Δεκατρείς συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας και τρόμου ενώνουν τις φωνές τους σε αυτό το συλλογικό έργο αποκαλούμενο «Κόκκινο Συναγερμό». Τα διηγήματα συλλέχτηκαν από τις 20 Μαρτίου μέχρι 27 Μαρτίου, εξιστορώντας ο κάθε συγγραφέας την δική του εκδοχή για την επιρροή και τα αποτελέσματα της Πανδημίας «Κορωνοϊού» στις ζωές μας.
Η οργάνωση του συλλογικού έργου έγινε από την ομάδα του Facebook ''Φίλοι αστυνομικής λογοτεχνίας''.
Συμμετέχουν: 1. Γρηγόρης Αζαριάδης - Θεωρίες συνωμοσίας 2. Αντώνης Αντωνιάδης - Μετάλλαξη 3. Άντυ Βρόσγος - Οι δυο μας 4. Νίκος Γκίκας - Κενή διαθήκη 5. Γιώργος Δάμτσιος - Αιώνιος εχθρός 6. Παναγιώτης Δεληγιάννης - Εκείνος που τελικά σώθηκε 7. Μάριος Καρακατσάνης - Ένα λεπτό και μετά σκοτάδι 8. Κατερίνα Κοφινά - Άλεξ 9. Μίνα Τσιμόγιαννη - Χλωρίνη, ένα όπλο «καθαρισμού» 10. Ελένη Φυσέκη - Γιώτα 11. Μαργαρίτα Χατζιάρα - Εφιάλτης δίχως τέλος 12. Έλενα Χουσνή - Οι λάκκοι παραμένουν ανοιχτοί 13. Άντα Αντρέου - Έρημη πόλη
Ο Γρηγόρης Αζαριάδης γεννήθηκε το 1951 στην Αθήνα. Είναι μέλος της ΕΛΣΑΛ (Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας). ''Το μοτίβο του δολοφόνου'' (Γαβριηλίδης, 2015) είναι το τρίτο του αστυνομικό μυθιστόρημα. Έχουν προηγηθεί τα βιβλία ''Παλιοί λογαριασμοί'' (Γαβριηλίδης, 2012) και ''Η τελευταία παράσταση της Μαρίνας Φιλίππου'' (Γαβριηλίδης, 2013).
Πόσο χάρηκα όταν είδα την ανακοίνωση στην ομάδα για τη συλλογή διηγημάτων! Είδα ονόματα που εμπιστεύομαι και χαίρομαι κάθε φορά όταν διαβάζω κάτι δικό τους και ονόματα που ακόμη δεν είχε τύχει να γνωρίσω τη γραφή τους. Θεωρίες συνομωσίας: Αγωνία και λύπη Μετάλλαξη: Ανατριχίλα Οι δυο μας: Αφοσίωση. Τι πιο όμορφο Κενή Διαθήκη: Σκέφτομαι Αιώνιος εχθρός: Με θύμωσε. Βγαίνεις από μια άσχημη κατάσταση και καποιοι σε βάζουν σε μια άλλη Εκείνος που τελικά σώθηκε: Συγκίνηση Ένα λεπτό και μετά σκοτάδι: Μετάνοια Άλεξ: Γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος Χλωρίνη, ένα όπλο «καθαρισμού»: Φόβος Γιώτα: Τρομοκρατία Εφιαλτης δίχως τέλος: Ψυχική τσάκιση Οι λάκκοι παραμένουν ανοιχτοί: Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία... Έρημη πόλη: Φρίκη
Πυρηνικά εργαστήρια που τους ξεφεύγει ένας επικίνδυνος ιός (η φάση είναι Τσερνομπίλ), θεωρίες συνωμοσίες (ποτέ δε συμπάθησα τον Mel Gibson). 1984, Τα παιδιά της ανθρωπότητας (καλά Τζούλιαν λεγόταν τότε το βιβλίο) βιβλία που διάβασα στην παιδική/εφηβική ηλικία και μου φαινόταν (όπως σε όλους) επιστημονική φαντασία. Το «κακό» έχει εξαπλωθεί στη χώρα. Σειρήνες, καταστάσεις επείγουσας ανάγκης, συναγερμοί, αγωνία για το αύριο, αγωνία για το σήμερα. Μ.Μ.Ε. ως Τετάρτη εξουσία. Αναμνήσεις, σκέψεις, ανησυχία και ο φόβος αποτυπώνονται σ´ όλο το συλλογικό έργο. Οι Έλληνες συγγραφείς έχουν πολλά να δείξουν!!
Μου άρεσε το πρώτο διήγημα του Αζαριάδη και πολύ της Ε. Φυσέκη. Τα υπόλοιπα καλά. Κάποια που αναφέρονται σε ιατρικές ορολογίες είναι τόσο λάθος που σε όσους γνωρίζουν γίνονται ενοχλητικά!