What do you think?
Rate this book
Ik zie je
Internationale bestsellerauteur Carol Brodie heeft al vijf jaar geen boek geschreven. In de hoop inspiratie te vinden ontvlucht ze haar huis in Londen en vliegt ze naar Zuid-Frankrijk waar ze een gite huurt. In plaats van te schrijven raakt Carol geïntrigeerd door haar overbuurvrouw die naakt baantjes trekt in haar zwembad. Met een telescoop begint Carol de vrouw te bespieden. Op een avond heeft de vrouw bezoek van een man en ziet Carol hoe de twee ruzie krijgen en dat de vrouw de man neerslaat. Dood? In plaats van de politie te bellen, besluit Carol zelf uit te zoeken wat er gebeurd is.
336 pages, Paperback
Published October 2, 2019
4 people are currently reading
97 people want to read
About the author
Michael Berg
14 books27 followersMichael Berg is the pen name of Michel van Bergen Henegouwen. He is a Dutch author, currently living in France.
Michael Berg is het pseudoniem van Michel van Bergen Henegouwen. Hij werd geboren in Heerlen, studeerde Nederlands in Amsterdam en was leerling/repetitor aan de Kleinkunstacademie. Na korte tijd gewerkt te hebben als zanger/muzikant kwam hij in 1982 bij de omroep. Voor de RVU maakte hij twee jaar tv-programma’s om daarna over te stappen naar de radio (presentator/interviewer/documentairemaker). Voor de NOS was hij zendercoördinator van Radio 5. Van 1999 tot 2004 werkte hij bij de regionale omroep L1 als programmaleider radio.
Hij schreef liedjes voor radio, tv, theater en talloze artiesten, componeerde een kindermusical, schreef tekst en muziek voor een internationale kindertelevisieserie en was als componist/producer betrokken bij diverse cd’s. Verder schreef hij radioteksten, columns, een radiosoap en hoorspelen voor de AVRO.
In 2004 verhuisde hij naar Frankrijk om te gaan schrijven. Bij The House of Books verschenen Twee zomers (2008), Blind vertrouwen (2009), Een echte vrouw (2010), Hôtel du Lac (2011), Nacht in Parijs (2012) en Heller (2014).
Michael Berg publiceerde in het Amerikaanse blad Ellery Queen Mystery Magazine, schreef mee aan de verhalenbundel Over de Grens die in Duitsland verscheen onder de titel Schmugglerpfade en aan de bundel Meliefje, Meliefje, wat wil je nog meer.
Oktober 2015 verscheen zijn nieuwste boek: Het meisje op de weg bij The House of Books
Michael Berg is het pseudoniem van Michel van Bergen Henegouwen. Hij werd geboren in Heerlen, studeerde Nederlands in Amsterdam en was leerling/repetitor aan de Kleinkunstacademie. Na korte tijd gewerkt te hebben als zanger/muzikant kwam hij in 1982 bij de omroep. Voor de RVU maakte hij twee jaar tv-programma’s om daarna over te stappen naar de radio (presentator/interviewer/documentairemaker). Voor de NOS was hij zendercoördinator van Radio 5. Van 1999 tot 2004 werkte hij bij de regionale omroep L1 als programmaleider radio.
Hij schreef liedjes voor radio, tv, theater en talloze artiesten, componeerde een kindermusical, schreef tekst en muziek voor een internationale kindertelevisieserie en was als componist/producer betrokken bij diverse cd’s. Verder schreef hij radioteksten, columns, een radiosoap en hoorspelen voor de AVRO.
In 2004 verhuisde hij naar Frankrijk om te gaan schrijven. Bij The House of Books verschenen Twee zomers (2008), Blind vertrouwen (2009), Een echte vrouw (2010), Hôtel du Lac (2011), Nacht in Parijs (2012) en Heller (2014).
Michael Berg publiceerde in het Amerikaanse blad Ellery Queen Mystery Magazine, schreef mee aan de verhalenbundel Over de Grens die in Duitsland verscheen onder de titel Schmugglerpfade en aan de bundel Meliefje, Meliefje, wat wil je nog meer.
Oktober 2015 verscheen zijn nieuwste boek: Het meisje op de weg bij The House of Books
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 23 of 23 reviews
December 5, 2019
Goed verhaal maar het duurt lang tot het echt wat wordt. Uiteindelijk top boek maar met minder pagina's was het beter geweest.
February 12, 2020
[RECENSIE: https://www.readabook.nl/2020/02/mich...]
Wat mij betreft moet je even de tijd nemen om dit boek leuk te vinden. De spanning is in het begin nog niet echt aanwezig. Lees hem dus lekker op vakantie, pak er een cocktail bij en geniet van deze thriller!
Wat mij betreft moet je even de tijd nemen om dit boek leuk te vinden. De spanning is in het begin nog niet echt aanwezig. Lees hem dus lekker op vakantie, pak er een cocktail bij en geniet van deze thriller!
