ขอเพียงใจจันทร์

จันทร์ #1

by ภัสรสา

เมื่อ ‘พัทธวีร์’ กระต่ายจอมบงการ
โคจรมาพบ ‘อรอินทุ์’ พระจันทร์ขี้วีน
ทั้งคู่เริ่มสานสัมพันธ์กันด้วยความบาดหมาง
ขัดแย้งจนเกือบมีวางมวย...

แต่ไม่รู้ว่าเป็นคราวซวยของใคร
ที่ชะตาขีดให้ทั้งคู่ต้องเจอกันอยู่เรื่อย
บังเอิญเจอชั่วครั้งชั่วคราวคงยังไม่พอใจ
ชะตาเลยจัดให้อรอินทุ์ต้องมาทำงานกับพัทธวีร์

เอาซี้! เจอกันทุกวันให้สาแก่ใจโชคชะตา
แล้วมาดูกันว่าใครจะแพ้ (ใจ) ก่อนกัน!

Genres: Novels

329 pages, ebook

First published June 1, 2006

Reviews

[Satang Cottoncandy]

ไม่ชอบพระเอก555 รำคาญพระเอกไปมากกว่า 50% ของทั้งเรื่อง คุณแพทค่อนข้างคิดว่าสิ่งที่ตัวเองคิดถูกเสมอเพราะตัวเองอาบน้ำร้อนมาก่อน เจอโลกมาก่อน ทำผิดพลาดมาก่อนเลยไม่อยากให้คนที่ตัวเองรักเจอแบบนั้น ไม่แปลกที่จะคิดแบบนั้น โลกมีมุมโสมมกว่าที่คุณแพทเคยเจอมา แต่คุณแพทก็คงไม่เคยเจอโลกด้านที่สว่างสดใสหรือลืมมันไปแล้วมั้ง

การเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง วางอำนาจ คิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันก็เพื่อคนอื่น ทำไปด้วยความหวังดี แต่ก็เหมือนคนแก่ที่ไม่โตตามโลก รู้ตัวอีกทีก็ทำร้ายคนอื่นด้วยคำว่าไม่ตั้งใจไปตั้งเท่าไรแล้ว

เรื่องนี้พระเอกนางเอกได้รู้จักกันเพราะน้องของทั้งคู่คบกัน พระเอกไม่เห็นด้วยเลยขัดขวาง เลยเป็นคู่กัดกันตั้งแต่แรกก่อนจะเลื่อนเป็นคนรัก อ่านงานของนักเขียนมาเรื่องนี้เรื่องที่สาม รู้สึกว่านักเขียนมันเขียนคู่ตรงข้ามให้เปรียบเทียบเนอะ อย่างเรื่องนี้พระเอกนางเอกเลี้ยงน้องต่างกัน มีวิธีคิดในการเลี้ยงน้องต่างกัน หรือแม้แต่ตอนทะเลาะกันก็เพราะคิดไม่ตรงกัน แต่ใดๆ คือเราไม่เชียร์พระเอกเลย! ถ้าไม่เจอคนแบบนางเอกมันก็ไม่น่าจะคู่กับใครได้ ไม่ใช่ด่าเขยชั่วยุให้นางเอกหอบลูกหนีแต่จบแบบแฮปปี้เอนดิ้งนะ คืออยากให้เลิกกันแล้วคนอื่นเป็นพระเอกแทน😭

พระเอกบอกว่าน้องสาวยังเด็กที่จะมีความรัก เพราะวิธีเลี้ยงของตัวเอง แต่น้องเรียนมหาลัยแล้ว คุณพี่ปสด.อะ แล้วพอเป็นเรื่องความรักตัวพระเอกเองก็ไม่ได้โตไปกว่าน้องตัวเองเลยนะ โมโหฉุนเฉียว ฟังความข้างเดียว ทะเลาะกันก็ตาต่อตาฟันต่อฟัน มีทิฐิสูงสุดๆ เหมือนนิสัยตัวเอง ถ้าไม่ได้คนอื่นเตือนสติคุณพี่จะฟังมั้ย แล้วไม่ฟังคนที่ตัวเองรักด้วย ผู้หญิงทั้งหลายจงฟังว่าผู้ชายแบบนี้ไม่ควรเลือกเข้ามาให้เหนื่อยใจในชีวิต ยกให้คุณอินนางเอกคนเดียวที่เอาอยู่ได้

