Το προξενιό της Ιουλίας

by Γιώργος Σ. Πολίτης

Το προξενιό της Ιουλίας Βένιου με τον μεγαλοκτηματία Γιωργίκη Προβιό έμελλε να γίνει το σπουδαίο νέο ολάκερου του κάμπου της Λάρισας. Έπειτα από μερικά χρόνια, ο επίλογος του γάμου της σφραγίζεται με τη δολοφονία του συζύγου και της τρίχρονης κόρης της. Η ίδια, έχοντας καταδικαστεί σε θάνατο, παραμένει αμίλητη, αποδεχόμενη τη μοίρα και, συνεκδοχικά, την ενοχή της.
Έξι ημέρες πριν από την εκτέλεσή της, η νεαρή δημοσιογράφος Αλεξάνδρα Γκίκα προσπαθεί να της πάρει μια συνέντευξη μέσα στις Φυλακές Αβέρωφ, όπου και κρατείται· στο πλευρό της ο δικηγόρος Δημητρός Ατζαλίνας. Οι αχνές μνήμες της καταδικασμένης, που δείχνει να ξυπνάει από τον λήθαργο, θα τους γυρίσουν πέντε χρόνια πίσω, στη μετεμφυλιακή εποχή τον Δεκέμβριο του 1949. Η αφήγησή της γεννά και στους δύο ζωηρές υποψίες πως υπάρχει μια «πλάγια ιστορία», μια δεύτερη εξήγηση των γεγονότων που η αποδοχή και απόδειξή της μπορεί να την αθωώσει. Αλλά ο χρόνος που τους απομένει είναι λιγοστός.
Υποθέσεις, συνδέσεις γεγονότων, συνειρμοί, αποφάσεις κι ένας αγώνας δρόμου για να αποδείξουν την αθωότητά της, ενώ οι δείκτες του ρολογιού έχουν ξεκινήσει ήδη να μετρούν αντίστροφα. Τα γεγονότα δικαιολογούν κάθε ψήγμα αισιοδοξίας. Η αλήθεια, όμως, δεν έχει φανερώσει την τελική της όψη...

416 pages, Paperback

Published March 19, 2020

About the author

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ Σ. ΠΟΛΙΤΗΣ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Σπούδασε αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων και ζωγραφική, και αργότερα παρακολούθησε επί δύο χρόνια σειρά σεμιναρίων φιλοσοφίας, ψυχολογίας και πολιτικής οικονομίας στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή μυθιστορηματικών και θεατρικών έργων, ενώ συγχρόνως αρθρογραφεί στον περιοδικό Τύπο και στο Διαδίκτυο. Μυθιστορήματα του ιδίου: Ήφαες, Αδελαή; (2011), 24 στιγμές ακραίου πάθους (2017), Το γράμμα που δεν διαβάστηκε ποτέ (2018). Θεατρικά έργα που ανέβηκαν σε θεατρικές σκηνές των Αθηνών: Κορίτσι Διαμάντι, Το Λαχείο. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματά του ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΙΟ ΤΗΣ ΙΟΥΛΙΑΣ, το οποίο προβάλλεται σε τηλεοπτική σειρά με μεγάλη επιτυχία, ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΦΙΛΙ και Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ.

Reviews

[Margaret · Rating 5 out of 5]

Διαμάντι! Μια ηθογραφία εποχής, με άριστα σκιαγραφημενους χαρακτήρες, γεμάτη ένταση και συναισθήματα, μεταμφιεσμένη με μαεστρία σε αστυνομικη νουβέλα παλιάς κοπής. Ενθουσιάστηκα με τη ρευστή γλώσσα γραφής που διανθίζεται από πολύτιμες λεξεις κι εκφράσεις τοπικής διαλέκτου.

[Paraskevi Parissi · Rating 4 out of 5]

https://lovebook-diary.blogspot.com/2...

Το προξενιό της Ιουλίας είναι ένα δυνατό βιβλίο που σε κάνει να θέλεις να συζητήσεις έντονα πάρα πολλά θέματα και είμαι σίγουρη ότι ο καθένας θα εκφραστεί από την δική του οπτική γωνιά. Το πιο σημαντικό στο βιβλίο για εμένα είναι το πώς αντιμετωπίζουμε, αντιλαμβανόμαστε μία κατάσταση και η αλήθεια μας είναι η αποδοχή της . Αν σε αυτή την κατάσταση συμφωνούν και άλλοι τότε είναι μία πραγματικότητα αδιαμφισβήτητη, είναι όμως έτσι πάντα τα πράγματα ή όλα εξαρτώνται από την ικανότητα μας να αντιμετωπίζουμε όμοια κάποιες καταστάσεις; Να υπάρχει μία αλήθεια η οποία να είναι κοινωνικά αποδεκτή και μόνο , γιατί έτσι μας βολεύει;
Το τέλος καθορίζει τις πράξεις μας, το αποτέλεσμα και τις σκέψεις!!!

Η ιστορία του βιβλίου διαδραματίζετε από το 1949 έως το 1954 και όπως καταλαβαίνεται είναι χρόνια που η Ελλάδα ήταν μία χώρα διχασμένη πολιτικά και οικονομικά, με ανοιχτές πληγές από τον εμφύλιο, με καταπιεστική κουλτούρα και φυσικά η γυναίκα παντρευόταν αυτόν που έλεγαν οι γονείς της … με προξενιό δηλαδή. Δεν θα υπήρχε καλύτερος τίτλος για το βιβλίο αυτό πιστέψτε με. Υπάρχουν προξενιά τα οποία εξελίχθηκαν εξαιρετικά και τα ζευγάρια αγαπήθηκαν . Υπάρχουν όμως και κάτι προξενιά που είναι σαν να δίνεις το παιδί σου, να το σπρώχνεις σε λάκκο με λιοντάρια , το οποίο θα το κατασπαράξουν και εκεί την ευθύνη την έχει ο γονιός. Μία από αυτές τις νύφες είναι και η Ιουλίτσα και πολύ καλά την ονομάζει ο συγγραφέας έτσι από την αρχή ,γιατί παραμένει πάντα το άβουλο παιδί που οι άλλοι κανόνιζαν για αυτήν, λες και ήταν ανδρείκελο στα χέρια της μάνας της , την οποία την συγχώρεσε !!!Της άρεσε η καλοπέραση , η διασκέδαση, ήθελε να αποφύγει τις πάστρες του σπιτιού και ονειρευόταν μεγαλεία και εκεί συνυπέγραψε την συμφωνία του γάμου της.

Μέσα από την πλοκή του έργου ξετυλίγονται πολλοί χαρακτήρες είτε έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο είτε όχι αλλά, ο καθένας επηρεάζει την ροή της εξέλιξης , η οποία είναι γρήγορη και σε κάποια στιγμή οι εντάσεις ανεβαίνουν από την δυναμική γραφή του συγγραφέα. Θα μπορούσα να πω ότι σε κάποια σημεία ήταν λίγο καυστική με αίσθηση του χιούμορ αλλά το πιο σημαντικό ήταν ,ότι αναπτύσσονταν οι χαρακτήρες σε τέτοιο σημείο που καταλάβαινες τις αιτίες των πράξεων τους, αν και τους περισσότερους δεν μπορούσα να τους συμπαθήσω με τίποτα. Και εδώ είναι το οξύμωρο να έχεις δυνατούς χαρακτήρες, οι οποίοι να κρύβουν τις αλήθειες τους και να μην τις αποκαλύπτουν, να θες να μάθεις ποιες θα είναι οι αντιδράσεις τους αλλά να μην ταυτίζεσαι μαζί τους. . Βέβαια ήταν άνθρωποι με κουλτούρα άλλης εποχής θα μου πείτε αλλά δυστυχώς υπάρχουν και σήμερα. Επίσης, κάποιες στιγμές ένιωσα μέσα στο κείμενο τις προσωπικές απόψεις του συγγραφέα να εκφράζονται από ήρωες , όπως είναι το θέμα της πίστης και της γνώσης , γιατί δεν θα μπορούσε να εκφράζεται έτσι η Ιουλίτσα με τα συγκεκριμένα στοιχεία του χαρακτήρα της…. αλλά μου άρεσε όλο αυτό το παιχνίδι που ένιωσα.

