Powieść w formie listów i jednocześnie poradnik, jak żyć w harmonii i wewnętrznym spokoju, ze świadomością wolności wyboru.
55 listów terapeuty do byłej pacjentki a teraz przyjaciółki to jak 55 cudownych, kojących, zupełnie niegroźnych pigułek, niosących nowe prawdy, celne uwagi, trafne spostrzeżenia.
Jorge przywraca siłę i moc sprawczą prostym słowom. Wystarczy, że wsłuchując się w siebie będziemy używać "chcę", "wybieram", "postanawiam" a zapanujemy nad życiem i staniemy się odpowiedzialni za nasze wybory. Świadomość działań, które podejmiemy dobrowolnie, pozwoli nam czerpać z życia przyjemność i satysfakcję. Dzięki temu w naszym życiu pojawi się doskonała harmonia.
Szczęście polega na tym że pozwala się, by zdarzyło się wszystko, co ma się zdarzyć.
Jorge Bucay is a gestalt psychotherapist, psychodramatist, and writer from Argentina. His books have sold more than 2 million copies around the world, and have been translated into more than seventeen languages.
He was born in a modest family. He started working at the age of thirteen. In the course of his life, he has worked as a traveling salesman selling socks, books and sports clothing, as well as an insurance agent, taxi driver, clown, warehouseman, educator, actor, doctor on duty, host of children's parties, psychiatrist, group coordinator, radio collaborator, and television host.
In 1973, he graduated as a doctor from the University of Buenos Aires, and specialized in mental illnesses at the Buenos Aires Pirovano Hospital and at the Santa Mónica clinic.
He currently defines his job as professional helper. He divides his attention between attending therapeutic teaching conferences, which have taken him around the world, and the writing of his books, which he considers therapeutic tools.
===
Jorge Bucay, célèbre auteur à succès sur le continent sud-américain, a écrit 12 best-sellers vendus à plusieurs millions d'exemplaires. Il réside entre Buenos Aires et l'Espagne où cette année - véritable phénomène - sept de ses livres étaient présents dans la liste des meilleures ventes.
Muchos libros de psicoterapia o superación personal (no se cómo clasificarlo) me parecen más de lo mismo y los evito. Pero siempre que me recomiendan alguno, lo busco y le doy la oportunidad y he de reconocer que siempre encuentro algo, quizás es esa complacencia de leer ciertas cosas que te dan paz e incluso servirte como herramienta para al menos un minuto de la vida.
Bucay me parece un hombre sincero, siento en sus palabras( a veces no tan correctas, a veces no complacientes) cierta honestidad que me gustó. Subrayé citas que he leído en alta voz a mi familia. En otras palabras, me dio gusto leer este libro.
Su forma de expresión particular sugiere que se habla consigo mismo y tú estás ahí, como mero espectador, si eres osado, entras al monólogo y lo conviertes en diálogo, y captas (de su mano) qué hay infinitas formas de comunicar, de comunicarse, de entregarse , y hasta de ser. Cómo? A veces interpretándonos, a veces (menos exigentes) dejándonos estar. Pero siempre en armonía con tu universo y con el universo de los otros, a través de reconocernos mutuamente. Un viaje al interior muy bonito.
"Leer un libro es penetrar en otro mundo. Hay mundos nuevos y diferentes, llenos de cosas originales y fascinantes esperando ser descubiertos y también mundos repetidos y mediocres donde todo es igual, parejo y sin matices. Hay mundos para visitar una sola vez y otros adonde siempre queremos retornar. Leer un libro es como conocer a otra persona. Hay personas que me atraen desde el primer momento, que ya desde el mínimo contacto me atrapan y cautivan. Hay personas que parecen insulsas y sin valores, hasta que me adentro más en ellas y comienzo a disfrutarlas. Hay personas simples y transparentes y también hay personas retorcidas, complicadas y elitistas. Hay personas cuyo solo contacto me enriquece y hay otras que pueden aportarme en verdad poca cosa. Felizmente, también hay personas tan trascendentes como para modificar mi vida."
Αξεπέραστος Μπουκάι !!! Πάντα κάτι καινούριο και ενδιαφέρον στο γνώριμο και αγαπημένο χρονια τώρα στυλ.
