Some Clouds

Héctor Belascoarán Shayne #3

by Paco Ignacio Taibo II

Mexico City detective Héctor Belascoarán Shayne is summoned home from vacation by his sister, whose childhood friend Anita has been raped and nearly killed by unknown assailants. Héctor discovers that Anita, recently married into the wealthy Costa family, has just seen her husband and his two brothers systematically murdered. Now, if she can stay alive long enough to receive it, Anita stands in line to receive a legacy of some 200 million pesos.

During his investigation, Héctor trades stories with a novelist who is writing a crime novel based upon the recent murder of fourteen narcotraficantes and has traced the crime directly back to Judicial Police Commander Saavedra. How can a detective operate in a society in which the social and political institutions designed to protect the people are hopelessly corrupt?

Genres: Fiction, Mystery, Crime, Noir, Detective, Mystery Thriller

250 pages, Kindle Edition

First published January 1, 1983

About the author

Paco Ignacio Taibo II, birth name Francisco Ignacio Taibo Mahojo, is a popular Mexican writer and novelist. He is the son of the late journalist Paco Ignacio Taibo I.

Reviews

[Corto Maltese · Rating 5 out of 5]

Τρίτο βιβλίο του P.I. Taibo II με πρωταγωνιστή τον ανορθόδοξο ντεντέκτιβ Εκτορ Μπελασκοαράν Σάιν (δυστυχώς τα δύο πρώτα ακόμα δεν έχουμε μεταφραστεί). Η ιστορία ξεκινά με τον Ε.Μ.Σ. να βρίσκεται σε μια έρημη παραλία μακριά από την πόλη του Μεξικού, έχοντας απομονωθεί, αποφασισμένος να εγκαταλείψει το επάγγελμα του (ντετέκτιβ), εκεί έρχεται να τον βρει η αδερφή του για να τον πείσει να επιστρέψει στην πόλη του Μεξικού, ώστε να βοηθήσει τη χήρα φίλη της που είναι άσχημα μπλεγμένη. Έτσι ξεκινά να ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστορίας με πρωταγωνιστή την διαφθορά της πόλης του Μεξικού
"Είναι η άτιμη η περιέργεια, δεν εννοείς να χωνέψεις ότι μερικά πράγματα είναι αλήθεια ακόμα και εάν σου το λένε φωναχτά κάθε μέρα. Αντί για το Πάτερ ημών, εμείς οι άθεοι της πόλης του Μεξικού ξυπνάμε κάθε πρωί και ψέλνουμε <<Σώσε μας, αδερφέ απ' αυτόν τον γαμημένο υπόνομο που με έριξες, προστάτεψε με από το τσούρμο των καθαρμάτων που θέλουν να μας ξεπαστρέψουν, σώσε με από τον νόμο και του φύλακες του>>.
Κατά την διάρκεια της ιστορίας παρελαύνουν πλήθος διεφθαρμένων ''κρατικών λειτουργών'', συμμορίτες τραπεζών, παρακρατικών με ονόματα ''αρουραίος''...
Ο Ντετέκτιβ κατέχοντας της "σοφία της ήττας" & ενώ όλο το σύστημα είναι εναντίον του, κόντρα σε οποιαδήποτε λογική χώνεται στην ιστορία, που άθελα του θα την κάνει δική του.
Όπως εξηγεί χαρακτηριστικά στον Συγγραφέα P.I. Taibo, (ο συγγραφέας χρησιμοποιεί το εξαιρετικό τρικ όπως κάνει συνεχώς στα υπόλοιπα έργα του, μπλέκει δηλαδή το φανταστικό με το πραγματικό & εδώ χρησιμοποιεί σαν ήρωα του μυθιστορήματος τον εαυτό του, μαχόμενο ρεπόρτερ & ακτιβιστή), αδυνατώντας να ξεχάσει τους πολιτικούς του αγώνες στο πλάι της Αριστεράς (68', όπως και ο δημιουργός του άλλωστε) και πάντα πρόθυμος να μπλεχτεί και στη χειρότερη περιπέτεια προκειμένου να βοηθήσει τους αδύναμους και τους στερημένους :
"Είμαι μονόφθαλμος, κουτσαίνω όταν βρέχει, χθες πήρα χαμπάρι ότι έχω άσπρες τρίχες, είμαι πιο μόνος από κοπρίτη σκύλο της γωνίας. Με πιάνει λύσσα όπως εσένα, γίνομαι θηρίο που μου ξεκοκαλίζουν την χώρα και την κάνουν σκατά. Είμαι Μεξικανός όπως όλοι. Μάλλον για αυτό δεν πιστεύω σε τίποτε άλλο εκτός από το πως θα τα βγάλω πέρα και θα επιβιώσω για να συνεχίσω να τους της πέφτω''.