October 27, 2019
Carol Brodie wil maar één ding en dat is rust. Ze kampt met een aantal zaken maar haar writer's block is volgens haar de kern van al haar problemen. Het is inmiddels vijf jaar geleden dat haar laatste bestseller verscheen en het lukt haar maar niet om inspiratie te vinden voor een nieuw verhaal. Ze neemt drastische beslissingen en vertrekt vanuit Londen naar Zuid-Frankrijk waar ze voor een paar maanden een afgelegen huis huurt. Het is haar eerder gelukt in een korte periode een boek te schrijven dus dat moet nu ook lukken. Echter wordt ze dusdanig afgeleid door wat er een stuk verderop bij de buren gebeurt, dat van schrijven niet veel terechtkomt. Carol raakt gefascineerd door de bewoonster van het andere huis en fantaseert er wat op los. Tot het moment dat er op de patio iets dramatisch lijkt voor te vallen. Carol kan twee dingen doen: de politie bellen en toegeven dat ze de boel al een tijdje bespiedt of afwachten wat er gaat gebeuren. Ze besluit tot het laatste.
Carol leer je goed kennen omdat er twee tijdlijnen worden gehanteerd. Het nu, in de gîte en de omgeving van Mont Ventoux maar ook door middel van de flashbacks. Hierdoor ga je steeds beter begrijpen waarom Carol bepaalde beslissingen neemt. Carol is een typische loner, vertoont bepaalde trekjes waardoor ze een aparte verschijning is, intrigerend. Ze moet maar weinig hebben van de faam die haar schrijverschap met zich meebrengt, wanneer ze herkend wordt kruipt ze het liefste weg. Maar ook haar relatie met Simon, journalist voor The Guardian, is niet zaligmakend en dat geldt ook voor die met haar moeder. Alle omstandigheden zorgen ervoor dat Carol niet wordt gesterkt in haar zelfvertrouwen en juist daarom zijn de beslissingen die ze neemt bewonderenswaardig. Eenmaal in haar huurhuis toont ze zelfs een kant die lef en initiatief laat zien die je niet bij haar zou verwachten. En gezien de omstandigheden komt dat nu heel goed uit.
De depressieve buien van Carol, haar hersenspinsels, de druk die ze ervaart en het feit dat ze voor het eerst in haar leven voor zichzelf kiest, zorgen dat het verhaal alle kanten uit kan, en dat voor een heel lange tijd. Neem daarbij de prachtige, robuuste omgeving die de eenzaamheid nog eens benadrukt en het verhaal geeft steeds meer een beklemmend gevoel.
Toch is het boek niet tenenkrommend spannend te noemen, het is de continue verwachting dat er iets staat te gebeuren die je aan het verhaal kluistert. Het is de manier waarop Berg zijn boeken schrijft, zijn eigen stempel drukt op de verhalen. Hij heeft het niet nodig om bloed te vergieten of tot gruwelijke details over te gaan. Door op deze manier spanning te genereren blijf je dus ook lezen. Zo nu en dan doet er zich een wending voor die zorgt voor nog meer twijfel, komen er personages voorbij die de boel nét iets meer op scherp zetten, al is dat maar heel kort. Alles en iedereen heeft zijn functie in het verhaal en er blijft aan het einde niets onbeantwoord. Heel knap.
Ik zie je is het negende boek van Michael Berg en ik durf gerust te zeggen dat dit samen met het prachtige Broertje tot mijn favorieten behoort. Eenmaal dit boek in handen was het niet meer weg te leggen. In één ruk las ik het uit. Nog een hoofdstuk, nóg eentje dan en voor ik het wist was het uit. Verslavend en fascinerend. Berg heeft dan ook een boeiende manier van vertellen, zijn taalgebruik is mooi en de manier waarop hij zijn personages vorm geeft zorgt dat ze op papier tot leven komen en dat gaat ook op voor de omgeving en gebeurtenissen. Een klein nadeel kán zijn dat Berg sommige zinnen in het Frans schrijft en daar zit geen vertaling bij. Dan ben je maar wat blij met een paar jaar Frans, maar ook al zou je die niet hebben gehad, het is niet onoverkomelijk. Het doet niets af aan de beleving van het verhaal maar versterkt het in mijn optiek juist.
Daarbij is het bewonderenswaardig dat een mannelijke auteur zo in de huid kan kruipen van een vrouwelijk hoofdpersonage en haar op een dergelijke manier kan profileren. De drank en sigaretten geven een goed beeld van de gemoedstoestand van Carol en geven haar een zweem van mysterie maar het was iets té. Ondanks dat komen zowel Carol als de buurvrouw bijzonder overtuigend over, de zoektocht van Carol die daarmee zowel haar inspiratie voedt als haar fantasie prikkelt, levert bijzondere momenten op. Ineens staan de vrouwen oog in oog en zijn op elkaar aangewezen door de keuzes die ze hebben gemaakt. De hamvraag is of ze de prooi of de jager zijn?