θα σταθω στην διαπίστωση : "Νοιώθω πως όταν λέω ότι "σε χρειάζομαι" κι ότι η επιβιωσή μου εξαρταται από εσένα, σε αναγκάζω έμμεσα να φορτωθείς το συναισθηματικό μου φορτίο, χάνω την ανθρώπινη υπόστασή μου και προσπαθώ να σε μετατρέψω σε ζωτική τροφή.
Στο "θέλω" αντιθέτως, ξέρω πως δεν υπάρχει τέτοια ανάγκη.
Lo disfruté más de lo que me puede haber imaginado. Un buen libro para cualquier que busque tener referencia o una introducción sobre la Gestalt, el psicoanálisis o los desarrollos de la terapia en general. Sin mucho tecnicismo y con una manera didáctica de hablar sobre el tema.
Almost One Month Later This book is on my mind almost every damn day. It's what you would call a life altering experience.
It's not perfect by any means, but that's the reason I adore it. It feels like a real-life conversation trapped in a book. Not like dialogue between literary characters, but a two-way verbal (or visual) connection between humans.
Books are vessels of creative output that can be experienced through objective observation. They will not talk back at you in the literal sense and its content can be referred back to. Conversations, on the other hand, live in the confines of our minds. They are a moment, they are memories, they morph, they are subjectively attached to the one who partakes in them. It's more difficult to assess their validity or correctness, or any other attributes.
Their ephemural nature is what makes conversations so magical. Some might contain treasures, others will be lost to the oblivion of time, but it's the connection held between human beings that makes it everlasting.
And this, this is what it feels to read "Cartas para Claudia". It's not here to be over-analyzed or studied. It exists to connect with you, to show you other perspectives, to question you, to help you understand, to be confused with you. The fact that it's a conversation we can relive over and over again in text format makes it a unique piece of human creativity. A friend that will hold you and listen to you through their own words.
I am forever changed and have this book to thank for.
Easy 5☆'s
Note: Copy of book was read in original spanish. This review decided it wanted to be in another language, so yeah.
Un libro en el que Jorge Bucay publica las cartas que un día escribió a sus pacientes con el pseudonimo de Claudia.
Utilizando la terapia Gestaltica este libro enseña sobre la capacidad de decidir los actos de uno mismo, lo que dices y lo que callas. He aprendido mucho, de valores, de decisiones, de psicología e incluso he aprendido de mi misma. Pero creo que leerlo una vez no es suficiente, como dice la Dra. Zulema Leonor en su prólogo. Considero que es un libro que te va a enseñar algo cada vez que lo leas, y por ello en algún tiempo le volveré a leer, de momento no me apetece (creo que voy avanzando en esto de la gestalt pero aún no lo tengo muy claro)
No me puedo ir sin citar una de las frases de Jorge, aunque en esta ocasión me quedo con el concepto de muchas de sus cartas más que con frases en si. Pero como me gusta citar siempre una frase del libro y aunque me cueste mucho elegir entre todas las que he marcado creo que me quedo con esta: “LO BUENO DE LO MALO ES QUE NO ES LO PEOR”.
Pd: en la carta 52 habla de los libros que el ama, y hay alguno que leeré.
Книга, която по никакъв начин не успя да ме грабне. Прочетох я просто за да я довърша, но нищо повече. Заради това, което пише в нея, бях готова да я оставя още на 20-та страница. Ужасно разочарована останах и за мен това беше губене на време. Не бих взела втора книга на Букай в близката поне една година. Толкова много отдавна известни факти и още толкова психология... Определено това не е за мен. Ако имаше 1.5 това щеше да е моята оценка.
The author deals with various subjects: understanding, friendship, love, forgiveness, etc. by writing letters to his imaginary friend and explaining his Gestalt approach and ideas. He doesn't sound preachy and the way he explains things make you understand a great deal of issues. Definitely worth reading!
me gustó bastante hubieron partes q mm, medio mm, pero es de 1998 así qq oañsksj dsppp, e, marqué una bocha de partes q son muy buenas, tipo aprendí cosas, a pero no sé, eso
Es un libro al que le tengo mucho cariño... En él, el autor, cuenta una historia llena de ternura, donde nuestra personaje expresa sus dudas, temores, etc, sobre el amor, la belleza y la vida.