[Solistas · Rating 4 out of 5]

Εδώ και αρκετά χρόνια ξεκινάω τις διακοπές με ενα βιβλιο του Ταιμπο. Ειναι με διαφορά ο αγαπημένος μου συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων (με τον Παδουρα να πλησιάζει πια) κ τα Μερικά Σύννεφα δεν με απογοήτευσαν. Ο Σαυν ("είμαι ντετέκτιβ γιατι μου αρέσουν οι άνθρωποι") ειναι ένας υπέροχα φτιαγμένος χαρακτήρας κ η εμπλοκή του με τη διαφθορά της αγαπημένης του Πόλης του Μεξικου περιγράφεται ικανοποιητικά στις λίγες δυστυχώς σελίδες του βιβλίου

[Kostas Kanellopoulos · Rating 3 out of 5]

Mexico pulp fiction with a post modern twist. Belascoaran Shayne meets Paco Ignacio the writer

[D'Ailleurs · Rating 4 out of 5]

Πρώιμος Έκτορ, ελαφρά πιο σαρκαστικός ώστε να αντισταθμίζει την Λατινοαμερικάνικη μίρλα. Η παρουσία του συγγραφέα σαν χαρακτήρα του βιβλίου αρκετά συμπαθητική. Οι ομοιότητες του Μεξικάνικου υπόκοσμου με τον Ελληνική μεγάλες. Προτείνεται.

[Konstantinos · Rating 4 out of 5]

3.5

[Stan · Rating 4 out of 5]

Taibo II picks up where he left off in #2: writing another unique detective novel starring Mexico DF. While he plays with very clichéish elements (really like 40's and 50's detective stories), he gives them a very Mexican twist, and as I said, his novel ia really ABOUT Mexico. In this one, we see Mexico of the early-mid '80's, vs. the mid 70's Mexico of the first two novels. We can see a harsher edge, more organized crime, more of the unstoppable drug culture that became more prevalent. In 1975, you could take a stroll on most streets of the capital even at night. In the 80's, that was starting to be problematic. By the 90's, the word was, don't leave your hotel yourself and don't take a taxi on the street. In this novel, it hadn't gone that far yet, but you could feel it coming. Anyway, this is another masterful piece of writing.

[Alejandro Leos Chavarría · Rating 3 out of 5]

No es tan buena como las primeras dos, aún así no deja de ser muy buena y conserva el estilo.

[Georgiana 1792 · Rating 3 out of 5]

Non sono una grande fan i romanzi hardboiled, ma lo stile ironico di Paco Ignacio Taibo mi ha divertita davvero molto. Tra l'altro, lo scrittore fa la sua comparsa come personaggio del romanzo.
Il caso per cui il malconcio Héctor Belascoaran Shayne deve abbandonare la sua spiaggia sperduta sul Pacifico e rientrare nella caotica Città del Messico riguarda un'enorme fortuna che sembra essere stata ereditata dall'amica di sua sorella Elisa, Anita. Il patrimonio sembra essere comparso misteriosamente alla morte del suocero, e ha portato all'omicidio del figlio maggiore dell'uomo, alla follia del suo figlio minore e, in seguito, all'assassinio del marito di Anita, Luis, che non sapeva nulla degli affari apparentemente molto lucrosi del padre.
In realtà il patrimonio è il frutto di numerosissimi affari illeciti ed è conteso da diversi malviventi della città, che naturalmente non vogliono lasciare in pace Anita, permettendole di ereditare tutto impunemente.
L'indagine, neanche tanto complicata, porta alla luce un'organizzazione che comprende diversi pezzi grossi e poliziotti corrotti.
Comunque mi sa che mi tocca recuperare i romanzi precedenti della serie, in cui Héctor Belascoaran Shayne moriva (qui è malconcio proprio perché è resuscitato)