Op de achtergrond is de zwoele mistral getuige van een aantal bizarre ontwikkelingen en verrassende plot. Michael Berg is een thrillerauteur met grote klasse en daarom krijgt Ik zie je dan ook het maximaal aantal sterren, 5 stuks. Een absolute mustread van een bijzonder hoog niveau.
Carol leer je goed kennen omdat er twee tijdlijnen worden gehanteerd. Het nu, in de gîte en de omgeving van Mont Ventoux maar ook door middel van de flashbacks. Hierdoor ga je steeds beter begrijpen waarom Carol bepaalde beslissingen neemt. Carol is een typische loner, vertoont bepaalde trekjes waardoor ze een aparte verschijning is, intrigerend. Ze moet maar weinig hebben van de faam die haar schrijverschap met zich meebrengt, wanneer ze herkend wordt kruipt ze het liefste weg. Maar ook haar relatie met Simon, journalist voor The Guardian, is niet zaligmakend en dat geldt ook voor die met haar moeder. Alle omstandigheden zorgen ervoor dat Carol niet wordt gesterkt in haar zelfvertrouwen en juist daarom zijn de beslissingen die ze neemt bewonderenswaardig. Eenmaal in haar huurhuis toont ze zelfs een kant die lef en initiatief laat zien die je niet bij haar zou verwachten. En gezien de omstandigheden komt dat nu heel goed uit.
De depressieve buien van Carol, haar hersenspinsels, de druk die ze ervaart en het feit dat ze voor het eerst in haar leven voor zichzelf kiest, zorgen dat het verhaal alle kanten uit kan, en dat voor een heel lange tijd. Neem daarbij de prachtige, robuuste omgeving die de eenzaamheid nog eens benadrukt en het verhaal geeft steeds meer een beklemmend gevoel.
Toch is het boek niet tenenkrommend spannend te noemen, het is de continue verwachting dat er iets staat te gebeuren die je aan het verhaal kluistert. Het is de manier waarop Berg zijn boeken schrijft, zijn eigen stempel drukt op de verhalen. Hij heeft het niet nodig om bloed te vergieten of tot gruwelijke details over te gaan. Door op deze manier spanning te genereren blijf je dus ook lezen. Zo nu en dan doet er zich een wending voor die zorgt voor nog meer twijfel, komen er personages voorbij die de boel nét iets meer op scherp zetten, al is dat maar heel kort. Alles en iedereen heeft zijn functie in het verhaal en er blijft aan het einde niets onbeantwoord. Heel knap.
Ik zie je is het negende boek van Michael Berg en ik durf gerust te zeggen dat dit samen met het prachtige Broertje tot mijn favorieten behoort. Eenmaal dit boek in handen was het niet meer weg te leggen. In één ruk las ik het uit. Nog een hoofdstuk, nóg eentje dan en voor ik het wist was het uit. Verslavend en fascinerend. Berg heeft dan ook een boeiende manier van vertellen, zijn taalgebruik is mooi en de manier waarop hij zijn personages vorm geeft zorgt dat ze op papier tot leven komen en dat gaat ook op voor de omgeving en gebeurtenissen. Een klein nadeel kán zijn dat Berg sommige zinnen in het Frans schrijft en daar zit geen vertaling bij. Dan ben je maar wat blij met een paar jaar Frans, maar ook al zou je die niet hebben gehad, het is niet onoverkomelijk. Het doet niets af aan de beleving van het verhaal maar versterkt het in mijn optiek juist.
Daarbij is het bewonderenswaardig dat een mannelijke auteur zo in de huid kan kruipen van een vrouwelijk hoofdpersonage en haar op een dergelijke manier kan profileren. De drank en sigaretten geven een goed beeld van de gemoedstoestand van Carol en geven haar een zweem van mysterie maar het was iets té. Ondanks dat komen zowel Carol als de buurvrouw bijzonder overtuigend over, de zoektocht van Carol die daarmee zowel haar inspiratie voedt als haar fantasie prikkelt, levert bijzondere momenten op. Ineens staan de vrouwen oog in oog en zijn op elkaar aangewezen door de keuzes die ze hebben gemaakt. De hamvraag is of ze de prooi of de jager zijn?
Op de achtergrond is de zwoele mistral getuige van een aantal bizarre ontwikkelingen en verrassende plot. Michael Berg is een thrillerauteur met grote klasse en daarom krijgt Ik zie je dan ook het maximaal aantal sterren, 5 stuks. Een absolute mustread van een bijzonder hoog niveau.
November 30, 2020
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Carol Brodie.
Na een rustige start die heel benieuwd maakt naar wat er precies zal gaan gebeuren, wordt de lezer meegenomen door de spanning die door het hele verhaal voelbaar is.
