What do you think?
Rate this book
Podróż nieoczywista
Gozo. Radosna siostra Malty
Piotr Ibrahim Kalwas mieszka na malej maltańskiej wyspie Gozo od ponad trzech lat. To obrzeża Unii Europejskiej, między Sycylią a Afryką, specyficzna mieszanka kulturowa łącząca w sobie wpływy włoskie, brytyjskie, arabskie, hiszpańskie i francuskie.
Autor opisuje wyspę chodząc po niej wzdłuż i wszerz, docierając do najmniejszych wiosek, do nietypowych miejsc nieopisywanych w tradycyjnych przewodnikach turystycznych. Ta książka, nietypowy „subiektywny przewodnik” jest efektem codziennych wypraw pisarza w poszukiwaniu esencji Gozo, jego nowej ojczyzny. Każdy spacer to eskapada do innej części wyspy, do kolejnego miasteczka, wsi, plaży, winnicy czy na targane wiatrem klify. Książka od pierwszych stron uderza poetyckim, onirycznym klimatem, senną atmosferą gorącej śródziemnomorskiej wyspy, gdzie czas płynnie innym tempem niż na Północy. Wolniejszym i spokojniejszym.
Gozo. Radosna siostra Malty to również praktyczny przewodnik turystyczny. Autor opisuje konkretnych, prawdziwych mieszkańców i miejsca, często te z dala od turystycznych szlaków, miejsca gdzie dostaniemy najlepsze lokalne wina, nalewki, sery i inne płody gozytańskiej ziemi. Poleca mało znane, pomijane w wielu tradycyjnych przewodnikach, poukrywane w zaułkach gozytańskich wiosek, wiejskie knajpy, gdzie za nieduże pieniądze dostaniemy znakomite tradycyjne jedzenie, a także oprowadza nas po starych, okopconych i zagraconych piekarniach z fantastycznym pieczywem i ftirami – lokalną odmianą pizzy. Zabiera nas na koncert għany – gozytańskiej muzyki ludowej i na lokalne fiesty. Oprócz tego, każde "wyjście" kończy się zaproszeniem autora do jego kuchni, gdzie przyrządza gozytańskie, a także swoje autorskie dania.
Przez całą książkę Kalwas w przystępny sposób opowiada nam historię Malty, od jej początków aż do dnia dzisiejszego. Jest sporo o kulturze, sztuce i polityce tego malutkiego wyspiarskiego państwa, tak ciągle mało znanego w Polsce. Znajdziemy tu także dużo praktycznych informacji dotyczących noclegów czy komunikacji. Książkę dopełniają zdjęcia zrobione przez syna autora, Hasana.
Autor opisuje wyspę chodząc po niej wzdłuż i wszerz, docierając do najmniejszych wiosek, do nietypowych miejsc nieopisywanych w tradycyjnych przewodnikach turystycznych. Ta książka, nietypowy „subiektywny przewodnik” jest efektem codziennych wypraw pisarza w poszukiwaniu esencji Gozo, jego nowej ojczyzny. Każdy spacer to eskapada do innej części wyspy, do kolejnego miasteczka, wsi, plaży, winnicy czy na targane wiatrem klify. Książka od pierwszych stron uderza poetyckim, onirycznym klimatem, senną atmosferą gorącej śródziemnomorskiej wyspy, gdzie czas płynnie innym tempem niż na Północy. Wolniejszym i spokojniejszym.
Gozo. Radosna siostra Malty to również praktyczny przewodnik turystyczny. Autor opisuje konkretnych, prawdziwych mieszkańców i miejsca, często te z dala od turystycznych szlaków, miejsca gdzie dostaniemy najlepsze lokalne wina, nalewki, sery i inne płody gozytańskiej ziemi. Poleca mało znane, pomijane w wielu tradycyjnych przewodnikach, poukrywane w zaułkach gozytańskich wiosek, wiejskie knajpy, gdzie za nieduże pieniądze dostaniemy znakomite tradycyjne jedzenie, a także oprowadza nas po starych, okopconych i zagraconych piekarniach z fantastycznym pieczywem i ftirami – lokalną odmianą pizzy. Zabiera nas na koncert għany – gozytańskiej muzyki ludowej i na lokalne fiesty. Oprócz tego, każde "wyjście" kończy się zaproszeniem autora do jego kuchni, gdzie przyrządza gozytańskie, a także swoje autorskie dania.