[Χρήστος Γιαννάκενας · Rating 4 out of 5]

Ένα ακόμα βιβλίο που αποδεικνύει πως ο Paco Ignacio Taibo II είναι από τους πλέον αγαπημένους μου συγγραφείς. Μια ακόμη ιστορία του μονόφθαλμου ντετέκτιβ Έκτορ Μπελασκοάραν Σάυν, όπου ο ήρωας μας μπλέκει με μια ακόμη υπόθεση διαφθοράς που είναι αρκετά δύσκολη για να ξυπνήσει τις γνωστές του φιλοσοφικές ανησυχίες. Όλα τέλεια στην πρόζα και την ροή τηε ιστορίας, μόνα προβλήματα: 1) η συχνή χρήση της αστυνομικής διαφθοράς στο έργο του Taibo φαίνεται συχνά προβλέψιμη, και 2) θα μπορούσε να έχει κάποιο λιγότερο απότομο τέλος.
Και πάλι, όμως, ο Taibo μεγαλουργεί με ένα μικρό διαμάντι, όπως πάντα.

[David Anderson · Rating 5 out of 5]

In his Hector Belascoaran Shayne series, author Paco Ignacio Taibo II takes the classic archetype of the hard-boiled detective and transplants him to a Mexico City reeking of official corruption at every level. In the course of investigating a case for his sister's childhood friend Anita, Shayne runs afoul of a corrupt high level police commander. But in this book, Taibo pushes his imagination a step further and actually inserts himself as a character into the story as the novelist Paco Ignacio who writes books very much like those of Taibo himself and is currently investigating the discovery 14 corpses of narcotraficantes found in the city's sewer system. The best Taibo I've read so far; a quick read you could easily finish in one sitting if you put your mind to it.

[Elisala · Rating 3 out of 5]

Je n'avais pas fait gaffe à la collection, je pensais que "quelques nuages" ça allait être un truc vaguement poético-onirique. Bon ben non, rivages noir c'est du polar. Cela n'empêche pas que ce soit un peu onirique, notez bien. C'est surtout un peu trop rapide à mon goût, on a à peine le temps de se plonger dans l'histoire que hop c'est terminé. Une lecture pas désagréable mais qui ne va pas laisser grande trace.

[Francisco Barrios · Rating 3 out of 5]

La tercera novela en la saga de Belascoarán era la que más prometía y, a título personal, creo que es la que más quedó a deber en su desenlace.

Héctor Belascoarán acude en auxilio de una amiga, Anita, de su hermana Elisa, ya que aquella se encuentra metida en un lío gordo que involucra dinero mal habido. Entre los personajes que aparecen en el relato están un comandante de la Judicial del DF, Saavedra; un ex-compañero de Héctor de la Facultad de Ingeniería, “la Rata”, que hace el trabajo sucio de los poderosos, y el propio Paco Ignacio Taibo II, que trata de exhibir a Saavedra.

Sin embargo ni de Saavedra ni de “La Rata” llega a tenerse un retrato convincente que los aparte del cliché, y los pocos aspectos que se desarrollan del pasado de los mismos, parecen no llevar a ningún lado. A diferencia de “Cosa fácil” o “Días de combate”, uno termina esta novela con una sensación de premura por el final como si se le hubieran caído las hojas al libro.