Es muy parecido a "Déjame que te cuente", pero éste es más adulto, ya que, te hace ver, la vida de otra manera.
Тази книга не ми хареса, ама никак. Предните две книги на Букай, които прочетох, ми допаднаха много повече. Тази беше като учебника ми по психология, само че във вид на писма. Аз не си падам по психология… с нежелане изчетох 400 страници Медицинска психология, нямах желание да чета и Медицинска психология до Клаудия. „Писма до Клаудия” е първата книга на Хорхе Букай. Найс, а? Разбирам защо при нас не са я издали първо. Защото никой нямаше да си купи следващите :D А те са поносими. :) Препоръчвам я само на върли фенове и на хора, които се интересуват от психология. Аз не съм от тях.
Un libro que hizo me cuestionara cada cosa en mi vida, me hizo reflexionar y amarme un poco mas, así como soy y nada mas. simplemente hermoso. Sientes que Jorge te cachetea con realidades que a veces evadimos.
2,5. Es un formato de escritura, y sobre todo un tema,a los que no estoy acostumbrada y sinceramente no fuke nada relevante para mi, simplemente fue una lectura más ya que no me había topado nunca con un libro psicoanalítico antes y fue un flash que me confundió bastante. Nada más no fue lo mio.
muy bueno <3 de cada carta se puede sacar un aprendizaje para la vida. muy reflexivo y en mi opinión de gran ayuda porque que exprime cada idea hasta el final.
Οφείλω να ομολογήσω ότι μετά από καθε ανάγνωση βιβλίων του Χόρχε κάνω μια μίνι ψυχοθεραπεία ως αναγνώστρια. Οι γνώσεις που παίρνω είναι πολύτιμες, καθώς με βοηθάνε να ανακαλύψω τις βαθύτατες πτυχές μου. ▪ Οι επιστολές είναι απ’τα πρώτα γραπτά σε μορφή αλληλογραφίας του τότε νεαρού (1984) ψυχιάτρου-ψυχοθεραπευτή Χόρχε Μπουκάι, γραμμένα για μια ασθενή και επιστήθια φίλη του, την Κλαούντια. ▪ 💬 Μέσα από την ανάγνωση του, βιώνεις μια συζήτηση με τον εσώτατο εαυτό σου, ανακαλύπτεις πτυχές σου «ανεξιχνίαστες», οπλίζεσαι με γνώση, αυτοβελτιώνεσαι, ανασυγκροτείσαι, ταξιδεύεις μέσα σου για να δεις τελικά ποιος πραγματικά είσαι.Ένα τέτοιο βιβλίο αυτοβελτίωσης μπορεί να είναι καταλυτής στην αλλαγή της ζωής σου, καθώς η ορθή δόμηση του μυαλού σου δημιουργεί τη μοίρα σου. Να θυμάσαι πως ένα μίζερο και άρρωστο μυαλό και κατ’ επέκταση ένας μίζερος άρρωστος και τοξικός χαρακτήρας είναι δημιουργός μια μίζερης και άρρωστης ζωής.
ΓΡΑΜΜΑ 5 [Συν τοις άλλοις, οι αναμνήσεις σου ισχύουν εδώ και τώρα όχι εκεί και τότε. Η ανάμνηση είναι χρήσιμη – στ’αλήθεια χρήσιμη μερικές φορές. Όχι όμως όταν στηρίζω την ζωή μου πάνω της. Όχι όταν εξαρτώμαι απ’αυτήν. Όχι όταν λέω: « Eμένα έτσι μου τα μάθανε…» « Mια ζωή έτσι κάνω…» και το κορυφαίο « Εμείς σπίτι μας έτσι κάναμε…» ]
Διότι τις περισσότερες -όπως διατείνεται- αυτό που μας μάθανε δεν ήταν τελικά πάντα το σωστό.