Carol is niet alleen voor zichzelf naar Zuid-Frankrijk vertrokken, zo blijkt al snel.
“Met mijn rug naar de wind trek ik het deksel van de doos voorzichtig los. Een kilo of wat donkergrijs gruis. Meer is er niet van papa over.”
Michael Berg presteert het steeds weer om onderhoudend en beeldend te schrijven, waardoor je wat beschreven wordt voor je ogen ziet verschijnen. Zowel de karakters als de omgeving leven.
En alles wat leeft krijgt de kans om te groeien, dat is ook het geval met Carol.
Lees mijn recensie hier verder: https://graaggelezen.blogspot.com/202...
Merged review:
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Carol Brodie.
Na een rustige start die heel benieuwd maakt naar wat er precies zal gaan gebeuren, wordt de lezer meegenomen door de spanning die door het hele verhaal voelbaar is.
Carol is niet alleen voor zichzelf naar Zuid-Frankrijk vertrokken, zo blijkt al snel.
“Met mijn rug naar de wind trek ik het deksel van de doos voorzichtig los. Een kilo of wat donkergrijs gruis. Meer is er niet van papa over.”
Michael Berg presteert het steeds weer om onderhoudend en beeldend te schrijven, waardoor je wat beschreven wordt voor je ogen ziet verschijnen. Zowel de karakters als de omgeving leven.
En alles wat leeft krijgt de kans om te groeien, dat is ook het geval met Carol.
“Een rimpelloos zwembad, geen handdoek op het bedje, geen boek op tafel. Ik spits mijn oren of ik een teken van leven hoor. Een stem, een flard muziek. Maar het enige wat ik hoor zijn de krekels en kikkers en het fluisteren van de wind.”
Door het terugkijken naar het verleden leer je veel over haar.
De ontwikkeling die ze in het verhaal doormaakt is heel erg belangrijk voor haar. Ze groeit uit van een klein, bang musje dat kort gehouden wordt tot een prachtige regenboog vogel die weet wat ze wil en wat ze kan.
Ik heb heerlijk kunnen genieten van het verhaal en waande me in Zuid-Frankrijk tijdens het lezen.
Na een rustige start die heel benieuwd maakt naar wat er precies zal gaan gebeuren, wordt de lezer meegenomen door de spanning die door het hele verhaal voelbaar is.
Carol is niet alleen voor zichzelf naar Zuid-Frankrijk vertrokken, zo blijkt al snel.
“Met mijn rug naar de wind trek ik het deksel van de doos voorzichtig los. Een kilo of wat donkergrijs gruis. Meer is er niet van papa over.”
Michael Berg presteert het steeds weer om onderhoudend en beeldend te schrijven, waardoor je wat beschreven wordt voor je ogen ziet verschijnen. Zowel de karakters als de omgeving leven.
En alles wat leeft krijgt de kans om te groeien, dat is ook het geval met Carol.
Lees mijn recensie hier verder: https://graaggelezen.blogspot.com/202...
Merged review:
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Carol Brodie.
Na een rustige start die heel benieuwd maakt naar wat er precies zal gaan gebeuren, wordt de lezer meegenomen door de spanning die door het hele verhaal voelbaar is.
Carol is niet alleen voor zichzelf naar Zuid-Frankrijk vertrokken, zo blijkt al snel.
“Met mijn rug naar de wind trek ik het deksel van de doos voorzichtig los. Een kilo of wat donkergrijs gruis. Meer is er niet van papa over.”
Michael Berg presteert het steeds weer om onderhoudend en beeldend te schrijven, waardoor je wat beschreven wordt voor je ogen ziet verschijnen. Zowel de karakters als de omgeving leven.
En alles wat leeft krijgt de kans om te groeien, dat is ook het geval met Carol.
“Een rimpelloos zwembad, geen handdoek op het bedje, geen boek op tafel. Ik spits mijn oren of ik een teken van leven hoor. Een stem, een flard muziek. Maar het enige wat ik hoor zijn de krekels en kikkers en het fluisteren van de wind.”
Door het terugkijken naar het verleden leer je veel over haar.
De ontwikkeling die ze in het verhaal doormaakt is heel erg belangrijk voor haar. Ze groeit uit van een klein, bang musje dat kort gehouden wordt tot een prachtige regenboog vogel die weet wat ze wil en wat ze kan.
Ik heb heerlijk kunnen genieten van het verhaal en waande me in Zuid-Frankrijk tijdens het lezen.
November 3, 2019
Carol vertrekt onder een andere naam naar Frankrijk, huurt daar een auto en een huis en trekt zich terug om te gaan schrijven…..daar gaat ze morgen mee beginnen, net als stoppen met roken en drinken. Haar verhaal wordt afgewisseld door sessies bij een psycholoog die in het verleden hebben plaatsgevonden. Hierdoor leert de lezer Carol beter kennen en begrijpt de lezer al snel dat schrijven niet de enige reden is van haar vertrek naar Frankrijk.
