What do you think?
Rate this book
Groetjes uit Vlaanderen
In Groetjes uit Vlaanderen stelt Mohamed Ouaamari zich de vraag wie en wat de Vlamingen zijn. Kan en mag hij zichzelf zonder meer een Vlaming noemen? Hij beschrijft hoe zijn leven begon in 1991, drie maanden voor de eerste Zwarte Zondag - de verkiezingsoverwinning van extreemrechts. Met vlotte pen maakt hij de balans op, eindigend op de laatste Zwarte Zondag in 2019.
Ouaamari houdt heel Vlaanderen - en zichzelf - een spiegel voor en gaat op zoek naar ongemakkelijke waarheden. Groetjes uit Vlaanderen is een goudeerlijk verhaal over opgroeien tussen twee werelden, door Ouaamari doorspekt met persoonlijke anekdotes, ironische humor en vlijmscherpe analyses. Soms grappig, soms ontroerend - maar altijd toegankelijk, direct en nuchter.
Ouaamari houdt heel Vlaanderen - en zichzelf - een spiegel voor en gaat op zoek naar ongemakkelijke waarheden. Groetjes uit Vlaanderen is een goudeerlijk verhaal over opgroeien tussen twee werelden, door Ouaamari doorspekt met persoonlijke anekdotes, ironische humor en vlijmscherpe analyses. Soms grappig, soms ontroerend - maar altijd toegankelijk, direct en nuchter.
256 pages, Paperback
First published March 16, 2020
13 people are currently reading
677 people want to read
About the author
Mohamed Ouaamari
3 books77 followers5 ⭐ = Onmisbaar
4 ⭐ = Uitstekend
3 ⭐ = Aanrader
2 ⭐ = Net niet
1 ⭐ = Gestopt met lezen
Mohamed Ouaamari (1991) is een Antwerpenaar met Marokkaanse grootouders. Hij werkt als online redacteur en schrijft regelmatig columns voor De Morgen. Hij heeft een grote interesse voor nieuws en actualiteit. Of dat nou in 280 tekens op Twitter is, of een stuk uitgebreider in de vorm van blogposts: Ouaamari becommentarieert de actualiteit direct en scherp, maar altijd in humor verpakt.
4 ⭐ = Uitstekend
3 ⭐ = Aanrader
2 ⭐ = Net niet
1 ⭐ = Gestopt met lezen
Mohamed Ouaamari (1991) is een Antwerpenaar met Marokkaanse grootouders. Hij werkt als online redacteur en schrijft regelmatig columns voor De Morgen. Hij heeft een grote interesse voor nieuws en actualiteit. Of dat nou in 280 tekens op Twitter is, of een stuk uitgebreider in de vorm van blogposts: Ouaamari becommentarieert de actualiteit direct en scherp, maar altijd in humor verpakt.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 87 reviews
April 11, 2020
Ik laat een review achter zodat 'k later bewijs heb dat'k Mo al lang kende. Wist je dat wij ooit samen een politieke partij hadden? Vast niet. Ik ben blij dat zijn schrijverscarrière succesvoller is. Groetjes uit Vlaanderen was in briefvorm al warm. In boekvorm is het daarnaast nog eens doorspekt (wel halal spek) met historische omkadering en heerlijke humor. Mo schrijft zoals hij praat. Enthousiast, soms wat snel en toegankelijk. Leest als een trein (geen Vlaamse want die gaan niet vooruit).
Read
January 30, 2022Gelezen: Groetjes uit Vlaanderen, waarin schrijver en columnist Mohamed Ouaamari over de afgelopen 30 jaar in Vlaanderen vertelt vanuit zijn standpunt als Marokkaanse Antwerpenaar en moslim. Over de verwaarlozing van de Seefhoek, de opkomst van extreem-rechts en de reactie daarop van mensen als Dyad Abou Jahjah en Fouad Belkacem.
Een hallucinant moment in het boek is 12 september 2001, de dag na de aanslagen in New York, als hij als 10-jarige Mohamed voor het eerst wordt aangesproken op zijn geloof. Voorheen was hij gewoon een Belgische Marokkaan en was zijn geloof een bijkomstigheid. Die dag veranderde hij voor de klas - en voor de ogen van de wereld - in een moslim. Hij en alle moslims op aarde.
Over hoe 'Belg' genoemd worden onder de Marokkaanse jongetjes op het pleintje als een belediging gold. Over hoe Belgische en Nederlandse Marokkanen op vakantie in Marokko even hard blijken te verschillen als niet-Marokkaanse Belgen en Nederlanders, en dezelfde rivaliteit hebben.
Volledig leesverslag: https://wimoosterlinck.wordpress.com/...
Een hallucinant moment in het boek is 12 september 2001, de dag na de aanslagen in New York, als hij als 10-jarige Mohamed voor het eerst wordt aangesproken op zijn geloof. Voorheen was hij gewoon een Belgische Marokkaan en was zijn geloof een bijkomstigheid. Die dag veranderde hij voor de klas - en voor de ogen van de wereld - in een moslim. Hij en alle moslims op aarde.
Over hoe 'Belg' genoemd worden onder de Marokkaanse jongetjes op het pleintje als een belediging gold. Over hoe Belgische en Nederlandse Marokkanen op vakantie in Marokko even hard blijken te verschillen als niet-Marokkaanse Belgen en Nederlanders, en dezelfde rivaliteit hebben.
