What do you think?
Rate this book
Jomsviking #2
Vinland
Torstein Tormodson moet na de beruchte Slag van Svolder gedwongen met zijn familie naar het westen vluchten om aan de toorn van Olaf Tryggvason en zijn leger te ontsnappen. Torstein staat nu aan het hoofd van de Jomsvikings, een genootschap van Viking-huurlingen. Hij wil een toekomst voor zichzelf en zijn familie veiligstellen, en heeft plannen om scheepsbouwer te worden en een vermogen op te bouwen.
Hij gaat op zoek naar de mythische larixbossen die volgens geruchten aan de andere kant van de oceaan te vinden zijn, in het land dat de Vikingen "Vinland' noemen. Maar Vinland zit vol gevaren en al snel moet Torstein vechten voor zijn leven. Zal hij ooit herenigd worden met zijn familie?
Vinland geeft lezers een uniek inkijkje in de levens van de eerste kolonisten van Noord-Amerika en in de conflicten die ontstonden met de machtige inheemse volkeren uit de omgeving.
Hij gaat op zoek naar de mythische larixbossen die volgens geruchten aan de andere kant van de oceaan te vinden zijn, in het land dat de Vikingen "Vinland' noemen. Maar Vinland zit vol gevaren en al snel moet Torstein vechten voor zijn leven. Zal hij ooit herenigd worden met zijn familie?
Vinland geeft lezers een uniek inkijkje in de levens van de eerste kolonisten van Noord-Amerika en in de conflicten die ontstonden met de machtige inheemse volkeren uit de omgeving.
560 pages, Paperback
First published October 1, 2018
46 people are currently reading
397 people want to read
About the author
Bjørn Andreas Bull-Hansen
7 books132 followersThis author also writes under the pen name B. Andreas Bull-Hansen.
Bjørn Andreas Bull-Hansen er en norsk forfatter, blogger, youtuber og tidligere toppidrettsutøver innen styrkeløft.
Han debuterte som forfatter i 1996 med «Syv historier fra Vestskogen», og har under forfatternavnene Andreas Bull-Hansen og B. Andreas Bull-Hansen også utgitt romanserien «Horngudens tale», «Lushon»-trilogien og «Tyr»-trilogien.
I 2017 fikk han sitt gjennombrudd med romanen «Jomsviking», den første boken i serien om jomsvikingen Torstein Knarresmed. Andre bok i serien, «Vinland», kom i 2018.
Han skriver også svært detaljert om seiling og også hvordan man bygger en båt i «Anubis», «Evercity», og i «Jomsviking»-serien.
Bjørn Andreas Bull-Hansen er en norsk forfatter, blogger, youtuber og tidligere toppidrettsutøver innen styrkeløft.
Han debuterte som forfatter i 1996 med «Syv historier fra Vestskogen», og har under forfatternavnene Andreas Bull-Hansen og B. Andreas Bull-Hansen også utgitt romanserien «Horngudens tale», «Lushon»-trilogien og «Tyr»-trilogien.
I 2017 fikk han sitt gjennombrudd med romanen «Jomsviking», den første boken i serien om jomsvikingen Torstein Knarresmed. Andre bok i serien, «Vinland», kom i 2018.
Han skriver også svært detaljert om seiling og også hvordan man bygger en båt i «Anubis», «Evercity», og i «Jomsviking»-serien.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 36 reviews
May 5, 2023
Торстейн Корабостроителя в тази втора част спокойно заслужава да бъде наричан вече Торстейн Безсмъртния.
Приключенията му граничат с викингска фантастика и са в най-добрите традиции на класическия приключенски роман, с приятни нотки самоирония и самоосъждане. Торстейн си пада берсерк, но не е самозаблуждаващ се глупак и няма как да не го харесва човек.
Иначе сюжетът е, общо взето, викинги в Северна Америка в зората на XI век. Както и защо, в крайна сметка, не са осъществили истинска колонизация на континента, а са оставили няколко звучащи невероятно стари скандинавски саги по въпроса. Това, което истински ме докосна, е идеята докъде би стигнал един баща за детето си… Макар да не съм съвсем съгласна с Торстейн, няма как и да го съдя…
Щеше да е от полза за книгата, ако не беше чак толкова изобилстваща от ежедневни и ежечасни подробности от бита на юначните бойци и мореплаватели. Особено първата една трета почти ме отказа, но след това събитията се поизчистиха от досаден пълнеж. Така че да видим нататък - като гледам темпото, доста все още ненаписани томове май се очертават…
3,5⭐️
П. П. Много ми харесват преводът и оформлението на родното издание. Изобщо, “Унискорп” издават чудесни приключенски поредици, дано продължат да ни радват с нови и нови попадения.
Приключенията му граничат с викингска фантастика и са в най-добрите традиции на класическия приключенски роман, с приятни нотки самоирония и самоосъждане. Торстейн си пада берсерк, но не е самозаблуждаващ се глупак и няма как да не го харесва човек.
Иначе сюжетът е, общо взето, викинги в Северна Америка в зората на XI век. Както и защо, в крайна сметка, не са осъществили истинска колонизация на континента, а са оставили няколко звучащи невероятно стари скандинавски саги по въпроса. Това, което истински ме докосна, е идеята докъде би стигнал един баща за детето си… Макар да не съм съвсем съгласна с Торстейн, няма как и да го съдя…
Щеше да е от полза за книгата, ако не беше чак толкова изобилстваща от ежедневни и ежечасни подробности от бита на юначните бойци и мореплаватели. Особено първата една трета почти ме отказа, но след това събитията се поизчистиха от досаден пълнеж. Така че да видим нататък - като гледам темпото, доста все още ненаписани томове май се очертават…
3,5⭐️
П. П. Много ми харесват преводът и оформлението на родното издание. Изобщо, “Унискорп” издават чудесни приключенски поредици, дано продължат да ни радват с нови и нови попадения.
January 25, 2025
3 sterke stjerner. Spennande handling, men det gjekk litt fort i svingene og betydningsfulle hendelser mangla liksom tyngde. Savna utgreiing av sentrale øyeblikk, samt utvikling av viktige karakterer.
På tross av detta komme eg nok te å lesa neste bok! Settingen og skrivingen har noe unikt og spennande over seg, som gjør det veldig lett å plukka opp bokå igjen og igjen.
