Hệ Thống Tự Cứu Của Nhân Vật Phản Diện - Tập 1

The Scum Villain's Self-Saving System #1

by Mò Xiāng Tóng Xiù, Mặc Hương Đồng Khứu, Thạch Thảo (dịch)

Vì một câu mắng chửi tác giả và cuốn tiểu thuyết sắc hiệp đang đọc, Thẩm Viên bị cuốn vào trong cuốn truyện đó, sống trong thân xác của Thẩm Thanh Thu - nhân vật phản diện cặn bã chuyên hãm hại nam chính Lạc Băng Hà.

Vốn theo nguyên tác, Thẩm Thanh Thu sau cùng sẽ bị Lạc Băng Hà xử bằng cực hình! Song giờ đây, hắn lại phải suốt ngày chắn đao cản thương, xả thân cứu y!

Thẩm Viên đã từng bước sửa đổi cốt truyện gốc, khiến câu chuyện có những bước chuyển ngoặt bất ngờ đầy thú vị…

Genres: Fantasy, Romance, Yaoi, China, LGBT, Novels, Boys Love

448 pages, Paperback

First published July 24, 2017

About the author

Associated Names:
* 墨香铜臭 (Chinese)
* Mò Xiāng Tóng Xiù
* โม่เซียงถงซิ่ว (Thai)
* 묵향동후 (Korean)
* Мосян Тунсю (Russian)

Reviews

[Dilushani Jayalath · Rating 3 out of 5]

This is definitely much more different to the previous novel of the author I've read. Here are there are no clear cut black and white characters. Everyone seems to be still in their learning curve, growing and maturing as they walk in their path of destiny. Both our MC and ML are yet to understand the underlying feelings they have. We have Binghe who starts as a sweet disciple who is in awe of his master and QingQiu who's struggling with doing his best but ultimately getting blocked by 'The System'. They are yet to find a foothold in the story as our first arc of the plot is completed, we are finally getting to the major character development. Unlike HOB, there's much more angst between the two.
Most importantly the humor is subdued compared to that of HOB too. I want to apologize in advance that I might be comparing the two alot as I read HOB recently and dived straight into this after that. But I will admit the interactions between SQQ and The System takes the center position when it comes to the comedy aspect. The interanl thoughts of the ever calm Master SQQ too brings a light-heartedness.
As its her first novel, I'm going to give it a pass as I feel as if its slightly weaker but as I will stay hold my reserves till the end in case my mind changes.

As I started HOB too with an average rating and then increased it further by the end, I will be expecting the story to grow on me as time passes.

[Uminaka16 · Rating 5 out of 5]

เรื่อง "ตัวร้ายอย่างข้า จะหนีเอาตัวรอดยังไงดี" แค่ชื่อเรื่องก็น่าสนใจแล้วเนอะ เรื่องนี้เป็นนิยายวายแนวระบบค่ะ ตอนได้ยินทีแรกก็งงว่ามันคือไรอะ แล้วก็มีคนมาเฉลยว่า มันจะเหมือนเราเข้าไปอยู่ในเกม RPG น่ะ มีโลกซึ่งถูกควบคุมโดยระบบอยู่ว่า ตัวละครที่เรารับบทจะต้องทำอะไรบ้าง มีกฎเกณฑ์ที่ถ้าฝ่าฝืนจะโดนหักแต้ม ต้องพยายามดำเนินเรื่องไปให้คะแนนเพิ่ม อัพเลเวล ตีมอนสเตอร์ ฯลฯ

นายเอกของเรา เสิ่นหยวน หลังจากตาย (เพราะอะไรไม่ได้กล่าวถึง) ก็ไปโผล่ในนิยายฮาเร็มที่เคยอ่านไปด่าไป เพราะคนแต่งแต่งตามใจฉันเหมือนเมากาว พระเอกเก่งเว่อร์ ฮาเร็มเป็นร้อยๆ พันๆ คน แต่ดวงซวยตรงที่แทนที่จะโผล่มาเป็นพระเอกดันโผล่มาเป็นตัวร้ายที่สุดท้ายจะมีชะตากรรมอันน่าอนาถซะงั้น แล้วนายเอกเราจะทำไงดี จะพลิกบทจากหน้ามือเป็นหลังมือก็ไม่ได้เพราะจะขัดกับคาแรกเตอร์ดั้งเดิมมากเกินไป เลยต้องพยายามหลบเลี่ยง ถูๆ ไถๆ พยายามไม่สร้างความแค้นให้พระเอกมากจะได้ไม่โดนพระเอกจัดการตอนหลัง

บทที่เสิ่นหยวนได้รับคือเสิ่นชิงชิว ซึ่งเป็นอาจารย์ของพระเอกคือลั่วปิงเหอ (ใช่ค่ะ เรื่องนี้เด็กกินคนแก่นะคะ แค่กๆๆ) เสิ่นชิงชิวตัวอิริจินอลคือคนเลวที่แท้ทรู กลั่นแกล้งน้องลั่วตลอดเพราะกลัวจะโดดเด่นกว่าตัวเอง แต่พอเสิ่นหยวนมารับบทก็พยายามทำดีด้วย ทำไปทำมาอิท่าไหนไม่รู้ ลูกศิษย์ดันเกิดหลงรักอาจารย์ขึ้นมาซะงั้น

แต่ทำดีก็ส่วนทำดี พอถึงจุดไคลแมกซ์ของเรื่อง เสิ่นชิงชิวก็ไม่มีทางเลือก โดนระบบบังคับให้ทำภารกิจอย่างหนึ่งซึ่งเป็นการทำร้ายลั่วปิงเหออย่างสาหัส แต่ไม่ทำก็ไม่ได้ เพราะถ้าไม่ทำเรื่องก็จะไปต่อไม่ได้

พอผ่านตรงนี้ไปก็เหมือนเริ่มภาคใหม่ ลั่วปิงเหอกลับมาอีกครั้งในมาดใหม่ พลังเทียมฟ้า และเข้าสู่โหมดดาร์กสุดขั้ว เสิ่นชิงชิวซึ่งตามบทต้องถูกลั่วปิงเหอแล่เนื้อเถือหนังจะเอาตัวรอดยังไงดีละเนี่ย ???

.......


ครึ่งเล่มแรกจะเป็นการปูพื้นความสัมพันธ์ของเสิ่นชิงชิวและลั่วปิงเหอ และแนะนำให้เราคุ้นเคยกับระบบ เราไม่ใช่สายเกม ก่อนอ่านก็หวั่นๆ นะว่าจะรู้เรื่องไหม แต่ไม่ยากเลยค่ะ พระเอกชอบทะเลาะตบตีกับระบบ ตลกดี ส่วนครึ่งหลังเข้าสู่ดราม่า ตั้งแต่ลั่วปิงเหอรีเทิร์นบอกเลยว่าเราอ่านช้ามากกก กลัวจบมากกกก มันลุ้น มันจี๊ด แต่ก็ฮาด้วย นายเอกคือซวยจริง แต่นางก็ฉลาด เอาตัวรอดเก่งอยู่ อ่านแล้วจะหลงรักในความชิลล์และคิดบวกของนายเอกค่ะ ฝ่ายพระเอกออกไบโพลาร์หน่อยๆ อารมณ์ทั้งรักทั้งแค้น มีความสับสนในจิตใจ เดี๋ยวช่วยเหลือ เดี๋ยวกลั่นแกล้ง เดี๋ยวตัดพ้อ ไม่รู้ในใจคิดอะไรกันแน่ ชอบเนื้อเรื่องช่วงนี้มาก อ่านวนอยู่นั่นละ ไม่อยากให้จบเลย

สำนวนแปล เนื่องจากเรื่องนี้พระเอกหลุดไปจากโลกปัจจุบัน ดังนั้นภาษาบรรยายจะผสมๆ ไประหว่างภาษาปัจจุบันกับโบราณค่ะ และมีศัพท์แสลง กับศัพท์ Internet เยอะ แต่มี foot note ให้ตลอดค่ะ อย่าง NTR (Netoru) หมายถึงการแย่งคนรัก โอตาคุ ซึน นิยาย YY , OOC (Out Of Character) แต่อ่านแล้วลื่นไหลดี ตลกด้วย คำผิดมีบ้าง ประมาณเกือบ 10 จุด แต่เนื่องจากที่เหลือดีหมด จึงให้อภัยได้

เล่ม 1 ยังไม่วายอะไรมาก มีฉากให้ฟินเล็กๆ ท้ายๆ เล่ม พระเอกถึงจะแกร่งกล้าแค่ไหน แต่เรื่องความรักนี่อ่อนมาก แค่เห็นท่อนแขนขาวๆ ของซือจุน (คำเรียกอาจารย์) ก็มือไม้พันกันแล้ว น่าร้ากก

[Lía · Rating 5 out of 5]

Sau khi đọc ghiền bộ Ma Đạo Tổ Sư thì tui lê lết sang bộ này. Đúng là cuốn đầu tay của Mặc Hương nên cách viết còn non, nhưng nội dung có thể coi là khá mới và sáng tạo. Ngoài ra, có vài phần tui cảm thấy cách viết có hơi rời rạc nhưng tổng thể có thể coi là okie la.
Quyển này đọc tấu hài là chính nhưng khi tới đoạn ngược thì ngược thôi rồi, mặc dù không ngược như Ma Đạo.
Ngày đó, tại vực thẩm Vô Gian mà sinh ra biết bao oán hận nhưng cuối cùng lại không thể hận, rồi lại chọn cách né tránh. Cho tới khi nhìn thấy người mình thương tự bạo để khắc chế tâm ma cho mình thì chính mình lại bất động mà chẳng thể làm gì. Người thương trước mắt nhưng không thể bảo vệ, hối hận giờ cũng chẳng kịp. Chỉ biết ôm lấy cơ thể người ngày một lạnh đi mà oán trời hận đất. Hơn cả thảy, là oán hận chính mình. Bởi hắn tu luyện trở thành người mạnh nhất cũng chỉ để bảo vệ người mình thương, vậy mà chưa gì đã thất bại rồi. Hắn ôm xác người mình yêu suốt 5 năm trời, Sẵn sàng đối đầu với mọi thứ chỉ để giữ lấy cái xác lạnh cóng kia, mong một ngày có thể hồi sinh người ấy.

