What do you think?
Rate this book
Λύω, σιωπή!
Ποτέ μου δεν πίστεψα πως ήμουν ιδιαίτερα καλός στα λόγια. Ποτέ δεν είχα την απαραίτητη αυτοπεποίθηση να εκφράσω τις λέξεις που εκρήγνυντο μέσα μου, με αποτέλεσμα για χρόνια ολόκληρα να τις αφήνω να σκάνε και να μετράνε θύματα κάθε φορά που κατάφερναν να εκτονωθούν.
Το “Λύω σιωπή!” είναι μια σειρά διηγημάτων γραμμένη στο πέρασμα του πιο μεταβατικού σταδίου της ζωής μου μέχρι σήμερα. Ο δίσημος τίτλος, οφείλει σ’ ένα ποσοστό τη γένεση και την αύξησή του, στο σκύλο μου τον Λύω, και την οικεία φράση που επαναλαμβάνω συχνά πυκνά, μαλώνοντάς τον όταν με τρελαίνει. Η άλλη και η μεγαλύτερη όψη του ωστόσο, οφείλεται στην πραγματοποίηση της κάθαρσής μου που επέρχεται καθώς “λύνω την σιωπή” μου για τις ιστορίες αυτές, που με έμαθαν να ανασαίνω και πάλι μέσα από λέξεις και ήρωες ατελείς. Πρωταγωνιστές που ρίχνονται στο στίβο της ζωής με την ελπίδα όχι του να τερματίσουν πρώτοι, αλλά, με τ’ όνειρο ότι θα τερματίσουν αρτιμελείς και ακέραιοι κάποτε, παρά τα όσα κομμάτια τους έχασαν στο δρόμο.
Δεν είναι παρά ψήγματα επεισοδίων από το μόχθο τους που και εγώ ο ίδιος όταν λιγοψυχώ, τα λησμονώ, αλλά δεν υπάρχει καλύτερη κάρτα μνήμης από την καρδιά για να μ’ επαναφέρει με τον χτύπο της. Οι ιστορίες εκκρεμούν ανάμεσα στον κόσμο της μυθοπλασίας και στον κόσμο του ρεαλισμού. Είναι μερικά από εκείνα τα επεισόδια που παραλείπονται από την κεντρική αφήγηση των παραμυθιών. Δεν οδηγούν απαραίτητα στην ευτυχή τους κατάληξη και έτσι μένουν να αιωρούνται αινιγματικά πάνω από την λέξη “Τέλος”.
Το “Λύω σιωπή!” είναι μια σειρά διηγημάτων γραμμένη στο πέρασμα του πιο μεταβατικού σταδίου της ζωής μου μέχρι σήμερα. Ο δίσημος τίτλος, οφείλει σ’ ένα ποσοστό τη γένεση και την αύξησή του, στο σκύλο μου τον Λύω, και την οικεία φράση που επαναλαμβάνω συχνά πυκνά, μαλώνοντάς τον όταν με τρελαίνει. Η άλλη και η μεγαλύτερη όψη του ωστόσο, οφείλεται στην πραγματοποίηση της κάθαρσής μου που επέρχεται καθώς “λύνω την σιωπή” μου για τις ιστορίες αυτές, που με έμαθαν να ανασαίνω και πάλι μέσα από λέξεις και ήρωες ατελείς. Πρωταγωνιστές που ρίχνονται στο στίβο της ζωής με την ελπίδα όχι του να τερματίσουν πρώτοι, αλλά, με τ’ όνειρο ότι θα τερματίσουν αρτιμελείς και ακέραιοι κάποτε, παρά τα όσα κομμάτια τους έχασαν στο δρόμο.
Δεν είναι παρά ψήγματα επεισοδίων από το μόχθο τους που και εγώ ο ίδιος όταν λιγοψυχώ, τα λησμονώ, αλλά δεν υπάρχει καλύτερη κάρτα μνήμης από την καρδιά για να μ’ επαναφέρει με τον χτύπο της. Οι ιστορίες εκκρεμούν ανάμεσα στον κόσμο της μυθοπλασίας και στον κόσμο του ρεαλισμού. Είναι μερικά από εκείνα τα επεισόδια που παραλείπονται από την κεντρική αφήγηση των παραμυθιών. Δεν οδηγούν απαραίτητα στην ευτυχή τους κατάληξη και έτσι μένουν να αιωρούνται αινιγματικά πάνω από την λέξη “Τέλος”.