Przez całą książkę Kalwas w przystępny sposób opowiada nam historię Malty, od jej początków aż do dnia dzisiejszego. Jest sporo o kulturze, sztuce i polityce tego malutkiego wyspiarskiego państwa, tak ciągle mało znanego w Polsce. Znajdziemy tu także dużo praktycznych informacji dotyczących noclegów czy komunikacji. Książkę dopełniają zdjęcia zrobione przez syna autora, Hasana.
- GenresTravel
400 pages, Paperback
First published June 17, 2020
6 people are currently reading
70 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 11 of 11 reviews
September 25, 2020
Na początku czytało mi się tę książkę naprawdę świetnie. Nawet sobie pomyślałam, że gdybym miała wydać kiedykolwiek jakąś podróżniczą pozycję, to mogłaby ona tak właśnie wyglądać. Subiektywny opis Gozo, wędrówka ulubionymi szlakami autora, piękne zdjęcia rozbudzające mój zachwyt i ciekawość świata.
Potem jednak to wszystko przytłoczyło mnie na tyle, że tempo czytania spadło a kolejne opisy skrętów w prawo lub lewo mnie wykończyły. Z ciężkim bólem dokończyłam tę książkę. Co kilka stron zachwycałam się opisami aromatycznego jedzenia lub interesujących ludzi spotkanych po drodze. Ostatecznie uważam, że czegoś było w tej książce za dużo. Sama tylko nie wiem czego.
Takie 2,5.
Potem jednak to wszystko przytłoczyło mnie na tyle, że tempo czytania spadło a kolejne opisy skrętów w prawo lub lewo mnie wykończyły. Z ciężkim bólem dokończyłam tę książkę. Co kilka stron zachwycałam się opisami aromatycznego jedzenia lub interesujących ludzi spotkanych po drodze. Ostatecznie uważam, że czegoś było w tej książce za dużo. Sama tylko nie wiem czego.
Takie 2,5.
July 28, 2020
Bardzo przyjemna i wartościowa lektura, między opisami poszczególnych tras i miejsc znajdziemy przepisy na gozytańskie potrawy, podzieloną na kilka lekkostrawnych części historię Malty, miejscowe legendy, ciekawostki o mieszkańcach wyspy, a wszystko to ubarwione nietuzinkową osobowością autora. To wszystko odróżnia tę pozycję od zwykłego przewodnika, co nie znaczy, że nie znajdziemy tu przydatnych informacji dotyczących dojazdów, noclegów, barów i restauracji. Zabrakło mi tylko jakiejkolwiek mapy wyspy, ale widocznie w dobie Google Maps to już przeżytek. Polecam szczególnie osobom, które były już na Gozo. Nie wiem, czy dla innych lektura nie będzie zbyt abstrakcyjna.
May 9, 2021
Bardzo, bardzo podoba mi się ta książka.
Z serii przewodników czy podróży nieoczywistych czytałam wszystkie wydane przed "Gozo" - tzn. tę o Sztokholmie, o Lizbonie i o Wenecji. Z ręką na sercu mogę powiedzieć, że ta jest najlepsza, albo najlepsza razem ze "Sztokholmem" Katarzyny Tubylewicz. I właściwie na tym mogłaby się zakończyć moja recenzja, ale pozwólcie, że jeszcze trochę swoją opinię doprecyzuję.