Volledig leesverslag: https://wimoosterlinck.wordpress.com/...
March 30, 2020
Met Groetjes uit Vlaanderen heeft Mohamed Ouaamari een grappig, eerlijk en gevoelig boek geschreven. Ouaamari slaagt er in om liefdevol te dollen met alle inwoners van Vlaanderen en spaart zeker ook zichzelf niet. Ik heb luidop gelachen met het boek, maar het heeft me ook stil gekregen. Ouaamari schreef een verhaal die, ondanks verschillen, ook zeer herkenbaar is.
Ik ben benieuwd naar meer!
Ik ben benieuwd naar meer!
August 4, 2020
Hallooo ik ben fan van Ouaamari!
Ook super informatief en humoristisch verteld!
Ook super informatief en humoristisch verteld!
May 17, 2020
Een lasagne-identiteit, wie heeft daar al van gehoord? Dat is een identiteit die bestaat uit verschillende laagjes, maar die met elkaar verweven zijn en allemaal bij elkaar goed kunnen smaken. Bijna iedereen heeft er wel één, zeker in België. Mohamed Ouaamari (1991) heeft er zeker mee te maken: naast zijn lokale identiteit, die van Antwerpenaar, voelt hij zich een mens, moslim, Berber/Riffijn, en Marokkaans, maar ook Europeaan, Belg én Vlaming. Meestal is het al ingewikkeld genoeg om daar zelf mee in het reine te komen, als anderen zich er dan nog mee beginnen te moeien en commentaar op leveren, is dat nog moeilijker. Zijn debuut, Groetjes uit Vlaanderen, confronteert ons opnieuw en overduidelijk hoe het is om als jongere generatie met ‘vreemde’ roots op te groeien in Antwerpen en welke obstakels er mee gepaard gaan.
De titel Groetjes uit Vlaanderen is bewust gekozen omdat Ouaamari merkt dat die Vlaamse identiteit het minst vanzelfsprekend is voor hemzelf en in twijfel wordt gesteld, vooral ook door de buitenwereld. Hij vindt zich niet terug in de (extreem)rechtse (exclusieve) connotatie van die Vlaamse identiteit noch in de kritiek van progressieven dat de Vlaamse identiteit niet bestaat. In dit boek brengt Ouaamari argumenten aan waarom hij dit zo ziet. Voor hem zijn ‘alle naties kunstmatige concepten uit de negentiende eeuw, zo ook de Belgische’. Hij ontwikkelt dit standpunt verder waarmee hij volgens mij enkele open deuren intrapt maar die anderen voor wie dit niet zo vanzelfsprekend is, zeker nog eens diets gemaakt mogen worden.
Zijn boek is opgebouwd uit vier hoofdstukken die samenvallen met zowel zijn eerste 28 levensjaren als de eerste “Zwarte Zondag” in 1991 en een opvolger daarvan op 26 mei 2019. Die hoofdstukken zijn in 7 jaren verdeeld, en worden uitgeleid door een brief naar zijn Marokkaanse grootouders van vaderszijde (die hij overigens nooit verstuurd heeft). In die vier hoofdstukken vertelt Ouaamari over zijn persoonlijke leven en doet hij tegelijkertijd helder de politieke en maatschappelijke geschiedenis van België uit de doeken waarin hij opgegroeid is, en voornamelijk als het gaat over de arbeidsmigratie uit Marokko en Turkije, en het beleid en de reacties daarop: de opkomst en de evolutie van het Vlaams Blok/Belang is een belangrijke rode draad en daarbij de gewenning aan een rechts-populistisch, racistisch discours, toch zeker in Antwerpen. Daarnaast heeft hij het over (het belang van) de Marokkaanse afkomst, de aanslagen van 9/11 en de tegenreacties, zoals de start en de neergang van AEL en Sharia4Belgium, de opkomst van sociale media en de impact daarvan, enz.
En ook al is die geschiedenis misschien als Vlaming/Belg al bekend en grotendeels mee beleefd, heb je deze geschiedenis niet in zijn schoenen meegemaakt. Je mag al zoveel ‘begrip’ en empathie tonen voor de ‘andere’, dit kan nooit in de plaats komen van zelf iets meegemaakt te hebben. Op dat vlak is Groetjes uit Vlaanderen heel leerrijk, en zijn er vele anekdotes die je doen bijleren over je eigen maatschappij. De humor die de auteur daarvoor gebruikt, is vermoedelijk een manier om zijn opgroeien in die context te verwerken. Je moet soms hardop lachen omdat hij beelden al eens verder doortrekt, spiegelt of anders draait zoals hij ze eerst bedoelde. Daarvan is de openingszin van zijn verhaal (niet van de inleiding) al een voorbeeld:
“Ik ben geboren in het Sint-Erasmusziekenhuis aan de Antwerpse Ring. En net zoals alles in de buurt van de Antwerpse Ring duurde mijn rit uit de baarmoeder van mijn moeder langer dan gepland.”
Door heel wat uitdrukkingen en zegswijzen voelt zijn Nederlands trouwens informeel én ook wel Vlaams aan, voor zover ik dit als Vlaamse zelf kan beoordelen natuurlijk. Dat informele is misschien een indruk omdat het boek geen droog feitenverhaal is, noch in bedachte literaire zinnen gegoten is. Waardoor dit boek ook in 2 of 3 uur gemakkelijk gelezen kan worden trouwens. Zijn verhaal is toegankelijk, nuchter en eerlijk, en toont ons hoe het is om als een Marokkaans-Vlaamse jongen in Antwerpen op te groeien.