[pn · Rating 5 out of 5]

(4.5/5) ชอบ สนุกมากกก ดำเนินเรื่องได้น่าติดตามจนวางไม่ลงเลย ครึ่งแรกเอ็นดูปิงเหอมาก ส่วนครึ่งหลังคือปิงเหอไอ่ต้าวลูกม๋ามันร้ายยยย แต่อ่านแล้วไม่เครียดเลยเพราะซือจุนตลกอะ ชอบความตบตีและบ่นขิงบ่นข่า 5555555

[Jerawan Meesangnilverakul · Rating 5 out of 5]

เสิ่นชิงชิวคือตัวร้ายในนิยาย เบื้องหน้าก็คือผู้ทรงคุณธรรม แต่ลับหลังกลับต่ำช้าสามานย์ คอยกลั่นแกล้งตัวเอกของเรื่องคือ ลั่วปิงเหอ ตลอด
เสิ่นหยวน ได้เข้ามาเป็น "เสิ่นชิงชิว" อาจารย์แห่งสำนักชิงจิ้งเฟิง เพื่อแก้พลอตเนื้อเรื่องที่ห่วยแตกของนักเขียน
เพิ่มเติมก็คือ เขาพยายามที่จะทำดีกับศิษย์ที่เขากลั่นแกล้งคือ "ลั่วปิงเหอ" ที่จะเป็นจอมมารในภายหลังพร้อมกับสาวในฮาเร็มสามพันกว่าคน

เนื่องจากเราโดนตกจากคลิปใน Tiktok และก็เห็นว่าเป็นคนเขียนคนเดียวกับ "ปรมาจารย์ลัทธิมาร" เลยลองดูสักหน่อย
ในที่สุดก็ได้อ่าน ต้องบอกว่าอ่านภายในสองวันจบ! จบแบบนอนตีสี่ ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนน

คือเนื้อเรื่องก็ว่าน่าสนใจแล้ว แล้วเสิ่นชิงชิวก็บรรยายแบบตลกโปกฮา นางไม่มาสายดราม่า นางมาสายฮา
ส่วนลั่วปิงเหอ น้องจะน่ารักตะมุตะมิไปหนายย เห็นอย่างนี้โตขึ้นมาเป็นคนละคน นับถืออาจารย์เสิ่นชิงชิวแทบถวายหัว
ชอบจริตของเสิ่นชิงชิวที่พยายามไม่โดนพระเอกของเราฆ่าในตอนหลัง
พยายามทำดีให้ลั่วปิงเหอเล็งเห็นถึงความดี และพยายามหลีกเลี่ยงพลอตที่ต้องทำให้พระเอกตกเหวแล้วกลายเป็นจอมมารที่จะมาปลิดชีวิตเขาภายหลัง

ตอนอ่านเล่มนี้ รู้สึกมีกลิ่นอายของปรมาจารย์ลัทธิมาร ตอนอ่านนี่คิดถึงหน้านัก��สดงที่รับบทเว่ยอิงเป็นเสิ่นชิงชิว คือบุคลิกใกล้เคียงกันมาก ส่วนลัวปิงเหอนี่เป็นพระเอก "ของรักของข้า" 555 (จินตนการล้ำเลิศ)
และม���ตัวละครหลายตัวที่เราว่ามีบุคลิกคล้ายๆกับปรมาจารย์ลัทธิมาร

แต่เรื่องนี้มันขายขำ!! ขำยังไงไม่ได้นอน ขำจนท้องคัดท้องแข็ง ขำจนตาค้างนอนไม่ได้!!
เป็นหนึ่งในเรื่องที่ขำแรงที่สุดในรอบปี ปกติเป็นคนอ่านเฉยๆไม่ค่อยขำ แต่นี่คืออารายย

ตอนอ่านครึ่งแรก เส่นชิงชิวคือกลัวลั่วปิงเหอมาก จะออกนอกคาแร็คเตอร์ก็ไม่ได้ ต้องเก็กแต่ช่วยลั่วปิงเหอตลอด
พอครึ่งหลัง (แอบตกใจที่เนื้อเรื่องไปไว) น้องลั่วเราประหนึ่งโรคไบโพล่าร์ทำงาน สรุปเคารพรักอาจารย์หรือไม่ ใจหนึ่งเหมือนห่วง แต่อีกใจก็ดูเหมือนไม่
แต่ทำไมเรารู้สึกฟิน หรือเราสายดาร์กอยู่แล้วไม่รู้ตัว อ๊ากกก

สรุปคือถ้าคุณอยากท้องคัดท้องแข็ง ขำจนตาแข็ง ขำจนสามารถเด้งตัวจากที่นอนแล้วลุกขึ้นยืน แขนขาคุณชักกระตุกอย่างไม่เคยเป็น (อันนั้นควรไปหาหมอแล้วหรือเปล่า) ขอแนะนำหนังสือเล่มนี้ แล้วคุณจะอิ่มทิพย์ทั้งวัน
อาจจะเว่อร์ แต่เราชอบเรื่องนี้มากจริงๆนะ อิอิ

[Tabby · Rating 4 out of 5]

truyện đọc giải trí tốt
chế bản ok, khổ 14x20.5 bìa mềm cầm vừa tay, ko dùng giấy xốp ko sợ ố
thích cái bìa art higga quá trời đi 😢

[Or_O · Rating 4 out of 5]