Carol heeft een overbuurvrouw die elke avond naakt in haar zwembad baantjes trekt, ze raakt geïntrigeerd, nee geobsedeerd door die vrouw en daardoor weer geïnspireerd om onderzoek naar haar te doen. Dan vindt er een moord plaats en Carol gaat op onderzoek uit. Het blijft echter niet onopgemerkt en alles leidt tot een spannend plot dat van dit boek een spannend geheel maakt….
Het verhaal komt wat langzaam op gang, er wordt uitgebreid verteld hoe Carol het allemaal geregeld heeft dat ze naar Frankrijk kon vertrekken voor 8 weken en wie en wat ze allemaal achterlaat.
Dat Carol een writers block heeft is al snel duidelijk. Het is mooi hoe de spanning van het afleveren van een nieuw boek beschreven wordt, heel herkenbaar voor auteurs lijkt me.
Na het lezen van de achterflap zat ik met spanning te wachten tot hét zou gaan gebeuren. De buurvrouw en de moord. Na deze gebeurtenissen verandert de roman met een beetje spanning naar een spannende thriller want er is sprake van gevaar, een eng figuur en je hoopt dat hun plan slaagt. Het verhaal lijkt uiteindelijk te draaien om het vinden van jezelf en keuzes durven maken. Dat geldt in ieder geval voor de hoofdpersonen. Het is een boek waarin de personages die de grootste rollen spelen uitgebreid beschreven worden en ook goed uit de verf komen.
De personages om de hoofdpersonen heen spelen wat meer op de achtergrond waardoor er een mooi evenwicht is tussen de personen
Het einde is mooi, het plaatje klopt en laat de lezer met voldoening achter. Ik zie je is een heerlijk boek om te lezen, dat komt vooral door de prettige en rustige schrijfstijl van Michael Berg.
Carol heeft een overbuurvrouw die elke avond naakt in haar zwembad baantjes trekt, ze raakt geïntrigeerd, nee geobsedeerd door die vrouw en daardoor weer geïnspireerd om onderzoek naar haar te doen. Dan vindt er een moord plaats en Carol gaat op onderzoek uit. Het blijft echter niet onopgemerkt en alles leidt tot een spannend plot dat van dit boek een spannend geheel maakt….
Het verhaal komt wat langzaam op gang, er wordt uitgebreid verteld hoe Carol het allemaal geregeld heeft dat ze naar Frankrijk kon vertrekken voor 8 weken en wie en wat ze allemaal achterlaat.
Dat Carol een writers block heeft is al snel duidelijk. Het is mooi hoe de spanning van het afleveren van een nieuw boek beschreven wordt, heel herkenbaar voor auteurs lijkt me.
Na het lezen van de achterflap zat ik met spanning te wachten tot hét zou gaan gebeuren. De buurvrouw en de moord. Na deze gebeurtenissen verandert de roman met een beetje spanning naar een spannende thriller want er is sprake van gevaar, een eng figuur en je hoopt dat hun plan slaagt. Het verhaal lijkt uiteindelijk te draaien om het vinden van jezelf en keuzes durven maken. Dat geldt in ieder geval voor de hoofdpersonen. Het is een boek waarin de personages die de grootste rollen spelen uitgebreid beschreven worden en ook goed uit de verf komen.
De personages om de hoofdpersonen heen spelen wat meer op de achtergrond waardoor er een mooi evenwicht is tussen de personen
Het einde is mooi, het plaatje klopt en laat de lezer met voldoening achter. Ik zie je is een heerlijk boek om te lezen, dat komt vooral door de prettige en rustige schrijfstijl van Michael Berg.
January 19, 2020
Het duurde even voor het verhaal me pakte, maar halverwege wordt het dan toch spannend..
January 24, 2021
3.5 sterren
Het eerste deel sleepte een beetje en had naar mijn mening wat sneller mogen gaan. het tweede deel was echter heel goed. Wat mij betreft zeker een aanrader!
Het eerste deel sleepte een beetje en had naar mijn mening wat sneller mogen gaan. het tweede deel was echter heel goed. Wat mij betreft zeker een aanrader!
January 20, 2020
Mijn volledige recensie is terug te vinden op:
https://linda-linea-recta.nl/ik-zie-je/
Het verhaal begint met een geheimzinnige vertrek van hoofdpersoon Carol Brodie naar Frankrijk, zij is een bekende schrijfster die lijdt aan een writer’s block van dik vijf jaar welke veroorzaakt wordt door onder andere een depressie. Daarnaast heeft ze ook last van paniekaanvallen.
Wat zij teveel hebben heb ik te weinig. Bluf. Schrijven is ook een vorm van bluffen. Hallo allemaal, kop houden! Ik heb iets belangrijks te vertellen.