Claro, en una perspectiva histórica es difícil, si no es que imposible, aquilatar hoy por hoy el impacto que tuvo en 1985 el testimonio escrito de la rampante corrupción policial; sin embargo el recuento que hace Carlos Belascoarán hacia el final del libro de este hecho, podría ya no sorprender a ninguno de aquellos que han nacido y crecido en un país donde la corrupción es moneda de cambio en todas las esferas.

Finalmente, la conclusión de esta novela no estará exenta de polémica y muchos pensarán que se trató de una solución a modo. Pero ¿podría haber sucedido algo que lo modificara y que, de alguna forma, desarrollara más las características de los personajes que se quedaron en el tintero?

En definitiva no sé cuál podría ser la respuesta.

[George K. · Rating 4 out of 5]

Το πέμπτο βιβλίο του Πάκο Ιγκνάσιο Τάιμπο ΙΙ που διαβάζω, τρίτο με ήρωα τον Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν. Σε σχέση με τα δυο προηγούμενα βιβλία του Τάιμπο με ήρωα τον μονόφθαλμο ντετέκτιβ, είναι μικρότερο και με ελαφρά λιγότερη δράση, αλλά και πάλι το επίπεδο είναι καλό.

Πως έχει η ιστορία: Ο Σάυν είναι σε διακοπές στην θάλασσα, ώσπου μια μέρα τον βρίσκει η αδελφή του, η οποία του ζητάει να βοηθήσει την Άννα, μια φίλη της. Η Άννα δέχτηκε επίθεση από κάποιους τύπους, με την επίθεση αυτή να σχετίζεται με τον θάνατο του άντρα της στην Νέα Υόρκη και του δεύτερου αδελφού του άντρα της, καθώς και την επίθεση εναντίον του τρίτου αδελφού του άντρας της, που έμεινε τελικά φυτό. Έχει να κάνει επίσης με τον θάνατο από καρδιακή προσβολή του πεθερού της Άννας και με μια τεράστια περιουσία που είχε ο πεθερός, χωρίς να γνωρίζει κανείς από που προήλθε. Ο Σάυν προσπαθεί να βγάλει άκρη.

Για άλλη μια φορά η γραφή του Τάιμπο είναι καταπληκτική, οι διάλογοι εξαιρετικοί, το κυνικό χιούμορ και ο σαρκασμός παντού, τα κοινωνικοπολιτικά σχόλια για το σύγχρονο Μεξικό πολλά και η ιστορία πολύ ενδιαφέρουσα με ωραία ατμόσφαιρα. Προτείνεται.

[John Considine · Rating 2 out of 5]

Good story with poor ending. I like the character of the detective but the prose was challenging to follow. The reader is left out of the loop until almost the end and has no way of trying to figure it out themselves.

[Giulia Sicuro · Rating 3 out of 5]

è sempre un piacere leggere le avventure di questo soggetto!!!

[Theut · Rating 3 out of 5]

Hector incontra uno scrittore, tale Paco Ignacio... Sarà amicizia? Si capiranno?

[Antonis · Rating 5 out of 5]