Takkformeg
På tross av detta komme eg nok te å lesa neste bok! Settingen og skrivingen har noe unikt og spennande over seg, som gjør det veldig lett å plukka opp bokå igjen og igjen.
Takkformeg
August 8, 2021
Jeg blir ikke helt enig med meg sjøl om denne historiske romanen, del 2 av Jomsviking-serien. Vi befinner oss på begynnelsen av 1000-tallet og seiler i kjølvannet til Eirik Raude og Leiv Eiriksson, til Island, Grønland og Vinland på den nordamerikanske østkysten.
Den faktaorienterte delen av boka er god. Forfatteren har suveren innsikt i skipsbygging, navigering og tidens maktforhold. Han har åpenbart lest sagaskriftene og jeg setter pris på møtene med historiske personer som Eirik Raude, Leiv Eiriksson, Torfinn Karlsevne og Eirik Jarl, selv om vi naturligvis ikke kan tenke på skildringene som autentiske. Uansett er boken velskrevet og grundig i disse partiene.
Fiksjonen fenger meg i mindre grad. Hovedpersonen, Torstein Knarresmed, har et stort register av sjelekvaler og følelser og er en sammensatt pers0nlighet der han veksler mellom en ultravoldelig berserk og en omsorgsfull ektemann, far og humanist. Han blir allikevel til sjuende og sist en krysning av Indiana Jones, James Bond og Rambo, dog uten glimtet i øynene til de to førstnevnte. Det er ikke måte på hva han overlever av strid og prøvelser gjennom 550 sider. I og med at historien fortelles i tilbakeblikk fra en gammel Torstein, vet jeg at han vil klare seg og det er grenser for hvor spennende det blir i alt det actiontunge som serveres.
Av og til er jeg usikker på om forfatteren bedriver fakta eller fiksjon. Som når Torstein beskriver en landegrense mellom to mektige nasjoner. Fordi han ut fra beskrivelsene må runde sydkysten av Nova Scotia, antar jeg at han sikter til grensen mellom USA og Canada. Men fantes det to mektige nasjoner og en landegrense på den tiden?
Torstein reflekterer også om betydningen av navnet Vinland og mener dette relaterer seg til at man der vil oppleve at ens eget blod renner som vin. Er dette en realitet i datidens forståelse av Vinland? Jeg trodde det handlet om "vin" i betydningen enger/sletter.
Den faktaorienterte delen av boka er god. Forfatteren har suveren innsikt i skipsbygging, navigering og tidens maktforhold. Han har åpenbart lest sagaskriftene og jeg setter pris på møtene med historiske personer som Eirik Raude, Leiv Eiriksson, Torfinn Karlsevne og Eirik Jarl, selv om vi naturligvis ikke kan tenke på skildringene som autentiske. Uansett er boken velskrevet og grundig i disse partiene.
Fiksjonen fenger meg i mindre grad. Hovedpersonen, Torstein Knarresmed, har et stort register av sjelekvaler og følelser og er en sammensatt pers0nlighet der han veksler mellom en ultravoldelig berserk og en omsorgsfull ektemann, far og humanist. Han blir allikevel til sjuende og sist en krysning av Indiana Jones, James Bond og Rambo, dog uten glimtet i øynene til de to førstnevnte. Det er ikke måte på hva han overlever av strid og prøvelser gjennom 550 sider. I og med at historien fortelles i tilbakeblikk fra en gammel Torstein, vet jeg at han vil klare seg og det er grenser for hvor spennende det blir i alt det actiontunge som serveres.
Av og til er jeg usikker på om forfatteren bedriver fakta eller fiksjon. Som når Torstein beskriver en landegrense mellom to mektige nasjoner. Fordi han ut fra beskrivelsene må runde sydkysten av Nova Scotia, antar jeg at han sikter til grensen mellom USA og Canada. Men fantes det to mektige nasjoner og en landegrense på den tiden?
Torstein reflekterer også om betydningen av navnet Vinland og mener dette relaterer seg til at man der vil oppleve at ens eget blod renner som vin. Er dette en realitet i datidens forståelse av Vinland? Jeg trodde det handlet om "vin" i betydningen enger/sletter.
September 10, 2020
Wiecie co się stało, gdy po raz pierwszy ujrzałam zapowiedź drugiego tomu przygód Torsteina Szkutnika? Oszalałam z ekscytacji! Już dawno pochłonęłam całą Cornwellowską sagę opowiadającą o losach dzielnego woja Uthreda, więc po jej skończeniu przeżyłam wikingowy kryzys czytelniczy. Moje półki uginały się pod naporem książek, w których głównymi bohaterami byli rubieżcy z północy, a ja nadal nie wiedziałam w co wsadzić nos; wszystko wydawało mi się wtórne, miałkie i nijakie… Z jednym wyjątkiem.
Torstein Tormodson przebył długą drogę. Wyzwolił się niewolniczych kajdan, rzucił do morza, a potem popłynął na poszukiwanie najważniejszego; wolności, miłości oraz rodziny. Jednak od tego czasu minęło wiele dni i wiele długich nocy; Torstein brał udział w zbyt licznych potyczkach aby wierzyć, że jego marzenia jeszcze kiedykolwiek się spełnią. Nadzieja pojawia się dopiero po bitwie pod Svolder, kiedy to młody Jomswiking ucieka przed ludźmi Olafa Tryggvasona. Celem podróży Torsteina jest Winladnia – mityczna kraina znajdująca się po drugiej stronie oceanu. Wśród Wikingów krążą pogłoski o bogactwie tych ziem; modrzewiowych lasach, urodzajnych polach, a także nieprzebranych skarbach. Tormodson wyrusza więc w nieznane.
Już w recenzji pierwszej części podkreślałam, że historia Bjorna Andreasa Bull – Hansena jest swego rodzaju powiewem świeżości na rynku wydawniczym - łamie narzucone z góry schematy i zupełnie odbiega od popularnego (zwłaszcza w ostatnim czasie) kultu Ragnara Lothbroka. Autor dzięki kreacji głównego bohatera przebija mur mitów i przedstawia czytelnikowi kogoś, kto wreszcie uchodzi za postać wiarygodną; taką, z którą można się utożsamiać, dzielić poglądy, a także myśli czy uczucia. Torstein został stworzony na przeciwieństwo wszystkich Ragnarów i Uthredów. Wiele przeszedł, został okrutnie okaleczony przez los, ale zamiast stanąć do walki (dosłownie, jak na prawdziwego wojownika przystało) po prostu się poddaje. Nie jeden raz, a kilkanaście. Pomimo tego oraz innych przymiotów - melancholijnego usposobienia, powierzchownej łagodności, dobroci serca i roztropności – nadal należy nazywać Tormodsona odważnym. Ta odwaga przejawia się jednak w znacznie szlachetniejszej postaci niż u jego literackich współziomków.