Wie niet in zijn verhaal gelooft, krijgt geen letter op papier. Daar weet ik inmiddels alles van.
Heb ik geen sporen achtergelaten? Niemand mag weten waar ik heen ga, Simon niet en moeder niet. En ook Joy niet, mijn agent, van wie ik al een jaar niets heb gehoord. Alsof ze de hoop heeft opgegeven dat er ooit nog een nieuw boek van mij zal verschijnen.
Niemand weet waar ik heen ga.
Alleen dokter Pachter.
CAROL
Ze huurt een afgelegen huis met uitzicht op de Mont Ventoux. Ze wil rust. Zo hoopt ze haar writer’s block achter zich te laten. Snel raakt zij geobsedeerd door de overbuurvrouw. Die ze zelfs met een sterrenkijker begluurd.
Zou de vrouw nog aan het zwembad liggen? Het afgelopen uur ben ik twee keer gaan kijken. Nee, drie keer. Het heeft iets dwangmatigs. zoals ik in Londen in plaats van schrijven voortdurend het internet op vlucht om filmpjes en nieuwssites te checken zo moet ik nu voortdurend een blijk aan de overkant werpen. Wie is die vrouw? Is ze alleen? Wat doet ze voor de kost of hoeft ze niet meer te werken?
Vragen, vragen, vragen.
Door de hoofdstukken met terugblikken naar eerder, vooral de sessies bij haar dokter Pachter, ga je Carol leren kennen en aardig vinden. Alhoewel ik het niet altijd eens ben met de keuzes die ze maakt. Haar metamorfose van een onzeker vogeltje naar een sterke, zelfstandige vrouw is indrukwekkend. Het feit dat ze eindelijk, voor het eerst van haar leven voor zichzelf kiest geeft mij wel een Go Carol-moment waardoor je toch weer achter haar staat.
CONCLUSIE
Na Broertje was ik heel benieuwd naar het nieuwe boek van Michael Berg. Ik was vroeg mij af of hij mij weer zo zou weten te boeien. Aangezien ik het boek in één dag heb uitgelezen kan je stellen van wel. Ik kon het niet wegleggen en moest gewoon door blijven lezen. De wending die het verhaal uiteindelijk neemt was onverwacht en spannend.
https://linda-linea-recta.nl/ik-zie-je/
Het verhaal begint met een geheimzinnige vertrek van hoofdpersoon Carol Brodie naar Frankrijk, zij is een bekende schrijfster die lijdt aan een writer’s block van dik vijf jaar welke veroorzaakt wordt door onder andere een depressie. Daarnaast heeft ze ook last van paniekaanvallen.
Wat zij teveel hebben heb ik te weinig. Bluf. Schrijven is ook een vorm van bluffen. Hallo allemaal, kop houden! Ik heb iets belangrijks te vertellen.
Wie niet in zijn verhaal gelooft, krijgt geen letter op papier. Daar weet ik inmiddels alles van.
Heb ik geen sporen achtergelaten? Niemand mag weten waar ik heen ga, Simon niet en moeder niet. En ook Joy niet, mijn agent, van wie ik al een jaar niets heb gehoord. Alsof ze de hoop heeft opgegeven dat er ooit nog een nieuw boek van mij zal verschijnen.
Niemand weet waar ik heen ga.
Alleen dokter Pachter.
CAROL
Ze huurt een afgelegen huis met uitzicht op de Mont Ventoux. Ze wil rust. Zo hoopt ze haar writer’s block achter zich te laten. Snel raakt zij geobsedeerd door de overbuurvrouw. Die ze zelfs met een sterrenkijker begluurd.
Zou de vrouw nog aan het zwembad liggen? Het afgelopen uur ben ik twee keer gaan kijken. Nee, drie keer. Het heeft iets dwangmatigs. zoals ik in Londen in plaats van schrijven voortdurend het internet op vlucht om filmpjes en nieuwssites te checken zo moet ik nu voortdurend een blijk aan de overkant werpen. Wie is die vrouw? Is ze alleen? Wat doet ze voor de kost of hoeft ze niet meer te werken?
Vragen, vragen, vragen.
Door de hoofdstukken met terugblikken naar eerder, vooral de sessies bij haar dokter Pachter, ga je Carol leren kennen en aardig vinden. Alhoewel ik het niet altijd eens ben met de keuzes die ze maakt. Haar metamorfose van een onzeker vogeltje naar een sterke, zelfstandige vrouw is indrukwekkend. Het feit dat ze eindelijk, voor het eerst van haar leven voor zichzelf kiest geeft mij wel een Go Carol-moment waardoor je toch weer achter haar staat.
CONCLUSIE
Na Broertje was ik heel benieuwd naar het nieuwe boek van Michael Berg. Ik was vroeg mij af of hij mij weer zo zou weten te boeien. Aangezien ik het boek in één dag heb uitgelezen kan je stellen van wel. Ik kon het niet wegleggen en moest gewoon door blijven lezen. De wending die het verhaal uiteindelijk neemt was onverwacht en spannend.