ช่วงนี้แนวที่ตัวละครทะลุเข้าไปในโลกนิยายมีให้เลือกอ่านมากมาย เรื่องนี้ก็เช่นกัน แต่เรื่องนี้จะแปลกหน่อยคือมีระบบเข้ามาควบคุมด้วย เหมือนรวมแนวทะลุเข้าไปนิยายบวกกับเกม ซึ่งตรงนี้ทำให้เรื่องนี้น่าติดตามอย่างมาก
.
ก่อนตายเสิ่นหยวนด่ากราดนิยายที่เขาติดตามอ่านว่า “นักเขียนเฮงซวย นิยายเฮงซวย” ซึ่งเป็นคีย์เวิร์ดในการล็อกอินเข้าสู่ระบบ ตื่นขึ้นมาก็ จ๊ะเอ๋ กลายเป็นตัวละครในนิยายที่ด่าเรียบร้อยจ้า ใครมีความคับแค้นใจกับนักเขียนคนไหน นิยายเรื่องใด ลองกลับไปตะโกนที่บ้านได้นะ เผื่อตื่นขึ้นมาได้กลายเป็นตัวละครในนิยายบ้าง
.
แต่ตัวละครที่เสิ่นหยวนเป็นนั้นไม่ใช่ตัวเอก หรือตัวดีงามอะไร หากแต่เป็นตัวร้ายที่น่าตายตัวหนึ่ง ไม่มีความดีงามใด ๆ ให้คู่ควรคำชม เขากลายเป็นเสิ่นชิงชิว อาจารย์ของพระเอกในนิยาย
.
ตามเนื้อเรื่อง เสิ่นชิงชิวอิจฉาพระเอกที่มากพรสวรรค์ อายุน้อย อนาคตไกล จึงใช้บทบาทของอาจารย์กลั่นแกล้ง สั่งลงโทษต่าง ๆ นานา พระเอกที่อายุยังน้อย ไร้เดียงสา ก็ทำตามคำสั่งอาจารย์งก ๆ จนเติบโตขึ้น ถูกเสิ่นชิงชิวผลักตกไปในภพมาร ได้รู้ความเป็นมาว่าตนคือลูกครึ่งมารกับมนุษย์ ได้พลังกลับคืน แล้วก็กลับมาชำระหนี้แค้น ทรมานอาจารย์ตนให้อยู่ไม่สู้ตาย
.
เสิ่นหยวนที่กลายเป็นเสิ่นชิงชิวนั้นรู้อนาคตตัวละครนี้อย่างดี จึงตั้งใจจะทำดีกับลู่ปิงเหอ พระเอกนิยาย เพื่อให้ในอนาคตตนมีความดีงามในสายตาพระเอกบ้าง
.
แต่ระบบไม่ยอมค่ะ ระบบบอกว่านี่เป็นการฉีกคาแรกเตอร์ไม่ตรงตามบทประพันธ์ดั้งเดิม หรือ OOC (out of charactor) ซึ่งละเมิดกฎอย่างร้ายแรง จะต้องถูกหักคะแนน เมื่อค่าคะแนนใดคะแนนหนึ่งต่ำกว่าศูนย์ ระบบจะส่งกลับโลกเดิม ซึ่งเสิ่นหยวนในคราบเสิ่นชิงชิวก็กลับไม่ได้ เพราะในโลกนั้นตนตายไปแล้ว กลับไปก็เท่ากับตายลูกเดียว แต่ก็ไม่ใช่ว่า OOC ไม่ได้ตลอดไป ระบบมีข้อยกเว้นว่า จนกว่าจะทำภารกิจหนึ่งสำเร็จ จึงจะปลดล็อกการ OOC ได้
.
จนกว่าจะทำภารกิจนั้นสำเร็จ เสิ่นชิงชิวเก๊ก็ต้องทำตัวเป็นอาจารย์ผู้ชั่วร้ายในสายตาศิษย์ทุกคน สงสารเห็นใจก็เก็บไว้ในใจ วางมาดเย่อหยิ่ง มองคนด้วยหางตา เก๊กมาดเท่เข้าไว้ ตามแบบฉบับเสิ่นชิงชิวตัวออริจินัล
.
อันที่จริง ‘เทพมารอหังการ’ นิยายที่เขากลายเป็นตัวละครในเรื่องนั้น เป็นแนวฮาเร็มสายดาร์กเรื่องหนึ่ง ตัวละครในเรื่องส่วนใหญ่เป็นเซียนและมาร จุดมุ่งหมายของผู้เขียนนิยายนั้นชัดเจนมาตลอดคือ ‘ฟิน’ ฟินกับการเอาคืนของพระเอก ฟินกับการที่พระเอกล้ำเลศเหนือคนอื่น ฟินกับฮาเร็มนับพัน ฟินกับฉากเซ็กซ์เร่าร้อนโลดโผน เป็นนิยายที่คนด่ามากที่สุด แต่ก็พูดถึงมากเช่นเดียวกัน แต่ที่เสิ่นหยวนด่ามากที่สุดไม่ใช่เนื้อเรื่อง แต่เป็นหลุมที่คนแต่งขยันขุด แต่ไม่ขยันกลบ นิยายเต็มไปด้วยปริศนาและหลุมบ่อ ซึ่งเมื่อกลายเป็นเสิ่นชิงชิว จุดประสงค์สำคัญของระบบคือต้องการให้เขากลบหลุมพวกนั้น ...เป็นคนอ่านไม่พอ ต้องมาช่วยนักเขียนงี่เง่ากลบหลุมอีก เสิ่นชิงชิวเก๊ได้แต่ด่าในใจ
.
ระบบจะโผล่มาแจ้งภารกิจ แจ้งค่าคะแนน เพิ่มค่าคะแนน และหักคะแนนเมื่อเขาทำไม่เหมาะสม หรือทำภารกิจล้มเหลว ซึ่งเป็นการงัดข้อกันระหว่างเสิ่นชิงชิวกับระบบนี่เป็นอะไรที่สนุกสนานเฮฮามาก
.
เรื่องก็ดำเนินไปเรื่อย ๆ ทำตามที่ระบบตั้งแนวทางไว้ ใช้ชีวิตสบาย ๆ บนยอดเขาดุจเทพเซียน ปล่อยให้วันเวลาในนิยายไหลผ่านไป เผลอแป๊บเดียวลั่วปิงเหอก็เติบโตขึ้น ฮาเร็มหญิงงามของพระเอกหายไปไหนหมดไม่ทราบ เหลือแต่ลู่ปิงเหอที่ร้องหาแต่ “ซือจุน (อาจารย์)” โดนเสิ่นชิงชิวดุหน่อยก็น้ำตาคลอ เผลอทำร้ายจิตใจนิดก็น้ำตาพราก จากนิยายฮาเร็มสายดาร์กก็กลายเป็นนิยายวายเลี้ยงต้อยซะได้
.
+++
.
สิ่งที่โอชอบที่สุดในเรื่องคือระบบค่ะ จริง ๆ โอเป็นคนที่ชอบให้นิยายมีกฎบางอย่างครอบไว้ แล้วชอบการที่ตัวละครหาทางเอาชนะกฎพวกนั้น ชอบเห็นการดิ้นรนเอาชนะ หรือแนวคิดแปลก ๆ เห็นไหวพริบของตัวละคร และเรื่องนี้ก็มี แม้จะมาแบบตลก ๆ ปล่อยมุกซะเป็นหลัก แต่ก็สนุกดี
.
รองลงมาคือมุกเสียดสีการเขียนนิยาย ลงนิยายในเน็ต เสียดสีตัวละครและนักเขียน นักเขียนก็เขียนตามกระแส เรื่องไหนคนหวีดก็เทไปทางนั้น ด้านไหนคนไม่ชอบก็ไม่เอ่ยถึง (นี่คือที่มาของหลุมบ่อพวกนั้นนี่เองสินะ...)
.
สำหรับตัวพระนาย
.
เริ่มที่นายเอก เสิ่นชิงชิว โอค่อนข้างชอบเสิ่นชิงชิวนะคะ เขาเป็นนายเอกแนวสบาย ๆ เรื่อยเปื่อย ไม่ค่อยคิดอะไรหนักหัวมาก แล้วก็เอ็นดูลั่วปิงเหอมากพอสมควร แต่เดิมเขาเป็นผู้ชายธรรมดา ไม่ได้คิดกับลั่วปิงเหอในแง่ของคนรักแม้แต่น้อย แต่พอเห็นลั่วปิงเหอทุ่มเท เทิดทูนบูชา ทำทุกอย่างเพื่ออาจารย์อย่างเขา แรกเริ่มก็คงสงสาร เห็นใจ ต่อมาก็พัฒนามาเป็นความรัก
.
ส่วนพระเอก ลั่วปิงเหอ เป็นพระเอกประเภทบูชาและคลั่งรัก รักใครก็จะทุ่มเทให้คนนั้น ไม่เหลือใจให้คนอื่นหรือแม้แต่กับตนเอง สามารถเทิดทูนเอาไว้บนหิ้งเสมือนของล้ำค่า ต่อเมื่อรู้ว่าไม่ได้ครอบครอง ความผิดหวังก็จะทบทวีเช่นกัน เป็นพระเอกแนวที่โอไม่ค่อยชอบนัก บทของเขาจะมีมาในแง่ของการหึงหวงหรือออดอ้อนค่อนข้างมาก เห็นในมุมอื่นน้อย
.
ความรักของคู่นี้สำหรับโอไม่ค่อยน่าลุ้นเท่าไร และในเรื่องก็เขียนถึงความรักได้ไม่ค่อยเข้าถึงโอนัก แล้วก็ค่อนข้างยืดเยื้อ พอใกล้จะพัฒนา คนเขียนก็จะตัดฉับ แล้วเรื่องก็วกไปในแง่อื่น ต่อเมื่อตั้งใจจะจบเรื่อง ความรักของคู่นี้จึงเริ่มต้นเช่นกัน เรียกว่ารู้ว่ารักกันแล้วก็จบทันที จบตั้งแต่ช่วงต้นเล่มสาม ที่เหลือคือตอนพิเศษทั้งหมด ตอนพิเศษจึงกินความหนาเกือบทั้งเล่มสามเลยทีเดียว
.
แต่โอชอบเรื่องของตัวละครอื่น มีเรื่องของคู่อื่นมาบาง ๆ ตั้งแต่ความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้อง เจ้านายลูกน้อง หรือเพื่อน โอจะชอบและคิดว่าโอสามารถเข้าถึงได้มากกว่า ซึ่งมีอยู่ในเรื่องและในตอนพิเศษท้ายเล่ม มีตอนของเสิ่นชิงชิวตัวจริงด้วย ซึ่งโอแอบชอบมากกว่าเรื่องหลักด้วยซ้ำ
.
ในด้าน��วามน่าติดตาม โอรู้สึกว่าตัวเองต้องใช้ความพยายามในการอ่านอยู่พอสมควร คืออ่านแล้วก็วาง แล้วก็ไม่รู้สึกอยากหยิบมาอ่านต่อ ใช้เวลาเรื่องนี้ถือว่านานสำหรับโอเลยค่ะ ไม่ใช่ว่าไม่ดี หรือออกทะเล จะว่ายืดเยื้อก็ไม่ได้เป็นถึงขนาดนั้น (ส่วนที่โอว่ายืดจริง ๆ มีแค่ตอนพิเศษตอนสุดท้ายตอนเดียวเท่านั้น) โอลองหาเหตุผลให้ตัวเอง น่าจะเป็นเพราะจังหวะของเรื่องไม่ค่อยดี มุกที่ควรจะฮา บางทีมันก็ไม่ฮาเท่าที่ควร หลายครั้งการแซวของผู้เขียนที่โผล่มาในวงเล็บดันมาเบรกตัวมุกของตัวเองไปด้วย บวกกับในแง่ของตัวละครพระนายทีไม่ใช่แนวที่โอชอบเท่าไรนักด้วย อีกอย่าง โอไม่ค่อยชอบการทับศัพท์เรียกเท่าไร เรื่องนี้มีการใช้ทับศัพท์พอสมควร เช่น ซือจุน (หมายถึงอาจารย์ ใช้ตอนที่ศิษย์เรียกอาจารย์) เหวยซือ (หมายถึงอาจารย์เช่นเดียวกัน แต่เป็นการที่อาจารย์แทนตัวเอง) พวกนี้ทำให้การประมวลของสมองเราจะช้าไปเสี้ยววินาทีหนึ่ง เพราะเราอ่านแล้วไม่เข้าใจทันที แต่ต้องแปลซ้ำอีกครั้ง เสี้ยววิหนึ่งดูไม่มาก แต่มีผลต่ออารมณ์ฉับพลันที่เกิดต่อเหตุการณ์นั้น ๆ มากพอสมควรเลย แต่โอชอบในด้านเชิงอรรถ ดูตั้งใจค้น ตั้งใจสื่อสารให้คนอ่านเข้าใจจริง ๆ การเรียบเรียงสำนวนที่เหลือดี เข้าใจง่าย โอชอบการเลือกใช้คำหลาย ๆ ครั้ง เห็นภาพ หลากหลาย และเข้าใจคิดดี เช่น เล่ม 1 หน้า 119 เสียงหวีดร้องอ้อยส้อย (โอขำคำว่าอ้อยส้อยนานมาก อิ๊อ๊างมาเลย) เล่ม 2 หน้า 15 ร้องไห้หงิงหงิง เล่ม 3 หน้า 304 รถเข็นงอดแงดอยู่บนทางสายน้อย
.
ในด้านเนื้อหา โอยังรู้สึกว่าเรื่องนี้ยังมีจุดที่เหมือนกับหลุด ๆ หรือไม่ครอบคลุมถึงเท่าไรอยู่ แต่ก็ไม่ได้ถึงกับเป็นประเด็นสำคัญอะไร
.
ในด้านรูปเล่ม ดูตั้งใจทำ ภาพสี มีทั้งหน้าและหลัง (ซูมอิน ซูมเอาต์) โปสการ์ดกับที่คั่น ก็มีทั้งหน้าและหลังเช่นกัน ปกสวยดี คำผิดมีเล็กน้อย เล่ม1-2 ค่อนข้างดีกว่าเล่ม 3 ที่หลุดมากกว่า นี่อยากให้ชื่อเรื่อง ชื่อผู้เขียน ชื่อผู้แปล หมายเลขหน้า ให้ใหญ่และเด่นกว่านี้หน่อย โออ่านแทบไม่ออก ต้องเพ่งแล้วเพ่งอีก
.
3.5 ดาว สำหรับโอ โอก็อ่านได้นะคะ ชอบในหลาย ๆ ด้าน ชอบเล่มเปิดมากที่สุด ถึงจะไม่ได้น่าติดตามตลอดเวลา แต่โดยรวมจัดว่าทำได้ดี ค่อนข้างรักษามาตรฐานการเขียนทุกเล่มให้เท่า ๆ กันดี
.
จริง ๆ โอจดพวกคำผิดคำหลุดด้วย แต่คอมฯ โอค้างมาสักพักละ ตัดจบแค่นี้ดีกว่าหายไปทั้งหมด
ประณาม สะกดอย่างนี้ (ตามราชบัณฑิต)
กงเกวียนกำเกวียน สะกดอย่างนี้
ละล่ำละลัก สะกดอย่างนี้
จ้อกแจ้ก สะกดอย่างนี้
พวกเสียงต่าง ๆ เช่น ปั้บ ๆ ลั้นลา สะกดตรงตามมาตราเลยค่ะ ไม่ได้มาจากภาษาต่างประเทศแต่อย่างใด เป็นแค่เสียงธรรมดา