Po pierwsze i przede wszystkim doceniam to, że Piotr Ibrahim Kalwas rzeczywiście jest faktycznym mieszkańcem Gozo (albo przynajmniej był nim, gdy pisał tę książkę), a do tego osobą uważną i bacznie obserwującą świat dookoła. Widać bowiem, że mnóstwo informacji jest po prostu "z pierwszej ręki", i że rzeczywiście są to rzeczy, których nie sposób byłoby poznać, przyjeżdżając do Gozo dwa razy w roku - detale typu gdzie mieszka jaki kotek, albo że nie warto iść do jakiejś bardzo eleganckiej restauracji, skoro sto metrów dalej jest dosłowna dziura w kamieniu, w której za to pieczony jest najlepszy chleb na Gozo, Malcie i w okolicach.
Niesamowicie podoba mi się też - również nieoczywista - forma tej książki, czyli nie przejście po kolei wszystkich zabytków i odhaczenie pisania, tylko proponowanie osobnych tras spacerowych (razem z podaniem ich długości), z czego każda wydaje się wręcz wspaniała.
Mam również wrażenie, mimo że poprzednich książek Autora nie czytałam, że bardzo dobrze działa tutaj jego doświadczenie pisarsko-dziennikarsko-reporterskie - bo mamy tutaj idealne połączenie historii z teraźniejszością, konkretnej wiedzy z subiektywnymi odczuciami. (No, w paru początkowych momentach ta historia umie przytłoczyć, ale im dalej, tym lepiej).
Nie znam Autora z żadnych innych źródeł, natomiast mam wrażenie, że byśmy się dogadali, nawet jeśli nie pod kątem np. religijnym, ale pod kątem miłości do jedzenia, relaksu, ciszy i odpowiedniego napitku - bardzo, bardzo dużo jest w tej książce smaków do odtworzenia, zapachów do wyobrażenia, uczuć do przetworzenia. Bardzo podoba mi się, że Autor zamieszcza tutaj przepisy zainspirowane kuchnią gozytańską, i chociaż mogłabym się czepić sposobu napisania dwóch przepisów z ciasta kruchego, wiem, że byłby to już całkowity szczegół: bo ogólne wrażenie jest naprawdę świetne. Przy każdym leci ślinka, i chce się porzucić książkę i biec gotować - a to moim zdaniem ogromne osiągnięcie. To widać także w tym, co Autor pisze o proponowanych przez siebie trasach spacerowych, a raczej w tym, jakie dokładnie proponuje atrakcje. Wielokrotnie podkreśla miejsca, w których znajdzie się wspaniałe jedzenie, gdzie znajdzie się nowe smaki - a jednocześnie czyni to z wielkim poszanowaniem tego, że nie każdy (tak jak on) jest wegetarianinem, i umieszcza zarówno propozycje mięsne, jak i bezmięsne (przy czym mięsne są zazwyczaj z polecenia jego mięsożernych znajomych).
Niesamowite wrażenie robią też na mnie zdjęcia, zarówno pod kątem ich jakości (niektóre krajobrazy rozciągające się na dwie strony potrafią zaprzeć dech w piersiach), jak i ich liczby - i tutaj absolutnie ogromne brawa dla Wydawnictwa Wielka Litera, które nie bało się wydać niby zwykłej książki z tak ogromną liczbą WSPANIAŁYCH zdjęć. Dzięki którym można poczuć się jak na miejscu, i znów zatęsknić za podróżami (do których, na szczęście, już niedługo :-)).
Piasek, upał, piękne jedzenie, trasy spacerowe, duch spokoju i beztroski, wino, koty i morze - nie wiem, czego można chcieć więcej. I jestem bardzo, bardzo szczęśliwa, że ta książka powstała, i że miałam szansę ją przeczytać, bo mimo minimalnych mankamentów dałam się wciągnąć w to miejsce, w ten odmienny świat przedstawiany przez Autora. Plus od momentu, gdy zaczęłam czytać "Gozo...", jęczę swojemu partnerowi, że chcę jechać tam na najbliższe wakacje - a chyba właśnie o to chodzi.