220 pages, Paperback
Published November 1, 2019
1 person is currently reading
19 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 5 of 5 reviews
August 12, 2023
Αυτοτελή μικρά διηγήματα που παρά τις λίγες τους σελίδες προλαβαίνουν να αναπτύξουν τους χαρακτήρες των ηρώων και να σε βάλουν στον ψυχισμό τους… Διηγήματα που άλλοτε σε βάζουν να σκεφτείς, άλλοτε σε προβληματίζουν, άλλοτε σε συγκινούν βαθειά.
April 17, 2023
Πρόκειται για ένα βιβλίο με αυτοτελείς ιστορίες. Καμία δε σχετίζεται με την άλλη και αυτό είναι κάτι που σε κάνει να διαβάζεις το βιβλίο ανά πάσα ώρα και στιγμή, αφού δεν επιβάλλεται να θυμάσαι τους χαρακτήρες.
Το βιβλίο θα το χαρακτήριζα λυρικό. Είναι ένα πεζό αλλά με τόσο ποιητική λειτουργία της γλώσσας που καταφέρνει και σε συνεπαίρνει. Η κάθε ιστορία διαφορετική. Κάποιες μου άρεσαν τόσο που δεν ήθελα να τελειώσουν. Άλλες μου άρεσαν λιγότερο. Ίσως επειδή δε μίλησαν στο μέσα μου.
Αν μη τι άλλο μπορώ να παραδεχτώ πως ο συγγραφέας κάνει άψογη χρήση της ελληνικής γλώσσας κι αυτό είναι που μου έκανε θετική εντύπωση. Είχα καιρό να διαβάσω βιβλίο με τόσο καλά ελληνικά. Μιας και έπιασα όμως το θέμα της γλώσσας, παρατήρησα ένα θέμα με τα σημεία στίξης μόνο. Για παράδειγμα, υπήρχαν τόνοι που δε χρειάζονταν ή βρίσκονταν σε λανθασμένα σημεία. Αυτό ίσως είναι θέμα της επιμέλειας αλλά το αναφέρω, διότι μου αρέσει να βλέπω ένα κείμενο με συνοχή και σωστή χρήση των σημείων στίξης. Αυτά είναι που με κάνουν να διαβάσω ευκολότερα το βιβλίο.
Δε θα μπορούσα βέβαια να μην αναφερθώ στο εξώφυλλο, το οποίο μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Δεν είναι συνηθισμένο. Μου άρεσε πάρα πολύ.
Το βιβλίο θα το χαρακτήριζα λυρικό. Είναι ένα πεζό αλλά με τόσο ποιητική λειτουργία της γλώσσας που καταφέρνει και σε συνεπαίρνει. Η κάθε ιστορία διαφορετική. Κάποιες μου άρεσαν τόσο που δεν ήθελα να τελειώσουν. Άλλες μου άρεσαν λιγότερο. Ίσως επειδή δε μίλησαν στο μέσα μου.
Αν μη τι άλλο μπορώ να παραδεχτώ πως ο συγγραφέας κάνει άψογη χρήση της ελληνικής γλώσσας κι αυτό είναι που μου έκανε θετική εντύπωση. Είχα καιρό να διαβάσω βιβλίο με τόσο καλά ελληνικά. Μιας και έπιασα όμως το θέμα της γλώσσας, παρατήρησα ένα θέμα με τα σημεία στίξης μόνο. Για παράδειγμα, υπήρχαν τόνοι που δε χρειάζονταν ή βρίσκονταν σε λανθασμένα σημεία. Αυτό ίσως είναι θέμα της επιμέλειας αλλά το αναφέρω, διότι μου αρέσει να βλέπω ένα κείμενο με συνοχή και σωστή χρήση των σημείων στίξης. Αυτά είναι που με κάνουν να διαβάσω ευκολότερα το βιβλίο.
Δε θα μπορούσα βέβαια να μην αναφερθώ στο εξώφυλλο, το οποίο μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Δεν είναι συνηθισμένο. Μου άρεσε πάρα πολύ.
June 13, 2025
O Marc C. da Costa κυκλοφόρησε το 2019 μία συλλογή διηγημάτων. Αν και το βιβλίο το γνώριζα άργησα πολύ να το διαβάσω. Πιστεύω βέβαια πως τα αναγνώσματα μας βρίσκουν την κατάλληλη στιγμή και έτσι έγινε εδώ.
Οι οκτώ ιστορίες που μας παρουσιάζει με άγγιξαν και σε κάποιες βρήκα δικά μου βιώματα και συμπεριφορές. Θα ξεκινήσω από την «Ταινία χωρίς όνομα» που η Μερόπη επέλεγε κάθε Τετάρτη να δει μία ταινία μόνη της. Αυτή η συνήθεια της πήγαζε από κάτι βαθύτερο. Η άμεση αποφυγή της από το πρόβλημα την έκανε να επιλέγει την μοναξιά ως αντίδοτο στο πόνο.