[Yui · Rating 5 out of 5]

I’m treating this review as if I’ve read all three novels (I just read offline).

I really enjoyed this series a lot. This is my first cultivation novel and I’m very glad to have read it. I’ve wanted to read Chinese webnovels for a while now, but never knew how to start. This wasn’t my first Chinese webnovel, but it was my first longest one.

The characters were all interesting (I suppose the female ones could’ve been developed a little more, but this novel wasn’t about them so...) and the concept was very intriguing: A man transmigrates into the body of the villain of a novel he absolutely despised? And it’s BL?

Hell yeah! Sign me up!

The fan art provided by fans made this series so much more enjoyable though. Luo Binghe is a pill and a basket-case. Causing so much trouble for his poor Shizun hahah.

[Kamons · Rating 5 out of 5]

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เรามองข้าม ผ่านเลยไปมาหลายรอบค่ะคุณ เพราะปกไม่โดน ขื่อเรื่องก็อะไรไม่รู้ แถมนิยายแนวระบบ(?) คืออะไรคะ

แต่พอมาลองอ่าน โดนตกเฉยเลย…
ขำก็ขำ แถม’ลั่วปิงเหอ’ เวอร์ชั่นแกะน้อยน่ารักมาก ตอนไล่ตามซือจุนก็เอ็นดู
เล่มแรกนี่ก็ออกแนวแนะนำตัวเสิ่นชิงชิว กับการพยายามหาทางเอาตัวรอดจากความตายจากพระเอก ช่วงครึ่งแรกเลยจะเบาๆ มาเข้มข้นช่วงหลังที่จะมีดราม่าเข้ามา-ที่บีบคั้นหัวใจแม่ยกน้องลั่วจริงๆ

[Ning · Rating 3 out of 5]

เรื่องนี้น่าจะเป็นแนวระบบเรื่องแรกที่อ่าน
รู้สึกสนุกดีค่ะ แต่ไม่ค่อยอินกับระบบ อ่านแล้วไม่ค่อยรู้เรื่อง.. ฮาาา
ช่วงแรก ๆ อ่านไปหลับไปอยู่บ่อยครั้ง

แต่ถ้าดูสำหรับตัวเรื่องเลย คือสนุกดี อ่านเพลิน
ตัวละครน่ารัก มีจิก มีกัด มีตลกประปราย แต่เอาจริงๆ คือไม่ค่อยอิน..

[Fonfoniny · Rating 3 out of 5]

ตัวร้ายอย่างข้า...จะหนีเอาตัวรอดยังไงดี (1/3)

ว่าด้วยเรื่องของตัวเอกที่หลุดเข้าไปในนิยายเป็นตัวร้ายตายอนาถตัวหนึ่ง เรื่องนี้เป็นแนวระบบเรื่องแรกที่อ่าน เรารู้มาว่าเป็นเรื่องแรกๆของคุณโม่เซียงถงซิ่วด้วย

รู้สึกว่านักเขียนยังหาแนวทางของตัวเองไม่ได้ เรื่องนี้เลยเหมือนจะเป็นยำพลอตสูตรสำเร็จ เส้นเรื่องวุ่นวายไปหมด

มีการเสียดสีนิยายฮาเร็ม มีมุกตลก(ที่ไม่ค่อยขำ) นักแปลแปลได้อารมณ์ดี เข้ากับเนื้อเรื่อง อ่านได้ลื่นไหลไม่ติดขัด ขื่อเฉพาะก็ทับศัพท์แล้ววงเล็บแปลไทยไว้

[Muffy · Rating 5 out of 5]

นี่คือนิยายขายขำชัด ๆ ชอบเวลานายเอกบ่นในใจ กับ ด่าระบบและนักเขียน 555555 พอเป็นนิยายจีนแนว RPG ทำให้นึกถึง "อ่านชะตาวันสิ้นโลก" เลย แต่เป็นแนวเทพเซียน อ่านเพลินดีมากก

รู้สึกถูกชะตากับปิงเหอวัยเด็ก อ่านแล้วยิ้มตาม ไอหนูคนนี้มันเป็นน่ารัก ตามเรียก ซือจุน ต้อย ๆ เป็นเอ็นดู

ด้วยความที่มีภาษาศัพท์วัยรุ่นซะส่วนใหญ่ ส่วนตัวมองว่าเพราะงี้เลยทำให้อ่านง่าย มุกเสียดสีปัจจุบันก็เยอะอยู่ แต่ก็แอบมีมุกที่ไม่อินเยอะเหมือนกัน 😅

[Zeena🌙 · Rating 3 out of 5]

3.5 / 5

How adorable is Luo Binghe!

[Vân Anh · Rating 3 out of 5]

Cuốn quá đii :> Lọt hố nhờ xem donghua😙

[hyacinthuss · Rating 5 out of 5]

luo binghe is the cutest, also i love how fucking dramatic shen qingqiu is

[หลังอ่านของน้ำฝน · Rating 5 out of 5]

เป็นนิยายย้อนอดีตที่ไม่รู้สึกขัดใจเท่าไร อาจจะเพราะความแปลกใหม่ที่ยังไม่เคยได้อ่านมาก็ได้

ตัวเอกในเรื่องเป็นนักอ่านนิยายตัวยงที่ใกล้ตาย และกำลัง��่นถึงนิยายล่าสุดที่เขาอ่าน แต่เหมือนสวรรค์(?)เป็นใจ(หรือกลั่นแกล้งก็ไม่รู้)ส่งเขาเข้าไปอยู่ในนิยายเรื่องนี้ แต่ไม่ได้ส่งไปแบบธรรมดา ต้องทำภารกิจให้ผ่านเหมือนเข้านิยายเรื่องนี้เป็นเกมที่ต้องเล่นให้ผ่านด่าน ซึ่งตัวละครที่ตัวเอกเข้าไปอยู่ในร่างเป็นอาจารย์ตัวร้ายตัวหนึ่งที่มีผลต่อพระเอกในเรื่อง

เนื้อเรื่องน่าสนใจตรงที่ ตัวเอกดันอยากเปลี่ยนเ���ื้อเรื่อง เพราะรู้ว่าสุดท้ายตัวเองต้องตาย แถมตายแบบทรมานด้วย เลยอยากเอาตัวรอดไป เลยต้องวางแผนระยะยาว ดีที่จังหวะที่ส่งมานั้นพระเอกยังอยู่ในวัยละอ่อน เลยสามารถเลี้ยงต้อย เอ็น ดู เลี้ยงดู ปูเสื่อ หาและสร้างโอกาสไว้รอวันข้างหน้า
แต่มันยากเย็นเหลือเกิน เพราะเขาสวมบทเป็นตัวร้าย ภารกิจที่ระบบ(?)วางไว้เขาก็ต้องทำให้สมกับเป็นตัวร้ายและไม่กระทบเนื้อเรืองหลัก ไหนจะต้องวุ่นวายคิดหาทางรอด ไหนจะต้องคอยคุยกับระบบที่ชอบโผลออกมาให้หงุดหงิดทุกครั้ง

