Açı Direkleri

by Henri Michaux, Engin Soysal (Translator)

"Başını gerilmiş ip üzerine dayayarak dinlenmesini bilen bir insan, yatağa ihtiyaç duyan bir filozofun öğretilerini ne yapsın?"

Genres: Poetry, Literature

85 pages, Paperback

First published January 1, 1971

About the author

Henri Michaux was a highly idiosyncratic Belgian poet, writer and painter who wrote in the French language. Michaux is best known for his esoteric books written in a highly accessible style, and his body of work includes poetry, travelogues, and art criticism. Michaux travelled widely, tried his hand at several careers, and experimented with drugs, the latter resulting in two of his most intriguing works, Miserable Miracle and The Major Ordeals of the Mind and the Countless Minor Ones.

Reviews

[Eddie Watkins · Rating 5 out of 5]

This isn’t a book of poems, what’s inside is more like “wisdom literature”, but of a very unconventional sort.

Michaux wrote this book late in life, in his 70's, and it is a distillation of the relentlessly open and searching intelligence characteristic of his entire writing life. Some grow more and more inflexible and rigid (however wise) as they grow older, but Michaux displays here his brave openness and looseness (and humor, just one of many tools or weapons to probe and confront the unknown) in the midst of the all-encompassing terrors of the void.

Tent Posts is Michaux’s record, during the process of writing itself, of how he maintains his extreme sensitivity and suppleness of mind, and the amazing ability to detect and put down in writing the most subtle and specific details as his mind probes the darkness and mystery surrounding it.

It is a record of the perpetually present tense of the act of writing. Of open writing; unpremeditated writing (however much the product of profound meditation).

One of the recurring themes of this book, which is a collection of small discrete sections, is the future, which he calls “life’s mystery”. While reading this one can feel his mind continually entering this mystery, while simultaneously getting down in writing how his mind enters this unknown future fully alert and ready; but it never ends of course, the future is always here and never here, so there is no place to finally stop and build a permanent mental house.

Which explains the title – Tent Posts. Each discrete section is like a temporary dwelling, tent posts thrust down but just as quickly yanked out and thrust down again further on, with no end. This takes a very brave writer indeed, which Michaux realizes, but instead of crowing about his bravery he prefers to focus on the danger, even the terror, of living and thinking in such a way, which is further evidence of his wisdom and humility; the wisdom and humility of a (dandyish) warrior.

A recurring image of my own that continually crops up while I read this book is of a disembodied intelligence (somehow connected to a writing instrument) that is nevertheless in possession of a specific body and a specific world. But though it’s in this world it’s profoundly not of it, and with this comes the realization that Truth is always solitary. This intelligence accepts its “imprisonment”, its being tethered to its body and other people and the world (all False in the profound sense), but it never stops searching for means of escape, because after all the “prison” is miniscule compared to the surrounding mystery, though proceeding into this mystery is always fraught with dangers, and the never ending series of escapes made possible by the supple and meandering mind whose unending penetration into the ever shifting free terrain is what wrote this book to begin with.

[Iris Mirsalari]

Heerlijk. Ik had dit rustiger willen lezen, maar kon niet stoppen. Had blijkbaar behoefte aan zelfrelativering. Een dikke shoutout naar Rokus Hofstede want de taal is zo rijk!!

[Chris · Rating 3 out of 5]

Henri Michaux schreef verspreid over de jaren '70 dit eigengereid kleinood. Een bundel alle kanten op dansende prozapoëzie met een onmiskenbaar Taoïstisch ondertoontje. Het dubbelzinnige gebruik van de tweede persoon enkelvoud of de imperatief (nergens een ik-persoon te bespeuren) geven het iets ongrijpbaar prescriptiefs. Niet altijd licht verteerbaar, maar wel een talige, snerende, averechtse portie food for thought als antidotum voor alle zelfhulptips waar de media ons al jaren mee om de oren slaat.
Denk voor jezelf, dagdroom royaal, trek je terug uit de massa en omarm je zwakheden en mislukkingen. Daar kan een mens toch niet aan weerstaan ... 3,5*

[Josephine Feij · Rating 5 out of 5]

Dit is heel goed

[Karine · Rating 2 out of 5]

Voor mij een tegenvaller. Hier en daar mooie beschouwingen gelezen en aforismen die ik wel ga noteren, maar het geheel stelde me teleur. De beloofde mooie prozagedichten heb ik niet gevonden. Eerder veel donkerte en ontoegankelijke schrijverij.