Στην ιστορία «Αύριο πάλη» βλέπουμε τη σχέση μάνας- κόρης. Κυρίως όμως επικεντρώνεται στον αγώνα που δίνει η Ξένια να αποδεχτεί τις δυσκολίες της και να μάθει να πορεύεται μόνη της στα εύκολα και στα δύσκολα. Το δυσλειτουργικό οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε δεν την έκανε δειλή αλλά μαχήτρια.
Η »Νύχτα Θανατόεσσα» αναφέρεται σε μία τραυματική εμπειρία. Ένα επώδυνο βίωμα είναι δύσκολο κάποιος να το διαχειριστεί αν δεν το επικοινωνήσει με τους οικείους του. Ο ήρωας μας νιώθει μουδιασμένος και άδειος. Ο τρόπος που επέλεξε για να ξεφύγει από τον πόνο ήταν τα βιβλία. Τον έκαναν να ξεχνιέται.
Μία συλλογή διηγημάτων που ασχολείται με τα ανθρώπινα πάθη. Τα πρόσωπα των ιστοριών παλεύουν να βρουν την λύτρωση. Αναζητούν την αποδοχή από τον περίγυρο τους. Προσπαθούν να προσαρμοστούν σε νέες καταστάσεις. Επιλέγουν να δώσουν και να πάρουν αγάπη. Καλούνται να μάθουν να αναγνωρίζουν τι τους προκαλεί άγχος και μετά να το δουλέψουν για να ξεπεράσουν τα εμπόδια τους.
Στο ανάγνωσμα θα συναντήσετε ατελείς ανθρώπους όπως είμαστε όλοι μας με τις αγωνίες, τις ανασφάλειες και τα γνωσιακά μας λάθη.
Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.
Οι οκτώ ιστορίες που μας παρουσιάζει με άγγιξαν και σε κάποιες βρήκα δικά μου βιώματα και συμπεριφορές. Θα ξεκινήσω από την «Ταινία χωρίς όνομα» που η Μερόπη επέλεγε κάθε Τετάρτη να δει μία ταινία μόνη της. Αυτή η συνήθεια της πήγαζε από κάτι βαθύτερο. Η άμεση αποφυγή της από το πρόβλημα την έκανε να επιλέγει την μοναξιά ως αντίδοτο στο πόνο.
Στην ιστορία «Αύριο πάλη» βλέπουμε τη σχέση μάνας- κόρης. Κυρίως όμως επικεντρώνεται στον αγώνα που δίνει η Ξένια να αποδεχτεί τις δυσκολίες της και να μάθει να πορεύεται μόνη της στα εύκολα και στα δύσκολα. Το δυσλειτουργικό οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε δεν την έκανε δειλή αλλά μαχήτρια.
Η »Νύχτα Θανατόεσσα» αναφέρεται σε μία τραυματική εμπειρία. Ένα επώδυνο βίωμα είναι δύσκολο κάποιος να το διαχειριστεί αν δεν το επικοινωνήσει με τους οικείους του. Ο ήρωας μας νιώθει μουδιασμένος και άδειος. Ο τρόπος που επέλεξε για να ξεφύγει από τον πόνο ήταν τα βιβλία. Τον έκαναν να ξεχνιέται.
Μία συλλογή διηγημάτων που ασχολείται με τα ανθρώπινα πάθη. Τα πρόσωπα των ιστοριών παλεύουν να βρουν την λύτρωση. Αναζητούν την αποδοχή από τον περίγυρο τους. Προσπαθούν να προσαρμοστούν σε νέες καταστάσεις. Επιλέγουν να δώσουν και να πάρουν αγάπη. Καλούνται να μάθουν να αναγνωρίζουν τι τους προκαλεί άγχος και μετά να το δουλέψουν για να ξεπεράσουν τα εμπόδια τους.
Στο ανάγνωσμα θα συναντήσετε ατελείς ανθρώπους όπως είμαστε όλοι μας με τις αγωνίες, τις ανασφάλειες και τα γνωσιακά μας λάθη.
Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.
June 29, 2025
This is not just a book you read. It is a book you feel.
Λύω, Σιωπή! is like opening a door inside you that had been closed for years. Every short story feels like a soft release. Like something fragile and real being let out gently. The author does not try to impress or overexplain. He just tells the truth. And that truth hits.