Εσείς τι γνώμη έχετε για την λέξη ‘’αλλά’’ ;
ΓΡΑΜΜΑ 6 [Όταν λέω αλλά, προσπαθώ να ακυρώσω ολοκληρωτικά ή εν μέρει αυτό που είπα πριν. «Εγώ δεν έχω τίποτα εναντίον των μαύρων, αλλά…» Και πριν ακούσω τη συνέχεια ξέρω ήδη πως ο ομιλών έχει κάτι εναντίον των μαύρων. Με ενδιαφέρει να χρησιμοποιώ τις λέξεις με το αληθινό τους νόημα. Αυτό συνήθως με βοηθά να αναλαμβάνω την ευθύνη όσων λέω κι όσων κάνω, την ευθύνη του ποιος είμαι, την ευθύνη του εαυτού μου]
ΓΡΑΜΜΑ 12 [Πιθανότατα όταν με κρίνεις, στην πραγματικότητα κρίνεις τις δικές σου πλευρές που είναι πανομοιότυπες μ’ εκείνες που δεν σου αρέσει να βλέπεις πάνω μου… Κάθε φορά που με ενοχλεί κάτι σ΄ έναν άλλον, ψάχνω να βρω τι δικό μου υπάρχει σ’αυτήν την συμπεριφορά.] Ένα βιβλίο αυτοβελτίωσης που σε βοηθά να μάθεις πως να συναισθάνεσαι τον άλλον.
un libro escrito por cartas que te hace reflexionar sobre muchísimas cosas que pasan en la vida y que a veces ,no nos damos cuenta o dejamos pasar desapercibidas pero si nos enfocamos en ellas hacen un cambio racional .
"no quiero lo mas quiero lo mejor"
"no te interrumpas ...date permiso date tiempo ...date lugar date todo".
"Casi siempre puedo elegir entre cantidad y calidad .cantidad la encuentro relacionada con el esfuerzo .cuando trato ,cuando intento ,cuanto me presiono, cuando me obligo, cuando me impongo ....entonces te doy mas ,quizás mas ,pero no te doy lo mejor. lo mejor de mi ".
"soy el agua de las lagrimas de un niño .soy la expresión mas autentica de la emoción, soy el reclamo de los únicos efectos incondicionales soy el símbolo de la alegría y de la pena . soy el agua de un rio caudaloso. soy el hogar de miles de peces ,soy el motivo de la naturaleza ,soy el ruido del bosque .soy el dulce que será sal mañana cuando llegue al mar soy el trago que cancela la sed del caminante, soy la trasparencia de la claridad del día .soy el símbolo mas claro de fluir y de la vida .a veces soy vapor a veces soy hielo en todas estas formas de ser ,soy útil ,soy inútil y a veces soy dañina porque nunca trato de ser lo que no soy. por que admito ser la parte y no el todo .por que soy muchas cosas y una sola .porque no soy mas de lo que soy .pero tampoco menos.
"equivocarme es el resultado de una manera de ser algo nuevo, una manera de crear equivocarme es darme cuenta de mi coraje y a veces por que no darme cuenta de mis partes estúpidas"
"cúrese primero y psicoanalice después"
"siempre he pensado que la respuesta mas hermosa a un te quiero mucho es y yo me siento muy querida por ti".
si yo no pienso en mi ¿Quién lo hará? y si pienso en mi ¿Quién soy? y si no es ahora ¿cuando?
- Θέλω να με ακούς χωρίς να με κρίνεις. Θέλω τη γνώμη σου χωρίς συμβουλές. Θέλωνα με εμπιστεύεσαι χωρίς απαιτήσεις. Θέλω τη βοήθειά σου, κι όχι ν' αποφασίζεις για μένα. Θέλω να με προσέχεις χωρίς να με ακυρώνεις. Θέλω να με κοιτάς χωρίς να προβάλεις τον εαυτό σου σ' εμένα. Θέλω να με αγκαλιάζεις χωρίς να με κάνεις να ασφυκτιώ. Θέλω να μου δίνεις ζωντάνια χωρίς να με σπρώχνεις. Θέλω να με υποστηρίζεις χωρίς να με φορτώνεσαι. Θέλω να με προστατεύεις χωρίς ψέματα. Θέλω να πλησιάζεις χωρίς να εισβάλλεις. Θέλω να ξέρεις τις πλευρές μου που πιο πολύ σε ενοχλούν. Να τις αποδέχεσαι και να μην προσπαθείς να τις αλλάξεις. Θέλω να ξέρεις... πως σήμερα μπορείς να βασίζεσαι πάνω μου... Χωρίς όρους.
