บัลลังก์ลูกไม้

by ปราปต์

ผลงานเรื่องใหม่จากผู้เขียน กาหลมหรทึก

เราคือลูกขององค์สุริยะ ตราบใดที่พระองค์ยังประทานแดดวันอันงามสุดแก่อะแลมเบิร์กแผ่นดินนี้จะอุดม และเจริญมั่งคั่งที่สุด ตราบนั้น! อะแลมเบิร์กเกรียงไกรด้วยฐานแห่งเศรษฐกิจ แดนดินใต้ฟ้าครามล้วนอุดมพืชพรรณธัญญาหาร ประดุจของขวัญอันประทานจากองค์สุริยเทพและแม่พระธรณี ถึงขั้นมีคำกระทบกระเทียบด้วยความริษยาจากหัวเมืองไม่ใกล้ไม่ไกลว่า “ต่อให้ดินเปล่าๆ ของอะแลมเบิร์กก็คงกินได้!”

ใช่เพียงนั้น โค้งเว้าของอ่าวฝั่งตะวันออกยังบันดาลให้อะแลมเบิร์กคงความมั่งคั่งในฐานะเมืองท่าสำคัญของภูมิภาคต่างจากบูเลนเรียแทบจะเรียกได้ว่าตรงกันข้าม ไม่มีใครปฏิเสธแนวแม่น้ำและทะเลสาบน้อยใหญ่ซึ่งใช้แบ่งแดน เปรียบเสมือนขีดคั่นยักยอกความอุดมจากบูเลนเรียมอบให้แก่อะแลมเบิร์ก เกือบทั้งสิ้น!

สองนครเคียงใกล้ สายสัมพันธ์แนบสนิทยิ่งกว่าบ้านพี่เมืองน้อง เนื่องจากจริงแท้บรรพบุรษของอะแลมเบิร์กก็สืบเชื้อสายมาแต่พระราชวงค์แห่งบูเลนเรีย อย่างไรก็ตาม ในภาพความสัมพันธ์แน่นหนา แน่หรือว่าต่างฝ่ายจะมิไยชิงดี?!

848 pages, ebook

First published March 1, 2020

About the author

Associated Names:
* Prapt (English)
* ปราปต์ (Thai)

นามปากกาของ ชัยรัตน์ พิพิธพัฒนาปราปต์

https://www.facebook.com/prapt.writer

Reviews

[Kritya Lee · Rating 3 out of 5]

เราลังเลนานมากว่าจะให้คะแนนเรื่องนี้เท่าไร เนื่องจากเราเคยอ่านแล้วหยุดไปแล้วรอบนึง แล้วมากัดฟันอ่านตั้งต้นอีกครั้งนึง สาเหตุหลักๆคือเราอ่านไม่รู้เรื่อง ตอนต้นๆที่ตัวเอกออกมามีแต่เชื่อพระวงศ์ แต่การเล่าเรื่องกลับหลีกเลี่ยงชื่อคน ตอนต้นๆที่ยังไม่คุ้นกับนิสัยใจคอของตัวละคร เวลาอ่านเจอ “ฝ่าบาท” นี่มึนเลย ไม่รู้ว่าใครพูด พูดกับใคร พูดถึงคนไหน

ผ่านไปพักนึงได้ค้นออกมาอ่านใหม่ ตัดใจไม่พยายามเข้าใจส่วนแรก แค่อ่านเอาโครงเหตุการณ์ ก็เลยอ่านผ่านไปได้แล้วเริ่มสนุก พอคุ้นกับตัวละคร บทพูดที่ต้องเดาเอาว่าใครพูดมันก็ง่ายขึ้น แล้วก็ทำใจเก่งขึ้นว่าอ่านไม่รู้เรื่องบ้างก็ได้ 5555

ส่วนเนื่อหาสาระจริงๆแล้วดีมาก กล่าวถึงปัญหาของประเทศที่มีชนชั้นปกครองที่เน่าเฟะ คนที่เอาแต่มัวเมาในอำนาจและดูถูกคนอื่นจนหาความสุขไม่พบ ตัวละครที่ไม่ต้องดีไปทั้งหมดแต่ก็มีแสงสว่างในใจ แค่ขัดใจตอนจบหน่อยนึง