ส่วนตัวอ่านแล้วไม่อินกับความรักของพระนาง เป็นคนที่ถ้าเริ่มรำคาญตัวเอกอารมณ์กับเรื่องนั้นก็เป็นอันจบ🫠 แค่คิดว่าถ้าเป็นคนอื่นเข้ามาอยู่เคียงข้างนางเอกในช่วงเวลาแบบนั้นไม่จำเป็นต้องเป็นคุณแพท คนนั้นก็เป็นพระเอกได้ แต่การที่คุณแพทเจอคนแบบนางเอกทำให้ฮีเปลี่ยนแปลงนะ อาจจะน้อยแต่ก็ถือว่าอะไรบางอย่างดีขึ้น เจอคนแบบอื่นฮีอาจจะข่มเขาตายเลย รีวิวนี้บ่นพระเอกไปเยอะมาก555 เขาทรงเหมือนจะดีแต่55555555 เอาเป็นว่าถ้านางเอกคนไหนชีวิตดีเกินไปก็มองหาพระเอกสไตล์นี้ได้นะคะ

อีกเรื่องๆ อาจเพราะเป็นนิยายที่เขียนขึ้นมานานแล้ว เรื่องนี้ก็เลยมีมุกประเภทจะปล้ำอะไรแบบนี้อยู่ อาจจะเพราะคาแรคเตอร์ตัวละครที่แข่งกันปากจัดด้วย แต่ก็แปลกนะที่นางเอกจะเล่นมุกนี้ทั้งที่เจอทรอม่าเรื่องนี้

สรุป ไม่อินความรักพระนางแต่อินเรื่องด่าผู้ชายแบบพระเอกมาก จบ

[Miki · Rating 4 out of 5]

นิยายพระเอกกวนๆนางเอกเกรียนๆน่ารักน่าหยิก พาให้คนอ่านอมยิ้มแก้มตุ่ย
ชอบความรักของครอบครัว ความรักของพี่น้อง อยากได้แบบนี้จะเอาอ่ะ จะเอา //meดีดดิ้นๆ

[YuzuChu · Rating 3 out of 5]

น้องคุณเป็นเหตุสังเกตได้! เมื่อพี่ ๆ จากสองบ้านกัดกันจนรักกันเอง และความกังวลปนทุกข์ใจในฐานะพี่คนโต

“สิ่งที่นอกเหนือจากสายตาเรา คงต้องปล่อยให้เป็นเรื่องของความไว้วางใจ”

คุณนักเขียนเปิดให้อ่านฟรีในช่วงเวลาสั้น ๆ (5-11 พฤศจิกายน 2567) ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ

เพราะน้องสาวดูเหมือนจะมีความรักในช่วงวัยที่น่าเป็นกังวล ‘แพท’ เลยมาเคลียร์กับผู้ปกครองของแฟนน้องเพื่อหาทางออกที่สบายใจที่สุดด้วยกัน ซึ่งทางออกที่ว่า = ให้เด็กมันเลิกกันซะ ‘อิน’ ที่ไม่เข้าใจว่าตัวเองเป็นแค่พี่ชายเขาไม่ใช่เหรอ แล้วเด็กมันก็อยู่มหา’ลัย จะไปห้ามมีแฟนเพื่ออะไรก่อน หนุ่ม เด็กมันรักกันก็ปล่อยไปเซ่ น้องชายฉันคนดีย่ะ! คุยไปคุยมาเลยกลายเป็นสงคราม ไม่ชอบขี้หน้า จนกระทั่งนางเอกถูกรุ่นพี่คนสนิทเชิญให้มาทำงานประจำที่บริษัทเขาด้วยกัน และเจ้านายสายตรงของเธอก็เป็นพี่ชายของแฟนน้องนั่นไง!