Mark’s writing is simple and poetic but heavy with emotion. He touches everything that matters. Love. Loss. Identity. Loneliness. Acceptance. And he does it in a way that makes you feel safe, like someone understands exactly how you feel without needing to say much.
There were parts that made me stop and breathe. Not because they were dramatic but because they were honest. I saw pieces of myself in those pages. And by the end, I felt lighter. Not because the stories solved anything, but because they gave space to things I never gave space to.
If you are looking for something raw, quiet, emotional and real, Λύω, Σιωπή! is the book. It does not shout. It stays close. It sits with you. And when it ends, it leaves a warmth behind.
Beautiful. Honest. Exactly what I needed.
Λύω, Σιωπή! is like opening a door inside you that had been closed for years. Every short story feels like a soft release. Like something fragile and real being let out gently. The author does not try to impress or overexplain. He just tells the truth. And that truth hits.
Mark’s writing is simple and poetic but heavy with emotion. He touches everything that matters. Love. Loss. Identity. Loneliness. Acceptance. And he does it in a way that makes you feel safe, like someone understands exactly how you feel without needing to say much.
There were parts that made me stop and breathe. Not because they were dramatic but because they were honest. I saw pieces of myself in those pages. And by the end, I felt lighter. Not because the stories solved anything, but because they gave space to things I never gave space to.
If you are looking for something raw, quiet, emotional and real, Λύω, Σιωπή! is the book. It does not shout. It stays close. It sits with you. And when it ends, it leaves a warmth behind.
Beautiful. Honest. Exactly what I needed.
October 29, 2021
Μόλις τελείωσα αυτό το υπέροχο και συνάμα συγκλονιστικό σου βιβλίο με μια "πένα" που σπανίζει στην ελληνική λογοτεχνία.
Καταρχάς, οφείλω να συγχαρώ το συγγραφέα για την άψογη και ορθή χρήση της ελληνικής γλώσσας, που απουσιάζει πλέον από την καθημερινότητα μας, τόσο σε προφορικό, όσο και σε γραπτό επίπεδο. Τώρα, κάποιοι θα πουν: "μα αφού έχει τελειώσει φιλολογία", αλλά αυτό δεν έχει ισχύ. Προσωπικά γνωρίζω άτομα που όμοια του, έχουν τελειώσει τη φιλολογία και ειλικρινά τέτοιο λόγο, δεν τον έχουν. Και πάλι συγχαρητήρια γι'αυτό.
Τα του βιβλίου τώρα: ένα λογοτεχνικό βιβλίο αποτελούμενο από 8 αυτοτελείς ιστορίες μικρής έκτασης. Ιστορίες, που εκτός τη μυθοπλασία, κρύβουν και μια δόση αλήθειας. Εξού και ο δισημος τίτλος του. Ιστορίες, που μέσα από αυτές σίγουρα κάποιοι αναγνώστες θα ταυτιστούν αρκετά. Ιστορίες, που θα βάλουν σε σκέψεις όσους ταυτιστούν- , να πουν τη φράση "Λυώ, σιωπή"!.
Ένα βιβλίο που αξίζει να έχετε όλοι στη βιβλιοθήκη σας!!
Καταρχάς, οφείλω να συγχαρώ το συγγραφέα για την άψογη και ορθή χρήση της ελληνικής γλώσσας, που απουσιάζει πλέον από την καθημερινότητα μας, τόσο σε προφορικό, όσο και σε γραπτό επίπεδο. Τώρα, κάποιοι θα πουν: "μα αφού έχει τελειώσει φιλολογία", αλλά αυτό δεν έχει ισχύ. Προσωπικά γνωρίζω άτομα που όμοια του, έχουν τελειώσει τη φιλολογία και ειλικρινά τέτοιο λόγο, δεν τον έχουν. Και πάλι συγχαρητήρια γι'αυτό.
Τα του βιβλίου τώρα: ένα λογοτεχνικό βιβλίο αποτελούμενο από 8 αυτοτελείς ιστορίες μικρής έκτασης. Ιστορίες, που εκτός τη μυθοπλασία, κρύβουν και μια δόση αλήθειας. Εξού και ο δισημος τίτλος του. Ιστορίες, που μέσα από αυτές σίγουρα κάποιοι αναγνώστες θα ταυτιστούν αρκετά. Ιστορίες, που θα βάλουν σε σκέψεις όσους ταυτιστούν- , να πουν τη φράση "Λυώ, σιωπή"!.
Ένα βιβλίο που αξίζει να έχετε όλοι στη βιβλιοθήκη σας!!
Displaying 1 - 5 of 5 reviews