Ontroerend en beklemmend beschrijft Hugo Borst het lijden van Joop van Basten in de periode waarin zijn zoon Marco met afkeuring wordt bedreigd. Met Coen Moulijn praat hij over diens zoon, Raymond aan wie de beste linksbuiten van Feyenoord een nier wil afstaan. Een paar maanden na de dood van Lesley en Sven bezoekt hij met vader, oud-voetballer Michel Boerebach, hun graf. Met Faas Wilkes spreekt Borst over de twee zonen van de beste Rotterdamse de succesvolle Michael en de verstandelijk gehandicapte Faas junior. Dit zijn de beste verhalen van Hugo Borst. Ontroerende verhalen over de relatie tussen vader en zoon. Schitterend verwoord. - ROTTERDAMS DAGBLAD Een aanrader, zelfs voor mensen die het spelletje haten. Hugo scoort met mooie verhalen. - VERONICA MAGAZINE Martin Ros vergeleek de verhalen van Borst met die van Tsjechov, de klassieke Russische meester van de korte verhalen. Geloof mij mensen. Die Borst kan schrijven, on-ge-lo-fe-lijk goed schrijven. Het was het understatement van het jaar. - HET PAROOL Hugo Borst (1962) is columnist voor Algemeen Dagblad en Esquire, hoofdredacteur van Hard Gras en expert bij Studio Voetbal. Borst publiceerde ook De Coolsingel bleef leeg.
Eigenlijk was ik van plan om O Louis te gaan lezen, leuk voor tijdens het WK. Over de man die ons wereldkampioen zou maken! Dat boek was echter wat dikker en ik was nog bezig in een paar andere boeken. En toen was de aanleiding weg. Vandaar dat ik heb gelezen over Borsts observaties over een aantal vaders en zonen. Soms is de vader bekend, soms de zoon, soms allebei. Altijd zijn de verhalen mooi. Knappe jongen die het drooghoudt bij het verhaal over de doodgereden zoontjes van Michel Boerebach. Ook Sparta superfan Bar en de relatie met haar vader maakt indruk. Van Basten heeft menselijke trekjes, Faas Wilkes is zelfs ronduit nobel. Borst trekt de vergelijking met zijn eigen zoon. Die situatie blijkt niet makkelijk, maar een aandoening staat de liefde van een trotse vader duidelijk (gelukkig ook!) niet in de weg. Ik laat O Louis voorlopig even voor wat het is. Eerste voetbalboek wordt denk ik FC Barcelona van Simon Kuper. Of die andere wereldberoemde Borst: De Coolsingel Bleef Leeg.
Hugo Borst op een manier zoals ik hem vaker zou willen zien, minder cynisch, warmer. Lichte en zwaardere onderwerpen wisselen elkaar af, maar Borst weet steeds met een simpele beschrijving de juiste touch, relativering, humor of emotie op de kop te tikken.