Μια ακόμη ιστορία με τον Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν, τον μονόφθαλμο ιδιωτικό ντετέκτιβ που έπλασε ο Πάκο Ιγκνάσιο Τάιμπο ΙΙ. Ξεκινά με τον ντετέκτιβ σε ένα είδος αυτοεξορίας μακριά από την Πόλη του Μεξικού, καθώς προσπαθεί να αναμετρηθεί με το γεγονός ότι έχει σκοτώσει έναν άνθρωπο. Από την απομόνωσή του θα τον βγάλει η αδερφή του, που θα του ζητήσει να βοηθήσει μια παλιά της φίλη. Θα βρεθεί έτσι σε μια πολύ μπερδεμένη υπόθεση διαφθοράς και ξεπλύματος χρήματος και κάπου εκεί, σε μια ευτυχέστατη μεταμοντέρνα κίνηση, θα σώσει και έναν συγγραφέα, ονόματι Πάκο Ιγκνάσιο. Τον σώζει κυριολεκτικά, αλλά ο αναγνώστης που αναγνωρίζει φυσικά τον πραγματικό συγγραφέα στο πρόσωπο αυτό, μπορεί άνετα να υποθέσει ότι τον σώζει και μεταφορικά: τα βιβλία του Τάιμπο με τον Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν μοιάζουν να τον σώζουν από την ασφυξία που νιώθει σε ένα Μεξικό διεφθαρμένο και επικίνδυνο, να του δίνουν κουράγιο για να συνεχίσει το πολυσχιδές συγγραφικό και πολιτικό του έργο. Οι διάλογοι των δυο τους είναι από τα απολαυστικότερα σημεία του σύντομου αυτού μυθιστορήματος, ενώ πολύ ενδιαφέρον έχουν και οι δύο μίνι-βιογραφίες δύο καθαρμάτων στα πρόσωπα των οποίων παντρεύεται με τον καλύτερο (ή τον χειρότερο) τρόπο το μεξικανικό κράτος και παρακράτος με τον υπόκοσμο, οι ποινικές και οι πολιτικές μπίζνες. Κι όλα αυτά με τη γνώριμη γραφή του Μεξικάνου συγγραφέα που κατορθώνει να γράφει καθαρόαιμο νουάρ και την ίδια στιγμή να το υπνομεύει και να το ανατρέπει. Και πάντα με πολλά ανθρακούχα αναψυκτικά.

[Ángel Luis Durán · Rating 5 out of 5]

El detective Belascoarán Shayne se encuentra retirado del oficio de detective, lejos de su DF trabajando junto al mar debido al cargo de conciencia después de haber matado a un hombre en una de sus aventuras. Su hermana lo rescata de esa vida ya que una de sus amigas se encuentra en problemas, en graves problemas. Es así como Héctor vuelve a su antigua vida de detective, vuelve a esa oficina compartida con un plomero, un tapicero y un experto en cloacas. Esta vez nuestro héroe se tendrá que enfrentar a un matón del pasado, a las mafias policiacas y a unos atracadores de bancos. Es "Algunas nubes" una novela corta, cortísima diría yo, no llega a las cien páginas pero es una novela muy dinámica y en la que nuestro héroe demostrará sus dotes de detective y de superviviente, además de un gran ser humano en una sociedad, la mexicana donde la corrupción y la justicia no van precisamente de la mano. Paco Ignacio Taibó II además de crear una historia magnífica aparece haciendo un cameo dentro de su propia novela, al menos a mi me lo parece en la figura del novelista fumador empedernido y adicto a la coca cola. Hay otro caso menor en esta historia que el tapicero se ocupará de solucionar.
En fin, "Algunas nubes" es otra gran novela de este genio loco que es Paco Ignacio Taibó II.

[Rich · Rating 5 out of 5]

Another superb mystery by Taibo. Once again we find our less than intrepid anti-hero private detective Belascoaran Shayne suffering from malaise and indifference to the nature of humanity. This storyline opens up with Shayne hanging out at the beach drinking beer and eating seafood, when his sister arrives with an intriguing case. Slowly Shayne loses his ennui and jumps head first into this new case. Typical of the themes Taibo uses it involves the deeply rooted systemic corruption of Mexican politics and the police. As Shayne gets closer to the truth the body count rises and in his unique fuck it style Shayne forges ahead looking to expose the corruption and take down the assorted douche that invest this novel. As we proceed towards the denouement the story line takes on a breakneck pace and ends with a flourish. I highly recommend Some Clouds to dans of the well read world weary detective, he is worth a few hours of your time.

[Kika23 · Rating 4 out of 5]

Siempre empiezo por el final cuando se trata de sagas, no porque quiera sino porque me llegan así. En este caso, me llegó esta novela corta junto con la siguiente (No habrá final feliz). Me enamoré del personaje y del ambiente que Paco Ignacio Taibo logra en estos relatos. Creo que para hacer una reseña (o apreciación adecuada) debería leer las dos primeras entregas, porque me parece que hay alguna evolución en estos dos últimos tomos que parece venir de las historias preliminares. Aún así, me rindo frente a este personaje que ama su ciudad, que enfrenta la corrupción, que se hace preguntas y que nos deja con un sabor agridulce en la retina.