- «Η υγεια συνίσταται απλά και μόνο στο να συνειδητοποιείς πως ό,τι είναι, είναι.»
- Δηλωνω μάλλον εραστής της αρμονίας, εχθρός του απόλυτου και ερωτευμένος με την πιθανότητα το Α και το αντί-Α να συνυπάρχουν αλληλοεξαρτώμενα.
- Ο Κρισναμούρτι γράφει: «Ένα φλιτζάνι είναι χρήσιμο μόνο όταν είναι άδειο».
- Ο Νίτσε λέει πως η μνήμη και η υπερηφάνεια διαφωνούσαν: η μνήμη υποστήριζε πως έτσι είχε συμβεί, και η υπερηφάνεια πως δεν υπήρχε περίπτωση να είχε συμβεί έτσι. Κοιτάχτηκαν... και η μνήμη παραδέχτηκε την ήττα της!
Enmarcado dentro del género de la autoayuda, este libro ofrece una perspectiva amigable y accesible sobre temas complejos, convirtiéndose en una lectura ideal para aquellos que buscan una guía para el crecimiento personal.
Lo que más me atrajo de "Cartas para Claudia" fue su amenidad y docilidad. De todos los libros de autoayuda que he leído en los últimos años, este es sin duda el más sencillo y fácil de digerir. Bucay utiliza un lenguaje claro y directo, evitando tecnicismos innecesarios y conectando con el lector a través de un tono cercano y comprensivo. Se siente como si un amigo sabio te estuviera compartiendo sus reflexiones y consejos. Algunas de estas frases son tan concisas y significativas que podrían incluso utilizarse en publicaciones de Instagram, transmitiendo mensajes positivos y motivadores de una manera efectiva. Ejemplos de esto se pueden encontrar a lo largo de todo el libro, invitando a la reflexión sobre el amor propio, la aceptación, el perdón y la búsqueda de la felicidad.
"Cartas para Claudia" no se centra en ofrecer soluciones rápidas o fórmulas mágicas, sino que invita al lector a un proceso de introspección y autodescubrimiento. A través de las "cartas" a Claudia, Bucay nos interpela directamente, animándonos a cuestionar nuestras propias creencias, a enfrentar nuestros miedos y a encontrar nuestro propio camino.
Ya lo dije Bucay: "Yo siento que todo lo que he leído me ha servido. Leer un libro es recorrer un camino. Hay caminos atractivos, caminos aburridos, caminos fáciles y caminos tortuosos. Hay caminos que conducen a lugares hermosos y caminos que no conducen a ninguna parte. Leer un libro es penetrar en otro mundo. Hay mundos nuevos y diferentes, llenos de cosas originales y fascinantes esperando ser descubiertos y también mundos repetidos y mediocres donde todo es igual, parejo y sin matices. Hay mundos para visitar una sola vez y otros adonde siempre queremos retornar. Leer un libro es como conocer a otra persona. Hay personas que me atraen desde el primer momento, que ya desde el mínimo contacto me atrapan y cautivan. Hay personas que parecen insulsas y sin valores, hasta que me adentro más en ellas y comienzo a disfrutarlas. Hay personas simples y transparentes y también hay personas retorcidas, complicadas y elitistas. Hay personas cuyo solo contacto me enriquece y hay otras que pueden aportarme en verdad poca cosa. Felizmente, también hay personas tan trascendentes como para modificar mi vida."
Si queréis leer un libro que os invite a reflexionar, este libro es el ideal. Es mi primer libro de este autor y la verdad es que me dejó buen sabor de boca. Trata muchos aspectos, como el amor, la autoestima, el respeto, la depresión, el desengaño, el desamor.