Ouaamari bezocht een paar scholen tijdens zijn jeugd omdat hij met zijn moeder een aantal keren is verhuisd. Hij trok in één school vooral op met Turkse migrantenkinderen, en pikte daardoor ook enkele woorden Turks op en vrienden van allerlei afkomst. Dat maakte het hem mogelijk om vergelijkingen te trekken tussen de Marokkaanse en de Turkse gemeenschap, en hun respectieve verhouding met de maatschappij die hen omringt. Hij tilt er zwaar aan dat in de eerste jaren van de Marokkaanse migratiegolf er geen visie was van zijn eigen gemeenschap of de overheid in de planning achter de opening van moskeeën, waardoor er veel ‘garagemoskeeën’ zijn opengegaan. 'Het Antwerpse moskeebeleid is een van de grootste mislukkingen van het falende integratiebeleid.' Hierin was de Turkse gemeenschap door financiële steun van de Turkse staat bijvoorbeeld veel slimmer geweest.
Ook vertelt hij aan het begin van zijn verhaal hoe de Berberse gemeenschap in relatie staat tot Marokko en de Marokkaanse koning. Of hoe hij zich op vakantie in El Hoceima t.o.v. de Nederlands-Marokkaanse bezoekers Vlaamser gaat voelen dan in Vlaanderen zelf, waarom je als buitenstaander van deze microkosmos misschien wel grote ogen gaat trekken.
De auteur ziet zich als voorbeeld voor een nieuwe generatie Vlaams-Marokkaanse jongeren die hier opgegroeid zijn, die geen schaamte en scrupules meer hebben, en laat de lezer toe zich met gemak in te leven in zijn verhaal. Hier en daar wat naïviteit daar gelaten, bv. als hij denkt dat het VB bijna op het einde van zijn bestaan is, is dit een uitstekend boek dat je jouw eigen samenleving door een andere bril doet beleven.
De titel Groetjes uit Vlaanderen is bewust gekozen omdat Ouaamari merkt dat die Vlaamse identiteit het minst vanzelfsprekend is voor hemzelf en in twijfel wordt gesteld, vooral ook door de buitenwereld. Hij vindt zich niet terug in de (extreem)rechtse (exclusieve) connotatie van die Vlaamse identiteit noch in de kritiek van progressieven dat de Vlaamse identiteit niet bestaat. In dit boek brengt Ouaamari argumenten aan waarom hij dit zo ziet. Voor hem zijn ‘alle naties kunstmatige concepten uit de negentiende eeuw, zo ook de Belgische’. Hij ontwikkelt dit standpunt verder waarmee hij volgens mij enkele open deuren intrapt maar die anderen voor wie dit niet zo vanzelfsprekend is, zeker nog eens diets gemaakt mogen worden.
Zijn boek is opgebouwd uit vier hoofdstukken die samenvallen met zowel zijn eerste 28 levensjaren als de eerste “Zwarte Zondag” in 1991 en een opvolger daarvan op 26 mei 2019. Die hoofdstukken zijn in 7 jaren verdeeld, en worden uitgeleid door een brief naar zijn Marokkaanse grootouders van vaderszijde (die hij overigens nooit verstuurd heeft). In die vier hoofdstukken vertelt Ouaamari over zijn persoonlijke leven en doet hij tegelijkertijd helder de politieke en maatschappelijke geschiedenis van België uit de doeken waarin hij opgegroeid is, en voornamelijk als het gaat over de arbeidsmigratie uit Marokko en Turkije, en het beleid en de reacties daarop: de opkomst en de evolutie van het Vlaams Blok/Belang is een belangrijke rode draad en daarbij de gewenning aan een rechts-populistisch, racistisch discours, toch zeker in Antwerpen. Daarnaast heeft hij het over (het belang van) de Marokkaanse afkomst, de aanslagen van 9/11 en de tegenreacties, zoals de start en de neergang van AEL en Sharia4Belgium, de opkomst van sociale media en de impact daarvan, enz.
En ook al is die geschiedenis misschien als Vlaming/Belg al bekend en grotendeels mee beleefd, heb je deze geschiedenis niet in zijn schoenen meegemaakt. Je mag al zoveel ‘begrip’ en empathie tonen voor de ‘andere’, dit kan nooit in de plaats komen van zelf iets meegemaakt te hebben. Op dat vlak is Groetjes uit Vlaanderen heel leerrijk, en zijn er vele anekdotes die je doen bijleren over je eigen maatschappij. De humor die de auteur daarvoor gebruikt, is vermoedelijk een manier om zijn opgroeien in die context te verwerken. Je moet soms hardop lachen omdat hij beelden al eens verder doortrekt, spiegelt of anders draait zoals hij ze eerst bedoelde. Daarvan is de openingszin van zijn verhaal (niet van de inleiding) al een voorbeeld:
“Ik ben geboren in het Sint-Erasmusziekenhuis aan de Antwerpse Ring. En net zoals alles in de buurt van de Antwerpse Ring duurde mijn rit uit de baarmoeder van mijn moeder langer dan gepland.”