,,Czas ognia i żelaza’’ był zapiskiem długiej wędrówki człowieka skrzywdzonego przez życie. W ,,Winlandii’’ ta perspektywa ulega zmianie, a główny bohater przechodzi metamorfozę; z niepewnego chłopaka zmienia się w mężczyznę uparcie dążącego do własnych celów. I to jest właśnie ta najciekawsza część historii, bowiem Torstein wyrusza w kolejną niebezpieczną podróż, a Bull – Hansen wspina się na wyżyny kreatywności, by opisać to wszystko w ten jeden, niepowtarzalny sposób. Czytelnik otrzymuje więc powieść, którą ciężko wcisnąć w ramy klasycznej historii o wikińskich najeźdźcach.
Torstein Tormodson przebył długą drogę. Wyzwolił się niewolniczych kajdan, rzucił do morza, a potem popłynął na poszukiwanie najważniejszego; wolności, miłości oraz rodziny. Jednak od tego czasu minęło wiele dni i wiele długich nocy; Torstein brał udział w zbyt licznych potyczkach aby wierzyć, że jego marzenia jeszcze kiedykolwiek się spełnią. Nadzieja pojawia się dopiero po bitwie pod Svolder, kiedy to młody Jomswiking ucieka przed ludźmi Olafa Tryggvasona. Celem podróży Torsteina jest Winladnia – mityczna kraina znajdująca się po drugiej stronie oceanu. Wśród Wikingów krążą pogłoski o bogactwie tych ziem; modrzewiowych lasach, urodzajnych polach, a także nieprzebranych skarbach. Tormodson wyrusza więc w nieznane.
Już w recenzji pierwszej części podkreślałam, że historia Bjorna Andreasa Bull – Hansena jest swego rodzaju powiewem świeżości na rynku wydawniczym - łamie narzucone z góry schematy i zupełnie odbiega od popularnego (zwłaszcza w ostatnim czasie) kultu Ragnara Lothbroka. Autor dzięki kreacji głównego bohatera przebija mur mitów i przedstawia czytelnikowi kogoś, kto wreszcie uchodzi za postać wiarygodną; taką, z którą można się utożsamiać, dzielić poglądy, a także myśli czy uczucia. Torstein został stworzony na przeciwieństwo wszystkich Ragnarów i Uthredów. Wiele przeszedł, został okrutnie okaleczony przez los, ale zamiast stanąć do walki (dosłownie, jak na prawdziwego wojownika przystało) po prostu się poddaje. Nie jeden raz, a kilkanaście. Pomimo tego oraz innych przymiotów - melancholijnego usposobienia, powierzchownej łagodności, dobroci serca i roztropności – nadal należy nazywać Tormodsona odważnym. Ta odwaga przejawia się jednak w znacznie szlachetniejszej postaci niż u jego literackich współziomków.
,,Czas ognia i żelaza’’ był zapiskiem długiej wędrówki człowieka skrzywdzonego przez życie. W ,,Winlandii’’ ta perspektywa ulega zmianie, a główny bohater przechodzi metamorfozę; z niepewnego chłopaka zmienia się w mężczyznę uparcie dążącego do własnych celów. I to jest właśnie ta najciekawsza część historii, bowiem Torstein wyrusza w kolejną niebezpieczną podróż, a Bull – Hansen wspina się na wyżyny kreatywności, by opisać to wszystko w ten jeden, niepowtarzalny sposób. Czytelnik otrzymuje więc powieść, którą ciężko wcisnąć w ramy klasycznej historii o wikińskich najeźdźcach.
June 23, 2022
Ако някой си е мислел, че викингите са брутални... Запознаството със скрелингите ще го убеди, че има и по-лоши.
January 17, 2021
Bij het zien van de schitterende cover van Vinland van Bjorn Andreas Bull-Hansen krijg je al meteen een idee wat voor soort boek je gaat lezen. Ondanks dat het een schitterende cover is, is het toch jammer dat ze niet de andere persoon bij de Viking op de cover hebben geplaatst zoals ook op de originele cover is te zien. De titel maakt nieuwsgierig. Het is een titel waarbij je eerst denkt dat het niet helemaal klopt, dat ze per ongeluk de V hebben gekozen in de titel in plaats van de F en het maar zo hebben gelaten, maar al heel snel heb je door dat het wel goed is geschreven. Het is fijn dat ze de originele titel hebben behouden en niet voor een andere titel hebben gekozen.
Vinland van Bjorn Andreas Bull-Hansen is het tweede deel van De Jomsviking-serie. Het boek is los te lezen, maar toch is het verstandiger om eerst het eerste deel te lezen mocht je dat nog niet gelezen hebben, omdat er een paar verwijzingen in staan naar het eerste deel zoals bijvoorbeeld wat er precies is gebeurd met de vader van de hoofdpersoon. Ondanks dat de hoofdpersoon langzaamaan steeds meer loslaat wat hem en zijn familie is overkomen in het verleden, wil je er meer over weten, wil je het eerste deel ook lezen.
Lees verder op https://surfingann.blogspot.com/2021/... .
Vinland van Bjorn Andreas Bull-Hansen is het tweede deel van De Jomsviking-serie. Het boek is los te lezen, maar toch is het verstandiger om eerst het eerste deel te lezen mocht je dat nog niet gelezen hebben, omdat er een paar verwijzingen in staan naar het eerste deel zoals bijvoorbeeld wat er precies is gebeurd met de vader van de hoofdpersoon. Ondanks dat de hoofdpersoon langzaamaan steeds meer loslaat wat hem en zijn familie is overkomen in het verleden, wil je er meer over weten, wil je het eerste deel ook lezen.
Lees verder op https://surfingann.blogspot.com/2021/... .