Νιώθουν τρόμο εκείνη που έχουν αποδεχτεί το αναπόφευκτο!!!

Όσον αφορά την πλοκή μπορώ να σας πω ότι έχει γίνει ένα διπλό έγκλημα και η Ιουλία αποδέχεται χωρίς αντίδραση την ενοχή της . Με την βοήθεια ενός Δικηγόρου και μιας Δημοσιογράφου που την επισκέπτονται στις φυλακές Αβέρωφ λίγες ημέρες πριν την εκτέλεση της, είναι σαν να ξυπνάει από ένα λήθαργο και να εξιστορεί γεγονότα , να δίνει απαντήσεις σε γρίφους και μυστήρια μα πάνω από όλα είναι σαν να έχει ένα κρυμμένο άσσο στο χέρι της . Είναι τελικά η Ιουλία ένοχη ή αθώα; Μήπως είναι το θύμα ; Και αν είναι έτσι ποιος είναι ο Θύτης; Μέσα από τα λόγια της θα ταξιδέψει ο αναγνώστης σε ένα ταξίδι αμφισβήτησης των πραγμάτων και των πεποιθήσεων. Θα έχει συνεπιβάτες ανθρώπους με έντονα πάθη, επιθυμίες που προσπαθούν να ξεφύγουν από μία εποχή που τους συνθλίβει. Εμμονές και προκαταλήψεις, απιστίες, έρωτες, κατευθύνσεις από τρίτους , αρρωστημένοι ψυχισμοί που χορεύουν συρτάκι γύρω από ανθρώπους που δεν έχουν την δύναμη να σηκώσουν το ανάστημα τους γιατί έτσι έμαθαν ή ίσως κρύβουν κάτι.
Το περιβάλλον πάντα παίζει καταλυτικό παράγοντα για την εξέλιξη ενός γάμου και όταν δεν έχεις ισχυρή γνώμη τότε ακούς αυτούς που εμπιστεύεσαι όσο και να το πληρώσεις μετά και η ευθύνη τελικά είναι δική σου. Τα ψέματα πάντα φέρνουν και άλλα ψέματα και στο τέλος το κουβάρι μπλέκεται τόσο πολύ που μόνο μία φλόγα κοφτερή χρειάζεται για να το λύσει και να το κάψει. Την Ιουλίτσα την πόνεσα πολύ κάποιες στιγμές γιατί ήταν μάνα και κάθε μάνα αξίζει να είναι καλά για το παιδί της, αν και έκανε αρκετά λάθη που ήταν αποτέλεσμα των καταστάσεων που επικρατούσαν , αν όλα ήταν διαφορετικά ίσως να είχε καλύτερη τύχη! Δυστυχώς δεν μπορούσε να ζήσει για τον εαυτό της αλλά μόνο για την κοινωνία! Έζησε μια ζωή ψάχνοντας μέσα στο λαγούμι της μία δίοδο για την χαρά!

Το βιβλίο το απόλαυσα πολύ γιατί είχε μία δυνατή ιστορία που δυστυχώς είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν πολλές Ιουλίες ακόμη και σήμερα , ίσως σε άλλη μορφή . Μου άρεσε η γραφή καθώς και η γλώσσα της εποχής με όλες τις ιδιοτροπίες της, οι οποίες φυσικά διαφοροποιούνται από τόπο σε τόπο και μπορείτε να δείτε την σημασία τους στο τέλος του βιβλίου που υπάρχει το κατάλληλο λεξιλόγιο, αν και θα σας ομολογήσω ότι προτιμώ να τις διαβάζω στην ίδια σελίδα με το κείμενο, μου είναι πιο εύκολο. Το δε εξώφυλλο είναι εξαιρετικό με το καταπληκτικό νυφικό εποχής κρεμασμένο , με τα γοβάκια του, με το πέπλο που πέφτει στην ξύλινη καρέκλα σαν να σταμάτησε ο χρόνος και να αποτυπώθηκε το μεγαλείο της στιγμής!!!

Τι θα ήσουν Ήλιε μου, αν δεν είχες εμάς τους ανθρώπους να σε προσκυνάμε;

Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα το βιβλίο του Γιάννη Πολίτη γιατί ψυχογραφεί μία ολόκληρη εποχή που προσπαθεί να ανθήσει!!

[Penny · Rating 2 out of 5]

2.5 ⭐

[Ευα Μηλιά Κουτσουμπα · Rating 4 out of 5]

"Το προξενιό της Ιουλίας"

Με ένα υπέροχο εξωφύλλο με προϊδεάζε από την αρχή να το διαβάσω και δεν έπεσα έξω.

Το προξενιό της Ιουλίας είναι ένα διαφορετικό βίβλιο ως προς την τεχνική του και όχι τόσο ως την πρωτοτυπία της ιστορίας που περιγράφει.

Στο βιβλίο αυτό ανοίγονται δύο διαφορετικοί κόσμοι.
Το βιβλίο διαδραματίζεται σε μια βουκολική, έντονη, ατμόσφαιρα που δεν έχω ξανά αντικρύσει σε βιβλίο.
Είναι ο κόσμος των βοσκών.
Ο κόσμος των Βλάχων.
Ακόμη και η γραφή σε αυτό το "δεύτερο βιβλίο" μέσα στο βίβλιο που χρησιμοποιείται από τον συγγραφέα έχει την απόχρωση αυτής της ατμόσφαιρας.
Η δωρική γραφή, η ωμή και ίσως στα αυτιά κάποιων, "αισχρή" ήταν μία έκπληξη για τα δικά μου μάτια.
Γοητεύτηκα από αυτόν τον κόσμο που δεν μου είναι άγνωστος καθώς μεγαλώσα μέσα στα ήθη και τα έθιμα του.

Από την άλλη έχουμε το μετά.
Μια φυλακή.
Η φυλακή Αβέρωφ.
Μια γυναίκα πού έχει χαθεί ακόμη και η σκιά της.
Μια γυναίκα που είναι καταδικασμένη να ζει με τους δαίμονες της & τα φαντάσματα της μνήμης της.

Η Ιουλία.
Ένα παιδί που μεγαλώσε, ωρίμασε μέσα σε σκοτεινές ψυχές.
Μεγάλωσε μέσα στη βία.
Μάτωσε μέχρι που χάθηκε.
Έχασε τα πάντα.
Και έχασε και τον εαυτό της.

Ένα δραματικό κοινωνικό βιβλίο που στηρίζει τις βάσεις του στην ψυχοσύνθεση των ανθρώπων που γίνονται υποχείρια στα πάθη των άλλων.
Άνθρωποι που έχουν τον σύνδρομο της Στοκχόλμης.
Ανθρώποι που καταδικάστηκαν να ξεχάσουν τα όνειρά τους, να αισθάνονται τον εφιάλτη τους σαν παράδεισο.
Να ζουν νεκροί και ας είναι ζωντανοί.

Η Ιουλία ένας από τους χαρακτήρες του βιβλίου που πόνεσα πολύ.
Θα μπορούσα να πω ότι διδάχτηκα από τις περιπέτειες της ζωής της.
Ένας άνθρωπος που παρά τα όσα πέρασε έγινε πιο σοφός, έγινε πιο δυνατός και θωράκισε την ψυχή του και όχι το σώμα του.
Άλλωστε για αυτό ζούμε όλοι για μία καθαρή ψυχή.

Ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα.
Ένα μυθιστόρημα που ξεκινάει το βίο του από τον Κάμπο της Λάρισας ως και την Αθήνα εκεί στις φυλακές Αβέρωφ.
Με έντονα τα πολιτικά στοιχεία.
Με έντονη τη βουκολική ατμόσφαιρα.
Τις κοινωνικές προεκτάσεις.
Τα διδάγματα ζωής.
Και τα λάθη.
Λ��θη άλλοτε ανθρώπινα άλλοτε εκείνα της ψυχής και του πάθους.
Με εκείνα τα λάθη της κοινωνίας, της κλειστής κοινωνίας των κλειστών παντζουριών για να μη γίνει το σπίτι του κάθε ανθρώπου το κουτσομπολιό του χωριού.
Τα γιατί πάντα μένουν άλυτα.
Υπάρχουν και αυτά τα γιατί που βαφτίζονται πρέπει, και τα πρέπει είναι δύσκολο να τα σπάσεις όση δύναμη κι αν έχεις μέσα σου.
Το φράγμα τους γίνεται τοίχος απέναντι στην κοινωνία.
Τα ήθη και τα έθιμα που έχουμε ακούσει και έχουν τον κυρίαρχο ρόλο ακόμα σε κάποια μέρη της χώρας μας είναι φράγμοι που δεν σπάνε εύκολα.

