesting as a lead character, rather self-satisfied and unsparing, not a man who 'took life lightly.'

His friends were more interesting, such as Bukatski the contradictory cynic, Vaskovski the pious professor who emulates St. Frances of Assisi, and Zavilovski, a lofty yet naive young poet (although the narrative lost momentum in the final third when it shifted focus away from Stanislav and Maryina onto the poet's unhappy love affair.)

Pan Stanislav and Marynia eventually find real love, but not without a struggle. Desire threatens to undermine all of the former's principles. More than once he strays (in thought at least) and recalls the words of a doctor friend who loved his patient, "I estimate her coolly, but I cannot tear my soul from her."

As you can gather from the title, the deeply conservative notion of the importance of the land on human identity is a major theme of the novel, very much tied to marriage and family. Marynia knows this instinctively, Pan Stanislav has to learn it. She sums it up during one of her few moments of real animation:

"It is impossible to deceive the land; it either gives or gives not, but it does not deceive. Therefore land is loved, as truth; and because one loves it, it teaches one to love."

Even the soil can be ambivalent however, as a wise landowner named Pan Yamish points out to Pan Stanislav early on in the story: "Land ennobles, but land also spoils us."

Judged upon this novel solely, ennoblement must have been Sienkiewicz's stock in trade. I can't recommend this book for its remarkable characters or the strength of its plotting because really it was deficient in those two areas. It more than made up for its weaknesses by its fine prose and noble sentiments.

Looking for a comparison I would liken this novel to one of Turgenev's, only padded out to Tolstoyian length.

[Monika · Rating 4 out of 5]

Kapitalna książka. Przykro mi, że znamy Sienkiewicza od strony tych historycznych książek, dość nudnych, podczas gdy ta powieść jest zajmująca, dowcipna i gęsta od lekko podanych, ale głębokich przemyśleń filozoficzno - socjologicznych.
Polecam, także tym, którzy nie przepadają za Sienkiewiczem od czasów Quo vadis, Potopu i Krzyżaków.

[Sheree]

Why oh why do I keep picking up 600 + page books? Thought I'd glance at this and put it down, but... Have been sucked in. The competition may be a real problem when I start my lit class next week!

[Wojtek Konieczny · Rating 3 out of 5]

(Audiobook), 5/10
Lektor -4/6
Ostatecznie umiarkowanie zajmująca kolubryna - śmiało można sobie darować, ale skoro już czytałem całego Sienkiewicza, to to też trzeba było.

[Komorebi · Rating 2 out of 5]

Jak usłyszałem nazwę Rodzina Połanieckich to sobie myślę, że może będzie to jakiś wielopokoleniowy dramat o zawikłych sprawach rodzinnych. NIC BARDZIEJ MYLNEGO. Podczas czytania stajemy się świadkami rozwlekania wątku romantycznego na ponad 600 stron. Z opisu wynika że jest to obraz polskiego społeczeństwa w XIX wieku, no i co, dziewiętnastowieczni, zamożni Polacy na codzień odwiedzają się na herbatce, żeby obrabiać innym dupe?

Imo po pogrzebie Litki historia przestała być ciekawa. Te wybitne teorie na temat głupoty kobiet po pewnym czasie już zaczęły mnie dręczyć. To jak Połaniecki z dupy zakochał się w Maszkowej jeszcze mogę zrozumieć, ale kiedy nagle mówi jej, że ją kocha, kiedy dosłownie jest zaręczony z Marynią, o którą walczył przez dwa tomy to jest jakieś nieludzkie (chłop się zachował jak zwierze). Ten cały wątek miłosny, na którym to wszystko stoi, polega na tym, że co chwilę strzelamy focha, tupiemy nóżką i czekamy aż druga osoba przeprosi albo wykarze jakieś emocje, natomiast, kiedy wykazuje emocje to się narzuca i jest źle.

Sienkiewicz chciał zrobić głębokie i psychologiczne analizy postaci, ale nic z nich ciekawego nie wyciągnąłem. W całej historii podobały mi się tylko postaci Litki i panny Emilii (ale oczywiście Litka kopnęła w kalendarz, a Emilka wstąpiła do zakonu, żeby autor miał pretekst by jej często nie pokazywać).