July 2, 2023
Ontspannende avonturen met de nodige moord en doodslag. In de eerste helft van het boek is het vooral varen op zee en het trotseren van de nodige stormen. IJsland, Groenland worden aangedaan. Houten schepen met enkel zeil- en mankracht als aansturing. Gedetailleerd beschreven wat het historisch waarachtig maakt. Halverwege zijn we in Vinland aangekomen, Noord-Amerika, waar Tornstein en zijn clan als pioniers een boerderij uitbouwen, en een eerste maal op het nieuwe continent overwinteren. Daarna slaat het noodlot toe en is het overleven, jagen en opgejaagd worden met bijhorende gruwelijkheden. Niet voor zwakke magen. Op naar deel drie. Deze boekenreeks doet sterk denken aan de televisieserie : ‘Vikings: Valhalla.’
August 10, 2020
Drugie spotkanie z twórczością autora i ponownie nie wiem co sądzić o książce oraz jakiej dokonać oceny.
Po pierwsze jeszcze raz uprzedzę wszystkich, że Jomswiking to nie jest trylogia dla fanów wikingów w ich wydaniu serialowym lub mocno stereotypowym. Nadal twierdzę, że Jomswikingowi bliżej do literatury pięknej. Pierwszoosobowa narracja głównego bohatera, który jest melancholijny, wręcz depresyjny, sprawia, że tempo fabuły nie jest spieszne. Owszem, autor nie ucieka od opisów przemocy oraz walk. Jednak nie one stanowią trzon fabuły. Za sprawą Torsteina i jego sposobu postrzegania świata, czytelnik zwraca większą uwagę na opis życia w tamtych czasach i realiach. To jak ludzie okiełznywali nieznane sobie lądy oraz zmieniali poglądy z pogańskich na chrześcijańskie. Ogromną wartość obydwu tomów stanowią opisy przyrody oraz codziennych obowiązków, prac i czasu odpoczynku.
Jeżeli jesteście fanami niespiesznego tempa akcji, pięknego języka i niestraszna Wam niekiedy przemoc i dosadny język to jak najbardziej polecam Wam Jomswikinga.
Zastrzeżenie mam do samej głównej postaci. Jej sposobu postępowania i cech osobowościowych. Także są to jedynie i aż emocje spowodowane lekturą. Co dla mnie stanowi najlepszą rekomendację. Mógłbym i z chęcią posprzeczał się z autorem, czemu to Torstein, a nie jego brat jest główną postacią powieści. Moim zdaniem na lidera kompletnie się nie nadaje. Samo zakończenie także wydaje mi się mocno naciągane. Nie chcę rozwijać tematu, by nie narazić Was na spojlery.
Podsumowując polecam Wam drugi tom Jomswikinga, z zastrzeżeniem o którym wspomniałem wyżej.
Po pierwsze jeszcze raz uprzedzę wszystkich, że Jomswiking to nie jest trylogia dla fanów wikingów w ich wydaniu serialowym lub mocno stereotypowym. Nadal twierdzę, że Jomswikingowi bliżej do literatury pięknej. Pierwszoosobowa narracja głównego bohatera, który jest melancholijny, wręcz depresyjny, sprawia, że tempo fabuły nie jest spieszne. Owszem, autor nie ucieka od opisów przemocy oraz walk. Jednak nie one stanowią trzon fabuły. Za sprawą Torsteina i jego sposobu postrzegania świata, czytelnik zwraca większą uwagę na opis życia w tamtych czasach i realiach. To jak ludzie okiełznywali nieznane sobie lądy oraz zmieniali poglądy z pogańskich na chrześcijańskie. Ogromną wartość obydwu tomów stanowią opisy przyrody oraz codziennych obowiązków, prac i czasu odpoczynku.
Jeżeli jesteście fanami niespiesznego tempa akcji, pięknego języka i niestraszna Wam niekiedy przemoc i dosadny język to jak najbardziej polecam Wam Jomswikinga.
Zastrzeżenie mam do samej głównej postaci. Jej sposobu postępowania i cech osobowościowych. Także są to jedynie i aż emocje spowodowane lekturą. Co dla mnie stanowi najlepszą rekomendację. Mógłbym i z chęcią posprzeczał się z autorem, czemu to Torstein, a nie jego brat jest główną postacią powieści. Moim zdaniem na lidera kompletnie się nie nadaje. Samo zakończenie także wydaje mi się mocno naciągane. Nie chcę rozwijać tematu, by nie narazić Was na spojlery.
Podsumowując polecam Wam drugi tom Jomswikinga, z zastrzeżeniem o którym wspomniałem wyżej.
February 16, 2025
Винланд, втора част от досега издадените пет книги от поредицата Йомсвикинг.
Бягащ от отмъщението на последователите на Олаф и следвайки мечтите си за богатства и свобода, младият Торстейн се отправя на запад. Слухове се носят за тучни и плодородни склонове, тихи заливи, лесове пълни с лиственица и пълноводни реки. И то не къде, а в непознатите досега земи, в студените моретата отвъд Исландия и Гренландия – Винланд.
В поредицата, авторът Бьорн Андреас Бюл-Хансен ни запознава в дълбочината с културата, поминъка и житието на северните народи. Един обемен труд, детайлно описващ живота в Европейския север и суровата атмосфера от епохата на викингите.
Благодаря на издателството за професионалния превод и прецизната редакция. Бележките под текста с уточнения за термини, архаични думи и т.н. са безценни.
5 пълнокръвни *
Бягащ от отмъщението на последователите на Олаф и следвайки мечтите си за богатства и свобода, младият Торстейн се отправя на запад. Слухове се носят за тучни и плодородни склонове, тихи заливи, лесове пълни с лиственица и пълноводни реки. И то не къде, а в непознатите досега земи, в студените моретата отвъд Исландия и Гренландия – Винланд.
В поредицата, авторът Бьорн Андреас Бюл-Хансен ни запознава в дълбочината с културата, поминъка и житието на северните народи. Един обемен труд, детайлно описващ живота в Европейския север и суровата атмосфера от епохата на викингите.
Благодаря на издателството за професионалния превод и прецизната редакция. Бележките под текста с уточнения за термини, архаични думи и т.н. са безценни.
5 пълнокръвни *
June 4, 2021
Het vervolg op de Viking. Deze keer trekt Torstein naar Noord-Amerika, Vinland. Ook nu weer tal van avonturen maar minder bloederig dan deel 1. Een andere Viking-aanrader is Langschepen, een klassieker die ook over de omzwervingen van een Viking gaat.
February 11, 2020
Likte denne veldig godt. Ujålete historiefortelling.