Η ιστορία της Ιουλίας ξεκινάει από το γάμο της. Ένα γάμο που δεν θέλησε ποτέ όμως τον ήθελαν άλλοι για εκείνη.
Από κει και πέρα ξεκινάει η δική της μαρτυρική κόλαση.
Οι γονείς απών.
Οι ελπίδες δεν άνθισαν ποτέ.
Ακόμα και εκείνα τα σημάδια στο κορμί της τα βάφτισαν τριαντάφυλλα χωρίς να φοβηθούν τα αγκάθια τους.

Όσο για εκείνη δεν έγινε αγκάθι για τους άλλους.
Εκείνη πλήρωσε για όλα.
Πλήρωσε με το θάνατο της ψυχής της.
Πλήρωσε για όσα δεν έπρεπε να πληρώσει.
Και το τέλος της δεν είχε γυρισμό..
Ήταν προδιαγεγραμμένο από την αρχή από ανθρώπους που βαφτίστηκαν μοίρα.
Μία μαριονέτα ήταν στα χέρια των άλλων.
Μία σοφή μαριονέτα.
Μία μαριονέτα που αφέθηκε, οχι γιατί δεν είχε επιλογές αλλά δεν είχε που να στηρίξει τις ελπίδες της.
Και έσβησε από το μυαλό της την ύπαρξη της, αφέθηκε στο παιδί της.
Έγινε η μάνα που ποτέ δεν είχε.
Είναι η αγάπη που ποτέ δεν έλαβε.
Έγινε εκείνα που είχε τόσο ανάγκη και δεν τα πήρε ποτέ.

Στο τέλος περίμενα μία λύτρωση.
Και η λύτρωση ήρθε, Όχι ολοκληρωτικά αλλά ήρθε.
Και όμως η Ιουλία έχασε και τότε τις ελπίδες της.
Έχασε και την ψυχή της.
Ξέχασε να χαμογελά και να ζει.
Κι όμως λυτρώθηκε μέσα από την αλήθεια.
Όσο κόκκινη και αν ήταν εκείνη η αλήθεια τη λύτρωσε και απελευθέρωσε την ψυχή της και ίσως όχι μόνο τη δική της.

Αυτό που μου κέντρισε ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον είναι η γραφή του συγγραφέα.
Το πώς εναλλάσσετε από το παρελθόν στο παρόν.
Από τη δωρική, ωμή, βουκολική γραφή στην λυρική και πιο σκληρή.
Χωρίς να μπερδεύει τη γλώσσα και την γράφη στις εναλλαγές του τόπου & του χρόνου.
Ένιωθα ότι διάβαζα δύο διαφορετικά βιβλία από δύο διαφορετικούς συγγραφείς.
Μου έκανε μεγάλη θετική αίσθηση καθώς πιστεύω ότι είναι δύσκολο αυτό να βγει σε ένα τόσο διαφορετικό βιβλίο, και όχι απλά να πραγματοποιηθεί αλλά αυτό να γίνει απόλυτα άρτια.


Ένα βιβλίο γεμάτο πάθη, ίντριγκες, αστυνομική έρευνα, πολιτικά γεγονότα και και αρκετή αγωνία.
Ένα κοινωνικό δράμα που σίγουρα αξίζει την προσοχή μας.


Ωστόσο θα αναφερθώ στο τέλος, σε εκείνο το κομμάτι που σαν αναγνώστρια ήθελα λίγο παραπάνω.
Θα ήθελα το τέλος να ήταν πιο συγκεκριμένο, δηλαδή να μπορούσαμε να μάθουμε τι απέγινε η Ιουλία μετά από, όλο αυτό και, τις αντιδράσεις της καθώς μαθαίνουμε την αλήθεια.



Κατά τα άλλα όμως είναι ένα βιβλίο που σίγουρα αξίζει την προσοχή για αυτά που αναφέρω παραπάνω αλλά πολύ περισσότερο για την διαφορετικότητα που δίνει με τη βουκολική ατμόσφαιρα που θυμίζει παλιές ελληνικές ταινίες του είδους.
Κάτι διαφορετικό για τα ελληνικά λογοτεχνικά δεδομένα του σήμερα.

Πριν κλείσω Θα ήθελα να πω ότι το εξώφυλλο πραγματικά αντικατοπτρίζει την όλη εικόνα του βιβλίου. Ένας πίνακας ζωγραφικής που τα χρώματα του είναι το ίδιο το βιβλίο.!

Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.!!

[Vicky Ziliaskopoulou · Rating 3 out of 5]

Σαν ιστορία είναι εξαιρετική. όλοι οι χαρακτήρες περιγράφονται άρτια, δεν υπάρχει ο απόλυτα καλός και αντίστοιχα ο απόλυτα κακός, όλους θα μπορούσαμε να τους συναντήσουμε στην αληθινή ζωή. Μπράβο του για την έμπνευση. Με ζόρισε όμως λίγο ο τρόπος γραφής, ήταν γραμμένο με τρόπο που έκανε την ανάγνωση δύσκολη για εμένα, ή μάλλον πιο σωστά δεν μπόρεσα να χαλαρώσω διαβάζοντας, έπρεπε να είμαι συνέχεια απόλυτα συγκεντρωμένη. Πάντως είναι ωραίο.

https://kiallovivlio.blogspot.com/

[Bookish Bluestocking · Rating 3 out of 5]

Είμαι μάλλον διχασμένη σχετικά με το βιβλίο. Σκληρό, ωμό, αληθινό, δύσκολο και στενάχωρο. Με πυκνά νοήματα που ήταν διατυπωμένα με ενδιαφέροντα τρόπο και πολλά σε προκαλούσαν να σταθείς σε αυτά και να εμβαθύνεις. Θεωρώ ρεαλιστική την απεικόνιση της κοινωνίας και της στάσης των ανθρώπων απέναντι στις εξωσυζυγικές σχέσεις αλλά και στην αποδοχή της εμφυλης βίας κατά των γυναικών που έπρεπε να τα υπομείνουν όλα. Με ενόχλησε το κοίταγμα του συγγραφέα αποκλειστικά και μόνο στα θύματα της αριστερής παράταξης δίνοντας τους συγχωροχάρτι εμμέσως παρουσιάζοντας τους εθνικόφρονες ως κυνικούς εγκληματίες. Μου άρεσε η αφήγηση αλλά δεν με έπεισε ότι η επαρχιωτοπουλα του 1950 είχε τέτοια ευφράδεια και βάθος σκέψης, θα το δεχομουν πιο εύκολα ως σκέψεις του συγγραφέα αφηγητή. Τέλος ο συγγραφέας πρέπει να έχει διαβάσει πολύ Τσιφόρο (Παραμύθια πίσω από τα κάγκελα, Τα παλιόπαιδα τ' ατίθασα) γιατί στο κεφάλαιο με το Σωτηράκη οι εκφράσεις, οι λέξεις, ο ειρμος είναι ξεπατικωτουρα. Δεν ξέρω αν μου άρεσε το βιβλίο, σίγουρα ήταν ενδιαφέρον και είχε πολλά να πει. Θα περιμένω και επόμενο πόνημα του συγγραφέα για να μορφωσω άποψη.