[Sean A. · Rating 3 out of 5]

Often ponderous, biting and caustic, this book of original aphorisms by Michaux stands in contrast to timeless and elegant religious or otherwise philosophical aphorisms. Much like Pessoa, Michaux celebrates failure and obscurity and does it by way of evasion and obfuscation. Still there are some gems in here. It is also a strike against intellectual complacency, and for that I commend Michaux. As I read, I often would let these original sayings wash over me like a bitter tonic.

[Luke · Rating 5 out of 5]

there's more to Belgians than just waffles sometimes

[Emma]

"Verwezelijkingen. Niet te veel. Net genoeg om niet te worden lastiggevallen met verwezelijkingen, zodat je algauw, dromend, voor jezelf alleen, kunt toetreden tot het onwezelijke, tot wat niet te verwezelijken is, tot onverschilligheid voor verwezelijking."

[Licia]

Non point de poésie, plutôt des aphorismes ? Voire un journal

[Michel Schynkel · Rating 2 out of 5]

Ik had nog nooit van Henri Michaux gehoord. En dat is geen toeval, deze Waalse dichter / schrijver hield zich blijkbaar bewust wat in de marge op. Deze ‘leefregels’ schreef hij op oudere leeftijd. Ze deden me vaak wat denken aan de dagboeknotities van Leonard Nolens, maar de consistentie die deze bezitten, ontbreekt hier grotendeels. Het geheel doet nogal warrig aan. Hier en daar sprak een onderdeeltje me aan, maar in zijn geheel vond ik dit niet meer dan een aantal amuse-gueules die voor diepzinnig moeten doorgaan. De vertaler die in het nawoord vol lof is over dit werkje, vat het nochtans zelf goed samen: ‘Michaux schrijft niet vanaf de kansel, maar vanuit een rommelig laboratorium.’ Dat eerste is wellicht een verdienste, maar zelf hou ik van schrijvers die hun eigen rommel wat sorteren alvorens iets aan een lezer te serveren. Dat ik voorafgaand aan dit boekje Patricia de Martelaere las – één en al diepgang en helderheid – kan ook meespelen in mijn strenge oordeel.

[Milovan Dekic · Rating 5 out of 5]

Going through this book feels more like taking a drug than reading a book. You can’t get enough of it.

[Camille · Rating 5 out of 5]

"Skieur au fond d'un puits."

[Logics · Rating 5 out of 5]

A wonderful little book of pensive maxims!

[Eliott Nalet · Rating 5 out of 5]

Reflet d'une écriture et d'une pensée plus contemporaine. Recherche de réponses et finalement toujours tant de questions.

[Risovic Nicolas · Rating 5 out of 5]

sage, beau, intelligent, inoubliable.

[Aaron Swartjes · Rating 1 out of 5]

Verward, vermoeiend, onleesbaar.

[Hossein M. · Rating 4 out of 5]

به فارسی با نام «تیرک‌های کنج»، به ترجمه‌ی محمودی مسعودی، ترجمه شده ـــ‌از سایت‌شان می‌توانید دانلود کنید.

کتاب شامل پاره‌یادداشت‌هایی‌ست گاه موعظه‌وار و گاه توضیح‌دهنده‌ی نکته‌ای‌چیزی.

[n0tsachz · Rating 4 out of 5]

des réflexions intéressantes écrites avec une tonalité et une douceur qui demande le réveil de son lecteur, pour lui apprendre la vie et ce qu’il ressent

[Zoe · Rating 4 out of 5]

Eerst dacht ik: wat een genie… maar ook dacht ik: wat een betweter…

[Olivier · Rating 3 out of 5]

3,5 / Een bundel prozapoëzie. Ik leer een nieuwe woord.

Vooral een bundel vol vreemde, contraire, inspirerende en soms onnavolgbare ideeën.


Zoals: Ben je iemand die geroepen is om te falen, faal daarom nog niet om het even hoe. - pag 26

Of, Daar echter niet alle dreigende ziektes hun opwachting maken op het gevreesde rendez-vous, raakt bij sommigen de hypochondrische verbeelding uitgeput - ondanks hun begaafdheid op dat vlak; ze worden onvoldoende met reële ziektes beloond, al voelen ze zich vaak genoeg onwel... - pag 67

Houd een potlood in de aanslag.

[Dina Rahajaharison · Rating 5 out of 5]

"Si tu traces une route, attention, tu auras du mal à revenir à l'étendue."