August 23, 2022
3-3,5 sterren. Erg trage start van het boek. Saaie beschrijving van de behandeling van de hoofdpersoon. Op een bepaald moment weet je wel dat er sprake is van een schrijversblock, maar ook van een bijna totale besluiteloosheid. Een onverwerkt overlijden van haar vader etc. Het schiet gewoon niet op. Steeds maar weer gluren naar de buren.
Dan maar naar zuid frankrijk. Dan wordt alles beter.....
Langzaam komt ze dan in haar eigen verhaal terecht, met de uiteindelijke ontknoping. Eindelijk neemt ze besluiten. Hoera! Niet het beste boek van Berg.
Dan maar naar zuid frankrijk. Dan wordt alles beter.....
Langzaam komt ze dan in haar eigen verhaal terecht, met de uiteindelijke ontknoping. Eindelijk neemt ze besluiten. Hoera! Niet het beste boek van Berg.
This entire review has been hidden because of spoilers.
April 18, 2020
Weer een boek van één van mijn favoriete schrijvers. Ik kijk nu al uit naar z'n volgende boek.
May 6, 2020
In het begin kabbelt het verhaal wat voort, duurt lang voordat het echt spannend wordt.
May 21, 2020
Leuk, onderhoudend, vlot, soms spannend... een ideaal boek om mee te ontspannen.
August 20, 2020
Speciaal. Leuke uitvalsbasis
January 27, 2022
Het duurt wel even om in het verhaal te komen. Maar eens je mee bent is het wel goed geschreven en wil je weten hoe het gaat eindigen.
July 22, 2023
Spannend verhaal, maar op matige manier geschreven. Verhaal opzich is wel sterk bedacht, maar had meer uit gehaald kunnen worden.
January 18, 2024
Weer spannend van de 1ste tot de laatste bladzijde.
November 22, 2024
Goede, duurt even voor hij op gang komt, maar hoofdpersoon maakt mooie ontwikkeling door.
August 20, 2025
Bookception
October 31, 2019
Voordat Michael Berg, een pseudoniem voor Michel van Bergen Henegouwen, auteur werd, had hij al een veelzijdige carrière achter de rug. Hij was bijvoorbeeld interviewer, documentairemaker en zendercoördinator. Ook schreef hij onder andere liedjes, radioteksten en columns. Tot hij in 2004 naar Frankrijk vertrok en zich daar toelegde op het schrijven van boeken. Hij debuteerde vier jaar later met de thriller Twee zomers en heeft inmiddels een aantal prijzen en nominaties op zijn naam staan. Sinds 2017 woont hij weer in Nederland, maar Ik zie je, dat in oktober 2019 verscheen, speelt zich nog wel af in het land waar hij jaren heeft gewoond.
Na haar succesvolle thrillerdebuut heeft auteur Carol Brodie nog twee goed lopende boeken geschreven, maar inmiddels heeft ze al vijf jaar lang last van een writer’s block. Om weer nieuwe inspiratie op te doen vertrekt ze voor acht weken naar Frankrijk, waar ze een gîte huurt. Aanvankelijk wil het schrijven niet lukken, vooral door te veel alcohol, maar ook omdat ze een vrouw die in een naastgelegen woning verblijft bespioneert. Dan ziet ze dat de vrouw ruzie heeft met een man, die vervolgens wordt neergeslagen. Carol meldt dit niet bij de politie, maar gaat zelf op onderzoek uit. Met alle gevolgen van dien.
Als je niet beter wist, zou je denken dat Berg tijdens een eerdere carrière scenarioschrijver is geweest. Zo beeldend weet hij de omgeving rond Mont Ventoux, waar het verhaal zich afspeelt, te beschrijven. Natuurlijk is het een voordeel dat hij Frankrijk kent, maar het is een ander verhaal om op de lezer over te kunnen brengen wat je met eigen ogen hebt gezien. De auteur heeft dat in ieder geval met verve gedaan, want bij iedere scène kan de lezer zich een prima voorstelling maken en proeft daardoor ook de sfeer van dat gebied. De dialogen zijn eveneens voorstelbaar. En realistisch, wat ervoor zorgt dat de personages leven en de lezer bij tijd en wijle het gevoel heeft deel van het verhaal uit te maken.
Ik zie je wordt verteld vanuit het perspectief van Carol. Voornamelijk in het heden, maar afwisselend ook hoofdstukken waarin door middel van flashbacks wordt teruggegaan naar eerder. Hoeveel tijd daar tussen zit wordt nergens vermeld, maar de plot wijst op een gegeven moment wel uit dat dat hooguit een paar maanden is. Door deze stap terug in de tijd komt de lezer vrij veel over Carol te weten, wat er gebeurd is en waarom ze de stap genomen heeft om naar Frankrijk te vertrekken. Hoewel ze zichzelf een doel heeft gesteld, lijkt daar in eerste instantie niets van terecht te komen, ze gedraagt zich niet veel anders dan in haar eigen land, ondanks dat ze zegt lekkerder in haar vel te zitten.