[Ria · Rating 4 out of 5]

φαινεται πως το εγραψε γερος αντρας αλλα καλο

[Γιώτα Παπαδημακοπούλου · Rating 4 out of 5]

Εν μέσω καραντίνας κυκλοφόρησε το νέο μυθιστόρημα του Γιώργου Πολίτη, με την υπογραφή των εκδόσεων Ψυχογιός που αποτελούν πλέον το νέο εκδοτικό του σπίτι. Ένα βιβλίο από εκείνα που για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο σού προκαλούν μια ταραχή από την πρώτη κιόλας στιγμή που τα παίρνεις στα χέρια σου και διαβάζεις την περίληψή τους. Μια αίσθηση που γίνεται βεβαιότητα από τις πρώτες κιόλας σελίδες ανάγνωσης και που όσο περισσότερο εμβαθύνεις στις πτυχές και στις αλήθειες της, τόσο περισσότερο παρασύρεσαι στον πυρήνα της πραγματικότητάς της και σε όσα συγκλονιστικά βρίσκονται κρυμμένα εκεί, περιμένοντάς σε να τα ανακαλύψεις.

Η Ιουλία Βένιου, κάπου στα μέσα του εικοστού αιώνα, παντρεύεται κατόπιν προξενιού τον μεγαλοκτηματία Γιωργίκη Προβιό. Ολάκερος ο κάμπος της Λάρισας μιλάει για το χαρμόσυνη γεγονός, που αποτελεί τεράστια είδηση στα μέρη. Όμως τα χρόνια περνάνε και οι χαρές σύντομα μέλλουν να γίνουν λύπες, με το χρονικό του γάμου αυτού να σφραγίζεται με τον χειρότερο τρόπο που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς. Με το αίμα του Γιωργίκη και της τρίχρονης κόρης του ζεύγους, ένα γεγονός που όχι μόνο σοκάρει την τοπική κοινωνία, αλλά τη χώρα ολάκερη, με την Ιουλία να καταδικάζεται εις θάνατον, αφού εκείνη θεωρείται η ένοχη αυτής της αποτρόπαιας πράξης, με την ίδια να μην κάνει τίποτα για να προσπαθήσει ν' αποδείξει το αντίθετο.

Καταδικασμένη από το ελληνικό κράτος, μα και από τον ίδιο της τον εαυτό, η Ιουλία βυθίζεται στη σιωπή και από εκεί στην ανυπαρξία, έχοντας αποδεχθεί τη μοίρα και το πεπρωμένο της. Μόλις έξι μέρες πριν την εκτέλεσή της, η δημοσιογράφος Αλεξάνδρα Γκίκα θα την επισκεφτεί στις Φυλακές Αβέρωφ, αποσκοπώντας στο να της πάρει μία συνέντευξη που θα την βοηθήσει σημαντικά στην καριέρα της. Εκεί θα γνωρίσει και τον δικηγόρο Δημητρό Ατζαλίνα, και οι δυο τους θα προσπαθήσουν να βγάλουν την Ιουλία από τη λήθη και να πάρουν τις απαντήσεις που τόσα χρόνια κανείς δεν κατάφερε να πάρει. Και πράγματι, η Ιουλία μοιάζει να βγαίνει κάπως απ' τα σκοτάδια της, και μέσα από τις αχνές μνήμες ενός παρελθόντος που άφησε για πάντα πίσω της, αλλά που οι συνέπειές του ακόμα την κυνηγάνε, η Αλεξάνδρα και ο Δημητρό αρχίζουν να υποψιάζονται πως πίσω από την φαινομενική αλήθεια, υπάρχει και μια άλλη που δεν γνωρίζουν και που πρέπει να ανακαλύψουν, αν θέλουν να σώσουν τη ζωή της Ιουλίας.

Η ιστορία είναι μια αφήγηση που μας ταξιδεύει πότε πέντε χρόνια πίσω, στον μετεμφυλιακό Δεκέμβριο του 1949 και στα όσα τον ακολούθησαν, και πότε στο σήμερα, με τους ήρωές μας να προσπαθούν να συνδέσουν τα κομμάτια των αναμνήσεων της Ιουλίας, έτσι ώστε ν' αποκαλύψουν εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες που αν τις ενώσουν μπορούν να τους οδηγήσουν στην αποκάλυψη μιας αλήθειας πολύ διαφορετικής απ' αυτήν που γνωρίζουν μέχρι τώρα. Και ακριβώς αυτό είναι ένα σκέλος της ιδέας του συγγραφέα, η πολυπλοκότητα της αλήθειας και οι πολλαπλές διαστάσεις που αυτή μπορεί να έχει, ανάλογα από ποιο ��ρίσμα θα επιλέξει κανείς να την δει, μα και από το πόσο εύκολα σχηματίζουμε γνώμη και βγάζουμε συμπεράσματα, επειδή μένουμε στην επιφάνεια των πραγμάτων, στην πρώτη εντύπωση, και δεν προσπαθούσε να εμβαθύνουμε περισσότερο σε αυτήν.

Σε ένα δεύτερο επίπεδο, ο συγγραφέας, με γλώσσα μεστή και στιβαρό λόγο, μιλάει για τις πεποιθήσεις των ανθρώπων και την εμμονική αγκίστρωσή τους σε αυτές, που όχι μόνο καταστρέφουν συνειδήσεις, πολλές φορές, αλλά ακόμα και την ίδια τη ζωή τους, ή και τις ζωές των γύρων τους, ηθελημένα ή και ασυνείδητα. Μιλάει, όμως, και για την ατομική ελευθερία του κάθε ανθρώπου, για το δικαίωμά του στην επιλογή, μα και στην δύναμη που έχει ο καθένας μας στα χέρια του και που μπορεί να την χρησιμοποιήσει προκειμένου να ξεφύγει από την πραγματικό��ητα που άθελά του βρέθηκε μέσα της, και να διεκδικήσει την πραγματικότητα μέσα στην οποία πραγματικά θέλει να ζήσει, αρκεί να βρει τη θέληση να την αξιοποιήσει.

Παράλληλα με όλα τα παραπάνω, ο κύριος Πολίτης μεταφέρει με μεγάλο ρεαλισμό και περιγράφει με εξαιρετική γλαφυρότητα τις εποχές στις οποίες τοποθετεί τους ήρωές του και τις αφηγήσεις τους, χρησιμοποιώντας και αρκετά τοπικά ιδιώματα -για τα οποία, ευτυχώς, στο τέλος του βιβλίου υπάρχει σχετικό λεξιλόγιο, κάτι εξαιρετικά βοηθητικό και χρήσιμο. Συνοψίζοντας, λοιπόν, "Το προξενιό της Ιουλίας" είναι ένα βιβλίο που παντρεύει τη μυθοπλασία με ιστορικά αφηγηματικά στοιχεία μιας εποχής που καθόρισε σημαντικά την πορεία της σύγχρονης μετεμφυλιακής Ελλάδας, μα και η ανθρώπινη ιστορία χαρακτήρων, συνάμα, που αναζητούν την ατομική τους ελευθερία και την ταυτότητα του εγώ τους, σε έναν κόσμο που καταρρέει γύρω τους και αλλάζει, μέσω μιας ματιάς γεμάτη δύναμη, συναίσθημα και τρυφερότητα.

[KIRIAKI(Dominica Amat) · Rating 5 out of 5]

https://dominicamat.blogspot.com/2020...

