Ode aan het klootjesvolk

by Coos Huijsen

Is het populisme het grote gevaar van onze tijd? Coos Huijsen ziet er vooral een smoesje in van een progressieve elite om haar eigen falen te maskeren. Om te verhullen hoe weinig gevoel die elite zelf nog heeft voor de belevingswereld van gewone mensen. Sinds de provobeweging in de jaren zestig, die de term "klootjesvolk' afstofte, heeft de linkse avant-garde vooral het narcistische genoegen gecultiveerd om zich van gewone mensen te onderscheiden.
Al in de jaren tachtig waarschuwde Huijsen, met name in de PvdA, voor het gevaar van deze hooghartigheid. Voor het overschatten van theoretische kennis ten koste van de wijsheid van gewone mensen en hun dagelijkse ervaringen. Voor het technocratische gelijk en de zogenaamde morele onfeilbaarheid van het verheven wereldbeeld. Voor het dedain jegens het gezonde verstand.
In Ode aan het klootjesvolk legt Huijsen het verziekte klimaat en de gepolariseerde verhoudingen in Nederland genadeloos op de snijtafel. Oplossingen zoekt hij in een gezamenlijke, nieuwe definitie van het begrip "solidariteit' op basis van een herwaardering van gelijkheid, gelijkwaardigheid en medemenselijkheid. De elite moet begrijpen dat zij in een moderne democratie alleen legitiem kan voortbestaan in dienstbaarheid.

Paperback

Published January 1, 2020

Reviews

[Joop · Rating 4 out of 5]

En zo is het. Goed geschreven observaties over de Nederlandse politiek.

[Frank Kool · Rating 4 out of 5]

"Het probleem met de huidige 'identiteitspolitiek' is dat begrippen als solidariteit en medemenselijkheid ondergeschikt worden aan het groepsdenken, dat op zijn beurt juist wordt verabsoluteerd."

In zijn ode aan het klootjesvolk legt Huijsen de vinger op de zere plek van links 'progressief' denken, wat samen is te vatten in twee tekortkomingen:
1) de zelfingenomenheid van hoogopgeleide moraalprekers der gelijkheid wiens handelen een grote minachting voor het 'gewone volk' laten zien,
2) de dubbele moraal van een beweging die als een Don Quixote achter iedere molen een fascist ziet staan terwijl ze zelfs na het verschijnen van De Goelag Archipel, boek 1 volledig blind is voor de excessen van het marxisme/communisme.

Wat het boek des te meer interessant maakt is dat de kritiek niet tot links beperkt blijft: mensen die een kritiekloos pleidooi voor 'rechtse populisten' verwachten zullen bedrogen uitkomen, want ook politici als Janmaat, Fortuyn, Wilders, en Baudet krijgen een veeg uit de pan.
Daarnaast komt de kritiek van Huijsen op de huidige religie van anti-discriminatie voort uit zijn eigen ervaring als actief deelnemer van de homo-emancipatie in de jaren '80. In zijn eigen woorden: "We verlangden volledige erkenning als homo's en lesbiennes, maar we maakten ook duidelijk dat onze identiteit daarmee niet was bepaald." Daarin ligt een belangrijke waarschuwing voor deze tijd: ieder ideaal, ongeacht hoe mooi of rechtvaardig, kan omslaan in haar tegendeel.