เรื่องนี้ไม่ได้เน้นความรักในออฟฟิศขนาดนั้น ส่วนใหญ่สองคนนี้ก็ไปหวั่นไหวให้กันในบ้านนางเอก ไม่ก็บ้านพระเอกน่ะค่ะ ไม่มีประเด็นบอสแอบกินลูกน้องให้น่าหวั่นใจแน่นอน เพราะเขารู้จักและตีกันตุ้บตั้บมาก่อนหน้านั้นแล้ว555

ขอเกริ่นเรื่องความดีงามของเรื่องนี้ในจุดที่ว่าซีนความรักและความห่วงใยของครอบครัวและพี่น้องทำได้ดีมากค่ะ พระเอกรักน้องรักแม่มากดั้ว ขับเบนซ์อีกต่างหาก ใครบ้างจะไม่ชอบ555 และดูเหมือนอารมณ์ขันของเราและนักเขียนจะตรงกัน มุกที่ปล่อยมาก็เลยทำให้อมยิ้มและหัวเราะได้ค่ะ ถึงบางซีนจะคิดในใจเยอะเกินไปหน่อย ตัวเอียงอยู่นั่นแหละจนเราคิ้วกระตุกบ้างก็ตาม โวยวายในใจเยอะเกิ๊นน แต่ก็เข้าใจได้ว่าเขาเขียนนานแล้ว555

เราชอบใจและชื่นชมที่ทำให้พล็อตพี่ชายกีดกันความรักของน้องสาวธรรมดา ๆ กลายเป็นความทุกข์ตรมของคนเป็นพี่ที่เริ่มหลงทาง ว่าเขากำลังเลี้ยงดูน้องตัวเองในทางที่ถูกที่ควรหรือเปล่า ทำยังไงดี สับสนและน่ากังวลชะมัด แพทเองก็เสียพ่อไป ตอนนี้เขามีแค่แม่กับน้อง ๆ แค่การเป็นพี่ก็ต้องเรียนรู้ไปตลอดชีวิตละ นี่ยังต้องมาคอยทดแทนในส่วนของพ่อที่เสียไปด้วย เขาคงล้มลุกคลุกคลานกับสองบทบาทหนัก ๆ อย่างพ่อและพี่ใหญ่ของครอบครัวพอสมควร น่าประทับใจมากค่ะ ทั้งที่เปิดเรื่องมาแบบคอมเมดี้จ๋าขนาดนั้นแท้ ๆ

ชอบจุดที่พี่คนโตของสองบ้านอย่างแพทและอินมานั่งคุยปรับทุกข์เรื่องการเลี้ยงน้องด้วยกันมาก น่าเอ็นดูดีค่ะ และนี่คือซีนที่เรานับถือนางเอกที่สุดแล้ว พอไม่พูดกวนโอ๊ยหรือวีนแตกคือเป็นตัวละครที่มีเหตุผลสุด ๆ เลย เชื่อใจน้อง ๆ ของพวกเราเข้าไว้สิ เด็ก ๆ เขาเติบโตมาอย่างดีด้วยการขัดเกลาของพวกเราเชียวนะ ต้องเป็นเด็กดีอยู่แล้ว! ส่วนอีกคนเห็นพึ่งพาได้แบบนี้ แต่อดีตก็เคยทำพลาดมาเยอะ เลยอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงน้องนุ่งจนอาจเข้มงวดไปบ้าง