January 10, 2023
Hogyha Dosztojevszkij èszakon születik… Minden remènyemet felülmúlta ez a két könyv. Csodásan merít az északi múltból, és olyan emberi mélységekbe merészkedik, amellyel még nem találkoztam hasonló műfajnál és tematikánál. A második rész kegyetlen sorai is úgy lettek elhelyezve, hogy ne dobja ki őket a sztori, bár belátom embert próbáló percek végigolvasni néhány részt. Életreszóló élmény ez a történet a maga egyszerűségében, mélységében és kegyetlenségében.
August 22, 2022
Tijdens vakantie in Zweden moet er natuurlijk wel iets over Vikingen worden gelezen. Deel 1 was top. Dit is deel 2 van de Viking serie. De eerste 150blz waren saai. Veel beschrijvingen vh harde leven als Viking. Maar na 150blz gaat het boek helemaal los en wordt het waanzinnig. Spannend. Historisch. Toppertje.
August 24, 2020
Dalsze losy Torsteina, syna Tormoda, który dzięki staraniom i wytrwałości zostaje hovdingiem, przywódcą grupy Jomswikingów. Jednak nie zaznali oni spokoju na zbyt długi czas, ponieważ konflikty z przeszłości wracają. Torstein i Jomswikingowie muszą umykać przed gniewem ludzi Olafa. Postanawiają wyruszyć na przeprawę przez ocean. Wierni swojemu przywódcy, niestety nie mają pojęcia z kim przyjdzie im się zmierzyć.
To moje drugie spotkanie z piórem tego autora i przyznam, że i tym razem książkę czytało mi się lekko. Pierwsza część historii o Torsteinie bardzo mi się podobała i postawiłam wysoką poprzeczkę drugiej części, lecz ta niestety nie sprostowała moim oczekiwaniom. Mam wrażenie, że książka była nudniejsza od poprzedniej. Akcja bardzo się dłużyła, z początku naprawdę bardzo mało się działo. Po przekroczeniu 200 strony bałam się, że nie doczytam tego do końca, ponieważ bardzo się rozczarowałam. Na szczęście książka nabrała odrobinę tempa, niemniej jednak jestem nią odrobinę rozczarowana mimo wszystko. Pierwsza część podobała mi się o wiele bardziej i tę uważam za gorszą. Moja ocena to 6/10 ⭐
To moje drugie spotkanie z piórem tego autora i przyznam, że i tym razem książkę czytało mi się lekko. Pierwsza część historii o Torsteinie bardzo mi się podobała i postawiłam wysoką poprzeczkę drugiej części, lecz ta niestety nie sprostowała moim oczekiwaniom. Mam wrażenie, że książka była nudniejsza od poprzedniej. Akcja bardzo się dłużyła, z początku naprawdę bardzo mało się działo. Po przekroczeniu 200 strony bałam się, że nie doczytam tego do końca, ponieważ bardzo się rozczarowałam. Na szczęście książka nabrała odrobinę tempa, niemniej jednak jestem nią odrobinę rozczarowana mimo wszystko. Pierwsza część podobała mi się o wiele bardziej i tę uważam za gorszą. Moja ocena to 6/10 ⭐
October 27, 2024
I liked the first book in these series, so I went into this one expecting it to be at least equally good. Unfortunately the first two thirds of the book were so incredibly boring that I actually considered giving up. It picks up for the latter part of the book, but: too late, too little.
There are so many things I disliked throughout the book. The author often tries to weave in mythological/religious references - probably to give the story a more "Norse" atmosphere - but these never play any real role in the story or the actual motivations of the protagonist Torstein. They seem to be just there without doing or meaning anything profound.
For instance, during a lengthy torture scene Torstein is tied up hanging for several days without any food by Native Americans. Of course this is a reference to the god Óðinn "sacrificing himself to himself" (cfr. Rúnatal/Hávamál), but there are no further consequences. Torstein is not sacrificing himself, he does not gain insight or wisdom, he is just put in roughly the same physical situation as a quick way to make this mythological wink. It is unclear why Torstein was tortured this way. It just ... stops, and the story just gets dragged further.
Further on, Torstein sees Óðinn in several dreams, but nothing happens as a consequence of these either. They are not hints of the future, they are not a message or advice, they just happen and get brushed off immediately.
I am also puzzled by how physical injuries are experienced differently whether we are dealing with a main or side character. Torstein gets tortured and starved by Native Americans (who also keep his son captive), but quickly gets over it. He breaks a leg in situations where he can not get proper medical attention, only to simply "walk it off" once it more or less heals. Inflamed tissue is simply removed with primitive tools and all is fine. In another part of the story, people get limbs amputated when put in the same condition. The Native American character loses his toes ... but it is only mentioned once in passing that he has a hard time walking afterwards. For the rest of the story, he is just fine.
Torstein convinces jarl Eirik Håkonson to provide him with the necessary military power to conquer territory in Vinland (and of course get back his son). After mentioning about a million times how morally objectionable plundering and slavery is - after his own father was murdered and being put into slavery as a child - Torstein now quickly puts all of this aside and pillages Native American settlements and takes prisoners. Part of the plan is to use these prisoners to get his son back. But why? In previous chapters it was made clear that all of these tribes waged war among themselves as well and did not care about each other one bit. And true enough, one tribe of Native Americans indeed has a "so what" reaction when Torstein and his men slaughter some of their prisoners in plain sight. How stupid was that plan?
The final twist in the story is that Torstein was betrayed by the Icelander Torfinn, who got Native Americans to attack his settlement in Vinland. But *how* could he do it? How does he contact them? How does he even manage to speak with them? None of this is explained. Was it even true or was it just his daughter Frøydis spreading lies trying to stir trouble? Of course Torstein seeks revenge ... but is eventually happy with just beating Torfinn up ... because he heard Torfinn's son crying. What? Your own son was kidnapped by Native Americans and treated horribly because of this guy. You were humiliated, tortured, pushed far beyond all borders of morality (ultimately even forcing you to become a cannibal to survive) and nearly killed because of him. After killing masses of people in blind rage for literally nothing, this is when you get all emotional?
Eventually Torstein returns to the court of jarl Eirik Håkonson. He returns with empty hands, without conquering lands, with great losses ... but jarl Eirik Håkonson just brushes it off, jokingly messes with him a bit, serves some beers and offers him Vingulmork, the land in Norway where his father originally lived. Talk about rewarding failure.