Bardzo, bardzo polecam, zwłaszcza tym osobom, które muszą (tak jak ja) jeszcze parę tygodni poczekać na szczepienie, a potem wreszcie będą mogły powoli wracać do normalnego życia. Bardzo, bardzo na to czekam.
Z serii przewodników czy podróży nieoczywistych czytałam wszystkie wydane przed "Gozo" - tzn. tę o Sztokholmie, o Lizbonie i o Wenecji. Z ręką na sercu mogę powiedzieć, że ta jest najlepsza, albo najlepsza razem ze "Sztokholmem" Katarzyny Tubylewicz. I właściwie na tym mogłaby się zakończyć moja recenzja, ale pozwólcie, że jeszcze trochę swoją opinię doprecyzuję.
Po pierwsze i przede wszystkim doceniam to, że Piotr Ibrahim Kalwas rzeczywiście jest faktycznym mieszkańcem Gozo (albo przynajmniej był nim, gdy pisał tę książkę), a do tego osobą uważną i bacznie obserwującą świat dookoła. Widać bowiem, że mnóstwo informacji jest po prostu "z pierwszej ręki", i że rzeczywiście są to rzeczy, których nie sposób byłoby poznać, przyjeżdżając do Gozo dwa razy w roku - detale typu gdzie mieszka jaki kotek, albo że nie warto iść do jakiejś bardzo eleganckiej restauracji, skoro sto metrów dalej jest dosłowna dziura w kamieniu, w której za to pieczony jest najlepszy chleb na Gozo, Malcie i w okolicach.
Niesamowicie podoba mi się też - również nieoczywista - forma tej książki, czyli nie przejście po kolei wszystkich zabytków i odhaczenie pisania, tylko proponowanie osobnych tras spacerowych (razem z podaniem ich długości), z czego każda wydaje się wręcz wspaniała.
Mam również wrażenie, mimo że poprzednich książek Autora nie czytałam, że bardzo dobrze działa tutaj jego doświadczenie pisarsko-dziennikarsko-reporterskie - bo mamy tutaj idealne połączenie historii z teraźniejszością, konkretnej wiedzy z subiektywnymi odczuciami. (No, w paru początkowych momentach ta historia umie przytłoczyć, ale im dalej, tym lepiej).
Nie znam Autora z żadnych innych źródeł, natomiast mam wrażenie, że byśmy się dogadali, nawet jeśli nie pod kątem np. religijnym, ale pod kątem miłości do jedzenia, relaksu, ciszy i odpowiedniego napitku - bardzo, bardzo dużo jest w tej książce smaków do odtworzenia, zapachów do wyobrażenia, uczuć do przetworzenia. Bardzo podoba mi się, że Autor zamieszcza tutaj przepisy zainspirowane kuchnią gozytańską, i chociaż mogłabym się czepić sposobu napisania dwóch przepisów z ciasta kruchego, wiem, że byłby to już całkowity szczegół: bo ogólne wrażenie jest naprawdę świetne. Przy każdym leci ślinka, i chce się porzucić książkę i biec gotować - a to moim zdaniem ogromne osiągnięcie. To widać także w tym, co Autor pisze o proponowanych przez siebie trasach spacerowych, a raczej w tym, jakie dokładnie proponuje atrakcje. Wielokrotnie podkreśla miejsca, w których znajdzie się wspaniałe jedzenie, gdzie znajdzie się nowe smaki - a jednocześnie czyni to z wielkim poszanowaniem tego, że nie każdy (tak jak on) jest wegetarianinem, i umieszcza zarówno propozycje mięsne, jak i bezmięsne (przy czym mięsne są zazwyczaj z polecenia jego mięsożernych znajomych).