แต่แพทก็ไม่ได้เป็นห่วงแบบโอเว่อร์เลยนะ เราว่าเขายังรับฟัง ยินดีแก้ไข เป็นพี่ชายที่แสนดีสมกับที่น้อง ๆ ชอบมาอ้อนบ่อย ๆ และสมกับที่คุณแม่ยินดีหอมแก้มเด็ก ๆ ทุกคนด้วยความรักนั่นแหละ

และสองบ้านนี้พอพิสูจน์ตัวเองตั้งเงื่อนไขให้คบกันได้คือน่ารักมาก กลายเป็นว่าทั้งอาจและแพนได้พี่สาวกับพี่ชายเพิ่ม ครอบครัวขยายแบบนุ่มฟู ต้องยอมรับว่าเพราะน้อง ๆ ของแพทและอินเป็นเด็กดีด้วยแหละเลยผ่านด่านมาได้ เพราะตัวละครที่ปากดีที่สุดในเรื่องคือใคร? เฉลย ก็ตัวแพทและอินนั่นแหละ555

ความทุกข์ใจของพี่คนโตมันก็ประมาณนี้แหละเนอะ เพื่อน ๆ เก่งว่ะ 😔 //ตบบ่าแพทและอิน

ต้องยอมรับว่��มีสถานการณ์หรือคำพูดบางอย่าง ที่ทำให้เราไม่ค่อยอินกับความรักของพระนางในเรื่องนี้สักเท่าไหร่ เรายังแอบคิดว่าพระเอกน่ะให้ความรักไปเยอะ แต่ตัวนางเอกเหมือนไม่ได้รักเขาขนาดนั้นเลยด้วยซ้ำ555 และมีซีนให้คนอ่านอย่างเราอยากหยุมหัวและฟาดไหล่สองคนนี้อยู่บ้าง ยิ่งดราม่าช่วงท้ายเรายังมึน ๆ อึน ๆ ไม่คิดว่าจะมาเวย์นี้ได้อยู่เลย คิดว่าถ้าเพิ่มบทบรรยายถึงสภาพจิตใจที่อาจจะยังไม่ค่อยมั่นคงนัก เพราะปมในอดีตของนางเอก และเรื่องที่ต้องอยู่คนเดียวมาอ้างอิงเสริม อาจช่วยทำให้ซีนนี้ดูสมเหตุสมผลขึ้นค่ะ

บางซีนไม่ค่อยเข้าใจว่าใส่มาด้วยเหตุผลอะไร เช่น ฉากที่คนรู้จักของนางเอกโดนรถชน และเขาก็อายุไล่เลี่ยกับน้องชาย เธอเลยเป็นห่วงสุด ๆ จุดนี้พูดถึงปมวัยเด็กของนางเอกตอนเสียพ่อกับแม่ไปด้วย แล้วก็จบไปตรงที่ให้พระเอกปลอบ พระเอกแอบฟินในใจ เรารู้สึกว่าสถานการณ์มันดูอิหลักอิเหลื่อไปหน่อย และความจริงซีนนี้สามารถต่อยอดลากยาวมาถึงฉากที่มีใครบางคนได้ทุนไปเรียนต่อต่างประเทศได้ด้วยซ้ำ น่าเอาความเป็นห่วงจากจุดนี้มาใส่มากเลยค่ะ ไม่ใช่แค่น้องที่เป็นห่วงพี่แล้ว พี่ต่างหากที่ควรห่วงน้องในซีนนี้ด้วย แต่เนื้อเรื่องเน้นความเข้าใจของพี่น้องมากกว่า เราเลยแอบเสียดายฉากนี้นิดหน่อย มันยังเอามาใช้ต่อได้นี่นา...