This book was a frustrating waste of time.
There are so many things I disliked throughout the book. The author often tries to weave in mythological/religious references - probably to give the story a more "Norse" atmosphere - but these never play any real role in the story or the actual motivations of the protagonist Torstein. They seem to be just there without doing or meaning anything profound.
For instance, during a lengthy torture scene Torstein is tied up hanging for several days without any food by Native Americans. Of course this is a reference to the god Óðinn "sacrificing himself to himself" (cfr. Rúnatal/Hávamál), but there are no further consequences. Torstein is not sacrificing himself, he does not gain insight or wisdom, he is just put in roughly the same physical situation as a quick way to make this mythological wink. It is unclear why Torstein was tortured this way. It just ... stops, and the story just gets dragged further.
Further on, Torstein sees Óðinn in several dreams, but nothing happens as a consequence of these either. They are not hints of the future, they are not a message or advice, they just happen and get brushed off immediately.
I am also puzzled by how physical injuries are experienced differently whether we are dealing with a main or side character. Torstein gets tortured and starved by Native Americans (who also keep his son captive), but quickly gets over it. He breaks a leg in situations where he can not get proper medical attention, only to simply "walk it off" once it more or less heals. Inflamed tissue is simply removed with primitive tools and all is fine. In another part of the story, people get limbs amputated when put in the same condition. The Native American character loses his toes ... but it is only mentioned once in passing that he has a hard time walking afterwards. For the rest of the story, he is just fine.
Torstein convinces jarl Eirik Håkonson to provide him with the necessary military power to conquer territory in Vinland (and of course get back his son). After mentioning about a million times how morally objectionable plundering and slavery is - after his own father was murdered and being put into slavery as a child - Torstein now quickly puts all of this aside and pillages Native American settlements and takes prisoners. Part of the plan is to use these prisoners to get his son back. But why? In previous chapters it was made clear that all of these tribes waged war among themselves as well and did not care about each other one bit. And true enough, one tribe of Native Americans indeed has a "so what" reaction when Torstein and his men slaughter some of their prisoners in plain sight. How stupid was that plan?
The final twist in the story is that Torstein was betrayed by the Icelander Torfinn, who got Native Americans to attack his settlement in Vinland. But *how* could he do it? How does he contact them? How does he even manage to speak with them? None of this is explained. Was it even true or was it just his daughter Frøydis spreading lies trying to stir trouble? Of course Torstein seeks revenge ... but is eventually happy with just beating Torfinn up ... because he heard Torfinn's son crying. What? Your own son was kidnapped by Native Americans and treated horribly because of this guy. You were humiliated, tortured, pushed far beyond all borders of morality (ultimately even forcing you to become a cannibal to survive) and nearly killed because of him. After killing masses of people in blind rage for literally nothing, this is when you get all emotional?
Eventually Torstein returns to the court of jarl Eirik Håkonson. He returns with empty hands, without conquering lands, with great losses ... but jarl Eirik Håkonson just brushes it off, jokingly messes with him a bit, serves some beers and offers him Vingulmork, the land in Norway where his father originally lived. Talk about rewarding failure.
This book was a frustrating waste of time.
This entire review has been hidden because of spoilers.
June 6, 2023
Vikingen zijn populair en zijn dat al ruim een eeuw met adoratie komende van fascistische tot en met Libertarische hoek die allemaal hun ideeën omtrent masculiniteit, vrijheid en moralisme projecten op de periode tussen 8ste en 11de eeuw. één van die episodes die zeker de laatste decennia buitengewoon aandacht heeft gekregen, was de ontdekking van noord oost canada door Leif Erikson en de daaropvolgende pogingen tot nederzettingen door leden van de uitgebreide clan van Erik De Rode, die op zijn beurt Groenland had ontdekt en bevolkt. Dit boek, tweede in de reeks van de Jomsviking, neemt een historisch figuur, Thorstein Knarresmed, die in plaats van te sterven in de veldslag waar hij beroemd is geworden, die overleefd heeft en zijn beloning van mannen, uitrusting, gezag en een groot schip benut om op zijn beurt een nederzetting te stichten in Canada.
Deze premisse werkt zeer goed en net als de rest van het verhaal wordt het gedragen door een gedegen kennis en inzicht van de auter inzake de tijdsperiode waar het zich afspeelt. Gebruikmakend van de kans om de oud Noorse nederzettingen in de noord Atlantische zee te benoemen en de zeeroutes die hen verbond, volgen we Thorstein van de Orkneys, naar de Faeröern, Ijsland naar Groenland en dan de nederzetting van Leif Erikson op zijn weg naar een eigen stukje grond. Het boek is opdeelbaar in drie grote delen, de kolonisatie, de tragedie en de wraak waar ik niet te diep in ga gaan maar wel kan zeggen dat het derde deel een stuk vlotter leest dan de andere twee delen, ik zou niet zover gaan om te zeggen dat de auteur het wou afhandelen, maar dat de oversteek op een paar pagina's nu gebeurd in plaats van hele hoofdstukken toont wel een ander tempo aan.
Hetgeen ik ook goed geslaagd vond, was de opzet, het verhaal wordt ons immers verteld door een oudere Thorstein die vanuit zijn hal ons verteld wat er gebeurd is en men zou denken "oh nee nu weten we al dat hij het overleeft" maar Bull-Hansen let er op dat we in het ongewisse blijven van alle andere personages en daar zit hem de spanning. Thorstein's vrouw is dood, zo verwijst hij naar haar, maar is ze 5 jaar geleden of daar in Vinland gestorven? We hebben het raden naar. Wat ik ook enorm apprecieerde is hoe gegrond hij is in de andere moraliteit zonder te vervallen in een stereotiep, hij dood mensen ja maar zonder dat hij een cartooneske figuur is alsook is hij verbolgen om bepaalde zaken, maar die zijn goed gegrond in zijn persoonlijkheid en voelt niet aan alsof de auteur louter bepaalde zaken wou verteerbaar maken voor de lezer. Dat maakt Thorstein een ander soort mens, maar nog steeds inleefbaar als persoon.