De auteur heeft het verhaal dusdanig opgebouwd dat de spanning gedurende de plot steeds meer wordt opgevoerd. Toch is er vanaf het allereerste moment al een zeker spanningsveld, als lezer voel je dat er op een gegeven moment wel wat móet gebeuren, alleen wanneer is onbekend. In kleine stappen begeleidt Berg je naar een steeds groter wordend spanningsveld, tot het moment suprême. Dit gaat gepaard met een aantal onverwachte ontwikkelingen, overigens zonder dat je écht op het verkeerde been wordt gezet. Desondanks blijf je soms toch je twijfels houden. En dat is waarschijnlijk precies wat de auteur wil. Want de lezer blijft nieuwsgierig naar de afloop én of die goed of slecht zal zijn.
In heldere, over het algemeen korte en pakkende zinnen is het Berg opnieuw gelukt een boek te schrijven dat van begin tot eind boeit. Ik zie je is een thriller die gezien mag worden en waarin het soms lijkt dat Carol zich in haar eigen nog te schrijven verhaal bevindt.
Na haar succesvolle thrillerdebuut heeft auteur Carol Brodie nog twee goed lopende boeken geschreven, maar inmiddels heeft ze al vijf jaar lang last van een writer’s block. Om weer nieuwe inspiratie op te doen vertrekt ze voor acht weken naar Frankrijk, waar ze een gîte huurt. Aanvankelijk wil het schrijven niet lukken, vooral door te veel alcohol, maar ook omdat ze een vrouw die in een naastgelegen woning verblijft bespioneert. Dan ziet ze dat de vrouw ruzie heeft met een man, die vervolgens wordt neergeslagen. Carol meldt dit niet bij de politie, maar gaat zelf op onderzoek uit. Met alle gevolgen van dien.
Als je niet beter wist, zou je denken dat Berg tijdens een eerdere carrière scenarioschrijver is geweest. Zo beeldend weet hij de omgeving rond Mont Ventoux, waar het verhaal zich afspeelt, te beschrijven. Natuurlijk is het een voordeel dat hij Frankrijk kent, maar het is een ander verhaal om op de lezer over te kunnen brengen wat je met eigen ogen hebt gezien. De auteur heeft dat in ieder geval met verve gedaan, want bij iedere scène kan de lezer zich een prima voorstelling maken en proeft daardoor ook de sfeer van dat gebied. De dialogen zijn eveneens voorstelbaar. En realistisch, wat ervoor zorgt dat de personages leven en de lezer bij tijd en wijle het gevoel heeft deel van het verhaal uit te maken.
Ik zie je wordt verteld vanuit het perspectief van Carol. Voornamelijk in het heden, maar afwisselend ook hoofdstukken waarin door middel van flashbacks wordt teruggegaan naar eerder. Hoeveel tijd daar tussen zit wordt nergens vermeld, maar de plot wijst op een gegeven moment wel uit dat dat hooguit een paar maanden is. Door deze stap terug in de tijd komt de lezer vrij veel over Carol te weten, wat er gebeurd is en waarom ze de stap genomen heeft om naar Frankrijk te vertrekken. Hoewel ze zichzelf een doel heeft gesteld, lijkt daar in eerste instantie niets van terecht te komen, ze gedraagt zich niet veel anders dan in haar eigen land, ondanks dat ze zegt lekkerder in haar vel te zitten.
De auteur heeft het verhaal dusdanig opgebouwd dat de spanning gedurende de plot steeds meer wordt opgevoerd. Toch is er vanaf het allereerste moment al een zeker spanningsveld, als lezer voel je dat er op een gegeven moment wel wat móet gebeuren, alleen wanneer is onbekend. In kleine stappen begeleidt Berg je naar een steeds groter wordend spanningsveld, tot het moment suprême. Dit gaat gepaard met een aantal onverwachte ontwikkelingen, overigens zonder dat je écht op het verkeerde been wordt gezet. Desondanks blijf je soms toch je twijfels houden. En dat is waarschijnlijk precies wat de auteur wil. Want de lezer blijft nieuwsgierig naar de afloop én of die goed of slecht zal zijn.
In heldere, over het algemeen korte en pakkende zinnen is het Berg opnieuw gelukt een boek te schrijven dat van begin tot eind boeit. Ik zie je is een thriller die gezien mag worden en waarin het soms lijkt dat Carol zich in haar eigen nog te schrijven verhaal bevindt.
January 4, 2020
Goed geschreven maar vind het verhaal wat mager.
October 23, 2024
Moeilijk weg te leggen eens je in het verhaal zit
Displaying 1 - 23 of 23 reviews