Οι γάμοι που συνάπτονταν εξαιτίας κάποιου προξενιού ήταν σύνηθες φαινόμενο στην χώρα μας μέχρι καί πριν κάποια χρόνια. Ειδικά στην επαρχία,όπου οι άνθρωποι είχαν άλλη νοοτροπία από εκείνους που κατοικούσαν στην Αθήνα,ή,σε άλλες μεγαλουπόλεις. Αυτοί οι γάμοι ήταν κατά βάση ''εμπορικές συμφωνίες'' ανάμεσα στις οικογένειες των μελλονύμφων... Δεν τίθετο θέμα γνώμης αυτών που επρόκειτο να παντρευτούν. Ακόμη κι αν ήταν άνδρες,έπρεπε να το αποδεχθούν ως έχει καί να μην φέρουν αντίρρηση. Η μοίρα,δε,των γυναικών ήταν χειρότερη... Πόσες θα είχαν ευχηθεί,τότε,να είχαν γεννηθεί άνδρες αντί για γυναίκες;
Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ψυχογιός το νέο βιβλίο του συγγραφέα κυρίου Γιώργου Πολίτη,με τίτλο ''Το προξενιό της Ιουλίας''. Πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με πολλές προεκτάσεις,το οποίο κάλλιστα θα μπορούσε να βασίζεται καί σε πραγματικά γεγονότα.
Είχα υποσχεθεί πως φέτος θα προσπαθούσα να διαβάσω όσα περισσότερα βιβλία μπορέσω καί ειδικά συγγραφέων,των οποίων την γραφή δεν έχω γνωρίσει έως τώρα. Το βιβλίο αυτό ήταν η αιτία για να γνωρίσω την πένα του κυρίου Πολίτη καί να μαγευτώ από την δυναμική της. Είμαι σίγουρη ότι αν στο τέλος της χρονιάς με ρωτήσουν ποια βιβλία ξεχώρισα,θα δυσκολευτώ να τα απαριθμήσω...
Από τον τίτλο του,κιόλας,οι αναγνώστες αντιλαμβάνονται την βασική ιδέα πάνω στην οποία στηρίζεται ο συγγραφέας καί έπειτα υφαίνει στον αργαλειό ένα μυθιστόρημα δραματικό καί πολυεπίπεδο που καταπιάνεται με πολλά κοινωνικά θέματα που ταλάνισαν καί ίσως ακόμα να απασχολούν τους πολίτες της χώρας.
Ο συγγραφέας εύστοχα συνδυάζει αληθινά γεγονότα της μετεμφυλιακής περιόδου της χώρας μας με τον μύθο καί μας δίνει ένα βιβλίο που μπορεί να χαρακτηριστεί ως κομψοτέχνημα. Φέρνει στο φως τα κακώς κείμενα εκείνης της εποχής,τα καυτηριάζει καί προσπαθεί να συνετίσει έστω καί τώρα.
Μέσω της πλοκής του εν λόγω μυθιστορήματος,ο συγγραφέας κάνει το ψυχογράφημα όχι μόνο των ηρώων της ιστορίας,αλλά ολάκερης της κοινωνίας. Αποτυπώνει πάνω στο χαρτί συναισθήματα,σκέψεις,αντιπαλότητες,μίση,έριδες,πάθη,αδικίες,πόνο καί δίνει έστω καί στο παραπέντε την πολυπόθητη λύτρωση μέσω της δικαιοσύνης σε εκείνους που πραγματικά την έχουν ανάγκη,πάντα με την απαραίτητη προσοχή καί σεβασμό.
Με ύφος άλλοτε αυστηρό,καυστικό καί δηκτικό καί άλλοτε ήπιο,σχεδόν γλυκό,ο συγγραφέας προσπαθεί καί το καταφέρνει,να αγγίξει τις ψυχές των αναγνωστών καί να τους μεταδώσει το μήνυμα που επιθυμεί. Ο λόγος του είναι μεστός καί αδιάκοπος. Δεν τοποθετεί περιττές επαναλήψεις,ούτε προσπαθεί να εντυπωσιάσει με την χρήση πομπωδών λέξεων καί φράσεων.
Όλοι κάνουν λάθη στην ζωή τους,είτε μεγαλύτερα,είτε μικρότερα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επωμίζονται τις συνέπειες οι αθώοι... Μπορώ να τους φανταστώ σαν τα εξιλαστήρια θύματα της ιστορίας.
Κατά την διάρκεια της ανάγνωσης του βιβλίου θα έρθουμε σε επαφή με τα ήθη καί τα έθιμα της επαρχίας τα παλαιότερα χρόνια,το ζήτημα της τιμής της γυναίκας,καθώς καί την θέση της μέσα στην κοινωνία. Η διαφορά με τους ανθρώπους στην πρωτεύουσα δεν θα μας γίνει φανερή μόνο από την γλώσσα(οι μεν κάτοικοι της επαρχίας έχουν μία συγκεκριμένη ντοπιολαλιά που διανθίζεται από τους τοπικούς ιδιωματισμούς,οι δε Αθηναίοι μιλούν την απλή,καθαρή δημοτική που μιλάμε έως σήμερα),αλλά καί εξαιτίας μίας δικαστικής απόφασης που βασίζεται σε πλάνη καί παρ'ολίγον να στερήσει την ζωή ενός αθώου ανθρώπου.
Με λίγα λόγια,ο συγγραφέας κύριος Γιώργος Πολίτης δίνει στο αναγνωστικό κοινό ένα μυθιστόρημα βαθειά συγκινητικό,σπαρακτικό,ρεαλιστικό που δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο καί ανεπηρέαστο μετά την ανάγνωσή του. Ήδη σας είπα πολλά. Το βιβλίο αυτό αξίζει να το αναζητήσετε καί να το διαβάσετε. Ποιός ξέρει; Μπορεί μέσα από τους ήρωες να συναντήσετε πρόσωπα,ή,καταστάσεις που έχετε ακούσει από τους γύρω σας.
Καλά σας αναγνώσματα!

[Ioanna Stefani · Rating 1 out of 5]

DNF! Ενώ πρέπει να έχει πολύ ενδιαφέρον η υπόθεση, είναι φοβερά αργή η εξέλιξη, παλιακη γραφή (με την κακή έννοια) και περιττές πληροφορίες που μου αποσπούσαν την προσοχή από το κείμενο. 50 σελίδες άντεξα.

[Giota Spiliopoulou · Rating 5 out of 5]

δυνατο,χωρίς γλυκαναλατες περιγραφες

[Elsa Pazolidou · Rating 5 out of 5]

Η Ιουλίτσα έχει καταδικαστεί σε θάνατο.
Η αρχή του βιβλίου.
Η αρχή όλων.
Το προξενιό της με τον μεγαλοτσιφλικά, τον Γιωργίκη Προβιό, και κατόπιν ο γάμος μαζί του, η δολοφονία του αλλά και της κόρης της, την έστειλαν στη φυλακή.
Η ετυμηγορία εύκολη!
"Εις θάνατον!"
Απομένουν έξι μέρες για την εκτέλεση της ποινής.

Σιωπή...
Παραμένει αμίλητη όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στη φυλακή.
Η δημοσιογράφος, Αλεξάνδρα Γκίκα, έχοντας στο πλάι της τον δικηγόρο Δημητρό Ατζαλίνα, καταφέρνει και εισβάλλει στο κελί της θέλοντας να σπάσει τη σιωπή και να μάθει την αλήθεια.

Η κατηγορούμενη ανοίγει μάτια και ψυχή.
Μέσα στο παραλήρημά της αναγνωρίζει στο πρόσωπο της δημοσιογράφου τη νεκρή της κόρη, το Βγενιώ της.
Από κει κι έπειτα δεν υπάρχει σταματημός, δεν υπάρχει γυρισμός.
Μίλησε...
Μίλησε και τα είπε όλα.
Όλα όσα ήξερε...
Για ό,τι ειπώθηκε και βίωσε, για κάθε σκηνή που διαδραματίστηκε, για κάθε δρόμο που πάρθηκε και ακολούθησε κατά βούληση άλλων.

Οι θύμησες σκληρές, στυγνές και αιματηρές.
Δεν κάνουν σκόντο.
Επιστρέφει πίσω, στον Δεκέμβρη του 1949 και το ρολόι της αντίστροφης μέτρησης μπήκε σε λειτουργία.
Οι μέρες φτάνουν.
Ο χρόνος αμείλικτος σαν να τρέχει, σαν να βιάζεται να πάρει την εκδίκησή του.

Η Ιουλίτσα πίστεψε.
Πίστεψε ό,τι της είπαν.
Πίστεψε τα ματωμένα χέρια της, τα γυαλιά που σκίσανε τη σάρκα της, πίστεψε την πραγματικότητα, πίστεψε τα μάτια της.
Δολοφόνος ή θύμα;

Το προξενιό της Ιουλίας μας μεταφέρει σε μια μετά Εμφυλίου Ελλάδα, με αριστερούς και δεξιούς να γεμίζουν καφενεία και αυλές σπιτιών προσπαθώντας να αποδείξει ο κάθε ένας από τη μεριά του τη δική του σκοπιά και να αποδώσουν δικαιοσύνη με θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο.
Σαν μικροί δικαστές μιας πληγωμένης χώρας χιλιοχτυπημένης από ανήμερα θεριά, που αλλάζουν πορεία και δεκάδες ρόλους.

