What do you think?
Rate this book
Met een oranje das, een jaar in de Veiligheidsraad
In " Met een oranje das' geeft Ambassadeur Karel van Oosterom de lezer een intieme inkijk in de Veiligheidsraad, waar hij in 2018 een felbegeerde post voor Nederland zetelde. Hij beschrijft hoe diplomaten internationale conflicten uitvochten zonder elkaar naar de keel te vliegen, en hoe de Raad hielp voorkomen dat ebola een wereldwijde pandemie werd. En dat terwijl dat jaar al bol stond met spanningen in onder meer Syrië, Jemen, Iran en Noord-Korea en met kwesties als mh17 en de spionnenaffaire in Salisbury. Ook gaat hij in op het belang van de vn en wat het voor Nederland betekent dat het een jaar lid was van de Veiligheidsraad.
264 pages, Paperback
Published April 2, 2020
2 people are currently reading
45 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 5 of 5 reviews
November 2, 2024
Interessante memoires van de Nederlandse Permanent Vertegenwoordiger bij de VN Karel van Oosterom, met als hoogtepunt het jaar als gekozen lid van de Security Council. Bespreking van de belangrijkste dossiers in dat jaar verzanden snel in een en-toen, en-daarna, en-uiteindelijk structuur, maar bieden op hoofdlijnen een interessant inzichten in het functioneren en rules of the game van de SC. Het boek lijkt niet alle bijlages te bevatten die in de tekst genoemd worden, maar dat kan aan mijn versie liggen. Drie sterren uit vijf.
January 7, 2023
Grotendeels interessant kijkje achter de schermen van de VN Veiligheidsraad. Had nog wel iets persoonlijker gemogen; die delen van het boek waren sowieso het interessantst…
This entire review has been hidden because of spoilers.
February 20, 2022
Interessant inkijkje bij de voorbereiding op en het daadwerkelijke jaar (2018) dat Nederland in de VN Veiligheidsraad zat. Zelfs de #splitterm wordt positief uitegelegd (de elected10 zitten in principe 2 jaar maar stemming Nederland vs Italie zat in impasse vandaar dat ze termijn in ieder een jaar gedeeld hebben).
Hoewel diplomatie soms vaag en ver weg klinkt, doet Van Oostrom moedige poging het concreter te maken en ook de toegevoegde waarde te beschrijven. De missie van Nederland en BZ komt goed naar voren.
Citaten:
En: het opbouwen van persoonlijke relaties om effectief anderen te kunnen beïnvloeden.
En misschien wel de belangrijkste vraag: maakt het wat uit dat het koninkrijk een jaar in de Veiligheidsraad heeft gezeten?
Op al deze werkterreinen zie ik een drieslag: bijhouden, beoordelen en beïnvloeden.
In essentie zie ik de toegevoegde waarde van de VN en de uitvoerende organisaties die tot de VN-familie behoren op drie niveaus: overleggen, afspraken maken en afspraken uitvoeren.
En in een managementteam deel ik de agenda in onder de kopjes inhoud, mensen en middelen.
Twitter kwam dus niet in de plaats van persoonlijk contact, maar het maakte contacten wel makkelijker, persoonlijker en beter geïnformeerd.
. Oud-ambassadeur Laetitia van den Assum, een van de wereldwijd ingezette gezanten tijdens onze verkiezingscampagne, zei hierover: ‘Een van de vereisten voor een ambassadeur is wat mij betreft dat hij of zij cultureel inlevingsvermogen heeft. Je moet echt belangstelling hebben voor andere mensen en culturen. Nieuwsgierigheid is zo mogelijk nog
belangrijker dan kennis.’ Dit citaat vond ik in Op haar post, van Irene Schoemakers,
We definieerden ‘accountability’ als het tegengaan van straffeloosheid: het ter verantwoording roepen van diegenen die grove misdaden hebben gepleegd in conflicten met als inzet te voorkomen dat hun wandaden onbestraft zouden blijven. Deze prioriteit is direct verbonden met artikel 90 van de Nederlandse Grondwet: ‘De regering bevordert de ontwikkeling van de internationale rechtsorde.’ Nederland is het enige land ter wereld met zo’n passage in de Grondwet.