Door heel wat uitdrukkingen en zegswijzen voelt zijn Nederlands trouwens informeel én ook wel Vlaams aan, voor zover ik dit als Vlaamse zelf kan beoordelen natuurlijk. Dat informele is misschien een indruk omdat het boek geen droog feitenverhaal is, noch in bedachte literaire zinnen gegoten is. Waardoor dit boek ook in 2 of 3 uur gemakkelijk gelezen kan worden trouwens. Zijn verhaal is toegankelijk, nuchter en eerlijk, en toont ons hoe het is om als een Marokkaans-Vlaamse jongen in Antwerpen op te groeien.
Ouaamari bezocht een paar scholen tijdens zijn jeugd omdat hij met zijn moeder een aantal keren is verhuisd. Hij trok in één school vooral op met Turkse migrantenkinderen, en pikte daardoor ook enkele woorden Turks op en vrienden van allerlei afkomst. Dat maakte het hem mogelijk om vergelijkingen te trekken tussen de Marokkaanse en de Turkse gemeenschap, en hun respectieve verhouding met de maatschappij die hen omringt. Hij tilt er zwaar aan dat in de eerste jaren van de Marokkaanse migratiegolf er geen visie was van zijn eigen gemeenschap of de overheid in de planning achter de opening van moskeeën, waardoor er veel ‘garagemoskeeën’ zijn opengegaan. 'Het Antwerpse moskeebeleid is een van de grootste mislukkingen van het falende integratiebeleid.' Hierin was de Turkse gemeenschap door financiële steun van de Turkse staat bijvoorbeeld veel slimmer geweest.
Ook vertelt hij aan het begin van zijn verhaal hoe de Berberse gemeenschap in relatie staat tot Marokko en de Marokkaanse koning. Of hoe hij zich op vakantie in El Hoceima t.o.v. de Nederlands-Marokkaanse bezoekers Vlaamser gaat voelen dan in Vlaanderen zelf, waarom je als buitenstaander van deze microkosmos misschien wel grote ogen gaat trekken.
De auteur ziet zich als voorbeeld voor een nieuwe generatie Vlaams-Marokkaanse jongeren die hier opgegroeid zijn, die geen schaamte en scrupules meer hebben, en laat de lezer toe zich met gemak in te leven in zijn verhaal. Hier en daar wat naïviteit daar gelaten, bv. als hij denkt dat het VB bijna op het einde van zijn bestaan is, is dit een uitstekend boek dat je jouw eigen samenleving door een andere bril doet beleven.
May 2, 2020
Groetjes uit Vlaanderen is een must-read voor iedere inwoner van Vlaanderen. Hoe is het om op te groeien tussen twee werelden in? Hoe worden minderheden in Vlaanderen behandeld en wat is de politieke agenda hierachter?
Mohamed Ouaamari neemt zijn eigen jeugd als leidraad voor dit politiek-maatschappelijke onderzoek en dat pakt enorm goed uit. De balans tussen het persoonlijke en het politieke klopt precies. Groetjes uit Vlaanderen is bij vlagen hilarisch, maar tegelijkertijd ontzettend leerzaam en pijnlijk eerlijk. Over vooroordelen en racisme. Het Vlaamse Belang en Philip Dewinter. Over lasagne-identiteiten en voetbal. Terroristische aanslagen in Amerika en België. En over opgroeien als ‘de ander’. Ik ben zwaar onder de indruk van dit knappe debuut.
Mijn complete recensie lees je op Boekvinder.be.
Mohamed Ouaamari neemt zijn eigen jeugd als leidraad voor dit politiek-maatschappelijke onderzoek en dat pakt enorm goed uit. De balans tussen het persoonlijke en het politieke klopt precies. Groetjes uit Vlaanderen is bij vlagen hilarisch, maar tegelijkertijd ontzettend leerzaam en pijnlijk eerlijk. Over vooroordelen en racisme. Het Vlaamse Belang en Philip Dewinter. Over lasagne-identiteiten en voetbal. Terroristische aanslagen in Amerika en België. En over opgroeien als ‘de ander’. Ik ben zwaar onder de indruk van dit knappe debuut.
Mijn complete recensie lees je op Boekvinder.be.
June 15, 2021
Groetjes uit Vlaanderen: 3 sterren
De passage over bakfietsvlamingen: 5 sterren
De passage over bakfietsvlamingen: 5 sterren
June 17, 2024
Ouaamari is een generatiegenoot van mij en ook al groeide ik op in het rustige Herent in een totaal andere context, toch maakten we dezelfde historische ijkpunten mee: Zwarte Zondag, 9/11, de aanslagen in Brussel... Alleen beleefden we die natuurlijk op een helemaal andere manier. Dat maakt dit boek zo onwaarschijnlijk interessant, het biedt me een alternatieve kijk op hoe ik de zaken toen beleefde. En hoe persoonlijker Ouaamari schreef, hoe vlotter het las.
Aanvankelijk had ik moeite met de schoolse stukjes tussendoor die wat historisch-politieke kadering moesten geven (allicht een idee van de uitgever?) maar hoe verder het verhaal ging, hoe meer die plaats maakten voor persoonlijkere belevingen. En ook al grenzen sommige beschrijvingen ietwat aan het karikaturale, toch schrijft Ouaamari scherp maar empathisch.
Smakelijk las ik het hoofdstuk over de verschillen tussen Vlamingen en Nederlanders van Marokkaanse origine. Ook genoot ik van het kleine maar fijne detail dat Ouaamari consequent Philip Dewinter schrijft.
