Η Έλενα Καραγιάννη είναι εικαστικός – εκπαιδευτικός εικαστικής αγωγής. Έχει σπουδάσει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών ζωγραφική, χαρακτική, σκηνογραφία, παιδαγωγικά, κ.α. και οι μεταπτυχιακές σπουδές της, έγιναν στην Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών /Σπουδές στην Εκπαίδευση/ΕΑΠ) σε κατευθύνσεις όπως: Διαπολιτισμική εκπαίδευση, Ανάπτυξη του παιδιού και Σχολικό περιβάλλον, Εκπαίδευση ενηλίκων, κ.α.. Εργάζεται στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση από το 1998 και από τον Οκτώβριο του 2016 είναι Συντονίστρια Εκπαίδευσης Προσφύγων του Υπουργείου Παιδείας, στο κέντρο φιλοξενίας προσφύγων του Σχιστού. Έχει την γενική επιμέλεια στο Παιδικό Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Τέχνης και Αποδοχής και είναι ιδρύτρια και Πρόεδρος του συλλόγου Δίκτυο Τέχνης και Δράσης (Oι άνθρωποι με τα μπαλόνια)- όπου μέσα από τις αρχές της Κριτικής Παιδαγωγικής έχει ως στόχο να ενθαρρύνει το άνοιγμα της σχολικής κοινότητας και την σύνδεση των εκπαιδευτικών και των καλλιτεχνών μέσα από τον ρόλο τους, με ευάλωτες ομάδες (πρόσφυγες, οροθετικούς φυλακισμένους,τρίτη ηλικία, εκδιδόμενα πρόσωπα, κ.α.). Κείμενά της που αφορούν στην εκπαίδευση, την τέχνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, κ.α., φιλοξενούνται σε εφημερίδες, σε σελίδες ενημέρωσης αλλά και στα προσωπικά της ιστολόγια
Αυτό το βιβλίο είναι ένα σκαλοπάτι που ο καθένας μπορεί να το χρησιμοποιήσει όταν ψάχνει μια αχτίδα φωτός και θέλει να ανέβει λίγο ψηλότερα. Γιατί όταν παραμερίσεις θρησκείες, κόμματα και κοινωνικές τάξεις το μόνο που μένει είναι ο άνθρωπος.
Η Ελένη Καραγιάννη, εκπαιδευτικός εικαστικών και συντονίστρια εκπαίδευσης προσφύγων του Υπουργείου Παιδείας στο κέντρο φιλοξενίας προσφύγων του Σχιστού, λόγω της εμπειρίας της είναι από τα άτομα που αδημονείς να μάθεις τι έχουν να πουν για το προσφυγικό. Κι αυτό ακριβώς κάνει σε αυτό το βιβλίο, όπως δηλώνει κι ο τίτλος του: μέσα από ένα χρονικό, από σελίδες του ημερολογίου της, μας παρουσιάζει βιώματα και προσωπικές ιστορίες από τους πρόσφυγες, από "διαφορετικούς" μαθητές της αλλά και εμπειρίες από τη συμμετοχή της σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα στη Ρουάντα.
Το Ημερολόγιο μιας Δασκάλας είναι ένα ταξίδι ανθρωπιάς με ξεναγό έναν Άνθρωπο, μια Δασκάλα, που επιδιώκει να μας φέρει πιο κοντά σε ανθρώπους διαφορετικούς (λόγω συνθηκών) από εμάς. Το καταφέρνει πολύ καλά, μέσα από ιστορίες καθημερινές μα και πλούσιες σε συναίσθημα.
Ένα βιωματικό βιβλίο με έντονη αναφορά στο προσφυγικό και όχι μόνο. Όπως το έζησε μια δασκάλα, που αγάπησε και αγαπήθηκε από τις πονεμένες και αθώες (στην περίπτωση των παιδιών κυρίως) αυτές ψυχές. Που παρόλο που λειτούργησε με αυταπάρνηση τις περισσότερες φορές, δέχθηκε την επίθεση και το σκληρό πρόσωπο της κοινωνίας μας. Στο τέλος όμως, μόνο νικήτρια φαίνεται να έχει βγει από μια τέτοια εμπειρία. Η ανιδιοτέλεια και ο αλτρουισμός της(αλλά κ όλων όσων βοήθησαν κ βοηθούν σε αυτό το έργο), γίνονται ξεκάθαρα από τις πρώτες σειρές. Αξιέπαινη γι'αυτή την μοναδική αγάπη που βγάζει στα παιδιά ως "άλλη μάνα" & δασκάλα, κάτι το οποίο δυστυχώς δύσκολα συναντάς στις μέρες μας...
Μια συλλογή από ιστορίες γραμμένες με τη μορφή ημερολογίου από την οπτική μιας δασκάλας με πείρα σε πολυπολιτισμικά διδακτικά περιβάλλοντα. Οι ιστορίες μικρού μήκους καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα εμπειριών, από το προσφυγικό, ένα εθελοντικό ταξίδι στη Ρουάντα και τη διδασκαλία τσιγγανοπαίδων. Ο πλούτος των περιστατικών που αναφέρεται και οι απαραίτητη σύνδεση της εκπαίδευσης με την πολιτική και άλλες κοινωνικές δομές, όπως η οικογένει είναι σίγουρα στα μεγάλα ατού του βιβλίου. Θα το πρότεινα σαν ένα καλό βιβλίο για κάθε εκαπιδευτικό που έχει ανήσυχο πνεύμα κι ενδιαφέρεται να μάθει από τις εμπειρίες συναδέλφων, συστήνοντας πάντα να διαβαστεί με κριτική διάθεση.