[Bernardo Arcos Álvarez · Rating 4 out of 5]

La genialidad de Paco Ignacio Taibo II no tiene límite alguno, me fascina cuán profundamente conoce la mente y la cultura defeña, y cómo relata historias sombrías entre escenas y personajes sacados de una película de cabareteras. El único pecado de "Algunas nubes", según creo yo, es que el autor decidió robarle la gloria a Belascoarán (literalmente), francamente me quedé con el deseo frustrado de leer al detective haciendo mierda al mundo entero, como suele.

[Sergio Muñoz · Rating 3 out of 5]

Demasiado corto, con varios capítulos joyitas que retratan crudamente cómo se ejercen las tranzas y se vive con la ansiedad de la persecución en México, nunca perdiendo su estilo narrativo sabroso a Coca Cola de botella de cristal. La resolución del conflicto fue muy abrupta y sentí desperdiciados a varios personajes que espero reaparezcan en los siguientes libros, porque sí no, sí me voy a peer.
"Iba de verde, el uniforme de las pelirrojas"

[Jesus Flores · Rating 3 out of 5]

Algunas nubes
Entretenido, pero un tanto separado de los dos anteriores
Belascoaran regresa al DF para tratar de encontrar quien le quiere quitar una herencia a una amiga de su hermana, y por que la herencia es tan grande. Que aquí no tiene que investigar tanta, pues directo le dicen que visite al intermediario de los que buscan el dinero de la herencia, y será cuestión de decidir qué hacer y cómo, y lo segundo ni tanto.
3 star

[Άγης · Rating 5 out of 5]

“Και μετά;”
Καθόταν στην είσοδο του μικρού σπιτιού, διακόσια μέτρα από τη θάλασσα, και ο Έκτορ είχε βάλει μπροστά του, επάνω στο τραπέζι, μια πέπσι κόλα. Ύστερα η Ελίσα, πρόσθεσε άλλες δύο, σαν να ήθελε να δείξει ότι η ιστορία θα ήταν μεγάλη και χρειαζόταν όλη τη νοητική ικανότητα του αδερφού της, ενισχυμένη με δύο πέπσι. Ο Έκτορ, που δεν πίστευε στην λογική, δεν έφερε ούτε καν ένα σ��μειωματάριο στη σύσκεψη. Μόνο άκουγε περιμένοντας κάτι. Περίμενε να μάθει από που θ’ αρχίσει, σε ποιά οδό, σε ποιά γωνία θα ξεκινούσε η διαδρομή που θα τον οδηγούσε στη ζωή άλλων ανθρώπων, ή στο θάνατο άλλων ανθρώπων, ή στα φαντάσματα άλλων ανθρώπων. Απ΄ όποια σκοπιά κι αν το έβλεπε, τα πάντα ήταν ζήτημα οδών, λεωφόρων και πάρκων, το θέμα ήταν να περπατήσει, να τσιμπολογήσει. Ο Έκτος ήξερε μόνο μια μέθοδο ντετεκτιβικής. Χώνεσαι στην ξένη ιστορία ώσπου να γίνει δική σου.
[…]
«Κάποιος κύριος Κόστα, που έχει τρεις γιούς κι είναι επιπλοποιός, πεθαίνει μια μέρα...»