เนื้อเรื่องดำเนินมาอย่างราบเรียบ จนมาถึงจุคพีคของเรื่องที่ตัวร้ายอย่างเขาต้องผ่านภารกิจนี้ด้วยการทำร้ายพระเอก แต่พอภารกิจผ่าน และรอเวลาที่เนื้อเรื่องหลักกลับมา กลับกลายเป็นว่า ทุกอย่างปรับเปลี่ยนไปจากนิยายที่เขาเคยอ่าน โดยเฉพาะพระเอก ศิษย์ที่เขาทำร้ายไป

เขาจะต้องหาทางหนีต่อไป หนีไว้ก่อน ถึงจะรู้ว่าใกล้จะถึงจุดจบของตัวเองแล้ว แต่ก็ขอหนีไว้หาก่อนนนน

เล่มแรกก็จะประมาณนี้ สนุกมากกกกก
อ่านแล้ววางไม่ลง เล่มต่อไปก็มาลุ้นต่อว่าพระเอกจะทำยังไงกับตัวเอก เพราะพระเอกโตเต็มที่แล้ว(?) ฮาา

หลังอ่านเพิ่มเติม : https://wp.me/p6yYEv-A8

[Monaliz Juang · Rating 5 out of 5]

เรื่องนี้ตัดสินใจซื้อมาเพราะหน้าปกและอิทธิพลจากปรมาจารย์ลัทธิมารค่ะ แต่ก็ไม่ผิดหวัง ตลกมาก แปลกใหม่ดีค่ะ รู้สึกเหมือนว่าตัวละครที่เข้าไปอยู่ระบบของนิยายจีนแบบนี้จะมีเยอะเลยหลังๆ ความสนุกของเรื่องนี้อยู่ที่ตัวละคร

เสิ่นหยวน แฟนคลับของนิยาย "เทพมารอหังการ" ผู้ต่อว่าคนเขียนนิยายถึงความไร้เหตุผลของเนื้อเรื่อง ตัวละครพระเอกที่ต้องถูกทำร้ายตลอดทั้งเรื่องอย่างไร้เหตุผล อยู่ดีๆก็ตกเข้าไปอยู่ในระบบของนิยายเรื่องนี้ และได้เข้าไปสวมบทบาทของ เสิ่นชิงชิว ซึ่งแต่เดิมตัวละครนี้มีนิสัยอิจฉาริษยา และเป็นตัวละครที่มีผลต่อการเข้าสู่ด้านมารของพระเอกอีกด้วย พอเสิ่นหยวนเข้ามาได้รับบทบาทจึงพยายามเปลี่ยนแปลงชีวิตของพระเอก มีปัญหากับระบบ เพราะการกระทำของตนเองออกนอกบทนั่นเอง

ลั่วปิงเหอ แต่เดิมคือต้องกลายเป็นศัตรูตัวฉกาจของเสื่นชิงชิว และฆ่าเสิ่นชิงชิวตายอย่างทรมาน แต่ในช่วงเวลาที่เสิ่นหยวนเข้ามาอยู่นั้น ลั่วปิงเหอยังเด็กอยู่ ทุกอย่างจึงเปลี่ยนแปลงไป เมื่ออาจารย์คนเดิมที่ไม่แยแสเขากลับกลายเป็นคนเดียวที่คอยห่วงใยและเชื่อมั่นในตัวเขา (บางทีก็มโนว่าดีเกินไป ฮา นายเอกเขาไม่ได้คิดงั้น) ทำให้ความสัมพันธ์ของตัวละครถูกพัฒนาไปอีกรูปแบบหนึ่ง ความรักของลั่วปิงเหอที่มีต่ออาจารย์ก็เปลี่ยนไปไม่รู้ตัว

เนื้อเรื่องแทรกมุกตลกของการกระทำเสิ่นชิงชิวคนใหม่ในเรื่อง ทำให้มีความน่าสนใจ และความบ้าบอของระบบที่มีการตัดคะแนน และให้คะแนนแบบมึนๆ ส่งผลให้เนื้อเรื่องสนุกสนานและลุ้นเรื่องราวว่าจะไปจบยังไง

[Sorasafe · Rating 5 out of 5]

ตอนแรกว่าจะรอครบสามเล่มก่อน ค่อยอ่านทีเดียว แต่รอไม่ไหว พออ่านจบก็ลงแดง อยากอ่านเล่มต่อไป ฮืออ อย่างแรกที่อยากชมคือหน้าปกสวยมากค่ะ ตามข่าวมาตั้งแต่ สนพ.ประกาศว่าซื้อลิขสิทธิ์เรื่องนี้มา ถือว่าออกมาเร็วใช้ได้ นึกว่าจะต้องรอนานกว่านี้ (คิดว่าคงเพราะกระแสปรมาจารย์ลัทธิมารกำลังบูมด้วย) เนื้อเรื่องเกี่ยวกับนายเอกเป็นแฟนนิยายฮาเร็มที่ตัวเอกเข้าสายดาร์ค ขณะที่กำลังเม้นด่าด้วยความรัก(?)ก็โดนดูดไปอยู่ในนิยายเรื่องนั้นพร้อมกับมีระบบมาคอยกำกับว่าห้ามหลุดคาแรคเตอร์จนกว่าแต้มจะครบนะ ต้องทำเควสนู่นนี่นั่นนะ แล้วตัวละครที่นายเอกต้องสวมบทก็คือตัวร้ายที่เป็นอาจารย์ของตัวเอกและเป็นสาเหตุที่ทำให้ตัวเอกเดินทางสู่ส่ยดาร์คนั่นเองค่ะ ในเรื่องตัวร้ายจะโดนตัวเอกกลับมาแก้แค้นจนตายอย่างอนาถ นายเอกจึงต้องทำทุกทางเพื่อป้องกันตัวเองไม่ให้ตายด้วยน้ำมือของตัวเอก.. ด้วยความที่อ่านนิยายระบบนู่นนี่นั่นมาเยอะเลยทำให้เข้าใจเเนวทางการดำเนินเรื่องค่ะ ถ้าเป็นคนที่ไม่เคยอ่านแนวนี้น่าจะมีงงๆกันนิดหน่อยนะคะ เรื่องนี้คำศัพท์เฉพาะจะเยอะมาก แต่ก็มีคำอธิบายข้างใต้ค่อนข้างละเอียดเช่นกัน ขอชื่นชมคนแปลและสนพ.ค่ะ ในเรื่องจะมีกลิ่นอายเทพเซียน-มาร ผสม ยุทธภพขี่กระบี่ ตามสไตล์คนแต่ง เนื้อเรื่องลื่นไหล จบเล่มไม่ค้างเท่าไหร่ แต่ลงแดงอยากอ่านต่อ 5555 แนะนำว่ารอสนพ.ออกให้ครบแล้วค่อยอ่านทีเดียวดีกว่านะคะ จะได้ไม่ลงแดงแบบเรา

[Citybones · Rating 5 out of 5]

No tengo muy claro donde están las divisiones de las partes por que leí las traducciones al inglés, pero supongo se será alrededor del primer salto temporal importante.
Que puedo decir, cogí esta historia por curiosidad al verla recomendada en los comentarios de un video y me consumió totalmente durante casi una semana. Un estilo muy diferente de narrar y de relacionarse los personajes entre si de lo que estoy acostumbrada, pero eso lo hizo aún más interesante.
Está llena de referencias a clichés de un género que ni siquiera conocía, pero aún así me pareció fascinante. La mitología con los ¿cultivadores? y los monstruos...
La historia y el desarrollo de los personajes son bastante profundas y complicadas. Sobretodo la de los dos protas.
Sin duda me ha dejado con ganas de seguir investigando este género. Y maldiciendo que me haya quedado sin más caps traducidos a tan poco del final.

[Xuemei Liao · Rating 5 out of 5]

เรื่องนี้เคยได้ลองอ่านตอนที่มีแปลในอินเตอร์เน็ต พอรู้ว่ามีออกแป็นเล่มแล้วดีใจมาก กดสั่งซื้อแบบไม่ต้องคิดอะไรเลยทีเดียว
ใครเป็นสายนิยายวายแนวจีนโบราณห้ามพลาด
แล้วเรามาลุ้นกันว่าเสินหยวน เมิือไปอยูในรางของ ‘เสินชิงชิว’ ตัวรายของนิยายฮาเร็มทีเขาเคยอ่าน ต้องผูกอยู่กับระบบ จะหนีเอาตัวรอดจากการเป็นตัวร้ายในนิยายยังไง ห้ามพลาดนะ

[Jayjay · Rating 2 out of 5]

อ่านแล้วไม่ว้าวเลย หรือคาดหวังมากไป เนื้อเรื่องเดาง่ายมาก แนวระบบ ที่จะมี ai มาบอกให้ตัวนายเอกต้องทำอะไร จนอ่านจบ เรายังไม่แน่ใจเลยว่า นายเอกรักพระเอกจริงมั้ย งง แล้วรักที่ตรงไหน งงไปอีกกกกก แนวรักต้องห้ามหน่อยๆ อาจารย์กับลูกศิษย์ ปกติเราชอบแนวนี้นะ แต่เรื่องนี้ไม่อินจริง

[Nattapan · Rating 2 out of 5]

Not bad, but in my opinion, (with quite similar plots), "Quickly Wearing the Face of the Devil or ทะลุมิติหักเหลี่ยมจอมมาร" is more entertaining.