Aanvankelijk had ik moeite met de schoolse stukjes tussendoor die wat historisch-politieke kadering moesten geven (allicht een idee van de uitgever?) maar hoe verder het verhaal ging, hoe meer die plaats maakten voor persoonlijkere belevingen. En ook al grenzen sommige beschrijvingen ietwat aan het karikaturale, toch schrijft Ouaamari scherp maar empathisch.
Smakelijk las ik het hoofdstuk over de verschillen tussen Vlamingen en Nederlanders van Marokkaanse origine. Ook genoot ik van het kleine maar fijne detail dat Ouaamari consequent Philip Dewinter schrijft.
May 5, 2020
Ik was al aangenaam verrast door z'n 1e boek(je), maar dit boek blies me echt omver. Ik dacht dat ik al veel wist, maar ik loog mezelf dat blijkbaar voor. Het boek geeft vele inzichten vanuit een niet altijd even graag gehoord perspectief, maar op zo'n toegankelijke manier dat je niet weet waarom je het al die tijd niet zo zag.
Lees het! Je zal er geen spijt van hebben.
Lees het! Je zal er geen spijt van hebben.
June 30, 2020
een hele klare kijk op de Vlaamse en Belgische politiek!
July 25, 2020
Leuk en interessant boekje over het opgroeien in Vlaanderen met Marokkaanse roots.
Doet een beetje denken aan België voor beginnelingen van Bert Kruismans qua toon, onderwerp en set up.
Doet een beetje denken aan België voor beginnelingen van Bert Kruismans qua toon, onderwerp en set up.
May 21, 2020
Ouaamari's debuut is geen literatuur en geen journalistiek. Hij schrijft onderhoudend en vlot over zijn jonge leven als Marokkaanse Vlaming, maar raakt nergens inzichten die romanschrijvers en journalisten al niet eerder beklijvender en met meer pit hebben gevat.
Read
May 31, 2020Ik schreef over dit boek op mijn blog:
https://manmetbril.com/2020/05/31/een...
https://manmetbril.com/2020/05/31/een...
November 5, 2020
Mohamed Ouaamari werd in 1991 in het Antwerpse geboren. Hij is van Marokkaanse, eigenlijk Berberse afkomst. 1991 was het jaar waarin het Vlaams Blok voor het eerst een hoge score haalde, zodat met sprak over 'zwarte zondag' als met over die verkiezingsdag had. Hoe voelt het aan voor iemand van Marokkaanse afkomst om in Antwerpen op te groeien. Mohamed Ouaamari verhaalt zijn levensloop parallel met een aantal maatschappelijke gebeurtenissen, tot aan de verkiezingen 2019 waarbij opnieuw het Vlaams Belang een verkiezingsoverwinning behaalde.
De auteur deelt zijn leven van zijn geboorte tot 2019 op in vier levensfasen: fase van onschuld (0-7 jaar), fase van ontwikkeling (7-14 jaar), fase van de waarheid ( 14-21 jaar) en fase van verfijning (21-28 jaar). Parallel hiermee heeft hij het over belangrijke gebeurtenissen, zowel in ons land als elders in de wereld: zwarte zondag, het cordon sanitaire, de aanslagen van nine-eleven in de VS, de rellen op de Turnhoutsebaan, de mp3-moord op Joe van Holsbeek, de opkomst van AEL van Abou Jahjah, de lange Wapper-brug, de opkomst van sharia4belgium, de aanslagen in Brussel en Zaventem van 22 maart 2016...
Interessant aan dit boek is te kunnen lezen hoe iemand van Marokkaanse afkomst in Antwerpen deze en andere gebeurtenissen beleeft en ervaart. Zo krijgen we een unieke inkijk in de leefwereld van deze jongen en jongeman. Zijn stijl is alles behalve confronterend meer ironisch en dus relativerend. Hier en daar maakt hij gewag van discriminatie. Hij ziet vooral het Vlaams Belang als grote vijand, wat heel begrijpelijk is. Maar zijn visie is toch niet zwart-wit, Ouaamari kan relativeren. Zo ook wanneer hij schrijft over een voorval waarbij hij als verdachte gearresteerd wordt en na een aantal uren in de cel vrijgelaten wordt als blijkt dat alles berustte op een misverstand. Al met al dus een boeiend, leerzaam en zeer leesbaar boekje.
De auteur deelt zijn leven van zijn geboorte tot 2019 op in vier levensfasen: fase van onschuld (0-7 jaar), fase van ontwikkeling (7-14 jaar), fase van de waarheid ( 14-21 jaar) en fase van verfijning (21-28 jaar). Parallel hiermee heeft hij het over belangrijke gebeurtenissen, zowel in ons land als elders in de wereld: zwarte zondag, het cordon sanitaire, de aanslagen van nine-eleven in de VS, de rellen op de Turnhoutsebaan, de mp3-moord op Joe van Holsbeek, de opkomst van AEL van Abou Jahjah, de lange Wapper-brug, de opkomst van sharia4belgium, de aanslagen in Brussel en Zaventem van 22 maart 2016...
Interessant aan dit boek is te kunnen lezen hoe iemand van Marokkaanse afkomst in Antwerpen deze en andere gebeurtenissen beleeft en ervaart. Zo krijgen we een unieke inkijk in de leefwereld van deze jongen en jongeman. Zijn stijl is alles behalve confronterend meer ironisch en dus relativerend. Hier en daar maakt hij gewag van discriminatie. Hij ziet vooral het Vlaams Belang als grote vijand, wat heel begrijpelijk is. Maar zijn visie is toch niet zwart-wit, Ouaamari kan relativeren. Zo ook wanneer hij schrijft over een voorval waarbij hij als verdachte gearresteerd wordt en na een aantal uren in de cel vrijgelaten wordt als blijkt dat alles berustte op een misverstand. Al met al dus een boeiend, leerzaam en zeer leesbaar boekje.