De rust en ogenschijnlijke kalmte in Syrië was de stabiliteit en rust van een kerkhof.
Maar terugkijkend was het Syrië-dossier in 2018 frustrerend. Wanneer een permanent lid van de Veiligheidsraad zelf direct betrokken is bij een conflict, zowel in politieke zin als met militaire middelen, dan kunnen de overige leden van de Veiligheidsraad daar niets aan doen: het veto maakt dat onmogelijk.
Als ik terugkijk op 2018 en de diverse voorzitterschappen de revue laat passeren, kom ik tot de conclusie dat het voorzitterschap inmiddels wél extra macht geeft. En die extra macht zit vooral in de fase van voorbereiding van de agenda.
van mij o.a. nummers van Parquet Courts en Holy Wave, mijn favoriete indie-bands van dat moment
Door de brug waren Kopenhagen en Uppsala intensiever met elkaar verbonden
. Dit leidde tot een verhit gesprek over procedures, met als conclusie dat we aan het einde van de dag een staand overleg – dus geen informele zittende bijeenkomst – van tien à vijftien minuten zouden hebben.
Een lid van de Veiligheidsraad heeft een bevoorrechte positie; vraag om een afspraak op hoog niveau binnen het VN-secretariaat en binnen een dag lukt dat. Voor gewone lidstaten duurt dat toch algauw een week.
Als er sprake is van een hard nationaal belang is er geen sprake meer van een belangen- en waardevrije discussie over wat de beste oplossing is in een moeilijke crisis. Dan worden de argumenten ondergeschikt gemaakt aan de beoogde uitkomst. Het gaat om gelijk krijgen, niet om gelijk hebben, was een advies dat ik dit jaar regelmatig gaf.
Om te beginnen zijn we onszelf ‘gekozen leden van de Raad’ gaan noemen, de elected 10, verkort tot E10, in plaats van ‘niet-permanente leden’. Een positieve aanduiding werkt nu eenmaal beter dan een negatieve.
Zo waren er in 1990 151 bijeenkomsten van de Veiligheidsraad, en in 2018 429.
Tussen 2008 en 2018 is het aantal woorden per minuut tijdens een open debat toegenomen met 60%. Mogelijk een direct gevolg van het streven van elke voorzitter dat sprekers zich aan hun tijdslimiet van vier minuten houden. Arme tolken...
Het was een systeem waarbij, in een grove simplificatie, de Amerikanen het systeem garandeerden, de Europese landen investeerden, de Russen frustreerden en de Chinezen profiteerden.
Dat was veertig jaar eerder, in 1978, midden in de Koude Oorlog. Ook toen hadden ze het voorzitterschap in februari. Ook toen had de minister van Buitenlandse Zaken van Koeweit naar de Veiligheidsraad willen komen. Maar wat bleek: de agenda van de Veiligheidsraad in februari 1988 was helemaal leeg.
Hoewel diplomatie soms vaag en ver weg klinkt, doet Van Oostrom moedige poging het concreter te maken en ook de toegevoegde waarde te beschrijven. De missie van Nederland en BZ komt goed naar voren.
Citaten:
En: het opbouwen van persoonlijke relaties om effectief anderen te kunnen beïnvloeden.
En misschien wel de belangrijkste vraag: maakt het wat uit dat het koninkrijk een jaar in de Veiligheidsraad heeft gezeten?
Op al deze werkterreinen zie ik een drieslag: bijhouden, beoordelen en beïnvloeden.
In essentie zie ik de toegevoegde waarde van de VN en de uitvoerende organisaties die tot de VN-familie behoren op drie niveaus: overleggen, afspraken maken en afspraken uitvoeren.
En in een managementteam deel ik de agenda in onder de kopjes inhoud, mensen en middelen.
Twitter kwam dus niet in de plaats van persoonlijk contact, maar het maakte contacten wel makkelijker, persoonlijker en beter geïnformeerd.