[RoarOutLoud · Rating 5 out of 5]

พอเริ่มอ่านแล้ว จับมันวางลงยากจริงๆ กินไม่เป็นกิน นอนไม่เป็นนอน สนุก���็สนุก ตลกก็ตลก

[nananatte · Rating 3 out of 5]

เพราะอ่าน 'ปรมาจารย์ลัทธิมาร' มาแล้วทึ่งคุณโม่เซียงถงซิ่ว ผู้แต่ง สุดๆ ว่าฝีไม้ลายมือช่างร้ายกาจ! ถึงจะตัดประเด็นเรื่องวายออกไป ก็ยังจัดเป็นเรื่องเด็ดขาดมากเรื่องหนึ่ง

แน่นอนว่าการเจอนักเขียนที่ทั้งพล็อตแน่น ดำเนินเรื่องดี ลำดับเหตุการณ์ดี คุมจังหวะเก่งมาก ตัวละครมีเสน่ห์ ภาษาสวย และเขียนได้ถึงทุกแนว ตั้งแต่ดราม่าปวดตับ แอ็คชั่นสืบสวน ไปจนถึงตลก รักกุ๊กกิ๊ก หรือ NC นางเอาอยู่ทุกสิ่ง โดยที่ยังเดินเรื่องให้กระชับฉับไวได้ด้วย!

เจอนักเขียนฝีมือระดับนี้ จะไม่ให้เราไปตามผลงานเรื่องอื่นของคุณโม่ได้ไง... ก็เลยไปเริ่มกันที่ผลงานเรื่องแรกของเธอเลยค่ะ 'ตัวร้ายอย่างข้า... จะหนีเอาตัวรอดยังไงดี'

ก่อนอ่านก็เผื่อใจให้แล้วล่ะนะ ตามสไตล์งานเขียนเล่มแรกเนอะ

เรื่องตัวร้ายอย่างข้าฯ เขียนตั้งแต่เธอเป็นนักศึกษา อ่านนิยายแนวหลุดไปต่างโลกมาเยอะจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน ก็เลยอยากแต่งบ้างอ่ะ! ว่าแล้วก็เริ่มเขียนนิยายออนไลน์เรื่องแรกของตัวเองออกมาเป็นเรื่องนี้

ใช่ค่ะ ไม่สามารถเทียบชั้นกับ 'ปรมาจารย์ลัทธิมาร' ได้เลยค่ะ
ล้น-ขาด-เกิน มีหลุมบ่อขรุขระตลอดต้นจนจบเรื่อง 555

ความเซ็งจิตที่สุดของดิฉันคือ ไม่สามารถทำใจให้ชอบตัวเอกได้เลย
เสิ่นชิงชิวยังพอจะเข้าใจได้นะ (เป็นคนยุคปัจจุบันที่หลุดเข้าไปในนิยายโลกเซียน)

แต่ลั่วปิงเหอน่ะ... เราไม่สามารถเข้าใจตรรกะของหมอนี่ได้เลย! ไม่เคยอ่านนิยาย แล้วต้องขอพรในใจระหว่างอ่านว่า... ช่วยทำให้ตัวเอกอย่าได้คู่กับหมอนี้เลยเหอะ! ผู้ชายดีๆ เท่ๆ ก็มีอยู่เต็มเรื่อง ช่วยไปคู่กับคนอื่นได้ม้ายยยยยย

นิสัยของลั่วปิงเหอเหมือนเกรียนม.ต้นขาดแคลนความรัก ก็เลยใช้ความรุนแรง ทำลายล้างโลก

เอ่อะ... ถึงมีคนจะพยายามอธิบายให้เราเข้าใจว่า ลอจิคของศีลธรรมในนิยายจีนคือ 'ร้ายกับคนทั้งโลก ดีกับเจ้าคนเดียว' ก็ไม่ทำให้เราคล้อยตามอ่ะ > _ < นิสัยงอแงร้ายกาจ และไร้วุฒิภาวะขั้นโคม่าค่ะ!
เสิ่นชิงชิวมองเห็นลั่วปิงเหอเป็นซาละเปาน้อยน่าเอ็นดูไปได้ไงอ่ะ... (กวาซยงแพ้ทางคนหน้าตาดีจริงๆ สินะ ฮือ...)

อ่านจบแล้วรู้สึกดีใจว่าจบได้เสียที...

ในเล่ม 3 ส่วนใหญ่เป็นรวมเรื่องสั้นของตัวละครในเรื่องค่ะ

กลับกลายเป็นว่า เราชอบเล่ม 3 มากสุด! คุณโม่เขียนเรื่องสั้นสนุกมากๆ
เป็นแนวตลก ชีวิตประจำของทั้งตัวละครหลักและตัวประกอบในเรื่อง ซึ่งส่วนตัวเราว่า รวมเรื่องสั้นของตัวร้ายอย่างข้าฯ สนุกกว่ารวมเรื่องสั้นของปรมาจารย์ลัทธิมารในเล่ม 5 อีกค่ะ! (แต่เรายังไม่ได้อ่านเล่มพิเศษนะ)

ใน 3 เล่มนี้ เราให้เล่ม 3 สนุกที่สุด เพราะเรื่องสั้นขำกลิ้งทุกตอน
และคู่ของโม่เป่ยจวินเป็นอะไรที่พลิกล็อคมาก! ไม่คิดว่าคู่นี้เขาจะมาลงเอยกันได้ด้วยวิธีแบบนี้ 555 เจ้าพวกปากไม่ตรงกับใจทั้งหลายนี่นะ น่ารักค่ะ

แต่ถึงเราจะไม่ชอบเรื่องตัวร้ายอย่างข้าฯ ก็ไม่เถียงนะว่าเรื่องนี้โชว์ความสามารถของผู้เขียนอยู่หลายจุดอยู่ ก็คงเพราะมันคืองานเขียนเรื่องแรกแหล่ะ อะไรหลายๆ อย่างเลยยังไม่อยู่มือ และแน่นอนว่า ดิฉันจะไปต่อกับ 'สวรรค์ประทานพร' ได้ยินคำร่ำลือว่า ดีงามไม่แพ้ 'ปรมาจารย์ลัทธิมาร' ค่ะ ^^

[Winter_Skyz · Rating 4 out of 5]

4.5/5

ตอนเเรกที่ซื้อเล่มนี้มายังไม่ค่อยอินวายจีนเท่าไหร่เพราะเพิ่งเริ่มหัดอ่านใหม่ๆ อ่านไปได้เกือบครึ่งเล่มก็เลยวาง อุปสรรคหลักๆเลยคือจำชื่อตัวละครไม่ได้+ศัพท์เฉพาะบางทีก็งงๆลืมๆ ไม่ค่อยชิน สุดท้ายเลยดองเรื่องนี้ไว้หลายเดือนเลย พอเริ่มอินวายจีนเเล้วเลยเกิดนึกอยากจะลองหยิบมาอ่านใหม่อีกรอบ ทีนี้ปรากฎอ่านรวดเดียวจบ555555 ติดงอมเเงมมากจนถึงกับต้องไปถอยเล่ม2มาทันที

เรื่องนี้เป็นวายพีเรียดจีนเเนวระบบ ซึ่งพูดตามตรงเเล้วเเนวนี้ฝั่งจีนมีเยอะจนเกลื่อนมาก เเต่เรื่องนี้มีความยูนีคในตัวเลยชอบเป็นพิเศษ อ่านเเล้วได้หลากหลายอารมณ์มาก บทจะฮาก็ขำก๊าก บทจะเศร้าก็หน่วงจริงไรจริง บางอย่างว่าพีคเเล้ว ไปๆมาๆมีพีคกว่านี้อีก!! เเถมระบบเรื่องนี้เกรียนมาก อ่านเเล้วอยากถีบ ฮือ สงสารเสิ่นหยวน ต้องมาเจอระบบขูดรีดเเรงงานอย่างไม่เเฟร์55555 ส่วนพระเอกเหมือนจะมี3เวอร์ชั่นนะ เเต่ละเวอร์ชั่นก็กร๊าวใจต่างกัน เป็น Character Development ที่ดือมาก ไม่ขอสปอยล์ละกัน ไปอ่านเอาเองนะคะ5555

เนื้อเรื่องช่วงเเรกๆก็คือเสิ่นหยวนต้องเเก้บทเสิ่นชิงชิวให้เป็นคนดีกว่าตัวออริจินอลเพื่อไม่ให้ปิงเกอเเค้นฝังหุ่น เเต่ต้องไม่กระทบเนื้อเรื่องหลักเกินไปเพราะระบบดันตั้งเงื่อนไขนู่นนี่เต็มไปหมด เอะอะๆก็หักเเต้ม เเต่ก็ออกเเนวฮาๆเบาสมองนะ (ส่วนใหญ่ก็ตลกคาเเรคเตอร์เสิ่นหยวนนั่นเเหละ555555 เเต่อาจไม่ใช่ทุกคนที่อินมุขของนาง พอดีเราเส้นตื้นด้วย) มีเเทรกศัพท์เกมบ้างประปราย เพราะนายเอกเป็นคอเกมนั่นเอง