Άνθρωποι που μιλούν, άνθρωποι που σιωπούν, με κοινό παρονομαστή το χαμήλωμα του κεφαλιού, γιατί εν τέλει όλοι ξέρουν, όλοι γνωρίζουν.
Φωνάζουν, κατηγορούν, αποφεύγουν την αλήθεια, αλλά πρώτοι αυτοί θα σηκώσουν τον λίθο από τη γη.
Έχουν αποφασίσει κι αυτό δεν αλλάζει.

Η Ιουλίτσα ένα αερικό, μια άβουλη κόρη, μια αφελής σύζυγος, μια νεαρή κόρη που ακολουθεί ότι της προστάξουν.
Καμία μάσκα δεν της είναι ορατή.
Μια γυναίκα που μου προξένησε αντιφατικά συναισθήματα.
Και το μεγαλύτερο όλων, η λύπη...
Μπροστά στη ζωή και στον θάνατο βουλιάζει λεπτό με το λεπτό μέσα στην ανυπαρξία της.

Κοινωνικά στερεότυπα και προκαταλήψεις, υστερόβουλες πεποιθήσεις που δαμάζουν την άγνοια και τις αναχρονιστικές αντιλήψεις της εποχής.
Γυναίκες που στέκονται αρκετά βήματα πίσω από τους άντρες, απιστίες εκ των δύο πλευρών, μυστικά και ψέματα, θύτες και θύματα.

Όλα αυτά απαρτίζουν το συγκεκριμένο αφηγηματικό μυθιστόρημα το οποίο απόλαυσα σε όλες τις βαθμίδες του.
Γραφή ρεαλιστική με ιδιωματικές διαλέκτους και ντοπιολαλιές, λιτή κι απέριττη. Γλαφυρές περιγραφές των διαλόγων και εξαιρετική προσήλωση στην ιστορία και στον μύθο.

Το προξενιό, ο γάμος, το κόκκινο σεντόνι, η ίδια η ανθρώπινη τιμή.
Ξεπερασμένα ήθη που με προσκάλεσαν σε ένα πισωγύρισμα, σε μια αλλοτινή Ελλάδα, ώσπου τελικά με παράτησαν άγρια στις φυλακές Αβέρωφ.
Ο σκοπός ήταν να μπερδευτώ με το ψέμα και την αλήθεια.
Να σηκώσω το δάχτυλο και να υποδείξω τον δολοφόνο.
Και τελικά να καταμαρτυρήσω μια αλήθεια καλά κρυμμένη από αριστερούς και δεξιούς, έρωτες και πάθη, ζωή και θάνατο!
Μπράβο!

[Ισμήνη Σταυρίτη · Rating 3 out of 5]

Είχα περισσότερες προσδοκίες από το κείμενο. Δεν μου άρεσε καθόλου ο τρόπος γραφής. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου "πουριτανη" ή σοβαροφανή, υπάρχουν όμως σημεία που σου αφήνουν μια άνευ λόγου φτηνια. Είναι μια πολύ ωραία ιστορία και στην εποχή που διαδραματίζεται είναι τόσα πολλά τα στοιχεία που ο συγγραφέας θα μπορούσε να παραθέσει και να ανεβάσει το επίπεδο του βιβλίου.
Υπήρχαν σημεία που μου άφηναν την εντύπωση ότι οι σελίδες γέμιζαν με τις πολιτικές απόψεις του συγγραφέα (χωρίς να το ζητάει το κείμενο) ή με ανούσια φλυαρία.
Μου άφησε μια γενική μπερδεψουρα για το τι ύφος ήθελε να δώσει ο συγγραφέας.
Αστυνομικό? Πολιτικό? Ιστορικό? Αισθηματικό δράμα? Κοινωνικό?
Οι ιστορικές αναγωγές θα βοηθούσαν και την εξέλιξη της υπόθεσης και την προαγωγή των χαρακτήρων αν ήταν πιο στοχευμένες στην πλοκή. Έμεινα με κάποια κενά στο τέλος για κάποιους από τους ήρωες, και σίγουρα μου κλωτσισε πολύ το χολιγουντιανού τύπου happy end.

[Nadiu · Rating 1 out of 5]

Από τις σπάνιες περιπτώσεις που η σειρά/ταινία είναι καλύτερη από το βιβλίο!

[Δημήτρης Κώτσος · Rating 4 out of 5]

Ο γάμος του Γιωργίκη Προβιού με την Ιουλία Βένιου υπήρξε το πιο χαρμόσυνο γεγονός στο κάμπο της Λάρισας. Η χαρά γρήγορα μετατράπηκε σε λύπη καθώς το διπλό φονικό του Προβιού και της τρίχρονης κόρης του ζευγαριού έστειλαν την Ιουλία στη φυλακή. Θεωρήθηκε κύρια υπαίτιος για την αποτρόπαια πράξη της. Είχε επιλέξει την σιωπή την περίοδο της φυλάκισης της μέχρι που ανάλαβαν ο δικηγόρος Δημητρός Ατζαλίνας και η δημοσιογράφος Αλεξάνδρα Γκίκα.

Το βιβλίο εκτυλίσσεται χρονικά την περίοδο μετά τον Εμφύλιο τότε που η Έλλαδα ήταν διχασμένη σε πολιτικό επίπεδο. Όσον αφορά το κοινωνικό κομμάτι οι γυναίκες ήταν καταπιεσμένες και αναγκάζονταν να υποταχθούν σε αυτά που τους επέβαλλε η οικογένεια τους. Ένα τέτοιο θύμα υπήρξε η Ιουλία που πιέστηκε να δεχτεί καταστάσεις και γεγονότα που δεν της άξιζαν.

Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την τοπική διάλεκτο και μας φέρνει πιο κοντά στα ήθη και τα έθιμα του τόπου. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο είναι τα κεφάλαια που εκτυλίσσονταν στην φυλακή και το πόσο ωραία άρχισε να ξεδιπλώνεται η ιστορία και να μαθαίνουμε περισσότερα για τον τρόπο που έδρασε κάθε πρόσωπο και το πως οι ενέργειες τους οδήγησαν στο άγριο έγκλημα.

Ένα μυθιστόρημα που βάζει στο κέντρο της ιστορίας μία γυναίκα που προσπαθεί να δικαιωθεί σε μία κοινωνία που η απονομή δικαιοσύνης και η ελευθερία είναι ευθύνη μόνο των αντρών.

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

[Δήμητρα Κόμτσια · Rating 4 out of 5]

Το προξενιό της Ιουλίας ήταν ένα βιβλίο που μου άρεσε σε γενικές γραμμές.Αρχικά λάτρεψα τον τρόπο γραφής του συγγραφέα!Υπέροχη γραφή που όντως σε ταξίδευε σε χρόνους ξεπερασμένους αλλα όχι και τόσο διαφορετικούς με το τώρα.Σε πολλά σημεία χρησιμοποιούσε τοπικούς ιδιωματισμούς που έκαναν την γραφή του ακόμα πιο ξεχωριστή!Η πλοκή μπορώ να πω ότι ήταν απλή και κατανοητή.Δεν με κούρασε καθόλου και μου κράτησε πολύ ωραία παρέα τις μέρες που το διάβαζα.
Τέλος θα ήθελα να προσθέσω ότι δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ απολύτως σχέση του βιβλίου με την ομόθυμη σειρά που πρόβαλε η τηλεόραση.

[Vivliothikarios · Rating 5 out of 5]

Καταπίεση της γυναίκας, ανδροκρατια, ήθη μιας άλλης εποχής....ή ίσως όχι; Ένα συγκλονιστικό βιβλίο που αναμένω να δω πως θα μετατραπεί σε τηλεοπτικό σενάριο. Εύχομαι να μην το καταστρέψουν....