August 9, 2020
Het is eigenlijk verbazend dat dit boek pas in 2020 geschreven, of alleszins uitgegeven, is. Het rechttoe-rechtaan coming of age verhaal van een Marokkaanse Vlaming. Een authentieke, eerlijke en boeiende inkijk in het dagelijkse en eigenlijk erg herkenbare leven achter zoveel gevels van Borgerhout en andere wijken met een grote Marokkaanse bevolking. Het maakt des te pijnlijker duidelijk hoe onzichtbaar de realiteit van de Vlaming met vreemde roots is in onze samenleving en onze media. Al bijna zolang Ouaamari leeft kijken we naar heruitzendingen van FC De Kampioenen, en soms lijkt het alsof de mentaliteit in Vlaanderen ook in heruitzendingen is blijven steken.
De grootste verdienste van dit boek en zijn schrijver is de ontwapenende eenvoud en toegankelijkheid, het 'everyman' gehalte. Een gast van rond de dertig die een eerste terugblik werpt en daar iets over schrijft. Geen academisch doorwrochte analyses of historische beschouwingen.
Wie dus op zoek is naar dat soort diepgang is eraan voor de moeite. Er staan ook een aantal fouten in het boek (begijnen zijn geen nonnen, bvb). Dat kan je een tekortkoming vinden, maar als die casualness helpt om zo een groter publiek te bereiken, kan ik er alleen maar voor zijn. Het is een persoonlijk verhaal, alsof Ouaamari naast je zit en het vertelt. En je tante die maar tot haar veertien jaar naar school is geweest kan ook prima volgen. Het lijkt alsof dat al decennia ontbreekt, en het is nochtans zo simpel.
Wel jammer vond ik de wat slordige eindredactie. Er stonden nog wel wat taal- en zetfouten in mijn exemplaar. Hopelijk zijn die er bij volgende drukken uit.
De grootste verdienste van dit boek en zijn schrijver is de ontwapenende eenvoud en toegankelijkheid, het 'everyman' gehalte. Een gast van rond de dertig die een eerste terugblik werpt en daar iets over schrijft. Geen academisch doorwrochte analyses of historische beschouwingen.
Wie dus op zoek is naar dat soort diepgang is eraan voor de moeite. Er staan ook een aantal fouten in het boek (begijnen zijn geen nonnen, bvb). Dat kan je een tekortkoming vinden, maar als die casualness helpt om zo een groter publiek te bereiken, kan ik er alleen maar voor zijn. Het is een persoonlijk verhaal, alsof Ouaamari naast je zit en het vertelt. En je tante die maar tot haar veertien jaar naar school is geweest kan ook prima volgen. Het lijkt alsof dat al decennia ontbreekt, en het is nochtans zo simpel.
Wel jammer vond ik de wat slordige eindredactie. Er stonden nog wel wat taal- en zetfouten in mijn exemplaar. Hopelijk zijn die er bij volgende drukken uit.
November 26, 2021
https://nwhyte.livejournal.com/3791487.html
Interesting autobiography of a Flemish writer and commentator with Moroccan roots; he tells the story of growing up between two worlds - decaying Antwerp suburbs and the Moroccan Rif - and the prejudices he faces at both ends, though more particularly at the Belgian end. And yet he identifies as Flemish before anything else, within a lasagne-like set of layers of identities, even when many of his fellow Flemings vote for parties that reject him and his people (there's a grim tale of being singled out as a ten-year-old Muslim by his schoolteacher in class after 9/11). He gives a particularly funny-not-funny account of being arrested at a business conference for making a joke on Twitter that, er, went down badly with the police. A really interesting account from a Belgian who like my own children has parents born outside the country, and has faced rather different challenges to our family. I hope it gets translated into French and English, though some of the humour is a bit Dutch-specific. (How can you translate "bakfietsvlamingen"???) Recommended for those who have the language.
Interesting autobiography of a Flemish writer and commentator with Moroccan roots; he tells the story of growing up between two worlds - decaying Antwerp suburbs and the Moroccan Rif - and the prejudices he faces at both ends, though more particularly at the Belgian end. And yet he identifies as Flemish before anything else, within a lasagne-like set of layers of identities, even when many of his fellow Flemings vote for parties that reject him and his people (there's a grim tale of being singled out as a ten-year-old Muslim by his schoolteacher in class after 9/11). He gives a particularly funny-not-funny account of being arrested at a business conference for making a joke on Twitter that, er, went down badly with the police. A really interesting account from a Belgian who like my own children has parents born outside the country, and has faced rather different challenges to our family. I hope it gets translated into French and English, though some of the humour is a bit Dutch-specific. (How can you translate "bakfietsvlamingen"???) Recommended for those who have the language.
November 4, 2025
Wat een eerlijk, open boek.
Ik ben zelf een Vlaming zonder migratieachtergrond, maar ik kon me perfect inbeelden hoe Mohamed zich gevoeld moet hebben. Zijn verhaal is confronterend en tegelijk pijnlijk herkenbaar in hoe we hier in Vlaanderen omgaan met ‘de ander’.