พอกลางๆเล่มเนื้อเรื่องจะเริ่มซีเรียสขึ้นเรื่อยๆหลังจากตอนที่ลั่วปิงเหอเทิร์นดาร์คไซด์ พล็อตก็มั่วซั่วไม่เหมือนเนื้อเรื่องเดิม เดาทางอะไรไม่ถูกเลย ตัวละครใหม่ออกมาเรื่อยๆ ความเห็นส่วนตัวของเราคือตรงนี้เเหละที่เป็นเสน่ห์ของเรื่อง ด้วยความที่เนื้อเรื่องเดิมเกิดจากการที่เซี่ยงเทียนต่าเฟยจี (คนเเต่งเทพมารอหังการ) ตัดรายละเอียดนู่นนี่ที่คิดว่าคนอ่านน่าจะรู้สึกว่ามันน่าเบื่อออก ดูเผินๆเลยเหมือนกับว่าพล็อตเรื่องกลวงๆตัวละครเเบนๆ ปมก็เยอะเเยะไปหมดเเต่สุดท้ายก็ไม่ได้เฉลยปริศนาปล่อยให้มันคาไว้อย่างนั้น หลักๆก็เพื่อเซอร์วิสเเฟนคลับนิยายฮาเร็มที่ไม่น่าจะชอบอะไรซับซ้อนวุ่นวาย ซึ่งจริงๆเเล้วเบื้องลึกเบื้องหลังมันมีอะไรมากกว่านั้น อะไรที่คิดว่าใช่เเท้จริงกลับไม่ใช่ กลายเป็นว่าปมหลักเเทบทุกอย่างมีเหตุผลมารองรับ เหตุการณ์หลายอย่างไม่ได้ขยายรายละเอียดให้ลึก สุดท้ายเสิ่นหยวนต้องมานั่งเครียดเพราะตรงนี้นี่เเหละ ส่วนเราซึ่งเป็นนักอ่านก็นั่งคิดตามไปด้วย

เราว่าเเม่โม่วางพล็อตคิดหน้าคิดหลังมาดี วางปมใช้ได้เลย ตัวละครมีมิติทำให้คนอ่านรู้สึกอินไปด้วย ส่วนมุขบางอย่างบางคนอาจจะไม่อิน ซึ่งอันนี้มันเเล้วเเต่ Taste ของเเต่ละคนจริงๆ ส่วนตัวสำหรับเราถือว่าโอเคอยู่นะ

สุดท้ายนี้ ลุ้นมากว่าเมื่อไหร่ซือจุนจะรู้ตัวซักที 55555555
คนอ่านทางนี้ลุ้นเเล้วลุ้นอีกจนเหนื่อยเเทนลูกศิษย์เทอเเล้วนา ฮือ

[Rada Chalapipat · Rating 4 out of 5]

เคยหยิบเรื่องนี้มาอ่านตอนออกมาใหม่ๆแล้ววางเพราะงงว่าอะไรคือคุยกับระบบ แต่หลังจากได้อ่านทะลุมิติหักเหลี่ยมจอมมาร และกระแสชื่นชมนักเขียนคนเดียวกันที่สร้างชื่อในเวลาไม่นานจาก #ปรมาจารย์ลัทธิมาร ที่มีทั้งซีรี่ส์และอนิเมชั่น และแล้วซือจุนของปิงเกอก็ทำให้เราทั้งลุ้นนทั้งขำทั้งฟินประหนึ่งเป็นระบบผู้แจกคะแนนซี้ซั้วตัวดียังงัยยังงั้น

#เสิ่นหยวน ชายหนุ่มคนนึงที่เป็นแฟนคลับตัวจริงเสียงจริงของนิยาย #เทพมารอหังการ ชนิดที่ว่านิยายสี่ปีจบหลายร้อยตอนที่ออกทะเลไปไกลถึงมหาสมุทรเพื่อให้พระเอกลูกครึ่งจอมมารที่ม��อดีตต่ำตมถูกอาจารย์และเหล่าศิษย์พี่หน้าเนื้อใจเสือแห่งฝ่ายธรรมะกดขี่ข่มเหงมาตั้งแต่เด็กได้กลับมาแก้แค้นและครองใจสาวๆหลายร้อยพันขนาดเปิดเป็นฮาเร็มให้นักอ่านได้ฟินไปถ้วนหน้าทั้งที่เนื้อหาของนิยายเต็มไปด้วยช่องโหว่และพล็อตที่หละหลวม

#เสิ่นชิงชิว เจ้าสำนักหนึ่งในสิบสองยอดเขาแห่งสำนักเซียนอันดับหนึ่งได้ชื่อว่าเป็นซือจุนหรืออาจารย์มาดดี รัก���งบ มีภูมิความรู้เรื่องมารแต่บรรพกาลมากที่สุดในใต้หล้า เสิ่นชิงชิวคนเก่าต้องตายแบบระยางค์กุดด้วนจากการแก้แค้นของพระเอกายดาร์คอดีตลูกศิษย์ที่เขาเป็นคนผลักลงสู่อเวจี เมื่อเสิ่นหยวนผู้รู้ทะลุปรุโปร่งถึงจุดจบของตัวเองที่มาเกิดในร่างของซือจุน เขาย่อมหาทางเปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตด้วยการทำดีกับพระเอกและว่าที่อริที่อาจจะรวมศรีษะกันมาเอาคืน เล่มแรกนายเอกจะมีบทเด่นชัดเจนกว่าในฐานะคนเล่าเรื่องที่ต้องบอกฉบับออริจินัลของแต่ละฉากแต่ละตัวละคร และความประหลาดใจเมื่อทุกอย่างค่อยๆเปลี่ยนไป จากที่เรางงการทะเลาะกับระบบ แต่พอยิ่งอ่านกลับยิ่งชอบมุขนี้ของนักเขียน นับว่าสร้างสรรค์ ชวนฮาและแปลกใหม่ ทั้งไม่ใช่เรื่องง่ายและต้องทำให้แนบเนียนให้พล็อตยุงชุมออกทะเลนั้นยังมีเค้าโครงเดิมของความดราม่าและข้อคิดแฝงอยู่

#ลั่วปิงเหอ เปิดตัวมาในวัยสิบสามที่ยังใสซื่อประดุจบัวขาวน้อยที่ฝังจิตฝังใจกับซือจุนผู้แสนดีและเป็นคนแรกและคนเดียวที่ใยดี ปกป้องและเชื่อมั่นในตัวปิงเกอน้อย ชอบบรรยากาศและพัฒนาการระหว่างศิษย์กับอาจารย์ที่ทำให้เชื่อว่าเค้าค่อยๆผูกพันกันมากกว่าแค่ต้องการเปลี่ยนโชคชะตา หนังหน้าแก่กว่าหลายร้อยปี วรยุทธ์และรูปร่างที่เหนือกว่าในช่วงต้นเรื่องคงมีให้เห็นความแตกต่างชัดเจนขึ้นในเล่มต่อไป เพราะท้ายเล่มแรกก็ทำคนอ่านมโนไปไกลแล้วว่าพระเอกจะดราม่าใส่ซือจุนไปถึงไหน หึงแม้กระทั่งเสื้อ!!! คู่รักต่างภพต่างวัยคู่นี้ต่างคนต่างคิดยิ่งฝายนึงปากหนัก อีกฝ่ายก็คิดไปคนละทาง ได้แต่หวังว่าพอคืนดีกันคนช่างเอาใจจะง้อแบบขี้อ้อนได้เหมือนเก่า

[Kasama · Rating 5 out of 5]

เดิมทีส่วนตัวไม่เคยรู้จักนิยายระบบอะไรแบบนี้เลยค่ะ แต่เมื่อปลายปีที่แล้วมีโอกาสดูอนิเมะเรื่องตัวร้ายอย่างข้า...จะหนีเอาตัวรอดยังไงดีใน WeTV ปรากฏว่าโดนเสิ่นชิงชิวตกเข้าอย่างจังทำให้ต้องตามเก็บหนังสือมาอ่านเลยทีเดียว

เล่มแรกไม่ค่อยมีอะไรมากค่ะ จะเป็นการปูพื้นความสัมพันธ์ของตัวละครมากกว่า ตอนเราอ่านช่วง 3 ส่วน 4 แรกของเล่มเลยยังไม่ว้าวเท่าไหร่ มีบางฉากที่ในอนิเมะไม่ได้พูดถึงแบบละเอียดแต่ก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นมาเยอะเสียทีเดียวค่ะ แต่ส่วนสุดท้ายของเล่มภายหลังลั่วปิงเหอ (พระเอก) เทิร์นสายดาร์กเรื่องราวที่เสิ่นชิงชิว (นายเอก) คาดว่าจะหนีพ้นกลับได้พบ เรื่องราวที่อยากพบกลับไม่ปรากฏเนี่ยแหละค่ะที่ทำเอาอ่านสนุกจนวางไม่ลงเลย

พูดถึงสำนวนการเขียนของคุณโม่เซียงถงซิ่ว ขอแซวนิดนึงเรื่องที่คุณโม่เซียงชอบให้ตัวละครสายดาร์กตกจากที่สูงค่ะ ตั้งแต่ปิงเหอ มาเว่ยอิง และล่าสุดเป็นฮวาเฉิง 555555 แต่ต้องบอกเลยค่ะว่าไม่แคลงใจที่ทำไมนิยายทั้งสามเรื่องของคุณเค้าถึงได้ดังเป็นพลุแตกกันหมด การวางพล็อตที่คุ้นเคยแต่ทำให้เราตื่นเต้นและรู้สึกแปลกใหม่ได้ตลอดเวลา การเขียนที่สอดแทรกมุกตลกเข้ามาตลอดทั้งเรื่อง โดยเฉพาะฉากไหนที่เสิ่นชิงชิวกับระบบตีกันนี่เราจะขำหนักมากค่ะ เอ็นดูน้องระบบเข้าให้แล้ว ส่วนฉากฟินฉากกุ๊กกิ๊กในเล่มหนึ่งและสองพอมีให้กระชุ่มกระชวยหัวใจประปราย ทว่าเล่มสามนี้คุณโม่จัดมาให้แบบเต็มที่เลยค่ะ มีตอนพิเศษเพิ่มเข้ามาเยอะด้วย และตอนพิเศษเนี่ยแหละค่ะที่ทำให้เราโดนตัวละครประกอบอย่างโม่เป่ยจวินตกเข้าให้อย่างจัง 😍 ส่วนด้านความสัมพันธ์ของพระนายช่วงแรกๆ ของเรื่องจะเป็นลั่วปิงเหอแหละค่ะที่เข้าหาเสิ่นชิงชิวก่อน สำหรับเราเข้าใจได้อยู่ค่ะว่าทำไมพระเอกถึงเปิดใจให้นายเอก ทว่าทางฝั่งนายเอกเรารู้สึกว่ามิติการเปิดใจให้พระเอกมันยังไม่ลึกพอเท่าที่ควร แต่ไม่เป็นการขัด mood ในการอ่านค่ะ ยังอ่านต่อได้เรื่อยๆ ถึงยังไงก็ตามใครที่ชอบเมะลูกหมาอ้อนเคะที่อายุเยอะกว่าเราแนะนำเลยค่ะเรื่องนี้