Ένας επιπλοποιός πεθαίνει και όταν ανοίγει η διαθήκη, οι γιοί του ανακαλύπτουν ότι ο πατέρας τους ήταν πολύ πολύ πλουσιότερος από τι γνώριζαν. Καταθέσεις και χρηματιστηριακά προϊόντα, επενδ��σεις σε επιχειρήσεις, φιλέτα γης σε κάθε γωνιά του Μεξικού. Και όσο οι τρεις τους ακόμη προσπαθούν να χωνέψουν την πληροφορία, ο Θάνατος τους επισκέπτεται· ο πρώτος δολοφονείται, ο δεύτερος μένει σέκος και λωλός από το ξύλο, ενώ ο τρίτος, μεγαλογιατρός στην Νέα Υόρκη, σκοτώνεται μέρα μεσημέρι στο διαμέρισμα του στο Μανχάταν. By proxy, η κληρονομιά πάει στην γυναίκα του γιατρού, η οποία όμως δεν αργεί να δεχτεί επίθεση από τα ίδια κακοποιά στοιχεία που σκότωσαν τον άντρα της και τα αδέρφια του, μια επίθεση που την στέλνουν στο νοσοκομείο τραυματισμένη και βιασμένη. Τρομοκρατημένη και μόνη, στρέφεται για βοήθεια στην φίλη της, την Ελίσα, που από τι ξέρει, ο αδερφός της, ο σπασίκλας ο Έκτορ που έχει να τον δει από το λύκειο, το παίζει τώρα ντετέκτιβ.

Το βιβλίο Λίγα Σύννεφα του ακαταμάχητου Μεξικανοισπανού Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ, είναι η τρίτη περιπέτεια του ντετέκτιβ Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν, πιθανότατα του πιο αναγνωρίσιμου, χαρισματικού και εκκεντρικού ερευνητή που έχει δώσει η Μεξικάνικη αστυνομική λογοτεχνία. Ισορροπόντας μια δυνατή αστυνομική πλοκή, ελκυστικούς γκρίζους χαρακτήρες και έναν έντονο κοινωνικό σχολιασμό της Μεξικάνικης καθημερινότητας, η σειρά καθιέρωσε τον δημιουργό του ως έναν από τους σημαντικότερους αστυνομικούς συγγραφείς παγκοσμίως και υπεύθυνο για την ανανέωση του είδους στο Μεξικό και το μπόλιασμα του με neo-polar και noir χαρακτηριστικά.

Αυτή τη φορά, μια φαινομενικά απλή ιστορία κληρονομικών, πασπαλισμένη με χαρακτηριστική λατινοαμερικάνικη βία, έρχεται να βάλει τον Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν σε μπελάδες για άλλη μια φορά. Το εναρκτήριο λάκτισμα βρίσκει τον Μπελασκοαράν ράκο, σε μια καντίνα δίπλα στο κύμα και κάτω από τους φοίνικες, στην επαρχία της Σιναλόα, μακριά από την πόλη που αγαπά να μισεί, την Πόλη του Μεξικού. Έχει υποχρεώσει τον εαυτό του σε διακοπές απροσδιόριστου χρονικού διαστήματος, νιώθοντας τύψεις για τον τραυματισμό ενός αθώου κατά τη διάρκεια της τελευταίας του συμπλοκής. Θα γυρίσει στην Πόλη του Μεξικού και την ενεργό δράση, όπου σύντομα θα συνειδητοποιήσει ότι η κληρονομιά της άτυχης χήρας κρύβει μεγάλους κινδύνους, καθώς στα λεφτά προσπαθούν να βάλουν χέρι παραγοντίσκοι του παρακράτους βγαλμένοι μέσα από την φοιτητική εξέγερση του 68’, διεφθαρμένοι μπάτσοι με “γερές άκρες” αλλά και μια συμμορία ληστών τραπεζών.

Το παιχνίδι μοιάζει χαμένο και ο εκκεντρικός ντετέκτιβ θα χρειαστεί όλη τη βοήθεια που μπορεί να έχει.
Πρέπει να είχε την ίδια ηλικία με τον ντετέκτιβ, μολονότι δεν έμοιαζαν πολύ. Ο συγγραφέας ζύγιζε 78 κιλά και του την έδινε να τον αποκαλούν χοντρό, ίσως γιατί δεν κατάφερνε να γίνει. Είχε ύψος μικρότερο από 1,70· ένα μεγάλο τσουλούφι από τα μαλλιά του έπεφτε πάνω στο ένα μάτι του και συνεχώς το σήκωνε από το μέτωπο. Χρυσά γυαλιά πάνω σε μια μακριά μύτη, ή οποία με την σειρά της στηριζόταν πάνω σε ένα μουστάκι, πυκνοκατοικημένο αλλά άτακτο. Όταν άνοιξε την πόρτα βαστούσε στο ένα χέρι ένα ποτήρι με κόκα κόλα και στο άλλο ένα τσιγάρο, που αναγκάστηκε να το βάλει στο στόμα για να χαιρετήσει. Τσιγάρο και ποτήρι κυκλοφορούσαν πάντοτε γύρω του σαν να ήταν προέκταση των χεριών του, κι έτσι θα τον θυμόταν για πάντα ο Έκτορ.