Ten slotte gaat Bull-Hansen met dit stuk alternatieve geschiedenis ook het debat aan van de grootste vraag in deze, wat als er meer dan enkel familie van Erik De Rode gepoogd had Canada te settelen? Dat is een alternatieve geschiedenis die vaak terugkomt en de kennis die Bull-Hansen tentoonspreidt van de vikings, wordt zeker geemuleerd met zijn kennis van de in toenertijd indiaanse maatschappijen. Er wordt erkenning gegeven van de grote nederzetting richting het binnenland toe en alhoewel op materiaal vlak minder ontwikkeld, op vlak van sociale organisatie zeker niet ondergeschikt waren aan de Oud Noorse kolonisten. Met andere woorden, berg die fantasie van makkelijke viking kolonisatie maar op, het zou enorme energie van heel Scandinavië gevergd hebben om zelfs maar beperkte nederzettingen langs de Canadese kust mogelijk te maken.
Een heel goed boek waar men het eerste deel helemaal niet voor moet gelezen hebben, complex hoofdpersonage, interessante zij personages, stevige historische onderbouw, een stevige klepper maar met grote voldoening als hij uit is.
Deze premisse werkt zeer goed en net als de rest van het verhaal wordt het gedragen door een gedegen kennis en inzicht van de auter inzake de tijdsperiode waar het zich afspeelt. Gebruikmakend van de kans om de oud Noorse nederzettingen in de noord Atlantische zee te benoemen en de zeeroutes die hen verbond, volgen we Thorstein van de Orkneys, naar de Faeröern, Ijsland naar Groenland en dan de nederzetting van Leif Erikson op zijn weg naar een eigen stukje grond. Het boek is opdeelbaar in drie grote delen, de kolonisatie, de tragedie en de wraak waar ik niet te diep in ga gaan maar wel kan zeggen dat het derde deel een stuk vlotter leest dan de andere twee delen, ik zou niet zover gaan om te zeggen dat de auteur het wou afhandelen, maar dat de oversteek op een paar pagina's nu gebeurd in plaats van hele hoofdstukken toont wel een ander tempo aan.
Hetgeen ik ook goed geslaagd vond, was de opzet, het verhaal wordt ons immers verteld door een oudere Thorstein die vanuit zijn hal ons verteld wat er gebeurd is en men zou denken "oh nee nu weten we al dat hij het overleeft" maar Bull-Hansen let er op dat we in het ongewisse blijven van alle andere personages en daar zit hem de spanning. Thorstein's vrouw is dood, zo verwijst hij naar haar, maar is ze 5 jaar geleden of daar in Vinland gestorven? We hebben het raden naar. Wat ik ook enorm apprecieerde is hoe gegrond hij is in de andere moraliteit zonder te vervallen in een stereotiep, hij dood mensen ja maar zonder dat hij een cartooneske figuur is alsook is hij verbolgen om bepaalde zaken, maar die zijn goed gegrond in zijn persoonlijkheid en voelt niet aan alsof de auteur louter bepaalde zaken wou verteerbaar maken voor de lezer. Dat maakt Thorstein een ander soort mens, maar nog steeds inleefbaar als persoon.
Ten slotte gaat Bull-Hansen met dit stuk alternatieve geschiedenis ook het debat aan van de grootste vraag in deze, wat als er meer dan enkel familie van Erik De Rode gepoogd had Canada te settelen? Dat is een alternatieve geschiedenis die vaak terugkomt en de kennis die Bull-Hansen tentoonspreidt van de vikings, wordt zeker geemuleerd met zijn kennis van de in toenertijd indiaanse maatschappijen. Er wordt erkenning gegeven van de grote nederzetting richting het binnenland toe en alhoewel op materiaal vlak minder ontwikkeld, op vlak van sociale organisatie zeker niet ondergeschikt waren aan de Oud Noorse kolonisten. Met andere woorden, berg die fantasie van makkelijke viking kolonisatie maar op, het zou enorme energie van heel Scandinavië gevergd hebben om zelfs maar beperkte nederzettingen langs de Canadese kust mogelijk te maken.
Een heel goed boek waar men het eerste deel helemaal niet voor moet gelezen hebben, complex hoofdpersonage, interessante zij personages, stevige historische onderbouw, een stevige klepper maar met grote voldoening als hij uit is.
September 30, 2019
I liked the first book in the series enough that I went right out and bought the sequel. I have to admit that I was sorely disappointed - this book has all the weaknesses of the first book, and very few of the strengths.
This story starts with the main character now a leader of men and master of his own fate. Unfortunately, he's not really.
The first story suffered from flat and very undeveloped characters, and that is unfortunately the case in this one too, which is a problem since this story wants us to care about several key characters (something that was less important in the first coming-of-age story). Only the protagonist, his sidekick, and one or two others appear as more than ciphers. The wife - who should be a main character in the story - has almost no presence except to advance the plot when required - there are even entire swaths of the story where the protagonist doesn't even speak to her out of sheer stupidity.
And the stupidity is probably the biggest weakness of this story. In the first book, the protagonist was often commanded by others, and the story was tightly bound into semi-historical events. This time, the protagonist is on his own, and he bumbles from one stupid decision to another. He is quite unable to control his temper, leading to insults and problems where none need happen. And in spite of the repeated stupidity, and total carelessness for the well-being of his followers, we're supposed to believe that this is a man people are happy to follow? It doesn't help that key characters very clearly have plot armor (also an issue in the first book) to the point of ridiculousness.
All this would perhaps be tolerable if the protagonist showed any kind of character development, but there is nothing of the kind here - by the end of the book he has apparently learned nothing, and he is as stupid at the end of the book, as he is at the beginning. It is quite amazing, really.
That is not to say that there aren't some good parts in the book. Once the plot proper gets started, the story picks up and can be quite thrilling (at least in between the sequences when Torstein does something idiotic). A very slow start is exchanged for a quite frenetic finale and at it's best, it's a page turner. Sadly, those sequences are not as frequent in this book as in the first one.
This story starts with the main character now a leader of men and master of his own fate. Unfortunately, he's not really.
The first story suffered from flat and very undeveloped characters, and that is unfortunately the case in this one too, which is a problem since this story wants us to care about several key characters (something that was less important in the first coming-of-age story). Only the protagonist, his sidekick, and one or two others appear as more than ciphers. The wife - who should be a main character in the story - has almost no presence except to advance the plot when required - there are even entire swaths of the story where the protagonist doesn't even speak to her out of sheer stupidity.