[Liana Leon · Rating 3 out of 5]

3.5⭐

[Searchingthemeaningoflife Greece · Rating 5 out of 5]

[ ... ]«Ξέρεις, Βγενιώ μου, οι άνθρωποι κάνουμε ένα λάθος.... Αποφασίζουμε για το αν πράξαμε καλά ή όχι αφού δούμε το αποτέλεσμα, λησμονώντας τις αιτίες και τους λόγους που μας έκαναν να πάρουμε εκείνες τις αποφάσεις εκείνα τα χρόνια μας. Κάθε αποτέλεσμα γεννιέται από μια αιτία που σέρνει πίσω της χιλιάδες άλλες. Και ερμηνείες και λόγους και πράξεις. Ξεχνούμε πώς σκεφτόταν το μυαλό μας τότε και τι ανάγκες είχε... Ξεχνούμε αυτά που παλιότερα ήθελε, ως άνθρωποι που 'μαστε. Γι' αυτό, να μην πιστεύεις στα όνειρα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα απ' αυτά. Σήμερα θες ετούτο επειδή είσαι αυτή που είσαι, αύριο, όταν αποκτήσεις το ποθούμενο, θα το αφήσεις στη γωνιά γιατί θα 'χεις αλλάξει ιδέες και δε θα σου δίνει τη χαρά που περίμενες. Θα εύχεσαι άλλα πράγματα τότε, ωραιότερα, μπορεί καλύτερα, και θα περνάει η ζωή σου μέσα σε μια ευχή, μέσα σε μια αδιάκοπη ελπίδα απόκτησης, μέσα σ' ένα ζητούμενο και πάντα θα χάνεις το μόνο πολύτιμο, το μόνο καταδικό σου πράγμα σε τούτο τον κόσμο. Το λεπτό που ζεις ανά πάσα στιγμή. Ναι, η ελπίδα είναι για τους δειλούς, για κείνους που αρνιούνται την πραγματικότητα.[ ... ]

[...]Πώς έρχονται τα πράγματα μερικές φορές... Όταν έχεις τον χρόνο να τρέξεις, να προφτάσεις, δεν το κάνεις. Τρως την ψιχάλα και λες «προλαβαίνω», κι όσο δυναμώνει η βροχή, τόσο βιάζεσαι, αλλά δεν τρέχεις ακόμα, μέχρι που, όταν το κάνεις, έχεις γίνει πια μούσκεμα, ενώ θα μπορούσες να είσαι στεγνός. Και το παθαίνεις κάθε φορά, λες και είναι το χούι σου να μένεις αδίδακτος, θαρρείς και οι εμπειρίες για σένα δεν έχουν καμία αξία.[... ]

[Theon Makr · Rating 1 out of 5]

Είδα το τρέιλερ της σειράς και μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον.νόμιζα ότι πρόκειται για μεταφορά κάποιου κλασσικού βιβλίου μεταπολεμικου συγγραφεα. Γι'αυτό το πηρα. Που να φανταστώ ότι γράφτηκε το 2020.Αυτη ήταν η πρώτη ξενερα.Καθως το διάβαζα νευρίαζα ήθελα να το παρατήσω γιατί ένιωθα ότι χάνω τον χρόνο μου.δεν το παράτησα λόγω ψυχαναγκασμού να μην παρατάω βιβλια.Δεν μου άρεσε ο τρόπος που παρουσιάζεται η γυναίκα γενικά σε όλο το βιβλίο.οκ αντικατοπτρίζει την εποχή.αλλα όχι δεν μπορώ να δεχτώ ότι δεν υπήρχε σε όλο το βιβλίο ούτε μια νορμάλ γυναίκα χωρίς δόλο και όχι έρμαιο των όρμων και επιθυμιων της.
Αυτό με τα one night stand επίσης των κορίτσιων που έφταναν 20 χρόνων και ήταν παρθένες και ξάφνου πεφταν στα δίχτυα του νταβραντισμενου βοσκού ή του λιμοκοντορου που έριχνε την κολοπετσωμενη μεσήλικη η οποία τον ερωτεύονταν κιόλας! Έλεος.Ή η αίσθηση που αφήνει ότι όλες οι απιστίες γίνονταν τουμπεκί από τον οικογενειάρχη σύζυγο πολύ πολιτισμένα αν εμφανιζόταν μετανιωμένη η άπιστη σύζυγος.Ακόμη και η δημοσιογράφος βλαμμενη ήταν. Τσίμπησε και το γκομενάκι τον δικηγόρο και στο τέλος του βιβλίο αναφωνεί ότι είναι ευτυχισμένη παρά το ότι έχασε τη δουλειά της γιατί βρήκε τον έρωτα. Επίσης η αναγνωστική εμπειρια ηταν πολύ δύσκολη. Δεν βολεύει καθόλου να γυρνάς σελίδες να ψάξεις να βρεις τι σημαίνει κάθε λέξη. Τέλος παρά πολύ προβλέψιμο το τέλος.
Μου δημιούργησε πολύ δυσάρεστα αισθήματα αυτό το βιβλίο.
Επίσης καμία σχέση τα γεγονοτα του βιβλιου με τη σειρά. Η σειρά μπορεί να ναι και καλή

[Mike · Rating 4 out of 5]

Σκληρό, ωμό, αλλά αληθινό ... εδώ είναι η κριτική μου https://youtu.be/Rn2AMgfxSgg

[Georgette Nanou · Rating 5 out of 5]

https://georgette60.blogspot.com/2023...


Πρώτο βιβλίο του κ.Πολίτη που διαβάζω και μου άφησε εξαιρετική εντύπωση και για την πλοκή και για την γραφή απλή μεν αλλά στρωτή και κατανοητή.
Αφήγηση σε δύο χρόνους η μία στον τόπο και χρόνο της όλης ιστορίας από περιοχή σε περιοχή και από σπίτι σε σπίτι και η άλλη μέσα σε ένα κελί και όχι μόνο.Πείρα και ψυχογραφήματα ανθρώπων.

Και μέσα από την ροή αποκαλύπτεται ο κόσμος,η κοινωνία,οι άνθρωποι που την συγκροτούν είτε καλός ή κακός,είτε προβληματικός είτε φυσιολογικός.Μια διακόσμηση ανθρώπινων τύπων.Ένα σύνολο της ελληνικής κοινωνίας και υποκρισία εκείνης της εποχής.Μια μικρογραφία της επαρχίας της Λάρισας.

Ήθη και έθιμα μας μεταφέρει ο συγγραφέας μέσα από ένα δυνατό βιβλίο με μια ηρωίδα άβουλη που αποδέχεται την μοίρας της χωρίς να ευθύνεται κατά ένα μεγάλο μέρος και μέσα σε μια στιγμή η ζωή της να αλλάζει.

Κύριο πρόσωπο η Ιουλία λοιπόν που αντιλαμβάνεται διαφορετικά κάποια γεγονότα και δίπλα της πάντα βρίσκεται μια πατριαρχική φιγούρα που της επιβάλει την εξουσία και ψαλιδίζοντας τα φτερά της είτε αυτή είναι η μητέρα της είτε ο σύζυγος.Αποξενωμένη ,απροστάτευτη και ανίκανη ακολουθεί την μοίρα της.Τραύματα ,κακοποιήσεις αποσιωπούνται με απροθυμία να βγούν στην επιφάνεια αν και πολλοί γνώριζαν τι πραγματικά συνέβαινε και έτσι η καταδίκη αναπόφευκτη.

Και όταν ξεδιπλώνεται η αλήθεια σιγά σιγά είναι μήπως αργά για τους ήρωες που είναι όλοι τους ξεχωριστοί?

Υπάρχουν βέβαια και ιστορικές αναφορές που πλαισιώνουν όμορφα την πλοκή του βιβλίου.

Σας το συνιστώ να το διαβάσετε.