Θα την βρει στο πρόσωπο του από μηχανής - μεταμοντέρνας έμπνευσης θεού, του ίδιου του συγγραφέα. Οι δύο άντρες σύντομα βρίσκουν μπροστά τους το αδιέξοδο της κρατικής εξουσίας και βίας, που θα τους φέρει αντιμέτωπους με μεγάλους κινδύνους και την συνειδητοποίηση ότι δεν μπορούν να κερδίζουν καθαρά όλες τις μάχες.

Πάντα λογοτεχνικός, με τη χαρακτηριστική γραφή που κάνει τα βιβλία του απολαυστικά, ο Τάιμπο εισάγει τον ίδιο του τον εαυτό στο βιβλίο, διαραγίζοντας και δοκιμάζοντας ακόμη περισσότερο τα στενά όρια της αστυνομικής λογοτεχνίας. Η σειρά με τον Μπελασκοαράν, που “γερνάει σαν το καλό κρασί” και παραμένει επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε, παρότι ενίοτε παίζει με βαριά θέματα και έχει έντονη τριβή με την σκοτεινή πλευρά του Μεξικού, τόσο την πολιτική όσο και την κοινωνική, είναι από τις πιό φρέσκιες και ευχάριστες λογοτεχνικές εμπειρίες που μπορεί να έχει ο αναγνώστης.

Όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ για τον ίδιο του τον εαυτό, δια στόματος Ελίσας στα Λίγα Σύννεφα: ”Δεν είναι και για Νόμπελ αλλά καλός είναι”.

Συμπληρώνω· κάτι παραπάνω από καλός.

[Karina · Rating 4 out of 5]

Bought this book solely on the basis of I liked the cover. Turns out it's a Mexican gumshoe detective.
Other reviews say this wasn't the best of the series but good enough to get my attention. I am interested now in this author who seems to have quite a variety of books out there. Will try another in the detective series next.

[Luca Frasca · Rating 4 out of 5]

Terzo romanzo su Héctor Belascoaran Shayne che leggo. Ad ogni nuovo capitolo di questa saga, mi affeziono sempre più al protagonista ed al mondo nel quale si muove, raccontato dall’autore con un’alternanza di toni drammatici ed ironici, che rendono la scrittura particolarmente intensa e allo stesso tempo piacevole.

[D.S. · Rating 3 out of 5]

Ενδιαφέρον και ξεκινά πολύ ωραία με τον απομονωμένο Μπελασκοαράν σε μιά παραλία κάτω από τις φοινικιές.
Προβλέψιμο όμως στη συνέχεια (ντετέκτιβ coca cola, κοκκινομάλα, διαφθορά στην αστυνομία, βρωμιά, φόνοι, βία, αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή στο σύγχρονο Μεξικό).
Δεν είναι αγαπημένος μου ο συγγραφέας και μάλλον δεν θα γίνει, αλλά διαβάζεται ευχάριστα.

[Victoria & David Williams · Rating 4 out of 5]

"They watched the rain and downed their Cokes like a pair of diabetics in a suicide pact."
Mexico City: a correspondence school gumshoe, violence, corruption, a red headed woman, an odd character or two, drugs, lots of illicit money.
Mexico City: noire.

[Rogue Reader · Rating 4 out of 5]

I love one eyed Hector Belascoran Shayne and his haphazardly insightful and determined detection. In Some Clouds, his sister brings him back to life and to Mexico City.

[Laura · Rating 2 out of 5]

Ok if you like that sort or thing.