And the stupidity is probably the biggest weakness of this story. In the first book, the protagonist was often commanded by others, and the story was tightly bound into semi-historical events. This time, the protagonist is on his own, and he bumbles from one stupid decision to another. He is quite unable to control his temper, leading to insults and problems where none need happen. And in spite of the repeated stupidity, and total carelessness for the well-being of his followers, we're supposed to believe that this is a man people are happy to follow? It doesn't help that key characters very clearly have plot armor (also an issue in the first book) to the point of ridiculousness.
All this would perhaps be tolerable if the protagonist showed any kind of character development, but there is nothing of the kind here - by the end of the book he has apparently learned nothing, and he is as stupid at the end of the book, as he is at the beginning. It is quite amazing, really.
That is not to say that there aren't some good parts in the book. Once the plot proper gets started, the story picks up and can be quite thrilling (at least in between the sequences when Torstein does something idiotic). A very slow start is exchanged for a quite frenetic finale and at it's best, it's a page turner. Sadly, those sequences are not as frequent in this book as in the first one.
March 30, 2019
Tilnærmet perfekt vikingroman som har alle ingrediensene og ikke står tilbake for den forrige boka. Det som gjør denne spesielt interessant er det grundige forarbeidet som er blitt gjort for å fremstille skrælingene/de nordamerikanske innfødte på en vel så detaljert og troverdig måte som vikingene. Jeg hadde faktisk forventet en noe mer overfladisk presentasjon av disse og ble positivt overrasket.
Om jeg skal pirke på noe for å fremstå intellektuell så må det være at karakteren Sigrid og kjærlighetsforholdet til Torstein får lite utvikling sammenlignet med i den første boka, til tross for at det er et såpass sentralt element i historien. Det er sentralt fordi Sigrid og barna Torstein har med henne fungerer som hans viktigste motivasjonsfaktor, samtidig som de stort sett befinner seg i bakgrunnen. Jeg lurer litt på om ikke Torstein kunne fungert like godt som karakter med mindre altruistiske eller sympatiske motiver.
Vennskapet mellom Torstein og Winabwe derimot er kanskje den sterkeste delen av boka og gis en rørende dybde og inderlighet.
Om jeg skal pirke på noe for å fremstå intellektuell så må det være at karakteren Sigrid og kjærlighetsforholdet til Torstein får lite utvikling sammenlignet med i den første boka, til tross for at det er et såpass sentralt element i historien. Det er sentralt fordi Sigrid og barna Torstein har med henne fungerer som hans viktigste motivasjonsfaktor, samtidig som de stort sett befinner seg i bakgrunnen. Jeg lurer litt på om ikke Torstein kunne fungert like godt som karakter med mindre altruistiske eller sympatiske motiver.
Vennskapet mellom Torstein og Winabwe derimot er kanskje den sterkeste delen av boka og gis en rørende dybde og inderlighet.
November 27, 2024
Torstein Tormodson in Amerika. Dit klinkt als een Kuifje strip, maar het is het niet. Het is het tweede deel in de Jomsviking serie van Bjørn Andreas Bull-Hansen. De zeereizen, de ontberingen, het verraad, de contacten met de Skrælingen, de gevechten, de ontvoering, ... De menselijke geschiedenis is een harde strijd om te overleven en terwijl ik dit schrijf zit ik in een verwarmde, goed verlichte kamer met een dampende tas thee terwijl ik wat muziek beluister via YouTube. Ik blijf me verbazen over hun overlevingsdrang en hun kennis om te overleven.
September 15, 2020
Gekocht voor mijn zoon die hier een boekbespreking van zal maken. En zelf gelezen.
Minder dan het eerste deel, tweede helft maakt veel goed.
Heb me wel wat geërgerd aan de vertaling (of misschien is het in het originele boek ook zo), maar bijna om de pagina...
- Men zegt wel eens / Ze zeggen wel eens
- Als men mij vraagt / Als mensen me vragen
- Je leest wel eens
- En alle mogelijke varianten hierop.
En echt bescheiden is hij ook al niet, onze hoofdrolspeler...
Minder dan het eerste deel, tweede helft maakt veel goed.
Heb me wel wat geërgerd aan de vertaling (of misschien is het in het originele boek ook zo), maar bijna om de pagina...
- Men zegt wel eens / Ze zeggen wel eens
- Als men mij vraagt / Als mensen me vragen
- Je leest wel eens
- En alle mogelijke varianten hierop.
En echt bescheiden is hij ook al niet, onze hoofdrolspeler...
February 27, 2019
For en reise! Oppfølgeren til Jomsviking er en bloddryppende historisk roman om jomsvikingen Torstein som farer over Atlanterhavet i søken etter land og rikdom. En roman som er vanskelig å legge fra seg, med et presist og nøkternt språk, spenning fra start til slutt og en hovedperson som er langt fra fullkommen. Denne serien anbefales på det sterkeste!
Read
September 29, 2024Vinland is een boek waarin Bull-Hansen een perfect beeld geeft hoe het is om kolonist te zijn enhet gaat over de confrontatie met de ´Skraelingen´ en de strijd om hun families. De geschiedenis wordt prachtig vermengt met de fictie. Het is een echte thriller die je zeker wilt lezen zonder te pauzeren. Een geweldig verhaal!
This entire review has been hidden because of spoilers.
December 1, 2019
Denne boka er litt sånn mellom tre og fire stjerner for meg. Den er godt skrevet, men litt for blodig etter min smak. Og så går det jo jevnt over aldri bra. Men den redder seg inn, når jeg nesten gir opp, så går det litt bedre. Kommer nok til å lese den siste i triologien etterhvert.
January 3, 2021
Nadal nieźle. Jest kilka uciążliwych dłużyzn, ale wynika to z samego charakteru opowieści i sprzyja wytworzenia odpowiedniego klimatu. Bogata narracja, wyjątkowy język. Wciągająca saga i bardzo dobra kontynuacja pierwszej części.
March 17, 2019
Ikke like spennende som den første, men den gjør sitt inntrykk ja. Voldsom og vakker
August 18, 2020
Bra roman satt til vikingtiden. Historien følger samme karakterer som første bok. Meget godt skrevet, og likte nok første boka noe bedre, men den er absolutt verdt å lese.
October 31, 2020
De eerste helft was bijzonder traag. Daarna werd het eindelijk spannend.
January 3, 2022
Mycket bra bok
January 14, 2022
Dit deel is beter. Meer een avontuur en minder gruwelijkheden. Leest wel lekker
Displaying 1 - 30 of 36 reviews