ว่าแต่ สรุปแล้ว เจ้าตู้รอดมั้ยลูก

เนื่องจากนิยายเรื่องนี้ก็ตีพิมพ์ครั้งแรกตั้งแต่ 2549 แล้ว ก็มีจุดที่ขัดใจหรือยังดำเนินเนื้อเรื่องไม่ลื่นไหลบ้าง แต่เข้าใจได้ว่ามันนานพอสมควร เรื่องใหม่ของคุณภัสรสาดูเหมือนจะไม่ค่อยมีกลิ่นอายแนว ๆ นี้แล้ว และดูเหมือนจะปรับปรุงจากจุดนั้นมาไกลโขแล้วด้วย เราเลยลิสต์ ๆ มาแค่เรื่องความห่วงใยของพี่ชายอย่างแพท ที่พอเอามาผูกกับปมในอดีตของเขาแล้วยังไม่ค่อยชวนให้นักอ่านคาดเดาได้สักเท่าไหร่ เรารู้สึกว่าถ้าจะเล่นปมนี้ (ถึงจะเล่นแค่นิดเดียว) ความเป็นห่วงของแพทควรออกแนวประสาทกินให้มากกว่านี้น่ะค่ะ555 เขาควรเกริ่น ๆ เรื่องพวกนี้ขึ้นมาบ้าง ให้ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด เป็นกังวล และไม่อยากให้ใครต้องมาซ้ำรอยเขาให้มากกว่านี้อีกหน่อย

เพื่อที่ฉากเฉลยความจริงเล็ก ๆ น้อย ๆ ของอดีตพระเอกในช่วงเกือบท้ายเล่มจะทำให้คนอ่านเข้าใจทุกการกระทำและความเป็นห่วงแบบโอเว่อร์ของเขาได้มากขึ้นค่ะ อันที่จริงเราว่าสิ่งที่ขาดหายไปคือความเป็นห่วงของแพทที่มีต่อน้องชายอีกคนของตัวเองด้วยซ้ำ ผู้ชายเองก็มีเรื่องที่น่าเป็นห่วงในแบบของผู้ชาย ทั้งเพื่อนเอยอะไรเอย เขาควร...เป็นห่วงเรื่องที่ตัวเองก็เคยทำพลาดไปให้มากกว่านี้อีกหน่อย

อันที่จริงก็เข้าใจได้ว่าน้อง ๆ เป็นเด็กดี แพทเลยไม่ห่วงมากจนเว่อร์ไปมากกว่านี้ แต่เชื่อเถอะ คำว่าไม่เป็นห่วงมันไม่มีอยู่จริงในครอบครัวหรอก555

และเราประทับใจนะที่ในปี 2549 คุณนักเขียนก็ยังเขียนให้พระเอกกับนางเอกรับอดีตของกันและกันได้ ไม่มีใครรังเกียจอดีตของใคร รู้สึกว่าโห ชี้นำสังคมสุด เริ่ดเกิน

และขอทิ้งท้ายหน่อยเถอะ เพิ่งอ่านเรื่องนี้ต่อจากวงกตวิวาห์ ทำไมช่วงท้าย ๆ เรื่องพระเอกชอบมีอดีตให้เราตกใจมากทุกที ไม่คิดว่าจะมาเวย์นี้จริง ๆ ฉันตั้งตัวไม่ทันอ้ะะ เรายังมือใหม่กับนามปากกนี้ แง5555

[Lily 百合花 · Rating 4 out of 5]

ชื่อเรื่อง – ขอเพียงใจจันทร์ ชุดจันทร์ 1
ผู้แต่ง – ภัสรสา


ตัวละคร
อรอินทุ์ (อิน) อายุ 25 ปี ⇒ องอาจอ่อนกว่า 5 ปี
พัทธวีร์ (แพท) อายุ 29 ปี


รีวิวหลังอ่าน

อ่านรอบที่ 2 ในรอบ 19 ปี ชื่อเดิมคือ “นางสาวจันทร์จ้า” ก่อนจะตีพิมพ์เป็นเล่มกับสำนักพิมพ์แจ่มใส ก็เคยลงใน Bloggang ของพี่อ้นให้ได้อ่านกัน ตอนนั้นยังเป็นนามปากกา yayoi อยู่เลย และน่าจะเป็นเรื่องยาวเรื่องแรกๆ ที่เราได้อ่านจากใน Bloggang (พี่อ้นเองก็เป็นนักเขียนคนแรกที่เรารู้จักจากใน Bloggang) แต่ก่อนการได้อ่านนิยายก่อนจะตีพิมพ์ออกมา เป็นอะไรที่น่าตื่นเต้นมาก บางตอนลุ้นจนอยากอ่านตอนถัดไปไวๆ เลยไรงี้