Prawdopodobnie głównym powodem, dlaczego nie podobało mi się to przedsięwzięcie jest to, że nie lubie romansów.
pozdro

[Clarence]

Niczym za bardzo się nie wyróżniająca kolejna powieść Sienkiewicza. Wszystkie słabe punkty jego pisarstwa są tu zawarte; tragiczny zarys psychologiczny bohaterów kobiecych, moralizatorstwo, naiwność światopoglądowa. Zarys fabularny również idzie zgodnie z tym, z czym zwykł nam serwować autor; główny męski bohater (na ogół o porywczym charakterze, mający dylematy moralne) zakochuje się bez pamięci w kobiecie (anielsko czystej, pobożnej) i pomimo trudności stających mu na drodze próbuje ją zdobyć. Czytadło bo czytadło, ale naprawdę wciągające (z jakiegoś powodu jednak Sienkiewicz był przez tak długi czas najbardziej poczytnym polskim autorem). Fanom powolnych obyczajówek mogę polecić, ale nie radzę nastawiać się na zbyt wiele.

[Migotka · Rating 5 out of 5]

Takiej telenoweli, dramatów miłosnych, zmian, skandali i w ogóle dawno nie miałam! Było to genialne! Zabawa przednia, aż jestem w szoku ale na prawdę bawiłam się cudownie!!!!

[Peter · Rating 5 out of 5]

Saga rodzinna napisana z rozmachem, obrazująca życie epoki, to coś co lubimy bardzo bardzo. Dokładnie tak zachwyciła mnie Rodzina Połanieckich Henryka Sienkiewicza, której nie znałem ani książkowo, ani filmowo.


Stach Połaniecki od lat jest wierzycielem ziemskim swego wuja Pławickiego. Krewny od lat zbywa go i ani myśli uregulować długu. Kiedy po raz kolejny Połaniecki jedzie w rodzinne strony, poznaje córkę dłużnika, Marynię Pławicką. Młodzi od początku są pod silnym wzajemnym urokiem, jednak na skutek kłótni z wujem i przekonany o zwodzeniu go przez dziewczynę, rozstają się w gniewie. Odtąd ich drogi niezmiernie będą się przecinać, a los przygotuje Stachowi i Maryni wiele nieprzewidzianych zbiegów okoliczności i mnóstwo rozterek między miłością, a powinnością złożonej przysięgi.


Rodzina Połanieckich napisana została w 1896 roku i niezbyt przychylnie została przyjęta przez współczesnych. W pewnym sensie miała stanowić też polemikę z Lalką Bolesława Prusa. Najlepiej widać to po przedsiębiorcy i człowieku mającym żyłkę do interesu, Stanisławie Połanieckim. Twardo stąpa po ziemi, tyle gwałtowny co żałujący potem swej porywczości. A jednocześnie człowiek wrażliwy, potrafiący wykazać się daleko czułością do chorej dziewczynki i niejednokrotnie szarpany namiętnością. Miłość, wierność i uczciwość pokazuje mu Marynia, która różni się od wielu dam z towarzystwa lubujących się w kokieterii i zalotach, nie stałych w uczuciach, czy łamaniu męskich serc. Podczas gdy dla panny Pławickiej "służba boża" jest zawsze na pierwszym miejscu. Przejawia się to u niej zarówno w gorliwości w praktykach religijnych, miłości do bliźnich, skromności czy wierności złożonemu słowu. Jednak dla XIX - wiecznych krytyków takie dalekie od realizmu życiowego przemiana Stacha pod wpływem Maryni wydawała się całkiem nie trafiona.


Warto jednak zauważyć, że sienkiwiczowska Rodzina Połanieckich w pewnym sensie jest wierna zarówno tradycji własnej epoki pozytywizmu, jak i wcześniejszej - romantyzmu. Z jednej strony jest profesor Waskowski, który głosi ideę chrystianizmu narodów w postaci "najmłodszych z Aryjczyków", Słowian. O wielu dziwactwach i nieco oderwany od rzeczywistości końca XIX wieku, z drugiej dorobkiewicze nie marnujący szans zarobku, w tym też jak pokazuje postać Maszko, przez małżeństwo. W powieści noblisty nie brakuje przy tym ludzi sztuki, malarza Świrskiego i poety Zasławskiego wierzących w miłość idealną i tworzących pod wpływem muzy serca. Tak szeroka galeria postaci sprawia, że Rodzina Połanieckich staje się nie tylko wielowarstwowa, ale też dokładnym spektrum ówczesnego społeczeństwa ziemiańskiego.