. Oud-ambassadeur Laetitia van den Assum, een van de wereldwijd ingezette gezanten tijdens onze verkiezingscampagne, zei hierover: ‘Een van de vereisten voor een ambassadeur is wat mij betreft dat hij of zij cultureel inlevingsvermogen heeft. Je moet echt belangstelling hebben voor andere mensen en culturen. Nieuwsgierigheid is zo mogelijk nog
belangrijker dan kennis.’ Dit citaat vond ik in Op haar post, van Irene Schoemakers,
We definieerden ‘accountability’ als het tegengaan van straffeloosheid: het ter verantwoording roepen van diegenen die grove misdaden hebben gepleegd in conflicten met als inzet te voorkomen dat hun wandaden onbestraft zouden blijven. Deze prioriteit is direct verbonden met artikel 90 van de Nederlandse Grondwet: ‘De regering bevordert de ontwikkeling van de internationale rechtsorde.’ Nederland is het enige land ter wereld met zo’n passage in de Grondwet.
De rust en ogenschijnlijke kalmte in Syrië was de stabiliteit en rust van een kerkhof.
Maar terugkijkend was het Syrië-dossier in 2018 frustrerend. Wanneer een permanent lid van de Veiligheidsraad zelf direct betrokken is bij een conflict, zowel in politieke zin als met militaire middelen, dan kunnen de overige leden van de Veiligheidsraad daar niets aan doen: het veto maakt dat onmogelijk.
Als ik terugkijk op 2018 en de diverse voorzitterschappen de revue laat passeren, kom ik tot de conclusie dat het voorzitterschap inmiddels wél extra macht geeft. En die extra macht zit vooral in de fase van voorbereiding van de agenda.
van mij o.a. nummers van Parquet Courts en Holy Wave, mijn favoriete indie-bands van dat moment
Door de brug waren Kopenhagen en Uppsala intensiever met elkaar verbonden
. Dit leidde tot een verhit gesprek over procedures, met als conclusie dat we aan het einde van de dag een staand overleg – dus geen informele zittende bijeenkomst – van tien à vijftien minuten zouden hebben.
Een lid van de Veiligheidsraad heeft een bevoorrechte positie; vraag om een afspraak op hoog niveau binnen het VN-secretariaat en binnen een dag lukt dat. Voor gewone lidstaten duurt dat toch algauw een week.
Als er sprake is van een hard nationaal belang is er geen sprake meer van een belangen- en waardevrije discussie over wat de beste oplossing is in een moeilijke crisis. Dan worden de argumenten ondergeschikt gemaakt aan de beoogde uitkomst. Het gaat om gelijk krijgen, niet om gelijk hebben, was een advies dat ik dit jaar regelmatig gaf.
Om te beginnen zijn we onszelf ‘gekozen leden van de Raad’ gaan noemen, de elected 10, verkort tot E10, in plaats van ‘niet-permanente leden’. Een positieve aanduiding werkt nu eenmaal beter dan een negatieve.
Zo waren er in 1990 151 bijeenkomsten van de Veiligheidsraad, en in 2018 429.
Tussen 2008 en 2018 is het aantal woorden per minuut tijdens een open debat toegenomen met 60%. Mogelijk een direct gevolg van het streven van elke voorzitter dat sprekers zich aan hun tijdslimiet van vier minuten houden. Arme tolken...
Het was een systeem waarbij, in een grove simplificatie, de Amerikanen het systeem garandeerden, de Europese landen investeerden, de Russen frustreerden en de Chinezen profiteerden.
Dat was veertig jaar eerder, in 1978, midden in de Koude Oorlog. Ook toen hadden ze het voorzitterschap in februari. Ook toen had de minister van Buitenlandse Zaken van Koeweit naar de Veiligheidsraad willen komen. Maar wat bleek: de agenda van de Veiligheidsraad in februari 1988 was helemaal leeg.
August 4, 2020
Interessant werk waarin Karel van Oosterom een klein inkijkje probeert te geven. Hij brengt het ontzettend persoonlijk, als een soort memoir. Hierbij mis ik af en toe wel wat een gebalanceerde afweging - het boek voelt meer als een schouderklopje en opsomming van wat Nederland heeft bereikt in de raad - en soms onnodige details die afleiden, maar desalniettemin geeft het een fascinerend kijkje over de verschillende dynamieken die meespelen in een dergelijke organisatie.
August 13, 2024
Het had wat mij betreft wat diepgaander mogen zijn. Wel interessant om kennis te nemen van wat het precies inhoudt om in de veiligheidsraad te zitten!
Displaying 1 - 5 of 5 reviews