Wat me vooral raakte, is dat het boek ondertussen al vijf jaar oud is en dat de situatie vandaag nog niet verbeterd is. Het maakt me triest dat iemand zich hier zo moet blijven verantwoorden voor wie hij is...
Ik vind Groetjes uit Vlaanderen een boek dat veel meer mensen zouden moeten lezen. Het helpt om beter te begrijpen hoe het voelt om op te groeien tussen twee werelden en het nodigt uit tot meer empathie en openheid, iets waar Vlaanderen vandaag nood aan heeft.
Ik ben zelf een Vlaming zonder migratieachtergrond, maar ik kon me perfect inbeelden hoe Mohamed zich gevoeld moet hebben. Zijn verhaal is confronterend en tegelijk pijnlijk herkenbaar in hoe we hier in Vlaanderen omgaan met ‘de ander’.
Wat me vooral raakte, is dat het boek ondertussen al vijf jaar oud is en dat de situatie vandaag nog niet verbeterd is. Het maakt me triest dat iemand zich hier zo moet blijven verantwoorden voor wie hij is...
Ik vind Groetjes uit Vlaanderen een boek dat veel meer mensen zouden moeten lezen. Het helpt om beter te begrijpen hoe het voelt om op te groeien tussen twee werelden en het nodigt uit tot meer empathie en openheid, iets waar Vlaanderen vandaag nood aan heeft.
May 5, 2020
Zeer verfrissend, oprecht, interessant en grappig boek. Voor mij als “blanke Vlaming” is het perspectief van de jonge, geëmancipeerde Vlaming-met-Marokkaanse-roots nieuw en verrassend. Ik apprecieer vooral hoe de auteur de ganse samenleving een kritische spiegel voorhoudt, zonder te vervallen in de typische loopgraven die ons publiek debat kenmerken. Hij slaagt erin om de lezer te laten delen in zijn perspectief, en tegelijk overstijgt hij het. Knap!
De editie die ik las (ebook) bevatte wel enkele slordigheden qua taal (dubbel woord hier en daar etc.) die de redacteur eruit had mogen halen. Misschien kan dit wel in de tweede editie die hopelijk kan volgen.
De editie die ik las (ebook) bevatte wel enkele slordigheden qua taal (dubbel woord hier en daar etc.) die de redacteur eruit had mogen halen. Misschien kan dit wel in de tweede editie die hopelijk kan volgen.
January 10, 2022
'Als België een huishouden moet voorstellen, is Vlaanderen de moeder, Wallonië de vader, Brussel het kind en de Oostkantons zijn pleegkinderen van wie iedereen het bestaan vergeet.'
Ik heb vaak hardop moeten lachen tijdens het lezen van dit boek. Ondanks dat er zwaardere onderwerpen aan bod kwamen sloeg Mohamed erin deze aan te pakken met een gezonde dosis humor en nuchterheid.
Mohamed praat over zijn eigen ervaringen als Marrokaan in Antwerpen, waarmee hij bredere onderwerpen aanhaalt zoals onder andere politiek, migratie en discriminatie. Steeds op een toegankelijke en begrijpbare manier.
Een zaligheid om te lezen!
Ik heb vaak hardop moeten lachen tijdens het lezen van dit boek. Ondanks dat er zwaardere onderwerpen aan bod kwamen sloeg Mohamed erin deze aan te pakken met een gezonde dosis humor en nuchterheid.
Mohamed praat over zijn eigen ervaringen als Marrokaan in Antwerpen, waarmee hij bredere onderwerpen aanhaalt zoals onder andere politiek, migratie en discriminatie. Steeds op een toegankelijke en begrijpbare manier.
Een zaligheid om te lezen!
May 5, 2020
Ik ga niet liegen, ik heb me door hem laten ompraten op twitter.
Dit boek begint kabbelend, als een gesprek met de man zelf, op café. Gaandeweg wordt hij en wat hij te zeggen heeft intenser, emotioneler en komt ook zijn schrijfstijl in een stroomversnelling. De laatste 60 pagina's zijn een reeks ervaringen die mij zelf wat ontroerde.
Er loopt door heel het boek een komische noot en ik heb een paar keer echt goed gelachen.
4 solide sterren, oneindig veel respect.
Dit boek begint kabbelend, als een gesprek met de man zelf, op café. Gaandeweg wordt hij en wat hij te zeggen heeft intenser, emotioneler en komt ook zijn schrijfstijl in een stroomversnelling. De laatste 60 pagina's zijn een reeks ervaringen die mij zelf wat ontroerde.
Er loopt door heel het boek een komische noot en ik heb een paar keer echt goed gelachen.
4 solide sterren, oneindig veel respect.
November 8, 2020
Ik volg Mohamed sinds zijn ING escapades en ben grote fan van zijn tweets. Na zijn passage in WTTAA toch nog maar eens de moeite gedaan om een boek te lezen. Leest heel vlot (zeker voor iemand die nooit leest), leuke inzichten hoe opgroeien in Vlaanderen voor iemand van andere origine was in dezelfde periode als ik ben opgegroeid. Ik heb meerdere malen hardop gelachen en kan het dus alleen maar aanraden!
Groetjes terug trouwens.
Groetjes terug trouwens.
June 14, 2020
Ik volg de schrijver op Twitter en heb me laten influencen. 🤭
Ik had het al een tijdje moeilijk om een boek vast te pakken, en dan al zeker om deze tot het eind uit te lezen. Bij deze ging dat (onverwachts) vlot. Het boek vertelt over de Vlaamse identiteit en vergeef mij als ik dan toch een veel zwaarder boek had verwacht. Maar het was lekker luchtig dus!