มาที่สำนวนการแปลของคุณลาเวนเดอร์บ้างค่ะ เรารู้สึกทึ่งมากที่คุณลาเวนเดอร์แปลมุกตลกจีนออกมาแล้วทำให้นักอ่านคนไทยอย่างเราๆ ได้ขำไปกับมุกนั้นๆ เหมือนเป็นภาษาแม่ได้ เนื่องจากเราเรียนสายภาษา ส่วนตัวรู้สึกว่าการแปลที่ยากที่สุดไม่ใช่การแปลงานวิชาการ แต่เป็นการแปลมุกตลกเนี่ยแหละค่ะที่ทำให้หัวหมุนสุดๆ ต้องขอชื่นชมคุณลาเวนเดอร์ว่ายอดเยี่ยมจริงๆ ค่ะในจุดนี้ ส่วนคำทับศัพท์ในนิยายเรารู้สึกว่าอ่านแล้วลื่นไหลดีค่ะ ไม่ติดขัดตรงไหน แถมไม่น่ารำคาญเลย ออกจะชื่นชอบเสียด้วยซ้ำเพราะทำให้อินกับเนื้อเรื่องตรงหน้าได้มากขึ้น สำหรับใครที่กลัวว่าจะงงกับคำทับศัพท์ต่างๆ ไม่ต้องกังวลไปค่ะ คุณลาเวนเดอร์แทรกเชิงอรรถ มาให้แน่นมาก อ่านแล้วไม่งงแน่นอนค่ะ

[Engchan Siwa · Rating 5 out of 5]

สนุกมาก ส่วนตัวคิดว่าคนที่ชอบอ่านมังงะหรือดูอนิเมะจะอ่านเรื่องนี้สนุกไปอีก ศัพท์เทคนิกค่อนข้างเยอะถ้าเข้าใจตั้งแต่ต้นจะอ่านแล้วฮามาก แล้วถ้าเข้าใจจังหวะมุกของคนจีนด้วยจะยิ่งเพิ่มอรรถรส เพราะคนแปลเค้าแปลแบบมุกจีนแท้ๆ
แต่ถ้าใครมาสายจริงจังนิยายจนต้องโบราณจ๋าๆนี่อาจไม่ใช่แนวคุณเพราะตัวเอกเค้าเป็นคนยุคปัจจุบัน เกิดมา20ปีแล้วไปอยู่ในนิยายจีนโบราณยังไงคนยุคใหม่ก็คือคนยุคใหม่ในหัวก็ต้องคิดอะไรแบบเราๆ แต่ถ้าใครชอบความฮาแถมได้จิกกัดนิยายฮาเร็มนี่คือแนวคุณ
เราชอบที่เป็นนิยายเกิดใหม่ที่ตัวเอกมีความเป็นคนปัจจุบันโดยแท้จริง เพราะเราคิดว่าถ้าเราต้องหลงเข้าไปในยุคนั้นๆก็คงเป็นแบบนี้ เรียลดีอ่ะ

มาพูดถึงตัวละคร ชอบพระเอก-นายเอกของเรื่องมาก นายเอกเค้าค่อนข้างแมนพอสมควร แมนในที่นี้ไม่ใช่ต้องต่อยตีทำตัวกร่าง แต่ลักษณะนิสัยที่ไม่หวานไม่อ่อนแอ ส่วนพระเอก อื้อหือออ พระเอกtypeลูกหมาชัดๆ ถึงแม้หลายครั้งลูกหมาตัวนี้จะดุมากก็ตาม เจอพระเอกสุขุมมาจนเอียนต้องการอะไรใหม่ๆบ้างลั่วปิงเหอตอบโจทย์
นายเอกเค้าซึนดะเระพอสมควร พร่ำบอกตัวเองบอกคนอ่านว่าแค่สงสารเอ็นดูเหมือนลูกศิษย์ไม่มีเกินเลย แต่ในฐานะที่อ่านแต่แนวนายเอกปากแข็งจนชำนาญ พี่แกโดนลูกศิษย์ตกตั้งแต่ต้นแล้วจ้า แค่รู้ตัวช้าและไม่คิดไม่ถึงว่าสุดท้ายตัวเองจะเปลี่ยนจากตัวร้ายกลายมาเป็นนางเอก?
โครงเรื่องใหญ่เล่มหนาแต่อ่านแล้วไม่เบื่อเลย เพราะฉากส่วนใหญ่ตัวละครเอกจะมีส่วนร่วมทำให้ไม่ต้องเบื่อกับการทนอ่านฉากบรรยายยืดยาวที่เกี่ยวกับตัวประกอบและอะไรน้ำๆ

ส���ุป สนุก ปกสวย ตลก ศัพท์สมัยใหม่ไม่อ้อมค้อมถึงใจคนอ่าน พระเอกน่ารักสุดๆ อ่านเถอะ

[Merlia · Rating 5 out of 5]

Xúc động quá, mình đọc hết truyện rồi, cảm xúc thật khó tả, thật sự, không biết nên nói cái gì mới có thể diễn tả được. Thật sự thật ngưỡng mộ a!!! Đọc truyện của chị Mặc Hương luôn là thế, cứ luôn lưu lại cho mình cảm xúc kì lạ, mình rất thích truyện của chị, cảm thấy mỗi một câu chuyện đều có sự đầu tư và chăm chút rất tỉ mỉ, mình thật sự thích thích lắm luôn, thật mong một ngày nào đó có thể gặp được chị. Quá trình có thể đến được với nhau của mỗi cặp đôi đều không hề đơn giản, phải trải qua biết bao khó khăn, biết bao gian truân mới có thể ở bên cạnh nhau, mình cảm thấy, thật ngưỡng mộ họ, cảm thấy như bao giờ cũng có thể khai phá một thế giới mới trong mình, cảm thấy thật không dễ dàng, cảm thấy mỗi một bộ truyện đều làm trái tim mình rung động. Mình còn cực kì cực kì yêu thích cặp đôi Thượng Thanh Hoa và Mạc Bắc Quân nữa, thật là dễ thương hết biết, cute gì đâu á, bắn tim, chíu chíu...
Điên loạn cũng có, ngốc nghếch cũng được, lụy tình cũng thế, thần kinh cũng thôi. Cứ vậy đi.

Thẩm Thanh Thu cầm tay y, như cầm tay một đứa trẻ, hỏi: “Lần này cùng đi?”

Lạc Băng Hà chầm chậm ngẩng đầu, đáy mắt ánh lên ngân hà lấp lánh.

Bàn tay dán lại, mười ngón đan chặt.

Thẩm Thanh Thu bước nhanh về phía trước, nghe thấy Lạc Băng Hà ở phía sau gọi mình.

Y khẽ gọi: “Sư tôn.”

Kỳ thực, thanh âm này chưa từng thay đổi.

Trước sau như một.

[Parry · Rating 3 out of 5]

แนวทะลุมิติเข้าไปในนิยายที่อ่าน ไม่สิ ต้องเรียกว่าที่ด่าตะหาก 55555
ตัวเอกตามอ่านนิยายเรื่องนึงแล้วเกิดความไม่พอใจในเนื้อเรื่องที่มีแต่ช่องโหว
เมนท์ด่าไปมา รู้ตัวอีกทีโผล่เข้ามาในนิยาย แถมดันอยู่ในร่างของตัวละครที่ตัวเองเคยด่าไว้ด้วย
เป็นตัวละครฝั่งตัวร้าย ที่ร้ายสุดๆ แถมยังมีจุดจบที่ไม่ดี เพราะทำพระเอกไว้เยอะ
เลยพยายามปรับปรุงตัว ไม่กลั่นแกล้งพระเอกเพื่อหลีกเลี่ยงจุดจบอันเลวร้าย
แต่ก็ทำไม่ได้ดีนัก เพราะมีระบบคอยเตือนห้ามทำ OOC อยู่ตลอดเวลา
.
.
.
.
ครึ่งเล่มแรกเนือยมากกกก กว่าจะเริ่มรู้สึกว่าสนุกก็ตอนที่ปิงเหอตกเหว(?)ไปแล้ว
เนื้อเรื่องบางช่วงอ่านแล้วงงๆ นิดหน่อย ไม่ได้อธิบายให้กระจ่าง
ด้านการแปลรู้สึกว่าติดคำทับศัพท์เยอะไปนิด หลายๆคำมีคำไทยให้ใช้ ไม่จำเป็นต้องใช้คำจีนก็ได้
ถ้าแปลเป็นไทยให้หมดน่าจะดีกว่านี้ เพราะบางคำเป็นคำง่ายๆที่มีในภาษาไทยอยู่แล้ว