[Βαγγέλης Μαργιωρής · Rating 4 out of 5]

Γιώργος Πολίτης και "Το προξενιό της Ιουλίας" βιβλίο με υπόθεση δύσκολη, βαρύ.
Ελλάδα, Θεσσαλία, κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 50. Ο εμφύλιος έχει υποτίθεται τελειώσει, αλλά οι πληγές χάσκουν ακόμη ανοιχτές. Μια κοινωνία αυστηρή στα ήθη, χαλαρή στα ανήθικα. Ένα προξενιό που από την αρχή μοιάζει να είναι προβληματικό, καταλήγει σε ένα έγκλημα που δεν έχει προηγούμενο. Μέσα στη φυλακή, η φονισσα περιμένει την ημέρα της εκτέλεσης. Μια δημοσιογράφος καταφέρνει να διασφαλίσει άδεια και πείθει την καταδικασμενη να μιλήσει.
Η αφήγηση της Ιουλίας είναι αυτή που "τρέχει" την υπόθεση. Με την επίγνωση ότι αυτή είναι που διηγείται, ο συγγραφέας φτιάχνει κεφάλαια όπου αναλύει όλες τις λεπτομέρειες της υπόθεσης. Ο ίδιος ως αφηγητής μπορεί να αναδεικνύει τις διαφορετικές πτυχές της ιστορίας, ενώ η Ιουλία μιλάει τη δικιά της αλήθεια. Δύσκολη τεχνική που ο συγγραφέας εφαρμόζει υπέροχα. Ζωντανή περιγραφή της εποχής, έντονοι χαρακτήρες που αφήνουν το σημάδι τους στο βιβλίο. Πέρα όμως από αυτά, μου έκανε μεγάλη εντύπωση το πόσο επηρεασμένος είναι ο Πολίτης από τον Τσοφορο, σε ένα κείμενο μάλιστα που δεν είναι χιουμοριστικο! Ήταν σχεδόν σα να διάβαζα, σε μερικά κεφάλαια, τα παιδιά της πιάτσας!
Ο συγγραφέας καταφέρνει να ανασυνθεσει μια ολόκληρη εποχή, να μας βάλει στο κλίμα, να ζήσουμε έντονα τις καταστάσεις και τα συναισθήματα που περιγράφει. Οπως το έγραψα και στην αρχή όμως, πραγματεύεται βαριά υπόθεση, δύσκολη, ίσως να μην είναι για όλες τις ώρες, για ολες τις μέρες. Δύσκολα καταπίνεται ο θρίαμβος της αδικίας...

[Liana Tsi · Rating 4 out of 5]

Ένα δυνατό βιβλίο που καταπιάνεται με ένα θέμα πολυγραμμένο. Η πρωταγωνίστρια , η Ιουλία, είναι ένα πρόσωπο που με έκανε να το αγαπήσω και να το συμπονέσω βαθιά. O συγγραφέας φροντίζει να την αποκαλεί εξαρχής "Ιουλίτσα" όχι λόγω ηλικίας αλλά εκτιμώ λόγω της άβουλης προσωπικότητας που ξετυλίγεται στις πρώτες σελίδες. Όλα βεβαίως αλλάζουν μετά, όταν ξεκινάει η ηρωίδα να πληρώνει για λάθη και πάθη άλλων, να πονά, να συνθλίβεται! Ο καταναγκαστικος γάμος της ειναι μονο η αρχη των δεινών της, το προξενιό που εξελίσεται σε ισόβια καταδίκη καθορίζει το μέλλον της με έναν τρόπο που με εξόργισε. Στα μεγάλα συν του βιβλίου οι σκηνές που διαδραματίζονται στη Λάρισα, με τους βοσκούς να με εντυπωσιάζουν ίσως γιατί είναι ένας κόσμος εντελώς άγνωστος. Ο μόνος λόγος που επιλέγω 4 και όχι 5 αστέρια, είναι το κομμάτι της ιστορίας που εκτυλίσσεται στις Φυλακές Αβέρωφ. Ενιωσα επιπλαστη την προσέγγιση του χώρου, προτιμώ πάντα πιο δημοσιογραφικές και ρεπορταζιακές καταγραφές στα βιβλία που καταπιάνονται με τέτοια θέματα.

[Gogo Nikolaou · Rating 3 out of 5]

Ξεκίνησα Το προξενιό της Ιουλίας καθότι η ιστορία του είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον! Δύσκολο θέμα,στενάχωρο αρκετά αλλά όσον αφορά την ιστορία υπάρχουν ανατροπές, συνδέσεις που δεν φαντάζεσαι αλλά και μια περιγραφή γεγονότων που όμοια της δεν έχω ξανασυναντήσει σε κανένα βιβλίο! Θα το πρότεινα σε όποιον θέλει να αφουγκραστει τον παλμό μιας άλλης εποχής αλλά και σε όποιον θέλει να αναλογιστεί για τα λαθη και τα σωστά μας. Αρκετά καλό, μου άρεσε αν και θεωρώ ότι μπορούσε σε κάποια σημεία να μην είναι υπεραναλυτικο ενώ σε άλλα να δώσει πιο ξεκάθαρες απαντήσεις! Ωστόσο δεν παύει να είναι από τα πιο πρωτότυπα αναγνώσματα που διάβασα φέτος!!

[Vasilis Alex · Rating 2 out of 5]

Η υπόθεσή του γενικά είναι καλή και η περιγραφή των γεγονότων ενδιαφέρουσα. Υπάρχουν πολλές φορές πλατειασμοί και λεπτομέρειες. Κάποιες περιγραφές σκηνών γίνονται με εκφράσεις πολύ λαϊκές και σχεδόν χυδαίες, κάτι που δεν μου αρέσει να διαβάζω σε ένα βιβλίο. Η επεξήγηση ορισμένων άγνωστων ιδιωματικών λέξεων βρίσκεται στο τέλος του βιβλίου και έπρεπε πολλές φορές να ανατρέχουμε πίσω, κάτι που είναι αρκετά κουραστικό. Το εξώφυλλο εξαιρετικά όμορφο. Γενικά, δεν είναι ένα αδιάφορο βιβλίο, είναι καλό!

[Genny Eugenia Fotaki · Rating 4 out of 5]

Ο λόγος που αποφάσισα να διαβάσω το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, είναι το γεγονός ότι παρακολουθώ την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά και είχα αγωνία για το τέλος. Αν και υπάρχουν αναπάντητα ερωτηματικά στο βιβλίο, εντύπωση μου έκανε ο ιδιαίτερος τρόπος γραφής του και ο εμπλουτισμός του με λέξεις της τοπικής διαλέκτου. Βρήκα λίγο κουραστική την συνεχή εναλλαγή των χρονικών περιόδων κατά την διάρκεια της ανάγνωσης, αλλά δεν απογοητεύτηκα ούτε στιγμή με την απόφαση μου να το διαβάσω. Αξίζει πραγματικά και για την υπόθεση την οποία πραγματεύεται, αλλά και για την ποιότητα της γραφής του.

[Giota Kariofilla · Rating 4 out of 5]

Ένα λαογραφικό ταξίδι στο παρελθόν. Ήθη και έθιμα της επαρχίας την δεκαετία του 50. Κύριο του θέμα ένα προξενιό. Ένα προξενιό που μας δείχνει την θέση της γυναίκας εκείνη την εποχή. Φυλακισμένη σε κανόνες, κρυφούς έρωτες και καταπιεσμένα πάθη.
Το ενδιαφέρον ξεκινά από την αρχή και καθώς προχωρά η πλοκή δεν μπορείς να σταματήσεις.
Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι καλογραμμένο σε απλή γλώσσα με αρκετούς διαλόγους της επαρχίας οι οποίοι το κάνουν ξεχωριστό.

[Varvara Nikolaidou · Rating 3 out of 5]

Θα το προτιμούσα λιγότερο φλύαρο και με πιο δομημένη ιστορία. Ένιωθα πως κάποια πρόσωπα ήταν απλώς διακοσμητικά και οι αναφορές στον Εμφύλιο και τη δίωξη κατά των κομμουνιστών δεν εξυπηρετούσαν ουσιαστικά την πλοκή - γράφτηκαν απλά για να γραφτούν. Τα τελευταία κεφάλαια με την αποκάλυψη των γεγονότων ήταν τα πιο ενδιαφέροντα.

[Matina · Rating 3 out of 5]

Ένα πολύ καλό μυθιστόρημα με δύσκολες περιγραφές που σε στεναχωρουν και σε κάνουν να λυπάσαι την ιουλιτσα.
Διαβάζεται λίγο δύσκολα και κάποια κομμάτια ίσως χρειάζονται να διαβαστούν και δεύτερη φορά, κάποιες περιγραφές κουράζουν.
Τουλάχιστον δεν είναι ένα μυθιστόρημα του σωρού και με αναμενόμενο καλο τέλος