Het was heel leuk een boek te lezen over dezelfde wereld als de jouwe, maar vanuit een totaal ander perspectief. Het was vaak grappig, heel eerlijk, soms emotioneel en vooral ook lekker genuanceerd. 4 welverdiende sterren!
Ik had het al een tijdje moeilijk om een boek vast te pakken, en dan al zeker om deze tot het eind uit te lezen. Bij deze ging dat (onverwachts) vlot. Het boek vertelt over de Vlaamse identiteit en vergeef mij als ik dan toch een veel zwaarder boek had verwacht. Maar het was lekker luchtig dus!
Het was heel leuk een boek te lezen over dezelfde wereld als de jouwe, maar vanuit een totaal ander perspectief. Het was vaak grappig, heel eerlijk, soms emotioneel en vooral ook lekker genuanceerd. 4 welverdiende sterren!
January 27, 2021
Het boek start met de stelling dat er niet (meer) zoiets bestaat als één Vlaamse cultuur. Gaandeweg ontdekken we hoe de auteur zijn leefomgeving en cultuur in Vlaanderen ontdekte en vormgaf.
Toch bleef ik ergens nog op mijn honger zitten. Ik verwachtte dat er in het boek een meer genuanceerd beeld geschetst zou worden over de hedendaagse Vlaamse cultuur.
Uiteraard toont dit boek het belang aan van het kijken door de bril van onze buren die niet dezelfde roots hebben als wij en dus mogelijk ook niet dezelfde kansen krijgen in het leven.
Toch bleef ik ergens nog op mijn honger zitten. Ik verwachtte dat er in het boek een meer genuanceerd beeld geschetst zou worden over de hedendaagse Vlaamse cultuur.
Uiteraard toont dit boek het belang aan van het kijken door de bril van onze buren die niet dezelfde roots hebben als wij en dus mogelijk ook niet dezelfde kansen krijgen in het leven.
December 30, 2020
Ah de lasagne identiteit. Het is me wat. Ik lees altijd graag hoe anderen met deze soms complexe samenkomst van laagjes omgaat. Bedankt Mohamed Ouaamari om je verhaal en je manier van naar de wereld te kijken met ons te delen. Ik heb gelachen, ik werd stil en ik leerde nieuwe dingen bij. Knap hoe je politieke geschiedenis op een boeiende manier wist te brengen.
February 24, 2021
Grappig, confronterend, rechtuit, raak en goed geschreven. Een stukje uit dit boek (over het belang van een open houding ten opzichte van de thuistaal op schoon) lees ik vanaf nu voor aan mijn studenten kleuteronderwijs.
Mijn wens is dat mensen zoals Mohamed trots durven/kunnen/mogen/willen zijn op alle laagjes in hun lasagna-identiteit. Dat ze elke laag kunnen omarmen - ook de Vlaamse. Omdat ze zich in elke laag op hun beurt omarmd weten.
Mijn wens is dat mensen zoals Mohamed trots durven/kunnen/mogen/willen zijn op alle laagjes in hun lasagna-identiteit. Dat ze elke laag kunnen omarmen - ook de Vlaamse. Omdat ze zich in elke laag op hun beurt omarmd weten.
May 26, 2020
In één ruk uitgelezen, boeiend relaas van wat het betekent om een identiteit te zoeken. De eerlijkheid en transparantie van Mohamed maakt het voelbaar authentiek en daardoor vermijdt hij ook ideologische clichés. En het is ook nog eens bijzonder vlot geschreven. Een aanrader!
July 4, 2024
Luid gelachen, melancholisch meegenikt. Top. Next up is Mohamed’s fictiewerk
May 6, 2020
Aangezien ik ter wille van mijn geestelijke gezondheid weinig op Twitter doorbreng en ook zelden de courant De Morgen lees, was het bestaan van de heer Ouaamari, M. me - behalve die ene grol die hem op eerder ongelukkige wijze in de cel deed belanden - grotendeels ontgaan. Dat zal niet meer gebeuren, want 'Groetjes uit Vlaanderen' is een aangename, hernieuwde kennismaking met 'die andere Vlamingen'. Het is een boek vol intrigerende weetjes over het leven van een jonge moslim, openhartige getuigenissen en puntige humor, dat bruggetjes slaat en hardnekkige vooroordelen naar het rijk der fabelen probeert te verwijzen. Jammer genoeg allicht ook een boek dat niet gelezen zal worden door mensen die daar de meeste nood aan hebben. Benieuwd naar een eerste roman, mijnheer Ouaamari.
July 4, 2020
Grappig, pijnlijk, confronterend, en vooral: goed.
July 6, 2020
Ik ben zeer aangenaam verrast door dit boek aangezien ik eerder nog niets van de auteur had gelezen.
Ouaamari weet de perfecte balans tussen komische en herkenbare anekdotes en de hartbrekenede realiteit van het behoren tot de minderheid in Vlaanderen te vinden.
Ik kijk uit naar eventuele nieuwe boeken
Ouaamari weet de perfecte balans tussen komische en herkenbare anekdotes en de hartbrekenede realiteit van het behoren tot de minderheid in Vlaanderen te vinden.
Ik kijk uit naar eventuele nieuwe boeken
Displaying 1 - 30 of 87 reviews