Sam tytuł również może być mylący, gdyż w rzeczywistości w skład rodziny Połanieckich nie tylko wchodzą Stach i jego krewni po matce, Pławiccy ale też szerokie grono znajomych i przyjaciół posiadających własne rodziny, z którymi Połaniecki jest silnie związany. To ich wpływ, postawy, słowa, a przede wszystkim sama Marynia pokazują mu, że prawdziwe szczęście jest tylko w życiu rodzinnym i tym, co stałe, co nieprzemijalne w przeciwieństwie do mody i poglądów światopoglądowych, czy systemów filozoficznych.


Rodzina Połanieckich to powieść, która czyta się jednym tchem, z rosnącą fascynacją i zaciekawieniem. Jak to Sienkiewicza zawsze ma miejsce. Zachwyca swą skromnością Marynia, Stach jako przedstawiciel epoki czasem irytuje, a cała reszta bogatych charakterologicznie postaci intryguje i niejednokrotnie potrafi zaciekawić, jak dalej potoczą się ich losy. Jednym słowem, z Sienkiewiczem nigdy nie da się popełnić błędu.

[Steve R · Rating 3 out of 5]

This novel is largely the story of Stanislav Polanyetski, a Polish businessman in the late nineteenth century (though the specific historical setting is never indicated, either directly or through inference). He develops a very strong feeling for Marynia Plavitski who lives on a country estate, Kremen. Pan Bigiel is his business partner, and is quite happily married with many children. Pan Mashko is a business acquaintance, a rival suitor for Marynia, and a speculator the rise and fall of whose fortunes come to profoundly affect both Kremen and Stanislav. Friends of both 'Stas' and Marynia are Panna Emilia and her sickly daughter, Litka. The latter plays an instrumental role in bringing the couple together after a serious falling out seems to preclude any chance of their eventual courtship and marriage. Zaviletski is a young poet who falls deeply in love with Lineta Castelli, the niece of Panna Bromich, who is herself a true harridan of a character. The self-centeredness ofCastelli and her friend Panna Osnovski is strongly contrasted with the sincerity and goodness of Marynia and Panna Emilia. Sverski, a painter friend of the main characters, says that Bromich, Castelli's aunt, 'bores holes in people's ears with her lies'. Pan Osnovski and his wife Aneka are friends of Bromich and Castelli, as is the beautiful-to-look-at but dumb-as-a-nail Kopovski. A namesake of Zaviletski is a immensely rich distant relative of his who lives with his spinster daughter, Pani Hanna. The mother and daughter Kraslavski become involved with the both the personal and the business ups and downs of Mashko, as does Gravotski, a poor landowner with whom Mashko fights a duel. Bukatski and Vaskovski are minor but significant characters: very lonely types, who show how too much thinking seem to make one, as a recurrent image in the novel puts it, 'not quite right in the head' (point to one's temple when uttering such a judgement). The vagaries of love play a large role in the novel, with more than one intended marriage coming to naught while at least one other couple are forced to separate. As in all Sienkiewicz novels, religion is of paramount importance, particularly in Marynia's dictum that one does not marry to find happiness, but rather to serve God's will. Any happiness that may develop is a fortunate, but not to be especially looked for, aftereffect of one operating, as she puts in 'in the service of God'. The land of Kremen figures largely both in the novel's opening and its closing chapters, with a thematic construct being that all real wealth comes from the land. Honestly, this idea isn't worked out too well, as the majority of the novel's action take place in Warsaw or in Italian cities, while the only descriptions of Kremen that are given allude to its rundown and relatively impoverished state. Honesty versus duplicity is another major theme, both in business dealings and in martial relations. As well, Sienkiewicz's profound conservatism comes through in the main character's distaste for the modern world's 'dilettantism, license, weaknesses and faithlessness'. Both Panna Bromich and Pan Plavitski are very well drawn examples of personal egotism and self-centredness gone wrong, while the character of Marynia is almost too good to be true in her simplicity, devoutness, faithfulness, sincerity and good will to all. Mashko exemplifies the parvenu businessmen who 'was lacking that balance which makes the difference between a man of enterprise and an enterprising adventurer'. Great characters, good plot, a little too preachy on social issues, but all-in-all as enjoyable as Sienkiewicz's historical romances.