และด้วยความที่หลังจากรวมเล่ม เราก็ไม่ได้อ่านอีกเลย บวกกับระยะเวลาที่ไม่ได้อ่านมานานถึง 19 ปี ทำให้จำได้แค่ชื่อตัวละคร แต่รายละเอียดแบบยิบย่อยนั้นก็จำไม่ค่อยได้แล้ว พอได้อ่านใหม่อีกครั้งจากตอนนั้นที่อายุ 16 ปี อ่านไปฟินไปด่าพี่แพทไป 555+ เชียร์ให้อินไม่ยอมคืนดีพี่แพทด้วย แถมชอบบุคลิกนางเอกแบบอรอินทุ์มากๆ แม้ว่าปากจะไม่เบาก็ตาม

มาจนถึงตอนนี้ที่อายุ 35 ปีแล้ว ก็พบว่าด้วยความที่ตอนนั้นเรายังวัยใส ช่วงวัยใสอ่านอะไรก็จะแบบว่าฟินมาก สนุกมาก พอได้มาอ่านในบทบาทที่โตเป็นผู้ใหญ่ (แต่ตัว 555+) ก็ทำให้หลายๆ อย่างที่อาจจะเคยฟินมากๆ อินมากๆ มันก็เริ่มจางหายจากความรู้สึกไปบ้าง ไหนจะมุมมองความคิดที่เปลี่ยนไปหลายอย่าง ก็เลยทำให้อ่านไปแบบเหมือนรำลึกความหลัง มากกว่าที่จะเน้นเก็บความฟินไรงี้อะ

พอได้มาอ่านอีกครั้งก็เหมือนได้ย้อนกลับไปสมัยที่เรายังใส่ชุดนักเรียน กลับบ้านมาคอยเปิดอ่านเรื่องนี้ใน Bloggang ได้ลุ้นไปกับทุกๆ ตอนในเรื่องว่าจะเป็นยังไง ได้เป็นคนไปคอมเม้นท์ในแต่ละตอน ความรู้สึกแบบนั้น มันไม่มีให้ได้พบเจอในตอนนี้แล้ว นอกจากนั้นสมัยนั้นคือนิยมคุยแชท รวมถึงทำงานกลุ่มกันผ่าน MSN กลับมาบ้านเราก็จะต้องรีบออนเอ็มเลย 555+ การพิมพ์โดยไม่มองแป้นก็ได้มาจาก MSN เช่นกันค่ะ

เรายิ่งอินเรื่องนี้มากไปกว่าการมี MSN ไว้คุยกัน ก็คือการที่อรอินทุ์เป็นคนเขียนเว็บไซต์ ซึ่งเป็นงานที่เราทำอยู่จนถึงปัจจุบันเช่นกัน แบบยุคนั้นการมีแค่หน้าเว็บไซต์ก็เป็นอะไรที่โก้หรูแบบสุดๆ อะ เหมือนเป็นช่องทางที่ไฮเทคที่สุดในการที่จะประชาสัมพันธ์ข้อมูลต่างๆ ได้ดีที่สุดเลยแหละ พออ่านเจอเรื่องราวการออกแบบและทำเว็บไซต์ การใช้แฟลช (เราไม่ถนัดเลย 555+) ก็เหมือนได้ย้อนความหลัง ที่เป็นความทรงจำที่ดีในชีวิตมากๆ เลย