Niesamowite wrażenie robią też na mnie zdjęcia, zarówno pod kątem ich jakości (niektóre krajobrazy rozciągające się na dwie strony potrafią zaprzeć dech w piersiach), jak i ich liczby - i tutaj absolutnie ogromne brawa dla Wydawnictwa Wielka Litera, które nie bało się wydać niby zwykłej książki z tak ogromną liczbą WSPANIAŁYCH zdjęć. Dzięki którym można poczuć się jak na miejscu, i znów zatęsknić za podróżami (do których, na szczęście, już niedługo :-)).
Piasek, upał, piękne jedzenie, trasy spacerowe, duch spokoju i beztroski, wino, koty i morze - nie wiem, czego można chcieć więcej. I jestem bardzo, bardzo szczęśliwa, że ta książka powstała, i że miałam szansę ją przeczytać, bo mimo minimalnych mankamentów dałam się wciągnąć w to miejsce, w ten odmienny świat przedstawiany przez Autora. Plus od momentu, gdy zaczęłam czytać "Gozo...", jęczę swojemu partnerowi, że chcę jechać tam na najbliższe wakacje - a chyba właśnie o to chodzi.
Bardzo, bardzo polecam, zwłaszcza tym osobom, które muszą (tak jak ja) jeszcze parę tygodni poczekać na szczepienie, a potem wreszcie będą mogły powoli wracać do normalnego życia. Bardzo, bardzo na to czekam.
September 13, 2020
Bardzo dobry subiektywny przewodnik po Gozo. Na pewno skorzystam będąc ponownie!
June 28, 2025
Bardzo długa książka o bardzo małej wyspie i jej większej sąsiadce, bo trudno pisać o historii Gozo pomijając Maltę. Jest to bardzo subiektywny przewodnik po miejscu, w którym ktoś zamieszkał i z entuzjazmem neofity chce się podzielić swoimi odkryciami, co jest bardzo ok, ale jednak ilość szczegółów co do zakrętów, kroków i wymyślonych nazw dla dróg ciut męczy… I istotne ostrzeżenie, czytając tą książkę łatwo zgłodnieć, jedzenie (i picie) są istotnymi (jeżeli nie najistotniejszymi…) elementami tej książki – łącznie z przepisami, co istotne, dopasowanymi pod względem (zazwyczaj – część wyraźnie zakłada gotowanie na miejscu) do możliwości polskich sklepów. Ze względu na sporą ilość praktycznych rad i informacji dobra książka dla osoby planującej samodzielny wyjazd na Gozo, dla kogoś kto chce poczytać niezobowiązująco o ciekawym miejscy wypada przeciętnie – ciekawe fragmenty przewijają się z dłużyznami. Na plus oczywiście zdjęcia i duża ilość kotów.
September 25, 2020
Świetnie mi się czytało tę pozycję. Cały czas miałam wrażenie, że drepczę sobie po tych uliczkach na Gozo. Czuję się jakbym już tę wyspę odwiedziła, a nigdy nie miałam możliwości tam pojechać. Bardzo lubię takie książki podróżnicze na luzie, od serca i z humorem. Kiedyś tam pojadę i obiecuję kupić te 8 butelek wina. I postarać się ich nie rozbić wracając.
November 6, 2021
Książka bardzo dobrze się wpisuje w formułę „przewodnika nieoczywistego” i autor proponuje subiektywny wybór tras, wtrącając co jakiś czas historię Malty albo przepisy na gozytańskie dania. Do tego wszystko zilustrowane pięknymi zdjęciami. Bardzo brakowało mi (choćby uproszczonej) trasy wędrówki, która dałaby lepszy pogląd na to gdzie „idziemy”.
May 30, 2021
Po tej książce każdy będzie miał w głowie jeden cel- odwiedzić Gozo. Niespieszna, czarująca i ciepła opowieść- nieoczywisty przewodnik.
October 20, 2024
doceniam szczegółowość + drobiazgowość
sama skorzystałam z paru rad/ poleceń
sama skorzystałam z paru rad/ poleceń
Displaying 1 - 11 of 11 reviews