[Kamila · Rating 4 out of 5]

[edit]
#klubpolskiejksiążkiklasycznej

Wspólne czytanie i wymienianie się opiniami jest super :)
Słuchałam audiobooka w wykonaniu Wojtka Masiaka - polecam. Podobała mi się ta lektura patrząc na całokształt - po prostu. Choć były też aspekty. fragmenty, które mi się nie podobały np Litka - swatka i jest jeden z lekka przerażający fragment - rozdział 91 w tym audiobooku - rozmowa Pani Broniczowej z Zawiłowskim

Doceniam mnogość wątków, przemyśleń, ukazanie epoki i ludzi tamtych czasów przełomu nurtów i epok (pozytywizm - Młoda Polska - czuć to tutaj), ciekawe postacie drugoplanowe. I choć para głównych bohaterów Stach - Marynia to nie będzie moja topka postaci i widać że więcej miejsca poświęcił autor męskiemu bohaterowi, to biorąc pod uwagę finał powieści przekonują mnie te kreacje dokładnie takie jakie są
Nie oceniam zupełnie tej książki przez pryzmat roli kobiety czy jakichkolwiek poglądów jakie tutaj mają postacie, a które może można przypisać autorowi. Najlepszy, najpiękniejszy dla mnie motyw -wątek to umiłowanie ziemi, rodzinnych stron - Krzemienia i tym finalnie Sienkiewicz mnie przekonał

[Milaii · Rating 1 out of 5]

+ Mogę docenić tę książkę za starodawny i dostojny język prowadzenia dialogów. Nawet jak się kłócą to z szacunkiem.
+ Przez to, że historia jest opowiedziana powoli i z wieloma powtórzeniami, to jest przejrzysta, zapamiętywalna

- niektóre zachowania trącą myszką
- trochę się nudziłam, ta historia była dla mnie bardzo codzienna, nijaka

[Sareli · Rating 5 out of 5]

Quinto premio nobel de literatura y fue una lectura muy entretenida muy costumbrista te abre un panorama a las costumbres de ese tiempo, y tambien hay mucho salso entre los personajes con situaciones que a mi me parecieron muy realistas, si me quedaron ganas de leer mas del actor su obra mas famosa es QuO Vadis

[Mana-tasia · Rating 4 out of 5]

Trafne spostrzeżenia o różnych odcieniach miłości, ciekawe i barwne postacie oraz wiele nieoczekiwanych zwrotów akcji. Pomimo że kilka wątków pozostało jakby niezamkniętych, to jednak w niczym nie odejmują tej ogromnie niedocenionej powieści Sienkiewicza.

[Mart · Rating 2 out of 5]

Interesująca z punktu widzenia obyczajowości w ówczesnej Polsce, al długa i męcząca, strasznie rozciągnięta i przegadana, nie jak inne powieści Sienkiewicza. Po przebrnięciu przez setki stron i odłożeniu na półkę aż ciśnie się na usta, uff, wreszcie koniec...

[Honorata · Rating 5 out of 5]

4,75. Byłoby 5, ale pewne zachowanie głównego bohatera jest dla mnie nie do wybaczenia i powinny być jakieś konsekwencje.
Niemniej, powieść piękna.
Ach, panie Henryku. Od dawna Pana twórczość ma moje serce.

[Manolito · Rating 2 out of 5]

Aunque está bien escrita, resulta demasiado cursi y cándida. Aburre.

[Ameljul55 · Rating 5 out of 5]

4.5

[Ania · Rating 1 out of 5]

Rozterki miłosne dwójki bohaterów raz chce jedno to nie chce drugie a potem odrotnie. Poddaje się na 20 rozdziale.

[Adrianna Bednarska · Rating 4 out of 5]

Trochę niezgrabnie się zestarzała ale bawiłam się bardzo dobrze.
Przeczytana w ramach #klubpolskiejksiazkiklasycznej u @kursyvva.

[Monika Chrzanowska · Rating 4 out of 5]

To nie jest najlepsza powieść Sienkiewicza, ale ma w sobie coś czarującego i sielskiego.

[Joanna Leliwa · Rating 4 out of 5]

Solidne 4 i pół. Powieść się zestarzała, ale jeśli przeczytamy ją jako obraz XIX wiecznego ziemiaństwa to całkiem dobra jest ta powieść.

[Ami Dapi · Rating 5 out of 5]

4.5