นอกจากนี้เหมือนโตมากับคนเขียน ขนาดเราที่เป็นคนอ่าน อ่านแล้วก็คิดว่าถ้าให้คนเขียนในตอนนี้ กลับไปเขียนเรื่องราวในแนวใสๆ แบบนี้อีก ก็ไม่น่าจะทำได้แล้วอะ ด้วยอะไรหลายๆ อย่างที่เปลี่ยนผ่านไป แต่อย่างน้อยเรื่องราวนิยายเล่มนี้ และในชุดนี้ ก็จะเป็นเหมือนบันทึกความทรงจำของกาลเวลาที่ผันผ่านไปตามยุคสมัย ให้ได้คิดถึงกันจริงๆ เป็นเหมือนสิ่งที่คอยย้ำเตือนให้รู้ว่า ในอดีตก็เคยมีสิ่งเหล่านี้ให้เราได้พบเจอ ได้โตมากับหลายๆ สิ่งที่ปัจจุบันอาจจะไม่มีให้ได้เจอหรือใช้งานอีกแล้ว

ส่วนพี่แพทนั้น 555+ ตอนวัยรุ่นไม่ชอบยังไง ตอนนี้ก็ยังไม่ชอบ แต่แปลกนะ พอพี่แพทโผล่ไปเล่มคนอื่น กลับเป็นชายหนุ่มที่น่ารัก แต่พอเป็นเล่มตัวเอง เราก็ได้แต่แบบว่าเฮ่อออ ฉันไม่ชอบเธอเลยอะ ผู้ชายแบบนี้ไม่ใช่สเปคฉันแน่นอน 555+

ใดๆ การได้กลับมาอ่านอีกครั้งในรอบ 19 ปี ก็เป็นอะไรที่ดีงามจริงๆ เหมือนได้อ่านใหม่ เพราะจำรายละเอียดไม่ได้แหละ เดือนนี้เหมือนจะได้ตะลุยอ่านงานพี่อ้นยาวๆ เลย เพราะเดือนนี้คนเขียนได้เปิดให้อ่านฟรีตามตารางที่แปะในแฟนเพจเลย ซึ่งสำหรับเรื่องนี้ เปิดให้อ่านฟรีตั้งแต่ 5-11 Nov 2024 เราก็เลยอ่านเพลินใน Palma กับใน Poke5 เลย อิอิ

Start 20.27 น. Thu 7 Nov 2024
End 20.10 น. Fri 8 Nov 2024
Review Date 21.19 น. Sun 17 Nov 2024

Thu 7 Nov 2024 อ่านจบบท 2 ถึงหน้า 21 อ่านใหม่ในรอบ 19 ปี อ่านครั้งแรกเมื่อปี 2005 ใน Bloggang ในชื่อเรื่อง "นางสาวจันทร์จ้า"

[Nantanat K · Rating 5 out of 5]

เพิ่งได้มีโอกาสอ่านเล่มนี้ ซึ่งตามหามานานมากกกกกกก หลายปีแล้ว ตามเก็บผลงานของภัสรสาทุกเล่ม เหลือเล่มนี้เล่มสุดท้าย และสุดท้ายก็ได้มา ดีใจมากที่ได้มาครอบครองและได้มีโอกาสอ่าน

คือดีมากกกก ชอบมากกกก รักพี่แพท คุ้มค่าค่ะ ♥️

[Kanyawan · Rating 5 out of 5]

ชอบความโหดห้าวของนางเอกมาก 555

[cottonwood · Rating 3 out of 5]

อ่านได้เรื่อยๆ แบบรีบๆจบเถอะ ฮ่าๆ คือมีตอนนึงนางเอกถามว่าตัวเอง “ผิดไหม กับการประชดประชันที่ไม่ทำให้สถานการณ์ดีขึ้น” โอ้ยยยยย ผิดเต็มๆยังจะมาถามอีก งงใจ

[toogoodatgoodbyes · Rating 4 out of 5]

คุณแพท 🫶🏻