Es una recopilación de cartas que él mismo enviaba a sus pacientes como un nuevo método de terapia. Sus pacientes le pidieron que las recopilara en un libro, puesto que a ellos les habían ayudado mucho y, aunque reacio al principio, las acabó publicando.
Es un libro muy cortito y ligerito. Fácil de leer pero para leerlo con detenimiento y prestando atención.
Si os gustan los libros de autoayuda este es un buen libro para vosotrxs. Y si nunca os habéis sentido atraídos por el género es un buen libro para iniciaros en el género.
Nota: ⭐️⭐️⭐️,5
~ El recuerdo es útil, pero no lo es cuando apoyo mi vida en él. Cuando dependo de él. ~
Hace varios años estuve (y sigo estando) muy interesada en todo lo relacionado con la psicología y sus infinitas ramas, y entonces encontré este libro casi por casualidad. Jorge Bucay, terapeuta, nos presenta en forma de libro unas cartas que escribió a sus pacientes donde trata diferentes temas y situaciones a los que nos enfrentamos, usando principalmente la psicología de la Gestalt que tan interesante me parece. Durante casi todo el libro él mantiene un monólogo en el que, en momentos puntuales, pide tu colaboración con la finalidad de enseñarte, de explicarte, de abrirte los ojos y de ayudarte a comprenderte. Sin duda está dentro de los mejores libros de este tipo que me he encontrado y me alegro de que se cruzase en mi camino. Lo recomendaría a todos aquellos que quieren una introducción a este mundo ya que es fácil de entender y asimilar su contenido.
Descubrí a Jorge Bucay gracias a una profesora de instituto que en ocasiones nos leí cuentos del libro Déjame que te cuente en el aula. Ahora años más tarde me ha dado por leer Cartas para Claudia tras encontrármelo, firmado por el autor, en una tienda de segunda mano de Bilbao. Hace años puede que hubiera odiado este libro de "autoayuda" pero creo que lo he leído en el momento perfecto de mí vida, pues sin duda ha habido fragmentos que me han calado hondo y me han hecho pensar (además de coger el boli y sentirme en la imperiosa necesidad de anotarlo y subrayarlo casi entero). Desde luego, voy a aprovechar el tirón que ha tenido conmigo para seguir leyendo más a Jorge Bucay.
Me sorprende mucho el poder que tiene Bucay para reinventarse, porque hablar siempre de lo mismo debería tornarse aburrido pero no... el señor saca de su sombrero cartas que le escribió a sus pacientes y de una forma didáctica nos enseña cómo nos ve con sus ojos. “LO BUENO DE LO MALO ES QUE NO ES LO PEOR”. En una de las cartas se encuentra esa frase que me pareció extraordinaria, el paciente le dice que no sabe si la frase la escribió él o alguien que lo haya conocido... y la verdad es que la vida es así. Debo admitir que este libro me gustó mucho más que el resto de Bucay. ¿Lo seguiré leyendo? Pues yo creo que sí. Nos leemos pronto. Elu
Creo que es un libro que todos deberíamos de leer al menos una vez en nuestras vidas. Uno aprende, conoce y descubre cosas de sí mismo que pueden o no hacerle replantearse sus actitudes frente a diversas situaciones. Si bien es cierto que algunas cosas pueden no llegar a ser entendibles del todo si no se tiene conocimiento previo sobre psicología, el conjunto hace que se disfrute cada aprendizaje. Sin lugar a dudas yo lo releeré en un futuro, para recordar y reaprender o desaprender, como dice Jorge, algunas cosas que a lo mejor no entendí del todo o que mi perspectiva acerca de ellas haya cambiado.
Llegué a este libro por recomendación de María y he de decir que ha cumplido mis expectativas. Este libro es un viaje a nuestro interior, este libro es crecer. Aquí dejo algunos trocitos que más me han hecho pensar. «En verdad, si te idealizo es precisamente porque no te acepto. Si te aceptase, no necesitaría idealizarte.» «Pero lo que más me duele es tu silencio... Sentir que te escondes de mí. Que estás detrás de tus 'no sé'.» «(...); que mi amor no depende de que lo amado esté a mi lado o se vaya; que cuando amo no me aferro, no manipulo, no presiono.»